Nie wierzę już w miłość...ani w przyjaźń - Netkobiety.pl

Tak oboje przegieli. Zgadzam się Bagiennik. Ona brakiem komunikacji A pan Kubuś jakimś dziwnie pojmowanym poswieceniem. Ludzie to nie wplatomaty. Jak dajesz bez żądań to biorą. Niestety w tym wszystkim cierpi osoba nr 3, choć już dorastajaca, bo rodzice odstawiają maniane na chacie zamiast zadecydować albo rybki albo pipki;) po co ciągnie ten teatr ? Może lubi cierpieć? Może to jakaś forma kary? I to grozenie odebraniem praw rodzicielskich i satysfakcja, że po rozwodzie będzie mieć źle, trochę słabe. Ona zresztą też nie umie też tego przerwać. Ech.

Lisseo - nie dziwię Ci się, że ciężko Ci uwierzyć w to co tu opisałem, bo ... nawet mnie samemu ciężko to zaakceptować. Sam sobie nie wierzę.
Nie określiłbym się jako osoby uroczej. Czy jestem nierealny, wręcz nierzeczywisty?
Jestem tu wśród Was. Być może mijacie mnie gdzieś na ulicy. Jestem prawdziwy. I dziwny. Przyznaje Ci rację. Ale dziwny tylko dlatego, że nie znałem innego życia. Nie miałem innych partnerek, nie miałem wcześniejszych doświadczeń. Była tylko moja żona.
Moją największą wadą (albo zaleta...) jest fakt, iż nie znałem innego życia. I jeszcze rok temu mi to nie przeszkadzało. Miałem koleżanki, kolegów i tylko tak ich traktowałem.
Dziś moja żona nie chce nawet przez minutę rozmawiać o Panu X. Nurtuje mnie w związku z tym jedna kwestia, ale nie mam odwagi spytać lub może jestem tchórzem i nie chce poznać odpowiedzi. Nie wiem bowiem czy wynika to z faktu, iż uważa że zrobiła największą głupotę swojego życia czy też dlatego, że Pan X nie miał ochoty z nią być. Nie znam odpowiedzi na to pytanie i pewnie się nie dowiem i tu wytknę sobie swoją drugą wadę. Mam problem z komunikacją. Z żoną oczywiście. Ale ten problem występuje od roku. Kiedyś żona była dla mnie „jak ksiądz” - przepraszam za to wyrażenie. Nie miałem przed nią tajemnic. Żadnych.
I dziś cały problem widzę w tym naszym braku doświadczenia. Bo ... być może uniknąłbym tego, czego doświadczyłem. Bo może by mnie doceniła jako człowieka, partnera, męża czy ojca. 
A czytając to forum - przeżywam wraz z „obcymi mi ludźmi” ich problemy. Za dużo we mnie empatii. Czytam jak ludzie traktują się wzajemnie, o zdradach, samotności, rozterkach dnia codziennego i ... wszystko odnoszę do siebie. I widzę, że są tu na forum podobne osoby.
Ciężko mi samemu sobie uwierzyć, że pozwoliłem się tak potraktować. Ale odpowiedzią jest ... uczucie do tej kobiety. Była dla mnie całym światem.
Niedawno - poruszyłem w domu temat mojego dużo młodszego kolegi z pracy, który „zachwycił” płeć piękną, że nie dał się namówić na sex spotkanie z obcą mu dziewczyną, która oszalała na jego punkcie. Dodam, że sam jest w związku. I kobietom z pracy bardzo tym zaimponował. A wiecie co powiedziała moja żona na to? Że to żaden wyczyn, bo on jest młody i brak mu doświadczenia życiowego a sama jest ciekawa co zrobiłby mój kolega po dwudziestu latach bycia w małżeństwie... Czy wtedy też by się tak zachował? I doszedłem po tym do kolejnego wniosku - chyba się swojej żonie znudziłem. Albo byłem nudny, zbyt przewidywalny, zbyt wymagający. Nigdy nie byłem zbyt towarzyski (tylko przed bliskimi znajomymi potrafiłem się otworzyć i być „tym prawdziwym i swobodnym). Żadnych nałogów. Nie wiem czy potrafiłbym zaakceptować u swojej partnerki gdyby paliła, więc i z tolerancją mam chyba kłopot I moja największa wada - jestem cholernie pamiętliwy.
Czy to dużo wad? Nie mam powodów by kłamać, bo jestem na anonimowym forum. Dawałem bardzo dużo i to dawanie sprawiało mi radość. Zaczynałem od zera - na początku mogłem zaoferować tylko siebie i wiarę, że kiedyś będzie lepiej. I cały paradoks polega na tym, że wtedy byłem naprawdę szczęśliwy. Dziś tego nie czuje. Dziś stać mnie na wiele - a czuje się biedny. Nie zrobiłem nigdy niczego czego bym się wstydził, ale sam po sobie wiem, że to co sobą reprezentowałem - to za mało bym mógł zachować uczucie i wierność żony. Dlatego też tak po ludzku mi przykro.
Na koniec dodam jeszcze, że jestem chyba naiwny, bo próbuje znów jej zaufać. Chciałbym znów zobaczyć błysk w jej oczach, poczuć tęsknotę, gdy mnie nie ma, ale chyba za dużo wymagam. Tak więc z wad - dopisze sobie jeszcze wariat

PS. Przepraszam za przydługi wpis...

Ciężko się z Tobą Maku nie zgodzić... Myślę dokładnie to samo.

Przez cały ten czas probuje dociec prawdy. Odkryć to co naprawdę ktoś myśli. Tego pewnie nigdy się nie dowiem, ale czyny lepiej oddają czyjeś zamiary. I nie tak dawno małżonka znów zaskoczyła mnie pozytywnie. Jak wiecie - mamy rozdzielność i mieszkanie w dużo większej części jest moje. Mimo tego - zaoferowałem żonie, że przepisze cały swój udział na nią. Bez żadnego rozliczania. I odpowiedziała, że ... nie chce. Że woli mnie. Pokręcone to wszystko

Przecież znasz prawdę! Gdyby facet kiwnął ręką ona by poleciała i dobrze to wiesz, to jakiej jeszcze prawdy szukasz? Chcesz żeby żona Tobie w oczy to powiedziała? Raczej już tego nie zrobi bo facet się na nią wypiął i zostałeś...Ty.

Już nigdy nie będziesz miał pewności czy to co mówi jest szczere czy tylko wygodne. To się nazywa brakiem zaufania którego już możesz nie odzyskać.

Dokładnie tak nie dociekaj co kto myśli bo to się nie uda a jak spytasz to i tak może skłamać.
Widziałeś co robiła i tu masz odpowiedzi na swoje pytania.

Tak to jest pokręcone bo nie rozumiem dlaczego chcesz jej przepisać mieszkanie? chcesz ją nagrodzić za to co Wam zrobiła? chcesz zostać męczennikiem? chcesz na nią wpłynąć na zasadzie patrz co dla Ciebie robię a Ty mnie nie kochasz?

Ja mysle ze to mial byc taki test czy zonie zalezy na Kubusiu czy majatku i wygodzie (mieszkaniu). Tyle ze zona Kubusia glupia nie jest i przewidziala zapewne ze to moze byc testowy blef Autora i udzielila przezornie "prawidlowej odpowiedzi" : nie kochanie mi zalezy tylko na Tobie. A poniewaz  zna meza nie od wczoraj to wie ze taka slodka odpowiedz nie tylko prawidlowa bedzie na ten moment ale i moze spowodowac ze rozrzewniony takim wyznaniem Kubus i tak ten swoj udzial na nia przepisze w imie szczescia i odradzajacej sie (w jego mniemaniu) milosci obojga. Dla mnie tu nie ma zadnych watpliwosci o co chodzi zonie. Moze nie o pieniadze same w sobie ale o swiety spokoj i stabilizacje, ktora zapewnia jej zwiazek z Kubusiem. Byla gotowa rzucic to w cholere dla tamtego mena ale skoro men sie wypial to jednak lepszy spokojny port u meza niz zaden. Zreszta jej wypowiedzi nawet nie probuja specjalnie zaprzeczac temu ze maz to nuda i kazdy by poplynal po tylu latach razem. Nie ma tu refleksji ze to byla glupota, blad ze zrozumiala ze to jednak maz jest jej miloscia.

Uzależnienie to pożądanie totalnej kontroli  i absolutnej władzy nad sobą i inną osobą w wymuszonej doskonałości w lęku że się ją starci lub nigdy nie osiągnie pewności -to odwrotność empatii i prawdziwego współczucia - miłości - straszliwe nierealne złudzenie.Uczucia i emocje jednak czuje się  prawdziwie.
Wymieszane jednak z tym co naturalne dlatego takie to skomplikowane i trudne na pierwszy rzut oka.

Kubuś jak każdy człowiek masz też ciemną stronę nie bój się już tam zajrzeć.

Spoko. Tak, czasami nie postępujemy zbyt racjonalnie. Nie no myślę, że punkt wyjścia w Twoim życiu był ok, taki bardzo idealistyczny. Często tak bywa wśród osób z niskim mniemaniem o sobie. Niestety budowanie swojego świata wokół jednej osoby i uzależnianie swojego ja od jakiejś jednostki nie jest dobre. Nie należy z kogoś robić boga, ale to już chyba wiesz i nie dziwię Ci się, że czujesz frustrację, bo wiele poświęciłeś, no i przynajmniej oczekiwałeś przywiązania, no ale wiesz dawałeś to ona brała. Miłość to też stawianie wymagań i żądanie jakiegoś elementarnego szacunku w stosunku do siebie i swoich potrzeb. Może Cię to zbulwersuje, ale paradoksalnie to przynajmniej ona ma teraz jakieś zdanie, wykazuje się czymś, przejawia inicjatywę, coś robi, a nie tylko bierze.

Przeczytałam wszystko i chyba już wyrobiłam sobie zdanie na Twój temat autorze i na temat twojej żony.
Postanowiłam wiec napisać.
Minął jakiś rok od tamtych wydarzeń. Od samego początku, tzn od momentu zorientowania się, że jesteś zdradzany popełniłeś mnóstwo błędów, które w efekcie przyczyniły się tylko i wyłącznie do tego, że dzisiaj dalej jesteś w czarnej doopie, chociaż do tej pory mogłeś być już w zupełnie innej sytuacji.
Z jednej strony ja oczywiście rozumiem skąd ten refleks szachisty, ale z drugiej strony czytając to, co pisałeś i właściwie dalej piszesz jelita mi się przewracały. Na własne życzenie stałeś się chłopcem do bicia i co najgorsze chyba godzisz się powoli z takim losem. Za jakąś dekadę będziesz rozgoryczonym i zrzędliwym człowiekiem, którego w życiu nie ucieszy nic. Będziesz miał swoje przemyślenia, oczywiście najczarniejsze scenariusze, sam siebie odpłaczesz czarna pajęczyna, zamkniesz się w sobie i tyle będziesz miał z tego życia.
Do tego, co sobie robisz i jak zaprocentuje Ci to na przyszlosc jeszcze wrócę.
Teraz napisze coś innego.
Minął więc jakiś rok, a ty dalej to przezywasz i tak naprawdę nożyce otwierają się coraz bardziej. Coraz częściej myślisz o rozstaniu z tą kobietą, coraz bardziej jesteś na nią zablokowany. Ona pewnie myśli, że coś tam jeszcze przezywasz, ale dla niej, według niej oczywiście) najgorsze zagrożenie minęło.
Zdrada to coś potwornego, to jak zamordowanie drugiego człowieka. Różnie na coś takiego reagują ludzie i jeśli dochodzą do siebie, to też w swoim tempie. Niektórzy cierpią krócej, niektórzy dłużej. Bywa i tak, a chyba tak właśnie będzie z tobą, ze tobie, mówiąc trywialnie, nie przejdzie nigdy. Może być nawet taki czas, że uznasz, iż najgorszy kryzys już minął i że jakoś żyjesz, gdy nagle znowu wszystko cię dopadnie i będziesz żył na takiej emocjonalnej hustawce przez całe lata. Znam przypadki i znam to z autopsji, że właściwa reakcja na zdradę przyjść może nawet za kilka lat. Niby świat poukładało się z osobą zdradzająca na nowo, niby nic nie zapowiada klęski, gdy nagle TO przychodzi i reagujesz tak, jak powinieneś od razu PO, od samego początku.
To, co robisz teraz, to nic innego, jak czyste poświęcanie się dla kogoś, dla syna i dla tej kobiety, bo przecież wiesz, że jakość jej życia znacznie się pogorszy, jeśli od niej odejdziesz.
POŚWIĘCASZ SIĘ WIĘC, CZYLI ROBISZ COŚ WBREW SOBIE.
Tak naprawdę bardzo się meczysz i przyjdzie taki dzień, gdy wstaniesz i nie będziesz chciał tak żyć ani sekundę dłużej.
Potrzebujesz po prostu jakiegoś porządnego kopa, który zwloklby cię z tej kanapy, bezwolnego i zastygłego w niemym oczekiwaniu na jakiś cud. Może doczekasz się tego za rok, może za dwa, a może dopiero za dekadę.
Na razie jesteś istna bomba z opóźnionym zapłonem.
Ta sytuacja bardzo cię wykańcza, ponieważ jesteś człowiekiem, który potrzebuje mieć konkretny cel w życiu i gdy ma ten cel, wtedy działa jak petarda. Wszystko ogarnia, może robić za dwie osoby, za trzy, a jak trzeba, to i za wszystkich.
Ty takiego celu teraz nie masz i dlatego czujesz pustkę. Nie wypełnisz swojego życia tylko i wyłącznie tym, że będziesz oszczędzał kasę dla syna, na jego przyszłość albo że w taki czy inny sposób zadbasz o siebie.

TO DLA CIEBIE O WIELE ZA MAŁO, BO TY MASZ W SOBIE O WIELE WIĘKSZY POTENCJAL, KTÓRY, JAK SAM WIESZ DISKONALE, MARNUJE SIĘ.

Twoja żona rozczarowała cię, bo okazało się, że ona tak naprawdę nie reprezentuje sobą zbyt wiele. Nie była ani nie jest żadnym aniołem. Jest pospolitą osobą, jakich wiele chodzi po ulicach.

W całym tym waszym nieszczęściu tak naprawdę można dostrzec pozytywy. Wylano ci na głowę wiadro zimnej wody, zabolało, zrobiło się nieprzyjemnie, ale dzięki temu dostałeś szansę na zbudowanie sobie całkiem innego życia. Dzisiaj już wiesz o tym, że nie ma sensu poświęcać się dla nikogo, nawet dla własnych dzieci nie warto tego robić, bo różnie potrafią się te dzieci odpłacić na starość, znamy różne przypadki, nie warto być wołem roboczym ani tym bardziej podnóżkiem dla drugiego człowieka. Gdyby nie historia miellosna twojej żony, to dalej trwalbys w tym swoim urojonym świecie i robiłbyś za wola roboczego, za bankomat itd i jeszcze cieszyłbyś się z tego wszystkiego. A tak przynajmniej przebudzono cię. Mam nadzieję, że przebudzono cię do życia.

Test z mieszkaniem ona zaliczyła na szóstkę. Niezła cwaniara z tej, podobno takiej delikatnej i kruchej istoty. Ona doskonale cię zna i wie na który guzik nacisnąć, byś ty kompletnie się rozwalił. Teraz będziesz przeżywał, jak to ona bardzo cię kocha itd. Daj spokój. Dla mnie to żenada, ale rozumiem, że ty ciągle jesteś tym tonącym, który nawet brzytwy się chwyci, byle tylko się uratować.

Ja ze swojej strony życzę Ci, żebyś stał się wreszcie jakiś cud, żebyś obudził się z tego letargu i zaczął żyć. Potrafisz sprzątać, lubisz porządek, weź więc porządna miotle do ręki i pozamiataj śmieci. Znajdź sens swojego życia i miej wreszcie konkretny cel. Tego życzę Ci z całego serca.

Aha, miałam jeszcze napisać w jakim kierunku zmierzasz. Wyobraź więc sobie, jakim będziesz człowiekiem za np pięć lat albo dekadę. Będziesz przez całe lata żył w kompletnym zawieszeniu i w konflikcie sam ze sobą, czyli w ciągłym stresie. Każdy kolejny dzień niby będzie podobny do poprzedniego, niby będziesz żył normalnie, ale nigdy nie będziesz szczęśliwy i wolny. Syn wyfrunie z domu, dostanie kasę od ciebie na dobry start, a ty zostaniesz z tą kobietą. Ona będzie krzątała się po domu, gorzej albo lepiej będzie prowadziła dom, ale to cały czas będzie ona. Będziesz patrzył na nią i dziwił się dlaczego ciągle jest w twoim życiu.
Wiadomo przecież, że została z tobą tylko dlatego, że z tamtym jej nie wyszło. Gdyby tamten tylko na nią gwizdnal, to przecież polacialaby z rozwianym włosem, może nawet dopiero po czasie przypomniałby sobie, że jest jeszcze jakiś syn. Na jej szczęście tamten jej nie chciał, bo po co mu lekko starzejąca się kobieta z nastolatkiem jako dodatek.
Lepszy rydz niż nic. To zrozumiala albo ktoś łopatą wytłumaczył jej w czym rzecz, więc siedzi teraz w domu.
To przecież takie oczywiste.
Ona stara się teraz, jak potrafi, bo dotarło do niej, co mogłaby stracić. W tamtym czasie ta kobieta żyła jak w jakimś amoku.
Z tobą wszystko rozwijało się powoli, po kolei i statecznie oraz wzorcowo, czyli tak naprawdę szaro i nudnie.
Z nim ona poczuła, że żyje, świat jej zawirował, snula fantazje na temat tego niedoszłego swojego kochanka. Dostała jednak kopen w doopen, więc schyliła łeb i pokornie wróciła do porządnego męża, gdy zrozumiala, że tylko on zapewni jej poczucie bezpieczeństwa, kromke chleba i wsparcie w każdej sytuacji.
Głupi zawsze ma szczęście, więc i ona miała, bo strach się bać na samą myśl o tym, że ten facet mógł ją chcieć.
Czy wyobrażasz sobie, w jakim byłaby dzisiaj położeniu?
Ty o tym wszystkim wiesz i zapamiętasz to do końca życia. Kiedyś wybaczysz jej to wszystko, ale nie zapomnisz. Wątpię byś zadowolił się resztkami ze stołu mając takie możliwości, jakie masz dzisiaj.
To wszystko prędzej czy później odbije się na twoim zdrowiu i miną lata, gdy zrozumiesz, że zmarnowałeś kawał życia. Jej wszystko przyszło lekko, a przecież wiemy, że to co lekko przyszło, to i lekko poszło.
Twój los w twoich rękach.

Z tym mieszkaniem - to nie żaden blef.
Wiem, że „standardem” miedzy ludźmi rozchodzącymi się jest walka o wszystko. U mnie tego nie będzie. Nie będę z nikim walczył. To mieszkanie należy tez do mojego syna. On ma tu swój dom. Nie pozwolę by cierpiał przez nasze problemy. Ja sobie poradzę.

Czuję się dziś, jak ten przysłowiowy „alien”. Odbiegam mocno od większości swoich znajomych. Mam staromodne podejście w wielu tematach. Unikam jak ognia portali społecznościowych. I uczę się żyć od nowa. Tamten mój świat runął. Niestety, ale nie sprawdził się. Rzeczy i sprawy, które dla każdego z Was wydają się jasne i oczywiste - dla mnie nimi nie są. I nigdy nie były. Dlatego też nie dziwie się Wam, że poddajecie w wątpliwość to co napisałem i negujecie moją osobę. Bo to przecież „niemożliwe” by taki facet mógł istnieć. A jednak tak jest. Świat w którym żyłem był dla mnie ok. Robiłem swoje. Ci co mnie lepiej znają - też nie mogą się nadziwić, że „takie coś jak ja”, gdzieś się uchowało . Taki Kubuś - nawet ten nick nie był przypadkowy. W szkole nie miałem tabunu wielbicieli - byłem kujonem uwielbianym przez nauczycieli. Tym, który nawet jak oberwie - to nadstawi drugi policzek. Miałem niskie mniemanie o sobie i dalej tak jest. I moja żona zburzyła mój świat w ubiegłym roku. Zburzyła też moje podejście i wszystko to w co naiwnie wierzyłem. I od tamtego momentu - świat ma dla mnie inne kolory. Uczę się go od nowa. A to bardzo trudne dla mnie. Najtrudniej się przełamać. Nie wiem czy nawet będziecie w stanie mnie zrozumieć. Szef i bliscy znajomi - dopingują mnie bym zajął się sobą. Bym to siebie zaczął traktować jako priorytet. Stąd ten challenge by nauczyć się być egoistą. I o dziwo - robię to. Idzie mi jak po grudzie, ale wyszedłem ze swojej strefy komfortu. Wiele spraw to dla mnie nowość. Odświeżyłem garderobę, nowa fryzura, czas dla siebie samego, zerwanie z wykonywaniem nie swoich obowiązków. Zacząłem o siebie dużo mocniej dbać. Dla mnie to rewolucja. Wcześniej o tym wszystkim nie myślałem - bo chciałem być „atrakcyjny” tylko dla żony. Być ważnym tylko dla niej.
Boję się natomiast tylko jednej rzeczy: że w tym poluzowaniu popłynę za mocno. Dotychczas było tak, że wiele spraw nie dopuszczałem w ogóle do głowy a teraz zaczęły pojawiać się wszechogarniające  możliwości. Czuje się, jak student, który opuścił rodzinny dom. Moje problemy wyciekły poza wąskie grono i „nagle” moją osobą zaczęły się interesować inne kobiety. I nie czuje się z tym komfortowo. Widzę, że istnieje inny świat (nie wiem czy lepszy), którego do niedawna unikałem.
Trafiłem na dokładkę na to forum, które mnie pochłonęło i którego się obawiam. Czytając bowiem Wasze historie - po raz pierwszy zacząłem dopuszczać w swojej głowie inne możliwości. Nawet nie wiem czy je chce. Zadaje sobie pytanie: czy jeśli moja żona nie doceniła mnie takiego jakim byłem, to może jest gdzieś tam ktoś, kto by mnie docenił. I Wasze wpisy mi tego nie ułatwiają. A w szczególności wpisy niektórych Pań. Przeczytałem CAŁY wątek Rossanki o samotności, wpisy wielu zdradzonych kobiet, wpisy Piegowatej. Pań, które kochały swoich mężów. Czytałem o ich marzeniach, pragnieniach by po prostu być kochaną. By mieć kogoś na kim zawsze można polegać. By mieć miejsce, gdzie warto po pracy wracać. By mieć dom i siebie. Rodzinę. Na dobre i na złe. I te wpisy strasznie mnie dołowały. Bo ja tego nie rozumiem. Bo ja byłem takim właśnie facetem. Skoro to wszystko swojej żonie dałem to dlaczego to wszystko mnie spotkało? Czym „zasłużyłem” sobie na to? Czy spotkanie mega atrakcyjnej osoby to wystarczający powód by odrzucić całe życie? Jeśli stałem się nudny, zbyt przewidywalny - dlaczego mi tego nie zakomunikowała. Jak łatwo jej przyszło wyrzec się wszystkiego. Nie jestem Bogiem - sam popełniam błędy, ale jak czytałem wpisy wielu Pań - to wzorując się na ich wzorcach idealnego faceta - to powinienem być dla żony „wzorowym kandydatem na partnera”. Kimś wymarzonym. Przynajmniej z charakteru. Więc to albo moja żona miała ze mną „za dobrze” albo jest ofiarą braku doświadczenia z innymi partnerami. Bo jak miała mnie docenić skoro nie miała porównania. Zresztą to chyba niezbyt dobre odniesienie - bo nigdy nie chciałem być z kimś dla „dóbr materialnych”. To nie biznes. Cenie jednak trochę inne rzeczy w życiu. Te, których nie mogę kupić.
Chyba, że jest jeszcze jedna opcja: każdy z nas ma oczekiwania, pragnienia, marzenia co do tego z kim chcielibyśmy iść przez życie, ale potem to i tak jest weryfikowane przez życie, bo jesteśmy tylko ludźmi, którzy ulegają emocjom i popędom i te wszystkie nasze deklaracje są nic nie warte w sytuacji, gdy odezwie się nasza natura. Nasza „ciemna strona”, która wyłącza racjonalne myślenie i dopuszcza do głowy, to co tu i teraz.
I jeśli mam rację - to wtedy bez względu na to kim jesteśmy i co sobą reprezentujemy  - powinniśmy mieć w świadomości, że wszystko jest ulotne i zmienne. I absolutnie nic od nas samych nie zależy.  Nikt nigdy nie może być pewien drugiej osoby. Bo w życiu pewne są tylko śmierć i podatki.

Tak szybciutko po męsku :
a) napisałeś  :   Nie wiem bowiem czy wynika to z faktu, iż uważa że zrobiła największą głupotę swojego życia czy też dlatego, że Pan X nie miał ochoty z nią być. Nie znam odpowiedzi na to pytanie i pewnie się nie dowiem i tu wytknę sobie swoją drugą wadę.  TAK i TAK ona uważa że zrobiła największą głupotę bo w zasadzie straciła wszystko o czym zdaje sobie sprawę i wie że tego nie da się naprawić w żaden sposób , drugie tak to również żałuje że on się wypiął na nią bo by żyła upojną miłością (ciebie już przestała kochać , dalej nie kocha ) i ma wielki żal do niego o to zdając sobie sprawę że gdyby trafiła na innego lub w innym momencie to może spełniłyby się jej marzenia.
b) UWAGA nie bądz znowu naiwny !!! jak koniecznie chcesz komuś zrobić dobrze, pokazać że na majątku Ci nie zależy to przepisz na dziecko jako darowiznę z opcją korzystania do śmierci lub momentu wyprowadzki i wymeldowania (zastrzesz nie sprzedawalność bez twojej zgody czy coś tak ). Wtenczas pokażesz jej twój stosunek do majątku oraz zabezpieczysz swoje dziecko bo różnie bywa z matkami wpadającymi w amok miłosny do kochanka ( liczne duże pożyczki).
c) Cała ta historia zeszmaciła Cie i zdruzgotała. W myśl powiedzenia o czasie wychodzenia z romansu tobie przestanie myślenie i rozkminianie o nim zajmie tyle min ile on trwał. Jesteś pokiereszowany bardzo psychicznie - żyjesz jak zombi. Jak tak dalej pójdzie to możesz cięzko zachorować bo fizycznie organizm padnie = zadbaj o siebie , wiem łatwo pisać trudniej zrobić ale to ważne.

Witaj Kubuś.
Czyli cała ta "skrucha" jż była pobożnym życzeniem i kamuflażem, uspokajaczem na Twój użytek,a okazała się głębszym zejściem do podziemia czy może pojawił się ktoś nowy ?
Bardzo dobrze że jednak się jakoś pozabezpieczałeś i chociaż trochę zdystansowałeś,może uodporniłeś na ból .

Witaj Kuba. Dzięki za opowiedzenie reszty twojego długiego wątku.
Ja mogę zrozumieć, że ktoś się zakocha, że coś sie skończyło, że hormony mają nad nim władzę, ale nigdy nie zaakceptuję oszukiwania. Twoja żona mogła ci powiedzieć, przepraszam odchodzę, zakochałam się w kimś innym, nie chcę z tego zrezygnować. Ty już dawno byś doszedł do siebie. Ona wolała zachować się jak największa najgorsza egoistka. Cieszę się, że wstałeś z kolan, że przejrzałeś na oczy i wracasz do siebie. Wszystkiego najlepszego na nowej drodze życia.

No cóż..zaskoczenie  niespecjalnie, jak się ma za sobą tysiące postów  na tym forum.
To może i lepiej  że to się wydało, bo tkwileś w zawieszeniu. Ponieważ  historia podobna do innych to i ciąg  dalszy będzie podobny,  za jakiś czas będzie Ci wisieć i powiewać
, z kim szanowna ex małżonka chodzi na spacer..

Kuba, potrzebujesz czasu na ogarnięcie emocji. Dotarła do Ciebie prawda, zderzyles się z rzeczywistością. Z każdym miesiącem będzie coraz lepiej. Lepsza taka prawda niż tkwić w zawieszeniu. W pewnym momencie jak złapiesz dystans to naprawdę czujesz, że możesz jeść popcorn jak w kinie i patrzeć jak druga połowa się mota. Zrobiłeś pewnie wszystko aby zachować rodzinę w całości, tylko nie spodziewłeś się, że ma to odwrotny skutek. Pisałeś wcześniej, że pojawiają się zainteresowane kobiety, uporządkuj swoje życie, pozamykaj rozdziały. Nie będziesz samotny. Może dopiero za jakiś czas napiszesz, ale mnie trafiło. Trzymaj się.
P. S. Żona powinna się cieszyć  z wolności, już nie musi konspirować.
Biedna snuje się po domu i nie wie co ma z sobą począć?

Kubusiu, podobasz mi się w swoim nowym wcieleniu, ale ja osobiście średnio wierzę w to, żebyś faktycznie pogonił swoją kurewne i na dodatek puścił ja gola i wesoła prosto w ramiona boczniaka. Teraz wydaje Ci się, że góry możesz przenosić, bo coś w środku w Tobie pękło, ale gdy przyjdzie co do czego, to temat odpuścisz, ponieważ Twój anioł da Ci teraz prawdziwy pokaz swoich umiejętności aktorskich pt " wybacz mi, tak naprawdę kocham tylko ciebie". Zobaczysz więc i krokodyle łzy i popis umiejętności w zajmowaniu się domem i różne takie przedstawienia, a gdy znowu zostaniesz rozmiękczony Twój anioł ujmuje jeszcze lepszy sposób na to, jakby tu zrobić Cię w konia.
Być może scenariusz będzie też i taki, że boczniak rozłoży ramiona i z radością oraz ulga przyjmie pod swój dach tego typu kobietę, jednak ja w taki epilog nie wierzę, bo czym innym jest bzykać skrycie cudzą żonę, a czym innym jest przyjęcie latawicy pod swój dach i to zapewne z jej dzieckiem i utrzymywanie takiego towarzystwa. Zresztą zrób eksperyment i zawieź kurewne wraz z jej walizkami prosto do gacha, postaw ja pod jego drzwiami, zadzwoń, a gdy otworzy drzwi, wtedy powiedz mu, że przywiozłeś mu to cudo prosto do domu, by więcej nie musiał trudzić się nad wymyślaniem sposobów, jakby tu zrobić z Ciebie kretyna.
Założę się, że boczniak zrobi oczy jak pięć złotych i powie, że na oczy nigdy wcześniej nie widział tej kobiety.
Wtedy ona uderzy w wielki lament i nagle Ty staniesz się jej wielką mielloością, oczywiście do czasu, gdy ta para gołąbków nie wyjaśni sobie nieporozumienia i na nowo nie będą walić Cię w rogi i po kosztach.
No cóż. Ja w każdym razie życzę Ci, żebyś wyszedł z tego bagna. Niech inny męczy się z tym aniołem.

A ja nie, czytając historię kilka miesięcy temu, nie wierzyłem. Zbyt wiele lat trwało oddalanie się, choć autor to zauważył i próbował ratować, zbyt mocno stracił już na atrakcyjności (dla żony) jako facet, zbyt (jakkolwiek dziwnie to zabrzmi) poświęcił się jednostronnie rodzinie, zbyt mocno partnerka dała się porwać gówniarskiej fascynacji. Nawet jeśli para decyduje się być razem, to chce tego tak naprawdę jedna strona, druga zostaje z rozsądku i/lub strachu. Partner zdradzony potrzebuje jeszcze więcej czułości, bliskości, potrzebuje odbudować zaufanie. Druga strona, zdradzona, może się starać na siłę, ale zbyt wiele paliwa nie ma i staranie się kończy. Narasta frustracja z obu stron, koło się zamyka.

Dlatego być może, choć jest to bardzo smutna historia i solidaryzuję się bardzo z Puchatkiem, jest to pozytywne zakończenie historii. Facet jeszcze młody, jeszcze może być pięknie i wspaniale.  Czego mu życzę.

Tak, sprzątaj. Kurcze, zemsta nie leży w mojej naturze, ale jak czytam co Ona Ci zrobiła, jak pisała o Tobie i o swoim synu, to sam mam ochotę ją dojechać ze sztabem prawników.
Szkoda strasznie dzieciaka. Niestety może stać się elementem jej gry i na tym ucierpieć.

A boczniak...cóż, wolny ptak, żyjący w wynajmowanym pokoju. Dobrze się bawi, ma namiętny seks, zostawi ją na lodzie na pewno. I wtedy będzie tak jak przedmówcy piszą...płacz, lament i serenady pod oknem. Przygotuj się na to i miej w pamięci to, co bolesne.

20.11.2019r tez pisałeś o wizycie u pani adwokat, też orzeczenie winy, też odebranie dziecka, też byłeś "twardy". Minęło 10 miesiecy i nic się nie zmieniło, nadal siedzisz w tym samym bagnie ze swoim "aniołem". Daj już w końcu dziewczynie spokój i pozwól jej nacieszyć się nowym facetem. No nie potraktowała cię za fajnie, ale ile można być ofiarą losu? Aż chce się trzymać kciuki za tę twoją pożal się Boże żonę, żeby odnalazła szczęście u boku lowelasa i żebyś w końcu dał jej spokój:)

Niedawno pisałem o schematyczności zdrad więc nie dziw się że dla twojej zdradzającej jej nowy wybranek jest najcudowniejszy na świecie ( jeszcze trochę ) , że będzie uprawiała z nim seks o jakim ty nawet byś nie pomarzył, że odwali takie figury w łóżku że nie jedna aktorka porno zdziwiłaby sie i to wszystko w mię tej nowej najcudwoniejszej na świecie miłości jaka czuje do ... no właśnie kogo tak naprawdę. Tego typu zachowania też są schematyczne niestety więc możesz byc pewny że zrobiła (zrobili ) WSZYSTKO I WSZĘDZIE. Nie miej złudzeń i wątpliwości w tej materii i może dlatego mówi się że zdrady się nie wybacza. Kolejna sprawa to choroby i nie tylko weneryczne więc uważaj ty i na dzieciaka (badania), z nią nawet nie dyskutuj bo zwyzywa. Oraz ostatnie to uważaj na ciąże (z boczniakiem) bo w tej miłości może nawet zapragnąć z nim dziecka a ty jako jeszcze małżonek łożyłbys alimenty na niego i nią (w ciązy nie pracuje). To samo jeżeli nie daj BOŻE by Ci coś odbiło i chciałbyś ratować małżeństwo , najlepiej zero seksu choćby w seksi bieliżnie do łózka pakowałaby się. Tak jak ty już nic nie musisz tylko możesz tak ona nic nie ma do stracenia a tylko do zyskania bo co załapie to jej. Czytaj fora, słuchaj DOBRYCH prawników i myśl perspektywicznie że inni po latach od takich akcji na wspomnienie swojego zachowania śmiali się i zachodzili w głowę jak mogli być tak zaslepieni i naiwni. A po rozwodzie nie wcześniej rozglądnij się ile jest naprawdę fajnych wiedzących co chcą kobiet które marzą aby wierny kochający mąż w łóżku przytulił, pogłaskał po głowie i szepnął jesteś moją miłościa nie zawiedz mnie.
Napisz za jakis czas jak tam toczą się sprawy

Dziękuje Wam wszystkim za cenne uwagi. Wszystkie je cenie. Wiem, że z perspektywy czasu wyglądam śmiesznie, ale to już za mną.
Obiecuje dzielić się na bieżąco postępami z demontażu swojego małżeństwa.
O chorobach nie myślę, bo od wielu miesięcy żony nawet nie dotknąłem. Kiedyś chciałem, ale dziś czuję obrzydzenie. Już sama myśl co wyprawia powoduje, że „cała ochota” mi przeszła.  Chciałem by od razu wyprowadziła się z domu. Wiem, że nie mogę jej wyrzucić. Ale wstępnie temat jest ustalony tak, że ją spłacę i chce by opuściła to mieszkanie. Wiecie, że podział będzie nierówny. Zawsze uważała się za uczciwą, więc zrobimy to uczciwie. O dziecko będę walczył. Mam sporo dowodów na jej „wspaniałą opiekę”. Dziecko słyszało, że stanowi problem dla mamy. Skoro mamusi znudziło się życie z tatusiem, bo znalazła lepszą opcję - droga wolna. Chce odebrać to co moje. Nie mam zamiaru być Samarytaninem i finansować jej przyszłe życie.
Jej rodzice wiedzą wszystko. I o dziwo nie uwierzycie co usłyszałem od teścia
Teść też ma odpowiednie zdanie na ten temat.
Ze swoim lovelasem w odwiedziny raczej tam nie pojedzie. Syn też wie co mamusia wyprawia i jasno wyraził zdanie, że nie zamierza wyprowadzać się z mamusią. Ma tu swój pokój, swoje życie. To jego mieszkanie. Chce zostać ze mną.
Co do kochasia - nie pozostanę też tu bierny. Wszyscy nasi wspólni znajomi będą wiedzieć co robi z moją żoną. Część już wie i jasno deklaruje co o tym myśli.
Ktoś kiedyś mi powiedział, że jak spotkasz człowieka - to traktuj go jak człowieka a jak spotkasz ch... - to traktuj go jak ch... I coś w tym jest.
Oni wiedzą, że teraz nie zrezygnuje. Moja jeszcze żona nie jest już osobą , którą mam chronić. Stała się obca. Chce to jak najszybciej skończyć.

Nie rób Kuba krucjaty. Rozjechaliscie się, zdradziła Cię, wszystkie Twoje wartości padły. Dużo emocji jest w Tobie, zupełnie niepotrzebnych, nie musi cały świat wiedzieć, że zdradziła Cię. Rozstajecie się, ok, najbliższe osoby dobrze jak znają powody to nieuniknione ale, nie żyj zemstą. Doceń fajne chwile jakie mieliście, to cześć waszego życia, niestety ono skończyło się. Masz za sobą dziecko to ważne ale.., ważne jest pamiętać że jest wspólne, im lepiej Wy się dogadacie co dalszego wychowania to wszystkim wyjdzie  na zdrowie. Mimo wszystko dobrze jest uregulować pewne sprawy i jak są dzieci zachować poprawne stosunki. Nie jest łatwo złapać dystans, potrzebujesz trochę czasu.
Jak kiedyś pisałeś o braku bliskości między wami, nie dopuszczałeś jeszcze myśli że , to jest niezly wskaźnik gdzie jest głowa i myśli,
uczucia.
Trzymaj się

Tak, Kuba, tak jest.
Na świecie jest wiele kobiet zawiedzionych na swoich ex-mężach, ogromna ilość takich, które często przeszły przez coś gorszego niż my, ale wszystkie łączy to, że oczekują ciepła, przytulenia, rozmowy.
Jak już przejdziesz na tę stronę lustra odczujesz ulgę i wtedy sam zauważysz, jak ogromna rzesza kobiet wokół Ciebie.
Jednak do rozwodu unikaj związków bo jż na pewno to wykorzysta, że to twoja wina, że Cię zdradzała.
Najtrudniej przekroczyć te linię kiedy już zapada klamka i nie ma odwrotu ale to najlepsze rozwiązanie. Jak mawiają klasycy na forum "ciało raz puszczone w ruch będzie się samo poszczać".
To nie Twój błąd, brak uroku ani jej kaprys, zaćmienie, błąd to taki charakter i nazywa się kur..two. Uważaj i słuchaj bo Pani może nagrywać rozmowy, chcieć Cię sprowokować, Ty nagrywaj. Bądź bezwzględny ale nie dyskutuj, licz się z każdą niewdzięcznością i skrajnie przeciwnie z wielką "miłością", poczytaj, to co Ci wcześniej zaproponowałem, fajne lektury

Kuba, oni się i tak dowiedzą ... tu rzeczywiście na siłę nie trąb na prawo i lewo. Ci którzy staną po jej stronie i tak Tobie nie uwierzą. Nie zajmuj się duperelami, szkoda energii. Zajmij się dzieckiem i powtarzaj mu, ze go kochasz, dawaj do zrozumienia, ze go nie opuścisz, wspieraj go bo przeżywa nawet mocniej od Ciebie.

Tu nie chodzi o straszenie kogokolwiek. Nie chodzi o żadną zemstę. Nie mam zamiaru za kimkolwiek chodzić czy nagabywać. Tu chodzi o sprawiedliwość.

Szanowny Pan X wielokrotnie pisał mi i mówił, że NIGDY nie zrobiłby takiego ruchu komukolwiek w małżeństwie. Że nie tak był wychowywany. Swoje potajemne kontakty z moją żoną tłumaczył tak, że "tylko" jej tłumaczył, że z tego nigdy nic nie będzie. Mnie wielokrotnie uspokajał. Dawał do zrozumienia, że nigdy nie będzie traktować mojej żony więcej niż jako znajomej. "W tym też celu" pisał po nocach z moją żoną....
Traktowałem go jak przyjaciela. Zaufałem. Gdy inni od niego się odwracali w nowym miejscu pracy - we mnie znalazł kolegę.
Wkurzyłem się za to zdrowo - gdy jeden z naszych wspólnych znajomych przekazał mi informację, że urządzał małe spotkanie w gronie starych znajomych, ale do mnie nie dzwonił, bo usłyszał od Pana X, że ja mam teraz ogromne problemy i na pewno nie będę miał ochoty przyjść.

Moi znajomi, a raczej nasi wspólni znajomi o wszystkim się dowiedzą. W imię sprawiedliwości. Żeby wiedzieli z kim mają do czynienia. Szanowny lowelas zapomniał o swoich słowach, zasadach, przyrzeczeniach  . Czyżby nagle amnezji dostał? Zmienił poglądy? Nie moja to już bajka. Powinienem się wstydzić, że jestem rogaczem, ale dziś czuję siłę. Dość robienia ze mnie wariata. Dość kłamstw i oszukiwania. Dość życia moim kosztem. Tyle upodlenia z ich strony na mnie padło. Obydwoje jeżdzili po mnie na całego. Za moimi plecami. A nagle jak się wydało - wszyscy świętych udają. I jedyny ich problem - jak ja to ponownie odkryłem. Przecież mieli taki dobry plan. Nagle zaczęli mieć problem ze swoimi własnymi słowami. Nagle ich to zaczęło uwierać. Stało się niewygodne. NIE BĘDĘ OFIARĄ. Nie wstydzę się już tego, że jestem rogaczem. I tak jak ktoś wyżej zauważył: to nie ja się powinienem wstydzić. "Wspaniała małżonka" i "super kolega". Z pięknymi frazesami na ustach. Piękne mowy o uczciwości, zasadach. Osądzanie innych dookoła a nie siebie samego. Same ideały po prostu.

Pamiętam jak pytałem jż: masz z nim romans? I stała odpowiedź: "Nie, no coś ty. Nie żartuj. To przecież Twój kolega. Wydaje CI się. Szukasz zaczepki.... Mówisz te głupoty, bo Ci się pewnie nudzi..... Ty nie możesz mieć czasu wolnego, bo wariujesz". Dziwne, ze dziś już tak nie mówi.

Była moją żoną i zapamiętam te najlepsze kilkanaście lat z naszego życia. Nie będę świnią - wiem co znaczy matka. Wiem, że ma się tylko jedną matkę i jednego ojca. Dlatego z powodu dziecka - chciałbym by miała z nim kontakt. Może przemyśli wszystko i nabierze ochoty do częstszego przebywania z dzieckiem. Chciałbym by uczestniczyła w jego życiu. Syn nie może ponosić konsekwencji jej "zalotów". Nie pokaże mu wypocin małżonki. Ale nie mam zamiaru tworzyć kreatywnej rzeczywistości. Wszyscy powinni ponosić konsekwencje swojego postępowania. I mój syn też na to wszystko patrzy. Kłamać nie będę. On wszystko wie i rozumie. Sam wyciąga wnioski. Patrzy i wie, że to bolesna lekcja od życia. Nawet dla niego - muszę trzymać fason i poziom. Musi widzieć we mnie ojca. Osobę sprawdzoną na której może polegać. W każdych warunkach. Musi widzieć we mnie FACETA. Nie wojującego szabelką - ale konsekwentnego i słownego. Który potrafi chronić bliskich, ale i jest gotowy do zdecydowanych ruchów, gdyby ktoś podniósł rękę na RODZINĘ.

PS. Dałem żonie wybór: albo idziemy do sądu albo do mediatora. Ona wybiera. Mnie nie robi różnicy jak to skończę.

Obiecuje, że wszystko opiszę. Ale pozwólcie, że nie teraz. Ta wiedza może mi się jeszcze przydać. 

Małżonka przejawia pełna gotowość do mediatora. Chyba nie ma ochoty zapraszać kochasia do sądu. Nie chce typowej sprawy. Chciała się dogadywać by wziąść rozwód za porozumieniem stron, ale na to już za późno. Wstępnie godzi się na wszystko co zaproponowałem.

Pozdrawiam,

Jeśli żona przystanie na moje warunki, czyli:
1. Bierze winę na siebie
2. Syn zostaje przy mnie
3. Mieszkanie jest moje a ona się wyprowadzi (pozostałą cześć jej spłacę)
4. Lovelasa będzie trzymać na odległość od mojego syna

to....

załatwimy to przez mediatora szybko. Bez przedłużającej się sprawy w sądzie, bez świadków, bez jej kochasia, którego nie chce już oglądać. Będzie szybko i sprawnie.
U mediatora można się porozumieć i spisać umowę, którą potem obydwie strony podpisują. Potem pozew z ugoda do sądu i ... zwykle po pierwszej rozprawie jest FINISZ.

Jeśli się nie zgodzi, zmieni zdanie lub jeśli się nie dogadamy co do powyższych punktów - złoże wniosek w sądzie. Ona decyduje.

Symbi - niezupełnie. Jestem już po konsultacji z adwokatem i mój wniosek ma uzasadnienie.

Mój syn ma mamę i ojca i nie zamierzam nigdy blokować ani utrudniać żonie kontaktów z synem. Będzie mnie cieszyć, jeśli będzie uczestniczyć w życiu syna.

Ale Pan X to inna bajka.

Elu - mój syn raczej nie będzie miał konfliktu, bo jawnie prezentuje wrogie nastawienie. To miedzy innymi jeden z powodów mojego wniosku.
Wiem też, że lovelas lubi się „odprężyć” od czasu do czasu. Jeśli tak to mogę ująć...
Sąd na szczęście kieruje się dobrem dziecka i tu stawia priorytety.

Zdaje sobie sprawę, że wszystko różnie może się potoczyć w sądzie. Nic mnie nie zdziwi. Ale jeśli sprawa trafi na wokandę i będzie normalna rozprawa - to mam po swojej stronie dobrą panią adwokat. Znaną w Warszawie ze skuteczności.

Teraz to On ma takie emocje, bo bez jego winy wali mu się świat. Ale to nieprawda zw 15 letni chłopak nie potrzebuje matki. Wg mnie idziesz złą drogą ws syna, bo w pracy, to jeszcze rozumiem,  bo gość  pogryzł rękę którą go karmiła, powiedz znajomym, ok. O ile będzie to jasna informacja a nie telenowela.
Ale syn..chroń  to, by jego świat jak najmniej się zmienił przez wasze problemy. Nie stawiaj go w sytuacji, że musi nienawidzić matki, by mieć ojca.
Owoce takiego postawienia sprawy zbierzesz Ty też.

.

,, Żonie zaczynają udzielać się emocje. Wyraźnie pobudzona się zrobiła. Już nawet się nie kryje - jawnie pisze do swojej miłości. Nawet nie próbuje udawać."

Kilka postów wcześniej pisałeś, że nie chce go znać, i dalej się uczysz, nie wierz  w to co mówi. Niech pisze do niego, rób swoje. Dbaj o siebie i dziecko. Jej świat niech pozostanie tylko dla niej, wyjdzie im czy nie, to już nie Twój problem. Widzisz, że skończył się czas oszustw. Dostajesz na tacy sporo.

BEKAśmuechu - masz racje. Już teraz czuje się jak „ciepłe kluchy”. Ale pracuje usilnie nad tym by to zmienić. Natomiast chce to zrobić, aby nie musieć się kryć ani żyć w kłamstwie. To nie ja będę unikał naszych wspólnych znajomych. Jeśli stanę się dla części pośmiewiskiem - to tu Cię zaskoczę - to też bardzo dobrze. Będzie to czas na „przerzedzenie znajomości”. Zostaną tylko Ci prawdziwi. Na pozostałych - mi nie zależy. I jak to klasyk powiedział: „wolę mieć prawdziwych wrogów niż fałszywych przyjaciół”.  Czas na prawdziwe porządki, czas na prawdę. Gorzej nie będzie. Prawdziwe załamanie miałem w ubiegłym roku. I wiem kto jest prawdziwym przyjacielem.
To nie ja będę się wstydzić. Mam dość kłamstw i obłudy.

A oni właśnie wszyscy na to liczą. Że będę cicho, że się na wszystko zgodzę, że im wszystko dobrowolnie oddam, że ... ależ byłem idiotą - że grzecznie podzielę mieszkanie po połowie i jż oddam wszystko w prezencie. Że pozwolę robić z siebie „ciepłe kluchy”, że jestem nikim, że można mnie oszukiwać i mną manipulować. A tu ZONK. Nie da się. Skoro moja żona nie czuła że ma faceta - to w finale go we mnie zobaczy.