Koleżanka z pracy - obsesja, jak przerwać? - Netkobiety.pl

Moim zdaniem tak, a wiem co czujesz, czym jest ta "obsesja" bo sama przez to przechodziłam kilka lat temu. Wiadomo, że u mnie on był żonaty, ale schemat jest podobny... ciężko było zrobić ostre cięcie, bo wiadomo, że to nie był tylko seks (potem właściwie już nawet seksu nie było), ale wciąż była fascynacja, chemia, "przyjaźń" itd. Według mnie to nie wyjdzie... bo wbrew pozorom mając ją blisko, cokolwiek by się działo w nowym związku nie tak, marzenia o wyidealizowanej do granic możliwości mężatki będą wracać jak bumerang. I jeszcze to poczucie zakazanej, niespełnionej miłości... póki ona będzie w Twojej głowie chodzącym ideałem, żadna inna kobieta nie ma szans.
Mi pomogło obrzydzanie go sobie... wiem, na tym etapie to nie jest łatwe, ale uwierz to wcale nie jest chodzący ideał. Spójrz na nią jak na laskę, która się puszcza, kłamie, ryzykuje swoją reputację, rodzinę dla fizycznych uciech. Nie myśl, że ona zdradza męża z Tobą bo on jest frajerem, a Ty jesteś wyjątkowy, a to jej pierwszy raz. Także w to, że z Tobą jest szczera, że Cię kocha i Ci na pewno by dochowała wierności... spróbuj zdjąć klapki z oczu.

A może tak? Zachowaj w sercu co dobrego wziąłeś z tego romansu. Może Cię zainspirowała? To jest warte zachowania. Możesz to wykorzystać w nowym związku (spróbować chociaż). A z miłości do niej ułatw jej bycie uczciwą wobec jej męża. Z miłości i szacunku do niej, by nie miała dylematów. Powinno być łatwiej nie ulec pokusom, bo to uczucie wyższe z radosnym acz smutnym zarazem poświeceniem (taki emocjonalny rollercoaster trochę). Ale radość powinna być jednak większa, w pewnym sensie, jeśli wiesz o co mi chodzi (rozwiązanie sytuacji). Ktoś musi chociaż spróbować być silnym. Możesz to być Ty...

Niestety również uważam, że Rozwódka na chwilę obecną to tylko "klin", nawet jeśli w innych okolicznościach byłaby dla Ciebie świetną potencjalną życiową partnerką, teraz przegrywa na starcie z mężatką, ponieważ to z nią jesteś emocjonalnie związany, to ona jest dla Ciebie ważniejsza, jej bardziej pragniesz i jej bardziej ufasz. Niby mówisz, że chcesz spróbować z Rozwódką, ale Twoje plany, działania będą się skupiać nie na niej tylko wciąż na mężatce, jaki to silny musisz być i jak sobie teraz wszystko poukładać, by udało się do niej zdystansować. Tu był już podobny wątek (jak przypomnę to napiszę), że także facet próbował kończyć romans w pracy, skupiać na partnerce, ale udawało mu się to jedynie przez tydzień, dwa czy miesiąc, a potem znów od nowa. Będziesz jej unikał przez jakiś czas, w końcu powiesz sobie, że jest już w miarę ok, że dajesz radę, aż tu nagle trafi się sprzyjająca okazja... i "uczucie" wybuchnie ze zdwojoną siłą... wiem co mówię, u mnie było tak nawet po (niestety) roku, kiedy mogłoby się wydawać, że nie ma już do czego wracać. A wiesz dlaczego? Bo się "rozstajecie" w chwili największej fascynacji, kiedy żadne z Was nie odczuło jakichkolwiek negatywnych skutków romansu, prócz tęsknoty, z poczuciem niespełnionej miłości... itd.

Niestety takie "wycofywanie się" mężatki to mogą też być tylko słowa. Owszem ona nie daje mu złudnych nadziei na związek, na to, że odejdzie od męża, ale w romans szybko poszła, nawet jak już wiedziała, że on się z kimś zaczął spotykać, nie przeszkadzało to jej. Oboje są w tym egoistyczni i nie ma to nic wspólnego z miłością, bo gdyby siebie nawzajem kochali, szanowali to (tak jak piszesz), mieliby na uwadze swoje dobro, nie narażaliby siebie i drugiej osoby na ewentualne konsekwencje romansu; on jej nie narażałby na rozbicie rodziny, ona mu nie przeszkadzałaby w ułożeniu sobie życia z kimś innym.
Dlatego przynajmniej jedna osoba musi być silna i konsekwentna. Ona weszła w romans mając męża, dzieci?, on natomiast był sam.. teraz jego sytuacja zmieniła, on zaczął się z kimś spotykać, i to jego powinna być decyzja. Ona nie ma aż takiej motywacji...

Jak chcesz być w porządku wobec tej nowej to przede wszystkim ją zostaw i najlepiej w ogóle sobie nikogo teraz nie szukaj, bo jesteś zaangażowany w znajomość z tą mężatką i próbujesz ją zastąpić inną kobietą, co jest strasznie nie fair.

Zostaw to... z mężatką nie czeka Cię żadna przyszłość... wiem co czujesz. Byłam w małżeństwie. Niezbyt szczęśliwym. Mąż ewidentnie tolerował mnie tylko ze względu na dziecko. Nie było między nami żadnej czułości, seksu... nic. Seks 2 razy w roku, ale musiałam się najpierw poryczeć... w efekcie moje poczucie własnej wartości legło w gruzach. Trzy lata temu na mojej drodze pojawił się ON. Poznałam go przed swoim mężem ale potem zniknął mi z oczu. Podobał mi się jak diabli. Przystojny, pewny siebie, wesoły... niestety te trzy lata temu żonaty i z dzieckiem. Czasem spotykaliśmy się w mojej pracy. Gadało nam się cudownie. Tematy do rozmów zawsze były. Podobne zainteresowania, podejscie do wielu spraw...W zeszłym roku zaproponował mi spotkania. Szok. Takie ciacho i ja? Zgodziłam się. Moje małżenstwo i tak było już tylko papierowe. Znowu poczułam się atrakcyjna. Wartościowa. Seks to jakiś kosmos. Wreszcie wiem co to orgazm... dotarło do mnie, że moje małżeństwo to fikcja. Rozwiodłam się. Ale facet, z którym się spotykam się nie rozwiedzie. Podobno ze względu na dziecko. A ja wiem, że to z wygody. W jednej chwili jestem gotowa to zakończyć, w innej nie jestem w stanie. Mam wrażenie że oszaleję, gdy nie będę go mogła zobaczyć, porozmawiać z nim, pogadać przez telefon. To nie seks z nim jest dla mnie najistotniejszy, ale jego OBECNOŚĆ. Paranoja. Część mnie wie, że NIC z tego nie będzie. Druga część dostaje obłędu na dźwięk telefonu albo wieść, że się zobaczymy. Chore. CHORE I SMUTNE. Z jednej strony mogłabym sobie rękę odgryźć, byle z nim być. Z drugiej nie chcę z nim być, bo jego rodzina go przecież potrzebuje. A on korzysta. I w dupie ma chyba moje emocje. Raz, jak się przy nim poryczałam, to mi powiedział, że go stawiam w niezręcznej sytuacji

Netania, ja mniej więcej przez to samo przechodziłem. Mniej więcej, jako facet chyba mam grubszą skórę, tak sądzę...Nie daje rady na nią nie patrzeć, patrzę przy byle okazji (tak żeby nie widziała), kontakt minimum. Wszystko przede mną ale planuję już wyjazd służbowy na ten i przyszły tydzień. Dwa tygodnie bez żadnego kontaktu się nie da, bo coś tam razem robimy w pracy jednak. Ja też zaczynam dostrzegać, że to chore, choć ona, w przeciwieństwie do twojego pana, nie zaczepia, nie inicjuje, nie pisze, nie dzwoni. Też trzyma dystans. Nawet nie patrzy na mnie, co nie ukrywam, boli. Nie jestem pewien jak długo uda nam się ten stan utrzymać bo to jednak bardzo sztuczne, bo tym co było między nami. Jak rollercoaster. Ale nie widzę innego wyjścia, i z tego co tu wszyscy piszą inaczej się nie da. Choć wiele głosów jest za tym, że tak się nie da i pękniemy w końcu razem. Za kilka tygodni wyjazd służbowy, chciałbym do tego czasu mieć już spokój w głowie aby po kilku piwach nie mieć na nią ochoty. Niech ktoś powie, że to możliwe...

A ta "Nowa kobieta" Cię nie pociąga?

Trochę tak ale nie tak jak mężatka. Mezatke widzę codziennie kilka godzin, nowa 1-2 w tygodniu (mieszka w innej miejscowości, ma dzieci, obowiązki), raczej weekendy i piszemy dużo.Taki to zwiazek....

Netania, masz cholernie dużo racji w tym co piszesz. Ona się mną bawiła, byłem odskocznia. Choc w przeciwieństwie do twojego nigdy nie dała mi cienia nadziei na rozwód. Wprost przeciwnie. Ona w to weszła z nudów, zakochała się i tez jej ciężko teraz. Ja chyba na początku tez dla zabawy i tez się zaangażowałem. Wiedziałem od początku ze nic z tego nigdy nie będzie.  Gdybym wiedział ze tak ciężko będzie skończyć to bym nie zaczynał.

A jak komuś wisi Twoje cierpienie, to kochać Cię raczej nie kocha... patrz jaka jestem mądra

Każdy mądry po szkodzie

Ale mi dziewczyny dowalilyscie do pieca, mam o czym myśleć. Rozumowo to ogarniam i zgadzam się ze wszystkim. Teraz na rozum wyjeżdżam w środę i może ja zobaczę w następnym tygodniu dopiero. Uczę się żyć bez niej. Kolejny raz. Trzeci już chyba. Roxanne ja umiem się powstrzymać w zachowaniu, to mi świetnie wychodzi. Ale jak wyrzucić ja z życia jeszcze nie wiem. Przykro mi ale mam nadzieje ze mimo wszystko zwiazek z rozwódka mi pomoże. Mam z kim pogadać, wyjść normalnie bez ukrywania się, poprzytulać.
I tak, ona wie jak na mnie działa  bo jej to wiele razy mówiłem i mówię za każdym razem jak jesteśmy razem. Jestem taki ze o wszystkim mówię. Może to mnie tez gubi bo ona ma mnie jak na dłoni, otwartego.

Ja pomimo, że byłam kobietą w tej mojej relacji to trochę jakby z Ciebie i twojej mężatki, bo z jednej strony to on był żonaty, ja wtedy wolna, ale nigdy pierwsza nie pisałam, zaczepiałam, ale też umiałam się powstrzymywać w swoim zachowaniu (choć mnie to wiele kosztowało), i nigdy mu nie powiedziałam co do niego czuję, on tak...ale to co było w mojej głowie/sercu to inna sprawa. I im bardziej "uciekałam", tym bardziej on gonił, co nie ułatwiało... ja po dowiedzeniu się, że jest żonaty zerwałam z nim intymne kontakty... tylko co z tego jak dalej byłam szaleńczo zakochana. Też w miarę szybko znalazłam potem faceta, fajnego.. i byłam z nim ROK! Ale w tym czasie nadal z tamtym facetem spotykałam w pracy, nie było już seksu, bo byłam twarda, ale ... dalej przyprawiał mnie o szybsze bicie serducha itd. Tamten związek nie mógł się udać.. choć odsuwałam od siebie prawdziwy powód - to, że wciąż jestem zakochana w tamtym. A naprawdę facet z którym się spotykałam przez tamten rok był fajny.. I choć fizycznie go nie zdradziłam emocjonalnie cały czas niestety... Dlatego Ci mówię, że szkoda dziewczyny, tej rozwódki, póki masz w głowie mężatkę.

Kurcz,e no coś mi zeżera wiadomości - po "patrz ale jestem mądra" miało być : a jak mój obiekt westchnień zadzwoni to rzucam robotę i lecę odebrać... i jest mi po tych rozmowach i po spotkaniach tak dobrze, spokojnie... jego towarzystwo mnie uspokaja, daje ukojenie, nie wiem jak to wytłumaczyć, czuję - kiedy jestem z nim, że to jest MOJE miejsce na świecie. Mam wrażenie, że gdyby nie to, że ma żonę i dziecko, moglibyśmy stworzyć coś fajnego. Tylko, że on tego nie chce - bo jak by chciał, to już by się z tą podobno niedobrą, zołzowatą żoną rozwodził i układał sobie relacje z dzieckiem. A tak nie musi. Mnie, za przeproszeniem wybzyka i sobie ze mną pogada - i to mu wystarczy - nie chce związku ze mną, a potem wraca do domu na przedstawienie "dobry mężulek i tatuś". Także nie mam na kogo czekać, bo to "kiedyś" może nigdy nie nastąpić.
Przypomniało mi się właśnie, że początki mojego związku z ex-mężem też były takie obsesyjne. To dzwonienie miliard razy jak nie odbierał 9 z "moim" żonatym tak nie robie, bo to jednak nie jest "normalny" związek i sobie nie mogę dzwonić kiedy mi się podoba), to błaganie go, by mnie nie zostawiał, jak chciał się rozstać ze mną przed ślubem...  więc może powinnam pójść na parę sesji do psychologa, bo ewidentnie robię dziwne rzeczy. Podobno po rozwodzie trzeba odczekać ok roku zanim człowiek wejdzie w coś nowego, bo zaczyna robić właśnie jakieś dziwne rzeczy...

Wybacz, że się tak rozpisałam o sobie, ale widzę pewne analogie z Tobą. Obsesja. Chora miłość. Ty wszedłeś w to dla zabawy. Ja weszłam w to, bo facet już od dawna mi się podobał poznałam go jak miałam 23 lata, a potem spotkałam go po przerwie trwającej 9 lat. I od początku gadało mi się z nim, jakbym go znała od urodzenia. No kosmos. Jakieś pokrewieństwo dusz... zatem weszłam w to bez większego namysłu. Chciałam po prostu blisko niego być.

Nie wiem... czasem łapię się na tym, że fantazjuję na tematy co by było, gdybym z nim była...

Boli mnie świadomość, że nigdy nie będziemy razem. Na wakacje jeździ z żoną. Oddałabym dusze diabłu i nerkę sprzedała na czarnym rynku, byle by tylko być na jej miejscu... tylko...

czy na pewno?
Może teraz zdradzałby mnie. Cisnąłby mi głodne kawałki, że idzie do pracy albo do kumpli, a wieczór spędzał z inną kobietą?

I wróćmy do Twojej mężatki. Może ona fascynuje Cię tak, bo nie jest dla Ciebie w 100% dostępna? A masz charakter zdobywcy i dlatego tak Cię do niej ciągnie? Związek z żoną był "normalny", zaczynający się nowy związek z wolną partnerką też jest "normalny", możesz do niej zadzwonić jeśli zechcesz, spotkać się z nią, pojechać gdzieś...

A tu - intryga, tajemnica, wykradany czas - tylko ile tak można... w końcu zaczyna Cię to męczyć... związek powinien dawać radość, a romans po pewnym czasie - jeśli zaangażujesz się uczuciowo - pali jak żywy ogień. I daj Bóg, żeby się nie wydał zanim to skończysz ( skończymy bo ja też musze uciąć temu łeb) bo jak się wyda to dopiero będą jazdy figurowe na lodzie

Załóżmy, że z nią jesteś w stałym związku - zaufałbyś jej na 100%,  że za jakiś czas, dla zabawy nie przywali Ci rogów z kimś innym?

Życzę Ci wszystkiego dobrego, oby udało nam się zakończyć te toksyczne relacje, bo miłość to to raczej nie jest. Miłość jest fajna. Wesoła, ciepła - a to co nas trawi jest wstrętne i bolesne.
Trzymam za Ciebie kciuki.

Dasz radę!

Nowy, trochę Ci współczuję, spotkałes kobietę prawie idealną, a nie możesz z nią dzielić życia. Smutne, ale czy gdybyś rzeczywiście mógł to chciałbyś? Czy myślałeś o niej w przyszłości, co by było gdyby? Czy rzeczywiście chciałbyś być z kobietą, która żyjąc z jednym człowiekiem pod jednym dachem, będąc jego żoną bez żadnych skrupułów chodzi do łóżka z innym? Przecież mogłoby to dotyczyć i Ciebie. Wiem doskonale że w takiej sytuacji przeplatają się uczucia szczęścia i wyrzuty sumienia i bardzo ciężko tyko zakończyć. Oby udało Ci się wybrnąć z tej "Sytuacji", przy kask najmniejszej liczbie ofiar.

I to jest najgorsze co może być, nie tylko w romansie.. "podanie na tacy".
Oby rozwódka autora była na tyle przytomna, by traktować ten związek ze zdrowym dystansem, przynajmniej teraz na początku.. bo jak mu zacznie mówić że go kocha i tylko on.. to po niej x2. Bo i tak jest na straconej pozycji, o czym nie wie

Roxann, napisz jak Ci się udało wybrnąć z Twojego romansu, bardzo proszę...

No i co z tego? A dobrze Ci z myślą jak wraca do żony i jej myje auto? Pomyśl o sobie kobieto! Chcesz kolejne lata stracić na czymś co jest dla Ciebie nie tylko wykańczające, ale i zamyka na inne relacje? Niech on się w swoim bagienku kisi.
Radzę olać już teraz. I zacząć żyć swoim życiem, tym co sprawia ci przyjemność..
Zadbaj o siebie, by ze sobą czuć dobrze, wtedy nowe przyjdzie..

Wiesz, to trudne, dla mnie też chyba najtrudniej było przez to przebrnąć, bo byłam pewna, że jest ze mną szczery... ale jak osoba zdradzająca może być szczera? Dlaczego z Tobą nie z żoną? Dużo mi czasu zajęło by zrozumieć, że osoba zdradzająca z nikim nie jest szczera, jest zwykłym egoistą nastawionym na własne potrzeby. Kłamie jak z nut i żonie i kochance. Tu umyje auto tam przytuli..i jest fan, energia. On jest "panem" sytuacji... a Twoje uczucia ma w poważaniu, też żony.. ważne by mu było dobrze. Taka prawda.

No to nie wiedziałam, że aż tak.. a może to idealizujesz? Tzn na pewno.. bo nie byliście w normalnych warunkach, związku.. Także nie ma bata.. albo zmieniasz pracę albo dalej będziesz się nią upajał..nie teraz to kolejny wyjazd albo jeszcze kolejny a teraz spotkanie w pracy .. i naprawdę uszanuj Rozwódkę.
Sam się staczaj, ale nie wykorzystuj... wiedząc że i tak jesteś emocjonalnie przy mężatce.

Po prostu jesteś na haju miłosnym, a raczej przeżywasz mega zauroczenie, a że seks był - to już ekstra silna mieszanka emocjonalna. Na pocieszenie - ten stan kiedyś Ci minie, to nie miłość (jak pewnie sam wiesz).
Najważniejsze, że ona nie planowała i nie planuje odejść od małzonka - i nic nie poradzisz. Musisz jakoś przetrwać ten czas.
A rozwódka - jak nic do niej nie czujesz, jesteś z nią z "wygody" bo to dobra kobieta - hm, może niech poszuka faceta, który ją pokocha naprawdę a nie będzie z braku laku. Bo tylko jej czas marnujesz.

Dokładnie.  Dlatego piszę, że to obsesja. Jakaś chora "miłość". Bo normalna miłość daje radość i spełnienie. Specjalistką od związków nie byłam, nie jestem i wygląda na to, że nie będę, ale ja bym zrobiła tak: mężatce podziekować, rozwódce podziękować i przez rok - dwa pobyć samemu ze sobą. By odkryć, czego pragniesz, by się wewnętrznie uspokoić i ogarnąć. Jakbym pisała do samej siebie...

Teraz to tylko pijana

Teraz to tylko pijana. A jak pijana to i trzeźwo myśląca A zatem... to jest ZŁE. Facet leci w kulki. Jakby w domu miał taki horror, jak mówi, to dawno by już stamtąd wiał. I to z dzieckiem. Ale jak widać źle aż tak nie jest. Jak słyszę to pierdolenie o tym, jak jestem "odskocznią", to mam mu ochotę wybić jedynki. Odskocznią to może być gra w kosza albo w szachy. A nie ja.
widzisz jak trzeźwo myślę, rozumuję? Jeden drink i starczy.

No chyba, że zadzwoni telefon. wtedy to szlag wszystko trafił.
Ale
każda
ch,jnia
Jest tylko kwestią czasu.

I nowy_tu i ja i wszyscy uwikłani w takie pierdolniki w końcu się otrząśniemy. I to raczej prędzej niż później.

Dobrej nocy, idę się trzymać poduchy,Pozdrawiam!!!!!!!!!!

Moja nigdy nie mówiła ze jestem odskocznia itp tyle jej ze przynajmniej nie udawała nieszczęśliwego pożycia małżeńskiego, od początku była szczera aż do bólu. A ja naiwniak się wkręciłem. Ja nie pije, bo po pijaku moge do niej napisać. W zasadzie to nie wiem kim byłem dla niej....nie pytałem, ona nie mówiła. Netanka, damy radę.

Pewnie że damy, musimy... jesteś w moim wieku albo rok starszy z tego co zrozumiałam. Przeżyliśmy stan wojenny (w pieluchach na tyłku, ale jednak) to takie pierdoły nam życia nie zniszczą. Trzymaj się, bądź silny i rzuć to, co sprawia Ci ból. Pozdrawiam!

Załatwiłem sobie wyjazd służbowy na prawie dwa tygodnie. Biorę buty do biegania i zamierzam wrócić odmieniony ;-)

Toniu, wydaje mi się, a raczej wiem na pewno, że tutaj rządzi wewnętrzny egoizm, przyjemność, nie liczy się nikt i nic. To amok, z którego praktycznie nie sposób wyrwać się samemu. Zazwyczaj pomaga ktoś życzliwy, "nadgorliwy" malzonek, lub ten amok już widac z boku. Podziwiam Nowego, że próbuje, ale wiem, że próby być mogą, a dopóki się nie odetnie nic z tego rozstania nie będzie.

Nie czuję wyrzutów sumienia. I to jest straszne - bo ja ZAWSZE - aż do tego momentu gardziłam zdradą i zdrajcami. Aż trafiłam na TEGO konkretnego człowieka, wywołującego u mnie TE konkretne emocje. I nie chodzi tylko o seks. Jak już pisałam wcześniej - kiedy to w końcu skończę, a skończę bo ledwo zipię, najbardziej będzie mi brakować rozmów i jego obecności. Tej uwagi, którą mi poświęcał... tak, coraz częściej dociera do mnie, że to co chciałabym by było miłością, nią nie jest. On kręci. Mówi wzajemnie wykluczające się rzeczy - jednego razu mówi, że jest mu z żoną źle, że jest jej obojętny - np. jak po wielu dniach wraca z pracy, to jej się nawet nie chce do niego podejść. (Ile w tym prawdy, wiedzą tylko oni), a innym razem opowiada co będzie z żoną robił na emeryturze. Poza tym coraz częściej pada słowo "odskocznia". Zatem jestem traktowana jak seans w kinie albo uprawiany okazjonalnie sport... Dociera do mnie, że albo on mnie oszukuje, albo oszukują mnie moje własne emocje. Przez niemal 12 lat mojego małżeństwa nie otrzymywałam ani bliskości, ani dobrych emocji, a mój ex traktował mnie jak macicę na dwóch nogach - bo ewidentnie dawał mi odczuć, że zależy mu tylko na dziecku. Miałam naprawdę dosyć, rozmowy nie dawały żadnego efektu. Wtedy na mojej drodze stanął facet, którego nie widziałam od 12 lat. Gada mi się z nim jakbyśmy się znali od czasów co najmniej zygoty. Wspólne tematy, poglądy, podejście do życia. I tak od słowa do słowa wpadłam po same uszy... Potem to już poszło naprawdę szybko.
Amok mija. Widzę coraz wyraźniej, że to nie ma żadnego sensu. On niczego nie będzie zmieniać.
A ja muszę to przerwać, bo dostanę do głowy.

Wyrzutów sumienia wobec jego żony nie mam. Na jej miejscu i chciałabym i nie chciałabym być. Chciałabym - bo fajny facet. Nie chciałabym, bo teraz może zdradzałby mnie? Chcę to tylko skończyć, zanim ona się o tym dowie. Zaś facet podoba mi się wizualnie, ale wewnętrznie coraz mniej. Jest to jakieś dziwne uzależnienie, bo  wiem, że to jest nie fair, ale wystarczy telefon i wszystko trafia szlag. A dzwoni kilka razy dziennie. Widzę, że przyzwyczaiłam si e do tych telefonów. Nie umiem po prostu nie odebrać, chcę go po prostu usłyszeć...

tak, to egoizm. myślę o swoich uczuciach, kt.ore nieraz dostawały po dupie, więc jak teraz dostaję jakieś ciepło, to mało w gacie nie narobię... i to przykre, bo podkradanie faceta nie jest fajne.

Nowy to może myśl tak " fakty są takie, że ta kobieta puszcza się za plecami męża, że go okłamuje, więc jaką mam gwarancję, że i mnie nie zacznie robić w bambuko, a poza tym tak naprawdę, to przecież mnie już zdradza, bo sypia z mężem"
Uświadom sobie po prostu, że idealizujesz te mężatkę zupełnie bez sensu, gdyż tak naprawdę jest to pospolita gidia, jakich pełno na ulicy.
Nie wiesz jaka ona jest na co dzień, bo nigdy z nią nie mieszkałeś. Skąd wiesz jaka okazałaby się gospodynią w domu i czy sprawdziłaby się w trudnych sytuacjach. Zdradza męża, więc dobry materiał na żonę raczej z niej nie jest, wiec po co ci taka? Do bzykania od czasu do czasu? Bez przesady.
A to że się rozumiecie i prxyjaznicie? No i co z tego? A jaka to sztuka, gdy widujecie się w pracy i raz na jakiś czas bzykniecie się gdzieś w kącie.
Prawdziwe życie dopiero by ją zweryfikowało, a ty masz już przykład jaka z niej towarzyszka życia.
Nie bierz kobiety, o której wiesz, że kogoś okłamuje i zdradza.

Można nazwać to racjonalizacja albo myśleniem zdroworozsądkowym, brać problem na zdrowy chłopski rozum. No po co mi zwykła latawica?jest dużo latawic, ale ta jest twoja, bo oswojona przez ciebie i dlatego tak cię do niej ciągnie, jednak jakbyś na nią nie patrzył puszcza się za plecami męża, a ty jesteś boczniakiem

No taka jest prawda.