Ponad 2 letni romans - Netkobiety.pl

Ale ja mu o tym powiedziałam, że dla mnie to jest koniec i chce zacząć życie z czystą kartką, bez jego śladu na niej, że powrotu już nie będzie, bo go zwyczajnie nie chce.
Nie przyjął tego do wiadomości, jak widać.

Czuje się zdezorientowany, bo stracił kontrolę nad sytuacją. Do tej pory wiedział jak Tobą pokierować, abyś tańczyła tak, jak Ci zagrał. Dlatego, dodatkową niechęć wzbudzają we mnie osoby zdradzające, bo poza oszukiwaniem swoich partnerów i kochanek, czują chyba satysfakcję ze sprawowania pełnej kontroli nad swoimi ofiarami.

Nie jestem gotowa na żadne spotkanie przy kawie i dziekowanie sobie za ten czas. To człowiek, który miał( i pewnie w jakiś sposób dalej ma) na mnie wpływ. Nie chcę ryzykować, że mnie omami, że znów nawinie mi makaron na uszy. Ja go nadal kocham, nadal za nim tęsknię, więc po co mam sobie to robić. To jak sypanie soli na rany.
Może kiedyś nadejdzie taka chwila, kiedy na spokojnie bez emocji będę mogła z nim porozmawiać, ale na ten moment emocje szastaja i mną i nim.
Dlatego sama sobie tego nie zrobię.

Tak, dokładnie tak. Ja mu powiedziałam, że to koniec. Nie potrzebuje rozmowy na temat tego jak było zajebiscie, ale się skończyło.
Poza tym tak jak napisałam wyżej, nie czuje się gotowa na spotkanie.

Uważasz, że powiedzenie, że dla mnie to koniec, że chce zacząć kolejny rodzial swojego życia już bez niego, w innych okolicznościach niż kawa, jest  nieważne? Po co mam się z nim dodatkowo spotykać i powtarzać coś, co już mu powiedziałam?

Żałosny to on się stał 2 lata temu jak zaczął oszukiwać żonę w najgorszy możliwy sposób...

Na neutralny grunt będzie gotowa może za pół roku Na razie ratuje sie jak umie i niech tak zostanie Oczywiście, że będzie szukał kontaktu, a jak biedny ma się "obronić" kiedy karta do telefonu w koszu? To napisał list Nic w tym liście nie było innego, czego nie powiedziałby w telefonicznej korespondencji. Efektem miało być wzbudzenie  wyrzutów sumienia Autorki, co osiągnął. " Kocham Cię, ale jestem tchórzem" "Kłamię, ale przecież ludzie popają błędy" "Mam wady, ale widzisz jak mi na Tobie zależy" Taka sobie pokrętna logika obliczona na efekt

Są różne sposoby rozstania, te "teatralne", gdy, chroniąc się przed rozdrapywaniem rany, jak ognia unika się bliskiego do niedawna człowieka, i te, gdzie dwoje może, pod względem emocjonalnym, spotkać się i porozmawiać.

I co zrobić, gdy nie jest się gotowym do jakiegokolwiek kontaktu? Gwałcić siebie?

Autorko, również odradzałabym spotkania z tym panem. Po pierwsze usłyszał już, że to koniec i to nie raz. Zmieniłaś numer i powiedziałaś jasno, że już nie chcesz z nim kontaktu i nie życzysz sobie, żeby Cię nachodził. Powiedziałaś, że chcesz zacząć od nowa, bez niego. Po co miałabyś mówić to samo raz jeszcze i przeczyć swoim wcześniejszym słowom, że ma Ci dać spokój? I w chwili obecnej gdzie ta kawa miałaby się odbyć? U niej w domu? Czy u niego, z żoną i dziećmi? A może w aucie, żeby mógł trzymać ją za rękę i zalewać się łzami grając na jej sumieniu? To raz.

Dwa, że skoro koleś jest tak perfidny w swoich manipulacjach, że posuwa się do przedstawień teatralnych pt "Moja żona ma raka i nie mogę jej powiedzieć, że to koniec, chociaż kocham cię kocham cie kocham cię i odejdę" po czym jak nie odnosi pożądanego efektu dalej Cię nachodzi i pisze wprost "W sumie to i tak bym nie odszedł, bo jestem za wygodny" to halo... Sorry, tylko ja to widzę? Moim zdaniem po tym zagraniu nie zasługuje na ckliwe, rozwlekłe żegnanie się pełne wspominków ile dobra dał Autorce i jak wspaniale im było... Może i tak powinny się kończyć związki, ale to nie był związek. Związek on ma z żoną, którą tak strasznie chce zdradzać w dalszym ciągu, że jest gotów rozpowiadać, że ma śmiertelną chorobę. Sprawiedliwym zakończeniem byłoby, gdyby ta żona się dowiedziała, że mężuś stalkuje byłą kochankę, ryczy jej pod drzwiami i zapewnia, że ona sama ma raka. I gdyby miała dość siły i jaja, żeby powiedzieć mu papa.

Owszem, Autorka weszła w układ świadomie, wierzyła w jego bajeczki, ale wiedziała, co się dzieje. Na szczęście postanowiła to skończyć, odezwała się na forum szukając rady i wsparcia, z rad skorzystała, zerwała kontakt i tak, czy inaczej powiedziała mu w końcu w twarz, że to koniec i ma jej dać spokój. Moim zdaniem to sukces i powód do dumy, zwłaszcza, że mimo wszystko dalej go kocha. Ludzie kończą nawet wieloletnie oficjalne związki przez sms-a, więc nie uważam, żeby kosztem elegancji miała rujnować wszystko, co już osiągnęła, żeby uwolnić się od romansu. A moim zdaniem wpuszczenie go do domu na długie rozmowy na tym etapie ma wielkie szanse wszystko zniszczyć. Przecież oczywiste jest, że on da z siebie wszystko, żeby z powrotem mieć ją za kochankę. Widać jak się zachowuje, jak desperat. Autorko, nie rób tego.

Spotkanie Autorki z gościem miałoby dla niej fatalne konsekwencje, jeśli ona jeszcze coś do niego czuje i za nim tęskni, choć te uczucia już pewnie powoli wygasają. Czasami spotyka się opinię, że spotkać się na neutralnym gruncie można dopiero wtedy, jak już całkowicie znikną uczucia. Poza tym, Autorka chyba już kilka razy podczas "niby przypadkowych" spotkań WYRAŹNIE zakomunikowała facetowi, że nie życzy sobie więcej kontaktu ani podtrzymywania znajomości na tym etapie, na jakim miął miejsce do tej pory. Z tego, co zostało tutaj wspomniane odmowa miała miejsce co najmniej dwa razy. Facet jest namolny jak koński giez, przez te swoje podchody staje się coraz bardziej żałosny. Między jego zamiarami a obietnicami dawanymi Autorce do tej pory jest taka różnica, jak między zamiarami a zapewnieniami Stalina swego czasu, co do obietnicy przeprowadzenia wolnych wyborów w powojennej Polsce. Bardziej wymownego porównania nie mogłem znaleźć
Cały problem w tym, że on nie uznaje sprzeciwu, jest takim typem faceta( dla mnie osobiście wzbudzającego odrazę), który MUSI postawić na swoim. Gdyby wcześniej choć jakiekolwiek przesłanki świadczyłyby, że on może w końcu odpuści, to taka rozmowa miałaby sens. On zaś zaczyna cały czas chce ciągnąć perfidnie ten swój teatrzyk, przy pomocy manipulacji, jakiej niejeden polityk mógłby mu pozazdrościć, wiedząc jak jego osoba działa na Autorkę, dlatego liczy na to, że na takim spotkaniu zacznie tak wszystko motać i plątać, że Autorka zgodzi się na powrót do tej relacji na jego zasadach. Żal mi takich ludzi, którzy nie mogą się pogodzić z przegraną i zwyczajnie odpuścić. Ile razy padają w niektórych wątkach słowa "pozwól jej/jemu odejść", czy "tam już nic nie ma - odpuść!". Całe szczęście, że Autorka zdaje sobie sprawę, że potencjalne związanie się z nim miałoby się odbyć na jego zasadach, dlatego nie chce się w to ponownie angażować.
Każdy rozsądny facet, mający choć odrobinę godności w sobie, odpuściłby po usłyszeniu kilkukrotnie wypowiedzianych wyraźnie słów: " To koniec!" Czego tu jeszcze można oczekiwać? Jak bardzo wyraźnie można dać do zrozumienia, że ktoś nie życzy sobie więcej kontaktów i znajomości? Naprawdę ktoś tutaj próbowałby dalej się w to bawić, jeśli były partner czy kochanek blokuje jego numer telefonu? Może jeszcze zastanowiłbym się, jeśli cokolwiek wskazywałoby na to, że facet ma uczciwe intencje lub chce coś wyjaśnić.Wszyscy tu chyba wiemy, jakie są jego zamiary..

To jest klasyczna sytuacja w której powstaje ma ma być zrealizowany jakiś "mityczny" wzór "klasy" dorosły i dojrzały "wymagany" to co powinno być bo jak nie to.......co się stanie na świecie i czy spełnienie takiego oczekiwania sugestii wprawi na 100% Autorką w dobrostan nie ma tej gwarancji i pewności to uszczęśliwiania kogoś na siłę .
Po drugiej stronie jest Obecna nie gotowa w rozsypce obawach i całym swoim stanie psychicznym który opisuje wyżej .
Powstaje KONFLIKT pomiędzy tym co jest a tym co niby powinno być wedle jakiejś idei dorosłości.
Od początku do końca to w ogóle sam w sobie romans jest czyś niedorosłym i niedojrzałym, wymaganie żeby był takim czymś i nagle na końcu stał się takim ,no jest dla mnie trochę obłędne.Idealizujecie dziewczęta moc romansowania to nadawanie znaczenia temu zjawisku ponad miarę.
Dlaczego koniec romansu ma być według jakiegoś wzoru,którego dziewczyna w ogóle nie czuje z tego co napisała, obawia się takiego spotkania i boi swojej reakcji na tym etapie, ma udawać heroinę bohaterkę ?
Rzucanie kogoś kto bardzo się boi i nie jest gotowy na głęboką wodę wcale nie oznacza że nauczy się pływać
o tym to się przekonałem jak miałem 5 lat i tą metodą mój brat chciał nauczyć mnie pływać o mało mnie nie utopił.
Wycofanie z jakiegoś lęku wcale nie jest złe, kiedy coś nas na obecną chwilę przerasta Obecna weszła w lęk na tyle na ile jest w stanie i na ile była gotowa.Ma prawo nie chcieć widzieć faceta - pogodzenie to też proces a nie zaklęcia jednym zdaniem czy jednym słowem które już wcześniej wypowiedziała i sobie w duchu i tamtemu panu - nie ma już żadnego obowiązku wobec niego teraz on się z tym buja.
Obecna po swojemu zakończyła ten związek ze swojej strony opisała to wyżej
To kochanek możliwe że dopiero zaczyna kończyć to coś ze swojej strony a Autorka to jemu już nic nie jest winna i do niczego za niego samego nie jest zobowiązana to naprawdę jego problem jak i kiedy on pogodzi się z rozstaniem .
Może dosyć już tego wpływania w niezdrowy sposób na siebie ma Obecna

Nie rozumiem w ogóle zasadności, do przeprowadzenia takiego spotkania. Zważywszy na to, że Autorka ma serdecznie dość tej relacji, w takiej właśnie wersji ,w jakiej zapewne gość sobie wyobraża - co by to przyniosło dla Autorki? - ponowne rozgoryczenie, zawód, żal i cały szereg innych negatywnych emocji. Wątpię czy Autorka tego potrzebuje...

Na jakiej podstawiebtak sądzisz, że rzucone znad smyczy czy przez drzwi słowa mają  taki sam wydźwięk co powiedziane  spokojnie w oczy?

No trudno. Jesteś  jak bezwolne dziecko, tak to widzisz? To bądź.  Jednak nie mogę  Ci przyklaskiwac  i pisać,  że brawo, super decyzja silnej kobiety. Czy to rzeczywisty Twój stan, czy podświadomie budowanie dramy, musisz sama rozstrzygnąć.

Dokładnie. Powiedziała jasno, że to koniec. Że sobie nie życzy, żeby ją nachodził.I że nie chce żadnego kontaktu. I spodziewając się, że chociaż gość to usłyszy, to i tak będzie robił swoje zmieniła numer. Już jaśniej się nie da. On najwyraźniej nie chce kończyć, skoro ciągle jej wisi pod drzwiami. Ona mu nie zostawiła żadnej furtki. To, że on to tak widzi, mam wrażenie, że w tym przypadku jest niezależne od tego ile razu usłyszy, że ma dać jej święty spokój i ona NIE CHCE. Mogłaby również wytatuować sobie na czole a facet i tak będzie dalej prowadził swój teatrzyk i to nie z powodu rzekomej dezorientacji, tylko z wyrachowania i egoistycznej chęci grania dalej na dwa fronty.

Do takiego "dorosłego" zakończenia obie strony musiałyby być skłonne, on byłby skłonny jedynie przekonywać ją, żeby dalej była jego kochanką.

Drogie Panie!
Może ja nie potrafię odczytywać sygnałów, ale mam wrażenie, że Autorka JUŻ podziękowała temu panu! Sam zdecydowała z nim zerwać, sam a oświadczyła, że nie chce z nim mieć kontaktu. Ile razy Obecna wyraźnie stwierdziła, że ma dość, że to koniec,że nie che dalej tego ciągnąć? Czy potrzeba jakiś wyraźniejszych dowodów? Zgadzam się z Wielokropkiem, że facet nie przyjmuje niczego do wiadomości, więc czy spotkanie miałoby cokolwiek uściślić jeszcze bardziej? Za to Autorka zbyt dużo ryzykuje, biorąc pod uwagę stan jej emocji, że da się znów zmanipulować. Widmo ponownego przechodzenia przez to wszystko, skutecznie hamuje chęć do odbycia takiego spotkania. Jeśli "starania"faceta zaczną się niebezpiecznie intensyfikować, to już można poczuć się nękanym. Przypadek jest ciężki, ale takie pijawki rzadko się spotyka..Czy ktokolwiek z komentujących tutaj jeszcze próbowałby odnowić kontakt po zablokowaniu swojego telefonu? Ten facet z każdym swoim ruchem robi się coraz bardziej żałosny, systematycznie się pogrąża..

Masz rację,  nie ma nieogarow  wśród ludzi poza przemocowcami.
Większość  komunikatu idzie niewerbalnie. Jak ktoś  mówi nie, to jest słyszalne na 100 %
Skuteczne byłoby powiedzenie prawdy: A Tu jedyną jest to: Nie chcę  się z Tobą  spotykać  bo to mi szkodzi,  rozstańmy się w spokoju, nie kontaktuj się, bo to dla mnie  trudne. Dziękuję  za wspólne  chwile. Może napisać  taki list, jak On.

Może też uznać  że jej ból jest większy niż jego i odgrywać  dramy.
Tak, Bagiennik, jeśli w aspekcie faktów Ty uważasz ją za pokrzywdzoną, a jego za pojawię, to nie umiesz czytać  sygnałów.

List? Nie jest to dobry sposób zakończenia (zresztą zakończonego) romansu.

"Nie" znaczy "nie".
Autorka "nie", będąc twarzą w twarz ze swym byłym kochankiem, powiedziała. Prawdę ex zna, tyle tylko, że nie mieści mu się ona w głowie. W tej chwili jest stalkerem.

Powiedzialam wszystko  w tym temacie. I pozostaję  przy swoim zdaniu.

Z jednym podkreslnikiem  żeby się nie gwalcic.
Zrobi jak da radę oczywiście.

Nie, nie, nie i jeszcze raz NIE! Żadnych spotkań na kawce, spacerków, przejażdżek i nie wiem czego jeszcze.
Nie czas nie pora i w ogóle po co?
Moim zdanie Obecna by się tylko niepotrzebnie nastresowała, może nawet ośmieszyła (wiadomo drżący głos, może płacz) i późniejsze próby pocieszania itd. On by przytulił, pogłaskał po pleckach włoskach, pocałował w czółko, policzek.... i cały dotychczasowy wysiłek by szlag trafił.
W innych okolicznościach zgadzałabym się z Ela, ale nie w tych. Ona nie kończy bo chce czy już nic do niego nie czuje, tylko wręcz przeciwnie czuje, nawet kocha ale musi to skończyć by zawalczyć o siebie.
Tacy faceci jej ten jej kochanek są nieobliczalni. Teraz jest miły bo jeszcze ma nadzieję, że na litość coś wskóra, ale jeśli Obecna wda się z nim w niepotrzebną dyskusję czy grę, to przestanie być miły (nie zapominajmy, że to kawał drania). A wtedy Obecna będzie cierpieć jeszcze bardziej.
On prędzej czy później odpuści.
Propozycja rozmowy tylko niepotrzebnie by nakręciła go na kolejne kroki/działania może nawet niekoniecznie nastawione na "powrót" tylko zemstę - pokazanie kto tu rządzi (patrz wątek Zagubionej).

Wydaje mi się, że jeśli pod ręką mamy młotek, a nie pneumatyczny młot, to korzystamy z tego, co mamy pod ręką Nie żyjemy w idelanym świecie, gdzie świadomi ludzie wchodzący w świadome relacje, podejmują świadome decyzje i świadomie je kończą. Doświadczenie ktróre masz Ela zdobywałaś latami. Wiesz dokłądnie jakie emocje towarzyszą rozstaniu, kiedy nadal się kocha. I jakich argumentów i manipulacji używa strona, która takiej realcji z różnych powodów zakończyć nie chce. Uważam, że  konfrontacja niczego nie wniesie. Czy Autorka odmówi znad smyczy, czy przy stoliku w restauracji, czy wsunie pod poduszkę list. Jeśli nie będzie chciał uwierzyć, że koniec, nie uwierzy i dalej będzie manewrował między klatką a osiedlowym krzakiem.

Nie był. Do bólu ją kłamał i manipulował nią. Do tej pory to robi. Taki list miałby sens za jakiś czas, gdyby faktycznie intencją były przeprosiny.

Nie do końca jasne. Na początku w ogóle o tym nie rozmawialiśmy, dopiero pół roku temu poruszyłam te tematy, jak cały czas słyszałam, że mnie kocha i jestem najważniejsza. Dopiero wtedy po milionie rozmów powiedział, że nie podejmie tego kroku, pomimo, że by chciał, ale są dzieci.

Co do jego szczerości... Autorka jest najważniejsza i ją kocha. Ale siedzi dalej z żoną więc chyba nie jest najważniejsza. Zna ją od podszewki i nachodzi dla własnej korzyści - to dlatego, że kocha, tak ? Nie sypia z żoną, siedzi z nią z przymusu bo dzieci i przyzwyczajenia. Kurde, okazało się, że jednak z nią sypia cały czas Odejdzie od żony, bo odcięcie od Autorki go zniszczyło i wszystko sobie przemyślał - chciał żonie powiedzieć, ale nie mógł, bo ta ma raka (!!!).

Faktycznie, wzór szczerości i czystej jak łza uczciwości...

Powiedział kiedyś tam, zanim zaczęło mu się palić pod tyłkiem, że się nie rozwiedzie, Autorka owszem, nie od razu ale w końcu stwierdziła, że jej ten układ nie pasuje. Ale w swojej szczerości wtedy zmienił zdanie i obiecał rozwód, przecież były tu wtedy rozkminy co będzie jak faktycznie się rozwiedzie. A zaraz po tym rak.

Nie mam pytań

Elu

Jak ja lubię kiedy ktoś (tutaj Ty) pisze, jak POWINNA  autorka się zachować  manipulując, że tak postępują "dorośli" ludzie.
Dla ciebie może i tak, dla innego "dorosłego" człowieka - może nie.
Do tego napiszę Ci, że "dorosły" człowiek (czyli Ty) nie powinien pisać komuś, jak powinien się zachować i manipulować nim, że jak się tak nie zachowa to nie będzie "dorosły" czyli nie wejdzie do Królestwa Niebieskiego?. Taki paradoks

Tak masz rację nie powinnam:)))) używać tego słowa i wyżej napisalam zeby nie robiła nic przeciwko sobie. Mam jednak prawo uważać za dojrzałe co uważam nie sadzisz?

Dokładnie. Dlatego wyżej napisałam, że takie spotkanie to proszenie się o scenariusz jak u Zagubionej.
Nikt nie lubi być zostawiany, a duma i ego faceta, któremu się wydawało, że jest pępkiem świata i ma nad wszystkim kontrolę sięga zenitu.
Gdyby Obecna się rozpłakała, to by tylko niepotrzebnie połechtała jego ego i dała do zrozumienia jak bardzo jest słaba i jaki wciąż on ma na nią wpływ. Gdyby jednak zaczęła pokazywać różki, to facet pewnie bez skrupułów chciałby udowodnić sobie i jej swoją wyższość i odegrać na Obecnej.
Przewidując jego kolejny ruch, to właśnie może być propozycja spotkania z konkretnym miejscem, datą, godziną na które on nawet przy braku potwierdzenia przyjdzie i będzie czekał, a potem mając "dowody" zacznie grać na emocjach Obecnej, jaka to ona nieczuła i niewdzięczna. A on jak głupi za nią lata bo tak ją kocha i tęskni (tak przynajmniej było u mnie).

Mam dla Ciebie propozycje. Powiedz młodemu Werterowi (= umeczonemu kochankowi), że jak się nie odczepi to powiesz i wszystkim jego żonie. Masz gwarancję, że będzie się za nim kurzyło:)

Głupi pomysł. Informowanie żony to 1) Wstrętne dowalenie jej   2) pośrednie dowalenie sobie samej

Bo to przecież kochanka chciała ukraść, uwiodła,  zmanipulowała.

Miś dostanie w pysk na samym końcu i najsłabiej. Bo to w końcu tatuś wspólnych dziatek i miłość życia, wyszarpana z rąk pazernej kochanicy - złodziejki.

Wątek jest długi, więc mi gdzieś umknęło, że autorka poinformowała faceta o tym, że nie chce dłużej brnąć w ten romans. Moim zdaniem warunki, w jakich się to stało, nie mają większego znaczenia. Skoro pan nie przyjmuje tego do wiadomości, to jest to już jego problem, a autorka nie musi się tym martwić. Tym bardziej, że z tego, co kojarzę, stosuje on niefajne zagrywki. Więc tym bardziej nie ma co się przejmować.

A najlepsze, że najgorsze, dopiero przed.  Najgorszy będzie moment ciszy  po. Kiedy kochanek się zorientuje, że jego wysiłek trafia w próżnię i chwilowo odpuści. Dopóki ją szturmuje, ona walczy.

Niekoniecznie. Myślę, że Obecna jest na tyle świadoma i pewna tego, że nie chce tkwić dalej w tym bagnie i ma już świadomość kim dla niego była i do czego jest mu potrzebna, że raczej poczuje ulgę.
Ja chyba bardziej bym się obawiała nie tyle "ciszy po" co ewentualnej zemsty z jego strony. Wiesz, facet teraz się gimnastykuje, sterczy pod domem, pisze listy itd. bo ma nadzieję, że Obecna zmięknie. Jak się okaże, że nic nie działa może się wkurzyć i chcieć odegrać - taka chęć wyrównania rachunków kierowana urażeniem dumy.
Nie wiem czy akurat ten jej ex do tego posunie ale jednak jest to dość częste. Faceci tak łatwo się nie poddają i nie odchodzą z "pola bitwy" ze spuszczoną głową przyjmując porażkę na klatę.
Ten "mój" po szeregu akcji podobnych do tych, które wyprawia ex Obecnej, po chyba 100 razie, jak nie zadziałało (chyba dotarło wtedy do niego, że "nie=nie"), zmienił się o 180 st. stając się BADZO niemiły wręcz agresywny.
Oby ex Obecnej jej to darował.