JEGO Syn przyczyną rozpadu związku - Netkobiety.pl

Wybór mniejszy, ale odpowiedzialność większa. Nie wyobrażam sobie, że posiadając dzieci, biegam za jakąkolwiek parą gaci, byle tylko chłopa w domu mieć, zamiast zwracać uwagę na to jakim człowiekiem i przyszłym ojczymem dla nich jest. Bo dzieci powinny być na pierwszym planie, a nie moje widzimisię.

Kokosek, to dziecko jak i tatuś potrafią zmylić nawet psychologów. Mają dwie twarze, dosłownie. Łagodne baranki, potrafią na zawołanie łezki stanąć w oczkach i małego i dużego, takie słodkie miśki. Ale niestety mają też drugie oblicze, które wychodzi dopiero po czasie. Po małym było trochę widać, ale każdy, powtarzam, każdy, składa i składał to na karb tego, że stracił mamę, że sam ojciec wychowuje, to może dlatego itd. itp. Nawet psycholog zmieniła zdanie o nim diametralnie i nauczycielka, która przez 6 miesięcy dzień w dzień z nim pracowała dopiero po ok. 3 mscach. Wszystkie stwierdziły, że dziecko jest aktorem pierwszej wody i manipuluje otoczeniem z precyzją zegarmistrza. Wszyscy ich żałują, nawet tu na forum, ludzie nie wiedzą i nie widzieli dziecka czy ojca, a pierwsze głosy to dawanie forów bo stracił mamę. Mnie też sie to zdarzyło. Dziecko owszem widać było, że jest coś nie tak, ale uważałam, że jest po prostu nieokrzesany przez stratę mamy. Problemy z mową uważałam, że są przez tą stratę, tym bardziej, że mam znajomego, którego synek zaczął mówić dopiero koło 4 latek bo miał traumę po stracie matki. Owszem, od początku zastanowiło mnie skąd u tego dziecka taki tupet, bo tego nie widziałam u nikogo wcześniej, ale jak wiele innych osób również tu na forum sądziłam, że to tylko dziecko, a że sama nie mam problemów z konsekwencją, nie sądziłam ani przez minutę, że dziecko da sie wyprowadzić. Ba, nadal tak uważam, ale oczywiście nie przy rodzince, która akceptuje dzikie zachowanie i jeszcze mu przyklaskuje.

Co do chipsów na II sniadanie, boże niektóre z was na forum same mają problemy ze sobą, serio. Na postawie 1 wpisu o żywieniu wniosek że źle wychowuję swoje dzieci. No pewnie, najlepiej wyrzucić frustrację na babkę z forum, która od 2 dni zapewnia niezłą telenowelę Otóż dzieci wszystkie na śniadanie jadają/ły owsianki na mleku/jaglanki itp. z orzechami i rodzynkami, na II sniadanie zawsze dostają owoc. A potem dwudaniowy obiadek. To była jednorazowa sytuacja ponieważ mój syn był na badaniu lekarskim bardzo bolesnym i za to kupił za swoje pieniądze każdemu po paczce nachos. Syn partnera zapytał czy może ich nie zjeść, lecz wziąć sobie wyjkątkowo na drugi dzień do szkoły zamiast jabłka, bo inne dzieci ciągle przynoszą słodycze, jemu nie wolno, więc chciał się pochwalić. Pozwoliłam. Potem jak sie potoczyło to wiadomo, niestety jego wilczy apetyt spowodował, że wsunął całą paczkę gdy nikt nie widział (podziwiam za timing) plus po połowie paczek chłopaków gdy nie widzieli, bo oni łasi na jedzenie nie są, nigdy nie chowali niczego i potrafią jeść paczkę chipsów przez 3 dni, po troszku, większość zostawiając w końcu na zepsucie i wyrzucenie do kosza. Także akcji brak A moje dzieci są wychowane super, i jest to zdanie każdej pojedynczej osoby, która ma z nimi do czynienia, przedszkolanek, pań lekarek, osób znajomych. Nawet partner przyznał że zazdrości mi ich wychowania. Także niestety, nie ma się tu do czego przyczepić.

Żeby nie było że nie widzę swoich wad - Tak, macie pełną rację. Mam jakiś deficyt i muszę to dobrze przemyśleć, bo faktem jest, że niedobrze się stało, że moje dzieci to przeżyły i że dałam się tak nabrać.

Oj dobrze, jesteś chodzącą cudownością, miałaś po prostu pecha... przecież to oczywiste!

Ja mimo wszystko uważam, że dużo zrobiła. Tak, jak umiała. Nie podoba mi się bardzo, jak pisze o tym chłopcu i jak ją kłuje jego pewność siebie i silne poczucie własnej wartości, ale nie można powiedzieć, że się nie starała. Starała, ale jednostronnie, bez wsparcia ojca. To powinna być głównie jego rola.
Oni się totalnie różnią podejściem do dzieci. Autorka dba o edukację, nie wychowuje bezstresowo, tylko narzuca kary i obowiązki. Tatuś zaś podchodzi do tematu wybitnie lajtowo, najchętniej pozbyłby się synka jak balastu i zostawił małego na stałe u rodziców. Nie interesuje go edukacja małego ani jego zdrowie (takie obżeranie się nie jest normalne, nie wystarczy nie kupować słodyczy).

Tutaj się nie da dojść do porozumienia, bo zbytnio się różnią podejściem i autorka nie będzie mogła wychowywać także swoich dzieci wedle własnych zasad, a jej maluchy w końcu zauważą, że są inaczej traktowane.

Aleksa

nie ty pierwsza, nie ostatnia. Znajoma wprowadziła do domu aż trzech "tatusiów", syn zdążył dorosnąć.
Na przyszłość bądź ostrożniejsza, bo nie jesteś sama i nie tylko ty poniesiesz w razie czego konsekwencje złych wyborów.

Dzieciom swoim wspomagaj wiarę w siebie, bo to nawet cenniejsze niż edukacja. Poradzą sobie wtedy w życiu.
Tę porażkę postaraj się przekuć w sukces, wyciągając z niej ważną lekcję. Przemyśl swoje metody wychowawcze, może sama udaj się do psychologa, bo coś jest nie tak z twoim poczuciem wartości, skoro sobie przygarnęłaś pierwszego z brzegu gościa, bez pracy, z długami, bez wykształcenia i kręgosłupa.

Jakiego rodzaju pedagogiem jesteś? Sama o tym wspominałaś dlatego pytam.

Nie ona pisała iż on tak jej mówił iż taki jest tak to zrozumiałem. Co do chłopaka macie rację ale to nie znaczy iż nie może się taki urodzić jeśli jest psychopatą(odmiana osobowości dyssocjalnej) to może taki być od urodzenia. Urodzić się z deficytem uczuć.Kilka kilka takich przypadków jednak to rzadkość. Takie osoby trzeba specjalne wychowywać. Psychopaci mają problem ze zrozumieniem emocjo nie potrafią min. odróżnić mimiki twarzy co znacznie utrudnia im zrozumienia empatii. Jednak jestem otwarty na dowody.

To może odpuść już temat. Dziecko nie jest Twoje, nie masz do niego siły, nie potrafisz go ogarnąć mimo dobrych chęci z Twojej strony. Ojciec dziecka według Ciebie nie rozumie ani Twojej postawy, ani całej sytuacji. Nie ratuj ich na siłę, tylko dlatego że jak na razie są dla Ciebie jedyną opcją na realizację własnych marzeń o rodzinie. To wszystko, co opisujesz, świadczy o tym, że nie jest wam po drodze. Rozmijacie się w kluczowych kwestiach.

"Przed wyjazdem dwa razy zrobił cała blachę sernika wywaliłam to bo nie zdążył wszystkiego zjeść."

co za gestapowskie metody. dobrze się czujesz?

wzięłaś sobie faceta, który Ci nie odpowiada, z dzieckiem, które Ci nie odpowiada i narzekasz, że Ci nie odpowiadają.
serio uważasz, że jesteś mądrzejsza od nich?
bo ta opowieść tego nie potwierdza.

A ja uważam, że powinnaś już dać sobie spokój z tematem, o Pani Idealna.
Forumowicze be, tamten facet be, dziecko jego be fuj fuj, a Ty przecudowna z jedynym, najwspanialszym sposobem na życie.

Boże, chroń moje dzieci od takich pedagogów.

A Ty nie powinnaś wypowiadac się w tematach o których nie masz pojęcia.

Ted Kaczyński był człowiekiem chorym psychicznie- miał schizofrenię paranoidalną (to, że został skazany w majestacie prawa w USA jest wypadkową ich specyficznej definicji poczytalności, a nie faktycznego zdrowia psychicznego). Ted Bundy miał zaś kompletnie spaprane dzieciństwo, bo przez większość czasu nie zdawał sobie sprawy, że jego starsza siostra jest w rzeczywistości jego matką, bo dziadkowie chcieli ukryć fakt, że dziewczyna bez męża ma dziecko. Oczywiście nie usprawiedliwia to faktu bycia seryjnym mordercą, ale dużo wyjaśnia jeżeli chodzi o jego psychopatologię.

Jeżeli Ty faktycznie jesteś pedagogiem (!), to powinno Ci się dać zakaz wykonywania zawodu. Dzieci w Twoim otoczeniu są narażone na niebezpieczeństwo takich traum, że głowa mała.

Ale ja się pocieszam, że jesteś trolem. W końcu, niedaleko do Wielkanocy, i czymś ten czas trzeba wypełnić jak się nie chce uczyć

Aleksa

ty się nie dziw, że budzisz na forum tak negatywne reakcje, bo musisz wreszcie dostrzec, że jakiekolwiek by to dziecko nie było, to nie ono jest przyczyną twoich związkowych problemów, ale twój partner.

Odczep się więc wreszcie od tego chłopczyka! Próbowałaś coś tam pomóc, na tyle, na ile potrafiłaś. Mały teraz nie chodzi do szkoły i wcale nie jest prawdą, że w kwietniu to prawie nie ma nauki i że nic nie straci. Spakowałaś już więc swojego faceta, czy też nadal będziesz przymykać oczy na takie zaniedbywanie?

Okazałaś brak szacunku do człowieka, który je zrobił i do jedzenia. Nie będę tu prawić morałów o głodujących dzieciach, kiedy Ty beztrosko wyrzucasz żywność do kosza, ale mogłaś je np. zanieść do pracy.
Ciężki masz charakter,.

Ciężki charakter, to mało powiedziane. Ślepota moralna, brak wglądu w siebie, zawiść i wąskotorowość myślenia rządzą Autorką.

Żeby nie było, ja tam idealna nie jestem i z kilku ludzi przyprawiłam o apopleksję, ale przynajmniej po czasie jestem w stanie zauważyć, że zachowałam się jak ostatni dupek. Tutaj na takie oświecenie raczej nie czekam. Narracja= Aleksa zawsze święta, chłopiec zły bo zły. Acha, tylko jeszcze pamiętajcie, że jej się medal należy za marny wybór partnera i wywracanie swoim dzieciom życia do góry nogami

Bardzo delikatnie to ujęłaś.
Ja widzę fuiatkę z wścieklicą macicy, która zatruwa życie każdemu kto na nią przypadkiem trafi, tfu.
Zakompleksioną i sfrustrowaną, z dużym ego, które ma zakryć wąski intelekt, bo ograniczenie umysłowe autorki wychodzi w każdym zdaniu.
Jej dzieci są grzeczne, bo inaaczej pasem.
Wcale mnie nie dziwi jej desperacja i to że tylko patus pokroju jej chłopaka chciał się z nią związać i zaimeszkać, i to tylko po to żeby mieć sexik, kasę i opekędla dziecka. Naprawdę nie wyobrażam sobie, kto chciałby z nią być.
Autorko, głowa do góry, może w twoich okolicach wyjdzie z więzienia jakiś recydywista z połową mózgu - będziesz miałą szanasę na nowego chlopaka!

Każdy forumowicz może raportować posty, które jego zdaniem łamią regulamin.

Nikt nie robi nagonki na Aleksę, ale jak czuje się obrażona tym, że ludzie mają opinię co do jej metod wychowawczych i wyborów życiowych, to może napisać do Moderacji.

ona nie lubi ciasta w domu, więc mu wyrzuca.
tak się zachowuje kobieta wobec partnera, serio?

ja tu nie widzę żadnej naiwności, tylko chęć, zeby zmienić ludzi, z którymi miało się żyć - kompletnie bez ich zgody.
moze się rozstać, a nie ujezdżać po nich jak łysych kobyłach.
a potem niech się zastanowi, czemu wybiera sobie panów, z którymi nie może wytrzymać.

To, że jest beznadziejnym ojcem, to już ustaliliśmy kilometry tekstu temu.

Jej działania nie wynikały z troski o chłopca. Pisze o tym dziecku wyłącznie z pogardą.

Ja, dla dziecka swojego partnera, zrobiłabym wszystko, co konieczne. Bezinteresownie.

Mallwusia,bardzo dziękuję za wsparcie i miłe słowa. Chciałam temat podsumować. Na koniec usłyszałam jeszcze ze jego dziecko jest bardzo w porządku że to moje dzieci są nie ok, bo są niegrzeczne jego dziecko żadnych problemów absolutnie nie ma. Gdy zapytałam dlaczego nie zareagował gdy np mały mnie klepal po pupie i ja musiałam sama się bronić i tłumaczyć że tak się nie robi, otrzymałam odpowiedź iż robię problemy gdzie ich nie ma bo przecież mu sama zwróciłam uwagę więc w ogóle o co Kaman. Ten człowiek to patologicznych kłamczuch i lawirant, zgroza po prostu. A wszystkie osoby które inaczej niż mallwusia wyzyy się na mnie zamiast pomoc jakoś, nie życzę abyście się znalazły w takiej sytuacji jak moja gdy wyciągnęłam dłoń i serce do 2 skrzywdzonych niby przez życie istot a jedyne co otrzymałam słowa na koniec że on ma. Kobiet na peczki i jestem zerem i nikim. Od faceta który nawet matury nie ma, któremu pomogłam dostać się do pracy, któremu dziecku posiwecalam czas kosztem swoich dzieci. Nie cyngli nie dla własnych korzyści chociaż trochę tak bo chciałam mieć rodzinę i być z nimi, ale poza tym dbalismy o tego chłopca jak o swojego. Dziecko chciałoby wrócić ale niestety jego tatuś to patologicznych kretacz i kłamczuch i niestety cokolwiek nie pisalyscie i nie uwazalyscie, dziecko jest jego odbiciem. I tak, gdybym mogła zmienić tytuł wątku to bym. Go zmieniła. Bo faktem jest że dziecko to jest tylko ofiarą swojego ojca. Ojciec wyprowadził się, nawet nie oddał książek do szkoły nie wpisał dziecka itd. Ale już im skapnelo dużo pieniędzy po żonie i są obaj bardzo szczęśliwi. Przy st ojniaczek tatuś każda Panią zakreci wokół paluszka i każda mu wybaczy że dziecko nie chodziło do szkoły. Przykre to ale trudno takie życie. Ciężka i smutna lekcja, kolejna w moim życiu

Sama sobie tego nieudacznika wybrałaś na partnera i przyjęłaś pod swój dach. To tylko i wyłącznie konsekwencje TWOICH pochopnie podjętych decyzji i źle dokonanych wyborów. Tyle w temacie.

Aleksa,.... zrobiłaś, co mogłaś. Podziwiam co dla tego dziecka zrobiłaś, ale asertywność i empatia mają swoją granicę. Można być nie wiem jakim wspaniałym pedagogiem, lecz w końcu przyciśnięty do ściany, to człowiek (tak, to już człowiek) z bezradności po niej chodzi.. A już najgorzej dla sytuacji kiedy jedna strona wymaga od dziecka, a druga go broni, w skutek czego już nic się nie zrobi.
Zawsze najważniejsze jak dla są wlasne, moje dzieci, a podejrzewam, że Twoje były chcąc nie chcąc trochę zaniedbane przez ciebie i przez ogólną okoliczność (krzyki tego pana na twoje dzieci). Jako pedagog zrobiłbym szlaban na kontakt - jego dziecko a Twoje. Przecież to mały manipulant.
Po tygodniu już bym ich spakował do diabła, bo to nie rokowało nic dobrego, co się zresztą okazało.
Za jakie grzechy mam męczyć się do końca życia? W końcu zaczęłabyś leczyć się u świrologa.
To moja opinia i nie obchodzą mnie, co sądzą inni na moje stanowisko w kwestii.

Autorka już ma nowy wątek i nowego partnera.

Post numer 240. Tam Autorka opisała zakończenie - rozstanie.

Ależ baśnie Andersena są świetnie spójnie napisane pod względem fabularnym! Tam wszystko z czegoś wynika, zachowania bohaterów mają swoje konsekwencje, a po analizie okazuje się, że nawet pojawienie się najbardziej fantastycznych elementów w zaskakujących miejscach baśni ma swój głęboki sens. Każdy dostaje z Baśni jakąś naukę, a jaką konkretnie? To już od czytelnika zależy ile zrozumie.

Podobnie z życiem. Że tak metaforycznie to ujmę.

Autorka tak krytycznie i z taką niechęcią, czy wręcz odrazą pisze nie tylko o dziecku(!) , nie tylko o dziadkach(których nie zna!), ale i o samym przystojnym partnerze, że aż słów mi brak. Po co chce być z tym facetem?

Jak to u Andersena było... W baśni o Świniopasie? Księżniczka całowała się z brudnym, śmierdzącym, a w dodatku hardym, butnym i aroganckim świniopasem, dawała czego chciał, choć gardziła nim... bo łasa była na błyskotki, małe sztuczki. Dam całusa za magiczn garnek, za magiczny instrument... Za tę chwilę radości... I w tym momencie było jej wszystko jedno kim jest ten człowiek, któremu się w jakiś sposób oddaje...

Wszystko jedno, czy pracowity, czy nie, czy zaradny, czy nie, czy jest dobrym ojcem, czy nie, czy jest odpowiedzialnym człowiekiwm, czy nie... Może być cały utytłany w życiowych brudach i życiowym lenistwie, być niedbałym ojcem i egoistą, ważne, że ma tę magiczną grzwchotkę wygrywającą najpiękniejsze kompozycje - w tym wypadku urodę...