Zdradziłam i nie chce przestac - Netkobiety.pl

Odejdź od męża i daj mu szanse, żeby też był szczęśliwy.

Myszencja123 napisał/a:

GabrielaKlym napisał/a:

Odejdź od męża i daj mu szanse, żeby też był szczęśliwy.

Moj mąż jest szczęśliwy

To mu powiedz o zdradzie i niech sam zadecyduje.

Ciężko mi się wczuć w twoje położenie ale spróbuj pomyśleć co byś zrobiła na miejscu męża. Czy chciałabyś, aby mąż cię porzucił dla młodszej, ładniejszej, bo ty mu się znudzilaś.
Może pora odświeżyć związek. Jakiś wyjazd razem tylko we dwoje, romantyczna kolacja, spacer, urozmaicenia w życiu intymnym? Coś, co pozwoli wam wyjść z rutyny i na nowo odkryć fajerwerki.

No chyba, że jesteś tak zakochana w nowym mężczyźnie, że mąż w ogóle cię nie interesuje. Tylko co z dziećmi? Jak zareagują? I pomysl o wszystkich wspólnych chwilach, które razem przezyliscie... Na pewno warto to wszystko wyrzucić dla nowego faceta, który może okazać się zwykłym zauroczeniem?

Ela210 napisał/a:

ech, ludzie wpadają w romanse bo czasami mają naprawdę w tych małżeństwach cięzko- chcą być z kimś blisko- A Ty bo się znudziłaś.. Beznadziejnie głupie..  Gdybyś nie miała dzieci, powiedziałabym- odejdż od męża.

a doczytałam.. sam Ci powiedział, że nie mówić, to nie mów. sprawa załatwiona.

Przyczyn romansów jest tyle ile ludzi....nie chce nudno przeżyć życia, czy to znaczy ze jestem złym człowiekiem ?

No przecież pozwolił Ci zmienić na inny model.. My Ci nie powiemy Czy nowy Pan wart tego..ani jak to dzieci przeżyją..
bez kosztów się nie obejdzie.
Złym? nie pisałam tego. Tylko niezbyt mądrym jeśli masz DOBRE małżeństwo oprócz seksu- bo tak napisałaś.a chcesz to wyrzucić.
A teraz nie wiem czy masz dobry związek czy nie?
Poza tym - czy mąż był taki od początku?

Myszencja123 napisał/a:

Ela210 napisał/a:

ech, ludzie wpadają w romanse bo czasami mają naprawdę w tych małżeństwach cięzko- chcą być z kimś blisko- A Ty bo się znudziłaś.. Beznadziejnie głupie..  Gdybyś nie miała dzieci, powiedziałabym- odejdż od męża.

a doczytałam.. sam Ci powiedział, że nie mówić, to nie mów. sprawa załatwiona.

Przyczyn romansów jest tyle ile ludzi....nie chce nudno przeżyć życia, czy to znaczy ze jestem złym człowiekiem ?

Zło, to określenie wieloznaczne.
Robisz coś, co sprawia, że czujesz się lepiej.
Według Ciebie, masz błogosławieństwo od męża, obdarzaniem go porożem. Dopóki nie wie.
A jeśli się dowie z innego źródła, niż Ty sama?
Tylko zakładam. Co wówczas? Jak zareaguje? Znasz go przecież.

Do wyjścia z domu 15 latka masz 4 lata minimum.. więc nie tak zaraz..

zwyczajny gość napisał/a:

Myszencja123 napisał/a:

Przyczyn romansów jest tyle ile ludzi....nie chce nudno przeżyć życia, czy to znaczy ze jestem złym człowiekiem ?

To po co wychodziłeś zamąż?
Trzeba się było wyszaleć
Ech, nie ma to jak ryczące czterdziestki.....śmiać się czy płakać?

Rozumiem ze pani 20+ Pogadamy jak będziesz 18 lat z jednym facetem, pogadamy o szaleństwach i ryczących czterdziestkach. Poza tym wyszukałam się zanim wyszłam za mąż, spokojnie. Przez masę lat nie miałam pokusy aby poromansowac, teraz mi się to zdarzyło i dało mi masę szczęścia, mam drzeć szaty z tego powodu ?

zwyczajny gość napisał/a:

Myszencja123 napisał/a:

Przyczyn romansów jest tyle ile ludzi....nie chce nudno przeżyć życia, czy to znaczy ze jestem złym człowiekiem ?

To po co wychodziłeś zamąż?
Trzeba się było wyszaleć
Ech, nie ma to jak ryczące czterdziestki.....śmiać się czy płakać?

Rozumiem ze pani 20+ Pogadamy jak będziesz 18 lat z jednym facetem, pogadamy o szaleństwach i ryczących czterdziestkach.

GabrielaKlym napisał/a:

Odejdź od męża i daj mu szanse, żeby też był szczęśliwy.

Moj mąż jest szczęśliwy

Trolling.

santapietruszka napisał/a:

Nie wierzę w ten wątek.

O kurczę, naprawdę? Dlaczego? Bo kobieta po 40 nie może się zakochać w kimś innym niż mężu? Czy dlatego ze mąż jest zwykłym mężem a nie psychopata od którego trzeba uciekać ?

żeby sobie odpowiedzieć na swoje pytania ustaw jeszcze raz hierarchię wartości gdzie w piramidce Ty jesteś, gdzie mąż, gdzie dzieci, i podejmij decyzję.
Jeżeli do jej podjęcia potrzeba wstawić w równanie wartość kochanka, to coś  jest nie tak, ze decyzja zależy od tego.. czyli ważna decyzja życiowa z ośrodkiem decyzyjnym na zewnątrz.

Nie chce nikogo obrażać ale autorka się zachowuje jak malolata, a nie jak dojrzała kobieta.
W dodatku egoistka, która nie myśli o mężu, dzieciach, tylko żeby jej było dobrze.
Chyba wiedziałaś przed ślubem za kogo wychodzisz? To teraz do kogo masz pretensje?
Za swoje błędy trzeba płacić, a nie być egoistą
Ale z tego co piszesz to może i lepiej, żebyście się rozstali, facet ma szansę od losu na kochającą, porządną żonę

Jestem już tak wkurzona tym postem i głupim myśleniem autorki że szok

Może nie tak dokładnie jak Ty ale owszem - byłam w takiej sytuacji. Tylko że mi taka sytuacja (sama chęć zdradzenie bez finału) uświadomiła czym jest a raczej teraz już było moje małżeństwo.
Rozwiodłam się nie dla nowego związku bo go nie było i nie ma
Ale dla siebie
Dla dzieci aby widziały że matka może być także kobietą i to spełnioną bez faceta
I nie żałuję
A Ty musisz raczej rozważyć dlaczego zdradziłaś - co tak naprawdę łączy Cię z mężem i to co łączy czy jest warte tego aby dalej w tym związku trwać.
W związku uznaję tylko wierność - jeśli zdradziłaś tzn że męża nie kochasz i nie szanujesz. Tzn że nic oprócz przyzwyczajenia, wygody, wspólnych kredytów nic Was nie łączy. I nie ma znaczenie czy tak było zawsze czy dopiero teraz. I nie ma znaczenia że się w kimś zakochałaś - on po prostu dał Ci to czego Ci w związku brakowało.
Ma znaczenie tylko to co Ty czujesz. A skoro nie kochasz to w imię czego chcesz dalej w to brnąć? Co na to Twoje wyrzuty sumienia jeśli je masz?
Wiesz co jest najgorsze w tym wszystkim?
To że obojętnie jaką decyzję podejmiesz to Ty poniesiesz konsekwencje. Takie życie. I każda przyniesie ból i poczucie straty.

Zagubionalandrynka napisał/a:

Nie chce nikogo obrażać ale autorka się zachowuje jak malolata, a nie jak dojrzała kobieta.
W dodatku egoistka, która nie myśli o mężu, dzieciach, tylko żeby jej było dobrze.
Chyba wiedziałaś przed ślubem za kogo wychodzisz? To teraz do kogo masz pretensje?
Za swoje błędy trzeba płacić, a nie być egoistą
Ale z tego co piszesz to może i lepiej, żebyście się rozstali, facet ma szansę od losu na kochającą, porządną żonę

Jestem już tak wkurzona tym postem i głupim myśleniem autorki że szok

Ludzie przecież są ferie, śniegu nie ma to się młodzież nudzi.

Myszencja123 napisał/a:

Dodam jeszcze ze on jest 6 lat młodszy i ma dwoje małych dzieci z pierwszego małżeństwa. Jest przystojny, dobrze usytuowany, na pewno nie będzie miał problemu ze znalezieniem młodej ładnej bez męża i dzieci.  I tylko mi przykro z tego powodu....

Widzę, że poczucie wartości szału nie robi.

W każdym wieku można się mylić
W każdym wieku można dostrzec że się przez lata popełniało błąd
W każdym wieku można zmienić zdanie
W każdym wieku można się zakochać
W każdym wieku można zrozumieć co tak naprawde jest dla nas ważne
W każdym wieku można czuć się jak nastolatka
W każdym wieku można zmienić swoje życie
W każdym wieku płaci się za swoje błędy
W każdym wieku ponosi się konsekwencje swoich decyzji

I nie ma to żadnego związku z dojrzałością czy mądrością
Tak po prostu jest.

Myszencja123 napisał/a:

Moja historia jest banalna, kobieta lekko po 40 stce, dwójka dzieci (10 i 15), mąż od lat ten sam. Spokojnie, stabilnie, przewidywalnie, bezpiecznie. Niejedna kobieta by marzyła o takim mezu i małżeństwie. Jest pare rzeczy które mnie w mężu wkurzają ale to nic takiego przez co ludzie się rozchodzą. Półtora roku temu zmieniałam prace i tam poznałam T. Przez rok bardzo dużo rozkawialismy tylko w pracy, głównie o pracy ale tez o sprawach prywatnych. Z mojego punktu widzenia bardzo dobry kolega. Nagle dowiaduje się ze on się rozwodzi. Dwa miesiące później ladujemy na piwie które kończy się namiętnymi pocałunkami. Do tego całe tygodnie razem w pracy. Z czasem coraz więcej wieczornych rozmow na komunikatorze. Kolejne spotkanie i doszło intymne dotykanie itd itp i po 2,5 miesiącach się przespaliśmy. Było cudownie. On mówi takie rzeczy od których kręci mi się w głowie, mówi ze zakochany był od dawna tylko nie wiedział czy ja, żona matka, się zgodzę na pocałunek. Wkręciłam się. Spaliśmy trzy razy. On twierdzi ze nigdy nie było mu tak dobrze, nie tylko w łóżku ale tez w życiu l, w rozmowach, spędza dużo czasu ze mną w pracy. Ja czuje się jak nastolatka, nie umiem tego skończyć choc powinnam. Moje małżeństwo wydaje mi się jałowe, bez koloru. Wiem ze działają endorfiny i typowe dla zakochania różowe okulary. Ald jeżeli nie? Jesli to z nim powinnam spędzić resztę życia? Jemu taki uklad przestaje pasować, chce stabilizacji i stałego związku. Nie pyta mnie czy odejdę od męża bo jeszcze kiedyś mówiłam ze mi w domu dobrze i ze moj mąż nie zasługuje na zdradę. A jednak to zrobiłam. Nie mam wyrzutów sumienia, jeszcze nie. Rozsądek nakazuje ochłodzić relacje ale zakochałam się bez pamięci. No i codziennie widzimy się w pracy. On cierpi bo mnie kocha a nie moge być jego na stałe....ja nie zaryzykuje rozwalenia małżeństwa i domu dzieciom dla czegoś co może zaraz zniknąć. Z drugiej strony uwielbiamy siebie nawzajem, uwielbiamy rozmawiać, dotykać się i całować.  Nie pytam co robic bo zapewne usłyszę ze mam sobie dać spokój i cieszyć się ze mam super męża. Pytam czy ktoś z Was miał podobna sytuacje ? Jak się potoczyły wasze losy? Dodam jeszcze ze on jest 6 lat młodszy i ma dwoje małych dzieci z pierwszego małżeństwa. Jest przystojny, dobrze usytuowany, na pewno nie będzie miał problemu ze znalezieniem młodej ładnej bez męża i dzieci.  I tylko mi przykro z tego powodu....

Moje pierwsze wrażenie po przeczytaniu tego wszystkiego to: jaka stara, taka głupia - wybacz.
Żeby nie było Ci jeszcze bardziej przykro, kiedy okaże się, że sprawa się rypnęła, a Twój kochanek - młody, przystojny i bogaty - zdążył już na tyle ochłonąć, że powie Ci, że przecież nigdy niczego Ci nie obiecywał i w sumie to nic na przyszłość od Ciebie nie chciał.

Myszencja123 napisał/a:

nimfa2 napisał/a:

Widzę, że poczucie wartości szału nie robi.

A co to ma do rzeczy? Ładnie to tak wyciągać fragment całej historii i sobie rzucać luźny komentarz?

To ma wiele do rzeczy.
Gdy poczucie wartości jest na odpowiednim poziomie, podstawowe potrzeby akceptacji są zachowane, to nie trzeba zadawać takich pytań.

nimfa2 napisał/a:

Myszencja123 napisał/a:

A co to ma do rzeczy? Ładnie to tak wyciągać fragment całej historii i sobie rzucać luźny komentarz?

To ma wiele do rzeczy.
Gdy poczucie wartości jest na odpowiednim poziomie, podstawowe potrzeby akceptacji są zachowane, to nie trzeba zadawać takich pytań.

Widocznie nie są, pani domorosły psycholog.

Johna napisał/a:

W każdym wieku można się mylić
W każdym wieku można dostrzec że się przez lata popełniało błąd
W każdym wieku można zmienić zdanie
W każdym wieku można się zakochać
W każdym wieku można zrozumieć co tak naprawde jest dla nas ważne
W każdym wieku można czuć się jak nastolatka
W każdym wieku można zmienić swoje życie
W każdym wieku płaci się za swoje błędy
W każdym wieku ponosi się konsekwencje swoich decyzji

I nie ma to żadnego związku z dojrzałością czy mądrością
Tak po prostu jest.

Oczywiście, że tak. Ale nie wiem, czy zauważyłaś, że Autorka chciałaby i zjeść ciastko, i mieć ciastko, a nie podjąć jakieś decyzje A przy okazji sposób jej zwracania się do innych użytkowników pozostawia sporo do życzenia A to już o dojrzałości nie świadczy, sorry

Myszencja123 napisał/a:

SonyXperia napisał/a:

To gdzie masz problem?

Tacy wszyscy jesteście mądrzy, i pięknie wyciągacie i komentujcie zdania wyrwane z kontekstu. Gdzie napisałam ze mam z czymś problem? Zadałam zupełnie inne pytanie w pierwszym poście nie prosząc o żadne rady, opinie, prośby o pomoc w rozwiązaniu problemu. Wbrew pozorom zdaje sobie sprawę z tego co się dzieje, co robię, jakie to może mieć konsekwencje. Tylko jedna osoba przeczytała tak naprawdę co napisałam i odpowiedziała mi na zadane pytanie. Cała reszta skupiła się na wieku ( czy jakbym napisała ze mam 25 to byłby inne komentarze?), ze nie wiem czego chce (może i nie wiem, muszę ?) oraz ze stara i głupia, bez komentarza.  Nie potrzebuje analizy mojego małżeństwa, uwierzcie mam z kim o tym porozmawiać, nie muszę pytać obcych ludzi którzy pojęcia o mnie i moim mężu nie maja.

Myszencja123 napisał/a:

Pytam czy ktoś z Was miał podobna sytuacje ? Jak się potoczyły wasze losy?

Każdy jest kowalem własnego losu.

Co Ci przyjdzie z tego że ktoś był w podobnej sytuacji a jego losy potoczyły się tak, czy inaczej?  Gdybyś nie miała ze swoją sytuacją żadnego "problemu" brałabyś ją tu i teraz bez analizy podobnych przypadków obcych ludzi, bo jeżeli  masz tyle lat ile napisałaś, to doskonale wiesz i bez nas że nie Ty pierwsza i ostatnia na tym świecie masz taki typowy romans, oraz zapewne też doskonale wiesz jakimi drogami podążają takie historie. Wbrew pozorom nie ma tu zbyt wiele opcji do wyboru.

Myszencja123 napisał/a:

nimfa2 napisał/a:

To ma wiele do rzeczy.
Gdy poczucie wartości jest na odpowiednim poziomie, podstawowe potrzeby akceptacji są zachowane, to nie trzeba zadawać takich pytań.

Widocznie nie są, pani domorosły psycholog.

Wyluzuj - jestem po Twojej stronie.
Kobieta nie wdaje się w romans, gdy w domu jest wszystko OK. Nie będę Cię oceniać, masz prawo przeżyć własne życie jak chcesz.
Problem zawsze leży w wyrzutach sumienia i wątpliwościach.

Przepraszam że w tym poście ale do wszystkich co twierdzą że kobieta po 40 to powinna już zachowywać się jak na jej wiek przystało.
Fajnie że udalo się Wam dojrzeć w pełni emocjonalnie przed osiągnięciem wieku 40 lat
Gratulacje i ostrzeżenie: nie macie żadnej gwarancji że faktycznie już dojrzeliście i że jesteście w tej dojrzałości nieomylni.
W każdym wieku można się mylić
W każdym wieku można dostrzec że się przez lata popełniało błąd
W każdym wieku można zmienić zdanie
W każdym wieku można się zakochać
W każdym wieku można zrozumieć co tak naprawde jest dla nas ważne
W każdym wieku można czuć się jak nastolatka
W każdym wieku można zmienić swoje życie
W każdym wieku płaci się za swoje błędy
W każdym wieku ponosi się konsekwencje swoich decyzji

I nie ma to żadnego związku z dojrzałością czy mądrością
Tak po prostu jest.

Wszystko jedno mężowi, czy go zdradzasz, byle się nie dowiedział... Nie ma co fajna postawa. A tak w ogóle co jeszcze jest mu wszystko jedno; Jak okaże się, że dzieci są nie jego to może jakoś zadziała?
Sorry.. Ale taka memeja w roli męża mnie też by wkurzyła. Nie pochwalam twojej zdrady, ale szukam przyczyn. Dlaczego to zrobiłaś, skoro tak dobrze było? Ktoś tego nie może zrozumieć i wiem dlaczego; Miał w związku emocje. Wszystko jedno jakie, ale jakieś były. Codzienność z gościem, ktory rano przy goleniu oświadcza, że możesz się puścic jak chcesz i z kim chcesz, byle tylko jego świat pozostał  nienaruszony to hańba dla twojej kobiecości. Stałaś się przedmiotem, czymś co zaspakaja mężowską potrzebę stabilizacji żerującą na twoim poczuciu lojalności.

Moja rada?

Ożyw tego trupa jakim jest twoje małżeństwo i wystąp o rozwód. Wszystko co cię spotka później będzie lepsze od życia z tym facetem.
Pozdrawiam.

Salomonka napisał/a:

Wszystko jedno mężowi, czy go zdradzasz, byle się nie dowiedział... Nie ma co fajna postawa. A tak w ogóle co jeszcze jest mu wszystko jedno; Jak okaże się, że dzieci są nie jego to może jakoś zadziała?
Sorry.. Ale taka memeja w roli męża mnie też by wkurzyła. Nie pochwalam twojej zdrady, ale szukam przyczyn. Dlaczego to zrobiłaś, skoro tak dobrze było? Ktoś tego nie może zrozumieć i wiem dlaczego; Miał w związku emocje. Wszystko jedno jakie, ale jakieś były. Codzienność z gościem, ktory rano przy goleniu oświadcza, że możesz się puścic jak chcesz i z kim chcesz, byle tylko jego świat pozostał  nienaruszony to hańba dla twojej kobiecości. Stałaś się przedmiotem, czymś co zaspakaja mężowską potrzebę stabilizacji żerującą na twoim poczuciu lojalności.

Moja rada?

Ożyw tego trupa jakim jest twoje małżeństwo i wystąp o rozwód. Wszystko co cię spotka później będzie lepsze od życia z tym facetem.
Pozdrawiam.

Dzięki, takiego kubła zimnej wody tez potrzebuje. Pewnie nigdy bym tego tymi słowy nie nazwała ale coś w tym jest.