Partner nie akceptuje psa w domu, tylko na dworze - Netkobiety.pl

Tacy, co kochają psy i je mają w mieszkaniach, nie siedzą na forum
Nie rozumiem założycielki wątku - ja, mając dwa koty, w życiu nie związałabym się z kimś kto ich tak samo jak ja nie lubi i nie chce ich towarzystwa. Kropka. To już lepiej być samemu, po co się nawzajem męczyć (włączając w to zwierzaki)?

Tak,  na Forum siedzą same kobiety o dobrych sercach i zwyrodnialcy faceci

Wypowiem się, wprawdzie nie jako właściciel psa, ale człowiek lubiący zwierzęta
Nie mam zwyczajnie zaufania do ludzi, odnoszących się w ten sposób do zwierząt. Pomijam już sam fakt tego, że facet kręci nosem na obecność samego zwierzaka w życiu Autorki, łaskawie zgadzając się na jego obecność. Facet ma zapewne płytkie pojęcie o trzymaniu psa w domu, skoro ma tak twarde zdanie na ten temat. Nawet nie wspominając o samej specyfice więzi, jaką pies wytwarza z ludźmi i naturze samego zwierzęcia, to akurat ważny jest tutaj fakt, że przecież dany zwierzak wychowywał się w konkretnych warunkach i nagła zmiana warunków życiowych nie będzie dla niego w żaden sposób korzystna. Pies, któremu zapewni się takie warunki, jakie proponuje facet Autorki nie uwzględnia w ogóle natury zwierzęcia potrzebującego kontaktu z członkami własnego stada, czyli akurat właścicielem i/czy pozostałymi członkami rodziny.
Nie wspominając o tym, że trzymanie psa cały czas na łańcuchu w budzie jest zwyczajnie niemoralne i obrzydliwe.

O łańcuchu  tylko Ty i Beyond  piszecie:)
Zaraz będzie o biciu psa
Wyłączam  się z tego  tematu, bo mi generuje  reklamy  z psią  karmą  wszędzie  i kocią:)

To porównanie też jest nietrafne. Jeżeli syn faktycznie jest rozpieszczony i nie przestrzega żadnych zasad, właściwym wydawałoby się zmienić ten stan rzeczy - reakcja nie na to, że dziecko istnieje, a na to, jakie to dziecko jest. Przeniesienie psa na dwór wyłącznie dlatego, że jest psem, jest pozbawione sensu, bo mieszkanie z psem nie jest czymś niewłaściwym, żeby trzeba było to zmienić. Motywacją są więc jedynie chęci faceta autorki.

Wiedział że masz psa, więc skoro go nie lubi to mógł nie zamieszkiwać razem z tobą. To tak jakby oczekiwał że zamienisz psa na niego. Niech sam sobie siedzi cały rok na dworzu albo niech się wyprowadzi. A skoro psem się nie zajmuje to niech nie mówi co masz z nim robić. Ja na twoim miejscu bym go zostawiła. Skoro nie potrafi uszanować obecności psa to potem pewnie będzie kazał twoim gościom siedzieć przed domem bo ich nie lubi.

Pies swoją drogą nie śmierdzi, po prostu pachnie tak jak powinien Śmierdzieć to może ktoś, kto się tydzień nie mył Mi już wyły syreny alarmowe, jak tylko ktoś kręci nosem lub wyraża się o zwierzakach źle..

Alergie czy fobie oczywiście będą usprawiedliwione, bo to raczej jest sprawa bezdyskusyjna. Bardziej chodzi pewnie o taką niechęć, niepodyktowaną właściwie niczym racjonalnym. A smród? No cóż, bywają gorsze rzeczy, ale ma się wrażenie, że niektórym przeszkadzają wszelkie wrażenia zmysłowe, pochodzące spoza wielkomiejskiej dżungli czy "sterylnych i pachnących mieszkanek"

A od kiedy to swoje upodobania trzeba uzasadniać racjonalnością? Czy muszę szukać racjonalnego uzasadnienia dla niechęci do jakiegoś koloru ubrania? Do jakiejś muzyki? Moja małżonka nie znosi trash metalu. W imię miłości ma cierpieć jak ją będę całymi dniami tym trashem katował? Czy raczej ja powinienem zainwestować w słuchawki, a kolumny odpalać tylko jak jej nie ma w domu?
Mój teść nie przepadał za psami. Przez 12 lat jak miałem psa był problem z wzajemnymi odwiedzinami. Jak był u nas, to zawsze starałem się jakoś tego psa od niego izolować.
Po prostu są ludzie, którzy nie lubią zapachu psa, nie lubią jak się do nich zbliża, ze wstrętem reagują jak ich poliże. Tak, to może być dla kogoś obrzydliwe. Ja lubię koty i jako takie mi nie przeszkadzają ale nie jestem w stanie zrozumieć, że ktoś toleruje kota, który mu łazi po blacie czy stole kuchennym. Moja żona w takim domu nie zjadłaby nawet batonika świeżo wyjętego z opakowania. Ja też bym więcej na kolację zaproszenia nie przyjął. Po prostu i nie muszę tego racjonalnie uzasadniać, że kot może być brudny. Może być najczystszy na świecie, świnia też czyste zwierzę.

Prędzej bym wywaliła faceta z domu niż mojego psa.

Ja tu nie widzę "partner czy pies", a "to, czego chce partner, czy to, czego chcę ja + przyzwyczajenia zwierzaka, za którego jestem odpowiedzialna". Mój partner jest dla mnie ważniejszy niż kot, ale gdyby mi powiedział, że kot ma mieszkać poza domem, bo on tak chce, to nie zdecydowałabym się na wspólne mieszkanie. Co innego, gdyby np. wiązało się to z problemami zdrowotnymi, wtedy tak, oddałabym kota mamie, bo tam się dobrze czuje. I to jest dowód na to, że partner jest ważniejszy - ale partner, a nie jego "chcę/nie chcę, bo tak". Tak samo zresztą z wieloma innymi rzeczami: mogłabym zmienić miejsce zamieszkania dla partnera na dowolne na świecie, ale to nie tak, że wystarczy, że mi oświadczy, że on chce mieszkać w Hiszpanii, bo tak, a ja się zbieram i sprawdzam loty. Partner ważniejszy, ale jego "chcę" tak samo ważne jak moje.

Amen.

Hejt? Cóż to jest? Odmienne zdanie? Pisz po polsku.
Moim zdaniem, gość wychowany na wsi z burkami do budy przywiązanymi ciężkim łańcuchem wychowany został...
I tyle
Miałem dwa psy. Potężnego "Tygrysa", którego musiałem  poddać uśpieniu z racji raka nerek i pęcherza oraz małego kundelka, przygarniętego przez moją żonę
Ten, przy mnie zmarł ze starości w wieku 17 lat.
Od tego czasu nie chcę kolejnych rozstań. Również z naszymi braćmi mniejszymi.

Właśnie w tym rzecz. Wybieranie partnera a potem stawianie mu warunków, co musi zmienić, stawianie warunków, jak ma wyglądać życie we własnym domu tego partnera, w któym jest jakby na prawach gościa.
Ten facet wydaje się być takim typem człowieka, któremu dzisiaj przeszkadza pies, a jutro to może być dowolna inna rzecz.
Jakoś większości umknęło to, że autorka przywołała jego argument, że się NAGIĄŁ do zamieszkania z nią, a nawet DO ZWIĄZKU. Zatem był zmuszany do tego związku? To może mógł się, biedny, nie zmuszać, zamiast dzisiaj marudzić, że partnerka nadal chce mieszkać ze swoim psem, o którym wiedział od początku, a jutro może na to, że spędza czas nie tak, jak on by chciał, lub że kolor ścian w jej mieszkaniu nie trafia w jego gusta.

Nie, nikt nie musi "kochać zwierzątek", ale wybierając partnera bierze się pakiet, osobę z jej upodobaniami, sposobem życia, wszystkim co dla niej istotne. Dla autorki ukochany pies jest częścią życia, sposobu życia. Nie trzeba tu nawet myśleć o samym psie, przyzwyczajonym do bycia w domu z ludźmi, wystarczy pomyśleć o dziewczynie.

Gadanie, że to, że ona nie chce wywalić psa do budy, bo on tak wymyślił, oznacza, że pies jest ważniejszy od faceta, to jakieś nieporozumienie.

Na tej zasadzie możnaby wymagać od kogoś dowolnych zmian i rezygnacji z czegokolwiek, czego ten drugi nie lubi czy nie rozumie.

Na przykład mogę powiedzieć facetowi, że od dzisiaj koniec z jazdą na motocyklu, bo ja uważam, że to niebezpieczne, a jeśli nie posłucha, to będzie znaczyło, że hobby jest ważniejsze niż ja.

Mogę powiedzieć, że wolno mu odwiedzać mamę tylko co 3 weekend, bo jeśli będzie to robił częściej, to mamusia jest ważniejsza niż ja. No przecież nagięłam się i zaakceptowałam, że w ogóle ją odwiedza.

Mogę oczekiwać, że jeśli ma w domu akwarium, a ja uważam zajmowanie się rybkami za stratę czasu, to jutro wpuści rybki do rzeki, a akwarium wyniesie do piwnicy, bo jak nie, to jestem mniej ważna niż one.

Naprawdę można wymyślić cokolwiek i argumentować wymagania swoją istotnością.

Tylko, że to chore.

Mocno mnie dziwi, jak mimo iż jest to forum dyskusyjne, wiele osób ma gdzieś przeczytanie dokladne każdego słowa.
Zobaczenie tutaj budy, założenie, że pies będzie po prostu wykopany na pole nawet jakby wył i umierał pod drzwiami, wielokrotne powtarzanie że gość nie cierpi zwierząt. Skąd wam się to bierze?
To jest brak szacunku w dyskusji, tylko wywalanie emocji.. Może pewien portal nie bez przyczyny nazywa się Pudełek, by ściągnąć odpowiednich komentujących.
Wiele osób zachowuje się tutaj, jakby im na mózg padło, sorry.
Dla ciekawych: przynajmniej 5 kotów i 3 chomiki zawdzięczają mi życie, a są psy co liżą mnie po rękach na co sobie zasłużyłam jako dowód wieloletniej przyjaźni gdyby ktoś myślał, że mam jakieś fobie, chociaż kotów nie lubię,:) ale było mi ich szkoda:)

Widzisz to, co chcesz i dopisujesz ciąg dalszy, tak, jak JaJakoJa.
Pisałam o budzie (jeśli pies ma nie być w domu, to chyba musi mieć budę?), ale nie o tym, że pies będzie wył i umierał pod drzwiami.
Jakbyś nie zauważyła, to skupiłam się na odczuciach autorki, a nie jej psa.
Pisałam też, że partner autorki chce zmieniać jej życie i uważam to za nieuprawnione, a nie, że nie cierpi zwierząt.

I Ty piszesz o braku szacunku, to ciekawe
Twoje zarzuty odnośnie tego braku szacunku opierają się na wyobraźni i nadinterpretacji, przynajmniej, jeśli piłaś do mnie (bo czasem nie wiadomo, do kogo piszesz, wrzucasz różne osoby do jednego worka), a sama wyrażasz go bardzo wprost i to oczywiście nie jest żaden problem, prawda?

Wspomnienie na samym początku, że gość nie godzi się na czworonoga (w ogóle), czy w takiej opcji, jak akurat Autorka  prezentuje, powinno od razu dać Autorce do myślenia ( jemu w sumie też) Ciężko tu znaleźć porozumienie czy jakieś pośrednie rozwiązanie. Jeśli będą się przeprowadzać, to lepiej położyć WTEDY nacisk na zapoznanie psa z nowym otoczeniem i miejscem zamieszkania. Pewnie zależy do w dużej mierze od samego zwierzęcia, ale nie jest powiedziane, że każdy pies się łatwo przestawi. Myślę, że warto wziąć pod uwagę fakt, iż Autorka wspomina o tym, że ten jej czworonóg nie czuje się dobrze na zewnątrz, wykazując oznaki zdenerwowania czy apatii. Za to z pewnością pies czuje się źle bez towarzystwa ludzi, jak wynika z przytoczonej historii, zatem zamykanie go gdzieś czy trzymanie z dala od domowników, nie będzie dobrym rozwiązaniem. Beyond także ma psiaka, więc raczej wie, co mówi. Zresztą czy każdy zwierzak będzie reagował identycznie na takie sytuacje? Raczej nie, ale widać w tym facecie zbytnią roszczeniową postawę a on pewnie jest przekonany, że każdy przypadek z psem będzie wyglądał tak, jak on to widzi. Poza tym ten pies przeżył chyba w życiu ciężkie chwile( jakie?) i może dlatego tak łaknie stałego kontaktu z człowiekiem.

P.S. Nie mam psa, tym bardziej kanapowego, ale nawet mieszkając w domu z ogródkiem raczej nie byłoby moją intencją trzymanie psa w zamknięciu, prędzej umożliwienie mu pełni swobody ruchu, dając oczywiście do zrozumienia co mu wolno a czego nie. Łatwiej takiego szczeniaka nauczyć pewnych nawyków, niż eksperymentować z dorosłym zwierzęciem, chociaż nie jest to pewnie niemożliwe. W każdym razie Autorka zna swojego psa lepiej, więc skoro twierdzi, że źle znosi zamknięcie czy izolację, to dlaczego ma na siłę zmieniać jego charakter?

Skoro Ty wiesz, co mnie zalewa i dlaczego i nie ma z tym dyskusji, to jakie jest pole do rozmowy w ogóle? Żadne.

"Przenoszę emocje z kotów na psa pasterskiego"? Wyborne Znaczy to, że mam kota, wystarcza Ci do zbudowania teorii o tym jak funkcjonuję, jakie mam emocje i czym motywowane są moje posty, które nawet nie odnoszą się do dobrostanu zwierząt, tylko ludzi?

Wskaż mi miejsce, gdzie pisałam cokolwiek o tym, czy pies pasterski powinien być w domu, czy na zewnątrz.

Albo jasne jest, że szukasz ukrytego między wierszami nie widząc liter czarno na białym.

Szukasz tego, co podobno się przypisuje temu facetowi z emocji do zwierzątek i pod tym kątem filtrujesz.

Nie do końca masz rację, a na pewno nie z tym "przede wszystkim". Psy rozumieją, że ludzie to nie psy, więc dla psa stadem są przede wszystkim inne psy. Oczywiście te psy, które są w stadzie, a nie obce.

Dobrze, będąc precyzyjnymi: nie widać emocji, bo czyichś poczuć nie można, tylko ich projekcję.:) Nie każ mi analizować.
Bagiennik: dziecko ludzkie też ma różne przyzwyczajenia, ale się go socjalizuje. I można to robić ,z szacunkiem i miłością.
Na psach się nie znam, ale słuchy chodzą, że się je trenuje. Więc jakby autorka chciała jednak iść na jakiś kompromis to pewnie wykonalne, bez szkody dla psa, Jeżeli są wątpliwosci specjalista od psów mógłby być pomocny.

Niepodobna, skąd wiesz że pies nie zajmuje całej ściany i nie brzęczy?
Autorka pisze, że zachowuje się całkiem swobodnie w domu i chce by tak pozostało w czasie ich obecności.
Może to jest kością niezgody?

Nie, to dosyć sztywne myślenie. Nie uważam, że albo od razu się rozstać, albo się męczyć w milczeniu. Jakieś tam dopasowanie zawsze jest konieczne, ale granice mogą być dla każdego inne i co innego istotne.
O tym, czy potrafi się żyć z drugim człowiekiem jaki jest, warto właśnie pomyśleć wcześniej. Potrafię sobie wyobrazić takie rzeczy, których bym nie zaakceptowała, ale też nie próbowałabym komuś przeorganizowywać życia, nie wchodziłabym w relację z taką myślą. Zwróć uwagę na to sformułowanie o naginaniu się do związku przez partnera autorki. Tak, uważam, że jeśli ten pies mu tak przeszkadzał, że aż sens związku stał pod znakiem zapytania, to mógł się zastanowić jeszcze kilka razy czy w to wchodzić.

Tylko widzisz, akwaria ludzie mają raczej po to, by cieszyć się widokiem w domu, tuż obok, a nie by raz dziennie wychodzić do piwnicy się zrelaksować.
Z psami chyba jest podobnie, właściciel domowego, towarzyszącego psa lubi z nim kontakt, sprawia mu przyjemność obecność i obserwowanie zwierzaka.
Oczywiście pies jest bardziej absorbujący niż rybki, a w związku z tym może bardziej przeszkadzać komuś, komu kontakt ze zwierzęciem przyjemności nie sprawia.
Tylko kompromisu tu raczej nie będzie, bo autorka tematu nie potrzebuje psa pilnującego obejścia, tylko domowego, i do tego jest przyzwyczajona, i po to go ma.

Nie manipuluj.

Jeśli mi przeszkadza, że ktoś np. ma zawód, którego ja nie darzę sympatią, to on powinien grubo rozkminiać, zanim się ze mną zwiąże, czy jednak ja, czy będę umiała z kimś takim żyć?
No nie jest to jego problem. To nie jemu przeszkadza jakaś moja działalność, tylko odwrotnie.

Może nie szok, a zdziwienie niekonsekwencją, które się może pojawić u osób, dla których związanie się z kimś oznacza akceptację, a nie: biorę, ale musisz zmienić zawód, biorę, ale bez psa, biorę, jeśli zrezygnujesz z tego co lubisz, biorę, ale musisz zacząć wstawać o 5.30 a nie o 9.00 itp..

Ja nie widzę właśnie informacji, że była gdzieś informacja o tym że to omawiali. Z tego co mi wiadomo to autorka mieszkała ze swoim psem, a jej chłopak miał psa na zewnątrz domu.Czyli widać jaki mają oboje stosunek do zwierząt. Więc czemu teraz autorka się burzy, że jej chłopak nie chce mieszkać z psem pod jednym dachem? Jak dla mnie to oni tego nie omawiali. A autorka jest teraz w szoku że chłopak wyraził swoje zdanie a nie jka potulny baranek zgadza się na to czego ona chce, bo wg niej to przecież oczywiste że skoro pies mieszkał razem z nią to tera zteż tak musi być.

Ale wymyślasz, przecież jasno masz napisane, że godzi się na psa skoro mieszkają u niej, ale nie godzi się, jak kupią własny - wspólny dom.

No cóż, widocznie o zgrozo dla co niektórych oboje postawili psie sprawy na początku na drugim planie, a na pierwszym on postawił kobietę, a Ona mężczyznę Mam nadzieję, że to ich uratuje i pozwoli wypracować jakieś wyjście bez maltretowania psa:)

Witajcie, stali uzytkownicy. Ja tylko goscinnie, ale sumienie nie pozwala inaczej. Odnise się do tego, co mnie sklonilo do zalogowania:

JajakoJa bardzo się myli jeśli chodzi o psy. Jezeli ktos mialby sluchac jego rad, madrzejsza opcja (i bardziej humanitarna ze względu na psa i ludzi dookola) jest oddac psa komus, kto ma dla niego warunku. To, co on proponuje to nie są warynki dla zwierzecia jakim jest pies i nie jest najodpowiedzialniej podejmowac się wtedy opieki nad nim.

Racje ma natomiast Beyondblackie.

Tak w skrocie:

1. Trzymanie na zewnatrz psa, który dotad był w domu jest bardzo zlym pomyslem. Jeszcze gorszym, jeśli pies jest po przejsciach i już wczxesniej były z nim klopoty, z  których udalo się go wycignac.

2. Psy pasterskie nie sluza do trzymania na zewnatrz, do tego „sluza” (jeśli w ogole można tak napisac) psy strozujace. A nawet te potrzebuja kontaktu z czlowiekiem. Bez tego nabieraja zlych nawykow, w skrajnym przypadku staja się niebezpieczne dla otoczenia.

3. Stadem psa ma być nie drugi pies, tylko czlowiek. Do tego zmierza proces socjalizacji psow i o to generalnie chodzi wiekszoscia hodowcow i wlascicieli psow, zeby psy wolaly ich, nie inne psy.

4. Trzymanie z dala od czlowieka psa o wysokiej inteligencji, nastawinego na kontrakt z czlowiekiem jest proszeniem się o klopoty i stwarzaniem zagrozenia dla otoczenia. Inteligentne, energiczne psy puszczone samopas dziczeja i dziwaczeja. Za chwile autorka i jej facet beda miec w ogrodku puszke Pandory, która wybuchnie przy najblizszej okazji i skonczy sie np. pogryzieniem kogoś.

Do do glownego problemu watku – moim zdaniem facet jest niegodny zaufania. Nie dlatego, ze sie zupenie nie zna na psach, tylko dlatego, ze klamie. Przyczail się i zamydlil oczy autorce watku kiedy musial się dostosowac (czyli mieszkac u niej, wtedy jakos pies mogl byc w domu). Kiedy czuje się silny, pokazuje pazurki i stawia ultimatum. Charakter z niego wyszedl i tyle.
Autroko, jest chcesz w przyszlosci mieć z nim dziecko, moim zdaniem zanim zajdziesz w ciaze powinnas mieć mocne zaplecze finansowe, tylko wlasne. W innym przypadku obudzisz się z reka w nocniku.

Natomiast generalnie ja tu tylko pieskow bronie.

Też  uważam, że behawiorysta  to dobry  pomysł.
Zoo jest specyficzne  jednak.
Foki z Helu wypuszszcza się  na pełne  morze, małe słoniki itd.
Wiem to dzikie zwierzęta,  ale w zoo też dzikie..

Dla psa pewnie  zoologiczne  doświadczenia  nieprzydatne.

Juz wspolczuje Waszym dzieciom.

Tylko, ze wtedy argumenty by nie wygladaly dobrze.

Stawianie drugiej osoby na pierwszym miejscu jest glupota.
Na pierwszym miejscu stawia sie siebie. Nie swoj strach przed samotnoscia. Ten ich zwiazek ma wiecej problemow.
Ludzie robia falszywe porownania i pozniej na tym buduja dyskusje.
Gdyby maz kazal mi trzymac koty na dworzu bo inaczej odejdzie? Dostalby kopa od razu.
Nie dlatego, ze wybieram koty ponad meza per se.
Dlatego, ze jezeli ja bym wyrzucila moje koty. Koty, ktore sa do mnie przywiazane szczegolnie, ktore ze mna sa zawsze i ktore boja sie wychodzic to czulabym sie z tym zle. Tak jak autorka czuje sie zle z tym, ze bedzie miala psa na dwor dac.
Czulabym sie zle, ze robie cos wbrew stworzeniu ktore:
1 Sama sprowadzilam do mojego domu
2 Nic mi nie zrobilo
3 Robie cos co wywoluje stres/ zle samopoczucie u tego stworzenia bez powodu
Jest to wbrew moim zasadom, wbrew moim moralnemu kompasowi.
Kolejna warstwa tego jest taka.
Jezeli ktos mnie naprawde kocha, to nie bedzie robil odbieral mi czegos co mnie uszczesliwia. Nie bedzie wywolywal u mnie stresu bez potrzeby.
I co tutaj mamy?
Wychodzi na to, ze nie warto sie wyginac pod czyjes dyktando.

Oczywiscie ludzie tak nie robia, bo sa slabi. Chca kogos zatrzymac i wszystko beda pod to robic. Zamiast sie dopasowac to beda brali pierwsza lepsza osobe i mieli takie wlasnie problemy.
Taka jest natura ludzka.

Jednak ja wole zachowac swoja integralosc. Jak narazie to idzie mi dobrze. Nigdy nie dalam sie przemocy w zwiazku, nigdy nie dalam sie manipulowac, zawsze dobrze wiem kiedy ktos klamie, zawsze mam relacje bez takich problemow, nigdy nie musze nic poswiecac i nigdy nie mialam zlamanego serca. Nigdy nie obudzilam sie z reka w nocniku. Mam dobre relacje z kazdym z kim sie umawialam w przeszlosci.
Bo mam szacunek do siebie i do innych. Wiem tez jakie sa znaki przemocowych zachowan.
U autorki juz one wystepuja i beda wystepowac dalej, a pozniej dolaczy do setek innych tematow o zlym zwiazku. I tak dalej i tak dalej.
Zycie.
Mozna sie ze mna spierac o to czy mam racje. Jednak ja wiem, ze mam bo moje zwiazki sa zwyczajnie udane dla obu stron.
Oczywiscie tez zalezy czego ktos szuka w relacji. Zapchania jakies dziury emocjonalnej czy szczesliwego zwiazku.
Bo jezeli tego drugiego to nie tedy jest droga.

No i tutaj jest wlasnie desperacja, o ktorej mowie. Nie mowie, ze u Ciebie Snake, tylko, ze przyklad myslenia podales.
Partner dluzej pozyje to w takim razie jest wazniejszy. Bo ludzie robia w majtki ze strachu przed samotnoscia. I dlatego nawet na wlasna wiare pluja zeby sie innym przypodobac.

Paradoksalnie ona bedzie skakac w kolo chlopa, a i tak pewnie dostanie na koniec po dupie wlasnie przez to, ze ma zero w sobie zasad i wlasnych przekonan.
Teoretycznie to ona moze zaraz na wirus umrzec. Wartosc rzeczy obliczana po dlugosci jest dla ludzi, ktorzy tak rzeczywiscie to nie zyja.

Jeśli ONA planuje życie u boku tego faceta, to musi brać pod uwagę również jego zdanie, a to już zna. Wybór należy do niej.
A może facet okaże się mądrzejszy i pozwoli na psa, a potem po cichu go podtruje i razem z nią będzie ronił rzewne łzy i nawet własnoręcznie wyszykuje gustowny pochówek pod brzózką?
Osobiście przeżyłem z kilka psów i kilka kotów. Większość jeszcze dziadków i rodziców. Niektóre od szczeniaka i kociaka. Większość psów mieszkała z nami w mieszkaniu i spała z nami. Koty nie bardzo, bo to były normalne koty więc żyły po swojemu. Niektóre wracały do domu oblane wrzątkiem lub poranione przez psy ale taka kocia dola. Ostatniego psa pochowałem pod brzózką nieopodal domu, w którym obecnie mieszkam. Zmarło mu się ze starości, nie trułem A rzewne łzy roniła akurat małżonka, która psów i kotów nie lubi. Nawet mu kwiatka do trumienki włożyła.