wiadomości na portalach randkowych - Netkobiety.pl

Zgroza, żaden tam himalaista, ogólnie to po doświadczeniach,  uciekam od tzw pasjonatów
Recepta może być banalna: masz się dobrze czuć w czyimś towarzystwie, ma Cię pociągać fizycznie, oraz masz sobie zdawać sprawę, czy widzisz się z tym człowiekiem na codzień, a nie tylko na randce przez 3 godziny, albo w weekendy gdy obydwoje jesteście wypoczęci  i "zrobieni". I najważniejsze - ma to być ktoś, przy kim mozesz być całkowicie sobą, nic nie ukrywasz i nie krępujesz się. Oczywiście nie oznacza to, że trzeba od razu wszystko wywalać ze swojego wnętrza, co może być przytłaczające dla drugiej osoby.

rossanka napisał/a:

Zgroza, żaden tam himalaista, ogólnie to po doświadczeniach,  uciekam od tzw pasjonatów
Recepta może być banalna: masz się dobrze czuć w czyimś towarzystwie, ma Cię pociągać fizycznie, oraz masz sobie zdawać sprawę, czy widzisz się z tym człowiekiem na codzień, a nie tylko na randce przez 3 godziny, albo w weekendy gdy obydwoje jesteście wypoczęci  i "zrobieni". I najważniejsze - ma to być ktoś, przy kim mozesz być całkowicie sobą, nic nie ukrywasz i nie krępujesz się. Oczywiście nie oznacza to, że trzeba od razu wszystko wywalać ze swojego wnętrza, co może być przytłaczające dla drugiej osoby.

Do tego właśnie dążę . Ta 'ślepota' oparta na braku świadomości lub ignorowaniu tego co jest po drodze i co było zanim piękny/pachnący/oczytany*  spotka się z Tobą :-)

*lub piękna/pachnąca/oczytana ;-)

Wybacz trochę ironii w wypowiedzi
Też mam pasję którą bywa dla niektórych trudna no ale cóż - nie zrezygnuję.

Nie naśmiewam się z tych osób stale obecnych na portalach - jedynie zmęczony już jestem słuchaniem 'narzekania'

rossanka napisał/a:

Zgroza, żaden tam himalaista, ogólnie to po doświadczeniach,  uciekam od tzw pasjonatów
Recepta może być banalna: masz się dobrze czuć w czyimś towarzystwie, ma Cię pociągać fizycznie, oraz masz sobie zdawać sprawę, czy widzisz się z tym człowiekiem na codzień, a nie tylko na randce przez 3 godziny, albo w weekendy gdy obydwoje jesteście wypoczęci  i "zrobieni". I najważniejsze - ma to być ktoś, przy kim mozesz być całkowicie sobą, nic nie ukrywasz i nie krępujesz się. Oczywiście nie oznacza to, że trzeba od razu wszystko wywalać ze swojego wnętrza, co może być przytłaczające dla drugiej osoby.

Wszystko pięknie ładnie ale za dużo w tym analizowania ma być tak masz się czuć tak . Nie lepiej jak byś po prostu próbowała i mogła pisać że było tak albo tak i to Ci odpowiadało a tamto nie ?
Np nie krępowanie się przy kimś są ludzie co się przy nikim nie krępują ale większość musi się wpierw przełamać pracować nad sobą i związkiem aby czuć się we własny  towarzystwie dobrze.
Nic nie ukrywać tak samo trzeba umieć być ze sobą i z partnerem szczerym ale tego też trzeba się nauczyć to wymaga wysiłku .

mallwusia napisał/a:

To nie jest szufladkowanie Rossanko. Mój Przyjaciel mógłby sobie przebierać, ale wybrał jednak Tę konkretną kobietę. Nie patrząc na przeciwności ( trójka dzieci to niezłe wyzwanie). UCZUCIA. I widzę , że jest bardzo szczęśliwy

Przecież piszemy o tym samym.  Jakby nie chciał, to by z NIą nie był.

rossanka napisał/a:

mallwusia napisał/a:

To nie jest szufladkowanie Rossanko. Mój Przyjaciel mógłby sobie przebierać, ale wybrał jednak Tę konkretną kobietę. Nie patrząc na przeciwności ( trójka dzieci to niezłe wyzwanie). UCZUCIA. I widzę , że jest bardzo szczęśliwy

Przecież piszemy o tym samym.  Jakby nie chciał, to by z NIą nie był.

Ale sobie nie zakładał, że to ma być ktoś taki czy siaki. Że ma mieć dzieci albo nie ma ich mieć, a już trójka to w ogóle nie przejdzie. Po prostu otworzył się na znajomość, na uczucia.
I szukał bardzo aktywnie.

rossanka napisał/a:

SonyXperia napisał/a:

Wybacz ross, ale nie przywiążesz nikogo łańcuchem do np.kaloryfera żeby się z domu na tydzień nie mógł ruszyć. Każdy potrzebuje trochę przestrzeni.

Oj nie doczytałaś.
Spodziewam się, że byśmy mieli oboje swoje aktywności i nie łazili wszędzie razem, bo bym się psychicznie wykończyła, przebywając z kimś w domu przez całą dobę.
Ale nie chcę być tylko dodatkiem do czyjejś pasji rozumiesz? Bo to różnica. Że jak ktoś będzie miał czas, to będzie do mnie wpadał, bo ma przerwę w zgrupowaniu, albo kontuzję to i tak nie ma co robić, więc się ze mną spotka.

Tylko tyle że na początku znajomości jesteśmy właśnie takimi "dodatkami". Dzielimy czas pomiędzy swoje dotychczasowe zajęcia a tę nową poznaną osobę. Nie ma niczego bardziej przerażającego jak ktoś to czyni z drugiej osoby swój caly świat w ktorym  nie ma niczego innego.

mallwusia napisał/a:

rossanka napisał/a:

Przecież piszemy o tym samym.  Jakby nie chciał, to by z NIą nie był.

Ale sobie nie zakładał, że to ma być ktoś taki czy siaki. Że ma mieć dzieci albo nie ma ich mieć, a już trójka to w ogóle nie przejdzie. Po prostu otworzył się na znajomość, na uczucia.
I szukał bardzo aktywnie.

Głowę dam, że coś tam jednak zakładał, że ma np być katoliczką, albo przeciwnie, albo, że ma być inteligentna, miła, czuła itd
Inaczej wszystko by było jedno z kim się zwiąże , byle by to była kobieta płci przeciwnej.

O ale znowu będzie "ale".
Mam wiele zamężnych koleżanek. Swego czasu podpytywałam je, jak to się stało, ze tych mężów sobie znalazły. Każda, ale to każda miała pewne wyobrażenia o swoim przyszłym wybranku i nie chodzi o to, ze miała całą listę wad i zalet ani cech wyglądu. Po prostu dla jednej musiał być obrotny, pracowity i zaradny. Inna z kolei chciała wrażliwego intelektualistę.  A kolejna szczupłego okularnika lubiącego dzieci i chcącego mieć 2kę (to tak z grubsza) i mają za mężów takie osoby.
Wszystkie niezależnie od siebie (bo żadnej nie mówiłam o rozmowie z inną) stwierdzały, Ross, ja wiedziałam jakiej osoby szukam, co lubię w mężczyźnie i takiego sobie znalazłam.
To ich zdanie, tych mężatek, nie moje.

A nie boisz się, że Żona po przeczytaniu tego zada Ci pytanie o jakich Użytkowniczkach piszesz?

A zdradzisz, jakby wyglądało takie szukanie na takim forum?

Ja przecież też tworzę jakieś fantomy na swój temat, bo to zabawne jak ludzie na nie reagują. To jest ryzyko ale nie większe niż na portalu randkowym.

Snake napisał/a:

Ja przecież też tworzę jakieś fantomy na swój temat, bo to zabawne jak ludzie na nie reagują. To jest ryzyko ale nie większe niż na portalu randkowym.

Tak właśnie podejrzewałam :-D
Ale już się na Tobie poznałam. W ogóle mam niezły fun czasami stosując w odpowiedzi do Ciebie dokładnie te same mechanizmy :-D

Tak to napisałeś, że sama jestem ciekawa co to za Użytkowniczki.

Więc sam "widzisz" dlaczego zadałam to, jakże głupie pytanie, a Ty mi tak ogólnikowo odpowiedziałeś.

Osobiście uważam, że jak ktoś jest na tym forum tylko i wyłącznie, aby poznać swoją drugą połówkę to źle robi.

P.S. Ale to mamy Ci współczuć czy cieszyć się razem z Tobą, że masz wolną chatę?

MagdaLena1111 napisał/a:

Snake napisał/a:

Ja przecież też tworzę jakieś fantomy na swój temat, bo to zabawne jak ludzie na nie reagują. To jest ryzyko ale nie większe niż na portalu randkowym.

Tak właśnie podejrzewałam :-D
Ale już się na Tobie poznałam. W ogóle mam niezły fun czasami stosując w odpowiedzi do Ciebie dokładnie te same mechanizmy :-D

No tak ale cała zabawa z fantomami polega na tym, że nigdy nie wiadomo, który jest prawdziwy, a który fałszywy. Że cytując po sesji gry w Wiedźmina - Dym w oczy, wiedźminie, nic, aby dym w oczy. Straszycie ludzi niby pszczelarz pszczoły dymem i smrodem, tymi waszymi kamiennymi twarzami, tym gadaniem, plotkami, które pewnie sami o sobie rozpuszczacie. A pszczoły uciekają przed dymem, durne one, miast wbić żądło w wiedźmińską rzyć, która spuchnie naonczas jak każda inna. Mówią o was, że nie czujecie jak ludzie. Łeż to. Gdyby którego z was dobrze dźgnąć, poczułby.
Aby dym w oczy, aby...?

I Nudny gdzieś przepadł.
A z tymi portalami - nie to, że całkiem je neguję, jakiś promil ludzi rzeczywiście sie tam spotkał i żyje w szczęśliwym związku. Ale ogólnie biorąc, to korzystniejsze jest poznawanie na żywo.
Wiecie co mnie na tych portalach z perspektywy lat przerażało? Już nie te watahy żonatych, albo jakiś napaleńców, czy zupełnych nieudaczników, tylko to, że niektóre profile wydawały się normalne, z niektórymi spotkałam się oko woko, a potem po iluś miesiącach albo roku, czy kolejnym roku jak miałam KOLEJNE podejście do portalu, ciągle wisiały profile tych normalnych osób.
Myślałm wtedy -o rany, oni ciągle szukają i nic ( a to byli normalni faceci). Ja też wciąż szukam i nic. Musi być z nami, ze mną coś nie tak. W pokoleniu moich rodziców ludzie koło 40 ki mieli już przynajmniej 10 letnie dzieci a przewaznie to już nastolatków. O portalach randkowych nikt nigdy wtedy nie słyszał. Istniały gdzieś biura matrymonialne, pamiętam też anonse w gazetach, ale z tamtego pokolenia nie obiło mi się jak to się mówi o uszy, że jakaś ciotka, czy wujek, czy znajomi rodziców poznali się przez biuro matrymonialne. Zazwyczasj odbywało się to banalnie. Albo ktoś przyszedł do kogoś do pracy, albo poznali się w podróży, albo  w autobusie, którym dojeżdzali do zakładu pracy. Niektórzy na studiach, albo na spacerze z psem, albo przez znajomych.
Ciotka poznała wujka na wykopkach, kuzyn na wczasach. Jeszcze inny na imieninach siostry, a kolejny na osiedlu po przeprowadzce.
Nie było komputerów, ani internetu. Ale zobaczcie, nie było też tych aktywności, które skupiają teraz ludzi: siłowni, klubów fitness, szkół tańca, szkół językowych. Ludzie nie jezdzili masowo rowerami w celach rekreacyjnych, ani na rolkach, joggingu też nie znali.
Jak tak przypominam sobie moich rodziców i różne ciotki i wujków z tamtego pokolenia, to zwykle po maturze wszyscy szli do pracy, ewentualnie nieliczni na studia. Tak w przedziale 22-28 lat wszyscy zawierali małżeństwa, rodziły im się dzieci. Partnerów też specjalnie nie szukali. Ale też nie były to związki z pierwszą z brzegu osobą.
Często właściwy mąż był kolejnym dopiero, po paru "pierwszych miłościach". Do głowy nikomu nie przychodziło szukać, bo to się po prostu samo działo.
Jakby tamtemu pokoleniu pokazać to forum i te wszystkie dyskusje na temat samotności to za głowę by się złapali. Związek to było coś, co się po prostu trafia i już.
Patrząc po rodzinie i rodzicach też jakoś sobie nie przypominam tabunów starych kawalerów i starych panien (już predzej wdowy). Starą pannę jako młoda dziewczyna, znałam jedną, ale jak wieść niesie, miewała tzw adoratorów, ale nie interesowała jej instytucja małżeństwa, tylko luźne związki.
Moja mama miała wiele koleżanek, nie przypominam sobie teraz żadnej samotnej. Wszystkie miały mężów i zwykle też dzieci.
Jak się kiedyś zapytałam mmy, czy szukała sobie męża, to się tylko zaśmiała i powiedziała, ze nie, ze spotykała się to z tym, to z tamtym, ale tak  na luzie, ciśnienia nie miała. Aż raz na wakacjach poznała przyszłego męza i tyle. Nawet jak mówi, specjalnie się nie starała, to on za nią latał - jak się zawsze śmiała. "Jakoś tak samo wyszło" - pamiętam jej słowa.
Myślę, ze w tym wszystki jest taki bład (mój)że za dużo gadam a za mało robię. To znaczy powinnam nic nie robić, nie szukać, nie zapisywać się na różne przedziwne strony i nie chodzić specjalnie w dane miejsca, gdzie mam możliwosć spotkać wielu mężczyzn (np siłownia). (Oczywiscie ja nie szukam już )
Bo to się ma samo stać, tak, samo. A jak się nie stanie, to się nie stanie.
Działać mogę coś w kierunku np zrobienia prawa jazdy, zapisac się na kurs i zdać egzamin, bo to się samo nie zrobi. Albo związek ma wyniknąć sam, ze zwykłego, codziennego życia, codziennych kontaktów z ludźmi i codziennych aktywności. A nie, że specjalnie będzie się robić to czy tamto, aby mieć jeden cel - złapać faceta.

rossanka napisał/a:

Recepta może być banalna: masz się dobrze czuć w czyimś towarzystwie, ma Cię pociągać fizycznie, oraz masz sobie zdawać sprawę, czy widzisz się z tym człowiekiem na codzień, a nie tylko na randce przez 3 godziny, albo w weekendy gdy obydwoje jesteście wypoczęci  i "zrobieni". I najważniejsze - ma to być ktoś, przy kim mozesz być całkowicie sobą, nic nie ukrywasz i nie krępujesz się.

W niecałych trzech linijkach tekstu zawiera się właściwie wszystko co miałbym ewentualnie do powiedzenia, więc nie będę się popisywał...

Hehe Sony tak to jest, że należy mówić prawdę. Wiemy z poprzednich stron, że to dla Ciebie trudne .

Tak, to było złośliwe.

rossanka napisał/a:

SonyXperia napisał/a:

A ja jestem ciekawa, co rossanka rozumie przez "całkowite bycie sobą", "nie ukrywanie niczego" i "nie krępowanie się". Aczkolwiek przyznam szczerze, że boję się o to pytać...

Przecież to oczywiste, bycie sobą to bycie sobą.

Czyli?
A co z resztą?

john.doe80 napisał/a:

Podobno prawdziwy związek zaczyna się w momencie kiedy można "puścić bąka" przy partnerze bez zażenowania.

No coż Czytając wypowiedź rossanki dotyczącą "nie krępowania się" pierwsze o czym pomyślałam o to niedomykaniu drzwi od WC

rossanka napisał/a:

SonyXperia napisał/a:

Czyli?
A co z resztą?

No coż Czytając wypowiedź rossanki dotyczącą "nie krępowania się" pierwsze o czym pomyślałam o to niedomykaniu drzwi od WC

Z jaką znowu resztą?Jak jesteś sobą, to jesteś sobą. Więc też nie krępujesz się i nie wstydzisz powiedzieć o swoich problemach.

Co się kryje pod stwierdzeniami "nie ukrywanie niczego" oraz "nie krępowanie się".
Bo jak widzisz, można pomyśleć o rożnych rzeczach

rossanka napisał/a:

SonyXperia napisał/a:

Co się kryje pod stwierdzeniami "nie ukrywanie niczego" oraz "nie krępowanie się".
Bo jak widzisz, można pomyśleć o rożnych rzeczach

Przecież jesteśmy zupełnie inni. I każdy jest jednocześnie sobą.

rossanko, zwracam jedynie uwagę na to, że mówisz zazwyczaj bardzo ogólnikowo, posługując się pewnymi utartymi, uniwersalnymi sformułowaniami, a w rzeczywistości ich pojmowanie czy interpretacja dla każdego z nas może być zgoła odmienna.

rossanka napisał/a:

SonyXperia napisał/a:

rossanko, zwracam jedynie uwagę na to, że mówisz zazwyczaj bardzo ogólnikowo, posługując się pewnymi utartymi, uniwersalnymi sformułowaniami, a w rzeczywistości ich pojmowanie czy interpretacja dla każdego z nas może być zgoła odmienna.

No ale nie mam wpływu na to, co i jak sobie pomyśli.  To już własna interpretacja.

Masz, poprzez sprecyzowanie tego, co Ty rozumiesz pod danym pojęciem a w związku z tym czego oczekujesz.
Prosty przykład. Załóżmy, że oczekujesz wsparcia w problemach. Ale wsparcie może np. polegać na wysłuchaniu o problemie albo na podaniu konkretnej rady albo na podjęciu jakiś konkretnych działań albo nawet na wyręczeniu poprzez przejęcie rozwiązania problemu.
I teraz pytanie czym by dla Ciebie było otrzymania takiego wsparcia a czym danie wsparcia?

anderstud napisał/a:

rossanka napisał/a:

Recepta może być banalna: masz się dobrze czuć w czyimś towarzystwie, ma Cię pociągać fizycznie, oraz masz sobie zdawać sprawę, czy widzisz się z tym człowiekiem na codzień, a nie tylko na randce przez 3 godziny, albo w weekendy gdy obydwoje jesteście wypoczęci  i "zrobieni". I najważniejsze - ma to być ktoś, przy kim mozesz być całkowicie sobą, nic nie ukrywasz i nie krępujesz się.

W niecałych trzech linijkach tekstu zawiera się właściwie wszystko co miałbym ewentualnie do powiedzenia, więc nie będę się popisywał...

Witam. Czytam to forum bardzo często. Też mam problem w tym temacie. Może kiedyś opiszę. Ale dzisiaj do rossanki. Trafilaś w punkt  z powyższym tekstem. Wczoraj  "zacytowałam" twoje słowa przyjacielowI i po trzech latach znajomości, niepewności, zrozumiał o co chodzi z tą miłościa.

rossanka napisał/a:

Melania161 napisał/a:

Witam. Czytam to forum bardzo często. Też mam problem w tym temacie. Może kiedyś opiszę. Ale dzisiaj do rossanki. Trafilaś w punkt  z powyższym tekstem. Wczoraj  "zacytowałam" twoje słowa przyjacielowI i po trzech latach znajomości, niepewności, zrozumiał o co chodzi z tą miłościa.

O, to mi miło, że pomogłam  (?)

Pomogłaś Chociaż jestem troooochę stars za od Was, to problemy takie same.
Pozdrawiam. Lubie was wszystkich tutaj na forum.

Krejzolka82 napisał/a:

A nie boisz się, że Żona po przeczytaniu tego zada Ci pytanie o jakich Użytkowniczkach piszesz?

Myślę, że bez trudu by podejrzane wytypowała

Krejzolka82 napisał/a:

A zdradzisz, jakby wyglądało takie szukanie na takim forum?

Na tym co się zazwyczaj robi na takim forum - na pisaniu z innymi ludźmi To jest najbliższe poznawaniu ludzi w normalnym otoczeniu, kiedy nie chodzi się z transparentem "jestem samotny i szukam kogoś chętnego do związku".
Oczywiście ze względu na specyfikę internetu biorę poprawkę na pewną dozę autokreacji, któż jednak jej nie uprawia? Tylko w realu ludzie też tworzą miraże na swój temat, szczególnie jeśli trwa ruja. Ja przecież też tworzę jakieś fantomy na swój temat, bo to zabawne jak ludzie na nie reagują. To jest ryzyko ale nie większe niż na portalu randkowym.

Ps. Jakby co, to akuratnie mam wolną chatę i 6-pak (nooo. 4 zostały), bo rodzinka wyjechała. Eee, na serio to idę skorzystać, że konsola wolna, to pogram se w Wiedźmina.

Melania161 napisał/a:

rossanka napisał/a:

O, to mi miło, że pomogłam  (?)

Pomogłaś Chociaż jestem troooochę stars za od Was, to problemy takie same.
Pozdrawiam. Lubie was wszystkich tutaj na forum.

To się ciesze
Ale dlaczego starsza? Może jesteśmy w zbliżonym wieku?

Pamiętam dawno temu rodzinne spotkanie z największym forumowym  śmieszkiem i gadułą z forum dla architektów. W RL zupełnie inny człowiek - wycofany, nieśmiały, introwertyk. Ależ to było zaskoczenie!

mallwusia napisał/a:

Pamiętam dawno temu rodzinne spotkanie z największym forumowym  śmieszkiem i gadułą z forum dla architektów. W RL zupełnie inny człowiek - wycofany, nieśmiały, introwertyk. Ależ to było zaskoczenie!

Ooo, to akurat nie musiało być świadome. Być może łatwiej mu się otwierać na niwie internetowej. Ja jestem patologicznym introwertykiem, a towarzysko w realu bywam bardzo otwarty, nieraz odstawiając "duszę towarzystwa". Włącza mi się jakaś faza i potem już na spokojnie sam do siebie myślę "co to kurna miało być?!" Bywało, że koleżanki się śmiały "no nie poznaję kolegi!" Równie dobrze mogę się dystansować, a potem docierają do mnie wieści żem zarozumiały bufon. To o bufonie zresztą nieraz słyszałem, bo kogoś na ulicy nie poznawałem, a ja zazwyczaj zamyślony jestem.