Głupia sytuacja. - Netkobiety.pl

To ten Nick funduje sobie na własne życzenie niezły nawrót .Jest spore prawdopodobieństwo że jesteś traktowana jak ktoś zamiast.Okrutna prawda może być taka że facet szuka środka zastępczego w romansie teraz to chyba może to być dla Ciebie jaśniejsze.
Jak stary lis to wybrnie z tego jak zaniedbał leczenie to kiepsko z nim może być tyle że sam za to odpowiada od zwierzania to on dobrze wie że ma AA .Dwie opcje albo dawno nie był na mityngu i nudzi się odlatuje szuka guza albo to tzw aktywista i upaja  się(upija się na sucho emocjami)swoją "wielkością"popisuje się i nie bardzo trzeźwieje zdarza się nawet starym weteranom.Forum to nie AA więc mogę oceniać jak to widzę i jakie mam z tym doświadczenia ja lub ktoś z moich znajomych.
"Wyczuł" Cię Beyond istnieje pewne prawdopodobieństwo że wykona teraz coś jak "trzynasty krok" .Próbuje Ciebie na bohatera wziąć.
Pamiętam że Ty nieźle się orientujesz w temacie alkoholizmu,nie wiem co mu nagadałaś o swojej terapii i dzieciństwie najlepiej jakbyś nic nie mówiła  bo będzie Ci głowę zawracał diagnozował Ciebie i udawał że mu pomagasz w problemach itp  .Dobrze zrobisz ucinając kontakt.Pogoń go na mityng po prostu - oczywiście żartuje.

Miałam porządną awanture z Misiem o seks i nasze relacje. Dosłownie mu wykrzyczałam, że nie moge zyć bez intymności na poziomie i dlaczego on mnie nie pożąda. Nick patrzył na mnie jak na seksowną kobietę. Nawet bez dotknięcia dało się to wyczuć. Dlaczego mój własny facet tak mnie nie chce?

Czytam ten wątek, bo wydaje mi się życiowo ciekawy, bo kobieta z twardymi zasadami została zaskoczona przez życie... tutaj zauroczenie, dobry mąż nie jest idealnym kcohankiem, w ułożonym życiu brakuje "czegoś... że ta nienazwana myśl rysą jest na szkle".

To jak w teatrze -- coś widzimy, coś wiemy, są jakieś zasady społeczne, moralne, ślub, prawidłowe życie... -- na scenie pod reflektorami jest niby życie. Ale poza sceną coś się tam czai, co może nas zaatakować, coś czego brak nas boli.

Te demony z ciemnych miejsc poza reflektorami objawiły się w seksie pod prysznicem... i te demony krzyczały w tej awanturze.

A mąż jest jaki jest... jeśli może być sobą w małżeństwie to ma dobre małżeństwo... ale żona krzyczy, że on nie jest taki jak ona by chciała, bo ona nie dostaje tego co uważa, że powinna dostać. Ona nie jest w pełni szczęśliwa, poczuła to właśnie wtedy, gdy Nick zagrał na strunie, która w jej duszy była do tej pory niedotykana, w spoczynku, nie drgająca, nawet nie było wiadomo że istnieje i że tak można na niej grać.

A ta struna daje jakieś szczęście, emocje, normalnie niedostępne. Mąz powinien dawać takie szczęście. Nie daje. A ślubowało się, że nikt inny nie będzie mógł poza mężem na tej strunie grać. Hmmm... skoro mąż nie gra, to cóóóóóż... jest winny, że nie jest taki jak ona by chciała.

Skoro mąż na tej strunie nie zagra, nikt obcy nie może na niej grać, to pozostaje jedyne rozwiązanie -- wyciszyć ją. Hmmm... ale teraz już będzie wiadomo, że ta struna w duszy jest, tylko nikt na niej nie gra. I tak do końca życia.

Amen.

Mam wrażenie Bb, że Ty odbierasz parę telefonów dziennie i to tyle z Twojej pracy . Bo Tobie się naprawdę nudzi. Nie wiem, czy faceci są w stanie na tyle zapomnieć o swoich partnerkach i jak w ogóle można tworzyć związek bez stawiania swojej baby na 1 miejscu, wydaje mi się to niemożliwe.

Zważywszy na okoliczności, że związek miłosny jest jedynym miejscem, w którym decydujemy się na przeżywanie z kimś seksu i intymności, to w sytuacji, kiedy druga strona akurat tego nie chce - to jest to bezdyskusyjnie sytuacja patowa. A zmusić kogoś, żeby Cię pragnął z własnej woli to przecież oksymoron.

Dużo by pisać, jednak jeśli zamiast forumowych wypocin chcesz poczytać coś naprawdę bardzo dobrego w temacie, to polecam: "Passionate Marriage: Keeping Love and Intimacy Alive in Committed Relationships", PhD David Schnarch.
Najlepiej kupić od razu 2 egzemplarze, po jednym dla Ciebie i partnera. Zaręczam Ci, że to nie jest jakiś pospolity poradnik o seksownej bieliźnie i kolacji przy świecach. To jest zupełnie coś nowego, ta książka jest dla mnie... mind-blowing!!!
Jeszcze może Wam się udać. Twój partner w tej chwili nie chce się rozwijać seksualnie (i duchowo), natomiast może z tego stanu wyjść i pójść dalej pod warunkiem, że Ty będziesz znała swoje zasady i się ich trzymała. Nie musisz i nie powinnaś z siebie rezygnować.
Koniecznie przeczytaj.

Tia.. Miś ci powiedział, że seks nieeważny? akurat. Pewnie usłyszałaś że dba o Ciebie, zapewnia Ci życie na poziomie i tego nie doceniasz.
Podchodzisz do intymnej sfery z kilofem, jak słoń w składzie porcelany..Tu nie ma miejsca na wymuszenia. 
Biedny  Misiek.. Zacznij szukać tej kobiecości w sobie najpierw, a potem w oczach męskich. taka jest lepsza kolejność.

różne są księgowe, znam takich, co by chcieli

Tak jak pisał ktoś powyżej: czy pan Misio nie ma przypadkiem kogoś na boku?

Nie mam dziecka, bo nigdy nie chciałam. Nie lubię dzieci.

Ale poza tym to się zgadza.

Tak, za to seks sprawia że życie nabiera sensu nagle.

Masz stuprocentową rację. Jakbyś u nas kamery miała.

Na drugim froncie, chociaż Nick wysłał mi jakieś smsy, pełne erotycznych podtekstów- niezależnie, że powiedziałam mu "nie"- dziś dostałam pełną skruchy wiadomość, że on kocha żonę i nie chce jej zdradzać, bo jest taki "porządny". Cyrk na kółkach

Co jest oczywiste i walące w oczy, ja i Nick jesteśmy pokrewnymi duszami. Oboje mamy niesamowity pociąg do siebie. Jednak wybieramy spokój, finanse i bezpieczeństwo...

Kiedyś ludzie poświęcali mnóstwo czasu na zaspokojenie podstawowych potrzeb: jedzenia, domu, spania, spłodzenia potomka, wychowania itd. To nadawało sens ich życiu.
Dzisiaj dzieje się to szybciej. Najpierw zakładamy rodziny, wijemy gniazdo, dzieci, dom i jak to osiągniemy to rodzą się pytania: czy to już wszystko, do tego dążyłem/łam? I tak przez wiele kolejnych lat? Czyli kryzys wieku średniego najczęściej.

Wiesz, ja także nie lubię dzieci. Jak byłam w ciąży z pierwszym dzieckiem, to żartowałam, że bardziej naturalnie byłoby z psem. Do dzisiaj nie przepadam za dziećmi. Ale krew to krew, instynkt załatwia resztę i rodzina/dzieci nadają życiu sens aż do momentu wyfrunięcia z gniazda. Ty tego nie masz, więc rzecz dzieje się szybciej.
Ja dopiero w wielu średnim odkryłam, że sensem mojego życia jest życie w bliskim kontakcie z przyrodą, ze stadkiem zwierząt, z domem otwartym dla wybranych ludzi. Kiedy zostałam sama, z dziwną determinacją zrealizowałam to, z jednoczesnym pielęgnowaniem relacji z dziećmi. I z rozwijaniem życia duchowego. Pewnie dlatego nie jestem wystarczająco zdeterminowana, aby rzucać się na każdego faceta, aby mieć portki dla portek. Na szczęście.
Najczęściej ludzie w przypadku wejścia w tzw. nudę rzucają się na kolejną osobę i zaczynają... następny obrót tego samego, co wcześniej, ale z inna osobą. Tak jakby chcieli przeżyć dwa, trzy życia w jednym. Może ma to sens, nie wiem. To taka raczej nieskomplikowana droga.
Ale warto przyjrzeć się: dlaczego nie chcesz mieć dzieci? Bo ja jednak chciałam, mimo że małych dzieci nie lubię. Więc może warto przerobić dzieciństwo, dom pierwotny, bo jednak dzieci bardzo zmieniły moje życie na lepsze (choć długo płynęłam na fali, a dzieci ze mną). Potem naturalnie przychodzi potrzeba wyjścia z dobrem na zewnątrz, do ludzi.
A jeśli nie dzieci, to co? Podpowiedź: np. praca, podróże, przyroda, zwierzęta, pomoc innym, rozwijanie duchowości (w jaki sposób) ... jakiś cel większy od nas i konsumpcji, dorabiania się. Szukałabym długo, bo wiem, jak to zmienia życie. i nadaje mu sens.

Najlepiej, aby robił to co robi czyli NIC.
Bo nikt za nikogo życia nie przeżyje, decyzji nie podejmie.

Każdy wątek Beyondblackie wygląda tak samo. Błachy problem, rozdmuchiwany do kolosalnych rozmiarów. Opowieść się toczy... Przygasa. Wypada trup z szafy. Opowieść się  toczy... Przygasa. Kolejny trup z szafy. I tak do znudzenia. Jak temat całkiem się wyczerpie pojawia się kolejny problem z d... Jednym słowem telenowela meksykańsko- brazylijska pomieszana z soft porno osadzona w warunkach Brexitu.

To jest prawdziwe życie. Miej trochę szacunku, kobito.

[treść poniżej poziomu forum]

Wygląda to tak, że pewna pani uparła się, aby pewnego pana, który nie ma ochoty iść z nią do łóżka, zaciągnąć do tego łóżka jakimś sposobem, trikiem. On nie chce, nie potrzebuje, ale ona sobie to postawiła za cel. To jest jak gwałt. Ludzie chodzą do łóżka gdy oboje tego chcą.

Tak, tak... wiem, że ona i on sobie ślubowali wyłączność, więc ona nie może z kimś innym...

A czy przypadkiem, któraś z użytkowniczek nie napisała, jak najbardziej w punkt.
Skoro masz środki to zafunduj sobie SAMA wycieczkę gdzieś daleko na 2 tygodnie i odpocznij od jednego, drugiego, całej otoczki w domu, obowiązków.
Po prostu dwa tygodnie bimbania w najlepsze.

Wszystkich uczestników dyskusji proszę o wypowiedzi zgodne z obowiązującymi na Netkobietach zasadami. Jako że ostatnie posty coraz wyraźniej odbiegały od oczekiwanego poziomu, zostały w całości usunięte. Jednocześnie przypominam, że jeśli nie ma się nic merytorycznego do napisania, zawsze można po prostu powstrzymać się od komentarza.
Z pozdrowieniami, Olinka

Zgłoś moderacji swoje podejrzenia, jeśli je masz.
Ja uważam, że to dwie różne osoby.

Nicka zunfriendowałam na fejsie i wykasowałam jego numer z telefonu. Usunęłam też wszystkie kompletnie kompromitujące wiadomości od niego, zostawiając tylko taką bezjajeczną komunikację o pierdołach. Teraz mam do wyjaśnienia Miśkowi, że w tym nic nie było (no bo fizycznie nic nie było), że tylko trochę odleciałam na komplementach i pochlebstwach, których brakowało mi w domu.

Miśkiem trzepnęło i coś tam dotarło- wyraźnie był zazdrosny. Teraz czas się skupić na tym, by odbudować czas razem i może gdzieś wyjechać na małe wakacje.

I na przyszłość, wyciągnąć wnioski z głupoty jaka wynika z a) podatności na pochlebstwa i b) zadawania się z ludźmi uzależnionymi- fatalna kombinacja. Trzeba było trzymać się kościoła i Klubu Rotariańskiego, bo tam przynajmniej każdy jest nudny i przewidywalny.

Mnie się coś takiego dawniej nie wydarzyło Osiem lat i nic. Żadnych zauroczeń, żadnych znajomości z podtekstami. Miałam kolegów, ale takich totalnie na luzie, których traktowałam jak ziomków.

A Nicka przecież nie znam od kilku tygodni, tylko od trzech lat. I do głowy by mi wcześniej nie przyszło, żeby się nim interesować jako mężczyzną. Ot, wpadalam na niego na ulicy i zamieniałam kilka zdań. Nigdy też jakoś dziwnie na mnie nie patrzył. Wydawał mi się wyłącznie przyjacielski i gadatliwy. To co, jemu nagle do głowy wpadło miesiąc temu, żeby za mną latać? Przecież on chyba nie zbierał się te trzy lata na odwagę?

Ech, to wszystko wina mojej frustracji związanej z pracą i tego, że Nick to wyniuchał. Tacy uzależnieniowcy dobrze wyczuwają potencjał zdesperowanej kobiety. Na przyszłość zostaje mi unikanie tego typu osób.

Oni są do siebie podobni tak pobieżnie patrząc: dominujący, energiczni, ciężko pracujący faceci po pięćdziesiątce. Jednak różnią się branżą (Miś jest prawnikiem, a Nick redaktorem książek), jak również zainteresowaniami. O ile Miśek może gadać w kółko tylko o polityce, pracy i kasie, to Nick ma szeroki wachlarz hobby jak muzyka, gotowanie, książki i w przeciwieństwie do mojego partnera nie ma skłonności do czarnowidztwa i smęcenia.

Zainteresowałam się nim nie tylko dlatego, że potraktował mnie jak kobietę, ale dlatego, że mieliśmy mnóstwo wspólnych tematów i normalnie poczułam się zrozumiana.

Rozczarowanie reakcjami uczestników forum, to chyba nic nadzwyczajnego. Pochodzimy z różnych środowisk i w znacznej mierze  przedstawione problemy oceniamy poprzez pryzmat własnej biografii. Doświadczenie życiowe żebraka będzie inne od doświadczenia życiowego człowieka bogatego, a ludzi będących  u władzy inne od doświadczenia tych, którymi się rządzi. Z tego też powodu  bardzo często "poważny" problem w oczach jednego człowieka, staje się problemem z ... czterech liter w oczach drugiego. Myślę, że nie ma się o co obrażać, bo czasami naprawdę warto spróbować spojrzeć na swoje życiowe "dramaty" z innej perspektywy.

Osobiście nie potrafię realnie ocenić, czy problem przedstawiony przez Bey należy do problemów poważnych, bo w jej wypowiedziach widzę jedynie wielkie kotłowisko myśli oraz sprzecznych uczuć, które co rusz podążają w innym kierunku. Jej gwałtowne i pełne złości reakcje na krytyczne komentarze, również nie ułatwiają rzetelnej oceny przedstawianego problemu, bo  być może faktycznie problemem jest obojętność partnera Bey, ale równie dobrze autorka wątku może mieć deficyt emocjonalny wielkości Kanionu Kolorado, którego nawet stado Miśków nie wypełni.

Niektórzy muszą żyć bez ręki, a Bey przyszło żyć bez zachwytu w oczach Miśka. Czy tego chce, czy nie, najprawdopodobniej nie dostanie od partnera takiej atencji o jakiej marzy i jakiej żąda. Po prostu nie i już. Wszyscy widzimy, że podziw w oczach innych jest jej bardzo potrzebny, jednak żaden Misiek nie musi mieć ani ochoty, ani chęci nieustannie  wyrażać ten podziw... niestety.

Volver,  różnorakość środowisk kojarzy się niby w większości pozytywnie, gdyż, w teorii: im więcej stanowisk, tym większe prawdopodobieństwo zbiżenia się do sedna problemu, przyjrzenia mu się z rozmaitych stron albo nawet znalezienia wyjścia. Jednak w praktyce wygląda to już znacznie gorzej. Ciężko dyskutuje się z ludźmi, którzy zupełnie nie ogarniają, w jakim miejscu w życiu aktualnie się znajdujemy i co w związku z tym przeżywamy. Wiek, płeć, wykształcenie, status finansowy, pochodzenie, miejsce zamieszkania, orientacja seksualna, podejście do religii, polityki i wiele innych czynników... Jeśli brakuje podstawowego porozumienia i punktów wspólnych, to dyskusja przypomina walenie grochem o ścianę. To tak, jakby każdy uczestnik dyskusji mówił w języku niezrozumiałym dla nikogo innego w gronie. Nie widzę w tym wiele sensu?

Sama nie mam problemu ze zrozumieniem zagmatwanej pozycji Bay z przyczyny, o której wspominałam powyżej: jestem/byłam w bardzo podobnej sytuacji życiowej. Znana mi jest ta plątanina sprzecznych myśli oraz huśtawka emocji związana ze znajdowaniem się w beznadziejnej sytuacji. Czasem w takich chaotycznych opisach swoich stanów emocjonalnych chodzi  o to, żeby te nagromadzone uczucia z siebie wyrzucić, opisać swój stan taki jakim jest (bez oceniania go). Potem wrócić do niego,  i po nabraniu dystansu - dokonać autoanalizy.

W tej dyskusji nie chodzi o to, żeby stwierdzić, kto jest w powyższej historii dobry, a kto zły. Winny lub niewinny.
"Misiek nie musi mieć ochoty na wyrażanie podziwu." ale
"Bay nie musi mieć ochoty na pogodzenie się z tym faktem."
I co teraz?

Faceci nie żenią się z kochankami.  Tzn żeni się jakieś 5%. Zresztą nawet jakby to wypaliło, to facet będzie musiał podzielić się majątkiem zgromadzonym przez x lat od ślubu, płacić ex- żonie alimenty. A autorka zostanie z niczym, bo nie jest żoną misia tylko jego konkubiną. W pracy z niej też raczej zrezygnują... A Misio sobie jakoś poradzi...

I wtedy jesteśmy szczęśliwi? A może wystarczy się nie wyniszczać?

Ja raczej nie pracuję nad związkiem... Przestałem, bo okazało się, że jak się zmieniam aby było lepiej, to powstają nowe wymagania.
Zatem się nie zmieniam, i jeśli nad czymś pracuję, to nad sobą.

Dobrze jest wiedzieć gdzie te granice przebiegają. O wierności i uczuciach poza małżeństwem było wałkowane w innym wątku sto lat temu przez wiele stron.

Być fair, czyli nie zauroczyć się nikim innym tylko tym naszym jednym? Który powinien w ramach bycia fair tak nas adorować, abyśmy się czuły najwspanialsze na świecie? I jemu się nigdy nie znudzi? I nigdy nikt nowy nie będzie fajniejszy? Nawet tego nie sprawdzimy? Nie poznamy?

Jeśli jona i on są w monogamicznym związku i ciągle uprawiają ze sobą seks, i jeśli ten seks jest dobry (bo oboje są względnie dobrymi kochankami... tak dobrymi...), i ich seks nie jest monotonny, ale właśnie jest dobry... To po pewnym czasie jednak zabraknie w ich erotyce pewnego paliwa. Będzie ta erotyka jak bolid formuły 1, który ma .. no nie takie paliwo jak na początku. Natura tak zaprogramowała, aby ludzie się "krzyżowali"... Seks na poziomie fizycznym można porównać do rozmowy na poziomie intelektualnym -- mając najwspanialszego męża trudno byłoby tylko z nim rozmawiac i z nikim innym...

Jakaś słaba ta wielka miłość i wielkie uczucie. Ludzie dłużej z zapalenia oskrzeli się leczą...

Nie sądzisz, że zrzucanie wszystkiego na Nicka było jednak niefajne? Jasne, że może wybieliło Cię to w oczach Miśka, ale nie ukrywajmy - sama pomogłaś temu pierwszemu, by zdobył się na odwagę wprost proponując romans.

Na szczęście takie rzeczy zawsze wychodzą na wierzch. Jak gó..no. Zawsze wybija. A smród szamba będzie się niósł i niósł,  po tej uroczej angielskiej mieścinie.  Aż w końcu wybuchnie.

A po co w ogóle o tym mówiłaś? Nagle Cię zebrało na szczerość?
A może po prostu zabolało Cię, że tak szybko odpuścił, a na deser jeszcze wspomniał o żonie, co w całości drastycznie uraziło Twoje ego i to miała być taka mała (lub i nie, czas pokaże) zemsta?

Może i się nie rzucałaś, ale mogłaś to zdławić w zarodku, a jednak bardzo świadomie tego nie zrobiłaś. Twierdzisz, że jest to facet na poziomie, dlatego jestem przekonana, że posunął się dokładnie tak daleko, jak mu na to pozwoliłaś.