Czy on chciał tylko seksu, czy normalnego poznawania się? - Netkobiety.pl

Witam.Ja uważam,że temu facetowi chodziło tylko i wyłącznie o darmowy sex.Zresztą nie ukrywał się z tym.Myślę,że ma więcej takich kobiet.Nawet gdyby do czegoś doszło między Wami to pewnie i tak by Cię olał.Dobrze zrobił,że przestał się do Ciebie odzywać,powinnaś się cieszyć i więcej tego nie analizować.Faktycznie mogłaś tam nie jechać do niego do domu i nie robić nic wbrew sobie,ale byłaś trochę naiwna przez brak doświadczenia.Ten facet według mnie nie nadawał się do normalnego związku.Będzie sobie znajdował"dziewczyny"gdzie będzie się liczyło tylko jedno i będzie je traktował po chamsku i przedmiotowo.Jedno jest pewne-to nie był facet dla Ciebie.On chciał czego innego,Ty chciałaś zupełnie innych rzeczy,których on nie jest w stanie Ci dać.Dobrze,że ty tylko tak się skończyło.Na drugi raz nie chodź do takiego kogoś do domu,bo mogą się wydarzyć dużo gorsze rzeczy.Pozdrawiam

Pisałam już na ten temat, ale skrobnę jeszcze trochę.
Umajona, tu się kłania brak pewności siebie, co doskonale znam z autopsji. Zamiast trzymać się swojego zdania, tego czego chcemy, próbujemy podświadomie podreperować swoje poczucie wartości poprzez cudze uznanie. W swojej niepewności, pełne tęsknot i braków, zastanawiamy się, co z nami nie tak, że nas nie chcą.
A tymczasem zdrowo jest czasem odwrócić perspektywę: skoro z tobą coś "nie tak" (tzn. nie spełniasz moich oczekiwań, potrzeb - co wcale nie musi oznaczać potępienia i krytyki, a jedynie stwierdzenie faktu), to ja nie chcę ciebie.
Mój aktualny pan na pierwszym spotkaniu próbował mnie pocalować, na co zupełnie nie byłam przygotowana, bo był tylko znajomym, który przyszedł mi naprawić coś w mieszkaniu. Spróbowałam innego zachowania niż moje utarte schematy (unik lub agresja), powiedziałam mu zwyczajnie, że bardzo bym chciała, by mnie toś przytulił, za rękę potrzymał i tak dalej, ale nie w momencie, gdy jesteśmy sobie niemal obcy. Zostało to zupełnie normalnie przyjęte. Po kilku spotkaniach nawet... spaliśmy razem W pełnym rynsztunku pod kocem i z buziakiem na dobranoc jako jedynym fizycznym kontaktem. Było to po pewnej małej imprezce z koleżanką, którą przenocowałam w drugim pokoju. Nie czułam obaw, wiedziałam, że będzie tak jak chcę. I było. Ale to wszystko warto wyraźnie komunikować, a nie z góry posądzać kogoś o złe intencje, a siebie oskarżać o jakieś niewydarzenie. Nie bać się odrzucenia. Bo skoro spotkam się z odrzuceniem, to znaczy, że nie ma czego żałować, to po prostu nie to.
Poznając PP byłam bogatsza o parę forumowych dyskusji i własnych refleksji, zachowałam się inaczej niż zwykle, zwróciłam większą uwagę na własne potrzeby i okazało się to dobrą strategią. Nadal idę tą drogą, to się bardzo opłaca.
Zgoda z samą/samym sobą jest najlepsza i najważniejsza.

Dziękuję za Wasze komentarze. Pewnie polegne, ale jeszcze coś dodam, bo to w sumie istotne. My się przez te miesiące widywalismy czasem. Wprawdzie nie sam na sam, ale jednak. I co jakiś czas pisał, zapraszał do siebie, a ja toczyłam wewnętrzna walkę, bo z jednej strony inaczej sobie wyobrażałam rozwój naszej relacji, a drugiej strony chciałam do niego pojechać. I w końcu po tych długich miesiącach to zrobiłam... I okazuje się, że chciałam tego, co się tam wydarzyło... I najgorsze jest, że nadal chcę Nawet ze świadomością, że związku z tego nie będzie... Dlatego jestem zdezorientowana w swoich uczuciach... Co się ze mną stało?

umajona, masz okazję poprzyglądać się sobie, zobaczyć, co rzeczywiście jest dla Ciebie ważne i czym się chcesz kierować.
Po prostu bądź uważna na siebie i swoje potrzeby, zamiast kierować się wydumanymi założeniami.
Przecież czytasz to forum i widzisz, że ludzie potrafią zracjonalizować sobie dosłownie wszystko. Kobiety tkwią w związkach z przemocowcami, tłumacząc to miłością, ratują alkoholików, bo przecież oni piją, gdyż są wrażliwi, a wrażliwość to taka wspaniała cecha, nawet totalitaryzm jest brany za zdecydowanie. Patrz na to, co jest pod spodem.

Dziękuję Wam, dziewczyny! Nie jest mi łatwo o tym wszystkim pisać, ale nie żałuję, bo Wasze komentarze są cenne i dają do myślenia. Może w końcu poskładam się w całość. Ale taką szczerą i prawdziwą.

MarlenaWi, Tobie też dziękuję za pierwszą Twoją wypowiedź. Również mi nakreśliła pewne spojrzenie na sprawę, bo w tym całym moim zauroczeniu po prostu pewnych kwestii nie chciałam i nie chcę widzieć, a to błąd.

Czyli teraz czeka mnie wsłuchanie się w siebie, nie uciekanie przed prawdą (zarówno o sobie, jak i o nim), podjęcie decyzji i trzymanie się jej. Może dzięki temu przestanę się kręcić w kółko i uwolnię...

Przecież to nie o to chodzi, by nic nie czuć i mieć serce z kamienia. Po prostu nie kierować się wyłącznie emocjami. Jest jeszcze rozum, którego należy używać..

Myślę, że to jest sedno mojego problemu. Tamtego wieczoru przestałam wierzyć w to czekanie. Jeden ze współlokatorów chodził smutny, bo jego dziewczyna wyjechała na Erasmusa, drugi współlokator miał randkę, a koleżanka napisała mi wiadomość, że ustaliła już z narzeczonym datę ślubu na sierpień. I coś we mnie pękło..... Ta cała tak długo tłumiona tęsknota. To właśnie wtedy, tamtej nocy, dałam znać temu chłopakowi, że chciałabym... 

Uznałam, że bez sensu jest to czekanie. Że chciałabym choć przez chwilę poczuć, jak to jest być w ramionach kogoś, na kim mi zależy, przez chwilę być szczęśliwą zakochaną. Myślałam, że potem będzie mi łatwiej, mając to doświadczenie, wspomnienia, ale to była tylko iluzja, złudzenie.
Po pierwsze, nie jest łatwiej, bo chciałabym więcej, a po drugie chciałabym więcej, ale tak, żeby jemu na mnie zależało, a mu nie zależy i to było bardzo wyraźnie czuć... I to się nie zmieni.

Jeśli czyta to ktoś, kto się waha, to nie warto ulegać iluzji, pozorom szczęścia. Jeśli chłopakowi nie zależy, to bycie z nim nie jest żadnym szczęściem.

(do moderatorów - nie da się edytować poprzedniego posta, dlatego napisałam drugi pod spodem)

No, wzięło ;p

Dlaczego z nim? Bo to w nim się zauroczylam. Tak ogólnie mi na związku nie zależy, umiem być szczęśliwa sama. Ale jak się w kimś zaurocze, to brakuje mi tej bliskości, przytulenia i całej reszty. Tak poza tym, to nie. Więc szukać gdzie indziej nie będę. A on? Powoli zaczynają mi opadać różowe okulary, które przesłanialy mi rzeczywistość.... Poza tym tu chodzi o coś więcej, niż tylko o fizyczną więź. Również o tą emocjonalną, a tego z nim nie będzie, bo mu nie zależy. Mój błąd był taki, że nie chciałam tego widzieć.

Nie chciałam widzieć, że się nie uda, miałam złudne nadzieje. Niestety dalej nie chcę tego widzieć, choć pora się otrząsnąć. Problem w tym, że uczucia wiele przesłaniaja. Obiektywnie i rozumowo wiem, że to bez sensu, ale uczuciowo jeszcze nie umiem odpuścić...
Tak, chodzi o uczucie do tego konkretnego chłopaka. Nie wykluczam kogoś innego, ale szukać na siłę nie chcę i nie mam takiej potrzeby. Jak się znów w kimś zakocham, to super, ale jeśli nie, to też spoko.
Mi nie zależy na tym, żeby z kimś być. Zależy mi na konkretnej osobie. Niestety zamiast widzieć tego chłopaka w prawdzie, za dużo sobie wyobrazilam. Czyli zakochałam się w swoich wyobrażeniach i trudno mi oddzielić je od rzeczywistości, zobaczyć i przyjąć prawdę. A to ważne. Mam nadzieje, ze na przyszłość będę bardziej rozwazna, niż romantyczna...

MagdaLena1111, dzięki, zwłaszcza za to ostatnie zdanie... : )

Hmm... Nie odpowiem na te pytania. A wiesz, dlaczego? Dlatego, że nie chcę się już w tym dalej taplać, roztrząsać tego. Chcę to zostawić i pójść do przodu. A przynajmniej spróbować to zrobić.

Nie o wszystkim tu pisałam, nie wspomniałam o tym, jak wyglądało tamto spotkanie i co było potem. W każdym razie trochę przykrych rzeczy się wydarzyło... Jednak bez względu na to, czego żałuję, a czego nie, co bolało, a co zostanie miłym wspomnieniem, wszystko to chcę potraktować teraz, z perspektywy czasu, jako coś ważnego i potrzebnego. To już będzie częścią mnie, w jakiś sposób te doświadczenia mnie rozwinęły, ukształtowały, czegoś nauczyły o sobie samej, nauczyły też pokory. Chcę to w sobie zaakceptować.

Życie ma tak wiele powodów, by się nim cieszyć...

Mam wrażenie, że odpowiedzi na te pytania znacznie ułatwiłyby Ci dalsze działanie i ostateczną decyzję. Bo jak da się wszystko zostawić i pójść do przodu bez rozliczenia się z tym, co było? Samej Autorki nie chce oceniać, ale w takich wypadkach te same zjawiska bywają właśnie zupełnie inaczej oceniane, jedni nazywają to manipulacją, inni rozminięciem się oczekiwań.
To, co teraz wydaje się ważne, to fakt, że Autorka wie, że związku z tym gościem nie stworzy, ale nadal podświadomie coś dalej do gościa czuje, co jednak jest jakąś marną namiastką tego, czego sama pragnie.

Jeszcze sprostowanie - nie chodzi o to, ze nie można zacząc znajomosci od seksu. ALE jezeli jedna osoba nie czuje sie gotowa a druga naciska to jest ewidentna próba wykorzystania kogoś. Zresztą, jak wspomniałam.. Jeżeli komuś zależy to nie będzie naciskał i manipulował. Bardzo dobrze, ze sie nie odzywa, bo śmierdzi dupkiem.

Próbuję się zdystansować, ale fajnie, że piszecie. Wasze komentarze są cenne.

ulle, jeśli czasem zaglądasz do tego wątku, to jeszcze raz dziękuję za polecenie pani Tatiany! Jej blog i YT bardzo mi pomagają. W różnych sferach życia

Sytuacja wygląda tak, że po spotkaniu, które było niedawno (dla niektórych ciekawskich - działo się dużo, ale na całość nie poszliśmy ;p), w ostatnich dniach mieliśmy kontakt SMSowy. Niestety wiadomości ze strony tego chłopaka zupełnie nie były takie, jak od faceta, któremu zależy na dziewczynie... Bardziej wyglądało to jak wymuszenie przyjazdu do niego... Niby czasem używał "pięknych słów", ale było to takie sztuczne, nie prawdziwe. Trochę czułam się jakbym w jego oczach była zerem. Nie mam pojęcia, dlaczego niektórym facetom zależy na przespaniu się z kobietą, która niby im się podoba, ale sobie jej nie cenią, nie szanują? Jaki w tym sens? Ktoś to wyjaśni?

Wiem, że nie tego chcę... Mam opory przed wejściem w taki układ. Coś mnie wstrzymuje. Ale jednocześnie nadal uczuciowo ciągnie mnie do tego chłopaka (tak, też tego nie rozumiem). Mam nadzieję, że to w końcu minie.

Kolega wyżej chyba doskonale opisał to, co bardzo często się zdarza w takich przypadkach. Właśnie ta irytująca zmiana frontu, za każdym razem, kiedy samemu chce się coś ugrać i przekręcić na swoją modłę, kiedy jeszcze wczoraj nam pasowało a dzisiaj już jest nie do przyjęcia. Niesamowicie mnie to zniechęca do kobiet, te ciągłe wahania, niepewności czy zmiany priorytetów. Skoro układ jest czysty, labo nawet, jeśli widać, że mamy zupełnie inne potrzeby niż druga strona, to poco na siłę w tym trwać, albo co gorsza jeszcze na tą osobę naciskać, próbując zmienić jej punkt widzenia..?

Z drugiej strony, kto powiedział, że sam seks, nawet bez jakiś głębszych relacji czy uczuć jest od razu wyrazem braku szacunku? Czy brak zaangażowania emocjonalnego, takiego wyższego oznacza automatycznie brak szacunku do tej osoby? Myślę, że kobiety tego właśnie nie widzą. O ile oddzielenie uczuć od seksu jest możliwe, to przecież nie znaczy, że ja tej kobiety nie szanuję. Skoro idę z nią do łóżka, to w jakiś sposób mnie fascynuje, chociażby jej fizyczność i piękno, czuję się spełniony, kiedy mogę z jej kobiecą naturą obcować Tak mi się wydaje. W żadnym wypadku nie sprowadzałbym spędzenia z kimś jednorazowej przygody, jako przejawu braku poszanowania dla kobiety, przynajmniej w większości wypadków. Owszem znaczy dla mnie dużo, w tej konkretnej sferze, i w tym konkretnym przypadku. Gdyby każdy przygodny seks z kobietą miałby oznaczać, że jej nie szanuję i traktuję jako lalkę, to musiałoby to mieć znamiona czegoś gorszego.

Rozumiem doskonale irytację, ale na obronę kobiet wątpiących dodam, że tylko krowa nie ma wątpliwości.
Jestem teraz w relacji, która bardzo mi odpowiada, a jednak odzywają się moje obawy i stare urazy, nieraz mam ochotę uciec, odtrącić PP. Dużo mu o tym mówię, żeby wiedział i rozumiał.

No właśnie nie podoba mi się sposób, w jaki mnie traktuje... Momentami czułam się bardzo źle, ale może nie będę przytaczać tu przykładów. A spotkania typu "onlySex" mi nie pasują. Zwłaszcza bez obustronnego uczucia... Zresztą być może to by była tylko jedna chwila, może dwie, nie wiadomo. I koniec. Więc nie warto. Tym bardziej, że ja chciałabym czegoś więcej, żebyśmy się po prostu lubili i fajnie czuli ze sobą razem spędzając czas. A tego z nim nie będzie......... Żadnych wspólnych wyjść, wyjazdów czy po prostu bycia obok, bo go to nie interesuje. Za dużo sobie wyobraziłam, myśląc o nim, zamiast patrzeć na fakty.

Panowie, dzięki za wyjaśnienie.