Ponad 2 letni romans - Netkobiety.pl

Za każdym razem, kiedy pojawiają się takie wątki, kobiety w nie wchodzące( bo mówimy tu póki co o nich) podkreślają to, co jest dla nich wtedy najważniejsze: wywindowanie poczucia własnej wartości w górę, dreszczyk emocji, tajemniczość i ta adrenalinka, która wszystko nakręca. W takim razie się zastanawiam, czy każda kochanka decydująca się na taki układ, odczuwa aż takie braki, że musi się dowartościować?
Mam wrażenie, że to nie brak, ale chęć sięgnięcia po jeszcze więcej ekscytacji pcha je w tego typu relacje. W każdym razie kochanka zawsze będzie nazywać szambo perfumerią, połączone z zaklinaniem rzeczywistości, jaką jest wyraźny przekaz, że facet wybiera żonę a nie Autorkę. Może to zbyt dosadne określenie, ale lepszego nie potrafię znaleźć, szczególnie jeśli tkwi się w tym bagnie 2 lata.
Może jestem dziwny, ale umiłowanie adrenaliny, tajemniczości i konspiracji jest mi obce. Tak, nie ma to, jak swojska, przeciętna "nuda"..

Dobrze tłumaczyła to Roxann. Tylko ludzie z "brakami", o niskim poczuciu własnej wartości wchodzą w takie relacje. Takie osoby nie widzą sytuacji tak, jak widzisz Ty.

Druga kochanka mojego jm chelpila się tym, że on już raz był w takiej sytuacji, że miał romans, po którym wrócił do mnie. Nie wiem, co on jej naopowiadal, bo nie rozumiem jak fakt podobnej historii zakończonej powrotem do żony można rozważać na swoją korzyść... To tylko ekstremalny przykład, ale z mojego i moich znajomych życia takich przykładów odrealnienia mogę przytoczyć mnóstwo.

ObecnaKochanka napisał/a:

   
Ja widzę, jak reaguje na każde piknięcie telefonu. Jak jakaś małolata.... Motyle w brzuchu, przyśpieszone bicie serca... No i co, że głowa wie swoje, jak "serce" ciągnie w swoje.

To chyba ta adrenalinka.

Mówicie o motywach, dlaczego coś takiego się stało.
Mi brakowało kogoś, kto mnie zrozumie, z kim będę mogła usiąść i pogadać.
Nie mam zbyt dobrych doświadczeń po poprzednim związku. Trafiłam na kogoś, kto bliskość, namiętność, pożądanie stawiał na samym końcu. Nie było namiętnych pocałunków, czułego tulenia, a seks pojawiał się raz na miesiąc, żeby już to odbębnić.
Swoją drogą.. Nie życzę nikomu takich doświadczeń, bo wtedy człowiek szuka winy w sobie, w swojej atrakcyjności i samoocena spada na dno.
I pojawił się on.. Rozmawialiśmy bardzo dużo, zaprzyjaźniliśmy się, ja się przed nim otworzyłam, a on przede mną. Abstrahując od tego czy mówił prawdę czy nie - jego doświadczenia pod kątem bliskości były bardzo podobne.
I tak się w sumie jakoś potoczyło.
Poczułam, że naprawdę mogę się podobać, mogę być dla kogoś atrakcyjna i on bardzo dbał o to, żeby mi co innego nawet przez myśl nie przeszło. Dziewczyna, która ma tak niskie poczucie własnej wartości nie myśli racjonalnie, tylko karmi się tym wszystkim i bierze garściami. Poza tym mój były zawsze wszystko mi umniejszał. Moją wiedzę, moje pasje, moje zainteresowania, podcinał mi przy wszystkim skrzydła.
A tu właśnie było na odwrót. Nie negował moich słów, słuchał mnie z zainteresowaniem, nie podważał mojej wiedzy na dany temat, radził się mnie.. Zmotywował mnie, żebym poszła na studia, które od zawsze chciałam zrobić, a mój były mnie od tego odwodził, dopingował przy zmianie pracy, gdzie tamten sugerował, że nie dam rady. Był kimś, kogo zawsze chciałam mieć u boku, a nie zauważałam, że zaczynam się zakochiwać.
.

(...) To nie tylko dotyczy kochanek ale i też osób zdradzających. Kiedyś ze swoim ex (Preziem) o tym rozmawiałam i on mi wprost powiedział, że ogólnie życie jest pełne stresu, ciągle żyjemy pod presją, zmagamy z różnego rodzaju problemami itd. i na dłuższą metę nikt tego nie wytrzyma. Np. bycie prezesem to nie tylko fajna fura i kupa kasy. To też odpowiedzialność, liczne podróże, biznesy, które nie idą, wspólnicy, którzy chcą cię wyrolować itd. itd., a na drugim biegunie rodzina na utrzymaniu i kolejna presja - bycie przykładnym ojcem i mężem. Nikt na dłuższą metę tego nie wytrzyma, bo zwyczajnie nie jest robotem. Żona na głowie ma dom i dzieci, on ma jeszcze obarczać ją swoimi problemami? Zresztą nawet nie ma czasu na szczerą rozmowę bo jak wpada do domu od święta to dzieci nie odstępują go na krok. Zresztą wpatrzone w niego jak w obraz, autorytet. (...)

bagienni_k napisał/a:

Roxann napisał/a:

(...) To nie tylko dotyczy kochanek ale i też osób zdradzających. Kiedyś ze swoim ex (Preziem) o tym rozmawiałam i on mi wprost powiedział, że ogólnie życie jest pełne stresu, ciągle żyjemy pod presją, zmagamy z różnego rodzaju problemami itd. i na dłuższą metę nikt tego nie wytrzyma. Np. bycie prezesem to nie tylko fajna fura i kupa kasy. To też odpowiedzialność, liczne podróże, biznesy, które nie idą, wspólnicy, którzy chcą cię wyrolować itd. itd., a na drugim biegunie rodzina na utrzymaniu i kolejna presja - bycie przykładnym ojcem i mężem. Nikt na dłuższą metę tego nie wytrzyma, bo zwyczajnie nie jest robotem. Żona na głowie ma dom i dzieci, on ma jeszcze obarczać ją swoimi problemami? Zresztą nawet nie ma czasu na szczerą rozmowę bo jak wpada do domu od święta to dzieci nie odstępują go na krok. Zresztą wpatrzone w niego jak w obraz, autorytet. (...)

W takim razie problemem jest chyba inny scenariusz na życie

Być może, ale każdy z nas ma inne ambicje i w różny sposób sobie radzi ze stresem czy presją.
Wyobrażasz sobie co dla takiego prezia oznaczałaby nagła zmiana trybu życia i np. powrót do domu, zajęcie dziećmi i ogródkiem? Depresja a nawet alkoholizm murowane.
Właśnie ludzie tacy jak on z rozbitej czy patologicznej rodziny, mają często wewnętrzną potrzebę ciągłego wykazywania się, bycia "kimś". Z czym potem emocjonalnie sobie nie radzą bo nie mają fundamentu w postaci wsparcia czy poczucia bezpieczeństwa. Rodzina, którą sami tworzą wbrew pozorom nim nie jest do końca bo w tej rodzinie to oni są "głową". Ty jak popełnisz błąd czy Ci noga spowinie to masz ten komfort, że Ci rodzice czy rodzina zawsze pomoże. Osoba, która nie ma takiego komfortu nie będzie polegać w tym momencie na małżonce bo ego jej nie pozwoli. To jest błędne koło ale niestety... coraz częstsze zjawisko.

Badas, to nie jest opis początku romansu, tylko raczej tego co później mylisz skutki z przyczyną, poczytaj uważniej. I nie możesz patrzeć na wszystkich z perspektywy tajemniczej  kobiety co pisze do Twojego męża, i przenosić to na autorkę.
Więcej w tym Twoich strachów i złości niż analizy

Myślę, że już wystarczająco się obarczałam za to wszystko na co się zgodziłam i w jakiś sposób poniosłam tego karę.
Właśnie taką, że to ja płaczę dniami i nocami, jak nie jest przy mnie i katuję się przeróżnymi obrazami jego czasu z żoną.
Ja sobie drodzy forumowicze zdaję sprawę z tego, że nie traktowałam siebie dobrze, pozwalając sobie na to wszystko.
Jest mi wstyd, że się w coś takiego wplątałam, a jeszcze bardziej jest mi wstyd, że ja go tak pokochałam nie dostając tak naprawdę nic w zamian.
Bo co z tego, że czułam się przy nim najlepiej na świecie, jak później w nocy czułam się, jak śmieć, bo to nie przy mnie zasypiał. Co z tego, że obsypywał mnie najpiękniejszymi słowami, jak potem mówił "nie odejdę".
Co z tego, że poświęcał mi każdą wolną chwilę, jak to ja musiałam się dopasowywać do planów jego żony..
To wszystko jest upokarzające i ja zdaje sobie sprawę, ale u mnie uczucia, emocje wzięły górę.

Mówicie o motywach, dlaczego coś takiego się stało.
Mi brakowało kogoś, kto mnie zrozumie, z kim będę mogła usiąść i pogadać.
Nie mam zbyt dobrych doświadczeń po poprzednim związku. Trafiłam na kogoś, kto bliskość, namiętność, pożądanie stawiał na samym końcu. Nie było namiętnych pocałunków, czułego tulenia, a seks pojawiał się raz na miesiąc, żeby już to odbębnić.
Swoją drogą.. Nie życzę nikomu takich doświadczeń, bo wtedy człowiek szuka winy w sobie, w swojej atrakcyjności i samoocena spada na dno.
I pojawił się on.. Rozmawialiśmy bardzo dużo, zaprzyjaźniliśmy się, ja się przed nim otworzyłam, a on przede mną. Abstrahując od tego czy mówił prawdę czy nie - jego doświadczenia pod kątem bliskości były bardzo podobne.
I tak się w sumie jakoś potoczyło.
Poczułam, że naprawdę mogę się podobać, mogę być dla kogoś atrakcyjna i on bardzo dbał o to, żeby mi co innego nawet przez myśl nie przeszło. Dziewczyna, która ma tak niskie poczucie własnej wartości nie myśli racjonalnie, tylko karmi się tym wszystkim i bierze garściami. Poza tym mój były zawsze wszystko mi umniejszał. Moją wiedzę, moje pasje, moje zainteresowania, podcinał mi przy wszystkim skrzydła.
A tu właśnie było na odwrót. Nie negował moich słów, słuchał mnie z zainteresowaniem, nie podważał mojej wiedzy na dany temat, radził się mnie.. Zmotywował mnie, żebym poszła na studia, które od zawsze chciałam zrobić, a mój były mnie od tego odwodził, dopingował przy zmianie pracy, gdzie tamten sugerował, że nie dam rady. Był kimś, kogo zawsze chciałam mieć u boku, a nie zauważałam, że zaczynam się zakochiwać.

Złe swoje strony również poznaliśmy. Kłóciliśmy się nie raz, tak, że mieliśmy ochotę się pozabijać, ma wady, które doprowadzają mnie do nerwicy, ale mimo wszystko, to nie to spowodowało, że chcę odejść.
Mu jest wygodnie, ma wszystko nie zmieniając niczego, a mnie to już od środka zżera. Nie radzę sobie z tą sytuacją od jakiegoś czasu, ale z wyjściem z tego też nie.
Ja widzę, jak reaguje na każde piknięcie telefonu. Jak jakaś małolata.... Motyle w brzuchu, przyśpieszone bicie serca... No i co, że głowa wie swoje, jak "serce" ciągnie w swoje.

ObecnaKochanka napisał/a:

Bardzo łatwo i szybko rzuca się osądy, że ktoś jest dla Was nikim, bo na własne życzenie wchodzi w taką relację. W tym przypadku nikim jestem ja.
Myślicie, że ja tak kiedyś o takich osobach nie myślałam? Zawsze wyzywałam takie kobiety od najgorszych, zawsze ktoś taki wydawał mi się podły i bez żadnych wartości. Dopóki nie spotkało to mnie samej. Wierzcie lub nie, ale gdybym dwa lata temu wiedziała, że teraz tak będę cierpieć, że będę się zachowywała, jak nienormalna i będę walczyć sama ze sobą, to odwróciłabym się na pięcie od razu.

Tu nie chodzi o żadną adrenalinkę, tu nie chodzi o żadne wywyższanie się i poczucie bycia lepszej od żony, bo niby w czym ja lepsza, skoro i tak do niej wraca każdej nocy? Nie czuje się ani lepsza, ani atrakcyjniejsza...
Naprawdę fajnie się ocenia ludzi, nie patrząc na siebie samego. Każdy z nas popełnia błędy, moim błędem był właśnie romans, ale czy jako człowiek od razu jestem nikim? Łatwo kopać leżącego, trudniej podać mu dłoń. Jeśli tak bardzo irytuje Was moja postawa, budzę same negatywne uczucia, to po prostu odpuśćcie sobie wchodzenie w ten wątek. Nie potrzebuje kolejnych gwoździ do swojej trumny.

Powiem to co myślę, ponieważ mam odwagę. Nie oceniam cię że jesteś nikim. I tak masz rację ludzie popełniają błędy, sama je popełniłam i teraz z biegiem czasu wiem że nie powinnam pewnych rzeczy robić. Jesteś w takiej sytuacji a nie innej. Nie cofniesz czasu, ale za pewne był moment że dowiedziałaś się że on jest żonaty, znacznie wcześniej i mimo to nie postawiłas granicy. Mnie o to najbardziej sie rochodzi. Każdy szuka osoby która będzie go wspierała ale są jednak te granice których wg mnie nie powinno się przekraczać.
Oczywiście że każdy pisze co myśli, ocenia, ale bierz pod uwagę że sama założyłaś tutaj temat i raczej musiałaś liczyć się z tym że niestety nie spotkasz tylko opinii które tobie sie spodobają.

Ela210 napisał/a:

Teraz  mi przyszło do głowy, że jednak najgorsze  są  romanse gdzie jedną stroną jakoś  mocno góruje  psychicznie nad drugą. Bo trudno potem znizyc  loty, kolejni  kandydaci  czy kandydatki będą  podświadomie porównywani. .

Tak, to jest mój problem. Ogromny problem. Cały czas każdego faceta porównuje, czasem świadomie, a czasem podświadomie. Szukam podobieństw, a gdy ich nie mam to czuje rezygnację, że to znów nie to.

Staram się zrozumieć skąd strach przed porzuceniem tego romansu i dochodzę do wniosku, że ja się boję, że ja sobie już nikogo takiego nie znajdę, kto mnie tak rozumiał, kto ze mną tak rozmawiał, kto tak na mnie patrzył. Boję się, że z mojej strony taka miłość się już nie powtórzy i cała reszta będzie tylko rozsądkiem.

A co najgorsze... Boję się też go w tym wszystkim skrzywdzić. Wiem, że to dla Was kpina, ale po takim czasie my się naprawdę zaangażowaliśmy w to wszystko. Ja wiem, jak absurdalnie to brzmi.. Gość mnie krzywdzi każdego dnia, a ja boję się odejść, żeby go nie zranić... Miłość bywa dziwna i nielogiczna, sama tego nie rozumiem.

Kobieto miałaś swój czas na decyzję, po co zwracasz głowę mężowi z dwójką dzieci - pojmujesz to ? Tu nie ma żadnej miłości, on musi wrócić do żony i dzieci. A Ty zajmij się swoim życiem od zera. Przez Ciebie może rozpaść się małżeństwo, najważniejsze są dzieci.

ObecnaKochanka napisał/a:

Ela210 napisał/a:

Teraz  mi przyszło do głowy, że jednak najgorsze  są  romanse gdzie jedną stroną jakoś  mocno góruje  psychicznie nad drugą. Bo trudno potem znizyc  loty, kolejni  kandydaci  czy kandydatki będą  podświadomie porównywani. .

Tak, to jest mój problem. Ogromny problem. Cały czas każdego faceta porównuje, czasem świadomie, a czasem podświadomie. Szukam podobieństw, a gdy ich nie mam to czuje rezygnację, że to znów nie to.

Staram się zrozumieć skąd strach przed porzuceniem tego romansu i dochodzę do wniosku, że ja się boję, że ja sobie już nikogo takiego nie znajdę, kto mnie tak rozumiał, kto ze mną tak rozmawiał, kto tak na mnie patrzył. Boję się, że z mojej strony taka miłość się już nie powtórzy i cała reszta będzie tylko rozsądkiem.

A co najgorsze... Boję się też go w tym wszystkim skrzywdzić. Wiem, że to dla Was kpina, ale po takim czasie my się naprawdę zaangażowaliśmy w to wszystko. Ja wiem, jak absurdalnie to brzmi.. Gość mnie krzywdzi każdego dnia, a ja boję się odejść, żeby go nie zranić... Miłość bywa dziwna i nielogiczna, sama tego nie rozumiem.

To co napisałaś wcale nie jest absurdem ani kpiną, ten strach chociaż jestem facetem to też bałem się że drugiej takiej kobiety jak tamta mężatka nie znajdę i nie ma takiej na całym świecie.Z drugiej strony maiłam do siebie ogromny żal że jestem we własnych oczach żałosnym desperatem co bierze się za  niedopieszczone mężatki.Ze mną jeszcze był ten problem że wychodziłem wtedy dość świeżo z uniezależnień i jestem ponu .... (daruje sobie tym razem i byłem przekonany że ze wglądu na moją przeszłość żadna "normalna", wolna kobieta nie będzie chciała się ze mną związać. Wszystko to okazało się złudzeniem i nieprawdą, wytworem umysłu niczym więcej
Ten strach.lęk przed samotnością i niska samoocena trzymają w miejscu dopóki nie wykona się zdecydowanego ruchu.
Porównywanie przechodzi z czasem jak zajmiesz się swoim życiem z resztą wiele natrętnych myśli i uczuć mija potrzebny jest na to czas przede wszystkim uwaga i łagodność dla siebie a nie czołganie i przepraszanie ludzkości za błąd którego tak naprawdę nie da się naprawić . Krzywdzenie faceta to sztuczka wynika z powyższego i napędza strach takie koło gdzie na pierwszy rzut oka nie widać co pierwsze.Takich sprzeczności jest więcej pisz o tym i nie cenzuruj się w ten sposób że nie powinnaś czegoś czuć .

Czy twoja świadomość zarejestrowała fakt, że on ma rodzinę? ...ofiarą to tam są dzieci i może żona, ale nie ty.

Co to znaczy; podobnego? Ma mieć taki sam głos, czytać te same książki i używać podobnych zdrobnień?

Jeśli bedzie szukała podobnego, to zejdzie jej mnóstwo czasu a i tak nie znajdzie. bo to niemożliwe. Człowiek nie ma swojej kopii, każdy jest inny. Będzie się łudziła że znajdzie i pozwoli, aby naprawdę wartościowi faceci po prostu ją mijali, albo na jej oczach układali sobie życie z innymi kobietami. Może zwrócić też uwagę na jedne cechy które będą jej przypominać tamtego i całkiem zignoruje inne, deycdujące o tym, że facet np. na męża i partnera w ogóle sie nie nadaje. To naprawdę niebezpieczne i może stworzyć dla autorki następną pułapkę.

Czy facet pasował do autorki w psychologicznym wymarze? On po prostu wiedział, jak zagrać aby dotrzeć do niej, naprawdę może być zupełnie inny. Już sam fakt, że też się kłócili jak to autorka gdzies wspomniała; "czasem chcieli się pozabijać". Tylko to było "potem". Na początku bardzo sprytnie postępował, aby stworzyć w jej oczach obraz kogoś, kto spełnia wszystkie jej oczekiwania, czyli siebie.
Na dziś autorka nie spotkała jeszcze w pełni uczciwego i wartego uczucia faceta i nie wie, jaki jest jej ideał i kto do niej pasuje. Ten o którym tu rozprawiamy, oprócz tego że świetnie się sam "wpasował" w potrzeby autorki, oraz jest sprawcą terażniejszych jej zmartwień, niczym innym się dla niej nie zasłużył, choć ona pewnie jeszcze jakiś czas będzie uważała inaczej.

imieslow napisał/a:

Czy twoja świadomość zarejestrowała fakt, że on ma rodzinę? ...ofiarą to tam są dzieci i może żona, ale nie ty.

A czy twoja zarejestrowala, ze to nie Autorka ta rodzine zakladala i nie ona jest za nia odpowiedzialna? Wiekszosc wylewanego tu jadu na Autorke to frustracje ofiar nieprzepracowanych zdrad. Problem w tym, ze z tej zawisci optyka wam sie spierd..liła i widzicie ofiare i kata nie w tych osobach co trzeba.

Dobrego zwiazku nikt trzeci nie popsuje. Nikt trzeci tez za niego nie odpowiada.
A co po niektorym swietym z watku pragnę przypomnieć, ze wiernosc to nie to samo co brak zdrad...

Autorko, nie daj sobie wmowic niestworzonych historii przez skrzywdzonych  ludzi. Przedstawiana jest ci wizja zyczeniowa ofiar pt. cudowna zona i wstrętna kochanka a to nigdy tak nie jest.

Nie bede sie odnosil do Ciebie bo gromada doktorow hab. z uniwersytetu "wydaje mi sie" za chwile zdiagnozuje u Ciebie braki w dziecinstwie, bijaca cie matke i pijacego ojca. W sytuacji, ktorej sie znalazlas jedynym rozsadnym wyjsciem jest... wyjscie, stopniowe i powolne, tak jak ktos wspomnial tutaj. Nie odpisz dzis na smsa, ale nie zrywaj calkiem kontaktu, nie kontaktuj sie pierwsza, nie pytaj ale odpowiadaj, nie wspominaj o uczuciach w rozmowie, nie obrzydzaj go sobie ale tez przestan idealizowac. Malymi krokami oddalaj sie od niego az poczujesz, ze nadszedl juz moment by powiedziec mu Zegnaj!

A na przyszlosc pamietaj, ze moze w milosci nie chodzi o slowa tylko o słowność.

Gdybym wiedziała...

Witajcie,
Do tej pory Was tylko czytałam, ale ten wątek skłonił mnie do napisania swojej historii.

Mój jeszcze mąż miał romans przez 1,5 roku okłamywał mnie dziecko rodzinę i oczywiście kochankę. Sam nigdy by się nie przyznał do podwójnego życia banalnie sama to odkryłam sprawdzając jego telefon...
Wyprowadział się nie na moje życzenie bo ja nie byłam w stanie myślec podejmować decyzji krzyczeć. Siedziałam przy stole z butelką wódki i patrzyłam jak się pakuje. Wyniósł się, ale ponoć nie do niej. Zresztą słabo mnie to obchodzi. Gdy się zebrałam po 2/3 dniach skontaktowałam się z prawnikiem ( prowadzil mi wówczas postępowanie spadkowe) zapronował mi wówczas próbę dogadania się z męzem w kwestii finansowej tak by obejść rozwód z orzeczeniem o winie.
Tego samego wieczoru skontaktowałam się z nim przedstawiłam propozycje podziału majątku 70% dla mnie +alimenty dla dziecka. Reszta jego!
Długo nie musiałam czekać na reakcje od nasteonego ranka trwał proces ratowania małżeństwa pojawił się z walizkà i zamieszkał w pokoju gościnnym. I tak mieszka do dziś.
Nie mam zamiaru nic ratować budować bo to typ który chce zjeść ciastko i mieć ciastko. Przez miesiące sprawdzałam jego telefon kochanica nie odpuszczała pisała on jej odpisywał jedoczesnie grał kochającego męża. Skoro nie chciał po dobroci to będzie z orzeczeniem o winie. Zamontowałam mu w aucie GPS i co znalazłam Gamonia pod jej domem...złożyłam pozew z jego winy ją powołamy na świadka ( niestety wirus moje plany skomplikował bo rozprawa w grudniu).
On walczy skomla błaga prosi ona już nic nie znaczy jest nikim pomyłką w jego życiu.
Nie wyrzyuce go z domu choć proszę żeby się wyniósł nie ma awantur ze względu na dziecko. Przeczekam to wytrzymałam tyle to wytrzymam jeszcze chwile. Mimo wirusa zajmuje się sobą terapia on-line joga praca. Jego irytuje najbardziej moje olewanie.
Co do kochanki to ona rozwódka od początku wiedziała o rodzinie. Sama to przyznała, dla niej nie miało to znaczania taki typ po trupach do celu. Śmiała mi się w twarz wypisywałam bzdury. Najlepsze co mogłam zrobić to ją ignorować.
I teraz do Autorki postu. Jeśli świadoma weszłaś w ten układ wiedząc że owy Pan ma rodzinę to jesteś moralnym zerem. Szanująca siebie kobieta nigdy nie będzie chciała być tą drugą dodatkiem do rodziny. Szanująca się kobieta nigdy nie będzie wierzyc w te bajki stare jak świat że dzieci że finanse że co powie rodzina. Kochanka to odskocznia od prozy życia hotele wyjazdy kolacyjki zero śmieci dzieci obowiązkow. Facet ideał zabiera do knajpy kupuje kwiaty prezenty...wierz mi motyle mu zdechną budyń się skonczy w Twoim życiu teź będą rachunki i sprzątanie. To po co mu to? To samo ma w domu.
I powiem Ci że przepracowuje zdradę wiem gdzie zaniedbałam nasz związek jakie błędy popełniłam. Mam żal również do „mojej” kochanki za jej głupote i za to, że zabierała ojca mojemu dziecku za to że nie ma zasad!
Teraz za to płaci została sama czeka ją upoorzenie w Sadzie straciła idealnego chłopa dla którego dziś jest cyt. szmatą i zerem!!

Wiki04 napisał/a:

Witajcie,
Do tej pory Was tylko czytałam, ale ten wątek skłonił mnie do napisania swojej historii.

Mój jeszcze mąż miał romans przez 1,5 roku okłamywał mnie dziecko rodzinę i oczywiście kochankę. Sam nigdy by się nie przyznał do podwójnego życia banalnie sama to odkryłam sprawdzając jego telefon...
Wyprowadział się nie na moje życzenie bo ja nie byłam w stanie myślec podejmować decyzji krzyczeć. Siedziałam przy stole z butelką wódki i patrzyłam jak się pakuje. Wyniósł się, ale ponoć nie do niej. Zresztą słabo mnie to obchodzi. Gdy się zebrałam po 2/3 dniach skontaktowałam się z prawnikiem ( prowadzil mi wówczas postępowanie spadkowe) zapronował mi wówczas próbę dogadania się z męzem w kwestii finansowej tak by obejść rozwód z orzeczeniem o winie.
Tego samego wieczoru skontaktowałam się z nim przedstawiłam propozycje podziału majątku 70% dla mnie +alimenty dla dziecka. Reszta jego!
Długo nie musiałam czekać na reakcje od nasteonego ranka trwał proces ratowania małżeństwa pojawił się z walizkà i zamieszkał w pokoju gościnnym. I tak mieszka do dziś.
Nie mam zamiaru nic ratować budować bo to typ który chce zjeść ciastko i mieć ciastko. Przez miesiące sprawdzałam jego telefon kochanica nie odpuszczała pisała on jej odpisywał jedoczesnie grał kochającego męża. Skoro nie chciał po dobroci to będzie z orzeczeniem o winie. Zamontowałam mu w aucie GPS i co znalazłam Gamonia pod jej domem...złożyłam pozew z jego winy ją powołamy na świadka ( niestety wirus moje plany skomplikował bo rozprawa w grudniu).
On walczy skomla błaga prosi ona już nic nie znaczy jest nikim pomyłką w jego życiu.
Nie wyrzyuce go z domu choć proszę żeby się wyniósł nie ma awantur ze względu na dziecko. Przeczekam to wytrzymałam tyle to wytrzymam jeszcze chwile. Mimo wirusa zajmuje się sobą terapia on-line joga praca. Jego irytuje najbardziej moje olewanie.
Co do kochanki to ona rozwódka od początku wiedziała o rodzinie. Sama to przyznała, dla niej nie miało to znaczania taki typ po trupach do celu. Śmiała mi się w twarz wypisywałam bzdury. Najlepsze co mogłam zrobić to ją ignorować.
I teraz do Autorki postu. Jeśli świadoma weszłaś w ten układ wiedząc że owy Pan ma rodzinę to jesteś moralnym zerem. Szanująca siebie kobieta nigdy nie będzie chciała być tą drugą dodatkiem do rodziny. Szanująca się kobieta nigdy nie będzie wierzyc w te bajki stare jak świat że dzieci że finanse że co powie rodzina. Kochanka to odskocznia od prozy życia hotele wyjazdy kolacyjki zero śmieci dzieci obowiązkow. Facet ideał zabiera do knajpy kupuje kwiaty prezenty...wierz mi motyle mu zdechną budyń się skonczy w Twoim życiu teź będą rachunki i sprzątanie. To po co mu to? To samo ma w domu.
I powiem Ci że przepracowuje zdradę wiem gdzie zaniedbałam nasz związek jakie błędy popełniłam. Mam żal również do „mojej” kochanki za jej głupote i za to, że zabierała ojca mojemu dziecku za to że nie ma zasad!
Teraz za to płaci została sama czeka ją upoorzenie w Sadzie straciła idealnego chłopa dla którego dziś jest cyt. szmatą i zerem!!

kompletne bzdury. To kochanka odpowiada za Twoje błędy czy za to, jaki jest Twój mąż? Ojca dziecku zabiera? a Co, masz zamiar utrudniać im kontakt?
postanowiłaś ignorować lubego i zamiast na niego wylewać frustracje to na dziewczynę z wątku?? Sąd nie jest od upokarzania kochanki, wyobraż sobie.
wg mnie nie uzyskasz rozwodu z jego winy, jeśli przedstawi jakiekolwiek dowody na Twoje jędzowate zachowanie, a patrząc po tym co tu piszesz, aniołem nie jesteś. Za wypisywanie bzdur dio kochanki ona może Cię pozwać, co zapewne twój adwokat już Ci mówił, jak nie mówił, to będzie miał niespodziankę w sądzie

Wiki04 napisał/a:

Witajcie,
Do tej pory Was tylko czytałam, ale ten wątek skłonił mnie do napisania swojej historii.

Mój jeszcze mąż miał romans przez 1,5 roku okłamywał mnie dziecko rodzinę i oczywiście kochankę. Sam nigdy by się nie przyznał do podwójnego życia banalnie sama to odkryłam sprawdzając jego telefon...
Wyprowadział się nie na moje życzenie bo ja nie byłam w stanie myślec podejmować decyzji krzyczeć. Siedziałam przy stole z butelką wódki i patrzyłam jak się pakuje. Wyniósł się, ale ponoć nie do niej. Zresztą słabo mnie to obchodzi. Gdy się zebrałam po 2/3 dniach skontaktowałam się z prawnikiem ( prowadzil mi wówczas postępowanie spadkowe) zapronował mi wówczas próbę dogadania się z męzem w kwestii finansowej tak by obejść rozwód z orzeczeniem o winie.
Tego samego wieczoru skontaktowałam się z nim przedstawiłam propozycje podziału majątku 70% dla mnie +alimenty dla dziecka. Reszta jego!
Długo nie musiałam czekać na reakcje od nasteonego ranka trwał proces ratowania małżeństwa pojawił się z walizkà i zamieszkał w pokoju gościnnym. I tak mieszka do dziś.
Nie mam zamiaru nic ratować budować bo to typ który chce zjeść ciastko i mieć ciastko. Przez miesiące sprawdzałam jego telefon kochanica nie odpuszczała pisała on jej odpisywał jedoczesnie grał kochającego męża. Skoro nie chciał po dobroci to będzie z orzeczeniem o winie. Zamontowałam mu w aucie GPS i co znalazłam Gamonia pod jej domem...złożyłam pozew z jego winy ją powołamy na świadka ( niestety wirus moje plany skomplikował bo rozprawa w grudniu).
On walczy skomla błaga prosi ona już nic nie znaczy jest nikim pomyłką w jego życiu.
Nie wyrzyuce go z domu choć proszę żeby się wyniósł nie ma awantur ze względu na dziecko. Przeczekam to wytrzymałam tyle to wytrzymam jeszcze chwile. Mimo wirusa zajmuje się sobą terapia on-line joga praca. Jego irytuje najbardziej moje olewanie.
Co do kochanki to ona rozwódka od początku wiedziała o rodzinie. Sama to przyznała, dla niej nie miało to znaczania taki typ po trupach do celu. Śmiała mi się w twarz wypisywałam bzdury. Najlepsze co mogłam zrobić to ją ignorować.
I teraz do Autorki postu. Jeśli świadoma weszłaś w ten układ wiedząc że owy Pan ma rodzinę to jesteś moralnym zerem. Szanująca siebie kobieta nigdy nie będzie chciała być tą drugą dodatkiem do rodziny. Szanująca się kobieta nigdy nie będzie wierzyc w te bajki stare jak świat że dzieci że finanse że co powie rodzina. Kochanka to odskocznia od prozy życia hotele wyjazdy kolacyjki zero śmieci dzieci obowiązkow. Facet ideał zabiera do knajpy kupuje kwiaty prezenty...wierz mi motyle mu zdechną budyń się skonczy w Twoim życiu teź będą rachunki i sprzątanie. To po co mu to? To samo ma w domu.
I powiem Ci że przepracowuje zdradę wiem gdzie zaniedbałam nasz związek jakie błędy popełniłam. Mam żal również do „mojej” kochanki za jej głupote i za to, że zabierała ojca mojemu dziecku za to że nie ma zasad!
Teraz za to płaci została sama czeka ją upoorzenie w Sadzie straciła idealnego chłopa dla którego dziś jest cyt. szmatą i zerem!!

Mam nadzieję, że Ci przynajmniej ulżyło po obelgach w moją stronę. Wybacz, ale nawet w 1% nie biorę ich do siebie.
Pracuj nad sobą dalej, bo nadal obwiniasz wszystkich dookoła, tylko nie siebie.
Tak jak zostało już tu powiedziane, dobrego związku osoba trzecia nie zniszczy.
Pozdrawiam serdecznie

Ela210 napisał/a:

Wiki04 napisał/a:

Witajcie,
Do tej pory Was tylko czytałam, ale ten wątek skłonił mnie do napisania swojej historii.

Mój jeszcze mąż miał romans przez 1,5 roku okłamywał mnie dziecko rodzinę i oczywiście kochankę. Sam nigdy by się nie przyznał do podwójnego życia banalnie sama to odkryłam sprawdzając jego telefon...
Wyprowadział się nie na moje życzenie bo ja nie byłam w stanie myślec podejmować decyzji krzyczeć. Siedziałam przy stole z butelką wódki i patrzyłam jak się pakuje. Wyniósł się, ale ponoć nie do niej. Zresztą słabo mnie to obchodzi. Gdy się zebrałam po 2/3 dniach skontaktowałam się z prawnikiem ( prowadzil mi wówczas postępowanie spadkowe) zapronował mi wówczas próbę dogadania się z męzem w kwestii finansowej tak by obejść rozwód z orzeczeniem o winie.
Tego samego wieczoru skontaktowałam się z nim przedstawiłam propozycje podziału majątku 70% dla mnie +alimenty dla dziecka. Reszta jego!
Długo nie musiałam czekać na reakcje od nasteonego ranka trwał proces ratowania małżeństwa pojawił się z walizkà i zamieszkał w pokoju gościnnym. I tak mieszka do dziś.
Nie mam zamiaru nic ratować budować bo to typ który chce zjeść ciastko i mieć ciastko. Przez miesiące sprawdzałam jego telefon kochanica nie odpuszczała pisała on jej odpisywał jedoczesnie grał kochającego męża. Skoro nie chciał po dobroci to będzie z orzeczeniem o winie. Zamontowałam mu w aucie GPS i co znalazłam Gamonia pod jej domem...złożyłam pozew z jego winy ją powołamy na świadka ( niestety wirus moje plany skomplikował bo rozprawa w grudniu).
On walczy skomla błaga prosi ona już nic nie znaczy jest nikim pomyłką w jego życiu.
Nie wyrzyuce go z domu choć proszę żeby się wyniósł nie ma awantur ze względu na dziecko. Przeczekam to wytrzymałam tyle to wytrzymam jeszcze chwile. Mimo wirusa zajmuje się sobą terapia on-line joga praca. Jego irytuje najbardziej moje olewanie.
Co do kochanki to ona rozwódka od początku wiedziała o rodzinie. Sama to przyznała, dla niej nie miało to znaczania taki typ po trupach do celu. Śmiała mi się w twarz wypisywałam bzdury. Najlepsze co mogłam zrobić to ją ignorować.
I teraz do Autorki postu. Jeśli świadoma weszłaś w ten układ wiedząc że owy Pan ma rodzinę to jesteś moralnym zerem. Szanująca siebie kobieta nigdy nie będzie chciała być tą drugą dodatkiem do rodziny. Szanująca się kobieta nigdy nie będzie wierzyc w te bajki stare jak świat że dzieci że finanse że co powie rodzina. Kochanka to odskocznia od prozy życia hotele wyjazdy kolacyjki zero śmieci dzieci obowiązkow. Facet ideał zabiera do knajpy kupuje kwiaty prezenty...wierz mi motyle mu zdechną budyń się skonczy w Twoim życiu teź będą rachunki i sprzątanie. To po co mu to? To samo ma w domu.
I powiem Ci że przepracowuje zdradę wiem gdzie zaniedbałam nasz związek jakie błędy popełniłam. Mam żal również do „mojej” kochanki za jej głupote i za to, że zabierała ojca mojemu dziecku za to że nie ma zasad!
Teraz za to płaci została sama czeka ją upoorzenie w Sadzie straciła idealnego chłopa dla którego dziś jest cyt. szmatą i zerem!!

kompletne bzdury. To kochanka odpowiada za Twoje błędy czy za to, jaki jest Twój mąż? Ojca dziecku zabiera? a Co, masz zamiar utrudniać im kontakt?
postanowiłaś ignorować lubego i zamiast na niego wylewać frustracje to na dziewczynę z wątku?? Sąd nie jest od upokarzania kochanki, wyobraż sobie.
wg mnie nie uzyskasz rozwodu z jego winy, jeśli przedstawi jakiekolwiek dowody na Twoje jędzowate zachowanie, a patrząc po tym co tu piszesz, aniołem nie jesteś. Za wypisywanie bzdur dio kochanki ona może Cię pozwać, co zapewne twój adwokat już Ci mówił, jak nie mówił, to będzie miał niespodziankę w sądzie

Po pierwsze to nie ja wypisywałam bzdury tylko kochanka. Ja raz do niej zadzwoniłam i z mojej strony była to mocno nazwijmy to merytoryczna dyskusja. To ja się nasłuchałam...
Absolutnie nie zamierzam i nawet do głowy mi nie przyszło utrudniać kontaktów z dzieckiem wręcz przeciwnie aktualnie robię wszystko żeby rozpad rodziny odczuło jak najmniej stąd proszę grzecznie o wyrowadzkę M nie awanturuje się. Ignoruje go owszem rozmawiam tylko o rzeczach ważnych jak dziecko rachunki itd.
Rozwód z mojej winy brzmi jak kiepski żart. To nie ja prowadziłam podwojne życie to nie ja kłamałam oszukiwałam i puszczałam się.
Tak mam żal do niej bo wiedziała o nas od początku, a mimo to szła w ten układ tak mam żal bo to ona wypisywała że jestem kiepska beznadziejna nic nie warta. Tak mam żal bo obrażała moją rodzinę. Oczywiście zdaje sobie sprawę z tego że mój Luby opowiadał jej rzeczy abstrakcyjne na temat moje rodziny i mnie samej. Tylko ona to idealnie wykorzystała w wiadomościach.
Czy ja upokorzam Autorkę wątku? Czy ja jej ubliżam? Ona sama to zrobiła pakując się w taki układ. Przepraszam ale nie widzę dlaczego ma ją ktokolwiek „rozgrzeszać” ona chce w to brnąć z jakiś względów dla niej to miłość do grobowej deski dla niego to zabawa. Czy Autorka wchodząc w romans nie zdawała sobie sprawy z tego że usłyszy iż żona to jędza która go nie rozumie nie wspiera etc...
Rozwodziłas się z orzeczeniem o winie? Wiesz jakie padają tam pytania do kochanki/kochanka wiessz jakie to upokarzające że musisz spowiadać się z życia intymnego a obok siedzi człowiek ktôry jeszcze kilka miesięcy temu wyznawał Ci miłość do grobowej deski?
Ja codziennie słysze od niego jaka to ona podła suka itd.
Generalnie mam to gdzieś bo ten człowiek to dziś dla mnie tylko ojciec mojego dziecka nie chce i nie mogę z nim być skrzywdził Nas. Nie ufam mu.

Wściekła pytam: Kiedy ostatni raz spałeś z żoną? Rozuniem, że wtedy to jako zdrada się nie liczy?
Mówi: Nie będę odpowiadać ci na takie pytania!!! Mówiłem ci, że między nami bliskości nie ma w ogóle, że ją to nie interesuje, zadajesz mi nie fair pytania.
Więc ze stoickim spokojem pytam ponownie : Kiedy?
A on : nie wiem, kilka tygodni temu, miesięcy? Nie umiem odpowiedzieć na pytanie. Nie drąż tego.
Więc mówię: czyli ja cie nie zaspokajam? Mówisz mi, że idziesz spać, a bierzesz się za nią? Jak to jest? Skoro ona nic nie inicjuje, a mi wmawiasz, że tak kochasz, to po co ją ruszasz, skoro ona nie chce? Mało ci?