Rozstanie po ponad 10 latach związku - Netkobiety.pl

Cała paleta emocji, stanów i przykrych reakcji organizmu, które towarzyszą Ci obecnie, są etapem w dążeniu do homeostazy, do wyrównania poziomu napięcia. Wydarzyło Ci się wiele złego. Zostałaś skrzywdzona. Twoje ciało i psychika posiadają pamięć tej rany, którą Ci niedawno zadano. Sfaulowany na boisku piłkarz, długo jeszcze zwija się z bólu, mimo, że nikt nie kopie go dalej w piszczel, a napastnik dostał już żółtą lub czerwoną kartkę... To, że czujesz złość, wściekłość, zazdrość, żal, świadczy, że jesteś wyposażona w narzędzia, które w postaci emocji pomagają temu bólowi wyjść, ucichnąć, a z czasem w ogóle przestać się odzywać. Spróbuj pomaleńku ćwiczyć się w tym, by emocji nie zatrzymywać na dłużej. Niech sobie płyną, niech wybrzmią... Dziś jest to dla Ciebie nie do pomyślenia, ale sama się przekonasz, że któregoś dnia ani razu nie pomyślisz o nim, nie zatrzymasz się myślą ani na jedną chwilę. Będziesz mocno zdziwiona, że ten bibelot na komodzie, kubek, który Ci ofiarował, droga, którą tak lubiliście chodzić, a nawet zapach wody kolońskiej wcale Ci go już nie przypomina... Daj sobie zgodę na gorszy czas, CS. Daj sobie czas na odrodzenie, na tę przemianę, która następuje z każdym dniem.

Gdzieś na tym Forum ktoś napisał, żeby temu kto skrzywdził, mimo wszystko życzyć szczęścia i pomyślności : - ) właśnie dlatego, że go się kochało. Bo dobro wraca, CS. Wraca zwielokrotnione. Powodzenia!

Myślę że jednak stery do tej sytuacji trzyma Twój ex mąż., skutecznie manipulując otoczeniem i swoją kochanką.
Wygodniej mu przedstawić ją jako harpię, co niby go ma muszce trzyma, by się wykpić od odpowiedzialności za dzieci.
D..a nie facet.. I jeszcze możliwe że razem spotkacie się kiedyś w piaskownicy z dziećmi, by powspominać wspaniałego faceta brylującego w towarzystwie kolejnej.. a On przejdzie na 2 stronę ulicy..
Wiesz jakie zakochane kobiety są CSlady....nie zazdrość jej- Ty miałaś 10 lat spokoju, Ona może mieć ze 3 niepokoju.. To macie z tego niestabilnego Pana co udaje że nie poznaje własnych dzieci na ulicy.

Hm…, trafiłaś w sedno – nie przegapić momentu, to ważne. Mi się wydaje (tylko mi się wydaje), że przed Tobą jeszcze daleka droga do odzyskania siebie, tylko siebie dla tylko siebie, a potem siebie dla kogoś.

No to do dzieła, możliwe, że trzeba będzie nieustająco wykopywać siły do ‘przekręcania głowy’. Jestem przekonana, że Ci się uda, kwestia czasu. Może tylko towarzyszy mi obawa czy przepracujesz każdy aspekt, który powinien być przepracowany bo najprawdopodobniej uda Ci się przepracować każdy, którego jesteś świadoma.

No właśnie, na ile wycenisz szczęście dawane przez kogoś kto odwraca się od swoich dzieci, ile w tym może być prawdy? Jaki to rodzaj szczęścia gdy daje dużo poczucia szczęśliwości z posmakiem nieodpowiedzialności?

Hm…, chyba jeszcze nie wspomnieniem. Również kwestią czasu jest pogłębiające się docenienie ‘ciągłości’ jaką dają dzieci, niezależnie jakie pozostanie ostateczne wspomnienie związku, któremu je zawdzięczasz.
Hm…, dlaczego brudna? Hm…, nie spełniła oczekiwanych standardów? Czy jm wchodził w ten związek ze złą wolą? Cokolwiek włożyłaś w ten związek od siebie oszukane nie było przecież. Fakt, że wyszło beznadziejnie nie obciąża Ciebie lecz Jego, tylko Jego. Hm..., czy Ty sobie coś zarzucasz?

cslady nieco czuję się wywołana do tablicy, bo to ja pisałam w Twoim wątku o życzeniu Twojemu mężowi szczęścia i pomyślności: https://www.netkobiety.pl/p3467843.html#p3467843

Piszę to w formie podpowiedzi, bo z boku czasami coś widać lepiej: to, że ona przesłania Tobie JESZCZE to wszystko, co BYŁO dobre, ale się skończyło, pokazuje, że jest w Tobie wciąż sporo złości. Złości skanalizowanej na niej w tej chwili, bo pewnie tak łatwiej, chociaż de facto ona jest „przypadkowa”. U kobiet depresja to często wynik wspieranej złości, więc warto mieć złość na świeczniku, mimo że to robi się niechętnie.

No pewnie - po prostu .

Dla siebie. Nie chcę czuć do nich złości czy jakichkolwiek innych złych emocji.

To nie ona rozwaliła moją rodzinę, tylko on. Ją mogę uważać za głupią gęś po tym w jaki sposób się zachowuje, ale nie jest winna rozpadu naszego małżeństwa.

Co do pokochania męża, to nie zakochałabym się w nim, gdybym wiedziała, że jakąkolwiek inną osobę potraktował tak jak mnie. A już tym bardziej nie pokochałabym go ze świadomością, że odwrócił się od własnych dzieci. I mogłam się wtedy co do niego mylić, mogłam go tak naprawdę nie znać, ale przynajmniej nie weszłam w związek ze świadomością, że potrafi być okrutny, bezmyślny i egoistyczny - to nie są atrakcyjne cechy. Obecnie on nie jest osobą, którą kochałam. Jednak nie zamierzam zastanawiać się nad tym dlaczego ona go kocha - być może ma inne standardy i innych rzeczy szuka u faceta.

Ale jednak jeszcze kilka dni temu chcialas pisać mu zyczenia, itd., niby nie chcesz kontaktu, ale jednak chcesz, itd.. Czepilam się tego, bo wydaje mi się, ze chyba jeszcze nie do końca przerobilas swoje emocje względem jm (i może jego kochanki), co w wolnym tłumaczeniu oznacza, ze nie jesteś (ze sobą) calkiem szczera.
Ale to tylko moja teoria.

A kto napisał, że przerobiłam? Skąd w ogóle taki pomysł? Gdybym w tak krótkim czasie przerobiła swoje emocje i nie miała sprzeczności, to musiałabym być robotem. Wysłanie życzeń to nie jest próba nawiązania kontaktu. To jest po prostu wysłanie życzeń. Poza tym mam wiele różnych myśli i to nie ma żadnego znaczenia, że czasami sobie pomyślę, że chciałabym się z nim spotkać czy do niego odezwać. Liczy się to, co robię, a nie mamy ze sobą bezpośredniego kontaktu chyba od 3 miesięcy.

Ale jakie to ma znaczenie co ona sądzi o mnie i o naszym związku? Liczą się fakty - faktów nie zmanipulujesz choćbyś nie wiem jak próbowała je usprawiedliwić. Jeśli facet porzuca swoje dzieci to nie ma żadnego znaczenia czy żona była zła czy nie oraz czy naciągnęła go na dziecko - fakt nadal pozostaje taki, że facet porzuca własne dzieci. Już nie róbmy z kobiet takich idiotek, które ktoś jest w stanie bezwzględnie zmanipulować. Każda ma swój rozum i jeśli daje się zmanipulować, to jest to JEJ wybór, bo tak jest jej wygodnie.

Ja nie zdejmuję z niej odpowiedzialności. Natomiast kierownictwo tego bajzlu należy do Twojego jm, I to wyjątkowo dobre kierrownictwo, patrząc na to jak owinął sobie wokół palca całe otoczenie, nawet łącznie z jż.

może być i taka opcja, przyznaję.. Tylko taka księżniczka nie poniżałaby się wizytą u CSlady, a po sytuacji w domu i wyrzuceniu ubrań do śmietnika bez protestu męża, tamten związek by się posypał. Bo takich rzeczy księżniczki wymagające takich hołdów jak piszesz nie zdzierżyłyby..

Cs Lady  : jestem od Ciebie starsza i pewnie dlatego tak imponuje mi i cieszy mnie że Ty, młodziutka kobieta, żona, matka  w taki sposób " przeczołgana po ziemi" jednak stoisz twardo dalej i patrzysz prosto przed siebie , uważam że jest ważne aby przetrwać nie tracąc po drodze swoich zasad i nie racjonalizując faktów dla swojego lepszego samopoczucia, może wyzwolenie  przychodzi później ale wierzę że jest trwalsze  .
      Zauważyłam u siebie ostatnio po tych moich przejściach że patrzę na świat nie tak tęczowo jak kiedyś tzn jak napotkam jakieś dziadostwo to początkowo z automatu zaczynam jak adwokat diabła, tłumaczyć, usprawiedliwiać, rozumieć a potem mówię STOP ! CO JA ROBIĘ ! dlaczego swoją wyrozumiałością przyzwalam na dziadostwo, które i tak ma się dobrze .

Też się nad tym zastanawiałam - czego w zasadzie miałabym mu życzyć po tym wszystkim? Dlatego to był bardziej odruch i myśl, która pojawiła się w głowie, a nie coś, co chciałabym wprowadzić w czyn. Zresztą urodziny już były, życzeń mu nie złożyłam, więc temat z głowy. A za rok już to mi nawet przez myśl nie przejdzie.

Ale nie zrobilas tego? A taki upust emocji moglby być oczyszczający lub wyzwalający - dla Ciebie. Tymczasem on w dalszym ciagu może myslec o sobie dobrze, i mieć super zdanie o swojej zajebistosci - przecież az dwie kobitki o niego zabiegają czy zabiegaly. Omal nie dostal zyczen nawet.

ps.( Nie musisz się na mnie wkurzac za to, co mowie, ja tu nie jestem stroną)

No i jak zareagowal?
I, co ważniejsze, czy cos się zmienilo w jego postawie na plus, ze Twoja zlosc się ulotnila.. np. zainteresowal się dziecmi, albo cos w tym stylu?

W tym jednym zdaniu, kryje się nie tylko Twoja wielkość, świadectwo miłości do tego człowieka, z którym spędziłaś wiele lat, ale i szansa na wyjście poza pewien stereotyp, na przeżycie tego rozstania w sposób, który być może pozwoli Ci szybciej i skuteczniej uporać się z jednym z najtrudniejszych życiowych momentów, którym obecnie się znajdujesz. Jest rzeczą absolutnie oczywistą, że przeżywasz emocjonalny sztorm, że kotłuje się w Tobie każdy rodzaj emocji i że jest potrzebne to, byś pozwoliła sobie na rozmaite stany, na przeżycie ich, na ich nazwanie i na odwagę powiedzenia sobie: jestem wściekła, mam głęboki żal, zazdroszczę, trudno mi się pogodzić...

Widzę, że intuicyjnie czujesz, że wszystkie negatywne uczucia to chwasty. One rosną nieproszone. Nie potrzebują troski i opieki, by panoszyć się i dominować, zatem nie ma potrzeby ich uprawiać złorzecząc, przeklinając kogoś, ciskając obelgi, pielęgnując gniew... Chwasty zabierają przestrzeń temu, co teraz rośnie z trudem, co ma wartość, co wymaga wysiłku, czyli tym pozytywnym emocjom, które tak bardzo są Tobie potrzebne.

Nie napisałam, że masz życzyć im szczęścia. Nie jesteś odpowiedzialna za ich wybór i fundamenty, na których to swoje uczucie budują. Wątpliwe i paskudnej jakości, jak sama widzisz. Ale krążenie myślami wokół ich relacji, wyobraźnia, która karmiona jest strzępkami informacji o ich mezaliansie, zabiera Ci pewną niezbędną przestrzeń, a z powodu silnych przeżyć, które temu towarzyszą, utrudnia sen i w ogóle prowadzi donikąd...

Pisałam natomiast, żebyś życzyła szczęścia jemu, bo przez wiele lat byłaś za niego odpowiedzialna, a kochając chciałaś dla niego dobra. Ty w swej miłości i odpowiedzialności wytrwałaś. Zdałaś egzamin. Jemu, mimo pozornej szczęśliwości przeżywanej obecnie z nową partnerką to się nie udało. Nawalił. Spartaczył. Zmarnował szansę. Popsuł wszystko...

Wspominam o tym "życzeniu dobra" również i z tego powodu, że mimo, iż nawet w połowie nie przeżyłam tego, czego Ty doświadczyłaś, to przeczytana na tym Forum przed laty, fraza o winszowaniu szczęścia osobie, z którą trzeba było się rozstać, kompletnie zmieniła wówczas wektor mojego myślenia, odczuwania i rozumienia sytuacji, w jakiej wtedy się znalazłam. Zaczęłam, w dość nieudolny spoób, ale jednak,  próbować przejmować kontrolę nad moimi rozchwianymi emocjami i myślami. Gdy pojawiało się uczucie porażki, zawiedzenia, czy zazdrości, przypominałam sobie o tym, że właśnie sadzę nowe "chwasty", które  odcinają  mi dostęp do światła, do normalności, do radości...

Ten ogród, CS, należy do Ciebie.
Ja zaś, życzę Ci rabat pełnych Twoich ulubionych roślin :- )

Wiesz @cslady, kiedy tak czytam o tym jak on Cię teraz traktuje, dochodzę do wniosku, że to nie jest dobry człowiek. Na takiego smsa aż prosi się odpisać "Pudło. Nigdy po Tobie nie cierpiałam - teraz to widzę. Żegnam manipulancie", ewentualnie na każdy taki sms można mu odpisywać coś w stylu "Nie mam czasu na pisanie z Tobą, gotuję obiad dla dzieci". 
Bo ja to wręcz nie mogę uwierzyć w ten ogrom Twojej miłości do niego. W to że jeszcze na widok jego ukochanych poziomek masz odruch kupienia ich dla niego.

Niiie, nie będę mu odpisywać. Nie chce mi się wbijać mu szpil czy prowokować jakąś reakcję. Do myślenia i tak go nie nakłonię, więc nie warto.

Słusznie. Nudzi mu się i liczy, że cię sprowokuje. Brak odzewu wkurzy go bardziej niż najbardziej cięta riposta.

Nadal starasz się usuwać jm pyłek spod nóg, żeby przypadkiem nie poczuł się niekomfortowo.
Nie chodzi o to abyś Ty tłumaczyła mu jego obowiązki, bo to i tak nic nie da , ale pokazała mu gdzie jego miejsce .dobra riposta by się przydała, taka z klasą.

Skoro wysłał takiego SMS tzn że coś go ruszyło , pomijam fakt , że w jego sytuacji to wręcz komiczne.

Może po prostu jesteście bardziej konfrontacyjne niż ja. Nie dbam o jego dobre samopoczucie, tylko o moje własne. Ten sms nie dręczył mnie psychicznie, tylko po mnie spłynął. A jak zacznie do mnie wypisywać w podobnym tonie i będzie mi to przeszkadzać, to go zablokuję - to sprawi, że atak się nie powtórzy, a nie jakieś dziecinne przepychanki.

Jakieś tam telenowelowe akcje to nie jestem ja. Nie mam mu niczego do powiedzenia, to się nie odzywam. Jak chce to niech wbija mi szpile, jednak reakcja na te szpile zależy już tylko i wyłącznie ode mnie. Mogę się przejąć i odpowiadać na zaczepki, a mogę o tym nie myśleć i je olać. Wybieram to drugie. Nie potrzebuję mu "oddawać" lub udowadniać swojej moralnej wyższości, że to ja zajmuję się dziećmi. Nie jestem z nim obecnie w konflikcie, żeby dbać lub nie dbać o jego samopoczucie - po prostu jest dla mnie jak obca osoba, bo nie mamy normalnego kontaktu.

Pozwala sobie. Od dość dawna.
Czy oznacza to, że cslady ma podnieść rzucona przez niego rękawicę? Na tym polega klasa? Na tym polega siła? Naprawdę?

On jej nie rzuca żadnej rękawicy, tylko trzaska nią po twarzy. Treść ostatniego smsa świadczy o tym dobitnie. A ona nie chce w odpowiedzi "wbijać mu szpil".

Do Ciebie właśnie to co pogrubione bardziej pasuje do innych dziewczyn może to nie pasować i to  ani lepiej ani gorzej .
Jm nie jest pod szczególną ochroną to jedno
Dla Twojej równowagi  otrzyma milczenie za wcześniejsze milczenie i obecne gówniarskie zaczepki co z tym zrobi jego sprawa .

To nie ja jestem od zmuszania go do wzięcia odpowiedzialności, tylko sąd.

Znając Ciebie Sony z postów na forum to też bym Tobie doradził to co Ty Cs lady macie inne temperamenty a temperament wiele mówi o jakiejś naszej naturze i podpowiada jak żyć z emocjami zderzeniami które się dzieją Tobie przyznam że mnie też odpowiada bardziej "dyskutowanie" i mnie to pomaga w przezywaniu uczuć zdrowiej.

Do wzięcia czegokolwiek przez jm droga chyba daleka i Cs lady nie ma na to wpływu za brrdzo takiego skutecznego z pożytkiem.
Z resztą nie wiadomo czy to on wypisuje i bada co u Autorki .

Cslady, uwazam ze bardzo madrze postapilas. Brak reakcji to najlepsza reakcja w takiej sytuacji. Jm dostajac riposte (mniej lub bardziej cieta) mialby jasny komunikat ze zaczepka sie udala i ze Ci dopiekl. To by go moglo tylko zachecic do kolejnych tego typu smsow. Cisza z Twojej strony wnerwila go o 100kroc bardziej niz jakakolwiek odpowiedz bo po pierwsze nie znizylas sie do jego poziomu dna i wodorostow a po drugie zastanawia sie zapewne czy aby nie jest Ci juz totalnie obojetny, na tyle mocno ze nawet szkoda Ci czasu na odpisywanie na jego wypociny. Tak jak napisala Wielokropek, moze i chcial Ci dac rekawica w twarz ale chybil i tylko nadgarstek sobie nadwyrezyl.

Moim zdaniem bardzo dobrze, że nie dajesz się sprowokować.
Najlepiej jest ignorować.

Ja Ci mam do powiedzenia jeszcze tyle, że czasem w pewnych sprawach zbyt duże nadzieje wiąże się z tymi paragrafami i prawnikami. Żadnen prawnik nie rozwiedzie się za Ciebie. Będzie miało znaczenie to, co Ty powiesz, jak powiesz oraz jak się zachowasz. Tak samo jak żaden paragraf nie zagwarantuje Cie spokoju emocjonalnego jaki sama sobie wypracujesz w relacji do jm.
Nie wiem, jakimi uczuciami kierujesz się jeszcze do niego, na ile on jeszcze coś dla Ciebie znaczy. Natomiast zwracam uwagę na to - i nie jestem przy tym jedną jedyną osobą, która tak uważa - że jm mimo wszystko jeszcze coś tam dla Ciebie znaczy, bo to co czasem piszesz, świadczy nie tyle o tym że nie chcesz stawać z nim do przepychanek, lecz o tym że liczysz się z jego uczuciami, podczas gdy on ma je kompletnie w nosie. Taka dysproporcja się nasuwa na myśl.
I oczywiście, absolutnie nie musisz mnie przekonywać, że jest inaczej. To jedynie moje spostrzeżenia do Ciebie.

@Lady, dobrze idzie, wypracowywujesz wnętrze, nie odpowiadasz na niekonstruktywne zaczepki.
W sądzie, no cóż, nic przyjemnego. Może być tak, że Cię jakimś gadaniem zaskoczy. W sumie - gdyby się normalnie kontaktował może udałoby się porozumieć co do jakiś kwestii wcześniej i zminimalizować 'użeranie się' w sądzie.

Oczywiście, że będzie miało znaczenie. Dlatego powiem prawdę, nie będę niczego zatajać w trosce o niego. Nie zamierzam jednak sama wylewać na niego wiadra pomyj czy to w sądzie czy poza nim. I tego również nie robię z troski o niego, ale o siebie i dzieci. Gdybym odpłacała mu pięknym za nadobne, to nie mogłabym spojrzeć w oczy nie tylko sobie, ale przede wszystkim dzieciom. Jakby nie było to jest ich ojciec - kiedyś może chcieć mieć z nimi kontakt. Na pewno nie dam mu tej wymówki, że to przeze mnie nie chce się z nimi spotykać, bo jestem taka zła i niedobra. Możliwe, że mimo wszystko on i tak teraz myśli w ten sposób, bo tak mu wygodnie. Jednak to nie zmienia rzeczywistości.

A co do rozwodu, to zrobię tyle, ile mogę. Mam dowody, mam dobrego prawnika, przedstawię swoją wersję. Jeśli jakimś cudem nie dostanę rozwodu z orzeczeniem o jego winie, to przecież i tak mój świat się nie zawali. Walczę o to, co moje na moich zasadach i w takim wymiarze, jaki uznaję za słuszny. Jeśli to nie wystarczy, to trudno - najgorsze i tak już się stało i jakoś żyję. Z całą resztą też będę musiała sobie jakoś poradzić.

Nie zamierzam Cię przekonywać, bo oczywiście, że on nadal coś dla mnie znaczy. Nigdy temu nie zaprzeczałam. Mam dla niego wiele różnych uczuć - to nie jest tak, że te dobre nigdy się nie pojawiają i na zawsze się wymazały. Mówię jedynie o tym, że w swoim zachowaniu nie kieruję się troską i uczuciami do niego (gdyby tak było, to zachowywałabym się zupełnie inaczej), ale rozsądkiem i tym, co jest dobre dla mnie. Jedno nie wyklucza drugiego. A co do dysproporcji, to nie mam na nią żadnego wpływu, więc mam się nią jakoś martwić czy co? To on będzie musiał żyć z tym jak mnie potraktował i jak się zachowuje. Ja nie muszę się do niego upodabniać.

Nieraz w życiu tak bywa że człowiek przegrywa ( nawet się zrymowało) albo wygrywa, jak dla mnie ma znaczenie za jaką cenę wygrywam i ma znaczenie w jaki sposób przegrywam
  Myślę Sony że wszystkiego nie przewidzisz, zawsze coś może Cię jednak zaskoczyć, gdyby było tak prosto to wiele z nas nie miało by tych swoich problemów, ja rozumiem podejście do sprawy takie jak ma Cs lady i to że chce postępować w zgodzie ze swoją naturą nie znaczy że bezmyślnie i na ślepo, a wracając do SMS to oczywista oczywistość że brak odpowiedzi czyli reakcji jest najlepszym posunięciem, raz dlatego że tak czuje Cs a dwa że to bardziej ogłupi jej męża co i mnie cieszy choć może nie powinno

Zamknięte usta nie muszą świadczyć o braku reakcji. Mogą być natomiast dowodem powściągliwości i oczekiwania na dalszy ciąg.
Słowa, mówiące o tym, że szybko się pocieszyłaś są niczym więcej niż tezą. Ale wedle zasad rozumowania - prawdziwość przesłanek nie musi gwarantować pewności wniosku.  Poczekaj zatem na argumenty, bo póki co, nie ma tu nawet czego komentować ; - )))