Czy powiedzieć żonie o nałogu? - Netkobiety.pl

hmm, ciekawa uwaga...
wydaje mi się ze sporo rozmawialismy i co jakiś czas powraca temat związku. Zona jednak nie nalezy do wylewnych i jak rozmawiamy, to zapewnia mnie, ze mnie kocha, ale moze nie umie tego pokazac, jak ja bym oczekiwał... my generalnie mamy dobre zycie, wiec po za choroba nic się nie dzieje. proza zycia, praca, dom, szkola, rutyna, wakacje, itd... nie wiem o czym inni rozmawiają, ale my dużo rozmawiamy na różne tematy... raczej nie mijamy sie

Co ja poświęciłem? troche nie rozumiem, co masz na mysli i moze to problem. Daje jej 100% wolnosci, nie narzucam niczego, bo wiem, ze dla niej wazne. Popre ja we wszystkim co chciala by robic. Ja spelniam swoją role, zajmuje się dziecmi ile moge, staram się odciązać, by miala poczucie, ze nie jest sama z domem i by pokazac wsparcie. nie wiem co moglbym dac jej wiecej, by byla szczesliwa... problem w tym ze ona sama nie wie, co by chciała w zyciu robic tak trochę... bedac w domu mozna zwariowac wg mnie ale ona mowi, ze to dla niej ok. zadnej presji, by np pracowala. umowilismy sie, ze tak jest leiej dla dzieci. co jakis czas wracam z pytaniem, czy nadal tak chce... staram się ja komplementowac, zapewniam, ze jest dla atrakcyjna. kupuje kwiaty bez okazji raz na jakis czas, licze sie z jej zdaniem, konsultuje rozne rzeczy nawet z pracy, bo jest inteligentna i ma fajne, trawne oceny sytuacji..., itd
co moglbym dla niej poswiecic/zrobic wiecej?

chetnie wysłucham

faceci czesto nie widza czego oczekują kobiety, wiec moze tak jest, ze moge wiecej zrobic. na pewno tak jest, ale ja nie wiem, wydaje mi się, ze robie sporo dla niej, domu, dzieci. ... pewnie wiecej niz przecietni faceci, co czasami slysze od rodziny, znajomych...

@Benita...
wiem, ze nie piszę tu czesto, ale wydaje mi sie, ze straciłas kontekst mojej sytuacji... wszystkie Twoje watpliwości dlaczego sie tak zachowuje wobec zony tlumaczylem 16 razy...
nie rozumiesz dlaczego się boję powiedzieć? serio ? ciut wiecej bym od Ciebie oczekiwał...
laska jest chora na raka, walczy sama ze swoimi trudnosciami, wczesniej miałą depresję z której wychodiła ale poczciwy "Bóg" jej jebnął chorobą... jest przerażona... ale zajmuje się dziecmi, domem i daje rade...
pomyśl, serio uważasz, ze "jak bym rozmawiał to bym rozmawiał" - mam jej wpierdolić mój kryzys wieku średniego na plecy? i to jak sobie z tym radzę (albo nie radzę)?
no jakoś tego nie czuję, ze mam prawo,...ale jestem tylko facetem... może Ty sądzisz, że takiej w sytuacji można być aż takim egoistą..
no Benita wkurzyłać mnie powierzchownością swojej oceny
napisz wprost o co Ci chodzi. bez zagadek. my faceci tak wolimy. eureka!

Na koniec, czy ja powiedziałem kiedykolwiek ze żona dla mnie nie poświęca wystarczająco dużo ? powiedziałem, ze nie czuję docenienia z jej strony, co pewnie wynika z charakteru, ale równoważenie się "poświęcania" w związku nie ma tutaj znaczenia.
Wg mnie jak w związku trzeba zbyt dużo poświęcać to raczej nie jest dobrze dla każdej ze stron i związku, nawet jak każda robi poświęcenie na +10
Związek nie polega na poświęcaniu (co to w ogóle znaczy?). Poświęcać = tracić dla mnie. Związki buduje się na optymalizacji straty?
Nie! związki buduje się na uwypuklaniu zysków obu stron wg mnie.
My niczego nie poświęcamy dla siebie. Jesteśmy dobrani dobrze a jak ktoś jest to nie musi nic poświęcać.
By była jasność, zawieranie kompromisów jest oczywiste, ale to wcale nie musi oznaczać poświęcania/straty. To oznacza po prostu tolerancję i zrozumienie dla drugiej osoby, czyli ja robię to nie dla tego, ze poświęcam, tylko dlatego, ze rozumiem, ze dla drugiej osoby jest to ważne... to nie musi być równoznaczne z poczuciem poświęcenia czy straty ! patrz = oczekiwania wyrównania tego poczucia wobec drugiej strony wg ciebie? czy jak jak odnotowuję poświęcenie to nabywam prawo do wymagania poświęcenia od partnera? nie czuję tego

Autorze, czytam watek, ale nie pisze, bo tu zostalo juz wszystko powiedziane.
Prawda jest, ze Benita upraszcza sprawe. Nie bede rozwlekac tematu. Porady typu: "powiedziec zonie,a i  Bozia tez pomoze"" nie sa uniwersalne. To takie...sranie w banie ze tak powiem.

Coz ja ci tu bede gadac, Autorze?
Sam wiesz, ze najlepszym wyjsciem byloby zaprzestanie brania.

Ale ta "porada" zakrawa na tani moral.

Jakos sie trzymaj.

Wiesz, gdyby ktos wynalazl odpowiedz na pytanie, czemu niektorzy potrzebuja uzaleznien, a inni nie, to dostalby nagrode Nobla z dziedziny psychologii, moze medycyny.
Jest (a raczej byla) teoria, ze niektorzy maja osobowosc pdatna na uzaleznienia, a inni nie. Ta teoria zostala obalona.

Ja pije chetnie wino- ale nie musze i nigdy sie nie uzaleznie. Natomiast pale fajki i jestem uzalezniona. Mimo naprawde silnego charakteru, lubie zapalic i potrzeba mi tego. O szkodliwosci palenia moglabym chyba napisac prace doktorska. I co ? I gowno. Jaram, jak smok.

Ja jestem zdania, ze ty musisz spasc na (jakies) dno:

Zona zagrozi, ze cie zostawi (jak sie dowie)
Ty zachorujesz i nie wolno.
Pracodawca postawi ultimatum, bo sie (w jakis sposob) dowie
Dostaniesz po braniu jakiegos strasznego odpalu, zabierze cie karetka, ty pobijesz sanitariusza, bedzie policja itp…..

To takie katastrofalne przyklady. I wtedy moze bys przestal. Ale nie z rozsadku, tylko ze strachu.

Mimo wszystko: kazdy powod, kazda motywacja sa dobre, by przestac.
Ale komu ja to mowie.
Ja sama-gdy die do lekarza, zawsze "czekam", ze on powie: noooo...pani Malgosiu (lekarz Polak), palenie trzeba rzucic, bo tu jest tak zle i to i tamto sie u pani  narobilo.

A tu nic. Zdrowa jak kon.

Ja  ciebie rozumiem, bo sama mam uzaleznienie.
Musimy czekac na katastrofe (=patrz wyzej), zeby przestac.

Czekasz przede wszystkim na siebie.
Tak, powinienes powiedzieć żonie i mierzyć się z zawieruchą.
Tak, powinieneś przestać brać i nie wymyślać wymówek.

Jutro będę widział się z żoną i zakładam, że w ten weekend jej opowiem o tym co się dzieje. Oczywiście targa mną strach, ale większość z Was jasno to wielokrotnie sugerowała i ja sam też wewnętrznie czuję, że niestety innej drogi nie ma.
Oczywiście że małżeństwo po takiej spowiedzi nie będzie takie samo. Gosia masz rację. Problem w tym, że alternatywa jest niepewna dla mnie (a dla większości tu piszących w zasadzie pewna) i obawiam się, że jak jej nie powiem, to stanie się dokładnie to co stało się  za pierwszym razem jak poszedłem na terapię, rzuce ją i wrócę do ćpania.
Mam jeden dzień na przemyślenie tego jak jej to powiedzieć, w jakim momencie i czy na pewno w weekend. Rozważam odsunięcie tego o kilka dni i konsultacji z terapeutą w poniedziałek, bo udało mi się zapisać.
Oczywiście zastanawiam się, czy ta myśl by to odłożyć nie jest kolejnym elementem konstrukcji walki nałogu z decyzją, którą wydaje mi się że podjąłem by jej powiedzieć. Z drugiej strony pewnie kilka dni niewiele znaczy.
Gosia, masz na myśli że moja żona popadnie w depresję?  W tym sensie zachoruje?
No nie pomagasz mi tym zdaniem.

Wczoraj wydarzyło się coś, co odczytałem jako moje „dno”. Byłem bardzo blisko i w ostatniej chwili uniknąłem czegoś.  To coś, o czym nie chce pisać, na pewno nie wydarzyłoby się dwa lata temu, przed braniem. To dla mnie jasne że wczorajsza sytuacja jest wynikiem zmiany mojej osobowości i myślenia oraz relatywizowania rzeczywistość. Namacalnie poczułem, że ja  to nie ja sprzed dwoch lat. Tam ja nie lubilby dzisiejszego ja....
Dodam na koniec, że Wasza cierpliwość w czytaniu tego wątku + Wasze opinie oczywiście bardzo mi pomagają i pomogły dojść do wniosku do jakiego doszedłem wczoraj, ale tak naprawdę ja wiem, że żona powinna wiedzieć. Zebyśmy byli w lepszej formie to nie możemy mieć takich tajemnic. W końcu … Na dobre i na złe, prawda?

Nie znam twojej zony, nie wiem, co moze sie stac. Mialam na mysli depresje, zalamanie psychiczne. Jasne, ze taka wypowiedz nie pomga. Ale ja zawsze pisze, co mysle. Dlatego nie jestem tu na tym Forum ani akceptowana, ani lubiana. Znam sie na pewnych rzeczach, pracuje w tym bagnie i pisze z 25 letniego doswiadczenia zawodowego.
Dla niektorych sie wymadrzam.
Niech tak bedzie.

Zapytaj terapeuty, co o tym sadzi. Jesli to madry i dobry fachowiec, to ci poradzi, jak trzeba. Kolezanka zony moze ma racje, a moze jej nie ma. To, ze ja dobrze zna, to za malo. Tu trzeba dzialac z wyczuciem, ale i stanowczo. Tylko ty nie mozesz zony traktowac jak deski ratunku- ze jak powiesz, to sie wyleczysz, bo ona wywrze presje. TY MUSISZ CHCIEC.

Nie wiem, czy ci to pomoze- ale faktem jest, ze w nieskonczonosc nalogu ciagnac nie mozesz. Dzieci sa male, one ciebie beda jeszcze dlugo potrzebowac. A za pare lat bedziesz wrakiem psychicznym i fizycznym.
Juz nie dosypiasz, nie dojadasz pewnie.Nie obchodzi cie zapewne zdrowe odzywianie itp. Masz inne priorytety.
Skonczysz sie. Skonczy sie zdrowie, skoncza sie pieniadze, rodzina sie rozpierdzieli. Wtedy pograzysz sie w nalogu na dobre. Zabiora ci prawo do widzenia z dziecmi.

wez sie w garsc i pozbieraj do kupy

Pamietaj, ze jezeli zonie powiesz, nie bedzie odwrotu od terapii.
Jesli na terapie nie pojdziesz, jesli nie dasz rady zyc bez uzaleznienia, to rodzina ci sie rozwali, bo zona bedzie ciagle niuchac, podejrzewac, plakac, marudzic. To juz nie bedzie zycie, jak do tej pory.
Stoisz przed wielkim zadaniem, przed toba milowy krok.

Zrob go.
To twoja szansa. Moze jedyna.

Chyba forum juz mam mnie dosyc bo nie moge edytowac... swoich postow, nie mam uprawnien, wiec dopisze wyjatkowo wbrew regulaminowi (ten jeden powyzszy post nie chce sie edytowac...dziwne)

Konczac Gosia
Ja musze byc batem dla samego siebie i juz. Moge nim byc rowniez bez wciagania zony, bo jak ja nie bede, to ona tez nie wystarczy. To wydaje sie jesne niby, ale fajnie ze to Gosia uwypuklilas. Niby oczywista oczywistosc, ale jesli mam watpliwosci, to mowienie zony jest glupota....

Mam jeszcze troche czasu do pomyslenia... na szczescie jestem sam i moge dyskutowac sam ze sobą...

Tak jak pisze Olinka- nie znamy zony, nie umiemy przewidziec jej reakcji. Ja tak troche radze po sobie- ja bym mezowi strasznie trula dupe.

Spowiedz u zony nie oznacza na 100% odwyku? i ona tak to zostawi? jakie to bedzie zycie? bedziesz dalej bral a ona co? bedzie cie obserwowac? marudzic? gniewac sie? plakac? jaki masz na to scenariusz?

Ale chyba najwiekszy problem ludzi uzaleznionych jest strach przed zyciem BEZ uzywki. Jak to bedzie bez brania, bez odlotu, bez "pomocy" narkotyku?

Ja to znam po sobie.
Rzucilabym fajki- ale jak zyc bez papieroska przy kawie, po obiadku, na imprezie z palaczami? Otwiera mi sie jakas pustka.

Jesli udzwigniesz konsekwencje reakcji zony, oraz jesli wiesz, ze sobie poradzisz bez narkotykow- to powiedz zonie.

Ale musisz wiedziec, ze twoje malzenstwo sie zmieni na zawsze.

Gosia,
Kumam co mowisz. Tez wiem, ze taka informacja to nie jest ... niedzielny obiadek
Nie wiem czy uda sie juz nigdy nie wziac. Chce sprobowac, ide na terapie, ale oczywiscie nie przewidze splotow sytuacji, dolkow i czy mi znowu sie nie zrelatywizuje i tylko.... raz na imprezce golnę...
Tego nie wiem
Ryzyko o jakim piszesz jest ogromne i racja ze moze warto sprobowac sie leczyc bez informowania zony. Wylania mi sie chyba decyzja ze to spotkania z terapeuta nie powiem. Nie ma znaczenia kilka dni a pokusa szybkiej spowiedzi moze byc zbyt kosztowna. Dla mnie i dla niej.

@Benita, „za ostry” bo powiedzial albo zero alko albo nie przychodzic wiecej.
Ja to rozumiem, bo wiem czy konczy sie odpuszczenie w piciu, ale z drugiej strony nie wyobrazam sobie na wakacjach nie wypic mojito z zona. Jak wytlumaczyc zero alko jak sie pije od 30 lat - trzebaby jej powiedziec. Inna kwestia czy chce strategii zero alko.

@Olinka, piszesz ze nie rozumiesz jak mozna zyc obok siebie i nie widziec.
Postawie kilka tez
- mozna nie chciec widziec, bo sie nie wie co z tym zrobic
- mozna byc za glupim po prostu, nie chce obrazic ale czesc ludzi ma prosta konstrukcje i nie jest sherlokami holmsami
- mozna nie znac tematu i jak ktos (bioracy) jest bardzo ostrozny i kontroluje sie, to wg mnie trudno bardzo dostrzec i MIEC pewność.
Ja przeciez nie robie tego tak by wystawic sie na ryzyko zlapania. Po wzieciu mam swiadomosc jakie odruchy hamowac. Staram sie kontrolowac. Po za tym rzadko sie zdarza jednak bym bral jak jestem tylko z zona. Ostatnio na pewno.

Na koniec. Kobieta i mezczyzna to zupelnie rozne gatunki czlowieka.
Troche mnie smieszy jak piszecie o tej szczerosci zwiazkow, bo to tylko swiadczy jak jestesmy rozni.
Nie znam faceta o ktorym cos tam wiem, ktory nie ma czegos, co zonce nie mowi. Nie mowie, ze musi byc to kaliber mojej tajemnicy. Wiara jednak ze pary mowia sobie wszystko jest dla mnie idealistyczna, zludna i wg mnie w 90% zwiazkow nie ma opcji. Wy drogie kobiety nie uwierzycie, ale uwazam ze zawsze powinnyscie zakladac ze nie wiecie czegos, ze facet Wam czegos nie mowi. Wiara ze mowi, to jest wg mnie naiwnosc. Moze ja zyje w zepsutym swiecie, troche bardziej samolubnych ludzi, pewnie tak i tutaj to bardziej widac. Jednak zwykli ludzie tez sa politycznie poprawni, grzeczni + co ludzie powiedza.... nie ma opcji.

By bylo jasne. Ja uwazam, ze nie ma potrzeby czasami wszystkiego mowic, czasami nawet by nie robic przykrosci w malo znaczacych sprawach. „Kochanie nie lubie jak zakladasz te spodnie” warto mowic czy nie? Po co skoro wiem, ze je lubi a ja ją wole w innych bardziej.
Czasami chyba mozna miec tajemnice. Taka nadmierna szczerosc nie musi robic dobrze. Ale oczywiscie to sie sprowadza do kazdego z nas sposobu na budowanie relacji. To jednak inny kaliber, co jasne. Ja przed tym problemem nie mialem wiekszych tajemnic przed zona. Jestem tez po za tym chyba dosc poprawnym mezem. Staram sie dbac o zone, dzieci, nigdy nie zdradzilem. Te dragi pojawily sie tak szybko i z nienadzka niejako ze ta sytuacja nie udalo mi sie „zarzadzic” niestety najlepiej i tu sie pogubilem

Napisalam Elaborat, sorry, ze teraz post pod postem, ale by bylo za dlugie i z innej beczki chce dodac, ze ty Autorze po terapii nie mozezsz juz nic pic. Zero alkoholu.
Proby terapii o tzw." piciu kontrolowanym" to bajka z Mchu i Paproci.
Autorem tej formy terapii byl Szwed, sam alkoholik, potem terapeuta, ktory wrocil do nalogu zreszta.

Nie ma takiego czegos, ze mozna troche wypic. Tylko calkowita abstynencja jest ukoronowaniem sukcesu terapii.
Dlatego napisalam, je najwieksza bolaczka ludzi uzaleznionych jest calkowite niepicie. Bo nastaje pustka i dziura w zachowaniu pijacego, ktora trudno wypelnic.

Jak mozna sobie z tym poradzic? w PL bedzie chyba  trudno. Nieprzyjete jest jeszcze pewnie (tego nie wiem) i nieakceptowane, niesalonowe powiedziec: jestem alkoholikiem po terapii, dziekuje, nie pije.

Na Zachodzie to jest normalne i jest to wpajane juz na terapii, by z nalogiem obchodzic sie ofensywnie i otwarcie. Nie budzi to sensacji. Mowi sie- a, ok, i propunuje sie napoje bezalkoholowe. Nikogo to ani nie zdziwi, ani nie ma sensacji.
W PL chyba niemozliwe? Nie wiem.

Mozesz gadac, ze bierzesz antybiotyk, ze masz problemy z zoladkiem, ze prowadzisz samochod.

Ale pic nie bedziesz mogl i nie daj sobie wmowic, ze jest taki fenomen, jak picie kontrolowane.
Bo nie ma.

Co masz na mysli piszac "nadopiekunczosc"?

Niemieckie metody terapeutyczne sa na bardzo wysokim poziomie, zapewniam cie o tym. terapia jest zawsze bezplatna, porady psychologa i terapeuty zawsze oplaca kasa chorych.
Nie wiem, jak jest w Polsce, ale ostatnio rozmawialam z doswiadczona terapeutka wprawdzie nie od uzaleznien, ona pracuje w osrodku dla chorych umyslowo.

Byly rozne tematy, ja cos wtracilam o zaburzeniu Borderline, ona tego nie znala (!) Nie wiedziala tez, na czym polega schizofrenia paranoidalna (nie objawy, bo je widzi u swoich chorych, tylko skad sie bierze i jak dziala mozg schizofrenika).
Moze to wyjatek, nie wiem.

Na pewno sa w PL doswiadczeni i madrzy terapeuci i Autor na takiego trafi.
Jesli chodzi o spozycie, moze i nie na pierwszym miejscu, ale jesli chodzi o upijanie sie na umor, chlanie na trupa to wygrywa z Polakami tylko Rusek i Ukrainiec.
Polskie oblicze alkoholizmu jest smutne, tragiczne bo nie ma zaplecza socjalnego.
Ciemiezona matka albo zona zostaje po wyroku dalej w mieszkaniu z pijusem, bo nie ma dla niej miejsca.I tak dalej.

Terapeutka (50-tetnia) w Polsce czyta o Borderline w internecie? ciekawe...w Niemczech ucza o tym na studiach….

a schizofrenia- obok depresji-to najczesciej wystepujaca choroba psychiczna. Jesli nawet bylyby mloda i niedoswiadczona- to normalnie TYMBARDZIEJ  bylaby swiezo po studiach i tematy mialaby obcykane.

Ta proba ratowania zakresu wiadomosci polskich terapeutek sie nie powiodla.
Masz inne pomysly?

Jeśli którykolwiek z tych punktów odnosi się do Twojej żony, to nie jest to najlepsza o niej opinia. Osobiście stawiam na uważność i naprawdę wychwytuję jeśli ktoś z moich bliskich ma problem. W każdym razie choćbyś zaklinał rzeczywistość, to coś musi być na rzeczy, że mieszkacie pod jednym dachem i nikt nie zwrócił uwagi, że z Tobą dzieje się coś naprawdę niedobrego.   
Udawanie, że nie ma problemu, bo nie wie się jak reagować i co z tym robić, to już zupełna dziecinada, bo przecież jest mnóstwo możliwości i miejsc, gdzie można uzyskać wsparcie.

Oczywiście, że chyba każdy z nas ma jakieś tajemnice, ale są tajemnice i tajemnice, takie, które nie mają większego znaczenia, ale też takie, których odkrycie potrafi podkopać poczucie bezpieczeństwa, zaufanie, wiarę w związek, w szacunek partnera. Są takie tematy, których ukrywanie może okazać się zgubne i w pewnym momencie rujnuje relację.

Nie wiem w jakim środowisku w Polsce się obracasz, ale w moim na chcinach, komuniach i pogrzebach się NIE pije i to już od dawna. Wesela są zakrapiane, a i owszem, ale też nikt na nich nie chleje na umór i naprawdę nie pamiętam kiedy po raz ostatni widziałam kogoś, kto z tego powodu spał na stole czy ogólnie swoim wyglądem i/lub zachowaniem zniesmaczał innych. Są podpici, czasem wyraźnie, ale nie nachlani. Pan młody pijany? Raz jeden jedyny widziałam takie zjawisko, ale ten akurat jest Anglikiem i żenił się z moją przyjaciółką Polką. Na imprezach się pije, ale w moim otoczeniu nikt już nie upija się tak, żeby się zataczał, bełkotał czy lądował w ubikacji, bo ostro przesadził. W Polsce kultura picia zdecydowanie się zmieniła, a mam porównanie z tym co było dekadę, dwie i trzy temu. No może poza młodymi, którzy głupieją nie wiedząc co z tą jeszcze nieokiełznaną dorosłością zrobić.

Gosia ujawnila sie nie wiedziec dlaczego ze dwa dni temu. Wczoraj bylem zdecydowany na droge a dzisiaj nie mam mocy. Ona zadala tyle pytan, tyle watpliwosci, ze az strach sie bac... Dla Was to watek na jakims forum, wszyscy odplywamy w dygresje... dla mnie kluczowa kwestia dalszego zycia.... zona juz spi, dzieciaki takie szczesliwe, bo tata przyjechal po jakims czasie, jak nie raz.
Nie mam odwagi wjechac w te chwile z ta masakra...
Lzy sie cisna. Nie dam rady byc szczery z zona. Sam musze sie naprawic. Nie wiem jak ta historia sie skonczy. Dzisiaj nie dam rady jej zawrocic.
Mam nadzieje ze Wam napisze za chwile, tydzien, dwa, trzy, ze trwam w postanowieniu, terapii i za jakis czas, ze da sie bez burzenia zycia innych (zony, dzieci).  Gdybym wierzył, to bym prosił byście się pomodlili, ale nie wierzę, więc proszę byście po prostu nie oceniali.
Chcialbym obudzic sie za 20 lat jako staruszek z koncem tej opowiesci, ze wyznalem po latach trzezwosci zonie co sie dzialo, jaka mialem jajecznice w glowie.
Czas musi pomoc. Jestem zbyt tchrzliwy by dzisiaj zrzucic temat zonie.
Terapia jest nadzieja.

Ide. Dzieki Paslawek.
Dla formalnosci ja w sumie nie lubie pic... alko mnie nie bawi. Tylko wszyscy chlaja. Szkoda ze nie ma innego pomyslu na spedzanie czasu razem. Smutne.
Na dzisiaj najwazniejsza jest zasada 24h.
Tyle.

Drogi Autorze...a wiec przeszkadza ci w tancu przyslowiowy rabek od spodnicy?

Ja sie tu znow  pojawilam i teraz ja bede winna, ze nie pogadasz z zona?

Gdybym sie tu nie pojawila, to moze bys napisal, ze "poczekasz na Gosie jak sie tu zjawi, popytam, co ona na to, a potem moze pogadam z zona".

________
Ja wiedzialam, ze jakakolwiek krytyka Polski/Polakow spotka sie ze sprzeciwem.

Doswiadczylam tego niejednokrotnie. To taka patriotyczna solidarnosc: razem mozemy narzekac na PIS, kosciol, pedofilie, polska polityke, pijanstwo, nieudolnosc sluzby zdrowia, na katastrofalne zachowanie polskich kierowcow itp.ale jak ktos juz "obcy"  otworzy gebe, to tworzymy front i jestesmy przeciw.
To nic.

ja to znam.

Bylam niewielka, gdy wyjechalam z Polski, sama nauczylam sie porzadnie jezyka, lubie ten moj kraj z dziecinstwa, szanuje Polakow.

Ale przeciez dostrzegam tez szajs, ktory jest  w Polsce.
W innych krajach, ktore tez dobrze znam, krytykuje inny szajs, zeby nie bylo.

Nigdzie nie jest idealnie, nie jestem zaslepiona cudownym Zachodem, bynajmniej.

PS.
zeby Autorowi bylo beze mnie latwiej, bo podobno skomplikowalam mu spowiedz przed zona, wycofuje sie z dyskusji.
Zycze madrych decyzji i powodzenia.
I tego zycze ci z calego serca.

Nie Gosiu, niczemu nie jesteś winna, sam podejmuje decyzje w oparciu o trafiające do mnie argumenty. Twój punkt widzenia był wyrazisty i faktycznie dał mi do myślenia. Tylko tyle i nic więcej. Uwierz mi, że nie tylko z tego powodu wstrzymuje decyzję. Oddawna mam mieszane uczucia, co prezentowałem tutaj niejednokrotnie jak prawdziwy schizofrenik.…
@Gosia, nie rozumiem Twojego focha i wycofania sie z dyskusji. Wydaje mi sie, ze nie dalem odczuc Ci ani nikomu, ze mi cos utrudnia, komplikuje. Wrecz odwrotnie staram sie doceniac roznorodnosc odcieni palety opinii, ktore sa wartosciowe i niezbedne to zlapania dystansu w sytuacji w ktorej bardzo trudno ten dystans miec, bo jest sie w oku cyklonu.

@Olinka, nie wiem czy pamiętasz, ale cały grudzień nie piłem, włącznie ze świętami i sylwestrem. Wtedy miałem świetną okazję obserwować pijane towarzystwo. Pełna Zgoda, że to kompletna masakra. Piję na pewno mniej i to zdecydowanie, nie bawi mnie to aż tak bardzo. Na pewno łatwo nie jest kompletnie nie pić, ale oczywiście da się.

Starałem sie sledzić watek , jestem zdziwiony pojawiającym sie tu trolingiem politycznym.
Myślę , ze Gosia powinna założyć swój własny wątek i umieszczać tam swoje osobliwe przemyślenia.
Widać w tych wypowiedziach , ze Gosia do dzisiaj nieudolnie walczy z wieloma sprzecznymi informacjami, które podziurawiły jak sito spoinę jej trzeźwego osądu.

Co do głównego wątku ...
Autor świadomi czy nieświadomie może doprowadzi do tego , ze teraz zona poświeci mu uwagę ( o którą zawsze zabiegał).
Role może się odwrócą, bo teraz on potrzebuje pomocy.

To jest pytanie czy to będzie satysfakcjonujące doświadczenie czy doświadczenie po którym autor przejrzy na oczy ?
A może doświadczenie po którym zmienią się priorytety ?
Może być rożnie, ale chyba lepsze to czekanie albo ucieczka.

Przestrzegałbym  jednak przed planowaniem przyszłości , w której zakładana jest jakaś idealna wersja.
W której my chcemy by druga osoba zachowała sie tak a tak ...

Ta konfrontacja może otworzyć drogę do ponownego zadawania pytac o rożne  pierwotne przyczyny nałogu.
W teorii jest szansa zeby wiele rzeczy uporządkować i pozbyć sie nałogu.

Zdecydowanie jej powiedz... prędzej czy później i tak się dowie, a lepiej żeby to wyszło od Ciebie inaczej jej reakcja będzie jeszcze gorsza... jeśli się kochacie to przejdziecie przez to razem, ukrywanie problemów to najgorsze co można zrobić w związku... Zawalczcie o siebie razem, uzależnienie to też choroba i trzeba ją leczyć. Powodzenia:)

Brother, trochę dziwnie siebie postrzegasz. Chyba przez to, że masz coś na sumieniu (narkotyki) swoje zachowanie (próba nie picia alkoholu) postrzegasz jako podejrzane. Podejrzane jest to tylko dla Ciebie, żona może by się zdziwiła, ale nic podejrzanego by nie pomyślała (to tylko moje zdanie). Pewnie zapytała by tylko, czemu już nie pijesz.
Musisz trochę przestać myśleć przez pryzmat swojej osoby.

Trochę sam sobie zaprzeczasz. Niby alkohol Cię nie bawi, ale jak jest okazja to chlejesz.

Ja nie byłam w stanie upojenia alkoholowego przez dwa lata już. Nie dlatego, że mam jakieś problemy, tylko dlatego, że nie chcę .

@random.further, nie rozumiem.... normalnie. Ja pije wtedy gdy inni piją, na imprezach lub spotkaniach rodzinnych. Zona widzi ze pije, bo to normalne... nic tu jej nie ma prawa dziwić. My nie znamy w zasadzie osób które nie pija.  Jeśli zdarza mi się brać, to robię to tak, że ona nie widzi, a że zwykle piję w tym samym czasie to tym bardziej nie widzi pod wpływem czego jestem…
Naprawdę nic wielkiego się nie dzieje.  Dla jasności dodam że większość czasu jestem trzeźwy. A na te odloty pozwalam sobie raz na tydzień, lub na dwa tygodnie.... to nie jest tak, ze chodzę schlany i nacpany co drugi dzień.

@LubieOwoce, alkohol mnie nie bawi, wole inne zabawki, ale w moim środowisku trudno sobie wyobrazić spotkanie towarzyskie bez niego, więc ja przyłączam się do szerokiego nurtu i pije z resztą ludzi… Tylko tyle
Raczej wiem ze alko musze wygasic, bo inaczej ciezko bedzie z reszta... bylo to mowione wiele razy.
Terapia tez w tym kierunku zmierza.
Ktoś o tym pisał, Gosia chyba. W tym kraju pije się za dużo i w mało elegancki sposób.
W pełni sie z tym zgadzam. Ludzie nie umieja spędzać inaczej czasu razem. Ja i moi znajomi niestety tez. Smutna prawda.