Partner nie akceptuje psa w domu, tylko na dworze - Netkobiety.pl

Dla mnie pies jest jak rodzina a więc  siedzenie cały czas w garażu czy na dworze a jeszcze w zimie to sobie nawet nie wyobrażam.
Tym bardziej pies, który do mieszkania w domu i częstego kontaktu z ludźmi jest już przyzwyczajony.
Szkoda by mi go było gdyby tam wył po drzwiami, chciał się przytulić a tu partner zabrania. Nie wytrzymałabym takiej atmosfery.
Na szczęście trafiłam na takiego, któremu taki pomysł nawet nie przyszedłby do glowy.
Czego i tobie życzę. Walcz.

Pies był pierwszy. Partnera bym wywaliła do kojca ;-)
A tak poważnie: pies miał być w domu od samego początku i w domu powinien pozostać. Nie ustąpiłabym.

Autorko, przecież Ty znienawidzisz tego faceta, ja na pewno bym znienawidziła.
Napisałaś, że macie też kota. Czy kot też jest twój? Jaki los pancio zaplanował dla kota?

A ja trzymam zdanie partnera. Skoro on własne zwierzęta trzymał na dworze, bo tak, nie wnikając dlaczego, to czemu nagle dla partnerki ma ot tak zmienić zdanie?
I już wiem że tym zdaniem będzie hejt w moją stronę ze strony obrońców praw zwierząt

a jaki kompromis zaproponował On?
Bo Ty napisałaś, że jedyny kompromis dotyczy waszej nieobecności, natomiast w waszej obecności, pies ma mieć swobodny dostęp do domu. I co to znaczy? że może np spać w waszym łózku, ogladać film między Wami na kanapie, czyli być na prawach sorry,  córki?
Pies całkowicie poza domem, to też nie kompromis, tylko wywalenie psa z domu.
Może wpuszczanie psa do domu, ale z wyznaczontym legowiskiem, ale np dopieszczanie go i zabawa z nim na zewnątrz to byłby jakiś kompromis- szczerze to jako gość widuję to często: Pies jest w domu, wita gości kulturalnie czyli obwąchując i merdając, ale nie rzucając się na nikogo, ma swoje legowisko i miejsce na miskę.
Szaleje poza domem.

Nie wyrzuca się kochanego psa na dwór tylko dlatego, że przeszkadza w domu nowemu partnerowi. Przypominam, że pies pojawił się w domu pierwszy.

Zawsze jak czytam takie tematy to mnie tak zastanawia... Po co sie wiazesz z problematycznym dupkiem?  Dlaczego zostajesz w takim zwiazku jak on pokazuje swoja brzydka mordke? Jak mozesz kochac kogos tak wkurzajacego?
Nie jestem w stanie tego ogarnac.

Nie wolalabys zeby zycie wygladalo tak:
Masz pieska, super masz relacje z pieskiem. Jestes szczesliwa.
Znajdujesz partnera, on Cie kocha, jest czlowiekiem pozytywnym, lubi zwierzeta. Jestes szczesliwa.
Zamieszkujecie razem, pozniej budujecie domek i razem z pieskiem i kotkiem wspolnie tak sobie zyjecie. Jestes szczesliwa.

Kto by tego nie wolal? Po co sobie komplikujesz zycie? Ten problem jest glupi, jego poglady sa durne i jeszcze masz byc wdzieczna.
Musisz wyszukiwac kompromisu.
Mozna powiedziec: Idealow nie ma.
No, nie ma. Mojemu mezowi daleko do idealow, ale tez daleko do slomianych i bezsensownych problemow.
Jemu nie przeszkadza nic, jemu kot skaczacy na glowe z polki nie przeszkadza, nie ma dziwnych wymogow, nie wylicza kasy, nie wprowadza zasad swoich, nie zajmuje sie pierdolami.

Sama nie lubie za bardzo psow, ale nie smialabym byc tak bezczela zeby wejsc do zycia kogos, kto ma psa i jeszcze takie teksty rzucac.
Gdyby ktos mi powiedzial, ze moje wszystkie koty nie moga spac ze mna w sypialni to bym wywalila ta osobe od razu. Po co mi to?
Wole miec wszystko co lubie niz marudnego dziada.
Jakies masz niskie standarty, ze jeszcze sie nad tym zastanawiasz. Psa, ktory Tobie na 100% ufa wywalisz na dwor dla chlopa?
Tu w pewnym sensie pasuje 'bros before hoes'.
Tak naprawde to jest zle, bo pies bedzie cierpial. Nie, ze pies bedzie ok tylko Ty masz fanaberie. Pies domowy wywalony na dwor bedzie cierpial, bedzie tesknil. Wiec masz jego widzimisie vs cierpienie wiernego zwierzaka. Wybieraj.

Mężczyzna spotykał się z Autorką około roku i jakoś trudno uwierzyć, że  nie widział u niej w domu psa i nie obserwował na co Autorka psu pozwala. Zatem zachował się po prostu nieuczciwie udając przez rok, że wszystko jest w porządku, a teraz oświadczając, że on się "naginał".
Osobiście pożegnałabym takiego pana. Pies był członkiem rodziny, do której wkroczył mężczyzna, a nie odwrotnie.

A mnie interesuje, jaki los zaplanował pancio w sprawie kota.

Ja z kolei nie rozumiem co takiego złego zrobił facet? Od początku wiedziałaś, że nie lubi jak pies jest w domu. Chciał z Tobą zamieszkać, więc naturalną sprawą było, aby pies był w mieszkaniu, bo nie miałby innego lokum. Teraz mając dom z działką, pies może byc na podworku. Chłop chce, aby pies był zimą na korytarzu w domu, miał jakieś swoje kolum. Co w tym nadzwyczajnego? Kumam jak facet chciałby, zeby pies był uwiązany w ciasnej klatce - wtedy oczywiście trzebaby go kopnąć w dupę. A tutaj mamy przykład gościa, który po prostu nie lubi jak pies jest w domu. Nie każdemu pasuje nawet zapach psa w domu. Ja np od razu czuje jak ktoś trzyma w domu psa. Nawet jeśli to jest mega zadbany pies, to po wejściu do nieznanego mieszkania od razu wiem, że tu mieszka pies. I nie są to często przeyjemne zapachy. Po prostu nie każdemu pasuje pies w domu/mieszkaniu i nie oznacza to, że jest to osoba która jest jakąś bestią nie kochającą zwierząt. Do tego Twój facet od razu mówił, że jest na nie, jeśli chodzi o zwierzęta w domu. Będziecie miel dom i uwierz, że pies będzie mega szczęsliwy na dworze (mając jeszcze możliwość wejścia na korytarz, itp.). Ręce mi opadają jak czytam niektóre opinie, tym bardziej że zapewne większość ma psy w ciasnym mieszkaniu i uważa, że jego zwierze jest zachwycone mieszkaniem w 4 ścianach. Otóż ono dałoby się pokroić za ciągłym bieganiem na dworze + ciepłym kątem w zimne dni/noce. Nie licząc psa - typowego kanapowca, którego jedynym ruchem jest podejście do miski z jedzeniem (nie mówie że takie psy są gorsze).

Jej blad jest taki, ze facet odrazu pokazywal swoje wkurzajace poglady i podejscie i ona z nim zostala.
Pies jest domowym psem po przejsciach, bardzo przywiazanym do niej.
Facet dolaczyl do rodziny i ta rodzine tworzyla ONA I PIES.
To tak jakby dolaczyl do kobiety z dziecmi i mowil 'dzieci do szkoly z internatem bo ja nie lubie dzieci w domu'
Przeciez to absurdalne. Po co bierzesz kobiete z dziecmi jak nie chcesz dzieci w domu. Po co bierzesz kobiete z psem jak nie chcesz psa w domu.
Durny facet.

Ona juz opisywala jak wspaniale pies sie czul na dworzu i jak sie zachowywal. Tego nie doczytales?

Z tego co ja zrozumiałam to autorka od początku pokazywała że zależy jej na psie i że zawsze był z nią w domu, a chłopak zaś od początku pokazywał że jego zwierzęta są na dworze, więc jakim to oto sposobem wiele Pań tutaj pisze, że to autorka została oszukana? Oboje widzieli i znają swoje poglądy a teraz autorka i wielka gromada Pań jest z ochrony praw zwierząt i narzuca że jak chłopak nie zrobi jak autorka chce to należy z nim zerwać

Może akurat kot w niczym nie przeszkadza.

Np. sama wolę koty od psów, bo są duuuużo mniej absorbujące.

Niech Pani powie że Pani nie akceptuje partnerów w domu tylko mają spać w piwnicy bo tak Pani była wychowana i taki ma Pani kaprys.

Zgadzam się z tym, tyle tylko że jeśli dom będzie tylko tego faceta, to ona guzik będzie miała do gadania. Zarówno pies, jak i kot (o ile kot też jest autorki) prędzej czy później skończą na dworze.
Wątek jest bardzo interesujący. Szkoda, że autorka zrezygnowała z jego kontynuacji.

To jest tylko przyklad. Przyklad dzieciaka to jest przyklad randomowy bo dla mnie dziecko nie ma wartosci, a zwierze nie ma nic wspolnego z dzieckiem czy byciem matka. Zauwaz, ze nie mysle tak jak Ty bo nie jestem Toba.

Przyklad idzie tak:
Kobieta ma cos co kocha (hobby, psa, kota, paprotke, goblina) i co ja uszczesliwia -> Partner wie o tym, ze ona jest PAKIETEM wchodzac w zwiazek -> Parter wymaga by skrzywdzila (jak tutaj) lub porzucila to co kochala przed nim bo on ma takie widzimisie i nic wiecej, bo sobie tak ubzdural.

W przeciwienstwie do Ciebie nie wartosciuje potrzeb innych wedle siebie. Nie lubie psow, pewnie, ze by mnie wkurzalo gdyby byl mi pies w lozku i mieszkaniu. Czy mialabym czelnosc stawiac takie wymagania? Nie. Bo jak wchodze w zwiazek z kims kto ma psa od 2 lat i tego psa kocha i to go uszczesliwia to z jakiej racji moje poglady maja byc wazniejsze? Z jakiej racji mam przemeblowywac zycie i wymagac bym ja stala powyzej tamtej relacji?
DLA CIEBIE pies jest malo wazny, mniej wazny, nie warty zachodu. Jednak TWOJE wartosci nie maja zadnego znaczenia w jej zyciu i nie sa sluszne. Twoje wartosci sa Twoje, a jej sa jej. Twoje wartosci nie sa jakims kanonem tego co slusznym jest uznawac za wazne lub wazniejsze.

Pamietam taki przyklad, ze kobieta zalila sie, ze jej facet nienawidzi jej zwierzat. Zwierzetami tymi byly przerazajace robaki. Wszyscy gadali jak to zle z jej strony, ze pozbyc sie ich i tak dalej. Wtedy wypowiedziala sie psycholog, ze ludzie inaczej by mowili i byliby po jej stronie gdyby chodzilo o cos co sami lubia i co ich nie przeraza. Tutaj u Ciebie argument stoi slabo wlasnie przez to. To, ze Ty czegos nie cenisz to znaczy, ze bedziesz umniejszac tego wartosc ogolna. Czy to nie troche egocentryczne? Myslec, ze ma sie racje w takiej sprawie i to na 100%? Przeciez dla autorki pies jest wazny bardzo bo nie mialaby takiego konfliktu emocjonalnego.

Dla mnie sprawa jest prosta. Facet związał się z kobietą, która posiadała psa mieszkającego razem z nią w mieszkaniu. Nie ma prawa teraz wymagać zmian w jego wychowaniu „bo tak”.
Ewentualnie mogą wypracować jakiś kompromis, jeśli Autorka wykaże dobrą wolę.

Dom to nie mieszkanie, w którym zazwyczaj każde pomieszczenie ma konkretne przeznaczenie i trzeba je dobrze wykorzystać. W domu na pewno znajdzie się jakies malutkie pomieszczenie, w którym można urządzić "pokoik dla psa". Ogrod to ukochane miejsce dla zwierzaków, a spanie na tarasie to już zupełnie ulubione zajęcie Na pewno i w tym wypadku tak będzie. Natomiast w niepogodę i zimą (co za pomysł, aby zimą trzymać psa na dworze albo w garażu?) może po prostu "mieszkac" w swoim pokoiku w domu. Myśle, że można znaleźć jakiś kompromis, tylko trzeba dobrych chęci obu stron, nie tylko 100% forsowania swoich racji.

Przecież on wyraźnie powiedział, że chce aby pies był stróżem tego domu, pilnował posesji szczególnie w nocy niezależnie od pory roku.
Teraz mieszka w mieszkaniu bo wiadomo, że musi w nim być bo nie ma innej możliwości aby psa trzymać na klatce czy przed blokiem.
Dlatego toleruje jego obecność w domu.
A w swoim/ faceta/ czy wspólnym z autorką domu pies ma zarobić na swoje utrzymanie.

Ogrody są różne,  ja tam lubię  dzikie.
Ale jak ktoś  ma bzika na punkcie  rabatek   to kolejny problem.
Wiadomo że pies kopie, ale to zależy  od rasy też .

Rzeczywiście - dwór to nie jest miejsce dla psa, wszak wilki też mają po kawalerce w bloku na głowę

Dwór to naturalne miejsce dla psa (wyjąwszy rasy wyjątkowo przetworzone, jak yorki czy pieski-naguski). I każdy pies na dworze będzie się czuł lepiej, zwłaszcza jak mu się sprawi drugiego do towarzystwa. Porządna buda ze słomą w zupełności mu wystarczy, można go wziąć do kotłowni jak temperatura spadnie poniżej minus dziesięciu, ale taki mróz u nas powoli odchodzi w zapomnienie.

A kot to poza domem zginie marnie? No może taki wykastrowany i trzymany od urodzenia na poduszce, to faktycznie by zgłupiał do szczętu nocując pod drzwiami. Koty moich sąsiadów notorycznie mi się szwendają po działce, śpią na moich parapetach itp. Nie tylko to toleruję ale się cieszę, bo to znaczy, że pewnie polują na mojej działce. Dodam, że nie są to koty typowych wieśniaków ale "państwa" pracującego w mieście i mieszkającego na wsi jak ja. Gdybym miał kota to byłby w domu na takich samych warunkach. Czyli może łazić gdzie chce po okolicy, a jak chciałby spać w domu, to byle się wyrabiał z powrotem zanim pójdę spać. Nie mam jednak kota, bo małżonka kotów nienawidzi. Ja lubię więc poszliśmy na kompromis i kota nie mamy
Z psami jest tak, że ona by się zgodziła na jakiegoś melepetę co poza dom chodzi tylko za potrzebą i na smyczy. Najlepiej żeby był nieduży. Mnie taki średnio interesuje, bo ja chętnie miałbym psa dużego. Takiego małżonka w ogóle nie wyobraża sobie w domu i jeśli już to musiałby nocować poza domem. No i tu się sprawa na razie rozbija o brak ogrodzenia. Nie zamknę psa w kojcu, więc dopóki nie postawię ogrodzenia psa nie będzie. Mam jednak nadzieję, że w tym roku zamknę temat ogrodzenia i wtedy jeśli mam być szczery, to w ogóle nie będę pytał małżonki o zdanie tylko pojadę kupić psa. Takiego co wyrasta na jakieś 50 kg wagi, a może żeby mu nie było smutno, to dwa No ale faktycznie do domu to one raczej będą rzadko wchodzić.

to ten trzęsący się piesek?

jak można się chwalić tym że psy zajmowały twoje miejsce w łóżku faceta? Dziwny jest ten świat...

Się nauczył, się oduczy.

Pies to nie człowiek i zapewniam Cię, że każdy (wyjąwszy kaleki z ras nadmiernie zmienionych przez człowieka) będzie się lepiej czuł na dworze. Być może dopiero po jakiejś aklimatyzacji, ale będzie. Pisanie o "cierpieniu" psa, bo jest na dworze, to już dla mnie w ogóle coś dziwnego.

Pies był pierwszy. Pies kocha bezwarunkowo.

Nigdy nie spotykałabym się z facetem, który nie lubi zwierząt. Dla mnie miałby pozamiatane.

Wiedział, że masz psa, a teraz się zachowuje jakby Ci łaskę robił, że pozwala Ci mieć psa? łaskawie 'utrzymuje z Tobą związek'?!

Pogoniłabym tego faceta. Pomyśl tylko - obecnego psa ledwie toleruje, więc jakbyś chciała kiedyś w przyszłości mieć kolejnego psa, to on się nie zgodzi. Wyobrażasz sobie życie bez psa?

Niech zgadnę - Twoje psy od początku przebywały poza domem, a pies Autorki przyzwyczajony jest do zupełnie innych warunków. Taki pies może poczuć się odrzucony, to kolei grozi konsekwencjami zdrowotnymi i to wcale nie błahymi. 
To tak jak z kotami - są koty wolnożyjące, które nigdy nie mieszkały w domu i jeśli się im ograniczy wolność, to zmiana może być dla nich okrutna, a są i takie, które od malucha przebywały z człowiekiem i potrzebują stałego z nim kontaktu oraz warunków, do których zostały przyzwyczajone. Odebranie im tego powoduje poważny stres.
Jesteś odpowiedzialny za to, co oswoiłeś, jak napisał Antoine de Saint-Exupéry, co dla mnie w tym przypadku znaczy tyle, że jeśli pozwoliłeś swojemu psu zamieszkać w domu, to go potem z tego domu nie wyrzucaj i nie zabieraj tego, co mu dałeś najlepszego.

Autorko, trochę przesadzasz, nic się pieskowi nie stanie Natomiast jeśli twoje serduszko nie wytrzyma tego, że psiak musiałby przebywać na dworze, to chyba wniosek jest prosty - zerwać z chłopem.
Ten temat fajnie pokazuje, że kobiety są bardziej emocjonalne Kobietki, tak jak napisał JaJakoJa, naturalne środowisko psów to dwór, nawet tych chowanych od urodzenia w domu.
Może lepiej byłoby gdybyście oboje poszli z psem do psiego behawiorysty i zapytali go o zdanie?

Autorka od początku wiedziała, że facet nie zgadza się psa w domu ("jasno mówił, że on nie chce mieć czworonoga, tym bardziej w domu"), to może mogła się z nim nie wiązać?

A jeśli Twój pies był tak zestresowany po przeprowadzce, to zapewne brak mu odpowiedniej socjalizacji, stąd tak duży stres wynikający z nowej sytuacji.

Bzdura.

Mój pies nie jest żadnym wychuchanym ratlerkiem, tylko dużym buldogiem amerykańskim. Poza tym jest dobrze wysocjalizowany, lubi bawić się z innymi psami i jest łagodny wobec ludzi (no chyba, że pilnuje mienia- bez naszego pozwolenia nie wpuści nikogo obcego do domu). To energiczny, wybiegany zwierzak, który na spacerach spędza wiele czasu. Jest jednak, typowo dla psa, tradycjonalistą. Nie lubi zmian- nawet przestawienie fotela zauważa od razu i mu się to nie podoba. Taka jest już struktura psiej psychiki.

Partner Autorki przecież od długiego czasu mieszka z nią i jej pupilem. Jakoś od tego nie umiera. Miała prawo uznać, że się przyzwyczaił. Zresztą nie wyobrażam sobie, żeby druga połówka wtrącała się do tego jak wychowuję psa i gdzie on śpi. A już ŻĄDANIE usunięcia zwierzaka z domu byłoby dla mnie sygnałem, że facet ani psów nie rozumie, ani nie szanuje mnie.

Istnieją też niedouczeni i nie szanujący zwierząt ludzie, którzy uważają, że miejsce Burka nie jest w kontekście stadnej, poukładanej relacji, a na łańcuchu, przy budzie. I potem się dziwią, że takowy Burek jest agresywny, dostaje różnych chorób autoimmunologicznych, a jak się już zerwie z łańcucha, to ucieka w pi*du.

Nie, nie uważam, że dorosły pies powinien być traktowany jak dziecko. On powinien wiedzieć, że nie jest przywódcą stada i że to ja i mój partner jesteśmy wyżej w hierarchii. Jak mówię by siadł czy zszedł z kanapy, to ma słuchać, bo taki obraz rzeczy daje mu poczucie bezpieczeństwa i struktury. Także, proszę, nie wmawiaj mi, że traktuję go jak rozpuszczonego bachora.

Jednak, prawidłowe ułożenie psa, polega na jak największej socjalizacji z członkami rodziny, a nie na izolacji i karach.

Jeżeli pies jest przyzwyczajony do bycia w domu i spędzania czasu z Autorką, to wyrzucenie do garażu odbierze jako niezrozumiałą izolację, co odbije się na jego psychice i zdrowiu. Trzeba albo być niezwykłym ignorantem, albo nie mieć za grosz empatii by tego nie rozumieć. Partner Autorki zdaje się mieć obie przypadłości. Ja takiego towarzysza życiowego bym nie chciała.