szczęśliwe zakończenie związków w których pojawiła się zdrada - Netkobiety.pl

Tytuł wątku jest bardzo wymowny, bo szczęśliwe zakończenie związku po zdradzie to takie zakończenie, w którym zdradzony odchodzi od zdrajcy raz na zawsze, dając sobie szansę na szczęście z kimś innym, wiernym. Innej opcji sobie nie wyobrażam.

Przecież po zdradzie nie ma i nie będzie już tego samego co było przed. Zaufania przede wszystkim i poczucia bezpieczeństwa. Ziarno niepewności już zawsze zostanie zasiane w takiej relacji, nie wierzę w szczęśliwe trwanie takich związków. Może i trwają ale szczęśliwe to one nie są i nie będą.

Można sobie gadać o przepracowaniu zdrady, o terapii, o zrozumieniu błędów, nawet jesli zdradzony też zawinił, bo czasem tak bywa, ale to można o kant d...y rozbić. Zdrada to zło.

Osoba, z którą zdradziłeś żonę, wciąż uczestniczy w waszym życiu... hmmm...

Sam byłem ciekawy, czy jest możliwe zakończenie po zdradzie "i żyli długo i szczęśliwie" lecz jak na razie na tym forum nie znalazłem tej odpowiedzi (co nie jest jeszcze przesądzone bo wątków tutaj mnóstwo). Odnosząc się do swojej sytuacji u mnie sprawa jeszcze trwa co chwila są rozdrapywane rany, była zdrada emocjonalna ze strony żony. W tej chwili jest przyjęty z jej strony front, że nic się w zasadzie nie stało i w ogóle nie było tematu żyjmy dalej jak gdyby nigdy nic się nie stało. Nie wiem jak się to zakończy, czy będzie happy end w postaci naszego wspólnego życia. Skłaniam się do założenia własnego tematu , ale tak jak chyba wszyscy którzy przybywają na to forum mam zbyt duży mętlik w głowie aby posklejać to w całość i w sposób obiektywny przedstawić forumowiczom. Na tę chwilę jestem skołowany i nie wiem jak mam się zachować co zrobić z moją sytuacją.

To jest jak gangrena, nie przepracowane będzie ropieć
są tutaj zdania, że zdrada emocjonalna jest najwyższą formą zdrady
w sumie skoro nic się nie stało wg Twojej jż
może niewinny całus ? - > przecież nie było języczka
całowanie ? -> przeciez nie było seksu
oral ? -> przecież nie było do końca
seks ? -> tylko jeden raz bez zobowiązań, bez emocjonalnego zaangażowania !!!

widzisz w którym miejscu jest emocjonalne zaangażowanie i zdrada emocjonalna ?

Czytałam Twoje posty, i dochodzę do wniosku, że kobiety które wybaczają zdrady i zostają z takimi mężami jak Twój to jakieś naiwne frajerki. Wiadomo z małżeństwami to zawsze jest bardziej skomplikowane niż z parami, które nie mają takie statusu i dzieci przede wszystkim, bo łatwiej jest się rozstać i pójść w swoją stronę. Tak czy siak uważam że zdrada to jest coś nie wybaczalne go, co na zawsze podkopuje i niszczy związek. Mówisz że mąż stał się lepszy a Tu gorsza - jasne, użył sobie na boku bo tak chciał, a potem co miał robić jak wyszło na jaw, wiadomo że z czystego egoizmu nie chciał stracić swojej przystani życia czyli Ciebie i stąd to bycie lepszym, czyli robienie wszystkiego bylybys nie odfruneła bo bez żony źle by było dalej żyć, ale czy to ma cokolwiek wspólnego z miłością? No a Ty z racji zdrady, odpuściłaś, bo zraniona, bo zaufanie już nie to, nagle zołza... I wy Ciebie to ma być dobre małżeństwo w dalszym ciągu. Dla mnie to jakiś cyrk, w którym oboje weszliście w nowe role byleby przeciągać to dalej, za.iadt się pożegnać i na zawsze uwolnić od chorych emocji. Piszesz, że niby pierwszy rok po zdradzie być ciężki, a teraz nie żałujesz. Dla mnie kobieta która wraca do zdrajcy, a potem jeszcze z nim sypia okazuje przede wszystkim sobie brak szacunku. Dla mnie Twoje małżeństwo jak i wszystkie związki w takiej sytuacji to jakaś atrapa.

masz niewątpliwie racje i ta zdrada emocjonalna bardzo mnie boli, nie był to jakiś skok w bok po pijaku, (by nie było taka zdrada też jest nieakceptowalna ale chyba łagodniej by mi było przez to przejść) lecz sukcesywne i systematyczne budowanie między nimi więzi osłabiając tym samym nasze relacje. Wszystko wypłynęło dowiedziałem się i zaczęła się obojętność ze strony żony co jest chyba najgorszą formą. (na zasadzie no co? dowiedziałeś się to trudno!)

Skasowałem swój post, bo nie ma czego uzupełniać, ni korygować. W odniesieniu do Autora.
Obiecałem nie wtrącać się za bardzo.

Skoro to jest Twój związkowy priorytet to ok No i gdybym ja wiedziała, że facet mnie za nic mnie nie zostawi dlatego że dobrze gotuje pomimo moich zdrad to zdradzała bym go dalej ale obiad by miał ;-)

A ja myślę że zostałaś z nim że strachu przed samotnością. Ty nie jesteś egoistyczna, Twój mąż już owszem. To jak by zjadł ciastko i miał ciastko. Z każdym zdrajcą tak jest jeśli mu się wybacza. Nie wyobrażasz sobie życia bez towaru miernej jakości? Bo tak wygląda. Ważne że masz towar ale jego jakość już jest bez znaczenia. Ja wiem że zdrady są różnorakie, przyczyny także, czasem zdradzeni są też winni tych zdrad w mniejszym lub większym stopniu, ale to zdrajcy są egoistami bo w chwili zdrady myślą tylko o sobie. Ok, rozumiem, jesteś starsza, jesteście małżeństwem już kilka/kilkanaście lat (jak coś to mnie popraw bo nie wiem) ale mimo to ja nie umiałabym dzielić dalej życia z kimś kto pozwolił sobie na zdradę, pozwolił dotykać się innej, a potem miałabym z nim znów sypiać... Nigdy bym już nie zaufała a żyjąc w braku zaufania marnialabym jak niepodlewany kwiat. Przeżyłam coś podobnego więc wiem. Dla mnie to marnowanie życia. I choć można rzec że życie i nasi partnerzy nie są idealnie to nie znaczy to jednak że tak jak wspomniałam mamy wybierać towar niskiej jakości tylko dlatego że nie ma rzeczy idealnych. Każdy wie na co zasługuje. Jeśli ktoś samego siebie ceni wysoko to nie pozwoli się nie szanować a zdrada jest właśnie brakiem szacunku.

A ja myślę że to nie jest możliwe, bo jeśli nawet pary zostają ze sobą to nie jest to już związek oparty na tym na czym wydawał się być oparty przed zdradą czyli na miłości, przyjaźnić zaufaniu. To już jest tylko jakiś układ na zasadzie że zdradzający się stara a zdradzany wykazuje się dobrą wolą. To jak z wazonem. Sklejony i tak nie będzie już taki sam. Lepiej dać sobie szansę na szczęście z kimś innym niż lepić coś co często nie jest tego warte, bo nie jest warte zdrowia, nerwów, zdeptanego poczucia wartości. Naprawiac można związek z innych problemów, zdrada do nich wg mnie nie należy, bo zdrada to koniec tego co było między dwojgiem ludzi. Ciągnięcie tego to już układ oparty na innych zasadach na pewno nie na niewinnej miłości.

Ja już stawałam przed podobnymi wyborami. Tylko widzisz fajnemu jak to określiłaś facetowi nie ma czego wybaczać, bo fajni faceci nie krzywdzą kogoś kogo naprawde kochają. To palancie zdradzają, to oni są egoistami. Egoistom, którzy potrafią odgrywać szopki gadając o żałowaniu zdrady, nie należy się wybaczenie. A jeśli już to wybaczenie i odejście na pięcie przed nimi.

Skoro Twój mąż wykazał się egoizmem zdradzając Ciebie, powinnaś również wykazać się egoizmem wybierając siebie a nie jego. Wybrałaś jednak jego.

Nie no wiadomo, dlatego o tym pisałam wcześniej, że czasem zdradzani też są winni w jakimś tam stopniu, ale są też przypadki i jest i choć o wiele więcej gdy czytam to forum, kiedy ludzie zdradzają się z premedytacją. Sama znam przypadek pary, w której wszystko grało super a facet zdradzał dziewczynę od samego początku bo jest zwykłym kobieciarzem i taką ma naturę. Rozmawiałam ze znajomą, którą właśnie tego doświadczyła i ona nie mogła uwierzyć w to że ją zdradzał ten facet bo sądziła że ich związek jest super i wszystko było ok. Poza tym skoro jak piszesz nigdy nie jest winna 1 strona to po co zdradzający często po zdradach błagają zdradzonych o wybaczenie? Po co skoro wg Ciebie zdradzali bo mieli powody bo jak piszesz nigdy jedną stroną nie jest winna. Gdyby było tak jak piszesz to zdrajcy nie powinni błagać o wybaczenie tylko uzasadniać swoje zdrady. A przeciez wiemy że zdrajcy nigdy tego nie robią. Skoro źle się dzieje w związku to się rozmawia a nie zdradza. Dziwne że nagle wszyscy rozmawiają po fakcie. Może lepiej zapobiegać niż leczyć?

Bardzo pięknie i gładko wpędziła Cię w poczucie winy za to, że poszła bokiem, z siebie natomiast zrobiła ofiarę. A powinno być zupełnie odwrotnie. A wiesz, co jest najgorsze? Że Ty myślisz dokładnie tak, jak ona, racjonalizujesz jej postępowanie i czujesz się winny tej zdrady.

Ależ właśnie to jest czarno-białe! Jak związek jest do kitu, to albo się go próbuje naprawiać (komunikacja!) albo się odchodzi. Sęk w tym, że powinno się odejść OD kogoś, a nie DO kogoś.

Przez te "piękne" słowa nierzadko przemawia złość i krzywda, cóż różne są losy ludzkie i trzeba czasu, żeby uśnieżyć ból. Każdy jest inny i ma do tego prawo. Co do Ciebie Kasia-Kicia prawdopodobnie zwyczajnie nadal kochasz męża, a jak to mówią miłość przezwycięży wszystko, na przekór temu co inni powiedzą. Jeśli jest Ci dobrze nie daj sobie wmówić, że jest inaczej - życie to nie zawsze bajka. Jeśli czujesz, że mąż jest szczery to dlaczego nie miała byś mu dać szansy - chyba, że jest inaczej(?)

Moja żona nie błagała mnie o przebaczenie ani nie miała żadnego poczucia winy, niestety była/jest zimna jak głaz być może jest wyjątkiem. U mnie sprawa jest dosyc świeża scenariusz cały czas nam sie pisze. Z biegiem lat zabrakło między nami komunikacji. Nie poznaje jej bo zawsze była kochająca, oddana, ciepła.

nie jestem w stanie uwierzyć że wysyłanie dziennie dziesiątek wiadomości (rózne media) oraz długie rozmowy telefoniczne czy też spotkania z boczniakiem w momencie gdy ja jestem poza zasięgiem (praca/zgrupki/treningi) jest niewinnym nic nie znaczącym kontaktem. Początkowo było wyparcie, potem przyznanie się ze jednak coś było (określiła ze nie wie co ale cos jej do głowy uderzyło) a nastepnie tak od miesiąca agresywnie odwraca to ze jednak nic nie było ze to sa moje urojenia. Przyjeła że da mi szansę  )))  ale nie wie co będzie za miesiąc pół roku rok:) Nigdy nie była taka hmm... bezduszna miałem w niej oparcie troskę dbała pośrednio o moja formę przyczyniała się do sukcesów. Nadmienię że to kiedyś ja obsesyjnie byłem przez nia pilnowany i podejrzewany o wszelakie zdrady flirty itp. dużo nas czasu nas kosztowało aby wypracować ten spokój ze nie ma powodów do niepokoju.  Moje środowisko było/jest mieszane, głównie oparte na kontaktach z ludźmi (sport). Taka moja profesja i takiego mnie wzięła.

Nie bardzo rozumiem twojego wpisu.
W obu wypadkach była zdrada.
W obu wypadkach nie było winny osoby zdradzonej tylko zdradzający mieli ochotę,  nie zmuszeni przez nikogo zdradzili.
Kropka.

Z drugą częścią się zgadzam.  Są różni ludzie i nie dla każdego zdrada to koniec świata a partner nadaje się już wyłącznie do utylizacji.

Pierwszy przypadek to nie zdrada. To oczywiste.

Drugi przypadek żałosny. Faceta nie komentuje, ale kobieta ostatnia naiwną i głupia, tylko chyba ta ciąża i dzieci które mają skłoniły do łatania tego związku. Jeśli ona mówi że to ich umocniło i że jest teraz szczęśliwa to niech mu podziękuję za te zdradę skoro teraz są dzięki niej lepszym małżeństwem. Dla mnie to bujda. Można zamieść pod dywan takie coś ale... No właśnie. Wytłumaczenie w stylu "to tylko facet" bardzo prymitywne, równie dobrze może powiedzieć to tylko zwierzę, albo niech sama się puści na boku, ciekawe co na to mąż. I niby on ja szanuje że mu wybaczyła. Można sobie wciskać takie kity nawzajem, ale tego typu zdrajca oddycha z ulgą że mu się poukładane życie nie rozleciało tylko tyle i aż tyle. Jakoś on jej nie szanował jak posuwał inną gdy tamta była w ciąży. Ach szacunek...

Wybaczać można, ale nie za wszystko i zawsze. W przypadku zdrady najlepiej wybaczyć i odejść. Coś za coś. Konsekwencje swoich czynów ponoszą wszyscy, każdy z nas. Ktoś kto wybacza zdrajcy i jednocześnie zostaję przy nim sprawia że zdrajca nie poniesie konsekwencji swoich czynów. I żeby nie było rozłąka na miesiąc czy dwa to żadna kara i konsekwencja.

Wiele czynników decyduje o tym, czy możemy komuś wybaczyć, czy też nie. Wydaje się, że o wiele częściej dochodzi do porozumień w sytuacji, gdy to facet zdradzi. Mi się też wydaje, że gdy zrobi to kobieta, to jest kaplica. Sądzę, że wtedy większe prawdopodobieństwo, że za tym poszedł też cały bagaż emocjonalny i taka kobieta nas nie chce. Musiałbym zostać naprawdę potężnie przekonany, by z taką osobą zostać. A to by łatwe nie było.

Znam dwie sytuacje u siebie w rodzinie, gdy to właśnie facet zdradził, a związek się nie rozpadł. W obu przypadkach doszło nawet do ślubu. Tylko to były sytuacje chyba dość specyficzne.

1 Młoda dziewczyna i 2x starszy facet z kasą. Jej zależało tylko na dziecku i pieniądzach, które na te dziecko może wydawać. Obstawiam, że facet dalej chodzi na boki, to ten typ.

2 Ponownie spora różnica wiekowa, ale już nie tak duża. Facet zraniony zdradą wcześniejszej partnerki postanowił chyba się zemścić na kobietach i tej następnej nie traktował poważnie. Zrozumiał swój błąd i zostali razem, jakoś. Tu się raczej dobrze poukładało, chociaż gość trochę daje sobie na głowę wchodzić, bo partnerka to strasznie ciężki typ do zniesienia. Może uznał, że mu się należy.

Nie brzmi to może szczególnie pięknie i pewnie nikt z nas by nie chciał takich sytuacji, ale jakoś działa .

Ja znam inną wersję.
Jezus powiedział:"kto z was jest bez grzechu niech pierwszy rzuci kamień". Nagle sruuu,  poleciał kamień zza pleców Jezusa, za chwilę drugi z tego samego kierunku. Jezus się odwraca i zirytowany mówi: "Mamo! Tyle razy ci mówiłem żebyś się nie wtrącała! "

Co do wybaczenia. Można wybaczyć ale nie męczyć się dalej razem.

Sporo w tym prawdy.
Jednak mimo wszystko rozróżniłbym pozostanie przy niewiernym przez kobietę, która jest finansowo zależna od męża, nie chce obniżenia poziomu swojego i dzieci życia itp. pragmatyczne powody od kobiety, która daje szansę, bo widzi, że to zdarzenie wcale nie musi być dla związku rujnujące, ale daje szansę wejścia na inny level ich dotychczasowej relacji.

Co do wybaczenia i "wymierzania kar" , odchodzenia - to wszystko trudne sprawy, każda jest inna, niejednoznaczna. Pewnie, że co innego jest kiedy zdradzający szczerze żałuje swojego czynu/czynów a co innego gdy jest dumny ze swoich podbojów i chce więcej... To oczywiste. Apeluje o jedno - kochajcie prawdziwie swoich mężów/żony. Dzieci kocha się całe życie - małe czy dorosłe, mimo karygodnych błędów jakie mogą popełniać w stosunku do Was, wszystko przebaczycie - właśnie przez miłość. Więc kochajcie też taką miłością swoich partnerów, módlcie się za nich, aby nie ulegali pokusom ciała, a będziecie mieli szczęśliwe małżeństwa. Wszystkim życzę tej miłości, która "nie pamięta złego" - bo tylko ona jest prawdziwa i nie jest skierowana na własne ego. Pozdrawiam!

ja się jeszcze waham

Wybaczenie oznacza tylko zaniechanie zemsty, odwetu za doznaną krzywdę, lecz nie oznacza negacji konsekwencji wynikających z danej winy/zbrodni/grzechu.

Co do religii chrześcijańskiej, to bóg nie jest nieskończenie miłosierny, o czym Paweł Apostoł ostrzegał, mówiąc o braku możliwości odpuszczenia grzechów tym, którzy PO nawróceniu i poznaniu nauk pańskich, świadomie i rozmyślnie grzeszyli. Nazywane są grzechami przeciw duchowi św.
Tam też jest podane o tym, że wybaczenie grzechu a konsekwencje które trzeba ponieść(w życiu doczesnym) to są dwa osobne rzeczy, do tego, ponoszenie konsekwencji jest integralną częścią pokuty.

serdeczna, mam do Ciebie trudne pytanie: W pewnym innym wątku był temat nt. wrabiania faceta/męża w obce dziecko tj. sytuacja, gdzie żona zdradza męża, zachodzi w ciążę z kochankiem, a mężowi wmawia, że to jego dziecko.... po czym 10 lat później, podczas badania krwi, prawda wychodzi na jaw.

Ja na miejscu męża po uprzednim powiedzieniu dziecku prawdy(że nie jestem jego ojcem oraz komu może podziękować za taki stan rzeczy), zabrałbym się i odszedł, starając się zapomnieć o wszystkim a alimentów na nieswoje dziecko bym nie zamierzał płacić. Dobra... nie wiem jakby to było z tym dzieckiem w tej sytuacji, ale zakładam tak jak napisałem.
A co TY byś w takiej sytuacji zrobiła?

Tak są. Na tę chwilę jesteśmy 10 lat po zdradzie. Szczęśliwi
Mnie też mówili puść go wolno, nie marnuj sobie życia, to nie ma sensu - w życiu bywam bardzo przewrotna, nie żałuję
Nie tylko osoba zdradzająca musi przepracować temat.

9 miesięcy po to jak nic. Takich sinusoid będzie mnóstwo. Może ustabilizować się jakieś 2-3 lata po zdradzie.
Zatem, wytrwałości i ciepliwości

Mamy podobną sytuację. Kochanką Męża była koleżanka z pracy, z którą do dnia dzisiejszego pracuje.

Absolutnie żadne potępienie.
Ja zapytam inaczej, czy Twoja Żona również spojrzała w głąb siebie? To bardzo ważne, by zbudować Was/małżeństwo na nowo.
Inaczej buduje się coś, gdy dwoje ludzi umie wyciągnąć wnioski z tej całej sytuacji.
Jeśli zakorzeni się w pozycji ofiary - będzie bardzo ciężko.

Jeszcze dodam jedno, pamiętaj nie każdy potrafi wybaczyć...

Ela, dziękuje za gratulacje, chociaż właściwie ich nie potrzebuje.
Albo jestem ślepa, albo jeszcze narkoza (po przebytej operacji) na mnie działa, ale ja nigdzie nie widzę, że piszę/sugeruje autoro kolejnym "zdarzy się", a to, że chcę walczyć do samego końca.
Jeśli miałabym pisać z własnego doświadczenia to 9 miesięcy po zdradzie Mojego Męża to tę płytkość Męża też widziałam nie wierząc Mu w nic. I nawet żaden terapeuta by mnie nie przekonał, że jest inaczej. Wiedziałam swoje i już. Ból i cierpienie jakie przeżyłam - mną kierowało. Nie trafiało do mnie kompletnie NIC.
Niedawno ktoś mnie zapytał, kiedy uwierzyłam w szczerość Męża - zastanowiłam się chwilę - 5 lat po zdradzie, kiedy sam bez żadnych pytań z mojej strony przyszedł do mnie i opowiedział mi dokładnie wszystko. Wtedy uwierzyłam w Jego miłość, szczerość.

Jeśli chodzi o spojrzenie w głąb siebie, zmiany - na to potrzeba nie 9 miesięcy (choć właściwie dobrze,że dostrzega) a wiele więcej by wprowadzić w życie.
I napisałam wyraźnie - do zmian potrzeba dwóch osób.
Można czytać, a nie komentować. Też byłam mało wylewna w tamtym okresie. Czytałam, analizowałam.

I to zdanie potwierdza tylko, że takie wybaczanie to jakiś pic, ta szczerość to jakiś pic i wgl cały taki związek piłki zdradzie to pic. Męczyłaś się wiele miesięcy z tym co zrobił Twój mąż, minęło sporo czasu, wy się tak pewnie przepychaliście przez ten czas, on - no cóż - co ma robić taki facet, przecież nie odejdzie, bo żonka, bo rodzina, przezwyczajenie, przystań (specjalnie nie pisze o miłości bo gdyby kochał to by nie zdradził tak uważam). Taki facet zrobi wszystko, skrucha - jasne, przeprosiny, szczerość, a wszystko to byle byś nie odeszła, byleby nie było konsekwencji, byleby nie stracić gniazdka i wygody, bo wiele osób w tym zdradzaczy nie chce i nie lubi zmian, więc zrobi wszystko żebyś nie odeszła. Minęło 5 lat wiec wszystko się gdzieś ulotniło,  on docenił wygodę, nie Ciebie! Stąd to rztjscie i zwierzanie się niby ze szczerosci. Zjadł ciastko, na dodatek miał pączka na deser i nadal ma ciastko. A Ty co masz? Męża, który zdradził i spotulniał że strachu przed stratą wygody. Co kto lubi. Chyba nie lubisz ciastek, co?

To takie typowe, faceci mają ciche przyzwolenie na zdrady, wy niby takie zranione, ale mężowie nie ponoszą żadnych konsekwencji, bo wszystko kończy się na wielomiesięcznym lamentowaniu by ostatecznie zostać ze sobą. Wy takie wierne obrończynie domowego ogniska. Silna kobieta, jeśli wie, że nie zawiniła niczym złym w zwiazku, pogoni zdrajcę, bo wie że stać ją na wiernego partnera. Miłość? Dobre sobie, wy może kochacie, ale wasi mężowie widać miłość inaczej pojmują skoro nie przeszkadza im zamoczyć na boku.

To zdanie mi się gryzie. Kocha a zdradzi. To się wyklucza. Nie jesteśmy zwierzątkami żeby nie panować nad najniższymi  instynktami.

Jest takie powiedzenie „mierny, bierny, ale wierny”, które dobrze obrazuje Twój pogląd na życie serdeczna, nieprawdaż?
Twoje wypowiedzi w tym wątku są bardzo wkurzające, pokazują typowy egocentryzm i ograniczone patrzenie na ludzkie relacje przez pryzmat ja-mnie-moje. Nawet przez myśl Ci nie przejdzie, że zdrajca to też człowiek ze swoimi słabościami. A żeby spróbować wniknąć w motywy postępowania? A gdzieżby tam! Patrzysz przez pryzmat małego zranionego ego i nic więcej do Ciebie nie dociera.
Ech, szkoda sobie strzępić język po próżnicy, trochę pobluzgałam, odgarniam włosy z twarzy, poprawiam kieckę i spadam, a Ty tu dalej uprawiaj swój festiwal nienawiści.

Mało inteligenta jesteś. Mierny i bierny i niewierny - to wybierają kobiety zdradzone. A egocentryzmem wykazują się chyba zdradzacze, nie widzisz tego? Bo co, wg ciebie zdradzacze to ludzie, co się ich za nogi złapało jak pana boga? Że zdrada to tylko ich mała wada, a reszta super extra, więc zostanę przy takim... Wierność to elementarna podstawa związku monogamicznego. To zasada, która wykazuje jak bardzo jest się lojalnym wobec kogoś kogo się kocha i można pod to podpiąć też wierność mentalną, nie tylko fizyczną. To szacunek dla pogladu drugiej osoby, którą wierność ceni i jest dla niej ważna. Złamanie tego to sp***dnie wszystkiego.

Skoro odpowiadasz na moje komentarze to widać jak płytki je rozumujesz, bo interpretacja jaką podałaś właśnie dotyka tej płytkości rozumienia. I nie o ego tu chodzi, nie o nienawiść tu chodzi, daleko mi do nienawiści. Jest coś takiego poczucie  własnej wartości i wiedza na temat  samego siebie -
wybieram szacunek do siebie. A zdrada jest złamaniem tego szacunku przez zraszacza w stosunku do zdradzonego, a wybaczenie zdrajcy, który prosi zwykle o szansę z czystego egocentryzmu jak to pofkreśliłaś jest brakiem szacunku do samej siebie. Poruchał inną, pokrzyczę, popłaczę, on się popłaszczy bo tak trzeba, wybaczę mu i wpuszczę ponownie do naszego życia i ponownie rozłożę przed nim nogi. Miał mnie, miał inną, niech znów ma mnie, zasłużył sobie. Zdradził, kara, wina, ale co jego to jego. No nie? A ty co z tego masz? Krew, pot i łzy...

Mogłabyś spokojnie uprawiać sex z kimś, kto w trakcie związku z tobą, robił to z ochotą z inną na 100 innych sposobów, a ty jesteś po tej kochance marną nagrodą pocieszenia, bo się wydało i tylko ty już mu zostałaś? Ja nie mogłabym spać z kimś kto mnie zdradzał. To poniżające. Dlatego właśnie pisze o szacunku do samej siebie.

Po zdradzie nie na i nigdy nie będzie tak samo. To że ktoś zostaje z kimś, wmawia sobie że związek czy małżeństwo jest po zdradzie lepszy, dojrzalszy, proszę - tia, bo w to uwierzę... Wyższy level związku, chyba raczej gamę over, i granie w nową grę. Po co się męczyć? Po walczyć z udręką, po co dawać szansę. No chyba że ktoś uważa że już przegrał swoje życie. Ma 40 lat i boi się że zgnije w samotności, bo meżulek odejdzie a ja nie mam nikogo i bede sama... Ech... I nie tłumaczycie to miłością, bo co wam po miłości do kogoś kto jakosco tej miłości zapomniał w drodze po sex do innego/innej. Czasem bywa tak że nie możemy być z tymi których kochamy, możemy kochać zdrajcę, ale po co z nim dalej być? No po co?

A może jednak ty masz coś za uszami?