standard - kolezanka - Netkobiety.pl

Ja w ogóle staram się nie robić zdjęć telefonem tym bardziej prywatnych. Ale żeby od razu podejrzewać początek romansu to przesada. Autorka zbyt mało opisała i wszystko to jest wróżeniem z fusów. Na razie ma fajną koleżankę z pracy i tyle. Sam pracowałem z dwiema paniami w jednym pomieszczeniu i było fajnie. Gadaliśmy o wszystkim, nawet o filmach porno. W sumie lepiej mi się rozmawiało niż z niektórymi kolegami. Spokojnie mogłem sobie wysłuchać jak do niektórych spraw podchodzą kobiety, bez żadnych zgorszeń, pruderii itp. Mogłem się nawet poradzić gdy nie mogłem zrozumieć swojej żony w pewnych sytuacjach a co najważniejsze atmosfera była dobra i chciało się chodzić do pracy. O wspólnym papierosku w kibelku nie wspominając. Na imprezach też trzymaliśmy się razem bo się znaliśmy, gadaliśmy o takich rzeczach że w innym towarzystwie patrzyli by ze zgorszeniem. I wyobraźcie sobie też parę razy wpadałem do firmy będąc na urlopie. Pogadać co słychać, czy jakiegoś trzęsienia ziemi nie było i na co się przygotować po powrocie. Mąż autorki też może się dobrze czuć, jest zadowolony, dobrze mu się z nią pracuje, dlatego mówi żonie niej. Jeśli chodzi o zdjęcie to ile tych zdjęć było i w jakich okolicznościach robione?a. Jeżeli nie ma wyraźnych sygnałów że facet się drastycznie zmienił np. dziwne powroty z pracy w dziwnych godzinach, dziwne wyjścia z kolegami których nie było wcześniej, inne podejście do seksu z żoną i chociażby trzymanie telefonu przy sobie jeżeli wcześniej tak nie było to po co od razu szukać początku romansu czy zbliżającej się zdrady."Pytanie jak Panowie znosiliby taką postać  życiu kobiety na której im zależy"? Dlatego ostatnie posty moje były może kąśliwe odpowiem że w podobnej sytuacji tylko role były odwrócone człowiek został zajeżdżony, zarzucono mu maminsynkowość, niedojrzałość, nad kontrolę a on tylko chciał dowiedzieć się czy ma rację mając pretensję do żony że się ośmiesza, naraża na niebezpieczeństwo. Jeżeli kogoś uraziły te moje zgorzkniałe posty to przepraszam. W tym przypadku jakiegoś przygotowania do zdrady ze strony męża autorki nie widzę, chyba że jest coś o czym nie napisała lub napisała nie do końca.

Zgadza się. Dzięki Balin za wyjaśnienie i wsparcie.

Nie wiem jak dokładnie jest u autorki. U mnie żona dopiero zaczyna wstawać jak ja wychodzę do pracy. W pracy z koleżankami mam kontakt bezpośredni może ze 2 godziny gdy ogarniam papierowe sprawy, wtedy pogadamy sobie, "poflirtujemy" w żartach i jest spoko bo atmosfera jest OK i nikt na nikogo nie patrzy jako na obiekt do ewentualnego jakiegoś psełdo związku (BTW, na pewno nie szukał bym kochanki gdybym chciał w pracy bo żona od razu od życzliwych dowiedziała by się że coś jest na rzeczy). Żona wie z kim mam kontakt i jakoś nigdy nie za bardzo rozmawialiśmy z kim pracujemy. Po 15 jestem w domu - żona już jest ze swojej pracy i w związku z dobrą atmosferą w robocie przeważnie nie mam złego humoru (nie przynoszę "pracy" do domu). Mam dla rodziny resztę dnia + wekendy i urlop. Żona też pracuje w mieszanym towarzystwie i mają mieszane imprezy i wycieczki. Jakoś nigdy nie zdarzyło nam się kłócić o to z kim pracujemy. No i kogo tu nienawidzić i za co?

A gdzie wyczytałaś że ktoś zarzuca Ci to bo jakoś nie mogę znaleźć?

Mój romans zaczął się dokładnie od takiej sytuacji w jakiej jest twój mąż teraz. Od wielogodzinnych rozmów z koleżanką z pracy. Po około roku, może połtora roku, mieliśmy już bardzo intensywny romans zbudowany na solidnych podstawach (właśnie te wielogodzinne rozmowy).

Jestem przekonany, że gdyby nie rozmowy nie mielibyśmy romansu.

Dlatego dziwię sie, że wielu forumowiczów bagatelizuje moc słów, rozmów i ich znaczenia na tworzenie się relacji zaufania, poznawania się i intymności. Siła rozmowy jest trudna do przecenienia. To nie jest alkohol po którym można dokonać jednorazowej zdrady. Rozmowa sprzyja powstaniu długotrwałej relacji.

Twoje zachowanie jest prawidłowe. Zachowanie twojego męża to wstęp do romansu. Czy się romansem zakończy to niewiadomo. Zależy to od nich samych, sporo od niej. Ale budują sobie drogę do zdrady.

Nie ma przyjaźni damsko-męskiej. Gdyby takie coś istniało to nasz gatunek dawno by wymarł. Ludzie mają się łączyć w związki a nie przyjaźnić. Pomyśl o tym kiedy niektóre forumowiczki będą ci wciskać kit, że one mają wielu kolegów i nic złego w tym nie ma.

Zakochanie rodzi się w podświadomości, która wyprzedza swoimi decyzjami działania świadome na wiele miesięcy.

Jeszcze wiedz jedno - po co ja, mężczyzna, miałbym się z Tobą przyjaźnić? No po co? Ja od przyjaźni mam kolegów. Po co miałbym angażować energię w spotkania, wielogodzinne rozmowy, wysłuchiwane twoich problemów itp. Po co? Jest tylko jedna odpowiedź - możliwość seksu z Tobą. Nawet jeśli jest to tylko możliwość teoretyczna.

A ja powiem krotko. Przyjazn miedzy kobieta a mezczyzna jest nierealna. Zawsze pojawi sie element seksualny. Jesli jego nie ma, facet nie.bedzie za bardzo interesowal sie kolezanka. A juz na pewno nie bedzie angazowal sie w wysylanie fotek itp.

Ale co Hrefi napisał nieprawdziwego? I co ma na celu cytowanie jego tematu?

@Janix2

Masz prawo uważać, że przyjaźń pomiędzy mężczyzna a kobietą jest możliwa ale wybrałeś złą drogę argumentacji bo skupiłeś się na mnie a nie na tezie. Jeśli chcesz przekonać autorkę do swojej racji to podaj jej argumenty aby przestała się martwić że jej mąż stąpa po kruchym lodzie.

I nie mijaj się z faktami. Wcale nie mówimy tu o: "
mąż ma w pracy koleżanki z którymi się przyjaźni-będzie zdrada". Nie mówimy tu o koleżankach ale jednej, bardzo pojedynczej koleżance z którą mąż dzieli czas i emocje. Skąd ci się wzięły koleżanki? Trzymaj się faktów w dyskusji.

Koleżanka kręcąca się wokół męża to duży problem i prawdziwy wrzód na tyłku dla żony. Problem polega na tym, że mąż zaczyna dzielić z koleżanką emocje zamiast z żoną. Dzieli się z koleżanką problemami, radzi sie, przeżywa radości i smutki. Z czasem to koleżanka będzie ta pierwsza z którą mąż będzie dzielił się drobnymi sukcesami dnia codziennego. Powoli i sukcesywnie osłabia małżeństwo bo skupia na sobie emocje męża, które należne są jego żonie a nie jej. Nawet jeśli koleżanka robi to nieświadomie to tak jest.

Odwrotnie działa to tak samo. Taki kręcący się wokół żony kolega z pracy albo z dawnych lat, nazywa się orbiterem bo krąży (orbituje) wokół kobiety. Nie raz przez takiego dochodzi do kłótni pośród małżonków, na której on tylko zyskuje. Przypominam, że cała ta gra może być nieświadoma - czyli ludzie sami nie zdają sobie sprawy że źle robią. Nie widzą ryzyka.

Znam przykład orbitera który kręcił się wokół mężatki przez 15 albo i nawet więcej lat. Kolega ze studiów. Zawsze znajoma miała kłopoty i kłótnie przez niego w domu, ale nigdy nie wpadła na pomysł że on jest problemem, nie dopuszczała do siebie tej mysli a na wszelkie próby zwrócenia uwagi, że może mąż ma rację - reagowała alergicznie.

Największym problemem dla autorki nie jest to czy kobieta z mężczyzną może się przyjaźnić ale to że nie ma łatwego sposobu na pozbycie się takiej "koleżanki" z życia męża.

Janix ma całkowitą rację. Nic dodawać nie trzeba.
Hrefi to osoba o niedostatecznie wykształconej psychice mówiąca, że zdrada to nic takiego, że to skutek kiepskiego małżeństwa.
Nie, niedrogi panie... a nie jest przyczyną rozwalonego małżeństwa aby?  Kiedy coś szwankuje, to się naprawia albo oddaje się na złom.
Zdrada boli. Bardzo boli. Niezależnie od płci, choć pan pisałeś inaczej. W ogóle piszesz pan inaczej, boś pan trochę spaczony... No może nie trochę.
Biedne kobiety, które urodziły się nie w tym miejscu i czasie, że miały nieszczęście zetknąć się z takim ............
Zdradą niczego nie naprawi się... co najwyżej dobre samopoczucie małej główki, tej w kroczu. Ale odbędzie się to kosztem samopoczucia tej większej główki... o ile się ją ma. Doskonałym przykładem jesteś pan, panie ...............
.................... - to wykropkowane baaaardzo brzydkie słowo.

Pozamiatane Koleżanki i kolegów z pracy zostawia się w pracy. Owszem wiadomo, że i po pracy można się kontaktować towarzysko, bo są takie przypadki i okoliczności. Jakieś wspólne zainteresowania, chłopaki np. umawiają się co jakiś czas na piwo, chodzą pograć w siatkę czy co tam regionalnie i wiekowo modne. Męsko - damsko, to musi jednak budzić podejrzenie. Siedzisz z kobitką 8 godzin w robocie, wracasz do domu i zaczynasz z nią pisać. No jak żona ma nie spytać - nie nagadałeś się z koleżanką w pracy? Nawet nie chodzi, że w tym pisaniu pojawiają się jakieś niewłaściwe treści. To już samo w sobie jest niewłaściwe, bo koleś siedzi w domu i czeka aż koleżanka coś napisze. Nie pisze, to w końcu on sam zapodaje jakiś temat do popisania. Nie jest dobrze.

Wg mnie to nie jest problem tej koleżanki. Problem jest i to poważny w waszym związku. Mąż jedną nogą, jest poza nim. Szuka atrakcji gdzie indziej. Tobą nie jest zainteresowany. Koleżanka zapewne jest atrakcyjna, wygadana, towarzyska. Ale ja myślę, że gdyby nie ona, to znalazła by się inna.

Zgadzam się. Samo ubieranie się elegancko nic nie mówi. Mąż może nie chce odbiegać stylem ubierania od innych. Kobieta ma męża, wątpię żeby chciała bawić się w romanse w firmie tym bardziej jak piszesz takich kolegów jest więcej. Oprócz zmęczenia jak wygląda wasz seks, na odwal czy jest jakiś ogień i czułość? Ela dobrze radzi, dbaj o związek i nie daj się ponieść emocjom. Nie napisałaś jak z zaufaniem w waszym związku, czy mąż kiedykolwiek skłamał Ci?

Pozamiatane, to chłop ma w głowie. Skłonność koleżanki do romansów czy pieczętowanie tego seksem, to wtórna sprawa.

Chcę autorce pomóc a nie ją dołować. Nigdzie też nie napisałam, że ma składać pozew rozwodowy. Wg informacji, które podała, w mojej ocenie relacja między jej mężem a koleżanką nie jest typową relacją koleżeńską. Wszystko wskazuje na to, że jest podwyższone ryzyko, że może z tego być coś więcej. Zaleciłam czujność, co w tym przypadku na pewno jej nie zaszkodzi (bardziej za to zaszkodzi wmawianie jej, że wszystko jest OK).

Zmiana stylu ubierania się, zbieżna z zaangażowaniem w relację z koleżanką jest jednak wymowna. Tutaj wiek nie ma znaczenia, bo jakby nie było styl sportowy, który dotąd preferował mąż, nie ma wieku. Bardziej niepokojący jest brak (czy sporadyczny) seksu, a argument męża jest w moim odbiorze hipokryzją. 30-letni, zdrowy mężczyzna nie ma raczej problemu z libido, co najwyżej może nie mieć ochoty na tę konkretną kobietę, lub spełnia się z kimś innym.

Ja nie sugeruję romansu, tymczasem, bo chyba wszystko w rękach tej pani. Nie pierwsza zwracam uwagę na to, że gdyby ona była chętna, to raczej byłoby pozamiatane. Tylko jaka to pociecha dla autorki?
Janix2 na wiele pytań, które zadałeś w jednym ze swoich postów, autorka dała odpowiedzi już wcześniej. Jej mąż wychodzi do pracy przed nią, wraca później, w domu zamieniają kilka zdań, po czym on zamyka się w pokoju pod pozorem rzekomej pracy, wcześnie kładzie się spać, seksu nie ma, inicjuje nowe wyjścia ze znajomymi na które namawia koleżankę, w czasie urlopu co dziennie wpadał do firmy! Kiedyś też chętnie kontaktował się z żoną będąc w pracy, teraz przestał.
Gdzie w tym wszystkim miejsce i uwaga dla żony?
Tak uważam, że mąż zakochał się w tej koleżance, dawno przekroczył granice lojalności, co nawet trudno mu ukryć, a żona stała się piątym kołem u wozu. W domu jest cisza i spokój, tylko dlatego, że autorka nie drąży, tylko cierpi w milczeniu i czeka...na co?
Aż mąż się odkocha? Może tak jeszcze długo czekać, zwłaszcza jeśli owa pani jest cały czas blisko, roztacza swój urok i spędzają razem nieporównywalnie więcej czasu niż on z żoną.
olafova, jeśli możesz napisz proszę, jak wyglądają Wasze weekendy, czy przynajmniej w tym czasie mąż przypomina sobie, że ma rodzinę i żonę obok siebie?
Czy macie jakieś plany sylwestrowe?

Wszyscy radzą zająć się sobą, to z pewnością słuszna rada, ale też piszą "zadbaj o związek". Ciekawe jak, jeśli nawet nie ma na to czasu i możliwości, bo mąż jest praktycznie nieobecny, jak nie ciałem, to duchem. Jeżeli jedyną formą dbałości o związek ma być spolegliwa postawa żony, nieporuszanie drażliwego tematu, bycie miłą itd, to raczej woda na młyn nowej miłości męża, bo przynajmniej ma w domu święty spokój. Inicjowanie wspólnych aktywności, wyjazdów- ok, na ile on będzie chętny, ale jaki to ma sens na dłuższą metę, jeżeli ta inicjatywa wychodzić będzie tylko z jednej strony?
Zauroczenie męża i jego oddalenie się od zony trwa już pół roku. Takie czekanie na cud, że może mąż się odkocha, a następnie ponownie zakocha w żonie, która tymczasem stała się bladym tłem w jego życiu, wykończy psychicznie autorkę, a gdy mąż się obudzi, ona może mieć go dosyć.
Zgadzam się z opinią, że to, co dzieje się w małżeństwie olafovej, może być (chociaż nie musi) efektem, jakiegoś nierozwiązanego lub nawet niesprecyzowanego problemu, więc może terapia, na razie indywidualna dla autorki?

Pikupik, wierzysz w to, że gdybyś omijała temat i udawała głupią gąskę, która o niczym nie wie, zatrzymałabyś męża? Nie.

Miałaś powody, żeby "poruszać temat" bo chodziło o Twój związek! On podjął tę decyzję, zanim zaczęłaś się awanturować.

Może lepiej zakończyć wcześniej, niż się łudzić?

Swoją drogą, Autorka powinna powiedzieć o swoich podejrzeniach i obawach mężowi ( przygadał kocioł garnkowi, bo jestem w trochę podobnej sytuacji...), bez tego ani rusz.

Łudzić jak łudzić, ale przede wszystkim szkoda się męczyć. Taka sytuacja jest bardzo wyniszczająca psychicznie (oczywiście dla strony poszkodowanej). Co do rozmowy to np. u mnie się nie dało porozmawiać. Cały czas było w chodzenie w zaparte, że to tylko koleżanka, że wszystko ok, że przesadzam, że coś sobie ubzdurałam. Wysyłałam mu różne artykuły psychologiczne o takich sytuacjach, o zdradzie emocjonalnej (też na początku były rozmowy i bratnie dusze, żaden tam seks na drugim spotkaniu) i pytałam co mu w związku przeszkadza. Cały czas było "nic, zależy mi, nadal cię kocham jest super, przesadzasz" (prawie uwierzyłam bo hormony po ciąży dawały o sobie znać). Stan zakochania mojego męża w tamtej babie całkowicie odebrał mu rozum i zdolność racjonalnej komunikacji. To nie był moment do jakiejkolwiek rozmowy.

Jedyne co mi przychodzi do głowy, co mogłoby być sprytnym upewnieniem się co do sytuacji to wkręcenie się w towarzystwo i poznanie koleżaneczki. Wtedy intencje się wyłonią od razu.

Tylko, że autorka na razie jest w fazie początkowej - nie chce dopuścić do siebie myśli że to mógłby być koniec.

Coś mi się przypomniało 'z życia wzięte' mężczyźni z natury lubią rywalizację  ( może się mylę, pewnie nie każdy ) jak ich w tej pracy jest kilku to jeden przed drugim ' łapie punkty', bardzo często widziałam takie zachowania, to zakochanie nie musi być takie głębokie, może to takie zawody a może nie, Ty olafova koniecznie wkręć się w towarzystwo, może jakaś domowa impreza albo do lokalu że niby coś tam święcisz i koniecznie zaproś koleżankę z mężem i nie muszę dodawać że masz wyglądać jak milion dolarów

Zgadzam się z tą i podobnymi wypowiedziami. Mąż autorki jest ewidentnie zafascynowany koleżanką, Czy zakochany? Nie wiem, ale jeśli tak to Autorka sama niewiele może zrobić, bo w tym momencie ani uległość, ani awantury ani próby wzbudzania zazdrości na zasadzie "patrz co tracisz" nie mają sensu, bo jak napisała Panna_Panna on emocjonalnie przeniósł się już w inne miejsce. Czy ta znajomość przerodzi się w romans czy nie, trudno przewidzieć, ale na pewno dzieje się coś niepokojącego szczególnie jeśli mąż Autorki tego nie widzi, albo nie chce widzieć.
Dlatego uważam, że jedyną osobą, która może to przerwać, bez jeszcze większego uszczerbku na małżeństwie, jest on sam. Jeżeli on SAM nie zrozumie, że stąpa po kruchym lodzie, ryzykując małżeństwo, to poza zwróceniem uwagi, co zresztą Autorka zrobiła, niewiele może pomóc. Osoba zakochana jest jak w amoku i jej zdolności do racjonalnej komunikacji są bardzo ograniczone.
Może jakaś zaufana osoba trzecia by mu to uświadomiła? Oczywiście najlepiej by było gdyby to sama koleżanka posłała go na drzewo, ale ona o ile rzeczywiście ma kilku takich kolegów, możliwe, że wcale nie odbiera jego zachowania, adoracji jako coś, co powinna uciąć, bo jest do takiego zachowania mężczyzn przyzwyczajona i nie widzi w tym nic niestosownego. Tak jak zresztą kilka osób wypowiadających w tym wątku.
Tu na forum często pojawiają się pytania i dyskusje kto winny zdrad - zdradzający, kochanek/kochanka czy zdradzany. Tu ewidentnie widać, że tylko i wyłącznie, w pierwszej kolejności zdradzający bo to on podejmuje decyzje i angażuje emocjonalnie w znajomość z drugą osobą. Tamta kobieta jest a może i nie jest tego świadoma na tym etapie. Czy gdyby za jakiś czas uległa, byłaby winna sytuacji? Raczej współudziału w zdradzie fizycznej, bo szacowny mąż już dawno odpłynął emocjonalnie od żony. A dlaczego odpłynął? Czy dlatego, że koleżanka taka cudowna a moze włączył mu się samczy instynkt zdobywcy i rywalizacji w obliczu wielu adoratorów? Jakie to ma tak naprawdę znaczenie? Absolutnie nie chcę tu sugerować, że winna jest Autorka, ale w zdrowym, dobrze funkcjonującym związku na takie emocjonalne odpłynięcie nie ma miejsca.
Btw... facet 30l i za stary na seks? Nie kupuję tego absolutnie! Chyba, że facet ma na tym polu problemy... i tak stara się dowartościować swoją męskość? Ewidentnie coś tu nie gra, pytanie, co?

To nie jest dobry pomysł. Pod żadnym względem.

"To nie jest dobry pomysł. Pod żadnym względem."

To rzeczywiście pomysł z pogranicza manipulacji i trzeba umieć przeprowadzić całość ' jak gdyby nigdy nic' ale bardziej od zrobienia wrażenia na mężu chodzi mi o poznanie się panów/mężów, może dla męża olafovej taki jasny obrazek że oto siedzi przed nim para małżeńska i prawowity partner koleżanki  ostudziłoby jego zmysły co nieco i powróciłby trochę do rzeczywistości, a może koleżanka w obecności małżonka nie wypadłaby już tak atrakcyjnie, całkowita zmiana sytuacji

Olafova odczuwa niepokój, a nawet jeśli zazdrość, to niestety ma ku temu podstawy. Myślę, że trudno jej się pogodzić z tym co się dzieje, wyczuwa zagrożenie dla ich małżeństwa, a ponieważ nie jest gotowa na jakieś radykalne kroki,  nie znajduje nawet sposobu na to, żeby spowodować "przebudzenie" męża, więc szuka usprawiedliwienia dla niego.
Jednak nie bez przyczyny męczy ją ta sytuacja.

A czy Ty wiesz, że istnieje coś takiego jak zdrada emocjonalna? Gdyby tak było, jak piszesz, nie byłoby wątku. Zapewne mąż miał nie jedną koleżankę w pracy ale ta znajomość wzbudziła autorki niepokój. Tak jak napisała Josz:

Dział jest taki a nie inny i większość osób tu piszących miało do czynienia ze zdradą i wiedzą, że bardzo często od takiej zażyłej znajomości się one zaczynają. Jakbyś posłuchał różnych osób albo poczytał inne wątki "objawy" są zawsze takie same.
Ponowię pytanie: chciałbyś mieć w domu partnerkę ewidentnie zauroczoną innym i to od paru miesięcy? Dobrze byś się z tym czuł nawet nie podejrzewając ją o zdradę z tą osobą bo ona akurat złych intencji póki co nie ma?

Odpadłam.... a co ma powiedzieć? Zwłaszcza jak nie ma gwarancji, że jego uczucia są odwzajemnione?

"Janix : Gdzie tu jest ta zdrada emocjonalna? Fotki? Mąż wyraźnie powiedział że nic go nie łączy z tą kobietą, nigdzie też nie wyczytałem aby mówił że nie kocha żony."
                                                                     ****************
Kiedy i po czym poznajesz że ktoś kłamie lub mówi prawdę ? czy też uważasz że wyraźnie, to tylko prawdę się mówi ? z tą kobietą łączy go dużo, choćby praca, rozmowy bezpośrednie, rozmowy telefoniczne, sms, fotki...............

Aaa - wyraźnie powiedział, że nic go nie łączy? No to można się rozejść, sprawa jest wyjaśniona. Sherlock nam pomógł:)

To nie moja ręka!

A ja mówię że Twoja!
Janix2 - kobieto... po co drążysz, mówi przecież, że nie jego!

O tym pisałam. Tak naprawdę w fazie zauroczenia tym bardziej ciężko coś zrobić, bo nie ma dowodów zdrady a partnera nie przekonasz, że za bardzo wkręcił. Jak pozamiatane można wystawić walizki i zimny prysznic...a tak?
Chyba znam jeden podobny przykład.. takiej zażyłości. Kobieta podeszła do tego z urażoną dumą i przytyczkami na zasadzie "niech koleżanka to zrobi/pojedzie/załatwi" itp. skoro taka wspaniała. Jakoś szybko mąż ogarnął. Ale ta znajoma to też silny charakter. Więc mąż chyba wiedział, że jak tak dalej będzie folgował.. to pożegna z małżeństwem. A ona po nim przeora.