Głupia sytuacja. - Netkobiety.pl

Jak motyle opadają i człowiek wychodzi z transu zakochania to przebywanie non stop z jedną tylko osobą zaczyna się robić nudne i męczące. Inni ludzie to inspiracja, inne punkty widzenia, świeże spojrzenie, nowe pomysły. Potrzeba tego jak oddychania.

Ja mam jak M!ri. Lubię kiedy oprócz partnera są wkolo mnie interesujące osoby, z którymi mogę rozmawiać na różne tematy. A, że przyjaźnie z kobietami nigdy mi nie wychodziły, są to wylącznie faceci. Taka uroda. Również nie za bardzo jestem osobą "grupową", więc wolę spotkania jeden na jeden. Mój Miś nie widzi w tym nic dziwnego. On sam ma koleżanki z którymi rozmawia.

rossanka napisał/a:

Sama nie wiem.
Sądzę, że w związku takim poważnym, nie, że tylko weekendowe spotkania, to nigdy nie będę. Jakoś to podskórnie czuje.

Ale my mieszkamy razem. Czego Ty nie rozumiesz?

I dlaczego sądzisz, że nigdy nie będziesz w poważnym związku?

Nie chce Cię straszyć, ale jak będziesz " podskakiwac" to ten Twój Cię może zostawić. Nie boisz się tego? Albo przestanie Cię kochac jak nie będziesz posłuszna, nie będziesz przytakiwać i spełniać jego oczekiwań?

Beyondblackie napisał/a:

Nigdy nie myślalam, że na cos muszę zasłużyć w związku. Co za kuriozalne stwierdzenie! Tworzymy team, kochamy się, ale wcale nie musimy sie we wszystkim zgadzać. Możemy sie o cos pożreć i wcale sobie nie ustępować. W końcu  jeden przekona drugiego i dojdziemy do porozumienia.

Nie chce Cię straszyć, ale jak będziesz " podskakiwac" to ten Twój Cię może zostawić. Nie boisz się tego? Albo przestanie Cię kochac jak nie będziesz posłuszna, nie będziesz przytakiwać i spełniać jego oczekiwań?

rossanka napisał/a:

Beyondblackie napisał/a:

Nigdy nie myślalam, że na cos muszę zasłużyć w związku. Co za kuriozalne stwierdzenie! Tworzymy team, kochamy się, ale wcale nie musimy sie we wszystkim zgadzać. Możemy sie o cos pożreć i wcale sobie nie ustępować. W końcu  jeden przekona drugiego i dojdziemy do porozumienia.

Nie chce Cię straszyć, ale jak będziesz " podskakiwac" to ten Twój Cię może zostawić. Nie boisz się tego? Albo przestanie Cię kochac jak nie będziesz posłuszna, nie będziesz przytakiwać i spełniać jego oczekiwań?

Może ją wtedy zostawić. I wiesz co? To się świetnie składa! Śmieci wyniosłyby się same!

Rozumiesz? BB na bank nie chciałaby być z człowiekiem o takim rysie osobowościowym jaki opisujesz. Żadna kobieta nie chciałaby być.

Czyli najważniejszym, by portki były w domu. Smutne.

Smutne tym bardziej.

M!ri napisał/a:

Może ją wtedy zostawić. I wiesz co? To się świetnie składa! Śmieci wyniosłyby się same!

Rozumiesz? BB na bank nie chciałaby być z człowiekiem o takim rysie osobowościowym jaki opisujesz. Żadna kobieta nie chciałaby być.

A jakby jejnjuz nikt nie zechciał? Żyć samej przez kolejne 40 lat? 10 lat samej to już bardzo długo, widzę po sobie.

Nie wiem, czy zauważyliście (ja właśnie się zorientowałam:D ), ale problem autorki, dla którego założyła wątek, został przez nią już dawno rozwiązany, a trwające od jakiegoś czasu dywagacje, m.in. o samotności, jej przyczynach oraz o trudnościach z założeniem związku nie mają nic z nim wspólnego.
Dziękuję za uwagę.

Och, przecież nie ma jednego modelu związku.
Jedni lubią  żonę grzeczną, chcą by się podporządkowała bardziej, inni partnerkę we wszystkim, a ktoś babkę Ci nad nim będzie stała z batem

Lady Loka napisał/a:

rossanka napisał/a:

Nie o to chodzi. Mam wrażenie, że jak będę z kimś, to muszę być posłuszna, czy chodzi o takie same hobby, czy poglądy, czy sposób spędzania wolnego czasu, że potrzeby drugiej osoby są ważne, a moje potrzeby nieistotne, coś jak dziecko rodzic. Tylko, że partner to nie rodzic, wiem to rozumiem, ale nie mogę przeskoczyć emocjonalnie. W relacjach z ludźmi, moje uczucia, potrzeby- umiem je wyrażać i mieć swoje zdanie, ale na osobach, na których mi związkowo nie zależy. Np koledzy z pracy. Nie obchodzi mnie to, że mogę mieć inne poglądy na to czy tamto, czy, że im się we mnie będzie podobało to czy tamto, lubię ich, ale gdzieś mam ich zdanie na mój temat. Podobnie jak mężczyźni, na których mi nie zależy, nigdy  nie zakezalo- przed nimi mogę być sobą, mieć swoje poglądy  przyzwyczajenia, zdanie, bo ich zdanie na mój temat nie ma dla mnie znaczenia.

Nikt nie chce żyć z własnym klonem. Wiele osób Ci już tłumaczyło, jak bardzo w tym momencie się mylisz  ike osób jeszcze ma Ci wytłumaczyć to, że będąc w związku możesz mieć swoje zdanie? Ludzie się kłócą, dyskutują, mają różne sposoby na spędzanie wolnego czasu, lubią inne potrawy, a potrafią stworzyć związki wieloletnie. Czyli nie, nie musisz być posłuszna.

Poza tym w Twojej logice jest jeden haczyk. Czemu to Ty masz się podporządkowywać, a nie facet?

Bo jak wyrażam swoje zdanie(przy mężczyźnie na którym mi zalezy) jak już pisałam, zaraz się denerwuje, że nie powinnam, bo on mnie zostawi, bo nie mam prawa  wyrażać siebie. A jak się juz zdarzalo się, że jednak wyrazalam(bo rozumowo przekonywałam siebie że moge), to zaraz nasilały mi się moje ataki lękowe, czulam, ze za kare, nerwica się nasilała:(  więc mam do wyboru albo się całkiem podporządkować, stłumić swoje potrzeby( ale wtedy nie będę szczesliwa) albo wyrazić swoje potrzeby-a wtedy zaraz jak z automatu jakiegoś, mam te napady lękowe i somaty jakby za karę, że się z kimś kłóce czy mam swoje zdanie.
Tak, był ten temat na terapii. Tak, logicznie zrozumiałam mechanizm, że sama siebie karam wtedy. Nie  do dziś tego nie wypełniłam. Nie jestem w stanie, działam jak zaprogramowana. W efekcie najlepiej mi samej, nie kłóce sie i nie mam swojego zdania, które nie spodoba się partnerowi, więc jestem szczęśliwa, jednocześnie nie wyrażam bliskiej osobie swojego zdania, nie doceniam swoich pragnien-ale nie mam tak nasilonych ataków lękowych.
Widzę, że mam jakiś wadliwy program, ale nię zdołałam go przeskoczyć:(
Terapeuta mówił, że dalej muszę już sama to ogarnąć.
Jedyne wyjście to spróbować.
Co do faceta, to nie chciałabym aby mi przytakiwać.  Np nie cierpi, nie znosi pływać kajakiem, to niech mi powie, a nie udaje, że lubi i pływa ze  mną tym kajakiem. Mogę pływać sama, a z nim pograć w siatkówkę np. Mnie by było przykro, jakby osoba będąca ze mną w związku zmuszała  się do czegoś amym ja była zadowolona a to by było bardzo wielkie poświęcenie z jej strony.

Bo to taka próba usprawiedliwienia własnej samotności...to że się dzisiaj nie opłaca szanować 2 osoby to wiemy choćby z tego wątku, ale nie ma co zakładać katastrofy przed. Nieźle się ten temat rozkręcił, hehehe.

Pomijając już przypadki, kiedy to osoba na Twoim miejscu trafia na kogoś, kto z rozmysłem wykorzystuje drugą stronę właśnie przez podporządkowanie się, to już zwykły człowiek, chcący stworzyć udana relację, miałby z tym kłopot. Ciężko z kimś żyć, kto się na wszystko zgadza i potakuje, nie potrafi się określić ani nie ma własnej opinii. Zresztą nie wyobrażam sobie tak funcjonować nawet w gronie koleżeńskim czy idać dalej, działać zawodowo w niektóych branżach. No bo jak taka osoba, która tylko potakuje, może osiągnąć sukces w pracy?
Psychopaci lubują się w takim podporządkowywaniu sobie ludzi, ale ja zwyczajnie nie wytrzymałbym przy kimś, kto się zachowuje jak (niemal) niewolnik.

bagienni_k napisał/a:

Pomijając już przypadki, kiedy to osoba na Twoim miejscu trafia na kogoś, kto z rozmysłem wykorzystuje drugą stronę właśnie przez podporządkowanie się, to już zwykły człowiek, chcący stworzyć udana relację, miałby z tym kłopot. Ciężko z kimś żyć, kto się na wszystko zgadza i potakuje, nie potrafi się określić ani nie ma własnej opinii. Zresztą nie wyobrażam sobie tak funcjonować nawet w gronie koleżeńskim czy idać dalej, działać zawodowo w niektóych branżach. No bo jak taka osoba, która tylko potakuje, może osiągnąć sukces w pracy?
Psychopaci lubują się w takim podporządkowywaniu sobie ludzi, ale ja zwyczajnie nie wytrzymałbym przy kimś, kto się zachowuje jak (niemal) niewolnik.

A nie wydaje Ci się, za to związek idealny? Zobacz ile tu wątków, gdy on i ona narzekają, że związki się sypią, nie dogadują się, on chce przeprowadzki z granice, ona woli zostać w Polsce. Ona chce drugie dziecko, on uważa że jedno wystarczy. Ona lubi imprezy, on ma pretensje, że ona za czesto wychodzi. On lubi wydawać na swoje hobby, dla niej to strata pieniędzy, które można odłożyc na wakacje.
A teraz wyobraź sobie sytuację, masz kobietę, mówisz, chciałby. Abyśmy pojevhaki na wakacje w Bieszczady- a ona na to nie chce, wolę do Egiptu. Albo chcesz, obejrzeć kryminał, a ona mówi, nie zgadzam się, przełączaj na komedie, nie chce kryminału. Albo mówi, wiem, że nie lubisz siedzieć do późna, ale ja nie lubie się kłaść wczesnie, więc rano daj mi pospać.

rossanka napisał/a:

bagienni_k napisał/a:

Pomijając już przypadki, kiedy to osoba na Twoim miejscu trafia na kogoś, kto z rozmysłem wykorzystuje drugą stronę właśnie przez podporządkowanie się, to już zwykły człowiek, chcący stworzyć udana relację, miałby z tym kłopot. Ciężko z kimś żyć, kto się na wszystko zgadza i potakuje, nie potrafi się określić ani nie ma własnej opinii. Zresztą nie wyobrażam sobie tak funcjonować nawet w gronie koleżeńskim czy idać dalej, działać zawodowo w niektóych branżach. No bo jak taka osoba, która tylko potakuje, może osiągnąć sukces w pracy?
Psychopaci lubują się w takim podporządkowywaniu sobie ludzi, ale ja zwyczajnie nie wytrzymałbym przy kimś, kto się zachowuje jak (niemal) niewolnik.

A nie wydaje Ci się, za to związek idealny? Zobacz ile tu wątków, gdy on i ona narzekają, że związki się sypią, nie dogadują się, on chce przeprowadzki z granice, ona woli zostać w Polsce. Ona chce drugie dziecko, on uważa że jedno wystarczy. Ona lubi imprezy, on ma pretensje, że ona za czesto wychodzi. On lubi wydawać na swoje hobby, dla niej to strata pieniędzy, które można odłożyc na wakacje.
A teraz wyobraź sobie sytuację, masz kobietę, mówisz, chciałby. Abyśmy pojevhaki na wakacje w Bieszczady- a ona na to nie chce, wolę do Egiptu. Albo chcesz, obejrzeć kryminał, a ona mówi, nie zgadzam się, przełączaj na komedie, nie chce kryminału. Albo mówi, wiem, że nie lubisz siedzieć do późna, ale ja nie lubie się kłaść wczesnie, więc rano daj mi pospać.

Wiesz co w obliczu braku możliwości dogadania się robią normalni ludzie? Rozstają się. Bo nie ma sensu się męczyć. W imię czego właściwie?

Kurczowo trzymasz się chęci bycia w związku, bo wydaje Ci się, że druga osoba utuli Twoje niedokochane wewnętrzne dziecko. Ale to niemożliwe.

Lady Loka napisał/a:

rossanka napisał/a:

A nie wydaje Ci się, za to związek idealny? Zobacz ile tu wątków, gdy on i ona narzekają, że związki się sypią, nie dogadują się, on chce przeprowadzki z granice, ona woli zostać w Polsce. Ona chce drugie dziecko, on uważa że jedno wystarczy. Ona lubi imprezy, on ma pretensje, że ona za czesto wychodzi. On lubi wydawać na swoje hobby, dla niej to strata pieniędzy, które można odłożyc na wakacje.
A teraz wyobraź sobie sytuację, masz kobietę, mówisz, chciałby. Abyśmy pojevhaki na wakacje w Bieszczady- a ona na to nie chce, wolę do Egiptu. Albo chcesz, obejrzeć kryminał, a ona mówi, nie zgadzam się, przełączaj na komedie, nie chce kryminału. Albo mówi, wiem, że nie lubisz siedzieć do późna, ale ja nie lubie się kłaść wczesnie, więc rano daj mi pospać.

Ross, ale kwestia dzieci to inna waga niż wyjazd na wakacje...
Wakacje? Najpoerw jedziecie w jedno miejsce, a potem w drugie.
Film? Dzisiaj ten, jutro inny.

Spanie? Ja chodzę spać tak przynajmniej godzinę wcześniej niż mąż i wstaję wcześniej. Nie widzę problemu. Nie jesteśmy sklejeni.

Są takie ważne rzeczy, w których się trzeba zgadzać. Ślub, dzieci, miejsce zamieszkania. Reszta to kwestia dyskusji.

Mój ex mówił, że nie wierzy w kompromisy i ich nie stosuje. Co byś na to powiedziała?

rossanka napisał/a:

Lady Loka napisał/a:

Ross, ale kwestia dzieci to inna waga niż wyjazd na wakacje...
Wakacje? Najpoerw jedziecie w jedno miejsce, a potem w drugie.
Film? Dzisiaj ten, jutro inny.

Spanie? Ja chodzę spać tak przynajmniej godzinę wcześniej niż mąż i wstaję wcześniej. Nie widzę problemu. Nie jesteśmy sklejeni.

Są takie ważne rzeczy, w których się trzeba zgadzać. Ślub, dzieci, miejsce zamieszkania. Reszta to kwestia dyskusji.

Mój ex mówił, że nie wierzy w kompromisy i ich nie stosuje. Co byś na to powiedziała?

Pytanie nie do mnie ale ja odpowiedziałabym, że swiat mężczyzn nie kończy się na Twoim ex. To naprawdę nie jest tak że każdy człowiek jest taki sam. Takiemu człowiekowi jak Twój ex podziękowałabym jako partnerowi i szukałabym takiego który realnie i uczciwie patrzy na relacje dwojga ludzi a nie szuka podwładnej. Byłaś tylko w jednym związku ale na litość  chyba wiesz ze nie każdy tak wygląda. Słyszałaś o innych związkach i układach chociażby od znajomych. Nie można całe życie patrzeć przez pryzmat jednego doświadczenia. Tzn można ale czy to zdrowe?

Wiadomo lepiej nikogo nie poznawać w takim razie. Cieszę się, że wyjaśniłem sytuację. PS Ja Ciebie totalnie nie widzę w partnerskiej 50/50 relacji, Ross. Myślę, że wymagasz masę opieki i cierpliwości. A żeby było 50/50 musiałabyś kogoś równie znerwicowanego znalezc. Także jedyna szansa to właśnie dominujący hedonista.

PS Czy wraca stary porządek i każdy wątek będzie przerabiany na temat rossance? Znowu?

Lady Loka napisał/a:

rossanka napisał/a:

A nie wydaje Ci się, za to związek idealny? Zobacz ile tu wątków, gdy on i ona narzekają, że związki się sypią, nie dogadują się, on chce przeprowadzki z granice, ona woli zostać w Polsce. Ona chce drugie dziecko, on uważa że jedno wystarczy. Ona lubi imprezy, on ma pretensje, że ona za czesto wychodzi. On lubi wydawać na swoje hobby, dla niej to strata pieniędzy, które można odłożyc na wakacje.
A teraz wyobraź sobie sytuację, masz kobietę, mówisz, chciałby. Abyśmy pojevhaki na wakacje w Bieszczady- a ona na to nie chce, wolę do Egiptu. Albo chcesz, obejrzeć kryminał, a ona mówi, nie zgadzam się, przełączaj na komedie, nie chce kryminału. Albo mówi, wiem, że nie lubisz siedzieć do późna, ale ja nie lubie się kłaść wczesnie, więc rano daj mi pospać.

Ross, ale kwestia dzieci to inna waga niż wyjazd na wakacje...
Wakacje? Najpoerw jedziecie w jedno miejsce, a potem w drugie.
Film? Dzisiaj ten, jutro inny.

Spanie? Ja chodzę spać tak przynajmniej godzinę wcześniej niż mąż i wstaję wcześniej. Nie widzę problemu. Nie jesteśmy sklejeni.

Są takie ważne rzeczy, w których się trzeba zgadzać. Ślub, dzieci, miejsce zamieszkania. Reszta to kwestia dyskusji.

Mój ex mówił, że nie wierzy w kompromisy i ich nie stosuje. Co byś na to powiedziała?

rossanka napisał/a:

Lady Loka napisał/a:

Ross, ale kwestia dzieci to inna waga niż wyjazd na wakacje...
Wakacje? Najpoerw jedziecie w jedno miejsce, a potem w drugie.
Film? Dzisiaj ten, jutro inny.

Spanie? Ja chodzę spać tak przynajmniej godzinę wcześniej niż mąż i wstaję wcześniej. Nie widzę problemu. Nie jesteśmy sklejeni.

Są takie ważne rzeczy, w których się trzeba zgadzać. Ślub, dzieci, miejsce zamieszkania. Reszta to kwestia dyskusji.

Mój ex mówił, że nie wierzy w kompromisy i ich nie stosuje. Co byś na to powiedziała?

Powiedziałabym mu, żeby spadał na drzewo, bo ja nie mam obowiązku podporządkowywania się do jego życzeń. Skoro nie wierzy w kompromisy, to może się dostosować do mnie i do tego, co ja chcę.

Jak Ty sobie wyobrażasz 20 lat z takim gościem? On by dyktował Ci gdzie na wakacje, co na obiad, o której idziesz soać i kiedy uprawiasz seks? Dzieci też tylko kiedy on chce? A jakby miał dziecko, to dziecko miałoby jeść, płakać i robić kupę wtedy, kiedy on sobie wymyśli?

Rossanka, wszyscy się tu dziwią, bo to nie jest normalna reakcja, że jakaś tam wizja namniejszego konfliktu czy wyrażania odmiennego zdania od partnera sprawia, że myślisz, że ktoś Cię zostawi i wpedza w jakieś ataki paniki.

W każdym związku, nawet najlepszym, dochodzi do spięć i do różnicy zdań i jakoś ludzie potrafią osiagnąć kompromis, a nie, że "nie zgadzasz się ze mną, to zabieram zabawki". Oczekiwania Twojego eks, że jemu masz się zawsze podporzadkować, było conajmniej kuriozalne, żeby nie napisać wprost- patologiczne. Normalni mężczyźni tak się nie zachowują, bo większość kobiet by im parsknęła śmiechem na takie dyktaty.

Widać w Twoim domu panowała atmosfera, że na milość trzeba sobie zasłużyć, że jeżeli masz własne zdanie, to rodzic/ rodzice Cię odrzucali. Tylko totalna uległość dawała bezpieczeństwo rodzicielskiej milości. Pracowałas nad tym z terapeutą?