Albo terapia, albo koniec, on nie rozumie. Mamy małe dziecko - Netkobiety.pl

Pewnie macie rację. Ile już razy zesmy się klocili i padały przekleństwa, okropne słowa.. płakać mi się chce jak patrzę na moje dziecko, że jeszcze jest taka malutka i nawet tata mama nie mówi...

Spytalam czy mam po urlopie wrócić z nim. Czy da radę. On ze mam jedyną okazję odpocząć od tego wszystkiego i pobyć z rodziną więc chce żebym została. Że powinnam tryskac radością i energia tak jak robię to przy moich przyjaciołach, a  stałam się osowiala, obojętna itd. Że to jego wina.

On jest niedojrzały emocjonalnie. Dzieciństwo mu odebrano,  próbuje chyba teraz nadrabiać. Hasła czasem jak z podstawówki lub gimnazjum. Nadpobudliwy, potem nerwowy,  mowil ze jak długo tlumi w sobie coś to potem wyrzywa się na mnie.

Nerwowy ojciec, nerwowa matka, ojczym socjopata/psychopata I przemocowiec. Gdyby kiedyś zaczął się leczyć wcześniej może byłoby lepiej. Ale rodzice mieli go gdzieś  do czasu, a niezaleczone traumy niszczą życie innym osobom spotykanym na swojej drodze. Do tego ja jeszcze nerwowa przez to wszystko,  ogólnie z natury trochę też taka jestem ale przez ostatnie lata pogorszylo się na pewno. Wszyscy mają mnie za ideał a ja tez umiem pokazać swoje.

Dni będą mijać a my za tydzień dopiero do Polski. Do tego bede mieć urodziny i rocznica. Nie wiem kompletnie co robić. On częściowo ma spac u nas i trochę u siostry,  u znajomych.

Troche boje się co jego ojciec powie. Długo byli skloceni a teraz znowu gadają i jeszcze mu pewnie powie że to jego wina i dołoży swoje. Sam nie był lepszy, pił, też z matką jego się szarpali, ona też okladala dzieci byle czym, a potem ojczym który już przeginal ze strach pisac co się działo. Gdybym tylko miala odwagę odejść wcześniej, ale niestety.

Czy ja nie jestem egoistka? Bo już dawno się zle czułam, ale co miałam robić? W ciąży nie było zle, dziecko dużo pokazało, poza tym jego obowiązki które sobie sam nałożył, i znowu brak szacunku, i gadanie ze go oklamywalam.. wyć się chce

Ja bym nie wierzyla. Ostatnio mowil, ze zgadza sie na rozstanie. Pamietasz jak sie dziwilam, ze tak latwo odpuszcza. A jednak nie, zmienił zdanie. Bedzie je zmienial jeszcze wiele razy w zależności od tego, czeo bedzie od Ciebie chciał. Ja też to latami przerabialam, tez wierzylam i przebaczalam, bylo mi go tak starsznie zal, bo jaki on biedny itp jakie mial ciezkie zycie. A potem on sie nade mna nie litowal, tylko bluzgal i popychal, przypieral do sciany znowu. Tak jak pisza dziewczyny bedzie tylko gorzej, a za rok, dwa lata moze zrobi to przy dziecku i bedziesz plakac i zalowac, dlaczego nie odeszlas wcześniej. Moj tez mnie atakowal przeciez jeszcze w zeszłym tygodniu, aktualnie sprzata w domu, robi pranie, zmywa, zajmuje sie dzieckiem. Co noc probuje dostac trochę przyjemnosci, ale z zadnym skutkiem. Tez czuje sie zagrozony, wiec sie stara. Nie powiem, bo wiadomo ze byl wiele razy normalny i pomocny itp ale szczegolnie jak widzi zagrożenie to jest mega dobry. Nawet wstaje wcześniej.

To wszystko jest chwilowe. Przeczytaj swoj wątek od początku do konca, teraz jak on Cie probuje urobic. Ja tak ostatnio zrobilam ze swoim, przeczytalam jak lekture i przerazilam sie, bo w ten sposob zobaczysz wypisane post pod postem traktowanie i incydenty zebrane w calosc. Moze zdasz sobie sprawe z powagi sytuacji. Nie zaluj go. Wiadomo, kazdego zal jak sie ma dobre serce. Ale to nie znaczy, ze on ma prawo zniszczyc Ci reszte zycia. Widzisz sama, jaki wpływ na jego obecne zachowanie, a tym samym na zycie Twoje i Waszego dziecka mialo jego dzieciństwo. Ja mam syna. I ktos mi kiedyś napisal, ze jeśli cos z tym nie zrobie, to wyrosnie na takiego samego popapranca jak tata. Ze bedzie mnie wyzywal jak jego ojciec, ze bedzie tak traktował kiedys swoja kobiete, ktora przeżyje to co ja. Albo stanie sie OFIARA jakiegos odchylenca.

I wiesz, ze to prawda? Moj tez byl swiadkiem jakiejs przemocy ojca w stosunku do matki. Jego ojciec tez nie szanowal matki. Popatrz, jak historia zatoczyla kolo. Ja z mojego dziecka nie dam zrobić psychola. Nie pozwole, zeby wyniosl z domu taki wzorzec meskosci, dlatego szykuje sie do odejscia.

Ty masz coreczke. Twoja córka bedzie swiadkiem, jak tata traktuje mame. Bedzie sluchala epitetow, kierowanych w Twoim kierunku. Podswiadomie (mimo Twoich tlumaczen) bedzie w sobie utrwalac wzorzec rodziny. Tata wyzywa mame, popycha ją, może jej sie nalezy. Moze tata mowi prawde. Skoro tatus tak robi, to pewnie sluszne. Potem mama mu wybacza, przytulaja sie i kochają. Za parenascie lat to ona moze stac sie ofiara takiego faceta, moze podswiadomie kogos takiego szukac. Moj mial kiedyś dziewczyne, ktora wlasnie wychowała sie w takim domu. Do tego sama nieraz obrywala od ojca, slownie i fizycznie. Wiesz, ze ona w zwiazku z moim facetem, upokarzana przez niego (przyznal mi sie) dalej pragnela z nim byc? On ja wyzywal, a ona go przepraszala i blagala zeby nie odchodzil, bo ona go tak strasznie kocha. Chcesz zgotowac swojej coreczce taki los?

Tamta dziewczyna ma dzis spokoj (albo jest w związku z innym odchylencem), tylko dlatego, ze moj poznal mnie i ona w koncu przestala za nim biegac. Ona potrzebowala kogos jak jej ojciec, bo nie znala innego traktowania niz takie, jakie pokazal jej ojciec w domu rodzinnym. Nie wierz mu kochana. To chwilowe. On probuje wzbudzic w Tobie zal i litość. Niedlugo znow Cie "walnie" jak bedzie mial dosc rozmowy.

PS. Powiedzial, ze bedzie wygladalo, jakbyscie nawet roku nie wytrzymali w małżeństwie czy cos takiego. A co Ciebie obchodzi jak to bedzie wyglądało? Ja tez dlugo patrzylam na opinie, bo co powiedzą sasiedzi, rodzina. Dzis mam to gdzies, liczy sie szczescie moje i mojego dziecka. Nie daj mu sie zmanipulowac.
Ja postanowiłam ze odejdę. Po cichu odkładam pieniądze, snuje plany. Dalej z nim zyhe, owszem. Ale nie dam sobie zrobic wody z mózgu, nie tym razem. Nie musisz mu mowic o swoich planach. Nastaw sie na najgorsze, przygotuj grunt, planuj zycie z dzieckiem. Porozmawiaj z rodzina czy Ci pomoga. Tymczasem graj dobra mine do zlej gry. Kiedy on bedzie myslal ze wszystko ok, zobaczysz jak mu na Tobie zalezy. Niech sobie idzie na terapie, powiedz ze dajesz Wam jeszcze szanse. Zobaczysz, ze to i tak nic nie da. On i tak wybuchnie. Chocbys jak Ty sie starala.

Tak Toniu, ja juz wiem bo sie naczytalam. Wypisz wymaluj to co w definicji. Dlatego dobre jest to pielegnowanie w sobie mysli o tym co bylo najgorsze. Czytanie tego co tu o nim pisalam. Dlatego nie było seksu od miesiaca i trzymam sie na dystans. I to dziala. Ostatnio tez byl dobry az nie wytrzymal, bo widział ze to nie dziala. Olalam jego ataki i poszlam spac. Odpuscil. Fajnie by bylo, gdyby byl taki jak teraz caly czas. Ale wiem, ze tak nie bedzie, ze to tylko chwilowe. Licze sie z tym, ze znow bedzie afera niebawem. Jest mi latwiej sobie z tym radzic, kiedy wiem, ze to pewien przewidywalny mechanizm. Wiem na co sie nastawic i dzieki tej wiedzy jestem silniejsza i mam motywację i nie daje sie znow zmanipulowac. Jak jest dobry to z nim rozmawiam, ale wiem, ze tak wiecznie nie bedzie i już sie nie ekscytuje, ze nagle cudownie on sie zmienil bo zrozumial, ze zle robi. Zachecam autorke do poczytania artykulow o przemocy, mnie to bardzo pomaga.

Ja po prostu czuje się po części winna, tak jak w poprzednim związku. Jak słyszę że klamalam,  że nie zrobiliśmy tego, tamtego, nie sądzę żeby był świadomy wszystkiego co mówi. W sensie ze nie potrafi zrozumieć swojego postępowania. Ja widzę tutaj chorobę psychiczną.

Oczywiście to go nie tłumaczy, nikt nie zasługuje na zle traktowanie. Dla mnie to ogromny wysiłek emocjonalny, góra dół góra dół, miałam wcześniej podobnie a mąż jaki zly na eks chłopaka był! Nawet kiedyś go policja postraszyl. A ostatnio powiedział że jest od niego gorszy.

Czemu dalam się wkręcić w podobny schemat, nie wiem. Zbyt słaba. Myślę że takie osoby nie rozumieją swoich emocji i może nawet nie chca tak postępowac.  Ale tak robią. Nie chce usprawiedliwiać.

Mowil ze musimy oszczędzić na kasie żeby nam dwojgu znaleźć mieszkanie. Najlepsze,  że kredyt wzial na siebie na 7 lat na nowe auto itd, meble..A auto popsuło się po 3 miesiącach,  silnik..  masakra no nie wiem jak to wszystko ugryźć,  brak kasy też nam przeszkadza.

Wróciłam właśnie z miasta, musiałam coś załatwić, wracam a on mnie obmacuje,  chodzi po domu goły, jakby nigdy nic, nie umie pojac jak ja nagle przestałam coś czuć, a to przecież nie było nagle! Umierało powoli;/

Dodam jeszcze o tym aucie i fotelikach. Mówi, że nie muszą jeździć w fotelikach w tym aucie ( dzieci 1,5 roku i 5 lat). A ja pytam kto dał mu takie prawo a on, że sam sobie dał. No i proszę, typowy psychopata. Ale foteliki ostatecznie zamontował. Ale ja dziękuję, żeby takie proste sprawy były takie problemowe i dochodziło do kłótni? Ja tak nie chcę żyć.

Kobietka taka on chyba naprawde ma coś z głową. Moj tez jak jest napalony to chodzi jak maniak za mną, ale chodzenie po domu nago? Przy dziecku jeszcze? On ma jakas obsesje na punkcie seksu. Moj mnie nieraz nazywal nimfomanka, ale to nie ja za wszelka cene pragne seksu, nawet kiedy jest miedzy nami bardzo zle.
Pisalysmy o miesiacu miodowym. Moj dzis wstal w super humorze, zaczelo sie poklepywanie, a potem jak mu grzecznie zwrocilam uwage, zeby troche milej odzywal sie do dziecka, to na mnie naskoczyl i pozniej musiałam wysłuchać z 15 minut monologu jaka to moja rodzina jest nienormalna, ze oni sie wychowali bez ojca i rodzenstwo wyszlo na ludzi (mowil o rodzeństwie, nie o sobie czyli wie ze jest nienormalny), ze ja i moja rodzina wszystko wiemy najlepiej, a tak naprawdę jesteśmy porabani, ze uwage moge zwracac swojemu ojcu a nie jemu i ze mam sie nie odzywać do niego. Takze widzisz Kobietko (bede Cie tak nazywac w skrocie, jesli pozwolisz), miesiac miodowy zawsze konczy sie nagle i niespodziewanie. Az swirowi znow cos nie odbije i nie zacznie sie po Tobie wieszac.

Czy Ty jesteś pewna, ze on byl w tej klinice na pewno? Widzialas jakies dokumenty? Bo ja jakbym wyslala mojego, to wiem, ze jezeli mialby isc sam, to by nie poszedl na pewno. Bądź czujna, on jest manipulatorem. Jak oni wszyscy zreszta...

Tonia - z tym autem i fotelikami... Jezu współczuje, co to za idiota? To faktycznie wyglada tak, jakby kupil auto na pokaz, zeby wozic w nim inne kobiety i sie przed nimi i kolegami lansowac...

Tak dziewczyny, robienie z igly widel. Bo chusteczki, bo to, bo tamto. Moj non stop sie złości, ze zwracam uwage odnośnie wychowania dziecka. Ale jak sie nie odezwac, kiedy on zachowuje sie jak skonczony nieodpowiedzialny dupek nieraz. Ostatnio synek go zapytal o cos "po co ci to tata" a on ja to "co cie to obchodzi". Niby w zartach, ale co.to za teksty. Od razu sie odezwalam jak moze tak dziecku odpowiadac. Na to on ze jaka to ja idealna jestem, ze dziecko i tak to kiedys uslyszy w zyciu, ze to nie przeklenstwo. I juz afera. Albo uzywa do dziecka tekstow typu nie interesuj sie, to nie twoja sprawa. Taki cham. On uwaza, ze ja go trzymam w jakims idealnym swiecie i zle slowa i rzeczy i tak sie nauczy wiec jaki problem. Ale do takiego malego dziecka trzeba mowic ladnie, a nie chamsko! Czy Wy tez uwazacie ze nie mam racji? Bo nieraz mnie szlag trafia, ale przeciez co dzieciom pokazemy, jak bedziemy do.nich mowic, tak one beda sie zachowywac. Ja chce miec grzeczne i kulturalne dziecko, a nie nastepnego chama.

Kobietko, ja bym sie juz nigdzie na Twoim miejscu nie wyprowadzala z nim. To kolejna nowa rzecz, nowy etap, ktory bedzie Was łączył. Nie masz możliwości, zeby to jakos inaczej rozegrac? Albo jakies mieszkanie socjalne?

Czytałam ostatnio na forum niebieskiej linii o kobiecie, która mąż wyzywal. Miała dwóch synów i któregoś dnia starszy syn 9 lat zawołał Uprasuj mi koszule do szkoły ty ku.. o.
Słuchajcie jak to przeczytałam to mi się serce rozpadło na kawałki. Dziecko nie rozumie, ale powtarza. A go to są porażka i przykrość dla matki... Ja dziękuję wolę być sama.

Czy mąż leczył się psychiatrycznie? Wygląda mi to na dwubiegunówkę.

Grasse, o to jest podejrzenie lekarskie właśnie. i ze specjalistą w tym kierunku będzie rozmowa po weekendzie. do tego dochodzi Adhd. jeśli nie doczytałes, to trafne spostrzeżenie

pewnie tak. mąż jest jeszcze przed 30stką. Ale to już nie ze mną będzie mógł pokazać swoje lepsze ja, niestety. Ja już zbyt dużo z siebie dałam, zbyt dużo wytrzymywałam, już kolejny raz nie popełnię błędu żeby wchodzić w związek z kimś zaraz po następnym, szczególnie po takim, który kiereszował psychicznie.

sama potrzebuję terapii, inaczej nawet jak nie wejdę w jakiś związek, dalej będę popełniała inne błędy, chciałabym móc umieć się bardziej opanować. Najlepiej czułabym się wśród moich najbliższych przyjaciól, przy których jestem zawsze sobą. Dlatego nic o tym co się dzieje nie wiedzą, bo wiem co by powiedzieli, a to świadczy tylko o tym jak bardzo jest źle.

Każde doświadczenie czegoś uczy. Osoby z Chad mają to do siebie, że w okresach remisji są do rany przyłóż i domyślam się, że taki jest również Twój (jeszcze) mąż. Ale, kiedy przychodzi górka, stają się nie do zniesienia - zdrady, upokarzanie partnera, kłamstwa … rzadko kto nadaje się do związku z taką osobą, a jeśli się nadaje, to zapewne ma i większe wymagania wobec partnera/partnerki. Jeśli uważasz, że potrzebujesz  terapii, to spróbuj. (ja osobiście wyznaję zasadę, że jak sam sobie nie pomogę, to nie pomoże mi nikt, ale może u Ciebie jest inaczej)

Nasze nastroje udzielają się dzieciom.
Będę trzymać za Ciebie mocno kciuki. Wiem że nie chcesz takiego życia. I słusznie bo zasługujesz na wsparcie i poczucie bezpieczeństwa tym bardziej przy malutkim dziecku. Można sobie tłumaczyć różne zachowania złym dzieciństwiem czy choroba psychiczną. Ok. Ale czy Ciebie ktoś zapytał o Twoje problemy? Nie ma szacunku, stosuje przemoc i nie wspiera Cie w codziennych trudach. Wręcz dokłada zmartwień. Zobaczcie że wszystko się kręci wokół nich. Wszystko zależy od ich nastroju. Dzień masz ustawiony pod pana. Humor pod pana. Ja też tak miałam. Wiecznie się stresowalam czy dobrze powiem czy ton głosu mam wystarczająco miły czy mu zwrócić uwagę na coś czy milczeć żeby się nie kłócić.
Tak się nie da żyć... To jest jak na polu minowym.

Wszystko zależy od nich... Tylko czy tak powinno być? Jesteśmy odrębnymi osobami też mamy swoje smutki i rozterki i jestem przekonana że oni nie poswiecaja nawet minuty by to analizować czy zrozumieć nasze uczucia. Gówno ich to obchodzi po prostu. Cieszę się że to już za mną ale z drugiej strony zmarnowalam kilka lat na te przepychanki. Zmarnowalam moje piękne cenne dni i godziny na analizę zachowan i na kłótnie z tym cymbalem. Teraz mam mniejsze poczucie wartości niż kiedykolwiek. Brak szans na normalny dom. Będę się leczyc jeszcze ze 2 lata z tego związku. Zrujnowal moje marzenia bo wiecznie zabieral moja energię. Tyle energii co ja włożyłam w ten związek to chyba by elektrownie zasilila. Jeszcze mnie czeka rozwód. Podział majątku i opieki.
Tyle zdrowia mi zepsuł. A on jak wolny konik polny pomyka sobie po klubach i na piwka z kolegami. Dziś to jestem zła na to wszystko.

To wychodzi na to, że każda z nas ma męża z chorobą dwubiegunową. Kiedyś czytałam oznaki i też myślałam, że mój to ma. W sumie niewiele się to różni od psychopaty. To chyba tylko specjalista potrafi stwierdzić.
Aannaaa u mnie też tak jest z dziećmi, mąż też potrafi tak się do nich odezwać - widzę, że tekst "nie interesuj się" mają wspólny.

Spójrzcie na godzinę. W sumie coś tu szwankuje, bo jak pisze jest godzina do przodu wpisana, ale i tak cholernie późno. Zrobiłam sobie herbatki ziołowej na spanie i nerwy.

Aniu, co 5 minut zmiana zdania. Tak jest. Mówienie że już dawno go nie kocham. Zaczął mnie znowu macac a ja na to ze ma przestać. Łapy wciska gdzie nie trzeba. No ja byłam agresywna, to przecież jestem na równi z nim.
Znowu pytania, nie kochasz mnie? Wkurzyłam się i mówię nie. Chcesz ze mna być? Nie. No to już ze go oszukiwalam, że mi zegar biologiczny tykal, a kto mnie ciągle na dziecko namawiał? On od początku praktycznie! I jak już chcialam to teraz jestem najgorsza. Mówię mu, że miałam uczucie,  to że mam zamknąć ryja. Na co ja, że właśnie tego nie chce dla dziecka.

Poza tym mówię mu, że wg niego może jeszcze do siebie wrócimy, a mówił mi o seks kontach. To jak to, pisze do bab o seks a jakbyśmy do siebie wrócili urwie te kontakty? A jak nie to nadal będą? On na to, że przecież nie jesteśmy to co mi do tego co on robi. Więc ja, że w takim razie ja nie będę z towarem przechodnim. Że widzę ile dla niego to znaczy. Wiem że jest zraniony,  nie wiem co ma już robić, ale nadal obraża, przeklina,  i zamiast spać bo musi o 7 wstawać, pisze na komórce 2 h, domyślam się co takiego, bo nie wierzę że z kolegą. Jak będzie dobrze to nie pójdzie na seks, jak nie to tak? Jakbyscie to zrozumieli?

Myśli, że ktoś mnie popchnal do tej decyzji. Ale ja już sama długo nie wytrzymywalam. A on dalej naciska, z kim pisze, ile osob wie. Sam mowil jego znajomym, wiec ja tez moge, ale decyzja ostateczna padla jak wyladowalam na ziemi uderzajac o szafe. Mwoie mu, ze mial patologie w domu, ze byl zly na eksa ze mi urzadzal patole, a sam ja dalej chce tworzyć.

Aniu, Twój temat rzucił mi się w oczy, nie wiem czy był.na.glownej, ale znowu zaczęłam wtedy w moim pisac. Dzieki za wskazowki. Może kiedyś nawet sie spotkamy, choć ja chyba z drugiego końca Polski:)

Wracając, jest do d.. ja muszę ciągle czuć się winna, bo to ja chce konca, bo ja nie kocham, bo ja byłam też agresywna, bla bla. Nie cierpię się tak czuć.

Aannaaa widzę, że nasi mężowie są bardzo podobni. Te same teksty, te same sposoby działania.

Jaanna, dziękujemy za rady. Moze zle odebralam, dlatego nie bede oceniac, ale pachnie mi tu ironia. Tak jakbyśmy nie chciały tego zrobić. Ale czasem nie da się od razu. Może nie brzmi ta rada zle, ale my wiemy że mamy zmienić nasze życie. Nie wydaje mi sie, abyś caly wątek przeczytała.

Wiecie co, on na serio chyba wczoraj kogoś szukał. Myślałam że sam się ogłasza, bo jak spał kliknelam na telefon. Jest taki portal, ogłoszenia drobne jakby, gdzie jedną z kategorii jest erotyka. Są zdjęcia itd. Jakieś zdjęcie zrzucił na ekran, poszło do folderu mój sejf. Tyle zobaczyłam bo nie umiem odblokować tel. I klikał dużo przed spaniem.

Swinia do potęgi. Jeszcze rano mnie chce dotykać. Powiedziałabym mu że wiem to, ale każe mi swój telefon pokazać. Oczywiście nie muszę,  ale będzie kłótnia i będzie krzyk, że go obgaduje. Ale nie wiem czy wytrzymam jak będzie się chcieć macac. Mogę udawać jakoś ze nie widziałam, ale nie chce tej hipokryzji czuć.

Wychodzi z założenia, że ja mu dam od czasu do czasu może jeszcze , moze do siebie wrócimy, wiec sobie na seks może chodzic. I nic nie dają tłumaczenia, że to jest nie w porządku. Bo nie jesteśmy razem. Czyli ze każdy facet chodzi zaraz na seks do innych, jak kobieta z nim zerwie? Nawet taki co jeszcze jest małżeństwie? Może jacyś panowie się wypowiedza.

Toniu mozesz sobie ignorowac fakty.
A moje zdanie nigdy się nie zmieni, nie mozna pozwolić sie traktować gorzej niz psa i zyc w patologii, sama dobrze o tym wiesz.
Szkoda czasu

Wbrew pozorom - różni się. Psychopata ma wyłączone obszary mózgu odpowiadające za emocje. I jest doskonałym manipulantem. Choroby psychiczne są w uproszczeniu przeciwieństwem psychopatii, tam emocjonalność jest nienaturalnie powiększona.

To ja już zglupialam. Mój jest manipulantem, ale jest zdolny do uczuc wyższych. Do współczucia, empatii. Szkoda tylko, że jak wpada w szal, to zupełnie tego nie kontroluje.

Kobietki, polecam kąpiele z solami morskimi. Połóż córeczkę spać. Jak mocno zaśnie, polez w wannie ile możesz, nie myśl o niczym. Pij meliske. Słuchaj duuuzo muzyki, która Cię odpręża. Wyjdź z domu jak najczęściej. To co on mówi wpuszczaj jednym uchem, drugim wypuszczaj, jeśli już się zdecydowałas na rozstanie. Nie bierz do siebie tego, co on mówi, nie analizuj. On tego chce, żebyś Ty się zadreczala. On jest chory, jemu pomogą w szpitalu. Ty pomóż sobie i dziecku spokojnie i normalnie spędzać czas. Ten czas to nasze życie przecież. Pozdrawiam cieplutko i pisz co u Ciebie na bieżąco.

On jest poważnie chory psychicznie. Słuchaj, ja też nie mam kolorowo, ale jak już się kładę to śpię i nikt oprócz dziecka mnie nie budzi. Ja bym uciekła na Twoim miejscu. Kiedy Ty jedziesz do Polski? Może dasz radę wyjechać szybciej? Boje się o Ciebie, że coś Ci w końcu zrobi. On siedzi i myśli Bóg wie o czym, potem Cię napada. Uciekaj stamtąd jak najszybciej.

Jedziecie samochodem? Nie wiem, moze dasz rade jakos zagrac dobra mine do zlej gry jeszcze przez ten tydzien, dopoki nie bedziesz z dzieckiem bezpieczna w Polsce. Z tego, co pamietam, to zostajesz tam dłużej niz on tak?
Moze mu powiedz, żeby na razie nie zaczynal, ze jak odpoczniecie w Polsce i sobie wszystko przemyslicie, to wtedy porozmawiacie na spokojnie. Zeby on sie trochę uspokoil i Ci nie szalal. Zeby w trasie nie bylo jakiejs afery. Chyba ze lecicie samolotem?

Sluchaj to że on szuka kobiet w internecie to jest już najmniejszy Twój problem. Niech szuka całe szczęście bo może szybciej da Ci spokój.
Ty się musisz uspokoić. Musisz się wyciszyć teraz. Wiem że to trudne jak taki człowiek urządza takie cyrki ale musisz się skupić na tym jak odejść i jak przetrwać ten czas do urlopu. Zbieraj siły. Nie dyskutuj z nim. Wiem że chcesz mu przekazać swoje racje i uczucia ale to nie ma sensu. Pogadaj do ściany to będzie tak samo.

Gadaliśmy wczoraj do bardzo późna. Doszliśmy do wniosku, że faktycznie będzie lepiej jak zostanę w Polsce i to na dłużej,  tzn.na stałe, już w tym roku. On wynajmie mniejsze mieszkanie tam gdzie pracuje (ma teraz 15km dojazdu i ciągle światła po drodze). Bedzie się leczyć. Chodzic do szkoły. Pytałam czy da radę, on ze tak, mam się nie martwić. Stacjonarnie nie chce iść.

Stwierdziliśmy, że kompletnie do siebie nie pasujemy. Że się nie dobralismy. Że on chciał mieć rodzinę bo tak jest właściwie. Mówię, ze gdyby mnie kochał tak naprawdę nawet by nie myślał o innych kontaktach. A on powiedział,  że  mnie nie kocha. Że mu na mnie nie zależy. Nie patrzył mi wtedy jednak w oczy tylko był odwrócony. Dopytywalam od kiedy, czy może powtórzyć, na co on ze co mnie to obchodzi, mam się nie interesować .. Że co? Albo specjalnie tak mówił, albo nie chce mnie ranić, albo już sama nie wiem co. Powiedział  że nie wie co to miłość. Naprawdę nie wiem w co już mu wierzyć. W każdym razie ja jestem za powrotem do domu całym sercem, mamy duże podwórko, jest trochę osób w domu , moi przyjaciele niedaleko.. Powiedział że odzyje, a ja wiem ze tak będzie. Chce zacząć jednak od terapii. Jak bylam z eksem bylam dwa razy niedaleko mojego miejsca zamieszkania,  chciałabym znowu to kontynuować. Bo od tego raczej powinnam zacząć. I powoli szukać nowej pracy.

Nie wiem czy nie jestem egoistka. Pytałam go dalej od kiedy mnie nie kocha itd. Mówił wtedy że myślę tylko o sobie i jestem samolubna. Mój eks mówił też że go nie wspieram i jestem samolub. W czym taka jestem? Może w trakcie związku taka bylam? Nie mam pojęcia.

Oby ta wizyta coś dzisiaj dała. 

W ogóle to mówił mi że chciałby teraz mieć blondynke. Mówię mu że lepiej żeby na razie nikogo nie miał,  ale zrobi jak chce. A on mi, że życzy mi abym znalazła kogoś kogo naprawdę pokocham i będę wiedziała że to on. Że na to zasługuje zeby być szczęśliwa.

Kurczę boję się że on za chwilę znowu zmieni zdanie.

Kobietko tego nie można nazwać rozmową. Tak rozmowy nie wyglądają normalne to mi przypomina jakieś chaotyczne próby dobicia Ciebie i Twojej samooceny. Daj sobie spokój naprawdę.
Wiem że chciałabyś żeby padł na kolana że łzami w oczach i prosił o wybaczenie. Żeby prosił o szansę i poszedł na terapię. Nic takiego się nie stanie. Problem w tym że psychopata nie dopuszcza do siebie żadnego poczucia winy. Nie ma sobie nic do zarzucenia. Nawet jeżeli mówi że rozumie to nie rozumie. Założymy się że pomimo tego co mówił i waszej długiej rozmowy to do końca tygodnia obudzi Cie przynajmniej raz w nocy z pretensjami? On te ustalenia i wnioski pamięta przez godz a za chwilę zrobi dokładnie to samo...

Docinkami odnoszącymi się do Waszego wieku się nie przejmuj Nie żyjemy w XIX-stym stuleciu, teraz 20 lat to dziecko, a 35-40 kwiat wieku. Naprawdę możesz jeszcze znaleźć normalnego faceta, tacy jeszcze istnieją Problemem, mogą być dzieci, w jakim są wieku?

Które starsze, chłopiec czy dziewczynka?

Chłopiec dwuletni jeszcze nie wie co się dzieje, ale u pięciolatka pewne męskie instynkty już się ujawniają. Tak więc, dla chłopca widok ojca źle traktującego matkę jest - odważyłbym się powiedzieć - bardziej traumatycznym przeżyciem niż dla dziewczynki (nie może się pogodzić z własną bezradnością wobec ojca tyrana itp.). Żyjemy w takich dziwnych czasach, gdzie jest wypaczony feminizm, incele, solidarność jajników/plemników itp., ale biologii się nie oszuka i na poziomie najprymitywniejszych instynktów samcza rywalizacja o samicę bierze górę. Tak więc, akceptacja nowego partnera przez chłopca jest trudniejsza niż przez dziewczynkę ale, podejrzewam, że u starszego synka powoli nakręca się nienawiść do ojca, więc nowy partner nie powinien być zklasyfikowany jako intruz.

Przede wszystkim myśl o sobie. Wbrew temu, co mówi Twój mąż, jesteś jeszcze młodą kobietą (domyślam się, że w Twoim nicku jest zawarty rocznik ) i masz szansę na udany związek. Nie szukaj ojczyma dla swoich synów (tak się robiło w czasach, gdy mężczyźni masowo ginęli na wojnach) a partnera dla siebie. Jeśli będą widzieli, że jesteś z nim szczęśliwa, na pewno go polubią. I ważne, żebyś to okazywała swojemu nowemu partnerowi - jeśli mężczyzna ma zasady i wyczuje, że "oddajesz mu się", ze względu na swoje dzieci, prawdopodobnie spłoszy się i ucieknie. A druga kwestia, bardziej prozaiczna, po prostu nie bój się młodszego partnera. Przekonanie, że mężczyzna ma być starszy to zdobycz patriarchalnego modelu społecznego. (nie przepadam za feministkami, ale tutaj jestem zmuszony użyć ich słowniczka) Takie pary naprawdę potrafią być szczęśliwe i żyć razem do grobowej deski. No i pomijam, że łatwiej będzie się takiemu zakumplować z Twoimi chłopakami

Więc podsumowując wywód, po prostu zacznij żyć dla siebie. Zostawiaj chłopaków z babcią/ciocią/dziadkiem/wujkiem i idź w świat. Zacznij poznawać nowych ludzi, chodzić na imprezy nie przejmując się, że ktoś będzie od Ciebie te kilka lat młodszy, na nowo poczuj się atrakcyjną. I na pewno spotkasz kogoś z kim będziesz szczęśliwa. I Twoje chłopaki również.

Mamy diagnozę. Faktycznie,  dwubiegunówka. Następna wizyta to lekarstwa i objaśnienie ich działania, skutków ubocznych. Po pół roku terapia u psychiatry.

Bardzo się cieszę na Polskę:)

co zamierzasz dalej? Co powiedział on po wizycie? Byłaś z nim? A lekarz powiedział że można to wyleczyć?