Dlaczego tak trudno poznać kogoś wartościowego? - Netkobiety.pl

Moim zdaniem tu nie ma różnicy, czy w dżinsach i t-shircie, czy w sukience. Ważne, żeby dziewczyna się podobała. I też nie chodzi o to, żeby obiektywnie stanowić kanon urody, tylko żeby subiektywnie podobać się danemu facetowi. I na odwrót
Ja na przykład nie chciałabym być z kimś, komu się nie podobam... I dla kogo wystarczy, że "da się na mnie patrzeć", jak tu ktoś wcześniej napisał.

Ani główną, ani jedyną.
Zresztą w ogóle być dla kogoś reprezentacyjną bym nie chciała. Chyba mamy inne definicje podobania się komuś Ja to widzę tak, że chłopak patrzy na dziewczynę, która mu się podoba, z taką nutką czułości, zachwytu No i oczywiście pożądania, w pewnych sytuacjach Zaczyna się oczywiście od samego wyglądu, bo to jest pierwsze, co widzimy, a potem dochodzą do tego sposób uśmiechania się, poruszania, gesty... Tak to sobie wyobrażam. A przynajmniej u mnie na tym polega podobanie się, to fizyczne. Facet, który mi się podoba, w którym jestem zakochana, ma "to coś", że lubię na niego patrzeć, patrzenie na niego mnie wzrusza Oj, chyba za dużo napisałam

Yhy.... jeansy i t-shirt mówisz?

Wiesz Bagiennik może to tak jak z bogatym facetem , który szuka partnerki; Jak będzie się chwalił statusem, duża szansa ze przyciągnie kobiety które lecą na kasę i na tego samego Pana pracującego jako szeregowy pracownik z niewielką pensją nawet nie spojrzałyby.Więc jak Witold namawia autorkę do umieszczenia wylaszczonego zdjęcia na portalu to tak jakby namawiał kolegę ba umieszczenia zdjęcia na masce luksusowego wozu.. Bo będzie mógł przebierać.. Tylko pytanie w kim?

Nie piszę o zaniedbaniu- to coś innego. Pewnie że mnóstwo kobiet mogłoby wyglądać o niebo lepiej, mężczyzn pewnie jeszcze więcej.
Ale Witold postawił to na piedestale. I umówmy się, mnie akurat stać na fryzjera, ale gdy widzę kobietę z przesuszonymi żle pofarbowanymi włosami to myślę tylko, że wizyta u fryzjera to 10 procent jej wypłaty, i kupiła farbę w drogerii, a nie że jest zaniedbana bo tak lubi.
Pozostałe sensowne porady nie zacierają wrażenia, co Witold z dobrymi intencjami określił jako najważniejsze

Robienie takich list to błąd. Sama się przez to ograniczasz. A jak jeszcze jakiś facet zobaczy tą listę i się nie wpasuje to zrezygnuje na starcie. Plan na życie ? który 23 latek taki plan posiada ? Jak potrafi zaplanować na 2 lata do przodu to będzie dobrze a jeśli jakiś ma to wcale nie jest pewny czy to jego plany czy może wymuszone przez rodziców. Tak samo inne odchyły np ktoś będzie rasistą i będzie się to objawiać tym że czasem nazwie kogoś w sposób niepoprawny politycznie ale że ma dobre serce to w życiu nikogo nie skrzywdzi. Taka osoba od razu zostanie przez Ciebie skreślona bo nie pasuje do szablonu .

To dopasowywanie się do kanonów Tindera czy innych wytycznych to też jest błędne koło. Bo co z tego że będziesz się podobać 100 czy 1000 osób ? Masz się podobać jednej reszta łapek w górę może Ci podbije poziom ego ale realnie nic nie zmienia. Z 1000 facetów i tak nie porozmawiasz bo fizycznie nie dasz rady.

W życiu masz szansę stworzyć max 5-6 głębszych relacji i jak już taką osobę spotkasz a spotkasz to bądź gotowa .  I na tym się skup na swojej umiejętności życia wśród ludzi. Bo na to masz wpływ. Dostrzegaj co jest naprawdę ważne a co nie. A jak ktoś zaczyna z Tobą znajomość od dołowania twego nastroju albo od kłamstw to kończ to czym prędzej. Tak to jest stworzone że to Ty jesteś kobietą i to Ty wybierasz na kogo poświęcasz swój czas.

Chciałam coś zacytować, ale mi nie wychodzi ;p Ucina tekst Autorko, wyślę Ci na maila

Wyjaśniłam swój punkt widzenia dokładnie. Nic nowego nie napisałeś. Masz rację, kuleje, ale czasu na tłumaczenie  mi szkoda. Piedestał to jest, co najważniejsze, warunek podstawowy.Moim zdaniem nie podajesz sposobu na znalezienie wartościowego mężczyzny, co najwyżej sposób na zwabienie stada typowych samców ale to moje zdanie i pozdrawiam wszystkich, którzy się nie zgadzają. I w sumie to nie wiem, co dla autorki znaczy wartościowy, może to co Witold opisuje.

Rozumiem, Bagiennik, Ty tak masz, Witold tak ma ( i żonę miss jak pamiętam?) ale być może jakaś kobieta nie chce tak oceniającego mężczyzny, niezależnie czy brzydka czy ładna. Ale widzę że ciężko to przyjąć do wiadomości co niektórym

Chyba pomyliłam z innym Witkiem jednak..

Ela Ale ja nie oceniam od razu, przecież nie mówię o tym, bo to NIE JEST żadna ocena, tylko stwierdzenie faktu poprzez odbiór wrażeń zmysłowych. Jak mam to zrobić inaczej? Przez Ocenić to ja mogę kogoś po dłuższym czasie, na podstawie WIELU czynników a nie tylko wyglądu, jeśli mówimy o stałych związkach oczywiście. Jeśli jednak trzymasz się swojej wersji, to przecież Wy DOKŁADNIE tak samo oceniacie facetów! Dokładnie według tych samych kryteriów widzicie i odbieracie naszą urodę czy atrakcyjność. Też mogę sobie nie życzyć kobiety oceniającej mnie na podstawie wyglądu, ale czy mam na to wpływ? Ano nie, bo pierwsze, co odbieramy w kontakcie z drugim człowiekiem to wygląd.

Hm. Bardzo, ale to bardzo nie podoba mi się jedna, powiedzmy, teoria, która się tu przewija. Znaczy, że facet, który zwróci uwagę na wygląd czy wybierze tę, która mu się wizualnie spodoba, od razu ma być sklasyfikowany jako "niewartościowy" i jako taki - przeznaczony do odsiania, najlepiej przez zamieszczenie byle jakich zdjęć. Trochę dziwne, tym bardziej jeśli wziąć pod uwagę to, że mowa o portalach randkowych.

Okej, nie korzystałam, ale wiem z opowieści korzystających koleżanek, jak to mniej więcej działa. I przepraszam, ale jeżeli mam tysiące (? dobra, nie wiem, w każdym razie dużo) profili i mogę sobie wybrać te, które mnie wstępnie interesują, to wciąż zostanie mi jakaś tam większa liczba, w końcu nie będę z nie wiadomo iloma jednocześnie pisać. Jak się kogoś poznaje w realu, to od razu w grę wchodzą jakieś emocje - albo ktoś jest nudny, albo interesujący, albo taki, śmaki czy owaki i po prostu się czuje, czy ma się ochotę na kolejne spotkanie czy nie, a tu tego wskaźnika nie ma. Więc to bardziej przypomina zakupy w sklepie na tym etapie - odsiewam, coraz bardziej zwracając uwagę na szczegóły, porównując itd. I jeżeli ostatecznie zostanę z pięcioma profilami, między którymi już nie jestem w stanie wybrać w żaden sposób, to zupełnie nielogiczne byłoby wybranie tego, który wizualnie podoba mi się najmniej. Tzn. wyobrażam to sobie tak: nie znam żadnego z nich, więc żadnych emocji, a z opisu każdy wydaje się sympatycznym, interesującym facetem. Jeżeli postanowię najpierw odezwać się do tego, co jest najatrakcyjniejszy, od razu jestem tą niewartościową? Wybranie tego najmniej atrakcyjnego jest warunkiem bycia wartościową osobą? Nie sądzę. A w takim wypadku nie ma co się oburzać na to, że korzystne zdjęcia zwiększą szansę na poznanie wartościowego faceta. Bo zwiększą. Zwiększą szansę na poznanie jakiegokolwiek faceta, zamiast np. dwudziestu odezwie się dwustu, i owszem, większość może być nieciekawa, ale wciąż w tych dwóch setkach mamy większe prawdopodobieństwo na znalezienie kogoś odpowiedniego.

I powiem szczerze, że zupełnie nie rozumiem, dlaczego tak demonizuje się dobry wygląd/zauważanie czyjegoś dobrego wyglądu, zwłaszcza w czasach, kiedy dbanie o siebie jest promowane. A drażni mnie to, od kiedy skończyłam lat 13, czyli pójście do gimnazjum + dojrzewanko, zresztą to samo powtórzyło się po pójściu do liceum, to były pierwsze razy, kiedy zetknęłam się z jakimś dziwnym wyciąganiem wniosków z wyglądu. Znaczy, nie to, że jestem przepiękna xD, ale dbałam o siebie, figura, ubrania (nic wyzywającego, raczej - dziewczęcego), w liceum lekki makijaż, w gimnazjum jakiś tusz i błyszczyk xD, do tego jestem blondynką i... Zawsze w nowym środowisku na początku byłam klasyfikowana jako raczej głupia - ot, z zasady, bo wyglądam dobrze; oczywiście nie tylko ja, ale cała reszta dziewczyn, która wyglądała podobnie. Inteligencję przypisywano tym małomównym, nieumalowanym, ubranym w pastelowe kolory i najlepiej w okularach. Oczywiście taka wizja utrzymała się pierwsze tygodnie tylko, bo zaraz było wiadomo, że połowa "szarych myszek" faktycznie jest zdolna, a połowa milczy, bo nie ma nic ciekawego do powiedzenia, tak samo w drugiej grupie - ja byłam prymuską i tyle przyszło z oceniania, były inne zdolne dziewczyny, a były takie, które w głowie miały tylko imprezy i chłopaków. No ale - znowu z automatu, jak tutaj - jak wygląda dobrze, to nie ma nic innego do zaoferowania, jak wybiera taką, co wygląda dobrze, to niewartościowy, bo chce tylko seksu (bo czego można chcieć od takiej, co oferuje tylko wygląd). To jest jakiś absurd. A to nie są tylko moje obserwacje, bo widzę, jakie miny robią ludzie, kiedy np. moja kuzynka, śliczna dziewczyna, mówi, że skończyła automatykę i robotykę i pracuje w zawodzie, aktualnie zajmuje się tworzeniem... czegoś tam. xD

Tak że ja naprawdę nie rozumiem - jakiś kult szaromyszkowy, bo jak ktoś dba o wygląd bądź przyznaje, że ktoś atrakcyjny mu się podoba, to już świadczy o nim źle? W jaki sposób można wyciągnąć jakiekolwiek wnioski z samego wyglądu lub stosunku do niego? Te dwie rzeczy wykluczają wszystkie inne pozytywne cechy czy jak?

Kult szaromyszkowy?:)) Ja tam nigdy szarą myszką nie byłam::)
Ale wiem że w realu spotykam wielu mężczyzn przekonanych że świetnie do siebie pasowalibyśmy,z powodu wyglądu.:)Takich którym nie przyszłoby to do głowy gdyby mieć do dyspozycji tylko ścieżkę czatu czy wymiany poglądów, beż wizualu.
Szanuję wasze zdanie, ale obstaje przy swoim. Nie mam konta na portalach, ale gdybym kiedykolwiek miała,  na pewno nie umiescilabym tam zdjęcia, tylko opis nie wymagań wprost, co pozwalający wyłowić tego, kto nadaje na tych samych falach.
I racja, słowo wartościowy może dla każdego oznaczać co innego więc nie jest fortunne, może dla autorki wygląd jest. Kluczowy. Klucz w sensie środka otwierającego znajomość. W takim wypadku chyba większy sens miałoby pisanie do Panów na podstawie zdjęcia, nie czekanie
Ps :niektóre żaby są żabami i nic tego nie zmienia.  Natomiast wiele osób wierzy, że jak książę przystojny to dobry, a jak księżniczka piękna to super z niej babka. Albo wcale na żaden środek słodki nie liczą, bo naprawdę super ważne by ktoś pasował do wizualnego obrazka, tylko fajnie by oboje ten pogląd podzielali:) I nie ma się czego wstydzić

Będąc na etapie poszukiwania partnera na całe życie:) uważałabym jaką zarzucam przynętę. Z obserwacji: możecie się zgodzić lub nie: dziewczyny z średniej półki znajdują fajniejszych z charakteru facetów, stabilniejszych .:)
A panowie w skromniejszych wozach lepsze żony.;)

Masz rację, że takie stereotypy też są- tylko że w tę stronę łatwo je obalić: pokazać kolegom z pracy że nie odstajesz, bratowej że nie boisz się złamać paznokci. W drugą mam wrażenie, że trudniej. Jak ktoś jest fizycznie atrakcyjny, a potem pokaże inne zalety, to ktoś ma wrażenie że Pana Boga za nogi złapał. Natomiast jak ktoś wybiera po wyglądzie, to wydaje mi się trudniej dostrzec w pięknej osobie te wady..zwłaszcza Panom.

Ale jaki problem wymienić się zdjęciem na priv czy szybko spotkać, jeśli to portal randkowy?:)
Różnica taka, że jak to robisz, to z kimś kogo już wstępnie zaakceptowałeś ze względu na coś innego niż wygląd.
To chyba Ty Bagienniku jednak demonizujesz.:)
A jak mężczyzna w opisie nie napisze od razu że jest na szczycie drabinki społecznej to oszustwo? Czy może zabezpieczenie przed szukającymi sponsora?
I dla jasności: ja nie uważam za pustaków tych, którzy dadza od razu całą galerię zdjęć, To ich prawo i sposób prezentacji. Jak dziewczyna np chce pokazać że jest seksowna jak Pani co Znerx zamieścił zdjęcie, to czemu nie? Albo Pan pokazujący status. To ich prawo i rodzi określony odzew.
Fajnie by było jakby Cię tak nie zdumiewało, że ktoś myśli inaczej niż Ty Bagiennik.

Ela Ale na jakiej podstawie mam kogoś zaakceptować? Na podstawie kilku fragmentarycznych informacji? Zresztą o akceptacji to raczej chyba można mówić po jakimś czasie..

Mi nie przeszkadza absolutnie to, że inni myślą inaczej, bo nie mam na to wpływu. Zwyczajnie nie zgadzam się z tym i mnie to zdumiewa, bo jest tak inne od mojego. Wypieranie istotności znaczenia kryterium wyglądu jest mim zdaniem wypieraniem naszej natury. Nie wiem dlaczego atrakcyjność fizyczna miałaby być czymś płytkim, powierzchownym czy złym? Inaczej jest, jeśli oczywiście nie zwracamy uwagi na nic innego. Dlatego tak się dziwię takiemu myśleniu jak Twoje. Jeśli miałbym być szczery, to np pierwsze wrażenie przy ocenianiu zdjęć kobiet na portalach miałem takie, że odrzucały mnie zdjęcia robione smartfonem przed lustrem z dzióbkiem. Tylko czy mam wyłącznie na tej podstawie oceniać kogoś? Ano nie, bo jeszcze zostaje opis. Nie twierdzę zatem, że to, co jest w profilu nie jest w ogóle istotne, jeśli tylko jest tam coś poza zdawkowymi sentencjami czy znakami interpunkcyjnymi. Jeśli dostrzeże cokolwiek, co wyda mi się ciekawe i atrakcyjne poza wyglądem, to postaram się do tego nawiązać.
Czasami spotykałem się z profilami dziewczyn, które miały dobre kilkadziesiąt zdjęć, w różnych zresztą sytuacjach. Patrząc na niektóre ciężko było nie oprzeć się wrażeniu, że się reklamują a raczej niestety( albo i stety, zależy jak kto na to patrzy) swoje ciało. I tu Ciebie zaskoczę( choc pewnie i tak nie uwierzysz), że zniechęcało to trochę do nawiązania kontaktu, szczególnie jeśli poza tymi zdjęciami nie było nic, na czym można się oprzeć. Co innego, jak znajduje się jedno czy dwa zdjęcia w zupełnie naturalnych okolicznościach: to zwyczajna forma przedstawienia się, uchylenia rąbka tej tajemnicy Naprawdę nic na to nie poradzę Ela, że moim głównym zmysłem jest wzrok Nawet porady dotyczące zakładania profilu mówią o zaletach wstawiania choćby jednego zdjęcia Sam na fb mam jedną i tą samą fotkę od kilku lat i pewnie jej długo nie zmienię, ale bez zdjęcia czuję się totalnie anonimowy. Na takim forum, jak to, gdzie nikogo nie znam osobiście( poza jednym wyjątkiem) i raczej się to nie zmieni - nie widzę problemu. ALe jeśli chcę docelowo kogoś poznać, to raczej staram się pokazać swoją twarz.
Natomiast do osoby bez zdjęcia może i bym napisał, gdybym miał się rzeczywiście do czegokolwiek odnieść. Jak do tej pory się to nie zdarzyło.

Różnica w odbiorze drugiej osoby, jest niezależna od płci. Kazdy ma inny gust i to, co dla jednego jest ideałem, dla drugiego jest przeciętnością. Nie ma takich osób, które by się podobały wszystkim. Wygląd jest ważny, ale nie w kontekście ideału, tylko w kontekście tego nieuchwytnego, nieokreślonego czegoś, co zwraca naszą uwagę. Co by nie mówić, nie da się być z kimś, kogo nie akceptujemy pod względem fizyczności, nie jest to głowne kryterium w wyborze partnera, ale jest jednym z nich. Tak jak pewne cechy charakteru czy osobowości dyskwalifikują kogoś jako partnera, tak i pewne cechy powierzchowności tez mogą i dla każdego będą to inne cechy. Człowiek/ partner to całość i jako całość musi być postrzegany.

Dlaczego trudno znaleźć idealnego ( dla nas) partnera?  Dlatego, że sami rzadko potrafimy określić czego szukamy w drugiej osobie . To co nam sie wydaje, że oczekujemy, w indywidualnym zlepku cech fizycznych, psychicznych, emocjonalnych może być nieakceptowalne, bo jedna pozytywna dla nas cecha, jest przesłonięta wadą nie do zaakceptowania. To wychodzi w praniu i czasem nie wystarczy pobieżne poznanie się, aby stwierdzić co jesteśmy w stanie zaakceptować, co nas drażni, co nam się podoba.

Jasne, w realu jak najbardziej (chociaż może nie trudniej dostrzec wady, a łatwiej je wybaczyć; i oczywiście nie wszystkim, tylko niektórym). Tyle że zaczęło się od portali randkowych. Jeżeli uznać, że profil ma być bez zdjęcia, bo zdjęciem przyciągnie się wyłącznie facetów lecących tylko na wygląd, to taki zwykły wartościowy pan, który po prostu wolałby zobaczyć dziewczynę, zanim do niej napisze, nie będzie miał możliwości obalić niczego, bo sobie w filtrze zaznaczył, żeby mu profili bez zdjęć nie wyświetlało.
No i, hej, w realu tak to działa, najpierw pan widzi, a potem ewentualnie mówi; czy wszyscy zaczynający swoje związki w realu to biedne żuczki wkręcone w związki z pustakami?

Oczywiście, że problemem nie jest brak możliwości wymiany zdjęć w inny sposób. Problemem jest założenie, od którego się zaczęło: że ładne zdjęcie w sukience zwiększy odzew tylko od facetów oceniających wyłącznie po wyglądzie. A to nieprawda - zdjęcie zwiększy ogólny odzew, co oznacza, że będzie tam więcej i panów lecących na wygląd, i panów, którzy dostrzegają w kobietach również inne wartości. Tyle że, umówmy się, nie w opisie na jakimś portalu; opis może zaciekawić, ale nie zrównujmy jego wagi z wagą szeroko pojętego wnętrza kobiety. Mężczyzna może w życiu kierować się przy wyborze przede wszystkim charakterem kobiety, a jakiś tam opis na portalu randkowym może mieć bardzo w nosie. Prawdę mówiąc, zdjęcie na takim portalu może powiedzieć dużo więcej o czyimś charakterze niż opis.

Witaj Sasanko,
Jestem trochę starszy od Ciebie i mam do Ciebie jeden przekaz. To co wypisują Ci faceci na portalu na s... to skrajna patologia. Nie daj się wciągnąć w takie gierki. To nie Ty masz problem a oni. Nie musisz iść za stadem. A za 10 lat to „Ci oni” będą pluć sobie w brodę, że nie docenili kogoś takiego jak Ty i stracili szansę na związek z kimś naprawdę wartościowym.
Jesteś młodą osobą z ideałami, pełną wiary w drugiego człowieka i po przeczytaniu Twojego wpisu stwierdzam jedno: masz piękne wnętrze. Tak daleko odbiegające od tego co dookoła nas.
Jak bardzo chciałbym żyć w świecie otoczonym przez ludzi z podejściem takim jak Ty. Jak bardzo chciałbym, aby mój syn jak dorośnie - spotkał na swej drodze kobietę taką jak Ty.
Nie goń za miłością - a ona sama przyjdzie, gdy będzie czas. Wierz mi na słowo - bądź sobą a znajdzie się ktoś, kto doceni to jaką jesteś. I to nie jest prawda co napisałaś, że jesteś stara czy bezużyteczna. Jesteś wyjątkowa. Jedną z niewielu z takim podejściem do ludzi, zwierząt czy życia. Postawiłaś sobie cele i po prostu realizuj je. Życie samo podsunie Ci gotowe scenariusze.
Twój wpis dodał mi otuchy i pozwala wierzyć, że są na tym świecie ludzie, którzy potrafią się oprzeć temu co próbuje się nam teraz dookoła wmówić.
Uwierz w siebie a świat Cię pokocha za to jaką jesteś.

Pozdrawiam,

rozumiem ze brakuje kogos wartosciowego ale ten wiek to wcale nic powaznego, a czas na poznanie kogos.
problem zaczyna się gdzies tak kolo 34 lat(wowczas malo osob), bo wtedy wszystkich wartosciowych wymiata(facetow) a kobiet samych fajnych jest bardzo duzo. ja dopiero kolo 30 kogos poznalam.

To, że samotnych fajnych kobiet po 34 roku jest dużo to mit. Zazwyczaj jest to opinia kobiet o nich samych. Znam parę takich samotnych singielek uznawanych za fajne. Nawet jeśli mają urodę i początkowo mężczyźni się nimi interesują, to ich charakter i zachowanie powodują, że to zainteresowanie facetom przechodzi.

Faceci/ludzie zbyt powierzchowni, którzy przede wszystkim lecą na wygląd/wybierają tak naprawdę partnerkę/partnera na pokaz są bardzo mało warci, bo jak np taka kobieta/trochę się zmieni z wyglądu, a to na pewno, nieuniknione wraz z czasem,
to on zacznie szukać nowej Ofiary na pokaz.
Oni-te typy nie lecą na normalne dziewczyny/normalnie zwyczajnie wyglądające, bo one są za słabe dla nich, bo te normalne dziewczyny nie są na pokaz, by wzmocnić jego ego/samoocenę

Jest sporo atrakcyjnych kobiet po 34+(Bywa że taka 37-latka jest bardziej kobieca, atrakcyjna, niż taka 26-latka)
ale czasami z brzydkimi charakterami,
i ten brzydki charakter wszystko niszczy.
Albo tak już zranione, zrezygnowane, znudzone,
że prawie nikogo nie dopuszczą do siebie, znikąd to się nie bierze...

Nie zrozumiałeś mnie, chodzi mi o ludzi kobiety/facetów którzy szukają piękności doskonałych wręcz.
Kobiety niedoskonałe, sporo odstające od kanonu piękna, tez potrafią być atrakcyjne,
a i kwestia gustu, co dla jednego brzydkie/nie podoba się, inny może stwierdzić ze mu podoba się/jest ładna, ładne.

A wiesz że wraz z czasem nasz/każdego człowieka wygląd się zmienia/będzie zmieniał, nieuniknione to,
nikogo nie ominie, sama natura
i co wtedy?

Witold 12 wygląd rzecz względna jednemu/jednej podoba się puszysta/puszysty innemu średni/średnia a inni wolą kikuty tych ostatnich jest bez względu an płeć najmniej.

Ok, a ja zaryzykuję tezę, która uważam, że działa w moim przypadku: wygląd jest o tyle istotny, że nie może „przeszkadzać”. Na tzw „wygląd”, czyli de facto całą fizyczność, składa się dla mnie zarówno twarz, generalny odbiór ruchów tej osoby, głos oraz zapach. Jeżeli nie czuję wewnętrznie, swoistego odepchnięcia na myśl o którymś z tych aspektów, to dalszy rozwój znajomości pod kątem więcej niż koleżeńskim zaczyna wchodzić w grę (o ile został spełniony o niebo ważniejszy dla mnie warunek, czyli porozumienie intelektualne i aksjologiczne). Tylko tyle i aż tyle, bo warto zaznaczyć, że na myśl o kontakcie fizycznym czuję takie odepchnięcie w stosunku do zdecydowanej większości ludzi - często tych klasycznie przystojnych i wcale nie zawsze wobec tych mocno wymykających się powszechnym kanonom piękna (a już zupełnie nigdy nie ciągnęło mnie do wysokich, umięśnionych, zanadto uśmiechniętych typów).
Znalezienie za to na samym początku czegoś wyjątkowego w wyglądzie nijak się ma do samego zakochania, czy późniejszego głębszego uczucia (a koncepcje o „leceniu na wygląd” odebrałam jako coś właśnie na tej zasadzie działającego).
Często zdarza mi się zwrócić uwagę na mężczyznę, albo kobietę o ciekawej urodzie, ale jeszcze nigdy żadna ze znajomości, która zaczęła się od takiego spostrzeżenia nie rozwinęła się w... nic. Nie mówię nawet o związku, tylko zwyczajnej chęci na jakąkolwiek fizyczność. Dla mnie fizyczność na początku ma przede wszystkim nie przeszkadzać, a cała magia faktycznej fascynacji czyjąś fizycznością dzieje się na następnym etapie, kiedy zaczynam reagować na drugą osobę emocjonalnie i kiedy takie rzeczy jak zauważenie dołków od uśmiechu przy ustach albo skupienia na twarzy przy jakiejś czynności nagle zaczyna sprawiać niesamowitą przyjemność - to są rzeczy, których zdjęcie obcego człowieka na portalu absolutnie nie dostarczy, a z moich doświadczeń wynika, że opis tam zawarty jest zdecydowanie ważniejszy dla późniejszego pojawienia sie takowych, niż super wygląd. Dlatego będę się upierać, że wygląd ma „tylko” nie przeszkadzać, a faktyczna weryfikacja czy nie przeszkadza i tak musi się odbyć na żywo, stąd przywiązywanie się do myśli, które pojawiają się pod wpływem widoku tych małych ikonek na telefonie jest strzałem w stopę, jeśli szuka się fajnej relacji (i jeśli ma się taką konstrukcje psychiczną jak ja:P)
Oczywiście, może w jakimś świecie równoległym istnieje ktoś, kto z początku zafascynowałby mnie urodą a potem nastąpiło zakochanie, ale kurcze no nie doświadczyłam czegoś takiego (ani wobec mężczyzny ani kobiety).

Także życzę autorce wątku wiele cierpliwości do spotkań na żywo, spokojnej weryfikacji i trzymam kciuki, żeby prędzej czy później natrafiła na kogoś, kto będzie dla niej wyjątkowy, powodzenia:)

Ps. SaraS, właśnie zauważyłam jak podobną rzecz napisałyśmy, high five

To ze Ty jesteś strasznie powierzchownym człowiekiem, nie oznacza ze każdy człowiek na tej ziemi taki jest.
Ludzie Ci „brzydcy”(a co to jest w ogóle „brzydki człowiek”?
Brzydki to może być/może ktoś mieć charakter, a natura tworzy różnie wyglądające rzeczy, zwierzęta, rośliny, człowieka(ludzi z różnymi typami nosów, różnymi karnacjami/różnymi kolorami oczów, różnymi kolorami włosów)
i to jest piękne.

Dla jednego ktoś może być brzydki, a dla innego ładny/w jego typie.

Ludzie normalnie wyglądający tez są w związkach/małżeństwach, nie tylko Ci ładni, piękni/idealni, wiec coś o tym świadczy(ze nie każdy leci przede wszystkim na wygląd)
Są nawet przypadku ze ktoś wybiera sobie partnera, z chorobą, niepełni sprawnego,
i ci ludzie potrafią być ze sobą szczęśliwi, cieszyć się życiem cieszyć się sobą, są na tyle silni psychicznie, że mają opinie innych gdzieś.

A od powierzchownych ograniczonych, ubogich duchowo-mentalnie ludzi,
to jak najdalej,
bo jak wyglądasz dobrze, to Cię chcą,
a jak wyglądasz gorzej, to już Cię nie chcą.../jestes dla nich gorszym podtypem człowieka.
Ale podobno karma wraca, i Ty kiedyś zostaniesz odrzucony/zdyskryminowany za wygląd(nieidealny/„brzydki”?)
I wtedy poznasz co to za uczucie...

A dlaczego kobiety, i nie tylko kobiety poprawiaja wygląd zabiegami itp?
Bo albo chce się podpasowac pod wymogi facetów, i często robią z siebie lalki,

albo poprawia się dla siebie, bo coś jej podoba i chce konkretnie tak wyglądać/bo tak jej się podoba(chce mieć według jej gustu, kształt nosa, włosy, pupę, piersi, kształt twarzy, uszu itp) ma taką wizję.
Chce wyglądać tak jak jej się podoba.

Z tym wyglądem to niestety tak jest. Z jednej strony, czego nie da się ukryć, jest pewnym istotnym kryterium w wyborze partnera, przynajmniej u pewnej części osób. Nie ma co z tego powodu się oburzać ani dziwić a z drugiej strony próg atrakcyjności dla każdego jest na tyle zróżnicowany, że ciężko tutaj wyciągać jakieś ogólne wnioski.
Inna sprawa, że będąc nawet w związku czy nie będąc zainteresowanym daną osobą( z różnych innych względów) może nam ona się podobać fizycznie. Ot tak, pewne walory uznajemy za wyjątkowo ciekawe czy przyciągające naszą uwagę i lubimy sobie na kogoś popatrzeć dla własnej satysfakcji. Nie musi się to w żaden sposób przeradzać w jakiejś głębsze uczucie czy zainteresowanie. Wygląd, będący całym zespołem cech czy sposobu prezentowania się jest tym, co odbieramy od razu, nawet bez wchodzenia w znajomość z daną osobą, dlatego możemy stwierdzić, czy akurat pod tym względem jest w nim coś interesującego czy też nie.

EDIT: Stereotypowe, wyświechtane kanony urody, promowane przez media czy gwiazdy, dotyczące zresztą obu płci, wyrobiły u niektórych przekonanie, że atrakcyjność fizyczna nie powinna w ogóle być w żadnym wypadku kryterium, według którego dobieramy sobie partnera. Tymczasem, kiedy te kanony są mocno indywidualne i dla każdego atrakcyjny będzie nieco inny zestaw "walorów", tym bardziej oczywistym staje się fakt, że taka osoba będzie wybierać partnerów pod tym akurat kątem. Doszukiwanie się w tym powierzchowności czy płytkości jest w tym wypadku zwyczajnym niedomówieniem. Chyba, że poza tymi walorami nic innego się już nie liczy. Tylko od początku w tej dyskusji chyba wiadomo, że nie mówimy o takich przypadkach...

ale On sugerował autorce, że ma podrasować swój wygląd, a nie szukać kogoś komu się podoba z wzajemnością.Więc to chyba bardziej Twoje niż Witolda myślenie- zajrzyj do pierwszego posta:
"Jak chcesz poznać wartościowego faceta to inwestuj w wygląd. Nie wierz w bajeczki że wygląd się nie liczy. Od wyglądu wszystko się zaczyna, wygląd to najważniejszy czynnik przy wyborze partnera, ale nie jest to czynnik decydujący. Podziel zdobywanie faceta na etapy. Jest etap pierwszy, potem drugi, trzeci itd. Nie da się wskoczyć od razu na etap 2 jeżeli etap 1 jest niezaliczony. Etapem pierwszym jest wygląd którego nie da się przeskoczyć, bo jest UBER ważny. Faceci będą za wygląd kochać lub odrzucać."

Oczywiście, że trzeba się sobie wzajemnie podobać, tylko całe szczęście atrakcyjność to coś więcej niż wygląd, Tak jak dziewczyny pisały ciężklo być z kimś kto odrzuca.. Chyba już wszystko powiedziane w temacie, a Sasanka sobie poszła.

Ja też mam i miałam duże wymagania a wiadomosci typu „oj księżniczko, z takimi wymaganiami to ciężko będzie ci kogoś poznać” były aktualne aż do koronawirusa.
Mam lat 23, szukałam faceta i nie mogłam znaleźć, w pracy same sztywniaki, dookoła też nikt nie wpadał mi w oko, ani ja nikomu nie wpadałam w oko, a podobno jestem atrakcyjna, a może po prostu mam bardzo pospolitą urodę, może troszke za dużo kg przy wzroście 163cm mam 54 kg.
Jestem usamodzielniona, mam własne mieszkanie 2 pokoje 43 metry, spadek po babci, pracuję w biurze handlowym, ponieważ tylko przez telefon i komputer więc teraz w epidemii, szef wszystkich wysłał do domu na pracę zdalną. Zakupy robię w sklepie 5 min spacerem od domu. Piszę o tym, bo to ma znaczenie. Jak mieszkam tu 2 lata, to widuję sąsiadów, między innymi sąsiada, mieszka 2 piętra niżej. Nie wiedziałam i nigdy mnie nie interesowało jak ma na imię, ma 24 lata, ma 170cm wygląd przeciętny, szczupły, mieszka z matką i siostrą. Złączył nas koronawirus, ponieważ byliśmy w tym samym czasie w sklepie, jak się mieszka w tym samym budynku to czasem można się spotkać, czasem coś zagadaliśmy, czasem on mi przytrzymał drzwi, czasem ja jemu gdy akurat wyprowadzał rower, ale jakoś tak nasze sąsiedzkie kontakty nie szły w kierunku jakiejś bardziej zażyłej znajomości. Nic nie iskrzyło. Niestety sprzedawczyni w sklepie okazała się nosicielem koronawirusa i wszystkie osoby z kontaktu dostały decyzję o domowej kwarantannie. Najpierw przyszedł do mnie policjant i poprosił o nr telefonu, potem zadzwoniła do mnie osoba z Sanepidu i podczas rozmowy wyszło tak, że mój sąsiad też ma decyzję, a ponieważ mieszka z rodziną, więc jakoś tak podczas rozmowy zgodziłam się dobrowolnie przyjąć sąsiada na kwarantannę, on też miał taką rozmowę z Sanepidem telefonicznie, a decyzje pisemne będą czekały w placówce poczty. Zapukał do mnie i powiedział, że miał taką rozmowę, a ja powiedziałam mu, że nie mam nic przeciwko niemu, Pani z Sanepidu rozmawiała ze mną, znamy się z widzenia, jego rodzina mieszka 2 pięta niżej i będzie nam robić zakupy, jego matka robiła nam obiady, a on też robił sałatki, koktaile owocowo jogurtowe.
Przez tydzień mieszkaliśmy w zasadzie osobno, ja w swoim pokoju on w moim tak zwanym dużym pokoju. Śniadania jadaliśmy osobno, obiady czasem razem czasem osobno, jakieś lekkie kolacje też osobno. Zachowywaliśmy się jak obce dla siebie osoby, ale nie tak, że w ogóle się do siebie nie odzywaliśmy, musieliśmy czasem uzgodnić kto teraz idzie do łazienki, kto korzysta z kuchni, rozmawialiśmy o pogodzie i o komunikatach o ilościach zakażonych osób i inne takie pierdoły, czułam się bezpiecznie policja 2 a czasem 3 razy dziennie kontrolowała czy jesteśmy, trzeba było podejść do okna i się pokazać, pytali się czy wszystko w porządku, to dawało mi poczucie bezpieczeństwa.  8-16 ja miałam pracę zdalną, on jest wolnym strzelcem informatykiem więc tworzył jakieś tam swoje projekty na laptopie, raz mi się coś zawiesiło w laptopie, to oczywiście poprosiłam go o pomoc, trwało to pół minuty i poszedł do siebie. O ile w pierwszy weekend kwarantanny każdy siedział u siebie w pokoju zajęty swoim komputerem, tak w w piątek wieczorem tak zagadaliśmy kto jakie filmy lubi, ja lubię sensacyjne, romantyczne, komedie, historyczne, już w piżamach obejrzeliśmy jakiś romantyczny ze scenami erotycznymi, potem wojenny i historyczny jak już nas męczyło, to przerwaliśmy i każdy poszedł spać do siebie, w sobotę spałam długo, gdy się obudziłam śniadanie było gotowe zjedliśmy razem w piżamach w kuchni, on też czuł się już bardziej swobodnie, po śniadaniu włączylismy film, przyjechała policja, sprawdziła obecność przez okno, po obiedzie już nam się nie chciało filmu ogladać, Darek opowiedział coś o sobie. Kolacji nam się nie chciało jeść, a ja zauważyłam, że przez cały dzień nie ubrałam się tylko byłam w koszuli nocnej, jak się siedzi w domu to nuda doskwiera, nie ma co robić, to wzięłam laptop i zaczęliśmy jakiś film kryminalny, a potem romantyczny, siedząc u mnie jakoś tak się stało, nasze oglądanie przeszło w całowanie pieszczoty i stosunek. Cała niedziela to już były flirty i dwa stosunki w niedzielę i dwa stosunki w poniedziałek Wielkanocny. Bardzo polubiłam Darka i z tego co rozmawialiśmy to będziemy razem, albo raczej spróbujemy być razem. Tak więc chyba przez przypadek chyba mam już chłopaka i zobaczymy co z tego wyjdzie.
Może jedyna różnica jaka jest między Tobą, to, ze ja wczesniej nie trafiłam na żadnego.

To jest bardzo dobra historia dla Ciebie.

To czy sąsiad jest kimś wartościowym, czy nie, to się dopiero okaże. Wasza przygoda rokuje nadzieje. Na razie złączyło Was pożadanie, chociaż nie wiem czemu przez 2 lata on nie próbował Ciebie poznać, zagadać, poderwać, skoro urodę masz pospolitą. Może on nie gustował do tej pory w takich ?
Które z Was zainicjowało sex ? Ty czy on ? Ty jako dziewica, potrzebowałaś kogoś bliskiego, poczułaś instynkty, nie twierdzę, że to źle ale to całkowicie naturalne. Sex jest dla ludzi, chociaż sama przyznasz, że zazwyczaj kolejność zawierania znajomości jest trochę odwrotna. najpierw kogoś poznajesz, uczucie wzmaga się i zawiązuje się związek, którego uzupełnieniem jest sex.

Rozmawiałaś z jego siostrą ?