Marudząca żona - co dalej ? - Netkobiety.pl

Kazdy ma swoje wymagania. Ja nie oczekuje za wielkiego zajmowania sie domem kiedy ja pracuje, a maz nie.  Bo i po co? Teraz to ja mam wiekszosc wolnego czasu i pracuje z domu. I to ja tam w miare ogarniam dom i koty, ale zakupy zwykle robimy razem, do weta idziemy razem, nikt nie gotuje bo jemy w restauracjach codziennie.
Ale my zyjemy dla przyjemnosci, jak to jego zona byc moze robi. Wiec codziennie kupujemy sobie prezenty i nie martwimy sie sprzataniami czy obiadami czy tym kto robi zakupy bo lubimy spedzac czas wiec ta droga do sklepu jest bardziej czasem na rozmowe i smianie sie niz tortura.

To nie jest tak ze autor jest w bledzie czy zona jest zla. On ma prawo miec zwiazek jaki chce i ona tez. Tylko nie pasuja tutaj ich oczekiwania.

Tak samo autor ma z tym wszystkim problemy, nie radzi sobie psychicznie i całe zło, ten niepokój i obawy projektuje na żonę. Oboje nie są w fajnej sytuacji i chociaż powodzi im się finansowo, to jednak zaczynają się od siebie oddalać. A to dopiero dwa lata odkąd się pobrali.

A jaki jest schemat zmian faceta po ślubie? Bo kobiecy znam.

myślę że sytuacja żony autora jest inna i bardziej skomplikowana niż hipotetyczny przykład z cytatu. "bycie na utrzymaniu męża" to też nieadekwatne sformułowanie jak dla mnie, bo opisany stan jest raczej tymczasowy i wynikający z różnych okoliczności

uśmiechnąłem się dzięki;) ale jak mnie coś rozśmieszy to jest gorzej bo nie umiem odzyskać powagi i piszę głupoty:D https://www.netkobiety.pl/t118023.html to tylko jeden z przykładów:P

może to jest dobre rozwiązanie, taka praca gdzie nie trzeba zbyt dużo robić, rzadko kiedy ktoś przychodzi, jest generalnie spokój i brak stresu można coś poczytać czy pooglądać, wypłata też w miarę dobra. Może da się załatwić taką pracę, gdybym ja miał dziewczynę albo żonę o takim charakterze jak opisany w temacie, zorientowałbym się w tym temacie

Byłoby znacznie gorzej gdybyśmy mieli do czynienia z brakiem szacunku, agresją słowną, alkoholizmem, niejasnymi relacjami z innymi mężczyznami - takich przykładów jest mnóstwo na forum. Tutaj mamy dziewczynę będącą w gorszym stanie psychicznym, ale z tego co widzę cały czas lojalną, pozytywnie nastawioną, sama przychodzi i potrafi się śmiać, leży w pościeli i czyta książki, jest chętna do aktywności erotycznej, "kup mi coś słodkiego" to zdecydowanie budzi sympatię chociaż miałbym obawy o konsekwencje zdrowotne. Wziąłbym też pod uwagę że może ona nie ma chęci na standardowe życie jak praca, załatwianie spraw w urzędach, cała ta codzienność, może zaprosiłbym na wspólne wakacje, może trochę więcej takiego spędzania czasu jakie było na początku związku skoro wtedy ona generalnie czuła się lepiej.

haha;) własne zdanie mam czasem za bardzo, np.jak jest jakiś temat o ślubie albo dzieciach;) (wtedy o szukaniu poklasku trudno mówić, bo moje poglądy są raczej kontrowersyjne)
hmm taki stan jak opisano w temacie (np.depresyjny)może trwać znacznie więcej niż rok.

Myslisz, ze osoba chora na depresje nie siedzi na telefonie i nie rozmawia z nikim?
Jak masz takie wyobrazenie to nie dziwie sie , ze pozniej ludzie mowia bzdury typu : Oj, taki wesoly byl. Dusza towarzystwa i sie powiesil?

Ludzie mysla, ze zona jego byc moze ma depresje lub inny problem bo NIKT normalny nie zmienia sie z osoby samodzielnej w osobe, ktora sie boi isc do urzedu sama.
Nie ma czegos takiego po prostu. Jasne, ze mozna byc leniwym, ale osoba leniwa nie boi sie zalatwiac prostych spraw.

Ja takze nie zgadzam sie z tym jak niektorzy zaraz objechali autora watku.
Sytuacja tutaj jest bardzo prosta:
Autor watku udaje kogos kim nie jest w sytuacji w ktorej czuje sie zle. Jest wsciekly bo nie jest soba i jest wsciekly bo relacja nie tylko nie spelnia jego oczekiwan ale w dodatku dodaju mu ciezaru. Tak naprawde nie ma swietnej relacji z zona bo nikt z nas nie bylby tak wyobcowany i tak sztuczny w relacji z najlepszym przyjacielem i najblizsza osoba na swiecie.
Z kolei jego zona jaki ma dokladnie problem nie wiadomo, ale moim zdaniem, tak na oko to ma problem wlasnie przez ten dziwny i irracjonalny strach.
Tutaj jest konflikt interesow, maskarada i brak bliskiej relacji.
Autor musi wybrac czego chce i musi to wyrazic wprost i musi zobaczyc co sie stanie. I kiedy zobaczy co sie stanie  (czy zona pojdzie do lekarza, czy jest chora czy nie) to wtedy bedzie musial zaakceptowac prawde, bedzie musial przyjac do wiadomosci w jakiej stoi sytuacji i wtedy wybrac jak chce by wygladalo jego zycie.

I kazdy z nas musi to robic ciagle. Weryfikowac, konfrontowac sie z rzeczywistoscia. Chowanie glowy w piasek i szukanie pociechy na forach konczy sie niczym. Za 10 lat bedzie nadal w tej sytuacji i nadal bedzie marudzil. Ile jest takich tematow?
Och, pewnie, ze jesli zaproponuje wizyte u lekarza to zona moze sie wsciec. No i co? Wtedy zobaczy jak daleko ona sie posunie i jaka jest.
Podejscie, ze lepiej unikac, udawac i lepiej nie wiedziec z kim sie zyje pod jednym dachem prowadzi do nikad.
Albo prowadzi do tego jak wyglada wiele malzenstw. Ludzie traca czas bo boja sie zyc.

Lekarz psychiatra powinien zalecic badania fizyczne jak badanie krwi. Ale ona boi sie isc cos zalatwic, a rowerem jest w stanie jezdzic. Gdyby byla chora fizycznie to by nie bylo to tak wybiorcze.

Jesli on jej zaproponuje lekarza to nie musi jej mowic, ze ma depresje czy inne rzeczy. Moze powiedziec, ze jej zachowanie wydaje sie odbiegac od normy i moze warto zapytac lekarza?

Jak czlowiek 'zaslania' sie depresja i to mezowi utrudni zycie to na wlasne zyczenie meza. Osoba chora sie leczy,a  nie zaslania choroba. Jezeli osoba chora sie nie leczy to nie daje sie tej osobie ulgi z powodu choroby.

Sa tutaj przeslanki do posylania jej do psychiatry i to spore przeslanki. I psychiatra bedzie wiedzial lepiej od Ciebie czy ona go potrzebuje czy nie. Wiec co szkodzi wizyta nawet jezeli kazdy pojdzie?

To prawda, że dzisiaj bardzo chętnie wszystko tłumaczy się depresją i czasem rzeczywiście można się w tym wszystkim pogubić. Niemniej jednak życie bardzo nam dowala, a i ludzie też są coraz słabsi psychicznie. Gdybyśmy cofneli się o jakieś sto lat czy nawet i pięćdziesiąt, to przecież i mężczyźni byli wtedy zupełnie inni, i kobiety również.
Gdy wspominam swojego ojca, to przecież w grobie by się przewrócił, gdyby zobaczył dzisiejszych mężczyzn. Kobiety też bardzo się zmieniły, ich zachowania i poglądy na życie znacznie odbiegają od tego, co kiedyś reprezentowały sobą kobiety. Niektore zmiany poszły w dobrym kierunku, ale generalnie ludzie są słabsi i mniej odporni na trudy życia. Na dodatek ciągle wmawia się ludziom depresję. A przecież kliniczna postać depresji różni się od takiej, o której my myślimy dzisiaj. Czasem byle wiaterek potrafi złamać człowieka i już biegnie on na terapię i do psychiatry. Nie chcę jednak tego oceniać, bo jak we wszystkim są plusy i minusy.
Wracając jednak do naszego autora. Ma on problem z żoną i co za tym idzie sam ze sobą średnio sobie radzi. Ludzie ci są dopiero dwa lata po ślubie, mają własny dach nad głową, finansowo wiedzie im się bardzo dobrze, są młodzi, zdrowi i silni. Patrząc na nich z boku można by im pozazdrościć takiego życia. Jednak wchodząc pod ich łóżko szybko można dostrzec, że mimo dobrych warunków bytowych nie układa się między nimi. Jeśli dalej tak pójdzie, to rozstana się po prostu albo będą żyli obok siebie jak pies z kotem.
Pewnie każde z nich ma swoje racje i powody, jednak nie zmienia to faktu, że idą raczej po równi pochylej.

Któreś z nich nie wytrzyma tego napięcia szybciej.

Autorze, najważniejsza w związku jest komunikacja, gdyż druga strona często nie wie, że jest jakiś problem, a w związku z tym nie ma ona szans na to, by popracować nad sobą dla dobra związku.
Nie było chleba, więc chcąc nie chcąc musiałeś zwlec się i pójść do sklepu. Twoja żona na wieść o tym, że nie kupiła chleba i ty idziesz do sklepu, z uśmiechem na twarzy odrzuciła jeszcze życzenie, żebyś kupił dla niej coś słodkiego, jakby na dobicie ciebie tak powiedziała. A ty co wtedy zrobiłeś? Pewnie coś tam jej odpowiedziales mnie albo bardziej złośliwie i poszedłes do sklepu. Ona wzruszył ramionami i pewnie pomyślała sobie  "odezwał się Pan akuratny i idealny" i miała cię w powazaniu. Na drugi raz ona zachowa się dokładnie tak samo, bo niby dlaczego miałaby sobie utrudniać i liczyć się z tobą? Każdy człowiek raczej stara się sobie ułatwiać życie a nie utrudniać. Czy jest w tym coś dziwnego?
I takie właśnie sytuację wykanczaja wasze małżeństwo.
Ty jesteś obowiązkowy i do bólu potrafisz być perfekcjonista, raczej się zaorzesz niż sobie odpuscisz, a ona wprost przeciwnie. Może ma jakąś dystymie, a może nie potrafi odnaleźć się w małżeństwie, bo do niego jeszcze nie dojrzała, a może jest po prostu takim człowiekiem, który ma wywalone na wszystko, a do tego by się zmobilizować potrzebuje bata albo świadomości, że nie ma innego wyjścia?
Może ona ma zupełnie inaczej niż ty masz pod tym względem.
Musisz rozmawiać z nią i naucz się tego, by od niej wymagać i nie rób tego w sposób ogolnikowy, że np bo nie dbasz o dom, tylko podawaj jej konkretne wskazówki. Życzę sobie, by w domu zawsze był chleb, bo lubię zjeść rano śniadanie, po prostu mów do niej konkretnie. Nie pójdę z tobą na zakupy, bo nie mam czasu i uważam, że ty będziesz lepiej wiedziała, co kupić, proszę zaplanować menu na kolejne dni i zadbać o produkty. I tak ze wszystkim.
Jeśli takie twoje postępowanie sprawi, że ona zacznie być agresywna i będzie zwalac na ciebie winę, to ty nie jesteś przecież ciapa, żeby nie umieć odeprzeć takich zarzutów. I bądź konsekwentny, gdyż inaczej w życiu nie przyuczysz jej do tego, by prowadziła dom na odpowiednim poziomie, a ty masz prawo wymagać, bo ciężko na wszystko pracujesz.
Generalnie chodzi mi o to, że nie musisz naginac się pod nią ani ona pod ciebie. Musicie oboje iść w tym samym kierunku, jeśli to małżeństwo ma się utrzymać.
Jeśli jeden koń w zaprzegu idzie prosto i do celu, a drugi wierzga, rzuca zadem, to jak myślisz czy dojdą one razem do celu? W zyciu nie dojdą.

Nie wiem czy jego zona tak calkiem nic nie robi skoro jakis obiad robi, naprzyklad.
Moj maz swoja droga uwaza zwiazek autora za dolujacy i tez nie ogarnia jego podejscia. Tak wiec jej zachowanie jest przez niektorych ludzi akceptowalne i to zalezy po co ktos zyje i jakie ma myslenie, jakie ma priorytety.

Depresja xd może autor też zacznie mieć depresję i przestanie pracować? Dlaczego masz utrzymywac pasożyta ? Bo jest kobietą? Kobieta nie powinna być utrzymanką, wiedząc jak to męczy druga osobę. Zwyczajnie Cię wykorzystuje, to nie jest twoja córka, a ona również powinna się finansowo dokładać, tak działa zdrowy związek, tym bardziej ,że nie macie dzieci. Ja bym kopnęła w tyłek takiego lenia.

Mieszkamy w domu rodzinnym żony, jak dom w którym spędziła dzieciństwo może być obcy ? Wkoło jej rodzina ...
Co do przyjaciół ? Ma jedną tutaj od 2 lat 2 razy była u niej w odwiedziny. W sąsiednim mieście (40 km) ma kolejną którą już planuje odwiedzić od ponad pół roku ale zawsze jest jakiś powód albo mówi wprost, że się jej nie chce.
Moja żona od początku znajomości zakomunikowała mi, że nie ma wielu znajomych .
Że jest typem samotnika i najbardziej lubi własne towarzystwo ja z resztą mam tak samo.

Więc to że nie wychodzi do znajomych i ze znajomymi to nie jest jakiś efekt czegoś tylko po prostu ma taki charakter.

Jestem na nią poirytowany i zły bo najzwyklej w świecie czuje się wykorzystywany.
Może ten nawał obowiązków nie był by jeszcze taki zły ale wystarczy, że potknie mi się w czymś noga żona od razu zwala winę na mnie.
Mam wrażenie, że to ja mam o wszystkim decydować bo coś jak nie wyjdzie od razu wina spoczywa na mnie.

Taką decyzje podejmuje się w ostateczności.

Musze się odważyć sprzeciwiać żonie ,a jeśli to nie będzie pomagało, próbować to naprawiać w inny osób a jeśli to by nie przynosiło skutków i nie widział bym żadnej deski ratunku wtedy dopiero myślał bym o rozstaniu.
Nie jestem typem człowieka który od razu podkula ogon .
Jestem świadom sowich wad, sam widzę że za miękka guma się ze mnie zrobiła i ze prawdopodobnie sam jestem sobie po części winien.

Przeprowadzkę do teściów, nazywasz przeprowadzką "na swoje". Bardzo nierozsądnie postąpiłeś, że do teściów się wprowadziłeś. Powinieneś ewakuację zarządzić i to w trybie ekspresowym. I to nie ma znaczenia, czy są "fajni"

Powiało grozą....no to jakieś konkrety, plan dzialania...bo narazie widze tylko bicie piany...a jak sam piszesz, że musisz sie odważyć sprzeciwić żonie, to wiem , że bedzie ciekawie.......

''Mój filtr poznawczy mówi mi, ze facet nie akceptuje tego, że żona może mieć problem z adaptacją w nowym miejscu zamieszkania, przeszkadza mu jej towarzystwo, wygląd, opisuje ją w negatywnym świetle, nazywa mianem pasożyta itd. O czym to świadczy? Moim zdaniem nie o miłości jaką deklaruje. Czy niekochana osoba, w nowym miejscu zamieszkania, rozumiem bez przyjaciół, po poronieniu, nie ma prawa popaść w depresję? A przynajmniej w apatię. Już nie mówię o komunikacji miedzy nimi, ta wydaje się nie istnieć. Tu nie ma miłości, nawet życzliwości. Jeśli coś jest robione, to z poczucia obowiązku. Po ludzku szkoda mi tej kobiety. Jeśli cała historia jest prawdziwa.  ''

w punkt.

słychać tylko w poście pana ja, ja , ja i zero prób rozmowy z zoną.

Ale czy on wprowadzil sie do tesciow czy do domu rodzinnego zony? Bo narazie tak pisze jakgdyby sami mieszkali w tym domu.

Powtarzam po raz "n"-ty mieszkamy w jej stronach rodzinnych. W byłym domu teściów . Mieszkamy sami.

Chętnie wysłuchał bym twej historii jak pracowałabyś w domu i jednocześnie miała byś niepracującego męża na głowie przez 24h przez 2 lata.
Każde załatwienie najmniejszej pierdoły musiała byś robić sama albo jeszcze do tego przyłączał by się mąż bo miał by przy okazji free dowóz do miasta i mógł by przy okazji swoje sprawy załatwić (tj. odwiedzenie księgarni, biblioteki etc) .
Jak się teraz zastanowię to przez te 2 lata raz byłem na wyjeździe firmowym 2 dni z 6 weekendy sam u rodziców a tak to praktycznie zawsze razem.

Ja po prostu wiem że dostane jeb.... od tego i chce by żona znalazła sobie jakaś prace wychodziła gdzieś by najzwyczajniej w świecie chociaż za sobą zatęsknić w ciągu dnia.
Szczerze to już nawet zapomniałem jakie to uczucie tęsknić za żoną ....

Tak jak wyżej, pisałem i wspominałem mieszkamy w jej stronach, ma tu swoją pasiapsiułe z dzieciństwa do której jej się nawet nie chce przejść bo wiecznie jakiś powód a że to za gorąco że pada itd itp.
W sumie była u niej w odwiedzinach ze 2 razy przez te 2 lata.
Obok za sąsiada mamy jej wujka z którym ma bardzo dobry kontakt i z którym zawsze tam sobie o czymś pogada. Nie kumam czemu wszyscy wszystko tłumaczą depresją ...

A czy tak jak wyżej , mający wiecznie na głowie wszystkie obowiązki , zonę jej humory , narzekania itd nie mam prawa być poirytowanym ?
Tak teraz sobie uświadomiłem że to ze mną też zaczyna być niedobrze, normalnie siadł bym z przyjacielem przy wódce i popsioczył bym na zonę a tak to niestety muszę wylewać swoje żale na forum