Zazdrość czy zapobiegawczość? - Netkobiety.pl

Spokojnie. Nie musisz podejmować gwałtownych działań teraz. możesz natomiast jasno zaznaczyć ze Twoje granice zostały przekroczone .nie będziesz się zaznajamiac z tą Panią i jej rodzina czyli nie sankcjonujesz czegoś czego nie chcesz. Niech on to zrozumie i sobie skalkuluje zyski i straty. Obserwuj piłka po jego stronie. O związek dbaj. Co dalej zobaczysz..

Szkoda tylko tej dziewczyny, że zmarnowała czas na takiego dupka. Jak można się śmiać z własnej dziewczyny. Widać jaki lojalny był wobec Niej. To wystarczający sygnał jak traktuje swoją kobietę. W sumie nie miała czego zazdrościć

Josz, nie bede komentowac kazdego twojego zdania, tak jak robisz to ty, ale uwierz mi, ze niewiele masz racji w tym, co piszesz.

Jeszeli chcesz pomoc Autorce, to nie postrzegaj tej sytuaji w czarnych kolorach, bo to ja moze niepokoic i czynic niepewnym. Jej teraz potrzebna jest wiara, ze moze bedzie dobrze. I przekonanie o tym, ze jako kobieta ma sile, intuicje i jest (na razie) o co walczyc. Malzenstwa nie takie kryzysy przezywaly. Ja moglabym o tym napisac cale tomy.

Owszem, to TY napisalas, ze na dzien dzisiejszy sytuacja jest bez konstruktywnego rozwiazania. To nie jest prawda.
Poza tym nie chodzi tu o zadne natychmiastowe rozwiazanie.  NIKT GO NIE SZUKA! JESZCZE NIE.
Raczej chodzi  o to, by krok po kroku dotrzec do prawdy, a na to jest szansa. Rozwiazanie nadejdzie z czasem-zaleznie od tego, jak sprawy sie potocza…. ale na to jest jeszcze troche  czasu. Pochopne, usilne szukanie natychmiastowych rozwiazan moze przyniesc fatalne skutki.

Jesli tej szansy dla nich  juz nie bedzie-z jakiego by nie bylo powodu- to bedziemy jej radzic inaczej, dawac sile, by to przetrwac. I utrzymywac w przekonaniu, ze da sobie rade.
Wiadomo, ze facet w jakis sposob narozrabial; strasznie narozrabial. Ale nie znamy sytuacji, nie znamy tych ludzi. Wiemy tylko fakty, ktore podaje Autorka. Nie wiemy, co mysli, czuje, tak naprawde robi ten facet. Upierac sie po maniacku, ze on zdradza, brac to jako pewnik jest na tym etapie niewlasciwe. Ja mu daje 50%. A to duzo! (gdybym miala taka szanse na wygranie w totolotka, to gralabym codziennie). Jego zachowanie jest podejrzane i nie jest w porzadku. Ale my tego czlowieka nie znamy i nie wiemy, jak on mysli, dziala, jakiego jest pokroju.

Dziwaczny realizm na sile ("jest zle, uwierz...a bedzie jeszcze gorzej"), czarnomyslicielstwo i lezacego kopanizm mnie tu na tym Forum czasami powala na kolana.

Kopie Ela, kopie.
Skrajny pesymizm co do calosci sytuacji i rozsiewanie pewnika, ze on zdradza jest kopaniem lezacego.

O jakiej "glupocie" mowisz?

Autorka ma trzymac reke na pulsie: poprzez rozmowy, obserwacje i dojscie do prawdy. Jak? -ona wie najlepiej sama! zna meza, zna jego zachowania. My nie. Wiemy za malo, zeby oceniac ta sytuacje tak jednoznacznie.
Autorka musi byc madra, silna, rozwazna, trzymac nerwy na wodzy. Nie moze byc ani za bardzo uspiona, jesli on mowi "nic nie robie zlego", ale nie moze popadac w panike, jesli jakas pindzia ciagle do niego wypisuje. Ja znam z mojego doswiadczenia tak glupie i nachalne kobiety, ze to sie w pale nie miesci. Moze ona do takich nalezy? a on plynie z tym pradem?

Do licha: chcecie pomagac, to nie wyrzadzajcie szkod. Jej nie idzie teraz dobrze, a musi zachowac zimna krew.

Przez malowanie sytuacji czarnymi farbkami nikt tu jej nie pomaga, to jej moze przycmic spokoj i zdrowy rozsadek.

Naturalnie- rozowe okulary sa tu tez nie na miejscu.
Ale tych nie kaze jej tu nikt wdziewac, bynajmniej.

A ja uwazam podobnie jak Ela i Josz. No i nie, nie pisze tego z perspektywy zdradzanej zony (bo i mnie juz Magdalena o to posadzala w ktoryms watku).
Poprostu nie wierze w niewinna, ukrywana przyjazn, ktora nagle ma stac sie oficjalna i powiekszona nawet o partnerow. To taka ostatnia deska ratunku zeby kontaktu z "siostrą" nie stracic na zasadzie "najciemniej zawsze pod latarnią" . To nie jest kopanie tylko uswiadomienie Autorki, ze w obserwacji meza musi byc naprawde czujna bo moze i nie ma pewnosci ze bedzie gorzej ale lepiej poki co tez wciaz nie jest, mimo tlumaczen i propozycji meza.
Jesli o spotkanie chodzi to ja bym na nie przystala ale nie po to zeby sie uspokajac i przekonywac ze to super mila babka i kibicowac przyjazni meza tylko by miec okazje powiedziec wprost ze nie podobaja mi sie okolicznosci nawiazania tej znajomosci. Potajemne spotkania i kontakt nigdy nie sa fair wzgledem partnera i cieszysz sie ze masz okazje by to glosno powiedziec chociaz uwazasz ze to powinno byc oczywiste dla wszystkich. Maz chce zeby Autorka poznala jego"siostre "? Ok ale niech siostra tez pozna Autorke i jej stanowisko w sprawie. Niewykluczone ze partner tej pani (o ile wogole istnieje) tez sie dowie ciekawych rzeczy, ktorych nie byl swiadomy.

Z mojego doświadczenia, bredzenie o siostrze skończyło się w łóżku. Ja miałam już tylko ochotę zapytać czy stał się znienacka fanem kazirodztwa skoro stuka "siostrę"

Mąż nie widzi żadnego problemu, nie zgodzi się na terapię i jeszcze z Autorki zrobi przewrażliwioną zazdrośnicę.

Ja bym poszła na spotkanie.

A chociazby w taki, ze tamta kobieta bedzie wiedziala jakie jest stanowisko Autorki w sprawie. Moze jest mocno niekumata albo wrecz nieswiadoma ze Autorka dowiedziala sie o jej istnieniu przez przypadek. Moze rowniez nie ma na tyle wyobrazni by wiedziec ze w weekend sie zonatemu i dzieciatemu facetowi tylka nie zawraca. Jesli ma troche oglady i emtapii to po rozmowie z Autorka troche sie ogarnie co do czestotliwosci i pory kontaktu. Jesli nie to Autorka bedzie miala przynajmniej wiedze z jaka kobieta ma do czynienia. Prawdziwa przyjaciolka dla dobra zwiazku swojego przyjaciela sama odsunie sie na drugi plan by mu nie nabruzdzic nawet niechcacy w zyciu. Wyrachowana kobieta, zainteresowana romansem wykorzysta dodatkowo kryzys w zwiazku "przyjaciela" by jeszcze bardziej sie do niego zblizyc.

Szczerze to nie kupuje tego ze tamta kobieta jest nieswiadoma że trochę przekracza granice. Tak samo jak nie kupuje tego ze jest tylko przyjaciółka i jej intencje są jedynie przyjacielskie.
Co najwyżej autorka ma szansę wyjść na histeryczna żonę.
A tak przynajmniej ja to widzę

JJbp- Jesli dla ciebie  kazda rozmowa w cztery oczy konczy sie histeria, to juz wiem, z kim mam do czynienia.
Pewnie sama masz problemy z kultura dyskusji i mierzysz wlasna miarka innych.

Spotkanie jak najbardziej pomoze Autorce: bedzie miala wizerunek tej kobiety i pozna jej stanowisko w tej sprawie, bo na razie nie wiemy, czego tamta chce. Moze bedzie szansa wyczuc, czy kobieta mowi prawde, moze nie. Ale  nie bedzie  miala zalu, ze sie tego nie zrobilo.

Nie mozna z gory zakladac, ze spotkanie nic nie przyniesie, to bzdura.

Mialam nadzieje, ze to Forum reprezentuje jakis poziom. Widze, ze sie mylilam.

Udzielanie porady typu "on stuka siostre" jest ponizej pasa. W niczym Autorce nie pomoze, a przeciez ona zglosila sie tu po to, by sie wyzalic i zapytac o porade.
Jeszcze jedno beznadziejne Forum w internecie? jaka szkoda.

Autorko, nie daj sie zbic z tropu. Zycze wytrwalosci, madrosci, dobrej, kobiecej "cwanosci",  dyplomacji  i pomyslnego rozwiazania sytuacji. Ja tu juz od siebie wszystko napisalam, uciekam, bo styl i tresc niektorych  "porad" jest dla mnie nie do przyjecia.

Trzymaj sie kobito i uwierz: z kazdej sytuacji jest wyjscie.

Co za różnica, co on powie? Najważniejsze już powiedział, że nie zrezygnuje ze znajomosci z tamtą kobietę, a zdanie żony ma w głębokim poważaniu.

Rozstać się można zawsze, ja bym była ciekawa, z jaką kobietą mam do czynienia.

Mąż nie pójdzie na terapię, ponieważ nie widzi problemu.

Pustke w glowie mam taka,ze póki co faktycznie "rozwiązanie" problemu kończy się na codziennych rozmowach, w których (mam wrażenie) slysze to, co chce słyszeć. A raczej on mowi mi to, co chcialabym aby bylo prawda. Mija noc i wraca niepewność i stres. I od nowa siedzę i mysle. Patowa sytuacja. Nie umiem wierzyć,ze to nic nie znaczy bo wciąż sie ze sobą kontaktują. Nie umiem podjąć radykalnych krokow bo nie zlapalam go na zdradzie, jedynie (chociaż w moim odczuciu AŻ) na kłamstwie.
Nazwać to wszystko nielojalnoscia? Swinstwem?
Nie mam pojęcia co mam robic..

To będą pierwsze swieta, ktore spędzamy sami.
Nie godze sie ale nie wiem co robić... On zarzuca mi zazdrość , brak zaufania, wmawia,se jesteśmy najwazniejsi po czym następnego dnia znow z nią gada i mowi,ze to biznesowe sprawy. I co ja mam robić? Codziennie kłócić sie o to samo? Wczoraj juz dziecko prosilo abysmy sie pochodzili. Nie chce mu robic przykrości (mowie o synu).

MakaMaka, czasem tak bywa w związku, ze dochodzi się do sciany, i to są chyba wlasnie te najtrudniejsze momenty, nawet nie klotnie czy ciche dni, tylko sciana. Jestes chyba w takim miejscu. Z jednej strony Twoja bezsilność, a z drugiej strony brak reakcji.
Moja rada na te moment (jesli nie podoba ci się wariant z poznawaniem tamtej osoby) - odsun się trochę od niego, odetnij. Zajmij jakimiś swoimi sprawami, a malzonka pusc.. nie masz wpływu na to, czego on chce.
Zadręczanie się nie ma sensu.

Także chciałam o to spytać, bo w którymś poście napisałaś, że nie znalazłaś tymczasem żadnego ich kontaktu.
Skąd wiesz, że oni się kontaktują, czy on zmienił front i z ukrywanej znajomości przeszedł do pełnej otwartości, czy oni oprócz rozmów spotykają się, czy mąż Cię o tym informuje, czy te rozmowy toczą się także, gdy mąż jest już w domu po pracy, jesteś ich świadkiem?
MakaMaka, proponowałabym, żebyś teraz w okresie świątecznym odpuściła temat tej kobiety, zaangażuj męża do przedświątecznych przygotowań, postaraj się dla siebie i dziecka, żeby te święta minęły w dobrej atmosferze. Ewentualnie wcześniej poproś męża o to, żeby w czasie świąt nie kontaktował się z nią i poprosił ją, żeby ona zrobiła to samo.
Jeżeli zlekceważą Twoja prośbę, znowu będziesz miała szansę, żeby stanowczo powiedzieć- basta!
Benita72 słusznie zauważyła, że w tym momencie doszłaś do ściany, dlatego uważam, że w Twojej sytuacji metoda 34 kroków jest pewnym rozwiązaniem, co prawda tymczasowym, ale zacznij po świętach, jeżeli znowu coś Cię zaboli.
Zakończ tymczasem rozmowy i kłótnie o nią, skoncentruj się na sobie i dziecku, jednak obserwuj.
Obawiam się, że prędzej, czy później, wyczerpana tą sytuacją, podejmiesz decyzję i Ty postawisz męża pod ścianą.

MakaMaka
Jeśli chcesz o niego walczyć, to skorzystaj z propozycji zapoznania się. Choć wg mnie jest to upokarzający, ale chyba jedyny sposób nabrania lepszej orientacji w sytuacji. Resztę już pewnie "wuczujesz".

Pytasz, co my byśmy zrobiły.

No ja zrobiłabym tak: kop w d*, rozwód. Powody mojej decyzji:

- Maż znalazl sobie koleżankę, z którą gada o naszych prywatnych sprawach, o moich prywatnych sprawach. Hiperbolizując już, ja naprawdę mam prawo chcieć, aby nikt z wyjątkiem mnie samej czy mojego męża nie wiedział, że założyłam dziś majteczki w kropeczki, a nie w gwiazdeczki. Traktuję więc jego poczynania jako łamanie prawa do prywatności, a organicznie bardzo cenię sobie poufność.

-Mąż kłamie, że nie ma z nią kontaktu. Czyli kłamczuszek. W dodatku w bardzo podłej sprawie.

-Skoro mąż nie potrafi nie poruszać z koleżanką naszych tematów osobistych, to ona powinna go ucinać, a ona, z tego co tu kojarzę, jeszcze go podjudza do opowiadania. Czyli wścibska strasznie kobieta, a że mężu nie przeszkadza jej wscibstwo - to tym bardziej na kolejny wielki minus dla niego.

- Po wtóre zastanowiłabym się i spytała męż, po co mu żona skoro ma taką "na co dzień" przyjaciółkę; po co mu taka "na codzień" przjaciółka, skoro ma żonę. Samo to jeste dziwne, bo ile znasz małzeństw, gdzie mąż dzień w dzień po pracy musi spotkać się  z jakąś swoją przyjaciołką na kawkę i pogadanki? Dzień w dzień, zaznaczam. I po pracy. A nie raz na tydzień/miesiąc/rok lub w pracy. A skoro się spotyka, to znaczy, ze chce się z nią spotykać, bo sprawiają mu te spotkania przyjemność.

- Po kolejne: jeśli on potzrebuje porady dot. jego i mnie, to niech idzie do lekarza/psychologa - tak się robi, a nie jakieś tanie chałupnictwo próbuje uprawiać. Jeszcze polegajace na tym, że on jej płącze przytulony do jej piersi o tym, jak mu ze mną ciężko, a ona chętnie mu te piersi wysunie.

-I po ostatnie propozycję dot. zapoznania nas obu uznałabym za bezczelną, a samo spotkanie za upokarzające.
No ale to ja.

Mar. Od tego jest forum by mówić co się sądzi i każdy to robi.
Co Ty sadzisz jako mężczyzna szczerze
:
1.mąz znalazł siostrę
2.maz zauroczyl się w innej kobiecie i chce mieć romans ale kocha żonę
3. maz się zauroczyl w Innej i chce przeskoczyć na inną gałąź
I czy pozwolilbys na takiego przyjaciela żonie  kobiecie?

Mi tam ulgę przynosi prawda nie kłamstwa.ale jak kto woli.
Ale sama kiedys zaproponowalam założenie osobnego działu Glaskanie po głowie.

Oczywiscie jest inna strona medalu, że mąż ma bardzo pojemne serce i kocha i żonę i kochanki tam mają miejsce- tylko zwykle się z tym nie obnosi i żona nie ma nic zabrane, a już na pewno nie opuszcza jej w weekend biegnąc na kawę za 10 min.

Feniks, proszę Cię o zaprzestanie wycieczek osobistych w moim kierunku, bo to tylko w tym wątku zdarzyło się po raz drugi. Po prostu sobie odpuść prowokowanie mnie, bo nie mam ochoty na offtopowanie wątku.
Twój post raportowałam

Magalena już od dawna obraza i prowokuje wiele kobiet na tym forum, zazwyczaj mężatki z dluzszym stazem w dosyć dobrych związkach (choć pewnie nie do końca to siebie uświadamia). Przypadek?

A może nie otrzymujesz ostrzezen, bo nie każdy lubi latac na skarge do moderacji, tylko woli rozwiązywać niekomfortowe sytuacje bezpośrednio z zainteresowanym?

ps. Nie musisz mnie pozdrawiać, nie jest mi to potrzebne. Wystarczy, jak tu, w rozmowach, będziemy się szanować nawzajem, chyba nie wymagam zbyt wiele? A Twój ton czasem pozostawia do zyczenia, przyjamniej ja tak Cie odbieram.

nudny.trudny, taak, lojalność to dobra cecha

Drodzy, albo kończymy proszę ten off top, albo z tego wątku będę musiała usunąć całą stronę wypowiedzi

@Autorka wątku...

Mąż ma przyjaciółkę. Twierdzi, że to tylko przyjaciółka. Gdyby to nie była przyjaciółka, ale przyjaciel, mężczyzna, to też byś tak samo była zazdrosna, zaniepokojona, zdruzgotana tym, że on z tym kolegą tak dużo czasu rozmawia? Czy są jakieś limity czasu które przysługują mężowi na poświęcanie czasu i uwagi i rozmów takiemu przyjacielowi?

Jak to jest, że w tej chwili nie chcesz się z mężem rozejść, a zrobisz to natychmiast gdy dowiesz się że on zdradził? Czy Was razem trzyma wyłącznie to, że jego penis nie penetruje innej cipki niż twoja? To jest jedyna rzecz która Was łączy i gdy ten warunek nie będzie spełniony, to natychmiast małżeństwo się rozpadnie?

Jakkolwiek mówi się, że kobiety działają na poziomie emocjoanlnym i logiczne tłumaczenia nie mają sensu (np. google "wykład pastora o małżeńśtwach"), to biorąc twój przypadek na logikę można dojść do różnych wniosków, być może rozbieżnych z tym co planujesz i z tym co Cię boli.

Absolutnie zgadzam się z Garym. To co Autorce funduje mąż jest dla niej poniżające, jako żony i kobiety. Powtórzę - ja ewakuowałabym się z takiego związku już teraz, na tym etapie. Po co być z kimś, kto świadomie nie szanuje Twoich potrzeb i granic? to już lepiej być samej...

Obawiam się, że Gary miał zupełnie co innego na myśli.

To prawda, ale w takiej sytuacji obowiązują pewne zasady; brak tajemnic, szczerość, żadnych dwuznacznych sytuacji, przyjaciółka powinna znać swoje miejsce w szeregu, nie zajmować swoją osobą czasu należnego rodzinie, ale przede wszystkim to mąż powinien stać na straży nieprzekraczalnych granic.
W opisywanym przypadku te zasady zostały złamane. Nie wiemy co prawda, czy kontakt męża autorki z ową panią realnie zabiera czas, który on mógłby poświęcić dla rodziny, bo MakaMaka o tym nie pisze, jednak cała reszta budzi oczywiste wątpliwości.

Być może w tym małżeństwie istnieje głębszy problem, po za omawianym, którego obydwoje nie dostrzegają, na co wiele osób zwróciło tutaj uwagę.
Autorka nie chce rozwodzić się z mężem, a i on twierdzi, że kocha i rodzina jest dla niego najważniejsza, jednak pojawienie się, a raczej przypadkowe odkrycie podobno świeżej, a już zażyłej znajomości z inną kobietą słusznie budzi jej niepokój.
Nie uważam, żeby dziwnym było uzależnienie rozwodu od prawdy, która wyjdzie na jaw. Prawda uspokoiłaby żonę, lub przeciwnie, obnażyła oszustwo męża. W tej chwili autorka analizuje fakty, które nie zawsze współgrają z "prawdą' serwowaną jej przez męża, stąd jej narastająca frustracja.
Może terapia małżeńska pomogłaby ten głębszy problem wydobyć?
Mimo, że mąż uważa, że wszystko jest w porządku, to jednak widząc stan psychiczny żony, do którego jakby nie było , sam doprowadził, widząc jej ciągłe wątpliwości (jakby się nie domyślał skąd się biorą) powinien wyjść na przeciw i w trosce o rodzinę, zasugerować terapię, jeśli naprawdę jest uczciwy.

Powiem szczerze.. Z mężem który powiedziałby wprost zaiuroczylem się  w innej a małżeństwo było dobre byłaby jakaś rozmowa. Z takim który próbuje zmieniać fakty a ze mnie robić histeryczkę by siebie wybielic juz nie.

A czemu nie rozwód?
Jeśli mąż okaże się być człowiekiem bez klasy, to czemu się z kimś takim męczyć? No nie od męczeństw i wszelkiej martyrologii jest małżeństwo. Ja bym takiego "dupnęła".

A widać coś po postach, ze autorkę gryzie nie tylko sam fakt posiadania przez męża randomowej siostro-przyjaciółki. Ja bym jeszcze tobie zaproponowała, MakaMaka, abyś przemyślała sobie, czy on ze swoim brakiem poziomu nie będzie cię całościowo mierził - on i wspomnienia o tych zdarzeniach. Po co się męczyć... I dodając jeszcze - na moje trochę dziwno, że włożyliście mnóstwo wysiłku w odbudowanie jednej pokryzysowej sytuacji, aby wpaść znów w kolejny dołek. Dziwno i straszno zarazem... Chyba że ci o jeszcze inne rzeczy chodzi, że tak ci na nim zależy. Ale nie wnikam.

A tak w ogóle, to sorry, ale przyjaciółkę czy przyjaciela "od wszystkiego" można sobie mieć przed ślubem. Po ślubie pewne sprawy muszą pójść do okrojenia, jeśli oczywiście mowa o ludziach na poziomie.

Święta minely spokojnie. 
Rozmawialismy jeszcze sporo o tym wszystkim, o nas, o mnie w świetle tej znajomości itp.
Wiem,ze od ubiegłej srody się nie kontaktowali. A przepraszam... Przyslala zyczenia świąteczne, które sam mi pokazal.
Stwierdził,że myslal nad tym wszystkim i stwierdził,że faktycznie ta częstotliwość kontaktów mogla nasuwac różne mysli i ze zrozumiał,ze to nie wygląda dobrze kiedy on kontaktuje sie z nią tak często. Upiera sie przy tym,ze to zwykla znajomość. Powiedział,że nie chce ukrywac tego kontaktu na zasadzie "no to od dziś sie nie odzywamy do siebie", chce mieć możliwość pogadania jak z koleżanka, raz na jakis czas i w dalszym ciągu chce, jesli ja wyrażę chęć, zebym ją poznała.

Jestem czujna, obserwuje ale nie wariuje.
Wyciszylam sie przez tych kilka wolnych dni, poukladalam mysli.
Pojutrze rano wyjeżdżamy na 5 dni (wyjazd byl zaplanowany juz w lutym).
Dziekuje Wam wszystkim za wpisy i rady.