Konflikt dotyczący parafialnego chóru - Netkobiety.pl

High Church, dla wyjaśnienia, to odłam kościoła anglikańskiego, który kładzie nacisk na rytuały, autorytet księdza, sakramenty i historyczną zależność od kościoła katolickiego, dlatego wcale dziwnym nie jest, że katoliczka do niego chodzi.

Ale wiesz, że nie o tym mówiłam?
Jeżeli ten high church anglikański nie jest akceptowany przez KK to i tak jako katoliczka nie powinnaś tam uczestniczyć w nabożeństwach bo są dla Ciebie formalnie nieważne.
To tak z technicznego punktu widzenia.
A wydaje mi się, że większość odłamów protestanckich nie jest akceptowany.

To nie anglokatolicy, oni nie uznają zależności od papieża. Głową kościoła pozostaje królowa. Bliżej im do protestantów. Są z założenia konserwatywni  i niechętni katolikom. Stąd może taki stosunek do Ciebie?
To, że celebrują część liturgii katolickiej niczego nie zmienia.

Beyonce hahahahahaha

Sprytnie wykręcasz kota ogonem Nie, nie popieram szowinizmu. To Ty pierwsza wykazałaś się brakiem kultury, próbując narzucić swoją opinię ludziom, którzy od lat dobrze czują się w swoim towarzystwie.

I z całym szacunkiem, ale nie jesteś "miejscowa". Jesteś imigrantką, do tego w pierwszym pokoleniu. Z ich punktu widzenia nigdy nie będziesz Brytyjką, nawet jeśli w paszporcie będzie stało co innego. Czytałaś książki Agathy Christie? Poirot mógł mieszkać w Anglii 40 lat i rozwiązywać masę spraw Scotland Yardu, ale i tak był dla nich tylko "małym Belgiem ze śmiesznym wąsem" Rodowici Anglicy z reguły są bardzo zamknięci na obcych, potwierdzi Ci to każdy kto przebywał dłużej w Anglii. Dziwię się, że przebywając tak długo w tym kraju, kompletnie wydajesz się nie rozumieć tej mentalności.

Z tego, co piszesz wygląda, że bardzo imponuje Ci angielska kultura: chcesz śpiewać w chórze, "pokazywać się", chodzić do rotarian - innymi słowy, podoba Ci się życie brytyjskich elit. I rozumiem Cię, to może imponować. Ale cała ich kultura elit jest własnie zbudowana na niechęci do obcych i pewnej pogardzie do reszty świata, która przez dziesiątki lat się utrwalała: na to, żeby brytyjski jaśnie pan mógł sobie słuchać oratoriów Elgara i objeżdżać konno swoje włości pracowały tysiące "barbarzyńców" z wyzyskiwanej reszty imperium. Możesz skończyć Oksford, Cambridge, wstąpić do pięciu chórów i to się nie zmieni. Nie będziesz jedną z nich, a jedynie osobą, której bardzo, ale to bardzo zależy na ich akceptacji. A strzelając tekstami o absolwentce Oksfordu i jaka jesteś "ą" i ę", narazisz się tylko na śmieszność - zwłaszcza, że w Twoim tekście jest kilka błędów gramatycznych, które każdy Anglik szybko wyłapie. Normalnie by pewnie na to nie zwrócili uwagi, ale jak już przechwalasz się wykształceniem...

Tego, że anglikanizm i katolicyzm to właściwie to samo - nie skomentuję.

"niespodzianka, ludzie w miasteczku mnie lubią".

a więc nareszcie i Ciebie to dziwi

Volver, to że chcę zaistnieć w społeczności w jakiś sposób to moja prerogatywa. Może mi się podobać bywanie na wieczorach charytatywnych i urządzanie kolacji przy świecach, i nic nikomu do tego

A dyplomem/-ami, nikomu wcale nie macham przed oczami. Jak ktoś zapyta, to odpowiem, ale afery z tego nie robię. Znam o wiele lepiej od siebie wykształconych ludzi, na których mój dorobek akademicki i zawodowy nie zrobiłby żadnego wrażenia. To co napisałam do mojego, byłego już, dyrygenta, wynikało z protekcjonalizmu z jakim mnie potraktował i mojej urażonej dumy. Ty też w życiu , choć raz, nie uniosłaś się i nie napisałaś komuś głupoty?

Ja mam swoją lekcję za sobą: nie ucz starego psa nowych sztuczek, jak to mówią, bo tylko zszarpiesz sobie nerwy. Biskup wpada na kolację i rzeczywiście wspomnę co się stało, ale w o wiele bardziej lajtowej formie, bo nieważne jaki ambaras sam by tam urządził (choć wcale niekoniecznie), niech ci ludzie już mają ten swój prywatny klubik do śmierci, jeżeli im tam dobrze.

Beyond dla mnie w każdym działaniu człowieka najważniejsze są intencje. Jeżeli udzielasz się charytatywnie z prawdziwej potrzeby serca i z takiego też powodu urządzasz dla znajomych kolacje przy świecach, to super. Ja w tym wątku i Twoich w nim wypowiedziach wyczułam nieszczerość, co do prawdziwych intencji jaki przyświecały Tobie w chwili rozdmuchiwania tematu chóru. Generalnie jestem niesamowicie zaskoczona, że osoba, która tak wiele w życiu osiągnęła (sama!) wciąż musi się  przeglądać w ludziach z zewnątrz.

Przeczytałam wątek i mam tylko jedno pytanie Beyond, ludzie z chóru lubią Cię i dobrze czujesz się w ich towarzystwie (odprężona, zadowolona, radosna)?

Dobrze, że przynajmniej masz tego świadomość - to już połowa sukcesu. Teraz warto byłoby jeszcze coś z tą wiedzą zrobić. Naprawdę warto nauczyć się sobie odpuszczać, zwłaszcza wtedy, gdy robi się to dla zasady i na dobrą sprawę z góry wiadomo, że nic dobrego z tego nie wyniknie, bo wyniknąć nie może. 

Mało tego, dzieląc się radami samemu trzeba być gotowym i dać drugiej stronie prawo do odmowy ich przyjęcia, a tym bardziej wcielenia w życie. W przeciwnym razie zaczyna się forsowanie swojego zdania, druga strona wyczuwając to zaczyna stawiać opór i machina się nakręca.

Nie. Zawsze miałam wrażenie, że mnie nie akceptują i trzymają na dystans. Nie jakoś, żeby mnie szczególnie nie lubili (oprócz może dwóch osób), ale jakoś tak zawsze sztywno było i wydawało mi się, że nie mamy ze sobą nic wspólnego- ja o gruszce, oni o pietruszce. Jakoś po ponad roku, to już mi się nawet na próby nie chciało chodzić. W czwartek wieczorem dostawałam bólu głowy z myślą, że w piątek tam muszę iść, a jakiekolwiek wyjazdy wprawiały w stan niemal paniki, że będe przez 45 minut zamknięta z nimi w jednym pomieszczeniu (zwykle po próbie mieliśmy przerwę na herbatę, przed występem).

Miałam dużo zapału na początku, bo lubię śpiewać, a chór jest dobry, ale mój zapał szybko zgaszono- powinnam wtedy była odejśc, a nie fundować sobie ponad dwóch lat frustracji i bicia głową w mur. No, ale durna i uparta jestem

Benita, to nie jest usprawiedliwienie, tylko postawienie faktu. Mam 41 lat, na terapii byłam, mamusi od dawna nie staram się przekonywać do niczego, ale stare mechanizmy często wracają. Ja wiem, że to moja wina, że nie kontroluję się.

Ja już nowy chór znalazłam w innym mieście i atmofera w nim jest zupełnie inna

I na tym powinnaś była swoje działania zakończyć...

Ulżyło Ci? Poczułaś się lepiej? Dlaczego zakładasz, że moje doświadczenie pobytu w Anglii jest mniej warte od Twojego? Masz monopol na rację?

Proponuję Ci, abyś najpierw rozwiązała swój problem z samooceną i agresją, a dopiero potem oskarżała innych. W przeciwnym wypadku reszta Twoich znajomości zakończy się podobnie jak przygoda z chórem.

Newlife, mamy kompletnie odmienne poglądy polityczne. Faraga to jeszcze jakiś czas temu słuchałam dla wartości humorystycznej bzdurnych sloganów jakie wygłaszał i ewidentnego "gammon" jaki do niego wydzwaniał. Dziś wyłączam radio, bo musiałabym sobie ustawić kubeł do rzygania, kiedy ten cyniczny populista jawnie okłamuje swoich słuchaczy. Co do Rees Mogga, to jak wywiad na antenie, właśnie z Jamesem O'Brienem, udowodnił, do tych co jeszcze mieli wątpliwości, to popmatyczny dureń, bez cienia zrozumienia EU, któremu część populacji wierzy, bo ma ładndny akcent i arystokratyczne pochodzenie. Absolutnie zgadzam się z Donaldem Tuskiem, że dla dla tych ludzi jest zarezerwowane specjalne miejsce w piekle (w którym powinien też być Boris Johnson, David Davies, Dominic Raab, Liam Fox, Theresa May, całe ERG i reszta hochsztaplerów, niekompetentnych ludzi i totalnych wariatów, którzy do Brexitu nas doprowadzili).

Wiesz, jeżeli na własne życzenie chcesz być biedniejsza, mieć racjonowaną żywność i leki, być z powrotem "the sick man of Europe", to droga wolna w Twoich poglądach, tylko, żę tak się składa, że 48 procent ludzi (przynajmniej, bo założę się, że teraz o wiele więcej) nie ma podobnego masochistycznego życzenia śmierci.

W temacie

Kolacja była miła i o chórze wspomniałam lajtowo gdzieś tam w połowie, na co biskup się zmartwił, że odchodzę i trochę posmęcił o tym, że parafia się starzeje, że on rozumie moje zastrzeżenia, ale, że obawia się, iż ci ludzie są niereformowalni. Oczywiście ubolewał nad ich postawą, ale cóż... starego psa nowych sztuczek nie nauczysz. I tyle. Tak to wyglądało moje wielkie lobbowanie i robienie afery, jak mi tu usiłowały niektóre osoby wmówić, że robię.

Ja tu wielokrotnie napisałam, że jestem narwana i łatwo się nakręcam, że często staram się przekonać do siebie wrogie mi osoby, bo ciężko mi odpuścić. Część z tego to rzeczy nad którymi można popracować, część, to po prostu temperament.

Jednych ludzi to strasznie denerwuje (vide chór), inni umieją z tym żyć (moi przyjaciele, znajomi, Misiek). A tematem biskup się przejął, ale po swojemu. Już dawno zakomunikowałam, że to doświadczony, dorosły człowiek, który ma prawo reagować jak uważa za stosowne.

Ale lubisz bluzgac na wszystkich, z ktorymi sie nie zgadadzasz!
Tak sie domagasz by ludzie cie poznali i polubili a ty nikogo nie poznajac rzucasz na nich najgorzymi obelgami. I to wobec ciebie jest normalne zachowanie? To jest  patologiczne zachowanie!
Ta polityka to tutaj wiekszosci czytelnikow nie interesuje. Ty mnie do swoich racji nie przekonasz a ja ciebie nie mam zamiaru przekonywac.

Anyway - po mojej stronie jest 52% populacji a nawet wiecej. Bad loser!

Widac ze za bardzo nie zetknelas sie z nasza byla komunistyczna propaganda i nie czytalas Orwella. Moze jednak warto sie troche doedukowac.

Jesli ty nie bedziesz szanowac innych ludzi to oni tez cie nie beda szanowac a co dopiero lubic czy tez przychodzic na herbatki.
Masz w sobie wielka "czarna dziure" emocjonalna i starasz sie ja zapelnic uznaniem, miloscia i akceptacja innych ludzi. Potrzebujesz sie ciagle dowartosciowywac a poniewaz nie chcesz  sie zmienic, wiec bedziesz ciagle przyciagac ludzi, ktorzy beda cie odrzucac. Powielasz stary schemat z dziecinstwa.

Projection, projection, projection.
Temat polityki zakonczony.

Tu tak naprawde wcale nie chodzilo o chor tylko o ciebie i twoje reakcje na zachowania innych ludzi wobec ciebie.

Na własne życzenie...

Nowe wiadomości (przepraszam moderację za post pod postem).

Trzy inne osoby opuściły chór, ponieważ poczuły się zniesmaczone jak potraktował mnie dyrygent. Były szczególnie wkurzone, że nie poinformował ich o naszym spotkaniu. Wolą, jak ja, dojeżdżać do Canterbury niż zostać w lokalnym chórze.

Jest mi smutno, bo to jest naprawdę świetny chór, ale obarczony takimi uprzedzeniami, że głowa mała- szczególnie biorąc pod uwagę dyrygenta. Widziałam go w środę i... on udał, że mnie nie poznaje. Na serio, facet przeszedł obok i nawet nie powiedział "hello".

Nie rozśmieszaj mnie. Chór jest ciągle razem, minus kilku członków. Widać wk**wienie było większe niż tylko wonty małej Blackie, więc nastapiła reakcja.

Czasem jeden wkurzony karaczan jak ja, popycha innych ludzi do działania.

Dziwne, bo dziwne, ale cały ambaras z chórem przyniósł świetne rezultaty.

Biskup zainterweniował w parafii i zmusił chór do posiadania komitetu i jasnego regulaminu. Jak wiecie, trzy osoby, plus Elizabeth, odeszły- wszyscy poszliśmy do prywatnego chóru w Canterbury- ale w świetle zmian, bierzemy pod uwagę powrót. Wreszcie będziemy mieć prawo głosu.

Gdyby biskup uważał, że moje wonty są idiotyczne, to by nie zareagował. Gdyby moja postawa była irracjonalna, to inni ludzie by z chóru nie odeszli.

Nie wszystko co się turla od x lat jest dobre. Czasami zmiana jest potrzebna.

O ile w ogóle teraz cała reszta nie opuści chóru, jak im się przestanie podobać

Bo to tak działa że jak ktoś proponuje zmianę to się zmienia. Kościół tak działa.
Ty nie uszanowałaś tego, że oni Twoich zmian nie chcieli.
Shame on you.

I tym zdaniem idealnie pokazujesz swoją chrześcijańską postawe i wzniosłe motywy.

Powtórzę mój wcześniejszy komentarz: mam nadzieję że w życiu spotkam jak najmniej takich ludzi jak Ty.

skoro nie o to już Ci chodzi to możesz wrócić do chóru i śpiewać. Znosilas ten ostracyzm towarzyski 2 lata to i  dalej zniesiesz.
Nie rozumiem tylko jacy ludzie są gotowi iść za Tobą? Bo zabrzmiało to jakby ten chór miał się rozpaść bo większość a w zasadzie wszyscy, poza Elizabeth, , którzy dotąd Cię olewali i  udawali, że nie istniejesz, nagle postanowili iść za Tobą, choćby hen, daleko. To mi się jakoś kłóci z tym, co pisałaś wcześniej.
Jeszcze kilka postów i okaże się, że Cię jednak kochają

Czyli możemy wnioskować, że po 40stu latach życia zrozumiałaś wreszcie, że nie wszyscy muszą Cię lubić pomimo swojej zajebistości?

Nie udowodniłaś.
Udowodnilaś, że opłaca się być fałszywie uczynnym i gościnnym, aby przeforsować swoje zdanie.

A przynajmiej 12stu poszło za Tobą?
Jak tak, to normalnie Jezus zmartwychwstał ponownie
tylko, że teraz w Twoim ciele.
A do Wielkanocy jeszcze trochę jest czasu.:D

Nie rozumiem czemu to ja mam wyluzować?

A może to Ty powinnaś wyluzować?
Wyluzować i zrozumieć, że nie Ty dyktujesz, jak ma funkcjonować chór.
Wyluzować i zrozumieć, że nie każdy musi udawać gościnnego człowieka i zapraszać na herbatki, obiadki tylko dlatego, żeby wszyscy dookoła mnie lubili i szanowali.
Wyluzować i zrozumieć, że są ludzie, którzy nie będą biegali z rosołkiem do osoby, której nie lubią, ponieważ za wszelką cene chce forsować swoją wizje Świata.

Olinko, chór ma mieć wybrany komitet i spotkania co 3 miesiące, gdzie będzie omawiany repertuar i budżet. Zamiast dyrygenta machajacego sobie jak chce, jest porządek.

Mam poczucie dobrze wykonanego obowiązku. No, i troche poczucie władzy w miasteczku- może i brzydkie, ale bardzo satysfakcjonujące.

A bierzecie również pod uwagę taką ewentualność, że nikt Wam tego powrotu nie zaproponuje ? Ja bym nie zaproponowała.

Skuteczna jesteś Beyond. Gratulować "sukcesu' niestety nie będę, bo wprawdzie częściowo osiągnęłaś co chciałaś... jednak w fatalnym stylu. W mojej ocenie "styl" tudzież jego brak w rozwiązywaniu sytuacji trudnych i konfliktowych wiele o człowieku mówi...