Ja, ona, jej dziecko i biologiczny ojciec. - Netkobiety.pl

hmmmm te dwa trzy tygodnie miały być na ochłonięcie jak rozumiem zgaszenie nagromadzonych emocji , to z Twojej strony a z jej na dostrzeżenie problemu i podjęcie decyzji co i kto jest ważniejszy w jej życiu...miała zrozumieć jak bardzo jesteś ważny dla niej jak bardzo Cię kocha i nie chce stracić....a tym czasem okazuje się że te dwa trzy tygodnie to tylko takie przerwy na weekendowe schadzki , po których każde z was  wraca do siebie ...ona do swojego dawnego życia a Ty do " poczekalni ".....no i teraz mamy kolejny weekend to jeszcze został jeden
Nie wiem czy zauważyłeś ale cały ten " problem " w waszym związku sprowadza się do stałej obecności byłego faceta Twojej kobiety w jej domu...to chyba nie są normalne problemy par ?
Rozumiem strach o dziecko bo sama przeżywałam i nadal przeżywam to samo ale właśnie mój partner uświadomił mi że tata dziecka jest osobą dorosłą i też musi odpowiadać za dziecko i na pewno krzywda mu się tam nie stanie i o dziwo dla mnie dziecko zawsze wraca całe i zdrowe oraz zadowolone  to po pierwsze a po drugie dziecko jest zabierane baaardzo rzadko i najczęściej do kina , obiad i powrót do domu i tyle w temacie ex małżonka. Gdyby u mnie było podobnie jak u Twojej partnerki to mój partner nie dałby mi dwóch trzech tygodni bo nie byłoby takiej możliwości , ponieważ wcale nie związałby się z kobietą , w której życiu cały czas istnieje czynnie ex....no ale każdy jest inny widocznie Tobie to nie przeszkadza....mi by przeszkadzało bardzo...wyprowadziłam się nawet ze wspólnego byłego domu tylko po to właśnie żeby ex nie czuł się nadal jak u siebie i nie wchodził do mnie....mówisz że kiedy on zajmuje się dzieckiem to wy macie wychodne , wolne dla siebie - randka do kina itp ...serio ? naprawdę nie stać Was na opiekunkę na te 4 godzinki ?.... wybacz ale nadal uważam ,że w tym związku nie ma Ciebie , wszystko kręci się wokół Twojej partnerki a u niej w zasadzie nie ma żadnego problemu poza tym , który ona sama stwarza...i nadal myślę , że ona niczego nie zmieni , nie dla Ciebie

Jesteś pewien, że kiedykolwiek kochała? Mam co do tego bardzo poważne wątpliwości.

ta terapia to dobry pomysł, by się czemuś przyjrzeć. Obustronnie.
Co do waszego związku- to albo się kogoś wpuszcza do swojego życia- po zdecydowaniu czy tam pasuje- na 100 %, albo nie. Jak macie żyć razem, to przecież Ty też ponosisz takie same ryzyko- i jak rozumiem- ona może ingerować w Twoje sprawy?

Jesteśmy ze sobą niezbyt długo żebym mógł mówić o prawdziwej miłości. Na pewno była we mnie zakochana po uszy, rozpływała się we mnie. Nie przypominam sobie, żeby jakaś kobieta była we mnie tak zakochana. To było świetne. I trwało do początków stycznia, bez zmian. Bardzo dużo mi dawała, bardzo o mnie zabiegała, pierwsza powiedziała że mnie kocha, że chce mieć ze mną dziecko, snuła plany...Tak, jestem pewien że była zakochana bardzo. Nie zauroczona, zakochana.

Pytałem ją dziś czy na pewno widzi sens w pójściu na terapię w środę, czy chce tego tak samo jak ja. Usłyszałem że przecież ustaliliśmy że idziemy. I ma dużo pytań na temat nas, mnie zwłaszcza, moich zachowań których się obawia w przyszłości.

Swoje zablokowanie psychiczne na mnie porównała do zablokowania po zdradzie. Brak zaufania, niechęć. Lęk. Rozbicie, zmęczenie psychiczne, wypalenie emocjonalne. Najchętniej uciekałaby w sen.

Niestety z bólem serca przyznaję, że dałem jej popalić i mówiłem w złości rzeczy, których się wstydzę i mam wyrzuty sumienia. Nie wyzywałem, nie krzyczałem, ale mówiłem coś, co było bardzo bolesne. Na swoje usprawiedliwienie mam jedynie to, że cała trudna sytuacja z jej eksem doprowadziła mnie prawie do załamania nerwowego. Byłem strzępkiem nerwów. Zacząłem reagować agresją.
Jakoś mnie zawsze ciągnęło do bardzo wrażliwych, kobiecych partnerek. Delikatnych, które bardzo łatwo zranić. Najdłuższy, wieloletni związek miałem z dziewczyną silną, która sama potrafiła rozpętać niezłą burzę, ale szybko jej przechodziło. Niestety tam uczucia się wypaliły, zresztą nigdy nie były mocne po mojej stronie, kulała zwłaszcza namiętność. Tu, teraz...przepadłem z kretesem.

sugerujesz że istnieje związek uczuciowy między nią a ojcem jej dziecka? wątpię. on przyjeżdża tylko do dzieciaka, gdy ona wraca, on wychodzi. nawet jak mnie nie ma, wiem o tym.
no i wie że jesteśmy nadal razem, w jej domu jest mnóstwo moich rzeczy.

nie wiem czy nadal kocha, wiem że kochała mnie bardzo jeszcze miesiąc temu.
wątpliwości mam czy to nie umarło. i czy ona sama zdaje sobie z tego sprawę.

kochała ??? czy raczej takie składała deklaracje ?

Nie zapomnij że to Ty przedstawiasz obraz pani… i my na podstawie Twoich opowieści  uważamy ją za manipulantkę … Ty tez to wiesz ale nie masz wpływu na nią i związek...stąd u Ciebie te "złe zachowania ". … bo próbujesz mieć wpływ …
Pani Cię odcina …. mami ... i robi z siebie ofiarę ....  że taka wrażliwa ...  że nie ma dostępu....  HEH .
Pani adwokat ....  w czym się specjalizuje ? z ciekawości pytam .
i pytanie jeszcze  - czy idziecie do jej psychologa ? czy do nowego nie znającego żadnej ze stron ???

....uhmu....właśnie ....nie macie po 16 lat ...miesiąc temu kochała ...no tak

no mamy ten magiczny 3 tydzień , który Wam wyznaczyłeś przekonamy się za parę dni czy naprawdę kocha czekamy na czyny bo słowa już znamy ...

Ciebie to chyba bawi ?
Wkręcilas się coraz bardziej ?

masz rację.

na Bożenkę , powinny być lajki …. anderstud - prawdziwe uczucie z mojej strony do Ciebie … dziś Cię kocham .

Anderstud, nie wiem czy tęskni czy nie. Sama szuka kontaktu ze mną, dzwoni, chce pogadać codziennie wieczorem. Stawiałem sprawę jasno. Jeśli już wie że to koniec, to dla obojga będzie lepiej uciąć to już teraz. Zarzeka się że nie, nie wie, prosi o czas na dojście do siebie i pracę ma terapii. Terapia to też wspólna decyzja, jasno pytałem czy wierzy że ma to sens, bo w innym wypadku szkoda czasu i nerwów.
Oczywiście biorę pod uwagę, że jest pogubiona i sama jeszcze nie wie, że jest pozamiatane. Ale przynajmniej terapia pomoże podjąć decyzję z jej strony. Albo z mojej, jeśli otrzymam odpowiednie dane.

I tak, wiem że nie ta to inna. Nie mam problemów z powodzeniem u kobiet. Tylko moja aktualna partnerka jest wyjatkowa i trochę będzie szkoda. Ale taki lajf.

wyjątkowa;) w tym, jak łatwo udaje jej się pozostawać w sytuacji, którą uważa za korzystną dla siebie

Anderstud, sprawa z eks została ustalona między nami. Jest kompromis, na który jestem gotów się zgodzić.

Nie to jest teraz na pierwszym planie. To o czym rozmawialiśmy na terapii to jej lęk, nasze różnice osobowościowe, to jak polegliśmy, dlaczego pojawiły się takie napięcia, dlaczego oboje staliśmy się nieszczęśliwi. Tak, wiem. Tarzasz się w tej chwili ze śmiechu na podłodze, ale i dla mnie to co się stało, jak się odsunęliśmy i dlaczego, jest obecnie pierwszoplanowe.

Sytuacja wygląda tak, że dobrnęliśmy do punktu, gdzie niestety decyzja jest po mojej stronie. Moja partnerka jest pogubiona, ma problemy z zaufaniem naszemu związkowi, ja zresztą też. Były ogromne emocje. I nie, nie były teatralne, były szczere. Ona potrzebuje czasu, chce się ze mną widywać, nie umie podjąć decyzji. Nie chce się też ze mną rozstawać definitywnie.

Nie wiem na co jestem gotów, nie wiem co mam robić w tej chwili. Mogę siebie ratować i odejść. Mogę czekać, spalając się i inwestując w niewiadomą.
Na razie poprosiłem o zero kontaktu, potrzebuję pobyć sam z własnymi myślami. Obiecałem że podejmę decyzję w ciągu tygodnia.

Jakie to ma znaczenie jak ona w ogóle nie wie czy chce ze mną być?

Ale OK, skoro prosisz. Akceptuję obecność, wracam z nią do domu, on ma określone jasno godziny i wychodzi od razu jak my wracamy. Z czasem zaczyna zabierać dziecko do siebie.

Tylko jak pisałem, to nie ma znaczenia w tej chwili. Mógłbym nawet nie stawiać żadnych warunków, a ona i tak wahałaby się czy chce ze mną być.
Cały ten burdel emocjonalny zaszedł za daleko.

Ty tak serio?

Pytałam, czy serio wierzysz w to, że nagle Twoja luba ma załamanie miłosne, bo nie pasują Ci warunki, na jakich ma Cię kochać...

Bo jak tak, to niestety skłonię się ku poprzednikom, którzy pisali, że brak Ci jaj

A ja skłaniam się ku temu, że to jeden wielki bulszit. Zerwiesz wszelki kontakt, by zasypiać z telefonem przyklejonym do powiek i czekać,
może napisze, może zadzwoni, może zatęskni, może przemyśli... Powiem tak, choć bardzo nie lubię tego mówić na tym forum... A nie mówiłem?
Wszystko idzie jak po sznurku zgodnie z planem i scenariuszem, który wam tutaj napisałem kiedy... dwa tygodnie temu, trzy tygodnie temu?
Już nie chce mi się kopać i szukać, ale chyba nawet poszczególne kwestie wszystkim rozpisałem, co kto w którym momencie zrobi i powie...
Mówiłem ci wtedy, że to jest ograny do bólu klasyczny schemat, dlatego z dużym prawdopodobieństwem da się przewidzieć co będzie dalej.
Ale ty nie chcesz słuchać, ani nawet przemyślec tego co się do ciebie mówi, bo laska robi ci sieczkę z mózgu udostępniając swe wdzięki.
Dopiero zacząłeś przecierać oczy, kiedy zaczęła unikać już nawet seksu (tego cudownego i najwspanialszego pod słońcem z tego co pamiętam)
i nagle palą ci się styki, no bo jak to... Ale co jak to? A tak to. Kiedy już się ciebie pozbyła z chaty i ma z tobą święty spokój, logicznie uznała,
że już nie ma potrzeby chodzić z tobą do łóżka, bo niby po co? Po pierwsze nie ma już nic do ugrania, a po drugie nie obraź się przyjacielu,
ale poprzez swoją postawę uległej sieroty, straciłeś w jej oczach wszelkie atrybuty męskości i przestałeś być dla niej seksualnie atrakcyjny.
Kumasz bazę? To dlatego nie ma seksu na spotkaniach, a nie dlatego że ona traumy przeżywa, błagam cię człowieku, weź się w końcu obudź.
Chyba zdajesz już sobie sprawę z faktu, że z pozycji klęczek nie jesteś żadnym partnerem do negocjacji, tylko żałosną karykaturą samego siebie,
stłamszonym, zapędzonym w kozi róg, przerażonym małym chłopcem z bąblem w nosie, który zaraz się rozpłacze, a ja chyba razem z nim.
Nie, nie przyszedłem tutaj wcale po to, żeby ci dokuczać. Przyszedłem do twojego wątku po to, żeby tobą wstrząsnąć. Dlatego jestem złośliwy,
dlatego się z tobą nie pier*olę w tańcu, dlatego zwracam twoją uwagę na sprawy, które próbujesz bagatelizować i wypierać, nie chcąc uwierzyć...

A te cyrki, które odstawiacie teraz, ta terapia tam jakaś, to odgrywanie wielce pokrzywdzonych ofiar losu, zagubionych w swych uczuciach...
to co to ma w ogóle być? Jakiś szkolny teatrzyk w Pierdziszewie Dolnym? Czy co, bo nie wiem. Nie rozumiem również tego fragmentu:

Wytłumacz mi to tak, żebym zrozumiał... jak wracasz z nią do domu, kiedy ona ciebie w nim nie chce czy no dobrze "jeszcze nie wie czy nie chce"?
Przyznaj się lepiej od razu czyj to jest pomysł. Ona to zaproponowała czy ty sam postanowiłeś się zeszmacić i upodlić przed nią do końca?
Czyli że jak, w zasadzie te twoje warunki de facto nie zmieniają kompletnie niczego, a mimo to ona wciąż nie wie czy chce,
no to zachodzi jakby jakiś konflikt logiczny pomiędzy tym czego ona chce, czego nie chce, a czego nie wie czy chce czy nie chce...
Rozumie ktoś coś z tego?
Bo mi się wydaje, że było raczej tak - nasz bohater sam zaproponował taki dil i bardzo ciężko się zdziwił, gdy usłyszał, że i tak nic z tego.
Czyli mówiąc inaczej ty nie stawiasz żadnych warunków, tylko ty ją prosisz żeby cię przyjęła z powrotem na dogodnych dla niej warunkach.
Czy ja mam właśnie deżawi? Czy ja ci tego nie pisałem od razu na samym początku? Nie. Na początku ci pisałem, że wrócisz na jej warunkach
i tutaj nawet mnie laska zaskoczyła, bo się okazuje, że jednak nie wrócisz wcale, no to tego akurat nie przewidziałem, przyznaję.
Nie wiem, na samym początku tej historii chyba sam w to wierzyłem, że ona coś do ciebie czuje. Tylko wtedy jeszcze nie wiedziałem co konkretnie.
Idź pan w ch*j - cytując klasyka.

Szczerze mówiąc, to nawet nie chce mi się tego mielić.
W przyszłym tygodniu zabieram swoje rzeczy. Bez widzenia się z nią.

To że nie chcę żeby w domu było dziecko. Za tydzień nie będzie, bo będzie na zajęciach.
Nie chcę widzieć małej, tęskni do mnie.

Nie będzie żadnej soboty.

Kolejna manipulacja z jej strony. Teraz pogrywa dzieckiem, "tęsknota" tej Małej ma za zadanie Cię zmiekczyć i spowodować u Ciebie jeszcze większe poczucie winy.

wątpię, jak Ania słusznie zauważyła, byłem na etapie że chciałem zaakceptować istniejącą sytuację, więc nie trzeba było mnie zmiękczać.

stawiam raczej na jej emocje z powodu tego, że się przestałem odzywać, że domyśla się że podjąłem decyzję żeby zerwać kontakt definitywnie.
klasyczne tango oddalania się i przybliżania. wg mnie moja wybranka ma problem z budowa relacji, przyciąga ją niedostępność, odsuwa bliskość.
ale to już inna opowieść.

Śledzę ten wątek od początku, i jak najpierw się zdziwiłam dlaczego jest taki nalot na tą kobietę,  tak z czasem zrozumiałam. Chyba dlatego,  że sama jestem podatna na wpływy i manipulacje.  Ale to inna bajka.

Wg mnie, to ona teraz albo coś zmieni, albo nie ma sensu. Bo to wiecznie będzie trwało w pewnym zawieszeniu. Szkoda, że tak to wygląda. Szkoda dziecka, ale to mamusia musi się ogarnąć.

Wątek sledzilam z racji tego,  że sama kiedyś bym chciała sobie życie poukładać po rozwodzie. Sama mam małe dziecko. Widzę więc, czego po prostu NIE robić.

Nie, nie mieszka. Przyjeżdża do dziecka zgodnie z harmonogramem. Ja natomiast słyszę, że jestem niecierpliwy, że ona chce czasu, że tęskni ale czuje też lęk z którym musi się uporać. Żebym jej zaufał, że ma trudne życie, trudną sytuację i musi sie poukladać na terapii.
Anderstud, tarzasz się po podlodze, nie?

Czy ja wiem...
Obawiam się, że nie jesteś szczery. Ani z nią, ani z nami tutaj, ani sam ze sobą, co najgorsze.
Obawiam się, że tylko czekasz na jakiś na znak sygnał, który sprawi, że twoje nadzieje odżyją.
Obawiam się, że taki znak sygnał w niedługim czasie się pojawi, bo to też jest jakiś tam schemat.
Obawiam się, że kiedy już będziesz pakował walizki na powrót, układając sobie w głowie przyszłość,
nagle rozpędzony kilof wbije się w twój mózg, a do trzonka będzie przyczepiony liścik o treści:
"Przykro mi, ale jestem już z kimś, nie dzwoń więcej, proszę..." co też niestety należy że tak powiem do kanonu.
Obawiam się, że jeszcze nie dopuszczasz nawet takiej myśli, że to naprawdę już koniec i jest pozamiatane,
dlatego informacja o tym, że już ktoś inny puka twoją królewnę, może ci nieźle pocharatać banię.
Obawiam się, że wpadniesz wtedy w kolejny schemat zachowań z kategorii "zrobię wszystko, żeby ją odzyskać"
co oczywiście niczego nie zmieni w kwestii zasadniczej, że nadal puka ją ktoś inny, ale twój stan znacznie się pogorszy.
Obawiam się, że masz to wszystko gdzieś i zrobisz po swojemu, bo już ona znajdzie sposób, żeby cię przekonać,
mogę ci nawet rozpisać krok po kroku cały misterny plan (jeszcze jeden schemat) a zakończenie historii już znasz.
Obawiam się, że nawet jeśli jestem w błędzie, czego naturalnie wykluczyć nie możemy, to są na to bardzo nikłe szanse.
Obawiam się, że oscylujące mniej więcej gdzieś w granicach błędu statystycznego.

Moim zdaniem od dłuższego czasu jesteś okłamywany, a prawdziwe powody twojej wyprowadzki są całkiem inne
niż te co nam tutaj w punktach wypisałeś, bo to są tak naprawdę duperele, prozaiczne problemy życia codziennego,
które pojawiają się zawsze w każdym jednym związku, gdzie mamy laskę z dzieckiem i faceta który się do nich wprowadza,
prędzej czy później pojawią się zgrzyty, pojawią się tarcia. Jednym się udaje suchą nogą przez to przejść, innym się nie udaje,
bo przy okazji drobnych nieporozumień zaczynają wychodzić inne rzeczy, potocznie nazywane "niedopasowaniem charakterów"
co w tłumaczeniu z pseudo psychologiczno filozoficznego bełkotu na język zwykłych śmiertelników mniej więcej oznacza, że
w moim domu będzie albo tak jak ja chcę, albo pan ładny poszuka sobie innego lokum, nikt tu nikogo na siłę nie trzyma...

I kiedy już do tego dojdzie, to gadki szmatki o jakiejś tam miłości można sobie wsadzić w ... między bajki można sobie wsadzić.
Takie wymęczone siedzenie ze sobą na warunkach, to nie jest żadna miłość, tylko układ w którym cały czas pracuje kalkulator
i oblicza komu na ile się opłaca utrzymywać ten stan, a kiedy bilans zysków i strat którejś ze stron zaczyna wychodzić na minus,
no to wtedy nagle jak króliki z kapelusza zaczynają wyskakiwać obawy, lęki, wątpliwości, coś się wypala, potrzebna jest przerwa...
Wiem, że jestem już z tym nudny, ale po raz kolejny powtórzę słowo SCHEMAT

Nadal podtrzymuję to co pisałem wielokrotnie, że ten jej Eks odgrywa kluczową rolę w tej całej historii i to jest rozgrywka pomiędzy nimi,
pomiędzy Panią Prawnik ze zdeptaną godnością, pomiędzy znienawidzoną partnerką fagasa, no i samym fagasem rzecz jasna.
Ty autorze jesteś tutaj tylko rekwizytem (już to chyba mówiłem wcześniej, no nic) podobnie jak niczego nieświadome dziecko.
Twoje zadanie polegało na byciu przydatnym oczywiście też, ale przede wszystkim twoja obecność miała "wszystkim pokazać"
że Pani Prawnik nie została sama z bękartem, którego jej zrobił jakiś marny żigolak z odzysku, bo głupia baba dała się uwieść
i zapłodnić gołodupcowi, który prowadził równolegle drugie życie, a kiedy sprawa się rypła, wrócił w podskokach do żonki.
Nie za bardzo to koresponduje z wizerunkiem przebojowej i skutecznej Pani Prawnik, no i ogólnie słaba akcja dać się tak wyrolować.
Ty miałeś to przykryć i zatrzeć nieprzyjemne wrażenie, tutaj się wywiązałeś powiedzmy, a zamieszkanie razem dopełniło całości.
Teraz mogła przystąpić do drugiej części planu, a więc zemsty na kochanku, który to nagle zapragnął się sprawdzić w roli tatusia.

Według mnie ta twoja Pani Prawnik ma serdecznie i po całości wywalone na kontakt jej dziecka z biologicznym ojcem (serio w to wierzysz?)
a to co sprawia że chętnie przystaje na jego wizyty, to jest oczywiście wzbudzenie w nim zazdrości (patrz co mogłeś mieć i straciłeś palancie)
oraz odegranie się na jego żonie (widzisz szmato ile czasu u mnie siedzi?) czyli dwie pieczenie za jednym zamachem i nic nie musi robić.
No ale tu pojawił się pewien jakby drobny szkopuł, a mianowicie ty i twoja niewyparzona gęba, co wprowadza pewnego rodzaju dyskomfort
i nie pozwala w pełni napawać się sytuacją, więc najpierw zostajesz upomniany (albo się zamkniesz, albo zapomnij o czułościach i figlach)
a następnie ukarany (skoro nie rozumiesz co się do ciebie mówi i zamierzasz nadal być uciążliwy, to zapraszam wypier*alać z mojego domu)
po czym odkrywa że bez ciebie jest jej znacznie lepiej, ma pełną swobodę i większą kontrolę nas przebiegiem zdarzeń, więc teraz może
praktycznie bez żadnych ograniczeń poświęcić się manipulowaniu byłym kochankiem, szmaciarzem który zrujnował jej życie, a ty no cóż...
sam widzisz, że nawet gdyby chciała, to za bardzo nie ma gdzie cię wcisnąć, swoje już zrobiłeś i na co ty jej teraz możesz się przydać,
tym bardziej że kompletnie nic nie zrozumiałeś z lekcji które otrzymałeś i w dalszym ciągu ci się wydaje, że cokolwiek od ciebie zależy,
mamroczesz coś pod nosem, że się zgadzasz na coś tam o co nikt ciebie nawet nie pytał i zachowujesz się jak obrażony królewicz,
to szkoda na ciebie energię w ogóle marnować, a jak będzie chciała, to bez żadnego wysiłku znajdzie sobie dla ciebie zastępstwo.

No i dobra, myślę że tak bym to mniej więcej widział...
Zeżrę pokrywę własnego laptopa, jeśli coś się tutaj zmieni, pańcia wystawi za drzwi eks kochasia, a ciebie przyjmie z powrotem.
Czy to jest powód do tarzania się po podłodze ze śmiechu, no chyba nie. Jak już pisałem tam wyżej na samym wstępie,
obawiam się że najgorsze jeszcze przed tobą, bo dopóki tli się w tobie nadzieja, możesz jakoś funkcjonować w takim zawieszeniu.
Pojawienie się innego samca przy jej boku, wystrzeli cię w zupełnie inny wymiar odczuwania bólu i moim zdaniem taki będzie finał.
Teraz sobie pomyślałeś - on ma rację, nie mogę do tego dopuścić - nie możesz? A co zrobisz? Nie masz żadnych argumentów.
Możesz ją sobie kochać, tego nikt ci nie zabroni, ale czy ona czuje do ciebie cokolwiek, poza jakimś tam być może sentymentem?
Przeczytaj ten swój wątek od początku. Możesz omijać te fragmenty jak to jeszcze miesiąc temu kochała cię szaleńczą miłością
i skup się raczej na teraźniejszości. Możesz omijać te fragmenty jak to ona mówi i skup się raczej na tym co konkretnie robi.

No to kolejny łykęd już niemal za nami. I jak jest? Drgnęło coś?

Jak ty mnie zaimponowałeś w tym momencie radeusz...
Odnoszę jednak wrażenie graniczące z pewnością, że to jeszcze nie koniec i wkrótce przeczytamy dalszy ciąg tej historii

Manipulacja kobieca straszna rzecz. Weź Ty się rozejrzyj wokół lepiej, a moze dostrzezesz kogoś, kto Ci daruje takie atrakcje. Dla tej jesteś przedmiotem, narzędziem, korzyścią.