Najsmutniejsza żona w Walentyki, czyli kryzys w związku. - Netkobiety.pl

Zatem dochodzimy do momentu, kiedy mamy na szali czas i energię poświęcaną na pracę/pasję oraz na czas poświęcony dla rodziny. Jeśli nawet gość jest w stanie częściowo zrezygnować z zajęć, które służą "tylko" rozrywce, to czy byłby w stanie i miałby właśnie chęci, poświęcić także trochę czasu z tego, poświęcanego pracy, na rzecz przebywania w domu z dzieckiem i żoną? W kwestii obowiązków zawodowych, też niełatwo często rzucić od razu wszystko w diabły i powiedzieć: muszę więcej czasu spędzać w domu, bo jest dziecko do wychowania i żona do zaspokojenia". Wiadomo, są kontrakty, umowy, przetargi, raporty itp. Prędzej chodzi tutaj o ten czas wolny, który można w miarę możliwości podzielić między swoje zainteresowania a rodzinę. W pewnych okresach zapewne ta ilość czasu dla dziecka i rodziny musi być większa, bo też potrzeby takie są, typu odwiezienie dziecka, zajęcia dodatkowe, spacery, wizyty u lekarza itp.
Co do zainteresowania żoną: skoro Autorka musiała facetowi wysyłać swoje fotki w bieliźnie, to ciężko mi sobie wyobrazić, żeby gość tego "czegoś" nie poczuł

Mam wrażenie, że największym grzechem męża autorki jest to, że znalazł sposób na zarabianie na swojej pasji. Gdyby szczerze swojej pracy nienawidził, byłby poświęcającym się dla rodziny facetem. Tak - egoista, który czas poświęca tylko sobie. Moim zdaniem to mocno krzywdzące, zwłaszcza że autorka pisała, że mąż spędza z dzieckiem czas, tyle że dotąd na zabawie, natomiast kiedy poprosiła go o coś konkretnego związanego z dzieckiem, to się tym zajął. Czyli - ten aspekt wygląda na możliwy do załatwienia w ten sposób. A czego się nie da w ten sposób załatwić? Okazywania szczerego zainteresowania żonie. I ja tylko o tym piszę.

Problem tutaj to brak zainteresowania zona. Jego zwyczajnie juz ona nie interesuje jako czlowiek.
Wyobraz sobie relacje z jakims super bliskim, super fascynujacym kumplem. Z kims z kim nie mozesz sie nagadac i kto jest ciekawy.
Dla takiej osoby znajdzie sie czas.
Zona takim kumplem nie jest i tyle.
To jest problem, nie pasja czy praca czy co innego. Nie brak czasu.

To jest częsty problem w związkach w ogóle, moim zdaniem, że ludzie nie są siebie ciekawi, uważają, że znają drugą osobę na wylot i nie jest w tym drugim człowieku nic dla nich interesującego. I często tak bywa w rzeczywistości, więc ludzie przez lata rozmawiają tylko o codziennych sprawach, logistyce i problemach z dziećmi.

A ja czekam  na komentarz  Autorki, co tam słychać

Wielu ludziom jak i według  mnie,  kobieta  w pięknej bieliźnie i seksownej  pozie jest bardziej seksowna niż nago.  Nago można wysłać  już po "dłuższej  korespondencji"
Autorka  chciała  rozpalić  nieco męża,  zobaczyć jego reakcje czy "polknie haczyk" i napisze jakiś komplement typu że dziś bieliznę  z niej ściągnie itp.  Jak chodzimy  po domu w pończochach i bieliźnie  to nie po to by facet sobie przypomniał  że musi w aucie  pogrzebac,  rozumiesz?

Tyle że gdyby te zdjęcia nawet zadziałały, to nie rozwiązałyby istoty problemu. Bo i jak? Mąż by wrócił, małżeński obowiązek wypełnił i...? Przecież nie zacząłby się od tego nagle sprawami żony interesować.

Ja chodzę nago, blielizna mojego męża nie podnieca ;-)

Ten motyw ze zdjęciami nie był zly, można małymi kroczkami podkręcać atmosferę, żeby już totalnie sie nie wypaliło. Autorka jest postrzegana głównie jako matka, a nie kochanka.

Myślisz, że inne matki nie gonia między żłobkiem/przedszkolem, a pracą? A i jeszcze na dokładkę niektórym dochodzą lekarze i rehabilitacja. To tak do zastanowienia.

Trochę dorosłości, rozmowy i zrozumienia zamiast gierek i małych igieł-zemst

Ja myślę że autorka ma wiele narzędzi do utrzymania bliskich relacji, nawet jak mąż wyjeżdża.
Problem w tym, że ona czuje się niepewnie w tym związku jako kobieta..

Tylko jak to w ogóle z tą pracą jest? Jeśli musi wyjeżdżać a nawet jak na miejscu poświęca się pracy - czy ta jego fucha po prostu tego nie wymaga? Jak się swój biznes prowadzi to trzeba jednak sporo się tą pracą  zajmować.Dlatego się zastanawiam, czy mógłby z czasem zrezygnować z części obowiązków? Wspominałaś o 3 firmach - dalibyście chyba radę, gdyby to była 1 firma..? A tak teraz ciężko zamknąć interes..

A mnie sie wydaje, ze Tobie nie mozna dogodzic. Ledwo spedziliscie weekend razem i juz marudzisz, ze wyjezdza a Tobie zostaje dziecko i bieganie po zlobkach. No coz rola matki chyba na tym polega. To kobieta zachodzi w ciaze, rodzi i nawet jak pracuje to wiecej zajmuje sie dzieckiem i rezygnuje z wielu rzeczy . Od mezczyzny tylko zalezy czy bedzie chcial uczestniczyc w tych obowiazkach np. teraz wyjechal OK ale jak wroci to osobiscie zawiezie corke do zlobka badz wroci wczesniej i pojdzie na spacer

Prowadzenie 3 firm to jednak spore poświęcenie, i czasu, i energii. Na pewno nie da się tego wszystkiego tak rzucić czy nawet ograniczyć z dnia na dzień. Skoro firma zatrudnia znaczną liczbę ludzi, to przecież nie zamknie się jej ot tak..Z racji, tego, że pewnie nieźle Wam się powodzi finansowo, zatem czy nie byłoby opcji wynająć jakiejś opiekunki? A ewentualnie rodzice/teściowie nie mogliby częściowo przejąć opiekę nad dzieckiem, kiedy Ty chciałabyś się gdzieś urwać i odetchnąć od tej właśnie codzienności..? Czy problem jest w tym, że chciałabyś przeżywać częściej takie chwile, o jakich wspomniałaś wyżej?

Witaj, mysle, ze nie ma co byc najsmutniejsza zona w Walentynki, ale jest u Ciebie potrzeba, aby zaczac dzialac na rzecz odbudowania zainteresowania swoja osoba meza. Maz stracil Toba zainteresowanie. Tak sie dzieje. Partner moze sie w nas odkochac, stracic nami zainteresowanie czy sie znudzic. Nikt nam nie da gwarancji na te uczucia, zadne slubowanie, wspolny dorobek zycia czy dzieci nam tego nie zagwarantuja. Twoj maz realizuje sie w pracy, ma swoje pasje i zainteresowania. To daje kopa w zyciu, potrzebna energie do dzialania, poczucie szczescia. Ty zostalas w tyle. Nie ma wiekszego sensu myslec, ze wymuszenie na mezu bycie ''udomowowionym tatusiem'' wasz kryzys zazegna. Nie zazegna, bo w penym momencie ktos po prostu przestanie chciec byc tym niewolnikiem, robic cos wbrew sobie. Moim zdaniem, i kilka osob zwrocilo Ci juz na to uwage, powinnas odbudowac swoja pozycje w zwiazku, postarac sie o nowe aktywnosci w zyciu, tak aby stac sie kim dla meza atrakcyjnym. Dzieci, ten caly kierat, dbanie o dom, sprzatanie, gotowanie, odbieranie ze szkoly, przedszkola, lekarze etc. to nie jest zwiazek, a juz na pewno nie te rzeczy pobudza dynamike Waszej relacji. Przydaloby sie tez mniej skupiac na mezu (maz tutaj nie jest problemem) i byc niezadowolonym, a bardziej postarac sie podejsc do tego kryzysu z glowa i planem.

Nie każda kobieta nadaje się na żonę faceta bywającego gościem w domu, i to akurat doskonale rozumiem. Mnie nawet mąż pracoholik doprowadza czasem do rozpaczy. A moja siostra z kierowcą tira jest zadowolona, najszczęśliwsza gdy go nie ma Prawda jest taka, że ten głód uczuć, potrzeba bycia blisko i poczucie samotności jest naszym subiektywnym uczuciem. Ta druga strona nie ma takich potrzeb, więc wymagania oraz pretensje żony są dla niego niezrozumiałe i dość krzywdzące, po przecież "on to robi dla rodziny". To akurat rzadko prawda , ale też dość zdrowy egoizm, niektórzy mają inne priorytety i nie potrafią robić nic "na pół gwizdka". A takie zaabsorbowanie pracą i pasją dla stęsknionej żony bywa przykre. No i może rzeczywiście jej zależy bardziej. Co nie znaczy że on z tej rodziny rezygnuje. Po prostu nie potrafi znaleźć złotego środka. Adrenalina też się przejada, większość ludzi z wiekiem się wycisza i szansa na powrót na łono rodziny jest.
Dla mnie w takiej sytuacji, z małym dzieckiem, zbyt egoistycznym byłoby odejście od męża. Rozpieszczanie siebie oraz ciekawie i przyjemnie czas spędzany tylko z córką mogą pomóc, tak jak terapia indywidualna, choćby miała polegać tylko na ponarzekaniu sobie na niego. Nic na siłę, zwłaszcza gdyby się okazało, że on na wyjazdach pozwala sobie na więcej niż się wydaje. Ale zadowolona kobieta w domu na pewno będzie lepszym magnesem niż nieszczęśliwa i zrzędzaca. Na pociąg fizyczny i miłość pracuje się przez cały czas, w obie strony. Aktywni ludzie cenią chyba podobne cechy u partnerów, tak jak kanapowca pewnie zmęczyłaby fitkobieta

Patrząc na to z innej strony to może zwyczajnie nie dogadali się w małżeństwie w sprawie wychowania dziecka. Nie można od początku zakładać, że każdy będzie grzecznie pracował w miejscu zamieszkania i codziennie wracał do domu o tej 16 czy 17 godzinie. Praca też wymaga poświęceń. Mąż Autorki się niewątpliwie zachłysnął ta karierą, bo w sumie dziecko jest jeszcze chyba małe a on już od dawna działa w tym swoim biznesie.
Jeśli facet pracuje i rodzinie powodzi się całkiem dobrze, to akurat nie robi tego tylko dla własnej przyjemności. Problemem nie jest właściwie czy facet może, ale czy chce od siebie ograniczyć czas poświęcany pracy, na rzecz spędzenia czasu z rodziną. Nawet gdyby przystopował z pracą, to czy czuje w sobie potrzebę, aby sprawić przyjemność żonie czy pobyć z dzieckiem..?

Oj tak! To sie ciagle dzieje. Dlatego ogolnie dziwi mnie, ze ludziom sie chce.
Pamietam, ze mialam takie przemyslenia ogladajac film Tully. Gdzie zona zaprzyjaznia sie z niania i jak zona miala ciezki dzien to niania jej kieliszek wina naleje, lub niania z nia pogada... podczas gdy maz gra w gre. Tym sie rozni przyjazn od zwiazku zwykle.
Przyjaciel dba o osobe, posmieje sie i porozmawia i wyzali. Malzenstwo? Calkiem co innego.
To jest porazka zycia w malzenstwie i rodzinie. Moim zdaniem.
Patrze tak na zwiazek autorki jaki sie tu przedstawia i na moja relacje z moim najlepszym przyjacielem.
Jestesmy przyjaciolmi od 13 lat. Potrafimy ze soba spedzac 24/7. Rozmawiamy codziennie, dajemy sobie komplementy codziennie.
I zainteresowanie nie slabnie nigdy. Nigdy  nie bylismy soba znudzeni, zawsze mamy o czym rozmawiac i wspolna droga przez te lata i wspolne dorastanie jest niesamowitym doswiadczeniem. Tak powinno wygladac malzenstwo jak ta nasza relacja.

W punkt. Też o tym myślałam. Mam wrażenie, że albo ustalili taki podział i dopiero w trakcie wyszło, że autorce to jednak nie leży, albo nic nie ustalali, zakładając, że druga strona ma taką samą wizję postępowania po narodzinach dziecka. I tu się pojawia problem, bo wizje były najwyraźniej inne. Autorka poświęciła różne rzeczy, bo chciała (oczywiście chcieć mogła z różnych powodów, mogła wierzyć, że tak jest najlepiej, że tak trzeba, że dobro dziecka, cokolwiek, ale - chciała, nie zrobiła tego pod przymusem), a teraz jest niezadowolona, bo mąż nie robi tego samego. A przecież gdzieś tam jest też zdanie męża - może mu odpowiada obecny stan rzeczy, może też by wolał coś zmienić, a może - podobnie jak autorka - wolał wersję żony sprzed pojawienia się dziecka?

Poza tym tu jest dużo spraw do rozwiązania, bo - jak zrozumiałam - autorka jest dobrze sytuowana, ma pomoc do sprzątania. W samej kwestii obowiązków domowych można by więc wiele zdziałać - zwiększyć częstotliwość przychodzenia pani sprzątającej tak, żeby autorka nie musiała wiele w domu robić, znaleźć jakąś nianię, żeby autorka z mężem miała czas również na randki, a nie tylko na rodzinną sielankę, jeżeli mieszkają w większym mieście - duże zakupy na dowóz np. raz na tydzień, przemyśleć "strategię obiadową" - tak planować menu, żeby nie gotować dzień w dzień, a jednak nie jeść w kółko tego samego, albo poszukać jakiegoś sensownego jedzenia "na mieście" czy też na dowóz, bo przecież teraz jest dużo i zdrowych, i smacznych opcji. No... generalnie dużo można, żeby autorka poczuła, że ma sporo czasu dla siebie. Wtedy jedynym problemem byłaby częsta nieobecność męża, ale autorka miałaby możliwość zagospodarowania sobie czasu tak, żeby się nie nudzić. Kwestia organizacji.
Tak sobie tylko dodam, że parę miesięcy temu rozmawiałam z mamą, pytając o ten mit zimnej kawy (wiecie, że jak się dziecko urodzi, to te matki nigdy nie mogą wypić ciepłej kawy, bo tyle roboty), bo może ja - bezdzietna lambadziara xD - to się nie znam. Mama się popukała po głowie i stwierdziła, że ten okres, kiedy mój brat chodził do żłobka, ja do pierwszej klasy, a ona do pracy (ojciec pracował w innym mieście, zdarzało się że tam nocował), wspomina jako moment, w którym miała najwięcej czasu dla siebie, bo przecież jak już siedziała po pracy w domu z dziećmi, to już luz, tyle czasu na wszystko. Więc, no, jakoś trudno mi uwierzyć w to, że układ dziecko w żłobku + pani sprzątająca + praca, jest tak bardzo ponad czyjeś siły.

Może Blania po prostu czuje się niepewnie jako kobieta przy mężu..
Jakoś nie do końca wie jak fdo niego dotrzeć .
Po takim weekendzie powinna być naładowania dobrą energią.

Wiem.nie wygląda dobrze, z tym wabieniem na bieliznę,
Z tym że znam fajne kobiety, które mają wiele do zaoferowania,ale nie dostały w życiu dla siebie uznania od mężczyzn waznych w swoim życiu i jakos nie czują się super..
Widać to w ich zachowaniu..
Ale nie wiem czy to przypadek Blanii.

Wszystko wskazuje na to, że Autorka rozczarowała się sytuacją, jaka zaistniała obecnie w jej rodzinie. Spodziewała się zapewne kompletnie odmiennego obrotu sprawy. Po wspomnianym uczuciu rozczarowania, kiedy po weekendzie mąż już musi wyjechać, Autorka zadała sobie chyba sprawę, że nie tego oczekiwała. Może to błędne wrażenie, ale mam wrażenie, że oczekuje od męża, aby kompletnie zmienił swoje nastawienie do pracy. Wiązałoby się to z diametralną zmianą poziomu ich życia, bo musiałby pewnie zamknąć swoją jedną firmę, jeśli nie dwie, skoro obowiązki zmuszają go do ciągłych wyjazdów. Gdyby zatem siedział ciągle na miejscu, może i by Autorkę zadowolił swoją częstszą obecnością, ale kto wie, jakby Autorka zareagowała na te zmiany w życiu zawodowym, czy nie miałaby do męża pretensji, że im się standard życia obniżył? Tutaj pewne przesłanki wskazują, że żona od męża oczekuje, iż praca ma stanowić dla niego tylko konieczność, której poświęca minimalną ilość czasu a pozostały zaś poświęcać dla rodziny. Fakt jest taki, że facet jest obrotny, zaradny i nie da rady tego wszystkiego tak ograniczyć od razu. Może po jakimś dłuższym czasie uda się wypracować jakieś rozwiązanie.

ale inne rzeczy działają na początku, gdy się mało znamy,  inne potem.
Choćby nie wiem jak piękna bużka i biust.. uważam że ma ograniczoną siłę rażenia w stałym związku z biegiem czasu.
A bielizna najlepiej zaskakuje na żywo.

Autorke przerasta macierzynstwo i stad te pretensje. Przeciez widziala z kim zaklada rodzine , ze maz jest zalatany i nawet jak zminimalizuje swoje pasje to podejrzewam , ze I tak bedzie caly czas poza domem. Sam standard ich zycia nie pozwoli im na poluzowanie z praca .Autorka pewnie tez jest przyzwyczajona do dobrobytu i nie oszukujmy sie - nie chcialaby rezygnowac z kasy i miec meza w domu rano , wieczor i w poludnie. Chcialaby miec i chlopa przy sobie i by zyli dostatnie ale tak sie nie da

Co kto lubi bo jedni wola dostac zdjecie w pracy i caly dzien fantazjowac, a inni wola tylko na zywo.

Prawda jest taka, że jestem zmęczona. W tym tygodniu codziennie spałam po 3-4 godziny dziennie. Mam ogromną ilość pracy i nie potrafię sobie poradzić. Do tego jestem wypalona zawodowo. To też wpływa na mnie i na związek.