Zazdrość co się że mną dzieje.... - Netkobiety.pl

Dzieci chcą , liczą na to co nie znaczy że mnie zmuszają. Wiem, że bardzo im zależy , wydaje mi się że to akurat jest naturalne. Tato się kaja, przeprasza i wszystko inne ,wzbudza w nich współczucie dla siebie a dzieci kochają nas oboje.  Są zżyte z dziadkami i naturalnie przyzwyczajone to tego co się dzieje w tym domu. Ja mam inny ogląd bo jestem z zewnatrz.

Staram się ale z każdej strony zakłócenia.... Sprawa tyczy wielu osób i nie wolno do tego podchodzić lekkomyślnie a z drugiej strony czy mąż się zastanawiał kogo krzywdzi i po co..

On się nie zastanawiał a teraz Ty musisz posprzątać.

Eh chyba narcyz

Nie ma dla niego żadnego usprawiedliwienia.

Anonim bez możliwości zapytania czy odpowiedzi. Mąż mówił że to bzdury i był wkurzony. Wiecie jak to jest, z kimś więcej gadasz, pożartujesz i już w pracy na twój temat plotkują. Mówię ogólnie , wtedy więc mimo zdenerwowania w pierwszym odruchu po niedługim czasie olałam  sprawę. W końcu związek opiera się na zaufaniu. Pamiętam to jednak bo pierwszy raz miałam taką sytuację.

Mąż jest ogólnie lubiany, umie zjednywać sobie ludzi, ma poczucie humoru , potrafi pięknie mówić i  słuchać. Zawsze zależało mu na opinni innych ale tak naprawdę ma niskie poczucie własnej wartości oraz wrodzony pesymizm.  Wiele cech negatywnych znam tylko ja . Ja raczej jestem optymistką lub racjonalista. Przez te lata jednak mam tych cech coraz. Mniej.... On wie jak mnie podejść, co mnie rusza i czym potrafił mnie urobić......

Typowy facet. Nasrał do kuwety, a teraz ty masz posprzątać po nim.

Skoro nie czujesz się pewna jego uczuć, czy cię nie oszukuje to widocznie nie ma się co łudzić. Tego się nie poskleja.
Jedź tam gdzie czujesz wsparcie, gdzie cię kochają, gdzie możesz się wyżalić i wypłakać. 
Teściowie, mąż i własne dzieci cię nie szanują, więc skoro pochodzisz ze zżytej rodziny to tam szukaj otuchy i zrozumienia.
Dzieci na medal. Płaczą byście się zeszli, a za chwilę z tego domu pójdą w świat i tyle będziesz ich widzieć. A żyć ze zdrajcą jakoś trzeba, na dodatek w cudzym mieszkaniu. \
On ma prawo do niego wrócić, bo należy do niego.

Bo z tego co rozumiem: pomimo tylu lat poświęcenia kończysz jako ta co nic nie ma. Jeśli nie chcesz jeszcze rozwodu to wstąp o separację, a dzieci niech sobie z tatusiem i dziadkami siedzą. Nie ma co ich trzymać w bance - tak wygląda dorosłość. Z czasem miłość wygasa i małżeństwa się rozpadają. Nie ma idealnych rodzin. By taka powstała dwóch ludzi musi łączyć jakaś przyjaźń. Ja tu widzę tylko przyzwyczajenie, współuzależnienie i strach przed czymś nowym. Nie miłość.

Nie warto się poświęcać dla chłopa. I jak widać: nie warto poświęcać się dla własnych dzieci, które myślą tylko o własnej wygodzie.

Zacznij w końcu myśleć o sobie. Jak widzisz projekt rodzina nie wypalił, za dużo czerwonych flag pominęłaś. Zawalcz o siebie. Wyprowadzka na swoje doda ci tylko skrzydeł, bliskość rodziny tym bardziej.
Zdrajcom się nie wybacza, nie naprawia z nimi związków, nie daje kolejnym szans. Na nich działa metoda kopa w dupę. Jeśli będzie cię chłop straszył wieszaniem to zapytaj go co zrobi w takim razie z dziećmi, ewentualnie pytaj jaki chce pogrzeb lub dzwoń na policję. Okrutne, ale jeśli tak chce tobą manipulować to może lepiej jak rozwiąże wasz problem na swój sposób.

Nie zadbałaś o siebie od początku, jesteś na łasce i nie łasce męża i teściów.
Trzeba było budować wspólne lokum, a nie mieszkać u teściów, a jak już to zadbać, żeby to piętro było wasza własnością.

Jakbyś miała jaja, to byś zbierała dowody zdrady i wystąpiła rozwód z jego winy, wtedy mogłabyś wystąpić o alimenty dla siebie.
Nie szanujesz siebie, więc mąż też Cię nie szanuje. Sorry.

Nikt nie powiedział że nie mam dowodów zdrady. Bo je mam. Ja nie wytaczam żadnych dział bo narazie nie muszę. Wbrew pozorom nie jestem głupia. Jak się zdecyduje na rozwód to zrobię to jak najbardziej polubownie, dopiero jak się nie da będę się bronić lub atakować. Wojna nikomu nie pomaga a tylko niesie spustoszenie.

Jezu skończ z tymi dziećmi ciągle. Dzieci chcą to,  dzieci chcą tamto... ile można tego słuchać.  TY JUŻ JE NAUCZYŁAŚ  że mogą Tobą kręcić jak chcą bo zrobisz wszystko co chcą bo taki wzorzec wpajałaś im od małego. One widziały że ojciec steruje matką jak chce, zdradza, nie szanuje i myślą że to jest dobre i normalne i że tak trzeba i teraz też przenoszą te zachowania na ciebie a w przyszłości będą  utrwalać je w swoich związkach.

Poza tym to nie są już dzieci tylko jedno jest pelnoletnie a drugie będzie za chwilę. One wyfruną z domu a ty zostaniesz ze starym dziadem który ma cię za nic i jeszcze będziesz mu na stare lata koło tyłka robić. Widocznie uwielbiasz być cierpiętnicą.

Ech... Właśnie nie wciągam w to dzieci bo raczej sprawa jest miedzy mną a mężem ale jak się z nim.widuja to on im mówi że żałuje i chce wszystko naprawić. A, że chcą, no chcą tak samo jak ja mogę chcieć lub nie chcieć. Po prostu to wiem i mi to nie pomaga. Nad wzorcami ubolewam niestety

Dla autorki dzieci są całym światem.

Tyle lat, trudów i pieniędzy im poświęciła - teraz stare barany próbuje tłumaczyć. One są już dorosłe, napatrzyły się jak wasz związek wygląda i gwarantuje ci, że jak się wyprowadzisz to wybiorą ojca i dziadków.

Ty, która miałaś ich za priorytet będziesz siedziała sama, bez niczego i jeszcze skończy się to tak, że dopóki one będą chodzić do szkoły to będziesz im płacić alimenty.

No żyć nie umierać. Cudowna miłość, cudowna rodzina. Dziwię się, że mając dom pełen miłości wjebałaś się w takie bagno. Już początki były złe, a teraz to już dopiero. Jeśli dziadkowie żyją to pewnie chłop obawia się, że z opieką nad nimi zostałby sam. Żadna młoda dupeczka nie poleci wycierać dupy jakimś starym, obcym dziadom. Od tego jest żona, więc pewnie zrobił kalkulację i stwierdził, że nie warto palić mostów - jeszcze mu się przydasz. W zamian za opiekę pewnie dostaniesz łaskę przypisania cię w jakiejś części do tego domu w którym mieszkasz.

Szczerze? Kobiety są dziwne. Poświęcają się dla jakiejś dziwnej wizji i najczęściej kończą z gołą dupą. W imię miłości, rodziny, domowego ogniska.

Laska od czterech lat ma kurwiarza w domu i jeszcze chce siebie poświęcić w imię dzieci. Dorosłych baranów, które za chwilę mogą jej wnuki przyprowadzić. xDD
My nie jesteśmy wychowywane tylko tresowane by przejść jak najwięcej złego.

Zainteresuj się książkami oraz osobą Katarzyną Miller. Na youtube jest pełno filmów z nią, warto posłuchać. Cudowna osoba, która potrafi oświecić w wielu aspektach.

Nie rozumiem tych ataków na mnie. Może tak być że zostanę z niczym i sama. Małe dzieci, matki po prostu zabierają i tyle ich widzieli, ze starszymi już tak nie działa. Jak się wpakowałam? Myślę tak samo jak wiele kobiet i mężczyzn, nikt  nie wie jak życie się ułoży ale liczy na happy end. Miałam rodzinę, starałam o nią dbać, nie patrzeć tylko na czubek własnego nosa jak miliony ludzi na świecie. Nic więcej. Nikt się nie rozwodzi bo mąż ma koleżanki. Mam dużą empatię i zrozumienie dla ludzkich zachowań tym bardziej jest ciężko.Wiem, że to on rozwalił całe nasze życie i wcale mi się to nie podoba.

Wciąż masz rodzinę, jedyna zmiana to pozbycie się jednego pasożyta.

Ja nie atakuje, przepraszam, jeśli coś tak zabrzmiało.

Uważam, że w dzisiejszych czasach kobiety słabo wychodzą na posiadaniu dużej empatii i poświęcaniu się dla rodziny. Takie czasy - dużo rozwodów, zero wynagrodzenia za sprzątanie w domu i pomaganie w lekcjach. Kobiety muszą zmienić hierarchię potrzeb na taką zbliżoną do męskiej. Przede wszystkim zacząć liczyć pieniądze i roboczogodziny za PRACĘ W DOMU oraz mieć zabezpieczenie w postaci dobrego zawodu.

Nie trzeba było rozwodu, trzeba było stanowczo postawić granicę 0-1 koleżanki-żona. Wtedy miałaś za dużo empatii i zostało to wykorzystane.

Ty masz zrozumienie dla innych, a inni co dla Ciebie mieli i mają? Dlaczego mąż nie miał zrozumienia, jak Tobie nie pasowały jego koleżanki i smsy? Tak samo dzieci - gdzie ich empatia dla pokrzywdzonej matki, która poświęciła im więcej niż ojciec, a teraz kończy z ręką w nocniku, prawie bezdomna, z winy ojca? Powinny Cię wspierać i same kazać ojcu się od Ciebie odczepić, przecież domyślają się, że masz poczucie winy. Wrzuciłaś go z domu, podjęłaś już decyzję, a teraz ktoś próbuje Ci mącić w głowie. Wiesz, że są teściowie, co by takiemu synowi nie pozwolili mieszkać w domu po tej akcji? Twoi teściowie też empatią nie grzeszą.

Co Ty byś zrobiła na miejacu swoich teściów?
Co Ty byś zrobiła na miejscu swoich dzieci?
Co Ty byś zrobiła, gdyby mąż poprosił o zerwanie kontaktów z kolegami 4 lata temu?

Takie dobre osoby, jak Ty, bardzo są często wykorzystywane, zwłaszcza przez rodzinę. To widać bardzo wyraźnie u większości ludzi.

Ja też uważam, że Twoje podejście do rodziny i życia jest tym lepszym od podejścia większości egoistycznych ludzi, ale trzeba być świadomym, że to słabość. Niestety, zostałaś przyparta do muru i w tym momencie powinnaś przestać myśleć o kimkolwiek innym niż sobie, bo skończysz z depresją i innymi chorobami głowy. Dzieci są za głupie, żeby wiedzieć, co jest dla Ciebie (i w konsekwencji dla nich) lepsze - matka z depresją czy matka oddalona godzinę drogi od domu?

Mąż z teściami urabiają dzieci, Ty też nie bądź gorsza. Mam na myśli, żebyś dużo z nimi rozmawiała, tłumaczyła jak się czujesz, że bierzesz leki i życie z mężem może pogłębiać chorobę.

Jakich ataków? Stwierdzam fakty.

Już początki waszego małżeństwa nie były kolorowe. Nie dopilnowałaś spraw majątkowych, więc poświęciłaś się dla chłopa, urodziłaś mu dzieci, włożyłaś w nieswoją własność masę pieniędzy i w każdej chwili zostaniesz wykopana z domu. Nie masz do niego żadnych praw. Nie masz porządnej pracy z której mogłabyś się utrzymać, wiele zdrowia poświęciłaś dla dzieci, przymykałaś oko na zachowanie męża i teściów, a teraz zostaniesz z niczym, rozwaloną psychiką i poczuciem niesprawiedliwości. I alimentami na dzieci, bo one za tobą nie pójdą. Im wygodnie z dziadkami oraz ojcem, który w każdej chwili może przyprowadzić nową macochę. Szczerze wątpię by się chciał wieszać, a kiedyś znudzi mu się bieganie za tobą. On już wie, że świat nie kończy się na żonie może mieć każdą inną i z nią budować życie. Tym bardziej kiedy dzieci to nastolatki, więc więcej czasu będzie mógł poświęcić na związek niż przy małych dzieciaczkach.

Za to ty, która najwięcej poświęcałaś się dla idei kochającej się rodzinki stracisz praktycznie wszystko, dlatego jeszcze nic nie zdecydowałaś. Boisz się rozwodu, bo będziesz musiała zacząć nowe życie. Skoro masz puste mieszkanie to wcale nie oznacza, że jesteś bezdomna. Masz nawet lepiej, bo to szansa dla ciebie by w tym całym kieracie dostrzegła SIEBIE. Ty zaś jej widzieć nie chcesz, bo sobie wpoiłaś że rodzina jest najważniejsza. Gówno prawda. TY JESTEŚ NAJWAŻNIEJSZA! Dlatego patrząc na to myślenie stwierdzam, że w domu rodzinnym też nie było tak cudownie jak to nam opisujesz. Ten schemat poświęcania się dla innych zapominając o siebie samej skąd się przecież bierze. Zacznij być kobietą i przede wszystkim CZŁOWIEKIEM, a nie matką i żoną. Dzieci są już duże, czas pomyśleć o własnej przyszłości. No popatrz na to co sama napisałaś: facet cię okłamywał cztery lata, znalazł sobie inną pannę do obracania, gdy ty w tym czasie ogarniałaś jego dom, jego dzieci i zatraciłaś się w tym. Ja bym na twoim miejscu była wkurzona na maxa, a ty rozmyślasz nad powrotem do niego. Nie szanujesz ani siebie, ani swoich uczuć. Szkoda mi cię tak naprawdę, bo pewnie w końcu przyjdzie etap wkurzenia.

Dlatego stwierdzam, że wszystkie dziewczynki w Polsce nie są wychowywane, tylko tresowane na grzeczne, empatyczne, nieśmiałe mameje, które mają zapominać o swoich potrzebach i poświęcać się dla wszystkich wokół. Bo rodzina, bo miłość, bo coś tam kurwa jeszcze.

Pracuje w budżetówce więc zarobki nie są kosmiczne. Na życie starcza ale jakbym miała wynajmować mieszkanie będzie ciężko. Wszystko teraz drożeje a płace niekoniecznie. Twoje opinie są bardzo zero jedynkowe.  Ostro do mnie podchodzisz. Gdy Człowiekowi wali się życie i 20 lat małżeństwa to ciężko patrzeć super pozytywnie w
przyszłość. Gratuluję ci że nie masz żadnych wątpliwości w życiu i idziesz jak taran.

Julia to siedź na zasiłku i baw się dobrze.

Ja w zyciu bym.faceta o nic nie blagala-chce isc krzyzyk na droge I kopa w doopa przez okno wypad i do widzenia

To bardzo dobrze, duzo sie Tobie sytuacja teraz poprawila.  Wazne,ze swoja kase masz,skoda, ze tak drogo sie robi,ale chociaz jestes niezalezna to najwazniejsze

Jesteś w stanie zbliżyć się do niego? Bo pół roku rozłąki i to w gniewie to w sumie uczucie już takie trochę mniejsze, wyblakłe i pożądanie mniejsze.

Rozmawiasz z dziećmi o swoich uczuciach?

Nie odpowiedziałaś na pytanie czy rozmawiasz z dziećmi?
Ile macie lat?

Ojciec jak i matka są bardzo ważni w rozwoju dzieci, szczególnie ojciec w życiu syna, a ich ojciec poległ na całej linii, masz rację, że się obawiasz, bo to bardzo się na nich odbije i to wszystko będzie jego wina.
A ojciec czas który mógłby spędzić z dziećmi, poświęcał na kochanki, jest tak nieodpowiedzialny, że nie zasługuje na bycie ojcem.
Dlatego teraz szczególnie synem, który jest w najgorszym wieku, powinien się zajmować,
organizować wspólny czas, odzyskiwać twarz w oczach dzieci.
I na to głównie zwracaj mu uwagę.

Nie zapowiadało się aby dzieci miały się wykoleic przy nas. Moja wizja bycia sama jest taka, że będę sobie  spokojnie żyła, wyliżę rany, będę robić to co uznam za stosowne, patrzeć na siebie i dzieci i żeby coraz więcej spędzać czasu na swoje sprawy. Wszyscy byliby poranieni ale jakoś zyli dalej. Jak bym została, musiałabym włożyć tatyaniczna prace nad akceptacja i próba zaufania i być może faktycznie mąż w końcu zauważył co narobił i nasze życie poszłoby w dobrym kierunku a na końcu wszyscy byliby szczęśliwi.

Od kilku stron wszyscy wałkują ci że jak zostajesz, to przygotuj się na powtórki z rozrywki bo on dalej będzie robił to samo, tylko może lepiej się z tym krył, a ty wyjeżdżasz z jakimś  happy endem xD  "może zauważy, może będziemy szczęśliwi" serio? Jesteś aż tak naiwna? Ile ty masz lat że wierzysz w takie bajki? 13?

Po wiedziałam mężowi że nie jestem teraz gotowa z nim być. Rozpetało się piekło, ja jestem winna bo on się tak starał , to ja jestem teraz ta podła....Teraz nie będzie przebierał w środkach aby uprzykrzyć mi zycie. Chyba tego min. się bałam.

Czyli dobrą decyzję popełniłaś. Podświadomie wiedziałaś, że będzie cię oszukiwał dalej.

Mleko się rozlało i nie w ma tym twojej winy. Chłop miał cię w dupie gdy wypisywał z koleżankami, miał cię w dupie na wakacjach i miał cię w dupie tam w hotelu. Nawet teraz ma cię w dupie, jedzie po tobie jak po psie, gdzie tu miłość? Po co się dla kogoś takiego poświęcać.

Serio chciałaś z nim coś budować jeszcze? Przecież on się nic nie zmienił, znowu zrzucił winę na ciebie za JEGO błędy i będzie grał na twoich emocjach. A ty ZNOWU miałabyś w imię udawania rodziny się poświęcać, nie dbać o siebie i swoje uczucia, żyć z jego kurestwem aż kolejnej naiwnej kochanicy sobie nie znajdzie. A znajdzie na pewno, tylko będzie się lepiej krył.

Dlatego najlepsza byłaby wyprowadzka do twojej rodziny, gdzie możesz liczyć na wsparcie i pomoc. Nie wstydź się tego, że twoje małżeństwo nie jest jak twoich rodziców. To chłop spierdolił, nie ty. Ty się ratujesz jak możesz. Tutaj nie ma nic do wybaczania.

To była przemyślana decyzja? Czy podjęta pod wpływem złości o coś do niego w ciągu dnia.

Jak zareagowały dzieci?

Czyli ziszcza się wszystko co ci pisałam, a ty nazwałaś to atakiem i zerojedynkowym myśleniem.
Każdy myśli o swojej wygodzie.
Nikt nie myśli o tobie, twoich uczuciach.

Nie masz obowiązku wybaczać mężowi, bo coś zjebał. On robi po staremu - całą swoją winę zrzuca na ciebie, a ty znowu pod presją się poświęcisz.
Mąż do domu może wrócić, bo to jego dom. Podlicz swoje finanse, poproś rodzinę o wsparcie i wyprowadź się do pustego mieszkania.
Dzieci niech zostaną w domu męża. Możesz im też powiedzieć, że już podczas mieszkania z ich ojcem dawałaś mu milion szans, ale on z niej nie skorzystał. Poszedł na dziwki, więc niech bierze to na klatę. Jego kochanica się ulotniła, a żona ma niby zostać i wszystko znosić? Bo on się wielce stara? XD Co za trep.

Teściowie zawsze będą za swoim dzieckiem, nie za tobą. Dzieci chcą wygody i stabilności, a wasz rozwód im to zburzy. Ale z drugiej strony masz córkę i powinnaś jej pokazać że niektórych błędów się nie wybacza. Za błędy ponosi się konsekwencje. Jak teraz zmiękniesz to dasz jej przykład, że kobietom można nasrać na łeb, że mają myśleć o dobru ogółu nie swoim. I będzie to powtarzać w swoim małżeństwie. Chcesz tego?

Twoje życie, Twoje decyzje, Napisz jak Ci się dalej ułoży.
Powodzenia

Nie czuję się wygraną, żadna decyzja nie była ta która daje szczęście. Będzie co ma być. Mąż nie ustaje w wyznaniach miłości i prośbach o zastanowienie. Gdy on to mówi nie czuje nic co powinnam czuć, myślę ,że on miał tak gdy spotykał się z kochanką, gdy cierpienie innej osoby cię nie obchodzi. Tak po ludzku współczuję mu ale nie mam żadnych głębszych uczuć, ja w głębi duszy nie wierzę że on mnie kocha bo jak ktoś kocha nie robi takich rzeczy Może to taki stan który minie, nie  wiem. Boje się tylko,że teraz będzie mi robił pod górę, manipulował dziećmi itd. I z tym będę musiała się zmierzyć.