Separacja, rozstanie, dzieci - co radzicie? - Netkobiety.pl

Porozmawiaj z jż ile dokładnie to więcej ma być, jakie są jej oczekiwania, czy to ma być mieszkanie 3-4 pokojowe? Określiła się jakoś?

Co za głupi tekst.
20 lat zapieprzalem żebyśmy mieli ładny rodzinny dom. Mojej żonie podoba się dom, tylko ja już trochę mniej a jak przy podziale majątku oczekuję sprawiedliwego podziału tego co w życiu zarobiłem tzn,  że zwęszyłem kasę?
To nie ja chcę więcej,  to nie ja chce więcej majątku na który głównie ktoś inny pracował.  To nie mi znudziło się życie z żoną i to nie ja potrzebowałem innych kobiet wokół siebie.

Mieszkanie 3 pokojowe.  Bez problemu wystarczyłoby na takie ale ona chce w nowym budownictwie, bezczynszowe.  Na takie zabraknie kilkadziesiąt tysięcy.

I w jednym i drugim wypadku wyjaśniłem powody.  W żadnym nie było o tym,  że znudziło mi się życie z żoną. 
Na razie jest wniosek o separacje złożony przez żonę.

Pozwolę sobie zacytować tekst z Twojego pierwszego posta:

Zatem nie pisz, że to nie Tobie znudziło się życie z żoną, bo to właśnie Ty zdecydowałeś o zakończeniu Waszego małżeństwa.
Nazwanie Waszych mam mediatorami, brzmi trochę górnolotnie, ale rozumiem, że są dla Was osobami, z którymi zdaniem się liczycie.
Nie spotkałam się w swoim życiu z sytuacją, kiedy z dnia na dzień wystawa się ogłoszenie o sprzedaży nieruchomości i już za chwilę jest chętny na jej oglądanie. Tym bardziej, że nie ma jeszcze złożonych papierów, ani rozwodowych, ani dot. podziału majątku.
To Tobie się spieszy ze sprzedażą, by zabrać to na co "zapieprzałeś" przez 20 lat Waszego wspólnego życia. Rozumiem, że wg Ciebie żona dokładała się minimalnie, a dzieci wychowała ulica, bo to przecież nie jest żaden wkład.
Chcesz się na niej odegrać i tyle.

a jak powinien postąpić?
Autor (jak ja zrozumiałem) chce się rozwieść gdyż podejrzewa żonę o zdradę (chociaż nie pisze tego wprost), żona chce się rozstać gdyż już odpłynęła od autora i może mieć kogoś innego na oku.
Wzl według mnie jesteś sam sobie winien, dlaczego?

Jeśli była taka od początku to widziały gały co brały.
Ale jeśli dopiero taka się stała to zmienia postać rzeczy.

Oczywiście,  że widziały gały co brały.  Tylko,  że jak komuś ufasz, jak go kochasz i wierzysz,  że pewne granice nie są przekraczane, to da się z tym żyć.
Gorzej jak tracisz zaufanie.  Wtedy jest to nie do przejścia. Stąd cała sprawa.
Pismo poszło o separacje a nie rozwód,  bo wszyscy mówili,  że przy 2 dzieci i naszej sytuacji i tak sąd nie da rozwodu.

Pismo poszlo o separację, bo zona wciaz ma nadzieję, ze zrobisz cos ze swoim podejsciem,.
Nie znudzilo Cię zycie z zoną, tylko zmęczyla wlasna zazdrosc..tlumiona przez lata. Męczysz sie z tym z zoną, z inna kobietą bedzie to samo. Mi szkoda jest Twojej rodziny, chybs ich nie kochasz za bardzo, skoro szczyt Twoich starań to mediaxje mam..
Pewnie ze mogłoby być lepiej,gdyby zona zeszła do podziemia ze swoimi kolegami..o to Ci chodzi?
To przysypywanie problemu. Trzeba bylo wziąć szarą myszkę, nikt by się nie kręcił..
Ale to nie gwarantuje wiernosci, czasem przeciwnie.

I jesteś pewien, że żona podpisze akt sprzedaży, skoro nie dogadujecie się o w jego podziale?
Nie będę z Tobą dyskutować o rynku nieruchomości, bo Ty jeden znasz prawdę.

Maku zapytał jak powinieneś postąpić. Zgodnie z własnym sumieniem.
Uważam, że chcesz się mścić Autorze na swojej żonie, za to, że miała kolegów, znajomych, życie poza Waszym małżeństwem, a Ty nie potrafiłeś tego znieść.
Albo byłeś niedowartościowany, albo nie wiem co.
Owszem, pisałam że kiedy nie ma zaufania, nie ma związku. Nie napisałam Ci, żebyś na gwałt sprzedawał dom i zabierał co swoje.
Gdzie ona będzie mieszkać z dziećmi, skoro dom zostanie sprzedany, a tam gdzie mieszkaliście wcześniej, Ty teraz  mieszkasz? Zastanowiłeś się trochę nad tym, czy to już Cię nie interesuje?

Pytanie do Eli, ale wg mnie to jak zwykle :
- obydwoje przyłożyli się do kryzysu.

Jak na razie skupia się na winie żony , swoją cześć bagatelizuje.
jedyne na co ma wpływ to on sam. A tego właśnie nie robi.

Secondo dokładnie! myślę że z czasem ich oczekiwania się rozeszły lub od początku szwankowała komunikacja.
Jeśli dobrze zrozumiałem żona od początku miała luźne podejście do relacji damsko-męskich co nie podobało się autorowi ( ale kochałem i myślałem że się zmieni) tylko czy jej to właściwie zakomunikował? (powiedział że mu to przeszkadza? że sie na to nie pisze?) a czy ona brała pod uwagę charakter męża? czy z nim o tym rozmawiała?
Myślę że czarę goryczy u autora przelała wizyta u kolegi w domu( nie dziwię się mu jeśli było to za jego plecami) znając męża nie pomyślała co będzie gdy to się wyda? Czy wypicie kawy (bo to na pewno była kawa) i nic nie robienie było warte zadymy w małżeństwie?
Może i autor powinien znaleźć dobrą terapię celem ogarnięcia swoich emocji ale jeśli żona postępowała jak on opisuję to przyczyniła się swoim postępowaniem do jego problemów i powinna razem z nim iść na terapię.

Co to znaczy byle jak?  Nie znasz ceny,  nie znasz wartości ale ferujesz wyroki.
Wystawiliśmy o prawie 30k powyżej sugerowanej ceny przez biuro nieruchomości.

Co to znaczy nonszalancja?  Staramy się rozejść w zgodzie,  ustalamy co się da i na razie jeden zgrzyt. Będzie kupiec,  będziemy wiedzieć ile mamy pieniędzy,  będziemy się zastanawiać co kupić i za ile.

Pośpiech?  Nieformalnie jesteśmy w separacji gdzieś od marca. Zamiast się poprawiać,  wypadały nowe trupy z szafy i teraz żadne z nas nie ma ochoty na bycie koło siebie.
Na co mamy czekać?

Patrząc na Twoje teksty na temat nieruchomości masz o tym takie pojęcie jak moja żona.  Ona też za jakieś czas powie,  że sprzedawała dom i wie jak to wygląda chociaż jedyne co w tym kierunku pomaga to zabiera dzieci z domu jak przychodzą klienci.
Nie robiłem profesjonalnej wyceny.  Przyszła babka z agencji nieruchomości,  porobiła zdjęcia,  powiedziała za ile ostatnio sprzedawała podobne nieruchomości.  Ja sprawdziłem ile na wszystko wydaliśmy i podałem swoją cenę.

Na temat samotny matek i alimentów kazdy kto miał z nimi do czynienia wie jak to w Polsce wygląda.  Rozwód jest po to żeby się ustawić zanim znajdzie się nowego łosia.  Tutaj nie przejdzie jak na zachodzie naprzemienne wychowywanie, bo w zbyt wielu głowach siedzi stary pogląd z czasów naszych babć i mam,  że matka jest ważniejsza od ojca.  No i jak żyć bez alimentów  prawda rozwódki?

Zależy dla kogo budowałeś ten dom. Jak dla siebie, to sprzedajcie i dzielcie się kasą. Jak dla dzieci, to załatw sobie nowe lokum, dzieci zostają z matką w nowym domu, a ty pokrywasz połowę kosztów utrzymania domu.
Co do powodów do zazdrości. Nie masz dowodów, to nie masz powodów. Osobiście jako żonaty odwiedzałem w domach zamężne koleżanki kiedy były tam same. Sam nie wpadłem na to, że to jakoby coś znaczy i nie ukrywałem tego przed małżonką. Co prawda kiedyś w końcu nie wytrzymała i zapytała po co ja tam w zasadzie jeździłem? No i czy wiem, że to można różnie odbierać? No teraz już wiem i jak mam którąś odwiedzić, to czuję się nieswojo ale trudno, co robić? Z młodymi, acz zamężnymi koleżankami chodziłem na całonocne balety i imprezy. Moja żona mnie za to nie zabiła, ich mężowie też mnie nie pobili, nawet widujemy się czasem, zdarzyła się i wódka jakaś. Oczywiście, że jakieś złe języki rozpuszczały dziwne plotki ale trudno, co robić? W sumie to i nieraz zdarzało się pisać do siebie na mesengerze do pierwszej w nocy. Zapis rozmów jest w komórce, jakby żona chciała, to sobie może przeczytać. W drugą stronę jak żona chciała się zabawić i wychodziła ze znajomymi na noc, na zabawę, to szczerze mówiąc nawet nie kojarzyłem za bardzo z jakim gronem ludzi wychodzi i gdzie. No ale co kto lubi...

Co do pokrywania kosztów, to miałem na myśli głównie kredyt jeśli takowy jest. Sam koszt utrzymania domu nie odbiega specjalnie od kosztów utrzymania mieszkania. Oczywiście zależy jaki ten dom Mój taki mały nie jest, a tak zliczając koszty ogrzewania, energii, wody, śmieci nie wychodzi specjalnie więcej niż nasze stare mieszkanie. Główny koszt to rata kredytu ale może auto wybudował za gotówkę, a nawet wskazuje na to fakt, że planuje jakiś podział pieniędzy po sprzedaży domu. Przeważnie w takich sytuacjach sprzedaż domu pozwala spłacić kredyt i tyle. No to jeśli dom nie jest obciążony albo nie za bardzo kredytem, to koszty utrzymania domu ponosi małżonka ale on płaci alimenty na dzieci, które i tak muszą uwzględniać koszt ich utrzymania w domu.
Co do opieki naprzemiennej nie słyszałem żeby był to jakiś problem jeśli istnieje wola obu stron na taką organizację opieki. Jeśli dzieci są już w wieku szkolnym i wczesnoszkolnym nie widzę żadnych przeciwskazań. Znam jednego faceta co dom dla nowej rodziny zbudował tak, że musiał mieć osobne pokoje dla dzieci z poprzedniego małżeństwa na czas kiedy u niego są. Inny facet wynajął mieszkanie niedaleko mieszkania żony żeby dzieci miały minutę spaceru do niego i faktycznie u niego spędzają sporo czasu.

Łał, szczęściarz

W zgodzie powiadasz? A jeszcze kilka dni temu pisałeś, że żona nie zgadza się na wcześniej ustalone rzeczy.

Szkoda, że nie potrafiliście/nie potraficie rozmawiać o naprawie tego co się popsuło.
Jesteś pewien, że wyczerpaliście wszystkie możliwości?

Masz rację,  że tak może być.
Czas pokaże.
Wierzę w jej miłość do dzieci a szarpanie się w sądzie i nasze złe relacje wpłynęłyby na nie negatywnie.

Zacznę od drugiej części.
Oczywiście,  że po rozwodzie niektórzy ludzie zyskują.
Jedni wolność,  możliwość związania się z kimś innym, inni święty spokój i np pozbywają się z życia osoby,  która się nad nimi znęcała. Jeszcze inni zyskują do dyspozycji majątek, którym wcześniej nie mogli dysponować,  bo współmałżonek na to nie pozwalał.

Co do pierwszej części: idziemy do sądu nie dlatego,  że nie możemy się bez sądu dogadać,  tylko dlatego,  że nie możemy się bez sądu rozwieść.

Pierwsza telepatka forum. Wie co myśli jego żona.
A ja twierdzę jako hiperturbotelepata, że się mylisz i że chciała mieć dom w którym będzie mieszkać, Jelenia który ten dom będzie utrzymywać, i kolegów od kolacji ze śniadaniem. Co chciwość na kasę za sprzedarz domu tylko potwierdza.

Wybierasz z tego co pisałem tylko to co Ci pasuje do teorii i tworzysz łatki.
Ja nie bylem zazdrosny.  Moja żona to najbardziej zaborcza osoba jaką znam. Byłem izolowany od znajomych, rodziny,  na ulicy wolałem się odwracać od przechodzących osób niż mieć kłótnie gdyby okazało się,  że to jakaś kobieta a nie daj Boże znajoma,  która by zagadała.
Zaakceptowałem tak absurdalnie ustalone granice, bo w zasadzie inne kobiety nie były mi potrzebne do szczęścia a spokój w domu miał swoją wartość. Nieporozumienie wzięło się z tego,  że ona te granice ustaliła wyłącznie dla mnie a ja myślałem że obowiązują obie strony. Teraz okazuje się, że w zasadzie wiodła drugie życie. Każdego dnia kontaktowała się z byłymi kolegami z pracy, z obecnymi, czaty, SMS,  mmsy,  odwiedziny,  wszystko za moimi plecami.
I to ja jestem zazdrosny,  bo nie pasuje mi że byłem oszukiwany?!
Nie ma dla nas szans. Jak widzę jak wyglądało nasze życie w ostatnich latach to żygać mi się chce.  Nie mogę na nią patrzeć. Nigdy nie potrafiłbym już być z nią szczęśliwy.

Ela ma racje. Skoro tak bardzo Cię jeszcze obchodzi żona , to znak że nie uporządkowałeś w sobie emocji i podejmujesz decyzje na ich podstawie, nie ma podstwie racjonalnych przemyśleń .

Sprawa jest zbyt świeża i zdaje się , że sam siebie nakręcasz wspominając to co złe , podbijając negatywne emocje.

Nic dobrego Wam się nie przydarzyło , nic dobrego od niej nie doświadczyłeś ?

upieraj się przy sprzedaży domu. Bo jak będziecie mieszkać razem, to  zona będzie miała nadzieję, że wrócicie do siebie. a Ty tego nie chcesz więc idżcie swoją drogą.

Jak to punkt widzenia zależy od punktu siedzenia... wybacz, nie mogłam się powstrzymać

... a obiektywnie rzecz biorąc, to powinieneś dążyć do jak najszybszej sprzedaży domu i uregulowania kontaktów z dziećmi, bo mieszkanie z dwojgiem nienawidzących się rodziców (przynajmniej jak jedno nienawidzi drugiego) wcale nie jest dobre dla dzieci, a jak widać, Ty tylko używasz górnolotnych frazesów, jeśli chodzi o kogoś innego, a jak Ciebie samego to spotyka, to już jesteś biedny pokrzywdzony misio.

Ale nikt nie zamierza wyprowadzać się 400km, mało tego, będziemy się starali mieszkać blisko siebie.  Dla dobra dzieci.
Tylko,  że pod jednym dachem to już przegięcie w drugą stronę.
Z tym biednym misiem to ci nie wyszło. Biedny misio siedzi,  jęczy i nic nie robi. Ja od początku działam i czytam co ludzie piszą, bo może ktoś podpowie jakiś ciekawy pomysł.
To nie frazesy. To rzeczy które stosuję w życiu a nie dostosowuję w zależności od tego,  z którym kolejnym partnerem robię dziecko.

Mam podobny pogląd.

Wzl, a jaka jest Twoja propozycja?
Bo mi to wygląda na to, że żona chce Cię wykorzystać maksymalnie.

Owszem, ale takim sposobem blokujecie sobie nawzajem, ułożenie sobie życia na nowo.
Nie mówię, że teraz, ale za jakiś czas, każde z Was pozna kogoś, z kim będzie chciało dzielić codzienność.
Teraz już nie ma co być sentymentalnym, wspólne lata, wspomnienia. Można było o tym myśleć przed decyzją o rozwodzie. Teraz ważna jest przyszłość.
Można założyć, że mieszkając razem, spróbujecie znów być ze sobą, tylko to nie rozwiąże problemów jakie były. Bo do tego potrzeba jest zmian.
Rozchodząc się na dobre, można stworzyć dzieciom poczucie bezpieczeństwa. Bo to, że rodzice nie są razem, nie oznacza że ich nie kochacie. I to trzeba im powtarzać, a nie oszukiwać.
Deklarujesz chęć wychowywania dzieci, częste wizyty, więc powinno Ci się to udać.
Wg mnie, powinieneś się wyprowadzić, wynająć/kupić mieszkanie, w którym dzieci będą miały swoje pokoje, by czuły się jak u siebie.
Możesz też udać się z nimi do psychologa, lub sam się go poradzić, jak przeprowadzić z nimi taką rozmowę. Im wcześniej, tym lepiej.

Możesz wystąpić o podział majątku i poczekać, aż żona Cię spłaci, albo TY ją

A może sąd zdecyduje ?
Jeśli żona chce dom to musi wykazać się możliwością spłaty ( zdolnością kredytową np. ) a jeśli obydwoje nie chcecie to sąd zdecyduje o sprzedaży ( opcja mega niekorzystna).

A na jakiej podstawie takie szczegółowe wyliczenia ?

edit: Propozycja żony o zakupie mieszkania w kredycie i spłata a później podział , może jest godna rozważenia, moim zdaniem sensowna, ocalicie chyba najwięcej dla dzieci

Ja tylko mówię, że propozycja jest do rozważenia.
Ona chce dom, ale nie stać ją na spłatę.
Ty chcesz mieszkanie, ale nie stać Cię na nie
Pomyśl jeszcze o dzieciach, czy warto to wszystko rujnować co budowaliście 20 lat, może one skorzystają i nie będą się dorabiać swoje 20 lat ?
A jeśli ona weźmie dom i kredyt sfinansuje zakup Twojego mieszkania ?

Szukasz rozwiązania sytuacji czy potwierdzenia swojej wizji ?

Jakiś pomysł jak ją zmusić?
Próbowałem wybatożyć i potrzymać w nocy na mrozie. Z zakrwawionymi od pejcza plecami i trzęsąc się z zimna wysyczała przez zęby "i tak nie pozwolę sprzedać".
Wiem, że sąd może znaleźć rozwiązanie ale cennik usług okołokomorniczych mocno zniechęca do skorzystania z nich...

I po co ta ironia?

Powszechne jest, że po rozwodzie, po którym już jesteście, ludzie dzielą majątek i nie mieszkają razem. Wy próbujecie zmieniać rzeczywistość, chcąc chyba komuś udowodnić, że tak się da żyć.
Pytałeś o rady, i je dostałeś.
Znasz przykłady osób, które są w takiej samej sytuacji? jeśli tak, to żyj tak dalej.