Zdradziłam i nie chce przestac - Netkobiety.pl

Daruj sobie. Wiedziałam ze zostanę zaszczekana za to ze ośmieliłam się złamać złote wiezy małżeńskie. Dlatego doceniam każdy inny komentarz.  Wbrew pozorom nie jestem wcale z siebie zadowolona ale nie zamierzam się chłostać za to ze miałam kilka przyjemnych chwil.

Myszencja123 napisał/a:

santapietruszka napisał/a:

Nie wierzę w ten wątek.

O kurczę, naprawdę? Dlaczego? Bo kobieta po 40 nie może się zakochać w kimś innym niż mężu? Czy dlatego ze mąż jest zwykłym mężem a nie psychopata od którego trzeba uciekać ?

Zakochać się może, ale nie wierzę w kobietę po 40, która takie bzdury gada Od kobiety po 40 wymaga się zdecydowanie więcej rozumu

santapietruszka napisał/a:

Myszencja123 napisał/a:

O kurczę, naprawdę? Dlaczego? Bo kobieta po 40 nie może się zakochać w kimś innym niż mężu? Czy dlatego ze mąż jest zwykłym mężem a nie psychopata od którego trzeba uciekać ?

Zakochać się może, ale nie wierzę w kobietę po 40, która takie bzdury gada Od kobiety po 40 wymaga się zdecydowanie więcej rozumu

A w 38-letnią, która myśli (zapewne) i zachowuje się dużo gorzej..? Wróć na "mój" temat... Może to i trolling, ale momentami, jakby czytał moją "eks". W kilka dni "skasowała" 14 lat, dom, mnie, a dziecko - co tam, wrzuci do walizeczki i już. A, no i siedząc u kochanka na drugim końcu Polski, dzwoni do mnie, żebym... podał jej dane do wypełnienia PIT. Tragikomiczne?

Lady Loka napisał/a:

Myszencja123 napisał/a:

Moj mąż jest szczęśliwy

To mu powiedz o zdradzie i niech sam zadecyduje.

Ale o czym ? To moja decyzja czy odejdę czy nie, nie jego. Bez sensu. Jeśli nie odejdę to mu nic nie powiem bo po co ? Zreszta on sam mi powiedziała ze jeśli go kiedyś zdradzę to mam mu nie mówić bo nie chce cierpiec. Na 18 lat wspólnego życia pierwszy raz mi się coś takiego przytrafiło.

SonyXperia napisał/a:

Salomonka, podbije Ci gwarancję

Myszencja123 napisał/a:

Daruj sobie. Wiedziałam ze zostanę zaszczekana za to ze ośmieliłam się złamać złote wiezy małżeńskie. Dlatego doceniam każdy inny komentarz.  Wbrew pozorom nie jestem wcale z siebie zadowolona ale nie zamierzam się chłostać za to ze miałam kilka przyjemnych chwil.

Ani myślę sobie darować. Co innego kilka przyjemnych chwil bez chłostania się za nie, a co innego porada żeby z powodu tych kilku chwil rozwalić sobie życie.

Porada jak każda inna, lepsza niż „idź z mężem na spacer”

Myszencja123 napisał/a:

SonyXperia napisał/a:

Salomonka, podbije Ci gwarancję

Ani myślę sobie darować. Co innego kilka przyjemnych chwil bez chłostania się za nie, a co innego porada żeby z powodu tych kilku chwil rozwalić sobie życie.

Porada jak każda inna, lepsza niż „idź z mężem na spacer”

Dam Ci lepszą. Idź do dobrego prawnika. Może do syna Salomonki, bo to podobno jeden z najlepszym adwokatów w tym kraju. Wnieś pozew rozwodowy z żądaniem orzeczenia wyłącznej winy męża za rozpad waszego małżeństwa. Powołaj na uzasadnienie swojego żądania parę zmyślonych okoliczności, zorganizuj sobie odpowiednich świadków. Kiedy już osiągniesz cel zabierz dzieci i zapukaj do drzwi kochanka szczebiocząc wesoło: "Oto jestem kochanie, wolna i znowu do wzięcia". I naprawdę to nie jest kpina z mojej strony. Przypadkiem nie odbieraj tak tego. Życzę powodzenia w drodze do szczęścia.

Myszencja123 napisał/a:

SonyXperia napisał/a:

Salomonka, podbije Ci gwarancję

Ani myślę sobie darować. Co innego kilka przyjemnych chwil bez chłostania się za nie, a co innego porada żeby z powodu tych kilku chwil rozwalić sobie życie.

Porada jak każda inna, lepsza niż „idź z mężem na spacer”

Dam Ci lepszą. Idź do dobrego prawnika. Może do syna Salomonki, bo to podobno jeden z najlepszym adwokatów w tym kraju. Wnieś pozew rozwodowy z żądaniem orzeczenia wyłącznej winy męża za rozpad waszego małżeństwa. Powołaj na uzasadnienie swojego żądania parę zmyślonych okoliczności, zorganizuj sobie odpowiednich świadków. Kiedy już osiągniesz cel zabierz dzieci i zapukaj do drzwi kochanka szczebiocząc wesoło: "Oto jestem kochanie, wolna i znowu do wzięcia". I naprawdę to nie jest kpina z mojej strony. Przypadkiem nie odbieraj tak tego. Życzę powodzenia w drodze do szczęścia.

Myszencja123 napisał/a:

Lady Loka napisał/a:

To mu powiedz o zdradzie i niech sam zadecyduje.

Ale o czym ? To moja decyzja czy odejdę czy nie, nie jego. Bez sensu. Jeśli nie odejdę to mu nic nie powiem bo po co ? Zreszta on sam mi powiedziała ze jeśli go kiedyś zdradzę to mam mu nie mówić bo nie chce cierpiec. Na 18 lat wspólnego życia pierwszy raz mi się coś takiego przytrafiło.

Twoja decyzja do momentu aż mu powiesz A wtedy będzie kolorowo. Nikt nie chciałby wiedzieć o zdradzie partnera jednak jak się stanie i ma się honor to albo się kończy jedno albo drugie. Dzieci są na tyle duże że da się wyjaśnić wszystko A już na pewno że mamusia się znudziła.

Wchodzi kobieta po 40 i szuka usprawiedliwienia dla tego co robi poważnie?
Albo to jakiś troll albo przerosnieta dziewczynka.

Salomonka napisał/a:

SonyXperia napisał/a:

Dam Ci lepszą. Idź do dobrego prawnika. Może do syna Salomonki, bo to podobno jeden z najlepszym adwokatów w tym kraju. Wnieś pozew rozwodowy z żądaniem orzeczenia wyłącznej winy męża za rozpad waszego małżeństwa. Powołaj na uzasadnienie swojego żądania parę zmyślonych okoliczności, zorganizuj sobie odpowiednich świadków. Kiedy już osiągniesz cel zabierz dzieci i zapukaj do drzwi kochanka szczebiocząc wesoło: "Oto jestem kochanie, wolna i znowu do wzięcia". I naprawdę to nie jest kpina z mojej strony. Przypadkiem nie odbieraj tak tego. Życzę powodzenia w drodze do szczęścia.

Jestes świetną manipulantką Sony. Szkoda że ci w życiu nie wychodzi podobnie jak z tymi manipulacjami. A od mojej rodziny, mojego syna (wychowanka) racz się delikatniew odczepić. Nie upoważniłam cię nigdzie do tego, abyś sobie ... usta nami wycierała. Zrozumiałas?

Jak każdy dobry prawnik Ale gdzie mi tam do kariery na skalę ogólnokrajową

Zdaje się, ze kochankiem zainteresowałaś się wtedy mocniej, gdy wyszło, ze się rozwodzi To coś mówi o Twoim małżeństwie.. Chyba wygląda ono gorzej niż sądzisz. I jakoś podświadomie chcesz się chyba od męża uwolnić.. Jakbyś nie chciała- kochanek byłby też w związku.
A może jednak temu mężowi wylać kubeł zimnej wody na głowę i nie wciągając w to dzieci ,nie mówiąc o rozwodzie o kochanku poinformować?
Może jego reakcja rozjaśni Ci w Twoich emocjach? Zagrożenie Twojego związku rozpadem kochankowi też  trochę namiesza i zobaczysz co masz, jak kurz opadnie?

dorias napisał/a:

Myszencja123 napisał/a:

Ale o czym ? To moja decyzja czy odejdę czy nie, nie jego. Bez sensu. Jeśli nie odejdę to mu nic nie powiem bo po co ? Zreszta on sam mi powiedziała ze jeśli go kiedyś zdradzę to mam mu nie mówić bo nie chce cierpiec. Na 18 lat wspólnego życia pierwszy raz mi się coś takiego przytrafiło.

Twoja decyzja do momentu aż mu powiesz A wtedy będzie kolorowo. Nikt nie chciałby wiedzieć o zdradzie partnera jednak jak się stanie i ma się honor to albo się kończy jedno albo drugie. Dzieci są na tyle duże że da się wyjaśnić wszystko A już na pewno że mamusia się znudziła.

Wchodzi kobieta po 40 i szuka usprawiedliwienia dla tego co robi poważnie?
Albo to jakiś troll albo przerosnieta dziewczynka.

Szukam usprawiedliwienia? W którym miejscu ? Nie szukam. Wiem ze zle zrobiłam, wiem dlaczego, wiem co czuje do jednego i do drugiego. Nie potrzebuje ani pochwały ani nagany.

SonyXperia napisał/a:

Salomonka napisał/a:

Wlaśnie... Ja sobie siedzę na tym portalu jako Mamusia, a ty niby taki dobry prawnik i nie masz co robić?
Zazdrośnica:)

Domyślam się że pisanie na forum netkobiety.pl ma być przejawem nic nierobienia i ludzie, którzy tu piszą podpadają pod ten gatunek nierobów i generalnie byle kogo, bo przecież nikt wykształcony nie zniżałby się do udzielania na takim forum?   No to pojechałaś komplementem użytkownikom.

A miałam przestać zachowywać się sztubacko.

Znowu manipulujesz. Twoim zachowaniem powinien zająć się w końcu ktoś z kierownictwa tego portalu. Smutne,  ja wtrzymuję twoje ataki, ale wiele osób naprawdę mądrych i wartosciowych rezygnuje. A podobno hejt jest niewskazany

Tak mnie trzepnął ten post, że aż się zarejestrowałam, choć do tej pory tylko czytałam tego typu wątki.

Droga autorko wątku, ogarnij się, dorośnij i nie piernicz, że pytasz tutaj o to, czy komuś się udało czy nie i jak to wyglądało. Gryzie Cie sumienie, ale to w sumie dobrze, bo gdybyś go nie miała, to dopiero byłaby tragedia. Dobrze wiesz, że nikt Ci nie da gwarancji na to, że Wam się uda, więc w razie czego trzymasz dwie gałęzie jednocześnie. I nie pisz, że dzieci są na pierwszym miejscu, bo doskonale sama czujesz, że tak nie jest. Dlatego pytasz. Jeśli nic nie czujesz do męża i się z nim od lat nudzisz, to stań przed nim i powiedz mu to szczerze i otwarcie. I tylko nie zapomnij powiedzieć, że wcześniej to byłaś z nim dlatego, że nie było innej opcji, ale teraz już jest, więc wybierasz tą nową opcje, bo tam jest adrenalina, endorfiny i wszystko to, czego od lat nie było z mężem. A propos, skoro było tak strasznie, to dlaczego wcześniej nie odeszłaś, tylko tkwiłaś w układzie, który Cię unieszczęśliwiał?

Pytasz, jak będzie, opcji jest wiele, ktoś już napisał: długo i szczęśliwie, długo i nieszczęśliwie, krótko i intensywnie, krótko i szczęśliwie, krótko i do d... Zależy, jak do tego podejdziesz: jeśli myślisz, że będą tylko motylki, romantyczne kolacje, brudne skarpetki zawsze będą lądować w koszu na pranie, kochanek nie będzie pierdział i bekał, a po powrocie z pracy będzie was witał jednorożec rzygający tęczą, to możesz się srogo zawieść. Raczej po fazie motylków nastąpi cała reszta, ale ty chyba w to nie wierzysz, bo przecież w mężu też byłaś zakochana, a potem nagle zaczął puszczać bąki, bo przecież kiedyś trzeba i czar prysł.

Skrajny egoizm, niedojrzałość emocjonalna i nieodpowiedzialność! Naprawdę masz 40 lat???

Ela210 napisał/a:

Interesują się zapewne Tobą mężczyżni w różnym stanie cywilnym..  Mimo wszystko wybierasz takiego, jaki Ci do życia pasuje w danym momencie. A wolny pasuje do wolnej.

Naprawdę wierzysz w to ze życie jest takie oczywiste, czarno-białe?

SonyXperia napisał/a:

Myszencja123 napisał/a:

Naprawdę wierzysz w to ze życie jest takie oczywiste, czarno-białe?

Chodzi o kontekst sytuacyjny.

Nie wierze w takie schematy, i nie tylko jeśli chodzi o związki i to nie dlatego, ze mnie mężatka pociąga wolny kolega.

Moja historia jest banalna, kobieta lekko po 40 stce, dwójka dzieci (10 i 15), mąż od lat ten sam. Spokojnie, stabilnie, przewidywalnie, bezpiecznie. Niejedna kobieta by marzyła o takim mezu i małżeństwie. Jest pare rzeczy które mnie w mężu wkurzają ale to nic takiego przez co ludzie się rozchodzą. Półtora roku temu zmieniałam prace i tam poznałam T. Przez rok bardzo dużo rozkawialismy tylko w pracy, głównie o pracy ale tez o sprawach prywatnych. Z mojego punktu widzenia bardzo dobry kolega. Nagle dowiaduje się ze on się rozwodzi. Dwa miesiące później ladujemy na piwie które kończy się namiętnymi pocałunkami. Do tego całe tygodnie razem w pracy. Z czasem coraz więcej wieczornych rozmow na komunikatorze. Kolejne spotkanie i doszło intymne dotykanie itd itp i po 2,5 miesiącach się przespaliśmy. Było cudownie. On mówi takie rzeczy od których kręci mi się w głowie, mówi ze zakochany był od dawna tylko nie wiedział czy ja, żona matka, się zgodzę na pocałunek. Wkręciłam się. Spaliśmy trzy razy. On twierdzi ze nigdy nie było mu tak dobrze, nie tylko w łóżku ale tez w życiu l, w rozmowach, spędza dużo czasu ze mną w pracy. Ja czuje się jak nastolatka, nie umiem tego skończyć choc powinnam. Moje małżeństwo wydaje mi się jałowe, bez koloru. Wiem ze działają endorfiny i typowe dla zakochania różowe okulary. Ald jeżeli nie? Jesli to z nim powinnam spędzić resztę życia? Jemu taki uklad przestaje pasować, chce stabilizacji i stałego związku. Nie pyta mnie czy odejdę od męża bo jeszcze kiedyś mówiłam ze mi w domu dobrze i ze moj mąż nie zasługuje na zdradę. A jednak to zrobiłam. Nie mam wyrzutów sumienia, jeszcze nie. Rozsądek nakazuje ochłodzić relacje ale zakochałam się bez pamięci. No i codziennie widzimy się w pracy. On cierpi bo mnie kocha a nie moge być jego na stałe....ja nie zaryzykuje rozwalenia małżeństwa i domu dzieciom dla czegoś co może zaraz zniknąć. Z drugiej strony uwielbiamy siebie nawzajem, uwielbiamy rozmawiać, dotykać się i całować.  Nie pytam co robic bo zapewne usłyszę ze mam sobie dać spokój i cieszyć się ze mam super męża. Pytam czy ktoś z Was miał podobna sytuacje ? Jak się potoczyły wasze losy? Dodam jeszcze ze on jest 6 lat młodszy i ma dwoje małych dzieci z pierwszego małżeństwa.

Myszencja123 napisał/a:

Moja historia jest banalna, kobieta lekko po 40 stce, dwójka dzieci (10 i 15), mąż od lat ten sam. Spokojnie, stabilnie, przewidywalnie, bezpiecznie. Niejedna kobieta by marzyła o takim mezu i małżeństwie. Jest pare rzeczy które mnie w mężu wkurzają ale to nic takiego przez co ludzie się rozchodzą. Półtora roku temu zmieniałam prace i tam poznałam T. Przez rok bardzo dużo rozkawialismy tylko w pracy, głównie o pracy ale tez o sprawach prywatnych. Z mojego punktu widzenia bardzo dobry kolega. Nagle dowiaduje się ze on się rozwodzi. Dwa miesiące później ladujemy na piwie które kończy się namiętnymi pocałunkami. Do tego całe tygodnie razem w pracy. Z czasem coraz więcej wieczornych rozmow na komunikatorze. Kolejne spotkanie i doszło intymne dotykanie itd itp i po 2,5 miesiącach się przespaliśmy. Było cudownie. On mówi takie rzeczy od których kręci mi się w głowie, mówi ze zakochany był od dawna tylko nie wiedział czy ja, żona matka, się zgodzę na pocałunek. Wkręciłam się. Spaliśmy trzy razy. On twierdzi ze nigdy nie było mu tak dobrze, nie tylko w łóżku ale tez w życiu l, w rozmowach, spędza dużo czasu ze mną w pracy. Ja czuje się jak nastolatka, nie umiem tego skończyć choc powinnam. Moje małżeństwo wydaje mi się jałowe, bez koloru. Wiem ze działają endorfiny i typowe dla zakochania różowe okulary. Ald jeżeli nie? Jesli to z nim powinnam spędzić resztę życia? Jemu taki uklad przestaje pasować, chce stabilizacji i stałego związku. Nie pyta mnie czy odejdę od męża bo jeszcze kiedyś mówiłam ze mi w domu dobrze i ze moj mąż nie zasługuje na zdradę. A jednak to zrobiłam. Nie mam wyrzutów sumienia, jeszcze nie. Rozsądek nakazuje ochłodzić relacje ale zakochałam się bez pamięci. No i codziennie widzimy się w pracy. On cierpi bo mnie kocha a nie moge być jego na stałe....ja nie zaryzykuje rozwalenia małżeństwa i domu dzieciom dla czegoś co może zaraz zniknąć. Z drugiej strony uwielbiamy siebie nawzajem, uwielbiamy rozmawiać, dotykać się i całować.  Nie pytam co robic bo zapewne usłyszę ze mam sobie dać spokój i cieszyć się ze mam super męża. Pytam czy ktoś z Was miał podobna sytuacje ? Jak się potoczyły wasze losy? Dodam jeszcze ze on jest 6 lat młodszy i ma dwoje małych dzieci z pierwszego małżeństwa.

Zdradziłaś męża bo się nudziłaś? Czy Ty się dobrze czujesz? Piszesz tu że Twój mąż jest dla Ciebie dobry i Cię kocha więc nie rozumiem.. Skoro nie byłaś pewna swouch uczuć do niego to po co szłaś z nim do ołtarza? Teraz to on powinien się dowiedzieć co zrobiłaś i się zastanowić czy chce spędzić resztę życia z kimś takim jak Ty.

josz napisał/a:

Ela210 napisał/a:

Z obowiązku wobec dzieci ukrywaj ten romans jeszcze 8 lat- jak to taka miłość to chyba wytrwacie.

Za 8 lat aktualny kochanek autorki (6 lat młodszy) będzie w związku z panią 8 lat młodszą, a Myszę będzie postrzegał jako starszą panią.

No niestety, zegara nie oszukasz.

Przeglądnąłem pobieżnie temat, próbując znaleźć z czym dokładnie potrzebujesz pomocy, trafiłem na Twoje pytanie z początkowego postu
[/quote=Myszencja123]Pytam czy ktoś z Was miał podobna sytuacje ? Jak się potoczyły wasze losy?
Jakie rozwiązanie odpowiadałoby Ci najbardziej, powrót do normalności, czy stabilizacja z kimś innym? Na pewno masz na uwadze wiele aspektów tej sytuacji. Możliwe że upływ czasu sprawi, że uczucia będą bardziej sprecyzowane.

Typowa historia z życia wzięta . Zjeść ciastko i mieć ciastko a w tym wszystkim pełne galoty i brak odwagi bo dzieci bo kredyty bo sramto bo tamto . Ty zostań sobie z mężem a tego kolesia zostaw bo niepotrzebnie robisz mu wodę z mózgu . Najgorsze co możesz zrobić to bawić się czyimis uczuciami . Nie patrz tylko na siebie bo Cię kiedyś karma dopadnie i zostaniesz sama za to co zrobiłaś . Także jak już powiedziałaś A to powiedz B a nie taka zabawa w kotka i myszkę . Sama piszesz ze jesteś dojrzała kobieta czyli inteligencji Ci nie brakuje . Masz jedno życie a po tym romansie to masz jak w banku ze to twoje małżeństwo dopiero zrobi się jałowe . Życie to kwestia wyborów i Ty wlasnie przed nim stoisz . Good luck 

Autorko, nie wiesz jak złapać dystans do tego z pracy. No to może uświadom sobie, że ten człowiek naraża cię na naprawdę poważne kłopoty. Raz że możesz mieć nieprzyjemności w pracy, zszarganą opinie, a dwa ktoś życzliwy może o wszystkim  donieść mężowi. Warto az tak ryzykować?
Przecież to bez sensu. Co z tego, że z tym nowym spotkasz się po pracy, on coś ci nabajeruje, bzykniecie się i przez chwilę będzie ci się wydawało, że pana Boga chwyciłam za nogi, skoro za chwilę możesz płakać i to gorzkimi łzami. Ten twój kochanej nie ma nic do stracenia, bo on żony już się pozbył, teraz facet może hulać ile wlezie, a najlepiej zabrać się za mężatkę, bo z taką jest pod wieloma względami najbezpieczniej. Ty sama pakujesz mu się w ręce, to dlaczego miałby nie skorzystać?
Ty natomiast poniesiesz same straty i czy uważasz, że kochanek stanie wtedy na wysokości zadania i nie zostawi cię w potrzasku? Przecież wiadomo, że odejdzie w sina dał, bo po co ty miałabyś mu być potrzebna do szczęścia? On lewdo pozbył się swojej rodziny i na kark miałby brać kolejna babę razem z jej przychówkiem? Nie ma żadnych podstaw do tego, by ten facet patrzył na ciebie, jak na potencjalną partnerkę do życia.
On się tylko świetnie bawi, odreagowuje po rozwodzie, a ty rzecz traktujesz coraz bardziej poważnie, już się zakochałaś i za chwilę narobisz głupot, a potem staniesz i będziesz patrzyła jak ciele na malowane wrota. Bo co wtedy zrobisz?
Warta jest ta skórka za wyprawkę?

ulle napisał/a:

Autorko, nie wiesz jak złapać dystans do tego z pracy. No to może uświadom sobie, że ten człowiek naraża cię na naprawdę poważne kłopoty. Raz że możesz mieć nieprzyjemności w pracy, zszarganą opinie, a dwa ktoś życzliwy może o wszystkim  donieść mężowi. Warto az tak ryzykować?
Przecież to bez sensu. Co z tego, że z tym nowym spotkasz się po pracy, on coś ci nabajeruje, bzykniecie się i przez chwilę będzie ci się wydawało, że pana Boga chwyciłam za nogi, skoro za chwilę możesz płakać i to gorzkimi łzami. Ten twój kochanej nie ma nic do stracenia, bo on żony już się pozbył, teraz facet może hulać ile wlezie, a najlepiej zabrać się za mężatkę, bo z taką jest pod wieloma względami najbezpieczniej. Ty sama pakujesz mu się w ręce, to dlaczego miałby nie skorzystać?
Ty natomiast poniesiesz same straty i czy uważasz, że kochanek stanie wtedy na wysokości zadania i nie zostawi cię w potrzasku? Przecież wiadomo, że odejdzie w sina dał, bo po co ty miałabyś mu być potrzebna do szczęścia? On lewdo pozbył się swojej rodziny i na kark miałby brać kolejna babę razem z jej przychówkiem? Nie ma żadnych podstaw do tego, by ten facet patrzył na ciebie, jak na potencjalną partnerkę do życia.
On się tylko świetnie bawi, odreagowuje po rozwodzie, a ty rzecz traktujesz coraz bardziej poważnie, już się zakochałaś i za chwilę narobisz głupot, a potem staniesz i będziesz patrzyła jak ciele na malowane wrota. Bo co wtedy zrobisz?
Warta jest ta skórka za wyprawkę?

Wszystko ładnie , pięknie tylko jest jedno „ ale „ nikt z nas nie wie co On ma w głowie i jakie ma plany . Nie nam to oceniać . Może jest tak jak myślisz a może jest to coś poważnego . Gdybanie tutaj nic nie pomoże . Szczera rozmowa między obojgiem kochanków i w lewo albo w prawo .

SonyXperia napisał/a:

Myszencja123 napisał/a:

Nie wierze w takie schematy, i nie tylko jeśli chodzi o związki i to nie dlatego, ze mnie mężatka pociąga wolny kolega.

A w swojej sytuacji nie dostrzegasz schematu?
Ty, mężatka z nudnego małżeństwa z nudnym mężem i on, wolny, pociągający kolega?
I drugi schemat. Jego zainteresowanie Tobą, akurat w chwili kiedy przestaje być żonaty.

Ten drugi schemat oczywiście ze zauważyłam i dość szczegółowo omówiłam z T. Ja ani siebie, ani jego, ani tym bardziej tego romansu nie wybielam. Widzę te wszystkie zbiegi okoliczności. Wiem ze zachowałam się jak durna trzpiotka, nie szukam rozgrzeszenia. Powiem to samo co mówiłam T. Ze nie zwalam winy na męża, gdybym nie chciała to by się nic nie wydarzyło. Pytanie dlaczego chciałam to zupełnie inna historia. Nie wiem co chcecie tu w większości mi udowodnić? Ze jestem głupia bo się łudzę ze pan nr 2 będzie lepszy od pana nr1 ? Ze mysle ze życie różami usłane i nowy pan będzie mnie nosil na rękach póki sił mu starczy? Ze jestem nieodpowiedzialna bo skrzywdzę dzieci ? Zlitujcie się naprawdę. Ja naprawde mam ponad 40 lat i za dużo mam znajomych po rozwodach, w zdradach lub prawie zdradach zebym nie wiedziała jak to przebiega. Z T. Widzimy się za tydzień po feriach. Mamy rozmawiać co robimy z tym naszym romansem. Czego oboje chcemy. Wtedy zapadną decyzje. W zasadzie moja decyzja. Jeśli kogoś z Was to interesuje to napisze jeśli nie, to bardzo dziękuje za poświęcony mi czas, energię i emocje.

Myszencja123 napisał/a:

Szary80 napisał/a:

Wszystko ładnie , pięknie tylko jest jedno „ ale „ nikt z nas nie wie co On ma w głowie i jakie ma plany . Nie nam to oceniać . Może jest tak jak myślisz a może jest to coś poważnego . Gdybanie tutaj nic nie pomoże . Szczera rozmowa między obojgiem kochanków i w lewo albo w prawo .

Moge tylko powiedzieć co on mówi. Jest rozdarty bo chciałby być ze mną ale wie ze mam męża, którego nie zostawię. Kocha mnie ale nie może mieć na stałe. Powinien się wycofać ale nie potrafi.
I tak się szamoczemy.

Myśle ze jak by miał w Ciebie wbite ze tak to nazwę nie był by z Tobą tyle czasu tylko gdzie indziej poszukałby sobie wrażeń . Nie ty jedna jesteś na tym świecie 

Szary80 napisał/a:

Myszencja123 napisał/a:

Moge tylko powiedzieć co on mówi. Jest rozdarty bo chciałby być ze mną ale wie ze mam męża, którego nie zostawię. Kocha mnie ale nie może mieć na stałe. Powinien się wycofać ale nie potrafi.
I tak się szamoczemy.

Myśle ze jak by miał w Ciebie wbite ze tak to nazwę nie był by z Tobą tyle czasu tylko gdzie indziej poszukałby sobie wrażeń . Nie ty jedna jesteś na tym świecie 

Nie rozumiem pierwszego zdania

Dziewczyno, łatwo mu tak mówić, bo on wie o tym doskonale, że ty będziesz pierwsza, która za wszelką cenę będzie to ukrywała. Byłabys szalona gdybyś postępowała inaczej. Będąc na jego miejscu też bym ci tak mówiła, bo jak udowodnisz mu, że to bajer?
Patrz na sytuację troszkę jego oczami i pomysł logicznie, co z jego punktu widzenia jest dla niego najlepsze. On dopiero co rozwiódł się, dzięki tobie odreagował i nawet podbudował się, bo kobiety ciągle na niego lecą.
Naprawdę wierzysz w to, że on chciałby żyć z tobą na co dzień?
Może i chciałby kogoś na stałe. Pytanie tylko na co na stałe. Czy chodzi mu o to, żeby mieć kochankę na stałe?
Ciągnie was do ciebie. A co w tym dziwnego albo nadzwyczajnego. Przecież gdyby was do siebie nie ciągnęło to chcielibyście się bzykać i zanudzilibyscie się swoim towarzystwem.
Patrz lepiej na to czy jest przed wami przyszłość i jaka przyszłość, bo jak na razie zanosi ci się tylko na mega kłopoty.