Nie wierzę już w miłość...ani w przyjaźń - Netkobiety.pl

Bardzo dobre porady, o tym nie pomyślałam. Faktycznie to ma sens. Chciałabym napisac, że nie ma co wywoływac wilka z lasu, ale żona Kuby już dała nie raz pokaz swojego wyrachowania, lepiej być ostrożnym.

Dziękuję, Ajko,
Napisałam to o tych pracach by Kubuś nie myślał, że kobieta bez niego zginie  marnie, bo to nieprawda.
Natomiast uważam patrząc po całym wątku, że Ona jeszcze ugryzie..
I pamiętam jak ciężko to ogarnąć  gdy ktoś jest ciągle obok.

Wielu już było takich, którzy przejechali się na myśleniu, że ktoś jest taki głupi, jak oni mądrzy. To że ona nie ogarnia komputera ani większości innych czynności związanych z obsługą urządzeń elektronicznych nie świadczy o tym, że ta kobieta w momencie zagrożenia nie będzie potrafiła myśleć na swoją korzyść, a poza tym, jak napisała Ela, wszystkiego idzie się nauczyć. Potrzeba matką wynalazków.

Kubusiu, jeśli zdarzy się tak, że za jakiś czas i pod wpływem czegoś tam zaczniesz wątpić w sens rozwodu, to po prostu zaniechaj wszystkich działań rozwodowych. Może tak naprawdę to nie byłby dobry czas dla Ciebie, żebyś się rozwodził? Nic na siłę. Bo widzisz, ja uważam, że rozwód powinien być dopiero wtedy, gdy człowiekowi na samą myśl o uwolnieniu się od żony/ męża aż rozjeżdża się gęba w uśmiechu, a po powrocie z sądu aż skacze się z radości. Jeśli natomiast wsxystko, cały ten rozwód ma iść, jak wiadomo co przy zaparciu, to naprawdę należy wszystko przełożyć albo w ogóle zrezygnować. Człowiek, który czegoś chce, chce czegoś tak naprawdę i z głębi serca, on po prostu czuje to każdą cząsteczka ciała i robi wszystko w osiągnięciu celu mając do tego pełne przekonanie.
Natomiast ten, który sam siebie na siłę przekonuje, że chce, ale tak naprawdę, to jednak nie powinien przestać oszukiwać samego siebie i zwyczajnie odpuścić, żeby potem nie męczyć się jeszcze bardziej.

Ja mam wrażenie, że Ty biorąc pod uwagę  czynniki zdroworozsądkowe, ambicjonalne, że jako facet, to powinieneś to i tamto, to wiesz, że powinieneś sie rozstać się z tą kobietą, bo to naprawdę szczyt wszystkiego dalej trzymać taką kobietę przy sobie. Niemniej jednak serce podpowiada Ci, że wcale nie chcesz tego rozwodu. Ta kobieta doskonale to wyczuwa, kobiety mają naprawdę dobra intuicję, ona wie, że masz do niej słabość, więc zachowuje się jak gdyby nigdy nic. Normalnie jest- szykuje Ci kanapki do pracy, na pewno zajmuje się domem, jakby dalej była jego gospodynią i co chwilę robi słodka minie bezradnej dziewczynki i prosi Cię o różne przysługi. Daje Ci poczuć się jak samiec alfa, pi prostu dowartosciowuje Cię jako faceta. Widać to przecież jak na dłoni, przynajmniej na podstawie Twoich ostatnich wpisów.
Wątpię w to, żebyś się rozwiódł, żebyś zrobił to w najbliższej przyszłości, ale nawet jeśli, to co się stanie? Świat dalej będzie trwał i nikt za to głowy Ci nie urwie, a czas pokaże jak na tym wyjdziesz np za kilka lat. Fakt, poniesiesz ryzyko, ale kto z nas nie ryzykuje. Ja za chwilę, tak przynajmniej sądzę, też będę podejmowała decyzję, co dalej z moją nową znajomością i też przecież zaryzykuję, też przecież nie chce ściągać sobie na głowę jakichś kłopotów z chłopem, bo to do niczego nie jest mi potrzebne, lubię swoje życie, ale czasem trzeba zaryzykować.

w świecie Twojej żony, Kuba, to co jej dawałeś, okazywałeś było pogardzaną monetą.
Z jednej strony zgadzam się z oceną Magdaleny, słowo: głupia- pasuje jak ulał, bo ona  ma taką ocenę sytuacji, że dawać to słabość, więc ma Ciebie za słabego, którym można kręcić do końca świata i jeden dzień dłużej.
Dla Ciebie dawać to normalność, dla niej dawać to frajerstwo, chociaż Ci nigdy tego nie powie.
Prawdopodobnie tamten  dawał jej niewiele, dlatego dla niej On jest super.
odpłacz, odsmarkaj i znajdż kobietę, która to doceni, poznasz po tym, że sam też od niej wiele dostaniesz, nie tylko kanapki.
będzie lepiej.

Dziękuje Wam wszystkim za ostatnie wpisy. Dają mi dużo do myślenia.
Moja żona była KIEDYŚ dla mnie aniołem. Całym światem. Pewnie mnie wykorzystywała, ale mnie to chyba jak sami napisaliście pasowało. Albo nie zwracałem na to uwagi. Robiłem to co umiałem najlepiej. Wydawało mi się, że biorąc na barki  kolejne obowiązki - że okazuje tym troskę o rodzinę. Taki „bohater domu” Coś może w tym jest.
W ciągu 2 lat w mojej żonie zaszły ogromne zmiany. Stała się obca. To nie ta sama osoba. Mam słabość do niej - ale tej dawnej. Tej ze zdjęć, gdy na nie patrzę.
Dziś natomiast mam przed oczami kogoś obcego. Wyglada jak moja żona, ale nią nie jest. Nie ma w niej nic z dawnej kobiety, za którą oddałbym życie. Dziś to przeszłość.
Z rozwodu nie zrezygnuje nigdy. I tak jsk orzez cały ten okres 1,5 roku robiłem wszystko by tego uniknąć, tak teraz zrobie wszystko by rozwód stał się faktem. Nie mogę dalej tworzyć czegokolwiek z ta kobietą. Przykro mi to pisać, ale nie mogę na nią patrzeć. Drażni mnie jej obecność. Jej kanapki, które mi probuje podsuwać. Ograniczam do maminym wszelki kontakt. Codzienni probuje ja namówić do wyprowadzki. Nie mogę jej zmusić - ale liczę na ... nie wiem nawet na co. Jej obecność źle wpływa na mnie. Drażni mnie jej widok, obecność. Nie chce z nią rozmawiać. Nie jest dla mnie już partnerem do rozmów.

Czasami jej zachowanie niepokoiło mnie, ale... przymykałem na to oczy. Czekałem lub trwałem jeśli mogę to tak ująć. Była moją żoną.
Wszystko zaczęło się zmieniać od naszej wcześniejszej przeprowadzki, gdy ... dla niej zwolniłem się z pracy by ona mogła „zdobyć doświadczenie zawodowe”. To wtedy jej obowiązki sprawiły, że nie miała przez 3 lata czasu. Nic tylko obowiązki od rana do 1-2 w nocy.   Ciągle coś. Pomagałem jej wtedy. Nie wyobrażałem sobie, że ona może siedzieć do tak późna a ja pójdę spać. Pomagałem jej więc w realizowaniu tych obowiązków. Myślałem, że jeśli jej pomogę - to zrobimy coś dużo szybciej a pozostały czas spędzimy razem. Ale to nie następowało.
W weekendy próbowałem więc namówić rodzinę na spacer, całodniowe wypady by spędzić jak najwiecej czasu razem. Czasami wychodziliśmy, ale z kolei .... jż zaczęła mi wypominać, że ona jest zmęczona i chce odpocząć a ja ją gdzieś wyciągam.... Stale coś źle. I nawet dziś mi to wypomina.
Sam byłem przemęczony tym wszystkim. Miałem swoją pracę, jej tabelki na swojej głowie, późne chodzenie spać. Obowiązki. Dziecko wtedy rozpoczynało swój obowiązek szkolny. Wiec „niespożytkowany czas” poświęcałem synowi. Nauczyłem go czytać i pisać. I też za to później obrywałem, bo ... to za wcześnie na taką naukę, nie na jego poziom, za szybko.

PS. Przepraszam za błędy w poście 465, ale z nieznanych mi powodów nie mogłem ich edytować, bo po zalogowaniu dostawałem info, że nie mam uprawnień.... (a próbowałem wiele razy). Nie wiem dlaczego nie mogłem też tego postu 465 dokończyć....

Jeśli wiec mogę jeszcze kilka słów o sytuacji w domu:
muszę uważać by nie dać się zmanipulować.
Wiem, że muszę uważać na wszystko co robię. Dziwnie to brzmi, bo nie robie niczego czego miałbym się wstydzić, ale czuje niepokój, gdy przebywam z jż w jednym mieszkaniu. Nie wiem do czego jest zdolna. Albo inaczej - wiem, że może próbować zrobić ze mnie jakiegoś potwora tak jak kilka osób mi to zasugerowało. Nic mnie nie zdziwi. Dlatego też - chciałbym znów móc poczuć spokój. A będę w stanie osiągnąć ten stan tylko w sytuacji, gdy ta pani opuści moje mieszkanie. Nie potrzebuje jej kanapek ani jej obecności. Dam sobie chyba radę bez niej. Tak mi się teraz wydaje. Życie to zweryfikuje. Wiem, że nie będzie lekko, bo jak przeglądam nasze zdjęcia sprzed lat to łzy same płyną mi po twarzy. Nie wiem, gdzie się podziała tamta kobieta. Tak bardzo ją kochałem. To nie było przyzwyczajenie, „trwanie na siłę”czy małżeństwo z rozsądku. Nie wiem jak to przetrwać. Pomyślicie, że jestem słaby i że ona mnie „przekabaci”, ale to się już nie wydarzy. Chciałbym tylko uporać się z własnymi myślami, z tym co czuję, z zawodem, myślami, które kotłują mi się w głowie. Mam wyrzucić te zdjęcia?

Aktualnie cały swój wolny czas jż poświęca astrologii, wróżbom i horoskopom.
Głęboko w sercu to jest mi jej żal, bo nie wiem co się z nią  dzieje, to wszystko przejęło kontrolę nad jej umysłem i ciałem. Wiem, że nie mogę jej lekceważyć. Dziś wiem do czego jest zdolna. Wiem, że nie cofnie się przed niczym. Jeśli poświęciła wszystko  i wszystkich - to co taka osoba może jeszcze zrobić? Nie chce jej tutaj.
Chciałem jak najszybszy rozwód i do niego dążę bez żadnej zwłoki, ale ... nie wytrzymam z tą kobietą pod jednym dachem kilku miesięcy. Wszystko co robię robię w ramach przepisów prawa i liczę, że skoro czuje taki Big Love - to niech idzie, gdzie tylko chce.

Większość opłat opłacam ja. Wszystkie rachunki poza internetem są na mnie.
Płace za mieszkanie, wodę, podatki i z mojej pensji odkładam środki na rachunku dziecka. Żona opłaca prąd (zarejestrowany na mnie) i internet (zarejestrowany na nią).

Na zakupy chodzimy naprzemiennie. Ale ona robi to częściej. Tak się kiedyś dogadaliśmy, że przejmuje większość opłat a ona pilnuje zakupów.

Jak nie wiadomo o co chodzi to chodzi o..... kasę Kubusiu, tak kasę. Kochanka mojego jm wprost mu powiedziała ze ..."takiego bez niczego" to ona nie chce. Teraz jm powiedział mi wprost ze walczy o majątek, chociaż w sadzie zastawia sie ze sie nie wyprowadza, bo chce jak najdłużej być z dziećmi. Chociaż to jego bycie z dziećmi polega na tym, że jak kochanka nie ma dla niego czasu, Panisko pojawia się w domu i wypytuje co robiły z matka, dlaczego matka tego czy tamtego jeszcze nie załatwiła, robi zdjęcia co na obiad jemy i takie tam utrudnianie życia. Ja jestem chyba krok przed Toba i doskonale wiem jak sie teraz czujesz. Mam to samo nie poznaje tego człowieka, niby wygląda tak samo, ale to koniec podobieństw. Jest teraz zupełnym przeciwieństwem osoby w której sie zakochałam. Ulle ma racje wszystkie opłaty na pół, a jak dzielicie sie kosztami związanymi  z dzieckiem ? Może watro wystąpić o alimenty od niej na syna, skoro to Ty go utrzymujesz, wychowujesz i poświęcasz mu czas. Teraz bierze Cie po dobroci, bo liczy ze tym cos ugra, a jak będzie widzieć ze to nie przynosi efektów i nie jest tak jak ona chce, zacznie się dręczenie psychiczne, jak u mnie. Obym była złą wróżka w tym temacie u Ciebie, ale u mnie niestety tak jest. Wszystkie chwyty uważa za dozwolone by osiągnąć swój cel, tylko czy ten jego "cel" jest tego warty okaże się po czasie. Pozostaje na żyć i działać wg własnego sumienia i potrzeb.

Dokładnie, wszystkie chwyty dozwolone, bo każdemu jeść się chce i nikt nie chce mieszkać pod mostem. Miłość mielloscia ale z pustym brzuchem i pod chmurką nieprzyjemnie.
Kubusiu przyjrzyj się uważnie i policz sobie, ile ona przyoszczedza mieszkając z Tobą, bo z nauczycielskiej pensji wiele by nie zawojowała. Po co więc miałaby wyprowadzac się już teraz? Nie pozbędziesz się jej tak łatwo i dlatego musisz zaszyć porządnie swoją kieszeń, gdyż teraz żyje jej się dostatnio, wygodnie i praktycznie za darmo.
Wystąp o alimenty, tylko skonsultuj to z prawnikiem, bo ja w takich kwestiach nie jestem zbyt kumata. Ja mogę zwrócić Ci uwagę na bardzo przyziemne sprawy, na co powinieneś uważać, co Ci się opłaca, a co nie, ale jak załatwić coś prawnie i czy w ogóle da się to zrobić, ja nie za bardzo wiem i też chodzę do prawników, gdy jest taka potrzeba.

Polecam pójście do prawnika i wystąpienie o alimenty, bo pokażesz, że się z nią nie cackasz.
Ale szanse na nie są prawie zerowe, szczególnie, że ona ma pensję nauczyciela.

Ja bym jak najszybciej pozbył się jej prawnie z życia. Może Ci konkretnie obok tyłka narobić, jeśli skuma się z kumatym prawnikiem.
Niestety w Polskim sądownictwie mamy durnowaty kult matki.

Tylko wtedy zacznie się prawdziwa jazda bez trzymanki jeśli chodzi o jej zachowanie, u mnie tak przynajmniej było... i to bilet w jedną stronę.....

No właśnie Kubuś, Anioł to by brał pod uwagę Twoje potrzeby i Twoje zmęczenie też, skoro to Ty jej pomagaleś.
Co do robienia jakiegoś  szumu to bym się powstrzymała, alimenty  itd.
Natomiast dowody na wasze oddzielenie się zbieraj. Bo faktycznie przy rozwodzie głównie będzie chodzić o ustanie pożycia. Czyli osobne zupełnie rachunki i zakupy. Skoro nie będzie argumentu, że mieszkacie w separacji pół roku.
Edit: i dobrze że płaczesz, bo zostałoby to w To nie i wróciło  depresją albo lękiem.
Wg mnie w domu po prostu kobietę omijaj jak współlokatora. Wychodź, wyjeżdżaj gdzieś i doczekam do jej wyprowadzki.

No dokładnie. Kobieta powie, o jakie ustanie pożycia chodzi? Mieszkamy razem, razem wszystko finansujemy, razem wychowujemy syna, śpimy razem, może rzadziej, bo mąż miewa humory, ale wspólne łoże małżeńskie jak najbardziej jest, ja kocham męża, on wybaczył mi romans, wiec nie wiem o co chodzi? Może on stosuje przemoc wobec mnie? Bo skąd nagle pomysł, by zakończyć to małżeństwo. Jestem w szoku.

BA!  Ja osobiście znam taki przypadek , tzn podobny - małżeństwo wyraziło chęć obustronną na rozwód, sędzina zaczęła przepytywać : obiady jak jecie? Pranie? Zakupy? A czy pan kawę wypija z żoną a on zgodnie z prawdą powiedziała że tak. Rozwodu nie dostali mimo iż oboje tego chcieli. Sypalnię mieli oddzielne od lat i plan zakupu drugiego mieszkania.
Koniec tej historii jest taki że Pan jest chory i żona się nim zajmuje.

Elu - ja to mojej jż proponowałem już wiele razy i dalej podtrzymuje swoją ofertę. Poprosiłem ją by w ramach spokoju psychicznego, aby przychylnie spojrzała na moją propozycję. Każdy będzie mógł szybciej odnaleźć się w nowej rzeczywistości i będzie mógł spełniać swoje pragnienia.
Wczoraj dałem jej do zrozumienia, że nie wyobrażam sobie wielu miesięcy wspólnego mieszkania. I jeśli nic się nie zmieni - to wystąpię do sądu z wnioskiem o eksmisje za uciążliwe i niemoralne prowadzenie się.

Kubaaaaa! O czym myślimy? Ja o tym że kochanek się wypiął, a Ty pewnie  o tym, że Ona żałuję,  że Cię nie doceniła..
Możesz ją przyjąć, mieć wrażenie że zrozumiała, ale to będzie życie na beczce prochu i powtórka z rozrywki. Za 2lata czy za 5 lat.
Chcesz to próbuj.

Myślisz że pan X zakończył związek z Twoją jż ? - wkrótce się dowiesz od kogoś,albo nawet od niej samej jak trochę ochłonie.Może ją zdradził z młodszą ,albo okazało się że ma harem ,albo się nawalił i powiedział co naprawdę czuje czas pokaże nie ma co się przejmować za bardzo panem X .
Będę celowo nieco cyniczny Kuba  czasem przeginam także zachowaj dystans .
To chowanie się z płaczem w łazience słaba sprawa wydaje się na pokaz trochę właśnie między innymi po to żebyś czuł się podle i winny,odpowiedzialny za wszystko co się dzieje ,Twoje ewentualne ciche życzenia w sprawie przyszłości romansu ,litość i to że Ci szkoda żony to podatny grunt na takie manipulacje.Nie Twoja sprawa Kuba i nie Twoje to kłopoty nie chroń jż przed konsekwencjami jej działania bo znowu będziesz gorzko żałował.
Teraz też ciekawe rzeczy możesz zobaczyć i uważaj na to bo jeżeli jż dostała kopa od pana X to będziesz miał w domu chodzące zombie "w depresji" szlochające po kątach i do poduszki ,nie daj się zwieść temu, że jż żałuje i teraz naszły ją refleksje, że cały ten romans był nie wart nic a nic.
Winny obecnemu stanowi jż będziesz Ty,pan X i wszyscy faceci dlatego że faceci tacy są (porzuceni kochankowie piszą tak o kobietach ), poczytaj wątki porzuconych kochanek mężatek ,co jest w ich myśleniu i odczuwaniu wiodące,wspomnienia,żal,pretensje,urazy, niechęć,zazdrość ,tęsknoty rozpacz,rozczarowanie  ,ale głównie z powodu rozstania z kochankiem bo rzucił zabawił się okłamał itp,taki płacz i obniżony nastrój świetnie można wykorzystać do wzbudzania litości i poczucia winy w jeszcze mężu .
Chyba że coś innego się stało.

Źle mnie chyba zrozumieliście. Nie wiem co się wydarzyło, ale to i tak niczego nie zmieni. Już za późno na to. To koniec mojego małżeństwa
A fakt faktem - pomyślałem o tym o czym i Wy tu piszecie. Ale nie sieje plotek. Wszystko i tak samo niedługo wyjdzie.
To już poza mną.
Czas na poniesienie konsekwencji swoich działań. Na bolesna nauczkę od życia. Na poznanie słowa „odpowiedzialność”

Może żona jest w ciąży.

Tego się trzymaj, niezależnie od sytuacji.

Rozwód pewnie kiedyś dostaniesz ,najpierw te popychadla z rządu muszą załapać stołki i mooooze później ogarną dopiero zaległości ,a następnie sprawy bieżące.
Spoko ,do czasu rozwodu co urodzi się ,to twoje ,i chyba jeszcze domniemuja kilka miesięcy po.
Tylko nie pokazuj i nie mów swojej przyszłej partnerce za co rzuciła ciebie żona ,bo ją od razu stracisz. Serio.

Przeciwnie, mów  o tym jak walczyłeś, to odpadnie stado  Karyn które szukają takiego dmuchanego  pseudo macho
Walczyłeś i słusznie. Pani nie była chętna do takiego frontu przystać,  to ma co ma.
Nic niemęskiego w tym nie widzę, przeciwnie.

Kuba, kończysz to małżeństwo z wielką klasą i w razie czego nieczego nie będziesz mógł sobie zarzucić. To fakt bezsporny.
Niemniej jednak Kacper ma rację radząc Ci, żebyś jak najmniej o powodach rozwodu opowiadał jakiejś ewentualnej swojej kobiecie. Dlaczego? Otóż, dlatego że ktoś jeszcze dobrze Cię nie znając słysząc prawie na dzień dobry, jaki Ty byłeś świetny i w ogóle, a zła żona puszczała się na boku, aż rozgoniles to towarzystwo i w końcu się rozwiodłes. Uwierz mi, ale coś takiego obróci się przeciwko Tobie. Kobiecie nie spodoba się, że Ty mówisz złe rzeczy o byłej żonie, a siebie stawiasz w pozycji ofiary i bohatera domu niemalże. Głupia albo niedoświadczona kobieta nie zwróci na to uwagi i razem z Tobą będzie grillowala twoja żonę, jednak kolejna głupia kobieta chyba nie jest Ci do niczego potrzebna. Mądra od razu nabierze podejrzeń i nie będzie taka skłonna, by brać Twoja stronę albo stronę żony. Będzie natomiast źle odbierała faceta, który była żonę i matkę dziecka obgaduje. Będzie też zastanawiała się nad tym, czego twojej żonie brakowało, jak musiało jej być źle z tobą, skoro aż znalazła kochanka. To ten mąż musiał być jakimś potworem i ta kobieta chciała uciec itd.
Powiedzieć kobiecie będziesz wręcz musiał, ale na pewno nie na danym początku znajomości. Najpierw musi pojawić się między wami zażyłość, czyli jak to się mówi, gdy zzyjecie się że sobą, gdy ona bliżej Cię poznać i będzie miała podstawy do tego, by wierzyć w Twoja wersję.
A jeśli chodzi o dzisiejsza sytuację w domu.
1. Boczniak ja rzucił, więc będzie Ci chodziła po domu zombie, bo będzie cierpiała z powodu straty miłości swojego życia i straty rodziny, zrozumie że lepszy wróbel w garści niż gołąbków sto na dachu.
Jej problemami z kochankiem się nie zajmuj, bo teraz zacznie się czas ich schodzenia się i rozchodzenia i tak w kółko. On będzie ciągnął na swoją korzyść, ona na swoją i dopóki jest między nimi pociąg fizyczny, to będą bzykać się na spotkaniach, ale będą też non stop zrywać i takie tam.

2. Odkryła, że jest w ciąży, więc tu zacznie się prawdziwe pranie brudów.

3. Może rodzice jej nagadali, może udało im się uświadomić ja, do czego doprowadziła, ile straciła? A może ktoś inny powiedział jej do słuchu i wiadomo jak nazwał?

4. A może po prostu sypie jej się w pracy, bo nie pomagasz jej, więc pewne zawodowe niedociagniecia wylazły na światło dzienne?

Obyś jak najszybciej uwolnił się od tego małżeństwa.

Nie sądzę by bystrą była panna którą po usłyszeniu że żona mnie zdradziła a ja walczyłem o małżeństwo wyciągnęła wniosek o jego ciapowatosci. Każdy wyciąga wnioski wg swojego rozumu zresztą,  a w każdej znajomości lepiej być szczerym i to od początku w takich fundamentalnych sprawach.
W całym wątku też wytęzajac wzrok nie zauważyłam  by obsmarowywał żonę, raczej jej bronił i szukał usprawiedliwiań. Diabeł tkwi w szczegółach i albo jakaś Pani czy Pan są dociekliwi  w sprawach partnerów i wyciągają sobie potrzebne wnioski, albo płyną na fali oderwanych od faktów wyobrażeń.

To się łączy z tym co wcześniej napisałaś ,jak Kuba będzie szczery to odsieje płoche niewiasty .
Jak ktoś wyciągnie jedyny wniosek z historii Kuby że jest tylko i wyłącznie frajerem i jest słaby to nie warto kontynuować takiej relacji ponieważ taka osoba może być niestety podobna do jż.

Kacper a ty śledzisz reformę sądów w Polsce? Można stworzyć najlepsze prawo jakie tylko można ale jeśli masz do d.pu urzędnika państwowego(sędziego) to nadal to prawo będzie kulało.
Zapomniałeś jak darli i drą szaty w obronie "niezawisłych" sądów?

Bullet - obiecuje, że się nie dam.

A żal mi tego co było. Nie szukałem nigdy poklasku ani przygód na boku. Miałem dom, rodzinę - więc pilnowałem tego. Nie skakałem z kwiatka na kwiatek. Nie byłem z żoną z przyzwyczajenia czy ze względu na dziecko. Nigdy tego nie rozważałem na "tak" lub na "nie". Miałem swoje życie. Dla wielu pewnie nudne - praca, dom , obowiązki. Od czasu do czasu wyjście do teatru, spotkanie ze znajomymi. Sporadycznie na piwo. Kochałem wycieczki do Kampinosu - las mnie uspokaja, wprowadza w błogi nastrój. Zawsze byliśmy takimi łazikami.Może to dziwne - ale lubiliśmy też chodzić na Powązki. Lubiłem długie spacery z rodziną u boku. Szum morza to kolejna pasja. Zamknąć oczy i wsłuchiwać się w odgłosy fal... Wspólne wakacje. Zdjęcia. Wspomnienia. Wszystko to co było.
Tego mi żal Bullet. I tego mi brakuje. Uwielbiałem ją przytulać - a dziś widzę obcą osobę. Kłóci się to wszystko w mojej głowie. Dla mnie cielesność była zarezerwowana tylko dla jednej osoby a dziś patrząc na jż - nie widzę w niej kobiety. To co zobaczyłem w parku, gdy ich nakryłem - skończyło wszystko. Ona dla mnie umarła.

Jedyny problem mam jeszcze ze zdjęciami sprzed lat - chciałem je niedawno przejrzeć - ale nie dałem rady. To za wcześnie chyba. Tam na tych zdjęciach jest wciąż ta kobieta, którą kiedyś znałem i kochałem. Brakuje mi tych spojrzeń, dotyku, ciepła. Wielu z Was pewnie myśli, że mi odbiło - ale to był mój świat. I to mi wystarczało. Dzisiejszy świat to nie moja bajka. I tak jak wielu tu pisało - z moich postów wynika, że jestem słaby i kruchy - ale to tylko tutaj. W życiu codziennym - daje radę. Walczę o to co moje i o to, co uważam za słuszne. Tylko ona jedynie mogła zachwiać tak całym moim życiem.
Dziś dzięki Wam i dzięki kilku bliskim mi osobom wracam do "żywych". Pogodziłem się z tym co nieuchronne. Teraz tylko muszę to wszystko doprowadzić do końca. Czy raczej "posprzątać", jak ktoś ładnie wcześniej ujął (a w tym jestem naprawdę dobry ha ha ha)

Pozdrawiam Was wszystkich,

Dzięki Ajko za dobre słowo.

PS. nie mogę wyjść z podziwu, jak ta kobieta z teledysku patrzy na tego faceta, gdy ten nakleja jej motylka na ramieniu

https://www.youtube.com/watch?v=8umGN3KiGY4

Wiesz Bullet - tego fenomenu nigdy nie zrozumiem. Jak można kogoś bliskiego tak jawnie oszukiwać.
A jeśli miałbym mieć sytuację, którą wyżej opisujesz - to chyba wolałbym nie wiedzieć. Choć z drugiej strony - nie miałbym żadnych wątpliwości, jak wtedy postąpić. Albo tylko teraz tak mówię.... Życie skutecznie weryfikuje nas samych.

Ten fenomen nie tylko ty nie jesteś w stanie zrozumieć ale wszyscy zdradzeni. Nie można w żaden sposób pojąć jak osoba kochająca, wierna, uczciwa w przeciągu krótkiego okresu a nawet tygodnia zmienia się nie tylko psychicznie nie mając podstaw do tego wobec zdradzonej osoby. W głowie kołacze ile to czasu zajęło zdobywanie uczuć , ile czasu musiało upłynąć do pierwszego pocałunku nie wspominając o seksie a tu boczniak w kilka dni dostaje ful wypas ponad normę w małżeństwie. To nie jest normalne ani ludzkie , niektórzy nazwą zwierzęcym zachowaniem ale nawet one tak wszystkie nie robią i to chyba najbardziej rozwala zdradzonych. To też rodzi konsekwencje że w razie przbudzenia ( tak bo są w amoku) i powrotu do stnu przed mamy za uszami ich przemianę i obawiamy się ( słusznie ) że to nastąpi znowu !!! Jak to mówią kto zdradził raz zrobi to ponownie więc morał z tego niestety jest jeden = rozwód. Nawet jak się naprosuje to można razem żyć ale bez ślubu jako taki bezpiecznik w razie godziny W mówimy jedno słowo WYPIERD....ALAJ z mojego życia. Trzymaj się, co cię nie zabije to uodporni.

Ja myślę, że tam na zdjęciach to jest ona. taka jaką była. Taka jaką wtedy pokochał Kuba, taka jaka kiedyś pokochała Kubę. Gdzieś po drodze zmieniła się. Wszyscy się zmieniamy, różne rzeczy na to wpływają. Skończyło się coś co trzymało ich razem, na pewno z jej strony. Szkoda tylko, że nie było szczerej rozmowy, a potem uczciwego podejścia do sytuacji.
Tak naprawdę nie ma co wszystkiego z ich życia wrzucać do jednego wora zdrady, bo tak robią tylko zgorzkniali, zgredziali ludzie. Teraz jest strasznie, ale gdzieś kiedyś w przyszłości, warto pamiętać też te dobre chwile i nie robić ze swojego życia morza smutku, bo to zatruwa. Komu to do szczęścia potrzebne?