Rozstanie z kochanką w tle.... - Netkobiety.pl

Przede wszystkim zadbaj o to, żeby się rozwieść i żeby rozwód był z jego winy. Potem ustal sądownie kontakty z dzieckiem, koniecznie tylko w Twojej obecności, bo jak bił Ciebie, to ja bym się bała mu dać dziecko.

Długotrwała zdrada, przemoc fizyczna, psychiczna i emocjonalna - to wystarczająco mocne dowody.

Jeśli złożył pozew i opłacił go, to powinien mieć potwierdzenie. Jeśli nie ma potwierdzenia, albo sygnatury, to znaczy, że niczego nie złożył.

Jak najbardziej to rozumiem, jednak wydaje się, że będziesz musiała sama złożyć pozew, bo Twój małżonek nie kwapi się do tego.

Nie, nie wiesz tego. Wiesz natomiast, że jest to człowiek, który ma skłonności do przemocy i powinnaś mieć na uwadze zdrowie, życie i bezpieczeństwo dziecka.

Kwestie ilości i częstotliwości spotkań z dzieckiem najlepiej jest ustalić sądownie i zadbać o to, aby te ustalenia zostały zapisane. Inaczej ciągle będziesz się w przyszłości o to potykać.

Dlatego najlepiej jest ustalić kontakty z dzieckiem sądownie, zamiast użerać się za każdym razem.

Jeśli nie chcesz tego słuchać, to powiedz mu, że Ciebie to nie interesuje i żeby się ograniczył do rozmów o Waszych wspólnych sprawach, które należy rozwiązać, lub o dziecku.

To jest ich sprawa, jak oni sobie dalej wyobrażają ich związek. I również ich sprawą są decyzje jakie podejmą. DO czego Ci potrzebna ta wiedza?

Wybacz, ale ona nie jest w żaden sposób zobowiązana do dochowania Tobie wierności.
Nie sądzę, żeby ona gwałciła czy więziła Twojego męża, albo wymuszała na nim stosunki seksualne, romans, a wreszcie związek - przemocą. Osobą, która zawiniła w stosunku do Ciebie jest Twój mąż. To on ponosi winę i odpowiedzialność za swoje działania, decyzje i postępowanie.

Tak. Jeśli tego nie ma, to znaczy, że pozew nie został złożony.

To musisz być bardziej stanowcza. Nie jesteś jakąś jego przyjaciółką, czy koleżanką, żeby wysłuchiwać o jego związku z kobietą, z którą Cię od dawna zdradzał. Niech sobie z kumplami o tym pogada. Naprawdę, nie potrzebujesz o tym wysłuchiwać, bo to tylko dodatkowo rani.

To jest jasne, jednak wiele jest takich kobiet, którym to nie przeszkadza i które nie dają ani pół kroku w tył.
Osobą, która powinna dochować Ci wierności jest Twój mąż. To on powinien być dać te dwa kroki w bok.

Wiecie co już sama nie wiem.... Cały czas mi wmawia że był u adwkoatki. że do niej dzowni. zabrał z domu nawet akty małżeńswta i akt urodzenia małej... Jest możliwość żeby to opłacił i adwokatka miała to złożyć??
Po co mu to potrzbne? Twierdził jakiś czas temu że będzie się spotykał z tamtą dopiero jak pozałatwia wszytskie sprawy ze mną....
Njapierw mi jeszcze tłumaczył i wykrzykiwał że ona nie jest o mnie zazdrosna.. potem że jej przeszkadza że przebywa ze mną jak jest u małej...
teraz nie przebywa. zabiera ją.. jak jest chora to nawet nie przyjedzie...

problem polega też na tym że ja sama nie wiem czy chce tego rozwodu... to bedzie taki definitywnie zamknięty rozdział... tera jeszcze się tli jakaś iskierka że może... że może się opamiea.. że może wróci taki jaki był kiedyś...
Tak wiem że jestem głupia... może po prostu nadal go kocham....
Jak przyjezdza po mała to mnie całą ściska w środku.. ręce mi się trzesą... czuje jakiś niepokój w sobie...

Dziękuje za odpowiedz... teraz jestem już pewna że nie złożył.. świetnie... ciekawe na co czeka...

Evka na co Ty czekasz dziewczyno ciągle się łudzisz że on wróci i się zmieni?
Nieprawdopodobne po tym co przeczytałem.
Ma Ciebie ciągle w garści i pod władza ,kłamie a Ty chcesz mu wierzyć .
Tęsknisz za tymi jazdami z przemocą brakuje Ci awantur,krzyków bicia widocznie,myślisz że tak Ciebie kocha i to z tych emocji bo tak mu zależało niby na Tobie.Drań wcale jak widać nie kocha najmocniej.Tyle czasu dałaś się zwodzić i oszukiwać i to dawanie szans w nieskończoność teraz też kombinujesz żeby niby wybaczyć i żeby wrócił tylko jest już dalej .
Zwodzi Cię ewidentnie z tym rozwodem bo albo niepewny kochanki a po drugie trzyma Ciebie na łańcuchu na wszelki wypadek i dlatego że mu to sprawia radochę ,nie szanuje Ciebie kompletnie nawet jako matkę jego dziecka to widać po jego zachowaniu i to oczywiste bo dla niego proste i łatwe .
Siedź tak dalej rozpaczaj i użalaj się nad sobą czekaj aż inni o Tobie zadecydują o tym co masz robić i jak masz się czuć,myśleć i szukaj dalej wymówek zamiast zbierać dowody na zdradę i romans ,sama załatw rozwód można wiele rzeczy załatwić online jak się chce.Ty mu tak we wszystko chciałaś wierzyć i wierzyłaś i wybaczałaś tak dobra kobieta  - mięciutkie serduszko i lękiem przed życiem samodzielnie w tle.
Tobie się chyba podoba takie życie z mężem w zawieszeniu jakichś emocji Ci to dostarcza tak myślę czegoś Ci brakuje
już wiem bo po tych awanturach był pewnie taki słodki,kochający,dobry do rany przyłóż pewnie i tego nie masz robisz wszystko żeby to mieć znowu cały ten cyrk z przemocą i pojednaniami, zimno, ciepło, piekło, niebo - niebezpieczne to zabawy im gorzej tym lepiej .
Sobie wreszcie daj szanse sobie odpuść przeżyj emocje, uczucia żałobę i puść go wolno weź sprawy w swoje ręce dla siebie i córki co masz i możesz  zrobić napisano Ci wyżej.
Dowody,pozew adwokat,alimenty,sprawa kontaktów i widzeń z dzieckiem i to wszystko tak żeby Tobie było jak najwygodniej i ze względu na córkę .
Facet jest potencjalnie niebezpieczny uderzyć żonę w ciąży to gruba sprawa, nie lekceważ i nie minimalizuj zagrożenia,nie łudź się że masz nad nim kontrolę przez dziecko.
I obudź się wreszcie bo jak czytam to po takim czasie jeszcze sprawiasz wrażenie że żyjesz w innym świecie nieprzytomna,siedzisz i tylko rozmyślasz kombinujesz jak chandryczyć się z jeszcze mężem,po co nie zemścisz się tak i nie odbijesz sobie w ten sposób niczego,miotając się i szamocząc z nim, tylko się namordujesz, namęczysz i nadręczysz nic więcej, rozumiem że każdy to przeżywa inaczej ale nie lgnij do złudzeń i mrzonek,myśleniem magicznym z pobożnymi życzeniami  i zaklinaniem rzeczywistości.

paslawek

W większej ilości tego co napisałeś masz racje....
Rozum mówi jedno serce drugie niestety....
Nie jest też tak że siedze i się tylko użalam nad sobą...
Funkcjonuje.. Dbam o dziecko.. i robie wszytsko żeby nie odzuła tego wszytskiego...
Co do niego... On nie ma żadnej podstawy żeby uważać że trzyma mnie na łańcuchu.. nie daje mu żadnych podstaw do tego. Jak przyjeżdża jestem zadbana stanowcza i nie daje sobie w "kasze dmuchać". Doskonale wie że sobie radze lepiej bez niego niż jak przez oststnie czasy z nim. Nie dopytuje o jego życie. To on sam z siebie mi opowiada co u jego rodziny. sam mi mówi że się z tmtą nie spotyka.  Teraz mi wmawia że ja mam jakiś "fagasów". o co mu chodzi to nie wiem.

Jezlei prawda bedzie taka że nie złożył tego pozwu to ja to zrobie ja sady beda pootwierane. Byłam na rozmowie u adwokata już. wiem jak się bronić. a że nie chce się szrpać i nie chce rozwodu z jego winy to inna bajka... co mi to da??  satysfakcje?? a ile nerw dostakowych...

Przyda Ci się wątek Pikupik2019, zajrzyj tam - https://www.netkobiety.pl/t120078.html

To już nie jest kwestia serca, czy rozumu, ale instynktu samozachowawczego.
On mógł Cię zabić, a z tego co piszesz wynika na dodatek, że zupełnie to zbagatelizował. To się w głowie nie mieści.
A jak kiedyś dziecku odda tak, że je zabije?

Evka, Ciebie też niby kochał.
Ja na Twoim miejscu walczyłabym o to, żeby on miał ograniczoną władzę rodzicielską. A na to, żeby ona miała kontakt z Waszym dzieckiem możesz się nie zgodzić i masz do tego pełne prawo.

W jaki spsob moge się nie zgodzić?? i jak będe mogła to egzekwowac??

Niestety na to dowodów nie mam... kiedyś chciałam po policje zadzwonic to zabrał mi telefon i wyszedł z mieszkania...

Dziękuje za podpowiedź bo o tym nie pomyślałam...
Teraz się stresuje bo miał mała odwieźć o 17 a jeszcze ich nie ma...
Jak sobie poradzić z tym wszytskim psychicznie.....

Odetnij się od niego kobieto bo nietrzezwo myślisz. Młoda, zdrowa z dzieckiem i ciesz się że już na początku pozbyłaś się gościa trującego z życia.

Gdyby wrócił dla małej, to byłoby okropnie.
To byłaby katastrofa. Dla dziecka przede wszystkim, ale dla Ciebie również.

Evka, przypomne to, co już napisała.
Facet Cię bił. Prawie zabił Wasze dziecko i doprowadził Ciebie do sytuacji zagrożenia życia.

Naprawdę jesteś pewna, że byłoby dobrze?

Powinnaś iść na konsultację do psychologa i o tym pogadać, bo weszłaś w związek z przemocowcem i żadnego problemu w tym nie widzisz.

Tu jest mnóstwo osób, które były w podobnej sytuacji. Wiele złego zdarza się w związkach.
Są zdrady, uzależnienia, kłamstwa, hazard. Są rzeczy, które można wybaczyć, i przy prawdziwym zaangażowaniu obojga partnerów przepracować, zmienić.
Jednak muszą być gdzieś granice rozsądku. To co Ci się przydarzyło, to było - moim zdaniem - realne zagrożenie zdrowia i życia Twojego i Twojego dziecka. Gdzie są Twoje granice? Potrafisz je określić?
Czy gdyby złamał Ci rękę, to cieszyłabyś się, że nie skręcił Ci karku? Dziękowałabyś mu? Powiedziałabyś - o jejku, on jest taki dobry, przecież mógł mnie zabić, tymczasem tylko złamał mi rękę?

Czymś zupełnie innym jest szczera chęć naprawy związku, świadomość istnienia problemów ze strony partnera, który zdradził/ naraził związek na rozpad. Czasami, przy pracy własnej i przy pracy z terapeutami udaje się takie związki uratować, zmienić, naprawić.
Natomiast ze strony potwora, z jakim Ty byłaś w związku - na szczęście dla Ciebie - nie ma żadnej chęci poważnej poprawy. Ciesz się z tego, że on ciągle tkwi po uszy w romansie i niech sobie tam ma tyle żonek i dzieci z tego, ile tylko możliwe.
W przeciwnym razie, wystarczy żeby kiwnął na Ciebie palcem, a Ty polecisz jak ćma do ognia i zniszczysz życie sobie i córce, zamieniając je w koszmar patologii, przemocy i terroru.

Musisz rozważyć skorzystanie z pomocy psychologa i terapeuty, bo w obecnym stanie jesteś bardzo łatwą ofiarą dla kolejnego przemocowca, łatwo wpadniesz w łapy kogoś bardzo podobnego do Twojego męża, o którego powrocie teraz marzysz.

Nie jest tak, że masz teraz nic. Masz bardzo wiele. Święty spokój. Wolność od przemocy i warunki do tego, żeby pracować nad sobą i cieszyć się życiem wolnym od przemocy i patologii.

Zazdroszczę Ci tego że ojciec Twojego dziecka ma z nim tak częste kontakty.
Niestety mój im coraz bardziej olewa. Nie przyjeżdża do niej nawet jak jest chora. Zabiera tylko raz w tyg. Doszło do tego że teraz nawet już do mnie nie pisze i nie pyta o nią. A to dopiero niecałe 4 miesiące od jego wyprowadzki... To jest dla mnie najgorsze. Nie ponosi za dziecko żadnej odpowiedzialności. Jak mu jakis czas temu to wyciągnęłam to stwierdził że on będzie się starał o nią na końcu....serce pęka i niestety czuje do niego coraz większy żal....
On do mnie ma jakąś nienawiść. Zachowuje się tak jakbym to ja go Zdradzala i odeszła do innego A nie on...

Wiesz co on ma takie odbicia raz zachowuje się normalnie żeby następnym razem pokazać jakim jest dupkiem.  Co do dziecka i walki o kontakty też walczyłam. Ale ile można. Odmówił 4 razy jazdy z małą do lekarza gdzie ja nie mam auta. Teraz w dobie koronowirusa raz poprosiłam co żeby pojechał po mleko to usłyszałam że nie ma czasu.  I wiele innych takich sytuacji... do małej na początku chociaż przyjezdzal na dwie godziny dwa razy w tyg. Teraz przez to że jego dziunce nie pasuje to że przebywał że mną przestał wogole przyjeżdżać. Zabiera tylko mała raz w tyg do mamusi gdzie ona się nią zajmuje A nie on.
Ostatnio mu już powiedzialam że skoro tak to wszystko wygląda że jak przyjeżdża po małą to tylko ki dowala że niby mam jaki faggasow. To żeby pisał mi jak będzie pod blokiem to ubiorę małą i tylko mu ka podam to usłyszałam tekst " A co patrzeć na mnie nie mozesz"? I oczywiście nie pisze tylko wchodzi i siedzi. R3ce mi już opadaja.  Nie wiem jak rozwiązać tą całą sytuację.
Zostawił mnie w memonecie w którym nie mogłam pracować i teraz doskonale wie że chce wrócić do pracy to nawet nie inter3duje się co zrobię z małą. Żadnej pomocy.  Alimenty oczywiście wysyła jak chce.
Na koniec powiem tylko że skoro jest tak głupi że olewa małą dla dziewczyny która jest 10 lat młodsza i jak to sam mówił " w pracy mówią że już każdy ja miał " to życzę mu powodzenia.  Dziecko jak podrośnie to samo zrozumie. A jak tatuś się ocknie że ma fantastyczną córkę to może już być tak że ta córka powie mu "wal się. Nie było cię jak cię potrzebowałam " wtedy s
Pewnie się zdziwi
Wierzę w to że karma wraca. Nie teraz. Może nie w taki sposób aczkolwiek całkiem możliwe skoro ta dziewczyna już zdradziła 2 swoich facetów. Ale wróci.  A ja wtedy otworzę butelkę wina usiądę obok mojego nowego faceta i wypije za mojego ex. A następnie mu napiszę " Czy warto było szaleć tak...."

Tak, zgadzam się z Weroską, tu najważniejszy jest czas. Muszą opaść emocje. 4 miesiące to mało. U mnie na początku było to samo, bo on tam u dziuni nie był pewien czy im to wypali więc się bardzo dla niej starał bo ona wymagała - dowodów miłości i takich tam pierdół. Zaślepiony miłością robił wszystko co ona chciała. Wymigiwał się od wizyt, spóźniał, też nie miał czasu zająć się małą jak na przykład byłam chora, a potem okazywało się, że do kina sobie polazł albo miał akurat "miesięcznicę". Dopiero gdzieś tak po 7 miesiącach jakoś się to ułożyło, myślę, że może nabrał pewności, że tamta go nie rzuci ciężko powiedzieć, może też dlatego, że ja odpuściłam i przestałam mu wygarniać co o nim myślę.

Myślę, że u ciebie Evka też tak będzie za jakiś czas. Myślę, że dobrze by było spisać porozumienie odnośnie wizyt, żeby mu wyznaczyć konkretne dni kiedy ma przychodzić a nie tak jak mu pasuje.

Ja ci mocno współczuję, bo wiem, że to ogromny zawód jest na człowieku ale zakochany facet jest jak chory psychicznie. Ja swojego też w pewnym momencie nie poznawałam jak jakiś opętany się zachowywał i opowiadał takie bzdury że uszom nie wierzyłam. Zdrowiem to przypłaciłam wszystko. Ale dopóki mu nie przejdzie to początkowe zauroczenie dziunią to nie będzie myśleć racjonalnie, wierz mi.

Trzymaj się Evka wiem, że łatwo nie jest ale ja sobie codziennie tłumaczę, że facet który jest w stanie się tak zachować dla byle dziuni, prędzej czy później zawiódłby i tak przy innej okazji więc na straty z nim.

Uważam też, że jeśli po 4 miesiącach jeszcze przychodzi do dziecka to jest dobry znak. Jakby chciał to już by zerwał kontakt z dzieckiem. Muszą tylko opaść emocje i będzie dobrze.

Ty poważnie chciałabyś powrotu faceta, który Cię zdradzał i prał??

Aktualnie jestem pogubiona. Z jednej strony go nienaiwdze. Jak przychodzi po małą to mnie aż w środku trzęsie. a z drugiej strony brakuje mi poczucia bezpieczeństwa... tzn tego że nie będę sama. Tego że moe dziecko nie bedzie żyło w rozbitej rodzinie.... noale cóż klamka zapdła. Złożył pozew...

ehh.... póki co nie ma dnia.. nawet godziny żebym  o nim i o tym wszytskim nie myślała...budze się w nocy i pierwsze co to myśle..mineły już prawie 4 miesiące  i prawie wogóle nie ruszam do przodu. przeraża mnie to. Nie potrafie się cieszyć z zabawy z mał. totalnie nic mnie nie cieszy. nie jem praktycznie wogóle..
a czeka mniejeszcze przeprawa rozowodowa. myślałam że jestem juz na to gotowa ale chyba nieset nie. Boje się że w sądzie się  rozsypie...:(  Moja adwokatka chce go troche zniszczyć finansowo.. nie wiem czy warto. Potem nasze relacje będą jeszcze gorsze...  n dobrze zarabia. a ja jestem na bepłatnym wychowawczym. nie moge wrócić do pracy bo nie mam co zrobić z mała... On jużwypomina alimenty.napisał  że nie bedzie mnie utrzymywał. Z czego pani adwotak twierdzi że ma taki obowiązek.
odkąd odszedł nawet raz się nie zainteresował czy mi czegoś nie  potrzeba.... chociaż wiedział doskonale że siedziałam w domu z mała zamknięta prez 3tyg...

kurde on kiedyś taki nie był...
w dodatku myśle  czy on z nia jest czy nie.....

Na szczęście dla Ciebie. Z tego co widać, to gotowa jesteś go prosić o powrót.
Pilnie potrzebujesz pomocy terapeutycznej i psychologicznej. Jak możesz pisać o poczuciu bezpieczeństwa w przypadku faceta, który bił Cię tak, że byłaś cała w siniakach? To coś jak bardzo nieśmieszny żart ...

Dzięki Bogu, że Twoje dziecko będzie żyło w rozbitej rodzinie, a nie w rodzinie pełnej, ale pełnej przemocy i patologii.

To normalne, że się tak czujesz. Masz wszelkie prawo do tego, aby się tak czuć. Najpierw byłaś ofiarą długotrwałej przemocy i licznych zdrad, a później zostałaś porzucona. To jest ogromny stres i szok i trzeba to przeżyć i przepracować.

Bardzo dobrze, że masz adwokata, będziesz miała wsparcie na sali sądowej. I merytoryczne i po prostu ludzkie, wsparcie drugiej osoby. To podnosi na duchu.

Wasze relacje już są bardzo złe. Nie chodzi o to, żeby kogoś niszczyć, chodzi o to, że utrzymanie Waszego wspólnego dziecka nie jest darmowe - jak się zdążyłaś przekonać.

Więc masz obraz i przykład tego co się dzieje, kiedy idziesz mu na rękę. W porządku, niech Cię nie utrzymuje. Niech bierze dziecko, i się nim opiekuje w 100%, a Ty wrócisz sobie spokojnie do pracy wobec tego. Wypominanie tego, że płaci alimenty na własne dziecko jest po pierwsze bardzo słabe, a po drugie - nie powinnaś się tym zupełnie przejmować.

Był, był. Tylko nie widziałaś znaków. A co do bycia z kimś. Niech sobie będzie z kim chce, ma takie prawo. Ty też w końcu ułożysz sobie życie z innym mężczyzną. To jest kwestia czasu i rozsądnych wyborów.
Z jakąkolwiek kobietą by nie był - tej dziewczynie należy współczuć.
Twój mąż jest patologicznym, toksycznym przemocowcem i związku z takim osobnikiem należy współczuć każdej kobiecie. Nieważne, ładnej czy brzydkiej, fajnej czy nie.
Relacja z takim partnerem to koszmar, którego leczenie trwa później latami.

Evko, czy Ty naprawdę uważasz, że lepsza dla Twojej córki byłaby rodzina, w której tatuś regularnie bije mamusię i grozi jej, że ją zabije? Serio lepsza taka rodzina niż szczęśliwa mama ze szczęśliwym dzieckiem?

Myślę, że minie mu z inną czas pierwszych zachwytów i zrobi jej dokładnie to samo, co zrobił Tobie.

Ba, myślę, że jak dziecko go kiedyś wkurzy, to dziecku też przyłoży bez oporów.
Przestań go usprawiedliwiać Evka.

On twierdził zawsze że to ja pierwsza to uderzyłam.  Fakt parę razy dostal że tak powiem w gębę za to że mnie wyzywal albo moja rodzinę.  Ale z perspektywy czasu nie wiem czy to że dostal liścia można porównać z tym co on robił...bo wpadal w furia i nie kontrolowal się. Jak ja się broniłam to zwalal później na mnie...

Myślę że tamtą tak kocha że nie uderzy. To już ja zawsze będę dla niego zła...największą pomyłka jego życia

Najgorsze dla mnie jest chyba to że on nie żałuję że odszedł... może przy pierwszej wizycie u małej płakał Ale później nic. Żadnej chęci powrotu... dla niego to tak jakby się nic nie stało że rozwalila mu się rodzina.

Staram się sobie to tez tak tłumaczyć. Ale nie zawsze wychodzi. Przez to że odszedł straciłam też ja i małą jakieś bezpieczeństwo finansowe. Wiem że sobie poradzę. Ale niestety stopa życiowa nam się pogorszyła. Przeraża mnie też trochę to że już do końca życia będę musiała sobie radzić z wszystkim sama. Że już nie będę mogła zadzwonić i powiedzieć że coś się stało i potrzebuje pomocy .  Wszystko już będzie tylko na mojej głowie....

Trochę źle mnie zrozumiałaś albo ja źle napisałam.  Nie liczy się tylko kasa. Ale aktualnie zostałam sama w sytuacji w której nie mogę pracować i nie mam żadnych dochodów. Więc to chyba normalne że brakuje mi poczucia bezpieczeństwa również finansowego. Chociażby że względu na dziecko.

Dlatego szybciutko powinnaś postarać się o rozwód z jego winy i kasę i na dziecko i na siebie, dopóki nie będziesz w stanie pracować.

Nie jesteś zbyt dobrym jasnowidzem więc nie wiem skąd pewność, że do końca życia będziesz sama i że sama będziesz musiała sobie ze wszystkim radzić?
Teraz - z tego co piszesz tak wynika - nie masz w nim absolutnie żadnego oparcia, nie pomaga Ci w niczym, ani w niczym Ciebie nie wspiera i nie wyręcza. Teraz również jesteś sama. Rozwód niczego więc nie zmieni. Jak nie możesz na niego liczyć teraz, tak nie będziesz mogła liczyć w przyszłości. Przecież nie masz w nim ani odpowiedzialnego ojca Twojego dziecka, ani nawet kolegi, czy przyjaciela, do którego możesz się zwrócić z prośbą o pomoc w trudnej sytuacji, nic się więc nie zmieni.

To co możesz zyskać, to bezcenny dar - wspaniała możliwość życia i wychowywania dziecka w SPOKOJU i BEZPIECZEŃSTWIE. Pogorszenie stopy życiowej to naprawdę niewielka cena.

Evka to co napisałaś to brzmi jakbyś nie chciała jeszcze męża urazić alimentami, pozwem o orzeczeniu jego winy.Nie daj się szantażować dzieckiem że je zostawi jak ma zostawić to nic nikt nie pomoże to złudzenia że jak ty będziesz dobra to on też będzie mało prawdopodobne,jak będzie się chciał kontaktować z dzieckiem to nie będzie robić jakichś wielkich problemów, teraz chce coś zyskać i robi krzywe akcje żeby Ciebie zmiękczyć przed rozprawą ma sporo czasu.Nie wchodź z nim w głębokie dyskusje i rozwiązywanie jego dylematów nie dawaj mu się zwierzać i użalać nad sobą przy Tobie tylko sprawy dziecka: tak .nie, nie mam zdania nie chce o tym mówić, mów tak i odpowiadaj  z uporem pierwszy raz najtrudniej,nie tłumacz się przed nim i nie opowiadaj o sobie jak się czujesz to nie dla niego taka wiedza.Konkrety nic więcej i nie pękaj jak potrzebujesz czegoś dla dziecka niech wie że jest za nie odpowiedzialny.Dziunia Ci córki nie zabierze i nie nastawi przeciw Tobie,jak zadbasz o siebie i swoje życie.
Nie licz na litość i względy jak pójdziesz na ustępstwa znam trzy przypadki kiedy kobiety dla dobra przyszłych kontaktów z dziećmi zgodziły się na niby ugodę wszystkie trzy straciły na tym a dzieci niczego nie zyskały wszystkie trzy po jakimś czasie zgodnie twierdziły że to był błąd i złudna  nadzieja, szansa na taki ostatni najdostatniejszy powrót i  opamiętanie że nawet jak pójdą na ugodę z rozwodem to może jeszcze jednak jeszcze - mrzonki.
Myśl o sobie nie o nim on umie o siebie tak zadbać że Ci może pójść w pięty i dopiero na rozprawie zobaczysz do czego jest zdolny i do czego potrafi się posunąć ani grama nie ustępuj posłuchaj adwokatki i dziewczyn z forum .
Przyszłości nie znasz a teraz po prostu i najzwyczajniej boisz się zmian to objaw tego jak dałaś się traktować i byłaś traktowana tresowana przez niego urobił Cię wszczepił niepewność niewiarę obawy przez samodzielnością bez niego a bez niego możesz żyć i to znacznie lepiej spokojniej wyćwiczysz się on nie jest bogiem i nie wiadomo jakim cudem to tylko człeczyna ze słabościami i lękami dlatego taki groźny chce się wydawać, nie potrafi inaczej, a jak się zmieni to nietrwale i na krótko to jest pewnik bez terapii nic do niego nie tafii a i w terapii takim osobą idzie ciężko bo wiedzą lepiej i na wszystkim się znają a on przecież problemu nie ma cały świat ma problem tylko nie on wszyscy winni nie on.

Jestem o 5 miesięcy do przodu względem ciebie, a i tak jeszcze nie jestem na prostej. Nie będę ci radzić, bo sama obecnie jestem w dołku ale na pocieszenie powiem ci kilka rzeczy. Walka o swoje prawa może i będzie ciężka, ale jak ją wygrasz (a przypuszczam, że tak będzie) bardzo się podbudujesz. Nawet jeśli nie jesteś mściwa to przynajmniej będziesz miała świadomość, że z wieloletniego związku, w którym są dzieci nie można się tak bez konsekwencji po prostu wypisać bo się znudziło. To wbrew pozorom będzie ważne dla twojej odbudowy. O prozaicznych powodach, typu spokój o środki do życia dla was nie wspomnę. Po drugie - niedługo docenisz to, że przychodzi do dziecka. Chwila dla siebie będzie bezcenna. Po trzecie kochałam mojego męża nad życie, ale teraz wydaje mi się, że bez niego jestem psychicznie spokojniejsza. Nie muszę się ciągle walczyć o chwilę uwagi i kochać za dwoje - to było bardzo obciążające. Myśląc o nim znajdź coś co ci mocno przeszkadzało w nim i na tym się skup. Na koniec ci jeszcze powiem, że ty z czasem się będziesz miała coraz lepiej, a ich dopadną trudy życia jakieś nieprzepracowane zazdrości i wyrzuty sumienia i nie będzie już tak cukierkowo. Szansa, że im się uda jest taka sama, jak taka, że im się nie uda. Tylko, że wtedy tobie będzie już najprawdopodobniej wszystko jedno. I tego ci życzę z całego serca.