Ja, ona, jej dziecko i biologiczny ojciec. - Netkobiety.pl

Mnie chce zatrzymać przy sobie. Jego przy dziecku, bo sama ma traumę związaną z brakiem ojca. Przecenia rolę ojca biologicznego, jakby same tylko geny były jakąś wartością. W mojej opinii ważne jest tworzenie rodziny, szczęśliwej relacji, szczęśliwa i spełniona w związku matka to dobra matka. Dochodzący ojciec niestety nigdy nie będzie ani wzorem relacji dla dziecka, ani wzorem mężczyzny.

Niby rozumie opinię psychologa, że w efekcie robi krzywdę dziecku i utrzymuje nienormalną sytuację, ale boi się jakichkolwiek zmian. Bo przecież gość jest zbyt nieodpowiedzialny żeby dziecko zabierać do siebie...niestety jest nadopiekuńcza i ma dużo lęku jako matka, na pewno przez ciężar samotnego wychowywania.

Po pierwsze - opinia psychologa to nie wyrok ale informacja o obszarze do pracy nad sobą , tudzież pomoc w zrozumieniu swoich reakcji (nieadekwatnych ) … Z pewnością nie można tego używać jako wymówki na jej nieakceptowalne zachowania !! powtórzę kolejny raz - MANIPULACJA i to z wielką świadomością . A dlaczego tak myślę ???

pani adwokat , inteligentna, wrażliwa, po kontaktach z psychologami ….. z pewnością ma umiejętność logicznego myślenia i analizy . Jednej jej decyzje przeczą drugim , wyjaśnienia są dziwne …
zastanów się
1. jak jest w pracy i zostawia dziecko samo z ojcem - co z tymi lękami ????
2. jak idziecie na randkę i zostawia dziecko e czarnym charakterem "ex"??? co z jej reakcjami ??? to w końcu ufa mu bo zostawia czy nie ??
3. Opiekunka - ?? ufa jej ?? obca osoba totalnie !
4. Ty - obca osoba której zostawia dziecko czasami ??

Ten tekst jest potwierdzeniem tego
"Prosiła o cierpliwość, twierdziła że mnie kocha, ale ma blokadę psychiczną, że jak się nie kłócimy, nie rozmawiamy o problemach, nie krytykuję jej wychowania dziecka - to stopniowo jest coraz lepiej. Chce iść na terapię par, chce żebym dał jej szansę. "
Czyli ….  nie masz nic do gadania … rób jak ona chcę i wtedy będzie miłość !

I moim zdaniem to jest dla Ciebie wyjście - przestań się angażować w dziecko, rodzinę … tylko zajmij się panienką .
Albo zaakceptuj obecność tatusia w domu pani...albo sam bądź tylko dochodzącym  absztyfikantem .

...zjeść ciastko i mieć ciastko ....trafione w punkt , nic dodać nic ująć ....z takim podejściem nie pozostaje Twojej partnerce nic innego jak związać się z ex partnerem bo tylko wtedy będzie miała tego wymarzonego biologicznego ojca najczęściej jak to możliwe czyli codziennie ....on woli ...ON WOLI przyjeżdżać do was ? serio ? ważniejsze jest co ON woli ? ....nie ,to wcale nie jest dobre dla dziecka ...to jest kosztem dziecka....ech chyba na siłę starasz się wmówić sobie , że taka sytuacja  jest ok a nie jest....

co Ty masz z tego związku, oprócz tego że kochasz i słyszysz "kocham"?

Ja ciebie bardzo proszę, nie róbmy sobie jaj z pogrzebu

To co pisałem pozytywnego o tej rekacji dotyczyło ostatniego roku. Było naprawdę fantastycznie i oboje nie mieliśmy żadnych wątpliwości. Kryzys i problemy to kwestia ostatniego miesiąca. Przelało nam się obojgu.

Daliśmy sobie tydzień luzu. Zabrałem tylko to co najpotrzebniejsze i przeniosłem sie do kumpla. Widzimy się w weekend za tydzień. Daliśmy sobie w sumie max dwa, trzy tygodnie.  Jak po tym okresie nie dojdziemy do porozumienia, to koniec.

Dziecko ma biologicznego ojca który chce przychodzic. Nie ważne do kogo. Dziecko się cieszy że jego ojciec jest obecny w jego życiu.
Twoje myśli żeby sie go pozbyć są niewłaściwe.
Nie bądź egoistą!
To nie jest twoje dziecko tylko jego i ma prawo przychodzić.

Może sie okazać że za 6 lat mu się znudzi. A wtedy ty bedziesz numerem 1.

a że mu się znudzi szczególnie kiedy będzie musiał zabierać do siebie to pewne

Ale to koniowi niech idzie zameldować co on chce. Albo żulom pod żabką, może tam go wysłuchają.
Jego chcenia skończyły się w momencie zakończenia związku z mamą dziecka i jedyne prawo do decydowania tutaj o czymkolwiek ma ona.
Nie tatuś, nie dziecko, też nie nowy partner dla jasności, a tylko i wyłącznie ona. A ona, co zostało już wielokrotnie w tym wątku podniesione,
nie jest tępą dzidą, tylko babką kutą na cztery nogi i koncertowo robi wszystko pod siebie, nie licząc się z uczuciami innych.
Eksowi daje złudną nadzieję że za nim tęskni i myśli, przed tym obecnym odgrywa rolę ciężko upośledzonej i bezwolnej małej myszki,
dzieciakowi miesza we łbie podpuszczając tych dwóch frajerów na siebie nawzajem, a sama stoi z boku i biernie się przygląda
co z tego wszystkiego DLA NIEJ wyniknie, dokładnie tak jak w tym przysłowiu - gdzie dwóch się bije tam trzeci korzysta.
Zachowując obecny układ DLA NIEJ wynikają tylko same korzyści. Dwóch kolesi się prześciga w zabieganiu o jej przychylność,
ma zaopiekowanego dzieciaka przez eksa, ma tresowanego pantofla do służenia pani, jeden o drugiego jest zazdrosny, a ONA?
A ona ma wszystko czego jej trzeba i nawet nic nie musi robić, tylko od czasu do czasu pogrozić paluszkiem albo położyć się na plecach.
Żyć nie umierać, kto by tak nie chciał i po co ona ma cokolwiek zmieniać. Jak coś działa, to się nie naprawia. Pani jest mądra. Brawo ona.

Bardzo mądra wypowiedź. Od siebie dodam tylko że nie rozumiem sytuacji z domem tamtego faceta, który nie pracuje? ma rodzinę a 3 pełne dni spędzał w domu byłej kochanki z którą ma dziecko a która jest w nowym związku? To też można było wykorzystać a i przez inne elementy np. jak inni sugerowali, przez szantaż alimentami, doskonale spozycjonować tego faceta a jego kontakty z córką zawrzeć w konkretne ramy. Ale celem tej sytuacji było coś innego. To dojrzewanie dwojga ludzi do określonych sytuacji i życia. Jakby było spokojniej to wszystkie problemy wychodziłyby powoli z czasem albo bylyby zagrzebane pod dywan. Teraz jest w zamian szansa zbudowania "od nowa" na nowych zasadach. Te trzeba jednak określić i być konsekwentnym w ich realizacji. Czy zgadzać się na półśrodki i brak konsekwencji jak to czyni autor? Tego nie wiem bo nie znam jego drogi życia a jak tu widzę wcześniejsza niekonsekwencja i chaotyczne postępowanie doprowadziły do wyjścia problemów na światło dzienne. Tylko co dalej?

Szukałem odpowiedzi na swoje pytania. To co uzyskałem, utwierdziło mnie w przekonaniu że istniejąca sytuacja nie jest normalna. Z drugiej strony, zacząłem rozumieć jej opory i lęki i to że mieszkamy ze sobą dopiero pół roku. A to dość krótko żeby podjąć decyzję że "to jest to, z nim chcę tworzyć rodzinę, odsunę ojca biologicznego" - w jej mniemaniu. Więc pojawiły się kryzysy, wzajemna agresja, odsuwanie się od siebie (tak, ja też się odsuwałem, na kilka dni nawet stawałem się zimny i nieobecny). Bo cisnąłem ostro, coraz ostrzej. Wiesz...właśnie za bardzo alfa byłem. Rozstaniem groziłem wielokrotnie. Zamykałem się, zdarzyło mi się wyjechać z kumplami i machnąć ręką.

Przerwa była dlatego, że już zwyczajnie mieliśmy dość napięcia. Oboje popadaliśmy w nerwicę, byliśmy wyczerpani, moja partnerka płakała, powrót z pracy do domu przestawał być przyjemny.  Więc to co chcemy osiągnąć to RESET. Wyciszenie emocji, negatywnych. Odnalezienie siebie sprzed kryzysu. Przynajmniej w moim przypadku.
Chcę też na spokojnie się zastanowić na co jestem gotowy.

Dokładnie tak.
Niestety tutaj mamy do czynienia z sytuacją, dość często spotykaną w przypadku wiązania się z matką, nie jesteś jakiś wyjątkowy
że zakochana jest tutaj tylko jedna osoba, a druga cynicznie, na zimno i z pełnym wyrachowaniem wykorzystuje to dla własnych celów,
które zostały rozpisane w punktach i szczegółowo objaśnione powyżej, więc nie ma już potrzeby pisania po raz kolejny tego samego.
Jedno co powtórzę - to nie jest miłość i to nie jest zakochanie. To jest czerpanie korzyści własnych w zamian za (można przepisać z góry)
i trzymanie autora na łańcuchu, bo jak ktoś już trochę lat przeżył na świecie i ma trochę oleju w głowie, to powinien się orientować,
że znaleźć drugiego takiego nie będzie takie łatwe. I to wszystko może nie byłoby nawet warte komentarza, gdyby nie tragiczny koniec,
który nadejdzie prędzej czy później, jak tylko były fagas kogoś sobie znajdzie, a mała podrośnie na tyle, że nie trzeba będzie już z nią siedzieć,
wtedy najczęściej mamusia dziecka dochodzi do wniosku, że "coś się wypaliło" dając panu do zrozumienia, że no chyba już na niego czas.

Ale bez paniki, to się nie stanie tak szybko, jeszcze nie teraz, dopóki możesz do czegoś się przydać. Kiedy więc powinieneś zacząć się pakować?
Szacuję wiek dziecka na jakieś 10-12 lat, o ile nie pojawi się drugie w tak zwanym międzyczasie, co niewiele zmieni w kwestii zasadniczej,
a jedynie przesunie w czasie dzień, kiedy "temu panu już podziękujemy, pan nie będzie już potrzebny" a jak nie załapiesz delikatnej sugestii
i sam nie zechcesz dobrowolnie opuścić lokalu, to tylko kwestia czasu i okazji jak pod byle pretekstem wylecisz stamtąd z hukiem.

Autor tam siedzi, czyta, uśmiecha się i puka w czoło... moja myszka taka nie jest, ona nigdy czegoś takiego by nie zrobiła...
No, kolego, uważaj żebyś tylko się ciężko nie zdziwił

Słuchajcie, nie bierzcie mnie proszę za idiotę. Mam prawie 40 lat, w swoim życiu miałem sporo kobiet. Takich które kochałem i takich które nie kochałem. I takich które mnie kochały i przestawały mnie kochać. Znam życie, znam relacje, wiem jak wygląda miłość. Nigdy nie zdarzyło mi się pokochać bez wzajemności, zakochać w "zimnym związku" opartym np. wyłącznie na pożądaniu też.
Wiem jak było między mną a obecną partnerką. Wiem że skrzywdziliśmy się oboje, ona mnie raniła, ale ja ją też - bardzo mocno, uderzając w najczulszy punkt, krytykując jej metody wychowawcze. Wybuchłem kilka razy bardzo mocno, jestem impulsywny. Ona delikatna. Karałem ją też podświadomie odsuwaniem się na kilka dni, stawałem się zimny, milczałem, nie odpowiadałem na jej dotyk, chęć przytulenia.

Pogubiliśmy się w trudnym problemie, którego oboje nie byliśmy w stanie sensownie rozwiązać. Błędy są po obu stronach, brak szacunku i uwagi także.

Zarzucacie mojej partnerce cyniczność. Niestety ona jest na drugim końcu skali, ludziom pomaga bezinteresownie, często nie przyjmuje pieniędzy od klientów z problemami życiowymi, angażuje się, myśli o wszystkich wokoło, bardzo dużo daje, choć czasem sama zapomina o własnych potrzebach i wyczerpuje ją to psychicznie. W naszym związku też wg mnie z dużo mi dawała, zalewała mnie trochę swoją dobrocią i dawała mi mało przestrzeni, lub wpędzała w poczucie winy że ja tyle nie daję (to znaczy się się wpędzałem,  bo ona nigdy nie dawała mi tego odczuć).

Spokojnie. Autor tematu jest trollem albo kapłonem bez jaj. Nie ma sensu się denerwować. Sam się dałem złapać tydzień temu tutaj na forum pewnej atencjuszce.

Radeusz, Ty jesteś manipulowany przez tą babę jak marionetka. Ona ciągnie za sznurek, a Ty już podskakujesz i przy tym prezentujesz kompletny brak jajec. Stary, ja jako kobieta, mam większe cojones niż co u Ciebie w bokserkach siedzi.

Sytuacja w której eks siedzi u Ciebie w domu przez pół tygodnia jest dla mnie jakimś kosmosem! OK, mają razem dziecko, ale razem już nie są. Niech małą zabiera na plac zabaw, do siebie, do kina i niech to się dzieje w ten sam dzień, żeby dziecko mogło mieć poczucie bezpieczeństwa i przewidywalności, a nie tak, że Ci wskakuje na chatę jak mu się uwidzi, a Twoja kobieta na to pozwala. Anderstud Ci prostą piłką wyjaśnił dynamikę Twojej relacji- jesteś PANTOFLEM, a ona to skrzeętnie wykorzystuje i zanim się zorientujesz, to przestaniesz być potrzebny i dostaniesz kopa w doopę, jak lepszy jeleń się znajdzie.

Współczuję Ci, ale masz taką sytuację na własne życzenie.

Jest taki mem, tylko niestety nie umiem wklejać obrazków na tym forum, ale postaram się zobrazować ilustrację słownie:

Na zdjęciu widzimy młodą laskę, która leży na kozetce u pani psycholog, no i obok w fotelu siedzi ta pani psycholog...

- Pani doktor, nie wiem już co robić, cały czas mam myśli samobójcze.
- Nie myśli lecz czyny określają charakter człowieka.

Mem w założeniu jest formą humorystyczną. Tak samo jak te twoje opisy tego o czym wy tam sobie rozmawialiście.
Ile razy jeszcze trzeba ci tłumaczyć, że gadanie nic nie znaczy. Słowa to tylko słowa, nie niosą ze sobą żadnej wartości,
a zwłaszcza w twoim przypadku, gdzie na słowach wszystko się kończy i ty myślisz że poprzez gadanie coś załatwiłeś,
a ona jest zadowolona, bo jak się już nagadałeś, to na jakiś czas ma z tobą spokój i dalej robi swoje czyli nie robi nic.

Nadal nie dostrzegasz różnicy pomiędzy "- Pogoniłem wreszcie typa z chaty" i "- Ja natomiast upierałem się na to"? WTF???
Dla ciebie jedno z drugim jest tożsame, bo ty uważasz, że jak ty powiedziałeś... sorry, upierałeś się... to to już się stało czy stanie.
Jak się stanie, to wtedy możesz powiedzieć, że się stało. Póki co, to się nic nie stało i najprawdopodobniej nic się nie stanie.
Wrócisz tam z kwiatami przepraszając, że zachowałeś się jak gówniarz, spędzicie weekendzik na czułych rozmowach przerywanych bzykankiem,
po weekendziku przyjdzie poniedziałeczek i wraz z poniedziałeczkiem skończą się wasze amorki, a zacznie to co tak dobrze już znasz.
Zakład?

Czytam od początku i trochę mi się to nie podoba. Nie wiem czy taka mądrość z Twojej kobiety wypływa, ja tego tak nie odbieram. Pasowało jej jak eks partner zajmował się dzieckiem gdy była sama i miała swoje sprawy do załatwienia. Pewnie zostawiała ich samych w swoim domu a w tym czasie zajęta był swoimi sprawami. Alimentów nie chce, mimo, że się należą (to nie mam nic do rzeczy, że teraz dobrze zarabia). A nazwisko ojca, bo gdy zajdzie w przyszłości taka potrzeba to się upomni o swoje pewnie. Ojciec dziecka był traktowany w moim odczuciu jako bezpłatna opiekunka cos na zasadzie ok nie musisz płacić alimentów ale musisz się nią zajmować. Mimo, że piszesz, że jakoś nie bardzo jest tym uradowany. Teraz gdy sytuacja się zmieniła jest Wam niewygodnie z tym stanem rzeczy, wcale się nie dziwię. Pojawił się fajny facet, który w dodatku złapał kontakt z dzieckiem, będzie się nim opiekował jak zajdzie potrzeba gdy matka nie będzie mogła więc tatuś jest już niepotrzebny.
Trochę to wygląda tak jakby Twoja kobieta kalkulowała na zimno. A alimentów pewnie nie chce bo nie chce żeby tatuś miał cokolwiek do powiedzenia w sprawie córki. U niej w domu spotkania bo wszystko pod kontrolą. Wygląda to wszystko na zimną kalkulację niestety.
Albo wóz albo przewóz, jeśli nie chciała alimentów od ojca to nazwisko dziecko powinno mieć matki i zero kontaktów z ojcem.
Nie wiem, ja na Twoim miejscu bym na razie czekała na rozwój wypadków i postarała się nie angażować mocniej dopóki sytuacja się nie unormuje. Poza tym to jest córka twojej partnerki więc niech ona podejmuje decyzje. Ty możesz ewentualnie to zaakceptować lub nie.
P.S. Nie rozumiem czemu robiecie tajemnice przed ojcem dziecka, że matka ma kogoś nowego??? To chyba raczej przed dzieckiem powinniście się ukrywać tak długo aż nie bylibycie pewni, że zostaniecie razem raczej na zawsze, bo to dla dziecka jest ważne a nie dla byłego partnera I dlaczego się wyprowadziłeś, żeby nie przeszkadzać w spotkaniach??? To niech ojciec dziecka zabiera je do klubików malucha itp., jak do siebie do domu nie może. Dziwne to wszystko.
Kontynuując właśnie jestem na etapie składania wniosku rozwodowego i naprawdę nie wyobrażam sobie aby mój przyszły eks przesiadywał u mnie z naszymi dziećmi. A tym bardziej, że ja wychodzę z domu i zostawiam go w moim domu samego z dziećmi. Do mojego domu nie będzie miał już wstępu po rozwodzie. Miejsce do kontaktów z dziećmi musi sobie zorganizować sam. Mój dom to moja przestrzeń.
To przesiadywanie eksa twojej kobiety w domu jest naprawdę nienormalne. Czuje się pewnie jak u siebie, pewnie wie gdzie jest cukier i kawa A wy żeby on mógł pobyć z córką musieliście uciekać z własnego domu, do kina itp.
Do tego zmroziło mnie Twoje wyznanie, że miałeś wiele kobiet i wielokrotnie byłeś zakochany (mniemam, że jednak były to bardziej zauroczenia). Dla mnie taki facet obecnie nie byłby zbyt wiarygodny jako mój następny partner. Tym bardziej, że jestem odpowiedzialna za dzieci i nie chciałabym im mącić w głowach moimi romansami.
Wydaje mi się, że twoja kobieta faktycznie ma problem z relacjami i terapia jak najbardziej powinna być kontynuowana. Nie wiem może nie potrafi stworzyć satysfakcjonującej relacji, nie potrafi jej zakończyć, ulega w pracy różnym ludziom i ich prośbom (to chyba nie wynika z dobroci serca). Ewidentnie ma problem z asertywnością  i postawieniem granic. Może to nie wynika z zimnej kalkulacji tylko właśnie z tego.

Jedyny cel jaki przyświeca ojcu dziecka, to jakaś tam mglista nadzieja na odzyskanie swojej własności. Dziecko, kobietę, dom, rodzinę.
Nagłe przebudzenie, gdy na horyzoncie pojawia się inny samiec, który mógłby mu to wszystko odebrać i zając jego miejsce - klasyka.

Jedyny cel jaki przyświeca matce dziecka, to oczywiście podtrzymywanie jak najdłużej w nim tej nadziei, dla swoich własnych korzyści.
Ma go cały czas przy sobie, co z jednej strony mile łechce jej ego, podbija samoocenę i daje kontrolę i pewność, że nikogo sobie nie znalazł,
a z drugiej strony ma z bani kłopoty związane z opieką nad dzieciakiem, któremu tak naprawdę jest to obojętne kto się nim zajmuje - klasyka.

To jest tylko trzyletnie dziecko, już nie róbmy tutaj z igły widły, jak to dziecko strasznie tęskni za biologicznym ojcem i łzy wylewa,
kiedy nie ma go w pobliżu, bo to jest kolejny element manipulacji z podręcznika dla samotnych matek "Jak zjeść ciastko i mieć ciastko".
No właśnie tak jak to robi mamusia z naszej tutaj historii, używając wyimaginowanych potrzeb małego dziecka, które ledwo co tam kuma,
a z czasem dojdzie do sytuacji takich (jak tylko mała podrośnie i zacznie już co nieco kumać bazę) że podczas na przykład wspólnych posiłków,
jakichś wyjść razem w trójkę czy wyjazdów gdzieś nie wiem na ferie czy na wakacje, ta córka celowo i złośliwie będzie co chwilę wspominać
jaka to wielka szkoda, że nie ma z nami taty, nie dlatego że będzie za nim tęskniła, a jedynie po to, żeby obserwować reakcję partnera matki,
bo będzie przez nią nauczone, że ten pan to jest tylko taki tam Pan Wujek od naprawiania kontaktów i wożenia dupy na wycieczki.
Po to się robi tajemnice i sieczkę z mózgu małego dziecka. Bardzo często towarzyszy temu cała martyrologia oraz legendy o superbohaterze
i najprzystojniejszym kawalerze w okolicy (tata) który wybrał właśnie ją (mama) najpiękniejszą księżniczkę w całym królestwie...
no ale teraz mamy to co mamy (Pan Wujek na zastępstwie) w domyśle - nie martw się córeczko, może tatuś jeszcze do nas wróci.
Dlatego cały czas będą stwarzane pozory i cały czas Pan Wujek będzie spychany na dalszy plan, bo on jest tutaj tylko rekwizytem.
Zacznie podskakiwać za bardzo, to zostanie zwolniony, a na jego miejsce wejdzie inny, bardziej wyrozumiały i mniej konfliktowy - klasyka.

Jednak to wszystko są można powiedzieć standardy, za każdym razem w tego typu relacjach, przebiega to wszystko mniej więcej podobnie.
Najbardziej przerażające jest w tym wszystkim to, że ci faceci, ci Panowie Wujkowie w sensie, oni naprawdę te kobiety kochają,
są w stanie wytrzymać każdy cios, znieść każdy ból, przełknąć każdą ilość odchodów wlewanych do ust, zrobić i poświęcić dosłownie wszystko,
żeby sobie ZASŁUŻYĆ na lepsze traktowanie, które oczywiście jest im obiecywane, a dobre zachowanie bywa niekiedy nagradzane (do czasu)
i nawet nie dopuszczają myśli, że któregoś dnia to wszystko się skończy jednym szybkim cięciem, a powód będzie tak absurdalny i niedorzeczny,
że przez miesiąc czasu będą siedzieć i rozmyślać - co tu się właśnie odje*ało... - Nic szczególnego. Po prostu twoja rola dobiegła końca - klasyka.

I piszą ci tu wszyscy (zwracam się teraz do autora) że budowanie związku na słowach i obiecankach cacankach, których nikt nie dotrzymuje,
postępowanie i zachowywanie się tak jak ty się zachowujesz w obliczu tego całego dziadostwa, jakie cię spotyka, a ty nazywasz to miłością,
to jest budowanie zamku na pisaku, będąc odwróconym plecami do fal, które za chwilę to wszystko zmyją i tyle ci właśnie po tym zostanie.
Nie muszę chyba dodawać, że na zakończenie usłyszysz, że to wszystko twoja wina, bo "prawidzwy facet" (tu kop w jaja na dobicie leżącego)
dzielnie by znosił upokorzenia i nic sobie z nich nie robił, a oprócz tego byłby... (tu następuje jakiś słowotok kompletnie bez żadnego znaczenia)
i dla ciebie bajka się kończy, a twoja myszka może z dwa dni pobędzie smutna (bo jeszcze zostało coś do zrobienia, wynieść choinkę z domu np.)
ale zaraz się do niej ustawi kolejka pocieszycieli usługiwaczy (nikt tak nie rozumie kobiety jak facet, który chce ją przelecieć) i o tobie zapomni.
The End.

Podczytuje ten watek od początku i powiem ci, autorze, ze zdecydowanie nie masz wlasciwej perspektywy, dajesz sobie wchodzić na glowe. Dziecko ma prawo do kontaktu z biol ojcem, ale ten nie musi przecież być czescią Waszego zycia. Rozchodzac się (twoja partnerka i jej były) niejako sami o tym zdecydowali, ze ojciec będzie "na dochodne".

Nie zgodzę się z przedmówca, bo wrzucanie wszystkich samotnych matek i ich partnerów do jednego worka jest co najmniej krzywdzące. A już na pewno nie zgadzam się z teorią że 3 letnie dziecko nic nie kuma. Oj kuma, i to dużo, na płaszczyźnie podświadomej, emocjonalnej. Czuję się świetnie z mamą i jej partnerem i jeśli tak mówi to święta prawda. (edit - dziecko czuje się przy Radeuszu bezpiecznie i stabilnie, zna granice, czuje się kochane) Dziecko w tym wieku jeszcze nie kłamie i nie manipuluje. Może czuje, że ten "wujek" jest może jedyną osobą, która poświęca jej uwagę tak po prostu, bez ukrytych korzyści.
I nadal twierdzę, że najwięcej problemów sama ze sobą ma kobieta autora. A autor Radeusz nie potrafił się postawić w tej skomplikowanej sytuacji i potrząsnąć (w cudzysłowu) swoją kobietą.
Przeczytałam jeszcze raz cały wątek i stwierdzam, że jednak z ta panią jest coś mocno nie halo. Radzę Ci Radeusz uciekać od tej pani i z tej relacji, nic dobrego cię nie czeka.
A wchodzenie do łózka 3 letniemu dziecku, które już dawno śpi samo ma chyba za zadanie tylko i wyłącznie zagłuszenie poczucia winy, że w dzień nie miała czasu dla niego. Te metody wychowawcze tej kobiety robią tylko krzywdę dziecku. Radeusz Twoje podejście do dziecka jest całkiem sensowne i w porządku i uważam, że skoro mielibyście stworzyć rodzinę to też powinieneś mieć coś do powiedzenia w tej kwestii.
Zgodzę się też z wieloma co tu pisali, że dałeś sobie wejść na głowę wszystkim i nic już nie masz do powiedzenia. Skoro przez rok nic się nie zmieniło na lepsze to już raczej się nie zmieni i pozostaje ci jedynie jechać po resztę swoich rzeczy.

Radeusz przeczytaj mój post jeszcze raz, bo edytowałam.
Jedyna prawdziwa relacja jest tylko i wyłącznie między Toba i tą dziewczynką. I tylko ona będzie prawdziwie cierpieć jeśli odejdziesz.
Twoja partnerka ma poważne problemy emocjonalne i myślę, że czas tu nic nie pomoże. Jedynie konkretna terapia, na której oczywiście będzie pracować i będzie chciała uczęszczać. Ale to tylko i wyłącznie zależy od niej samej.

Moja partnerka zdaje sobie sprawę ze swoich traum z dzieciństwa i zaczęła uczęszczać na terapię dwa miesiące temu.
Ona chce zmienić pewne rzeczy, twierdzi jednak że potrzebuje mojej cierpliwości, czasu i poczucia bezpieczeństwa - a nie było nim postawienie sprawy dwa tygodnie temu "albo on, albo ja". Na marginesie, to moje ultimatum stoi trochę w sprzeczności z Twoim twierdzeniem, że nie potrafiłem postawić sprawy jasno. Potrafiłem, odszedłem, choć oczywiście zgodziłem się na propozycję przerwy. Więc w Waszym mniemaniu nie byłem dość kategoryczny. Ja jednak widzę to trochę inaczej.
W weekend było dobrze, w końcu bez tych negatywnych emocji które towarzyszyły nam od miesiąca. Nie wróciliśmy do mieszkania razem, widzimy się znów w kolejny weekend. Chcę dać temu związkowi szansę, będę uparty i nie posłucham Was.
Nie wrócę jednak za wszelką cenę, mam swoje warunki, ale na razie nie czas o nich dyskutować.

anderstud w formie:) przy zbyt trudnej sytuacji może warto odpuścić, zamiast negocjacji, rozmów, ultimatum itd.

Uchuchu, powiało grozą jak u Hitchcocka, no to zobaczmy w takim razie co też się działo "po tym okresie"

Och jej...

Nie czytałem całego wątku, ale przyszedł mi pewien pomysł do głowy. Gdybyś autorze zamiast wychodzić z domu, zaczął okazywać uczucia swojej kobiecie na oczach jej byłego, tzn. obściskiwanie, klepnięcie w tyłek, jakieś teksty itp. Może to trochę dziecinne, ale jeśli on jest nią jeszcze zainteresowany to długo takiego widoku nie wytrzyma i odpuści zostawanie u was w domu.

To jest jeden z błędów, który popełniłem. Moja partnerka prosiła mnie, byśmy wracali razem do domu, by nas widział razem.
Nie zgodziłem się na to, bo uznawałem że "albo on albo ja".

Tak. Czekasz aż "Pańcia" kiwnie palcem, aż "Pańcia" powie, że możesz się zbliżyć, aż "Pańcia" rzuci jakiś ochłapek, na przykład: "rozmawiałam z Panem Ex, w przyszłym roku powolutku, jak mała będzie starsza zaczniemy wdrażać Twój plan, bo jest naprawdę dobry, lecz to dopiero za rok , bo malutka jest jeszcze za malutka , a ja jestem taaaka zagubiona w tym wszystkim, och jej, weź mnie przytul, przy Tobie czuję, że damy sobie z tym wszystkim radę".
No niestety radeusz przedmówcy mają wiele racji. Kobieta Tobą manipuluje i to dość dobrze skoro tego nie zauważasz. Tak jak tu ktoś wczesniej zauwazyl: zakochana kobieta zrobi wszystko dla swojego mężczyzny. A Twoja kobieta stoi w rozkroku między Tobą a Bylym zasłaniajac się dobrem (?) dziecka i rzekomą traumą z dzieciństwa. Tak to widzę.

A ja bym ją pogonił na drzewo... po przeczytaniu wątku uważam, że jest przebiegłą żmiją, która kalkuluje co je się bardziej opłaci,
a Radeusz jest tylko narzędziem w jej rękach i łatwiej jej zrobić coś jego kosztem, bo wie że ma go w garści i czuje się bezpiecznie...
kontakty z ojcem jednak będą się odbywać na zasadach, które ona uzna za "dobre dla dziecka" pod co sobie podciągnie wszystko,
aby tylko jej było dobrze i wygodnie. Na początek pozbędzie się z domu intruza, który nie jest jej tam chwilowo do niczego potrzebny,
a tylko się rzuca i sieje ferment. Po co jej to, do czego? Wystarczy że kiwnie palcem i Radeusz leci z jęzorem spełniać jej kaprysy,
to w jakim celu ona ma go w swoim domu trzymać, tolerować jego wyskoki i znosić brzęczenie nad uchem "co twój były jeszcze tu robi..."
No co robi, przebywa, nie widać? Dzieckiem się opiekuje znaczy. Dwoje dorosłych widocznie za mało, jeszcze eks fagas potrzebny.

Wrażliwa osóbka, która błądzi i nie chce krzywdy dla nikogo, ma już w głowie gotowy scenariusz jak to wszystko rozegrać.
Role zostały dawno rozpisane, tylko trzeba jeszcze ogarnąć detale fabuły, żeby podtrzymać napięcie do samego końca,
zanim panowie się połapią, że tak naprawdę grają tutaj trzecioplanowe epizody, a ich postacie i wątki wplecione w historię,
nie mają w zasadzie większego znaczenia dla jej zakończenia. Prawdziwy bohater dopiero nadejdzie i nie jest to żaden z nich...

I w sumie przepraszam ale pozwoliłam sobie poczytać posty anderstud...i sorry wychodzi z nich mały choć ponad 40 letni facet który zaprawdę nie lubi kobiet...jedyna pozytywna rzecz jaka przeczytałam to te o botkach z fredzelkami...ale i tak widać tu skończyło sie słabo...wiec jak ktoś taki może uważać sie za guru w kwestii uczuć i emocji skoro są mu obce...jedyne co widzę to chłodna kalkulacja czy mi przypasi czy nie...jeszcze nie dotarłam do portalu randkowego ale wydaje mi sie że nie kazdy ma zamrozony kalkulator w dłoni i liczy . Czemu skoro taka " wielka miłość " Cię spotkała do tego obustronna nie chciałeś walczyć? Bo kalkulator miał nowe baterie...czy co..bo przecież to jest farsa jakas

Marianna jakbyś chciała popisać o botkach z frędzelkami zapraszam do mojego tematu;) ale nie gwarantuję że autor historii Ci odpisze:)
popatrz się na sytuację autora, nie zmieniającą się od tak długiego czasu, nie wygląda żeby w tym związku była jakaś równowaga, zauważ że więcej osób doradza autorowi podobnie, dosadny opis tej sytuacji uważam tu za pomocny.

No dobrze nudny trudny...ale weźmy pod uwagę że wchodzą tu osoby Szukające pomocy ewentualnie dobrego słowa a jednak znamy tylko opinie i kwestie jednej że stron które są tu aż trzy jak widać....ja jestem ciut odrobinę w stanie zrozumieć kobietę która prawdopodobnie sie miota...i gdyby zechciała opowiedzieć jak ona widzi te sytuację mielibyśmy 75 procent poglądu na całość...ja np mam koleżankę która nie chce alimentów od męża ale ustaliła że ma brać bliźniaków na mc wakacji..i ferie..zrobila to dla " świętego spokoju" niektórzy mężczyźni nie odchodzą godnie i robią masę ceregieli

Wybacz Marianno, ale.to co Ty nazywasz delikatnością pachnie albo wyrachowaniem, albo zwyczajną głupotą. Po prostu brakiem wyobraźni..Nie chce mi się rozwijać tematu, bo chyba większość to dostrzegla.
Autorowi radzę jasno i spokojnie postawić warunki wobec tej Pani i tego się trzymać.
Póki co chyba nie pisał się na uklad dwóch mężów i żona,. Jak tatuś na jaja to niech zapewni.sobie warunki pobytu z dzieckiem w swoim domu.
A jak niedorosły i niezdolny do opieki nad swoim dzzieckiem, to może Radeusz go adoptuje?
Miłość macierzy'ńska nie zwalnia od używania mózgu..