wiadomości na portalach randkowych - Netkobiety.pl

A widzisz, ja ani jednego. A jak się chciałam kolegować, to żaden nie chciał:(

zniecierpliwiona
Ostatnio zalogowana: wczoraj
37 lat, kobieta
Ostatnia lokalizacja *******
Znak zodiaku:wodnik
Języki:polski

O mnie
Jestem na krótko...szybko do mnie piszcie!!!

Raczej nie ma co się za bardzo grzebać w tym co było ale po mojemu to nikt nic nie zrobił źle. Po prostu każde chciało czegoś innego. To jak zakupy w Tesco: ty lecisz kupować na obiad mięso a ona warzywa. I tylko nie umiecie zjeść mięsa z warzywami razem.

Dzięki

fajne, kojarzy mi się z jakimiś tekstami marketingowymi:)

Może po prostu "paradoks wyboru"?
Mózg sobie nie radzi z decyzją, bo ma za duży wybór. To tak jak z lodami. Jak masz 3 smaki do wyboru: truskawkowy, czekoladowy i waniliowy to jest OK. Przy 20 robi się problem i nie wiadomo co wolisz. Pistacjowe, o smaku bekonu albo kiszonego ogórka?
Tak, są takie lody

To musisz zapytać dziennikarzy/rki. Te nieszczęsne singielki z korpo, pojawiają się w każdym artykule. Wiesz, coś w stylu: piękne, wykształcone, robiące karierę ale same... bo interesujący faceci skaczą z kwiatka na kwiatek a reszta jest niezaradna, więc one tak chcą ale nie mają z kim.
W sumie to niby logiczne i oczywiste. Kobiety raczej nie lecą na facetów mniej zaradnych ($$$), a jak się jest top10% społeczeństwa w tej kwestii, to wybór się ostro kurczy. Faceci za to będą patrzeć na inne atrybuty, więc się z, naszymi mitologicznymi singielkami, nie zgrywają.   
Tak bym to widział.

Przecież to flagowy argument: "buuuu nie mogę nikogo znaleźć, bo w XXX wieku to wszyscy fajni są już zajęci.". NIgdy nie słyszałeś? Szczególnie z ust wieloletniej singielki?

Może to ogłoszenie objazdowego lupanaru?

nie wiedziałem:) i chyba dobrze, nie sądzę żebym coś tracił:)

to chyba jest bardziej skomplikowane

może są takie osoby:) w teorii można by nawet przedstawiać się jako bezrobotny bez prawa do zasiłku, i wtedy byłaby pewność że żadna z osób traktujących pieniądze jako priorytet nie zwróci uwagi:) ale na portalach wolałem środek, przy którym nie uwidaczniam niczego co sugerowałoby sytuację finansową, ani dobrą ani złą.

byłem w takim w Wiśle, jako dziecko, nie pamiętam treści ogłoszenia:)

nie widziałem:D

Hahaha. Ależ Katastrofo! to nie są świadome poszukiwania. To ruletka.I to ta rosyjska:)

Co to znaczy "mniej zaradnych"?
Kobiety w mojej osobie nie lecą na takich, którzy chcieliby, żebym ich utrzymywała, to na pewno : ]
Także pan bezrobotny, który chciałby się wprowadzić do mnie, nie spotka się z aprobatą.
Natomiast nie oczekuję też, że to on będzie utrzymywać mnie, coś mi "zapewniać". Jest XXI wiek. Pracują mężczyźni i kobiety. Nawet nie akceptowałabym sytuacji bycia na czyimś utrzymaniu.
Gdy jest rodzina, to przeważnie też pracują oboje rodzice. No chyba, że żyją z pińcetplusa.

Ale po co te dane? Co to wnosi? Założyłeś po prostu, że kobiety szukają partnerów w wyższej niż ich grupie zarobkowej
Nie widzę takiej prawidłowości, a trochę lat już żyję i trochę ludzi poznałam.
Również w "mojej" dawnej korpo bardzo różnie bywało.
Ale chcąc przeforsować jakąś tezę interpretuje się dane tak, żeby się zgadzało.

Przy okazji, wysokie zarobki w korporacji? Top 10% społeczeństwa? To chyba żart. Wysokie zarobki w korporacjach to kolejny mit. Zazwyczaj są tylko na wysokich stanowiskach. Nie szeregowego pracownika i nie jakiegoś tam team-leadera z 5 osobami pod sobą... Żeby było ciekawiej, nie widziałam, żeby ludzie się o te stołki szarpali - za dużo stresu Zresztą... po pierwsze, w korpo często jest tak, że jest z góry ustalona ścieżka awansu, której się nie przeskoczy i osiągnięcie wysokiego poziomu trwa dużo lat, 
po drugie Polska jest nadal źródłem taniej siły roboczej, również dla międzynarodowych korporacji. U nas można płacić mało, ludzie i tak będą pracować. Jeśli im się znudzi i odejdą, przyjdą następni.

Edit: Tak, mi wystarczy, żeby pan nie był bezrobotny, bo nie szukam dziecka do zaopiekowania. Dlatego "skrajny przykład".

To raz. Przy czym pracownicy korporacji mogą mieć w ogóle mało okazji do kontaktu z ludźmi poza swoją firmą i rodziną ; )
Dwa - to fakt, że wykonywanie określonego zawodu kojarzy się z posiadaniem jakiejś perspektywy mentalnej, umysłowej; nie zawsze słusznie, jednak to takie przekonania często są brane pod uwagę i mogą sprawiać, że pracownicy sklepów i korporacji nie będą szukać w tym drugim środowisku.
W praktyce można jednak spotkać sporo przykładów, które przeczą temu, że zawód jest czymś kluczowym.
A tam, gdzie miał znaczenie, to niekoniecznie z powodu różnic finansowych.

Moim zdaniem optyka się zmienia w zależności od chcenia.
Bez rozwijania nudnawych wywodów, uproszczę i całe zagadnienie spłaszczę do dwóch podstawowych kwestii, a mianowicie:

1. Chcemy być z kimś z potrzeby bycia z tym kimś.
2. Chcemy mieć kogoś z kim będziemy się pokazywać.

O ile w przypadku pierwszym, takie sprawy jak wykształcenie, zawód, zarobki czy środowisko, nie będą miały żadnego znaczenia,
o tyle w przypadku drugim, takie sprawy będą miały znaczenie kluczowe już na etapie wstępnej selekcji kandydatów na cokolwiek.

Mówi się, że zakochana kobieta zrobi wszystko, żeby być ze swoim mężczyzną i jest to jak najbardziej prawdziwe stwierdzenie,
sam byłem świadkiem czy uczestnikiem takich sytuacji, gdzie laska brała gołodupca z wiochy zabitej dechami do siebie
i można powiedzieć, że dosłownie ciągnęła go za uszy albo przynajmniej dając mu czas na ogarnięcie powiedzmy kilka miesięcy,
że mieszkał u niej, jadł za jej, bo taka była sytuacja, ale w końcu znajdował jakąś tam robotę czy pracował u niej i dalej już szło.

Widziałem takie związki i znam takich historii pełno, ale jeszcze więcej znam takich, gdzie to bardziej przypomina układ na zasadzie:
jeśli masz to, to, to i tamto, oraz będziesz taki, taki, siaki i sraki, to ewentualnie mogłabym się z tobą pobujać jakiś czas, a potem zobaczymy...
i mi jako mężczyźnie autentycznie przykro jest patrzeć jak ci kolesie rozrywają sobie dupy, żeby uszczęśliwiać te swoje księżniczki,
a po kilku miesiącach czy latach słyszą "sorry misiek, ale mi się wypaliło" nierzadko lżejsi o paredziesiąt tysięcy zainwestowanych w związek.

Oczywiście celowo podałem skrajnie różne przykłady, żeby lepiej zobrazować o czym mówię, bo nie podlega dyskusji, że poza białym i czarnym
istnieje nieskończona skala odcieni szarości, jednak mniejsza o drobiazgi, skupmy się na samym zagadnieniu, żeby już powoli puentować, więc...
Więc w bardzo wielu, myślę że nie przesadzę używając sformułowania "w ogromnej większości przypadków" takie rzeczy jak osobowość, charakter,
zbiór zasad jakimi ktoś się w życiu kieruje, usposobienie i cała masa innych dupereli, o których chętnie rozmawiamy na forum czy np. na portalu,
schodzi na drugi czy trzeci plan w obliczu innych naszych oczekiwań, o których już tak chętnie się nie mówi, tylko właśnie owija w sreberka pt.
"pochodzimy z różnych światów" i tym podobne gadki szmatki, kiedy tak naprawdę pochodzimy z jednego miasta, niekiedy osiedla czy nawet bloku,
a różni nas tylko to, że dzięki jakiemuś tam przypadkowi i różnym zbiegom okoliczności, ścieżki naszego życia potoczyły się tak a nie inaczej
i to że ktoś pracuje na kasie albo nie pracuje wcale, ani go nie czyni gorszym, ani z innego świata, ani nie określa jakim jest człowiekiem,
bo może po prostu nie miał szans i możliwości pokierować swoim życiem inaczej, dlatego teraz jest gdzie jest. Jakie to ma znaczenie?

No dla mnie akurat nie ma żadnego, ale wiem że dla innych ma ogromne lub wręcz kluczowe, bo co ja powiem w pracy, albo rodzicom,
jak ja się z nim pokażę na mieście, to przecież znajomi mnie śmiechem zabiją, a mój były, to chyba dostanie skurczów jak się dowie z kim się zadałam.
Nie, nie, nie, nie ma nawet takiej opcji. Jak się chłopcze ogarniesz, to możesz do mnie zadzwonić, a póki co sorry, ale "pochodzimy z różnych światów"
i pójdzie do takiego, który jej da to czego chce, a że przy okazji okaże się frajerem i jeszcze będzie bzykał jej koleżanki... oj tam oj tam, no i co.
Nie no nic.

No bo te wątki się przenikają i są w temacie jak najbardziej. Ile razy nawet interesująca wymiana korespondencji nagle się urywa,
kiedy panna się dowiaduje czym się zajmuję albo jaką mam szkołę, to opowieści na długie wieczory mógłbym tutaj snuć,
chociaż teraz sam już się staram maksymalnie skracać ten stan niepewności i nadzieje drugiej strony, że złapała pana boga za nogi.
Do tego stopnia, że na swój profil powrzucałem fotki z budowy, aby natychmiast rozwiać złudzenia i nie marnować naszego czasu,
bo jeśli w oczach wyobraźni panny jej idealny facet jest nie wiem, maklerem giełdowym, zarabia 30 klocka i jeździ rocznym Porsche,
to rzeczywiście oboje marnujemy tylko czas na gadanie o pierdołach, które nie mają żadnego znaczenia w obliczu przykrego faktu,
że nie spełniam żadnego z wymienionych powyżej kryteriów wyboru, więc szanse na to, że ją urzeknie moja historia czy poczucie humoru
są mniej więcej takie jak szanse na to, że ona w wieku powiedzmy 40 lat będzie nadal dziewicą, choć mi akurat nie przeszkadza wcale,
że nią nie będzie, a przeciwnie, doświadczenie w pewnych sprawach bywa wręcz wskazane, ale chyba odbiegamy już od tematu... 

A więc powracając, to ja oczywiście jestem w stanie zrozumieć, że ktoś może sobie posiadać jakieś tam wymagania względem partnera
i spoko czemu nie, byłbym hipokrytą twierdząc, że ja wymagań żadnych mam. No jasne że mam, tylko nieco innej natury, że tak powiem.
I rozchodzi się w skrócie o to, żeby odpowiadając na pytanie "a ty czego tutaj szukasz młody kawalerze" (opcjonalnie "młoda mamo" he he)
zrzucać te zasłonki fałszywej przyzwoitości i jasno określać swoje potrzeby, bo tak naprawdę jak się zastanowić, to co można stracić?
Dosłownie wczoraj czy to już dzisiaj w nocy, podczas miłej pogawędki rozpoznawczo zapoznawczej z panią lat 43 pada z jej strony pytanie:

- No dobrze panie doskonały, to może teraz ty mi powiesz co tutaj robisz i czego szukasz?
- Ja? Hmm... seksu i jedzenia?

Zgadnijcie co było dalej...

Wiesz, to zależy gdzie umieścisz punkt ostatecznego rozrachunku.
Związki z czasem się sypią, niezależnie od tego, gdzie ta czy inna znajomość była zawarta.
Rozwód czy zerwanie zaręczyn pewnie można zaliczyć do kategorii życiowych porażek,
ale mimo wszystko, co przeżyjesz, to już twoje i zostaje na zawsze. Masa fajnych chwil i zajebistych wspomnień,
których nigdy byś nie miał, a w moim przypadku jeszcze dochodzi mój syn, który nigdy by się nie urodził,
gdybym któregoś razu nie wlazł na ten portal i nie zarzucił jakimś sucharem do jednej laski  
On jest moim ostatecznym rozrachunkiem i wynagradza mi z nawiązką te wszystkie porażki.
Tylko i wyłącznie z uwagi na to, że mnie kiedyś poprosił, a ja akurat byłem pijany i mu obiecałem (po pijaku obiecuję różne rzeczy)
rzuciłem fajki po 25 latach palenia i do dziś, a minęło już jakieś 6 lat, nie miałem papierosa nawet w ręku.
Także jak tak przysiąść i się dobrze zastanowić, to z tego siedzenia na portalach więcej korzyści i pożytku niż faktycznych porażek

Ja bym napisała, że seks czemu nie, ale pizzę to Ty kup po drodze

Szczerze mówiąc, nie bardzo rozumiem, dlaczego miałaby się obruszyć? Jeśli taki tekst pada żartobliwie w dłuższej już rozmowie, a nie w pierwszym zdaniu, to mnie się wydaje jak najbardziej ok. No, chyba że na jakąś zakonnicę bez poczucia humoru trafisz

witaj john.doe, czyżby nowy avatar? trudno mi zorientować się, co przedstawia:) a byłeś kiedyś na portalach internetowych? co do początku rozmów i ich przebiegu, to zależy:) można wysyłać zawsze taką samą wiadomość, a można różnie w zależności od tego, do kogo piszemy

też zdarzało mi się być postrzeganym znacznie bardziej pozytywnie niż jest to w rzeczywistości, przedstawianie prawdy od początku sprawdza się lepiej

nie umiałbym zgadnąć:) pytanie w stylu "co robisz?" albo "czego szukasz?" albo "co tam, jak mija wieczór, co porabiasz?" potrafi być wyzwaniem, tzn. nie wiem co napisać, kiedyś na "czego szukasz?" odpisałem że dyplomu inż. i pracy za 1500 zł (był rok 2012), nie podobało się;)

powodzenia;)

zgadzam się:) co do porażek, zauważyłem że pewna część osób każdej płci jest zawiedziona portalami albo ogólnie relacjami z płcią przeciwną:) w teorii można by nie próbować wcale, i wtedy brak porażek byłby gwarantowany, ale dana osoba uniemożliwiłaby sobie też poznanie kogoś z kim będzie czuła się dobrze. Takie rozstrzygnięcia jak u anderstud też są możliwe:)

Avatar to obraz autorstwa belgijskiego malarza surrealistycznego René Magritte, Le fils de l'homme – Syn człowieczy. Nigdy nie byłem na portalach. Koledzy zachęcali mnie do wstawienia się, ale to nie moja bajka.

no ciekawa jak rozegra się spotkanie...a noż widelec się otworzy

Źródła energii to rodzinne źródło rozrywki, od którego trudno się uwolnić :-D

Prawda jest taka, źe niektóre wyobrażenia niektórych ludzi powalają masą założeń i stosowaniem analogii od analogii.
Jeszcze do tego, trzymając się własnych założeń podkręcamy i utrwalamy obraz.
Oczywiście, po sobie wnioskuję najbardziej ;-))

Przynajmniej posiedzisz tu z nami :-D

Ale tak zatrzymując się chwilę przy historii o awanturze o zdjęcie na FB, to co trzeba mieć w głowie, albo bardziej w swoim życiowym doświadczeniu, żeby jeszcze zanim się kogoś pozna, grzebać w dostępnych źródłach informacji. Tak sobie myślę, że to może być coś, co odróżnia internetowe znajomości od tych w realu.

canarios zbanowany ;o zastanawiałem się, czy nie odwiedzi tematu:)

zależy czy chodzi o wstawianie w kontekście avataru, czy w kontekście tego do czego zachęcali koledzy:) na drugie nie znam odpowiedzi:) a co do avataru, na górze na takim czerwonym pasku masz przyciski: Forum Kobiet, Szukaj, Profil, Wyloguj. Trzeba kliknąć na Profil, tam są przyciski: O mnie, Profil, Ustawienia, Sygnaturka, Awatar, Zgody

rozrywka bez energii to byłaby chyba trudna sprawa;) chociaż możliwa:) np. dzisiaj zobaczyłem fajne puzzle, ale odstraszyła mnie cena (no i bez energii układanie w dzień albo przy świeczkach)

szkoda... czyli mało udany powód, ale całkiem możliwe, że kiedy indziej byłaby podobna reakcja na coś innego, co miałoby powiązanie ze wcześniejszym związkiem. Takie detektywistyczne skłonności:) też mogłyby w przyszłości rozwinąć się w niefajnym kierunku:)
Właśnie, posiedzisz z nami;)

Sądzę, że to kwestia NEGATYWNYCH doświadczeń. Być może ona/ktoś z jej otoczenia stracił sporo czasu na żonkosia/zajętego/lub pochodne i postarała się jakoś zweryfikować anderstuda. Wyszło jej co wyszło i tyle, a nie chciała pójść na żywioł.

Jak tam wiedza, po prostu lubię piękno. A co do portali to tak, zachęcali.

Musisz tylko zmniejszyć obrazek do wymaganych pixeli.

No i gość zdobył mój szacun:).

Prawdziwy miszcz, a nie jakiś ciamajda.

Hahaha. Przypomniało mi się że kiedys sama tak zrobiłam:). Napisałam w ogłoszeniu, że " lubię dużych mężczyzn" .. nietrudno się domyśleć jak to zostało odebrane. A było to moje pierwsze ogłoszenie i się pieniłam że same zboki do mnie piszą:).
40 lat z hakiem a dalej naiwna.

fajne;)

na żywo nigdy (najbardziej odważna zaczepka jakiej doświadczyłem, to bodajże rok 2011 albo 2012, dziewczyna dała kartkę z imieniem, nazwiskiem, nr tel), w internecie kilka razy, raczej kojarzę tego typu zawartość z działaniami oszustów matrymonialnych albo reklamowymi (jeśli wiadomość zawiera też link, gdzie daną osobę rzekomo można znaleźć)

może właśnie dobrze:D

Im człowiek dłużej jest samemu tym bardziej robi się wybredny . W rozmowie bezpośredniej większość komunikacji jest w sposób niewerbalny/ nieświadomy. Ludzie wytwarzają fermiony to co jego ciało wytwarza Ci nie podpasuje i on może stawać na głowie a i tak nic z tego nie będzie.
Ogólnie to jest takie odwrócone pierwsza randka zamiast się z ciekawością poznawać dobrze się bawić to oceniasz drugiego człowieka pod względem czy będzie Ci z nim dobrze spędzić kolejnych kilkanaście lat. Ktoś kto ma być z Tobą w perspektywie najlepiej do końca musi spełniać dużo bardziej wyśrubowane wymagania niż ktoś z kim masz się dobrze bawić tu i teraz przez to kandydaci którzy z czasem by zyskiwali(np nie sprawdzisz czy na kogoś możesz liczyć gdy jest źle przez randkowanie) zostają odrzuceni.

I dlatego nie chodzę już na randki z internetu, bo to jest takie nastawienie się na ewentualny zwiazek. Zamiast dobrze się bawić i rozmawiać ba luzie, obie strony mam wrażenie,  że kalkulują, czy on albo ona nadal się na partnera czy nie.
Chociaż z biegiem czasu odkrywam coraz więcej plusów w bycia samej, co mnie niepokoi.
A i tak uważam,  że jak się już spotka dana osobę,  to wszystko dzieje się samo, tzn te uczucia. Nikt się nie zastanawia, czy ja się chce z nim jeszcze raz spotkać,  czy go lubię,  czy nie. Tak jak z tym zastanawia niem się,  czy kogoś kochasz. Jak się zastanawiasz, to znaczy, że nie i żadna tam dalsza filozofia.

Bo randka z internetu zasadniczo różni się od spotkania kogoś gdzieś na przysłowiowej ulicy.

Idąc na randkę z portalu, niejako idziesz w ciemno i dopiero przy pierwszym kontakcie wiesz czy pyknie albo nie pyknie.
Spotykając kogoś na ulicy, już w momencie rozpoczęcia rozmowy musiało pyknąć na sam jego widok, dlatego w ogóle rozmawiacie. 

Idąc na randkę z portalu, niejako idziesz z nastawieniem, że jak nic z tego nie będzie, to trudno, mała strata, są jeszcze inni.
Spotykając kogoś na ulicy, już w momencie rozpoczęcia rozmowy ten ktoś spodobał ci się na tyle, że nie chcesz go tak łatwo puścić.

Idąc na randkę z portalu, bardzo często nie ma efektu łał na samym początku, dlatego przeważnie jest drętwo i przeważnie nic z tego nie wychodzi.
Spotykając kogoś na ulicy, reagujecie na siebie głównie poprzez wygląd i silne pierwsze wrażenie, a sam temat rozmowy ma znaczenie trzeciorzędne.

Oglądałem niedawno jakiś wywiad z jakimś mądrym profesorem, który tłumaczył bardziej szczegółowo jak to wszystko się odbywa,
ale ponieważ nie mamy tutaj tyle miejsca i czasu, to przejdę do rzeczy najważniejszej - czas reakcji człowieka na wybór partnera wynosi...
1/3 czasu jaki trwa pojedyncze mrugnięcie okiem. Tyle właśnie potrzebujemy, aby dokonać pierwszego wyboru, nawet nie patrząc na obiekt,
wystarczy że tylko mignie nam gdzieś w pobliżu na ułamek sekundy, a mózg przetwarza miliard danych, na podstawie których określa TAK lub NIE
i dalej wszystko przebiega już automatycznie według zaprogramowanych wzorców zachowań, zapisanych w naszym kodzie genetycznym.

Właśnie. Te całe rozważania, zastanawiania się i rozbieranie sytuacji na czynniki pierwsze przypomina mi kontakty czysto koleżeńskie. Albo mam koleżankę i ją lubię i chodzimy razem na zakupy, albo jej nie lubię i nie utrzymuję z nią kontaktów. Albo też znam koleżankę, nie kłócimy się, nic do siebie nie mamy, ale kontakty są formalne, rozmowy o pogodzie, pracy, dawnych znajomych i tyle. I nie mam ochoty specjalnie się z nią umawiać na kawę, choć nie jestem na nią obrażona ani pokłócona.
Przyjaźń jest albo jej nie ma. Miłość, czy zauroczenie -myślę, ze tak samo. I nie ma się co doszukiwać drugiego dna - nie kochała mnie, bo byłem za biedny/niski/gruby/ czy miałem 12 letni samochód.

Hm, czyli powstał pewien szablon, trudno będzie kogoś tam wpasować.

Na portalu też nie wiadomo kto wolny a kto nie. Dużo osób pisze, ze wolny, wolna, a jaka jest prawda to pewnie sam się już kiedyś zorientowałeś.

Brzydko mówiąc na "pierwszy odsiew " dwa zdania wystarczą. A co dalej będzie to nie wiadomo. Ale jak to mówią, szukajcie a znajdziecie, a jak dalej będzie - kto to wie.