Co dyskwalifikuje potencjalnego partnera /partnerkę - Netkobiety.pl

Jeśli się dowiecie że pietruszkę zamknęli za bieganie z siekierą po ulicy z żądza mordu w oczach, to tu jest dowód kogo goniła i kto ją do tego doprowadził :-D

Z góry Przepraszam :-D

Toteż nie o przekomarzaniu pisałem. Są lepsze sposoby niż "przepraszam"

Jestem w związku z facetem, który ma oczy jak Salvatore Lucania, jest rozwodnikiem i ma przeszłość kryminalną. Cechy, które są tutaj tak negowane.

No chyba wiem o co chodzi, to że nie uważam za stosowne publicznie prać brudy czy robić forumowe psychoanalizy nie znaczy, że piszę to co piszę żeby się droczyć.

To w takim razie się nie zrozumiemy, bo jak mi kiedyś gość zrobił awanturę o to, że ponoć nie tak się tak odezwałam do kogoś, jak on by sobie życzył, a potem uważał, że jak przeprosił, to daje mu to prawo do zrobienia takiej samej awantury o innego gościa za dwa dni i nie można tego łączyć, bo przecież za tamtą przeprosił... to sorry, ale zostaje mi jedynie podziwiać Cię, że w takim czymś żyjesz te ileś lat

Myślę, że Twoja ślubna ma inne uroki poza tym i dlatego ten problem - jeśli jest ten sam, o którym ja mówię - zszedł na daleki plan

Fizyczne:

- pracownik fizyczny za najniższe stawki
- brak higieny i dbania o siebie(trądzik, brudne poobgryzane paznokcie)
- beznadziejna fryzura typu "boki krótki góra długo"
- źle dopasowane ubrania tj: nie modne, za duże/małe, złe kolory
- zbyt duża nadwaga / zbyt chudy
- za bardzo umięśniony przy małej ilości tłuszczu, goście po sterydach
- niżsi niż 175 przy których czuję się jak Matka a nie kobieta

Charakter:
- brak pewności siebie
- marudzenie
- niezaradność życiowa
- brak podstawowych umiejętności: pranie, gotowanie, sprzątanie, drobne majsterkowanie typu założenie kontaktu, naprawa kranu itp
- nieśmiałość
- brak przebojowości
- nudne życie
- brak pasji i zainteresowań (oglądanie meczy w TV i "motoryzacja" to nie zainteresowania)
- brak znajomych / przyjaciół
- zbyt wiele koleżanek, typ bawidamka
- spokojny domowik
- weekendowy imprezowicz
- skrajny rasista, narodowiec, korwinista, szowinista, mizogin
itp itp

Już któryś raz pada feminizm.
Czy może ktoś wyjaśnić, co jest tak odrzucające w feministkach?

Też mnie troszkę razi, że z jednej strony ma to nie być "karyna o niskich właściwościach intelektualnych", ani "bluszcz" i mieć w życiu pasje; ale własnego zdania i kaski to już nie.
Aż mi się przypomniał punkt 13-ty z mojej listy

O co Ci kobieto chodzi ? Jasno okreśłiłem swoje punkty. Masz problemy z czytaniem ze zrozumieniem ? Czy tylko szydzisz ?
Temat jest o cechach, które dyskwalifikują potencjalną partnerkę albo o braku pozytywnych cech.
Posiadanie pieniędzy to tak oczywista rzecz, że nie muszę tego umieszczać.
A posiadanie własnego zdania to temat rzeka.

Nie o to chodzi MuseHudson. To o czym mówisz to raczej pasożytowanie. Dziewczyna może mieć pracę oraz swoje pieniądze ale ciagle na mnie wisieć. Ciągle domagać się uwagi ( atencja), komplementów lub ciągłego spędzania z nia czasu. O to mi chodziło. Jest wiele kobiet, które są niezależne finansowo i psychologicznie i jakoś nie są feministkami. Ba one sie feminizmem brzydzą. Mówią, że feminizm to słabość a nie siłą kobiet. Piszę to z rozmów przeprowadzonych z takimi silnymi kobietami.

To jesteś w błędzie. System tego chce aby kobiety tak myślały. To jest napędzanie permanentnej rewolucji społecznej.
Feminizm jest tylko jeden. To podsystem marksizmu. Chodzi o teorię wyzwolenia.

Kiedyś chłopów i robotników też wyzwalano wmawiając im, że ich wrogiem jest arystokracjia i kapitalisci. Wiadomo jak się to skończyło. Społeczeństwu niemieckiemu też wmówiono, że za kryzys gospodarczy i ich biedę odpowiedzialni są Żydzi. Wiadomo jak to się skończyło. Teraz wmawia się kobietom, że za cierpienie i zniewolenie kobiet odpowiada jakiś mityczny patriarchat białych suprematystów, którego notabene nie ma w Europie od kilkudziesięciu lat.

Naprawdę można być kobietą niezależna i silną bez feminizmu. Społeczeństwo jak i cywilizacjia ciągle ewoluuje. Bardzo powoli ale jednak. Nie mieszaj do tego ideologii bo sufrażystki nie mają niz wspólnego z tą mizoandryczna bańką spekulacyjną.

Poczytaj Karola Marksa, historię Marksizmu, Ericha Fromma, Wilchema Reicha autora rewolucji seksualnej ( ucznia Zygmunta Freuda).

Przestań myśleć zerojedynkowo. Można być niezależną kobietą, która korzysta z osiągnięć naukowych i technicznych i nie utoższamaić się z feminizmem. Tak samo jak można być członkiem partii SLD wierzącym w chrześcijańskiego boga.

Myślę że elaborat nie będzie nikomu potrzebny. Dla większości mężczyzn feminizm to rodzaj damskiego terroryzmu. Dla faceta to coś a'la pussy riot. Baby dążące do udupienia faceta. Niewielu mężczyzn skojarzy feminizm z równouprawnieniem, z tym że w firmie w której pracowałem, kobieta na identycznym stanowisku zarabiała 30% mniej niż mężczyzna i tym że ja w tym kontekście też jestem feministą.

Feminizm jest postrzegany przez mężczyzn jako zaprzeczenie męskości, jako zakwestionowanie męskości. Jest postrzegany jako strzał prosto w najczulszy męski punkt. Punkt przesądzający o naturalnej dominacji płci męskiej nad żeńskią. Feminizm przeciwstawia się takiemu postrzeganiu wzjemnego funkcjonowania obu płci. Bo wzajemne funkcjonowanie płci opiera się na uzupełnianiu, a nie na przewadze jednej płci nad drugą. W przypadku feminizmu chodzi o uwypuklenie, że płeć męska nie dominuje nad żeńską

Te samodzielne i pracujące kobiety, które „brzydzą się feminizmem” nie mogłyby być niezależne GDYBY NIE feminizm. Nistety, ale „brzydzenie się” feminizmem zazwyczaj świadczy o poważnych brakach w wykształceniu.

Jak wcześniej wspomniałem to nie jest feminizm, a feminazizm. Ale jak widać te pojęcia są bardzo ze sobą mylone, m.in dlatego że feminazistki fałszywie i błędnie określają siebie mianem feministek.

Ha ha no właśnie. Propagandyści chcą abyście drogie panie tak myślały. Powiedz mi Husky gdzie byłby feminizm gdyby nie nastąpiłby gwałtowny wzrost świadomości ludzkosci poprzez rozwój technologii i nauki ?

Nie, nie napisałeś tutaj CZYM jest feminizm. Wypaczeniem kobiecości, ale w jakim sensie?
Tu jest masa słów, które tak naprawdę nic nie znaczą. A ja czekam na konkret. Czym wg Ciebie jest feminizm? Nie chodzi mi o to, co o nim myślisz, ale o to, czym jest. Definicja.

Ojej, A co masz do zaoferowania w ramach Twoich poglądów, jako mężczyzna, żebym chciala zrezygnowac z tego feminizmu i femininazimu. Przekonaj mnie, jako kobietę. Przekonaj mnie, ze właśnie TY jako człowiek odmiennej płci jesteś tym, którego wszelkie cechy i przymioty są dla mnie tym, czego najbardziej w życiu pragnę i potrzebuję
Innymi słowy, przekonaj mnie, żebym chciała, z innych pobudek niż własna przyjemność, rozłożyć przed Tobą nogi

To ty się mylisz. Nie ma czego takiego jak feminazizm. To jest jakaś nowomowa. Tak samo jak nie ma czegoś takiego jak lewactwo. Jest tylko i wyłącznie lewica. Na czym twom zdaniem powinno polegać równouprawnienie ?

Podałem dużo informacji i wskazówek. Kto szuka ten znajdzie. Proszę bardzo podaję tobie historię feminizmu z podziałem na jego różne odmiany. Wszystko sprowadza się do rewolucji tworzącej "nowego człowieka". To pewna kostka domina, która jest pewnym ciągiem zjawisk rozłożonych w czasie. Czy to jest dobre czy nie to już zostawny odpowiedź dla przyszłych pokoleń. Pamiętaj LAdy Loka im bardziej wychylisz wahadło w lewą stronę tym mocniej ono wróci w prawą. Zasada dążenia do homeostatu systemu.

"Feminizm to ideologia określająca i uzasadniająca cel, jakim jest równouprawnienie kobiet. Ponieważ nie wiadomo dokładnie, co oznacza pojęcie "równouprawnienie kobiet" i czy oprócz równości praw obejmuje ono również równość obowiązków, nie wiadomo co oznacza pojęcie feminizm i dlatego odmian feminizmu jest bardzo wiele.

Gdyby np. w USA wprowadzono obowiązkową służbę wojskową oraz pełne równoprawnienie kobiet i gdyby czołową postfeministkę i teoretyczkę ideologii gender Judith Butler uznano za zdolną do służby wojskiej i skierowano jako człogistkę albo saperkę na pustynne poligony Nevady to nie jest wykluczone, że mogłaby ona nabrać pewnych wątpliwości co do definicji pojęć.

Wprawdzie początki feminizmu wiąże się z okresem Rewolucji Francuskiej, a za pierwsze feministki uważa się francuską pisarkę Olimpię de Gouges (1748-1793), autorkę „Deklaracji Praw Kobiety i Obywatelki” (1791), zgilotynowaną w 1793 r., oraz angielską pisarkę Mary Wollstonecraft (1759-1797), autorkę „Obrony Praw Kobiet”, ale walka o równouprawnienie kobiet jest stara jak cywilizowany świat i nie jest jednoznaczna z celami feminizmu. Np. polskie Emancypantki (grupa Narcyzy Żmichowskiej działająca w latach 1930-1850) walczyły o równouprawnienie kobiet, ale niesłusznie uznawane sa za prekursorki feminizmu. Podobnie było z tzw. sufrażystkami walczącymi o prawa wyborcze dla kobiet. Maria Skłodowska-Curie była wyemancypowaną ateistką, ale feministką na pewno nie była.

Z feminizmem było trochę podobnie jak z surrealizmem. Surrealiści odwoływali się wprawdzie do freudowskiej psychoanalizy, ale Freud uważał Bretona za niebezpiecznego wariata.

W gruncie rzeczy jedynym wspólnym mianownikiem wszystkich odmian feminizmu, odróżniającym je od innych ruchów emancypacyjnych nie jest dążenie do równouprawnienie kobiet, ale dążenie do zmiany systemu społecznego na taki, w którym to równouprawnienie jest - zdaniemfeministek - możliwe. Jednym słowem - feminizm to taka ideologia, w której warunkiem równouprawnienia kobiet jest zmiana systemu społeczno-politycznego. Stąd właśnie wynika naturalna zbieżność feminizmu z politycznymi nurtami lewicy.

Historię feminizmu dzieli się na trzy „fale”.

PIERWSZA FALA FEMINIZMU

Główny celem pierwszej fali feminizmu było przyznanie kobietom praw wyborczych (ruch sufrażystek), wyzwolenie ich spod prawnej zależności od ojców i mężów (np. w zakresie swobodnego dysponowania majątkiem), zapewnienie dostępu do wyższego wykształcenia i funkcji publicznych itp. Na przełomie wieków powstawały pierwsze stowarzyszenia sufrażystek: we Francji w 1876 r. Société de droit des femmes (Stowarzyszenie dla Praw Kobiet, od 1883 Société de suffrage des femmes (Stowarzyszenie dla Praw Wyborczych Kobiet) Hubertine Auclert, w Anglii w 1897 r., National Union of Women's Suffrage, Millicent Fawcett, a w 1903 r., Women's Social and Political Union - Emmeline Pankhurst.
W feministycznej mitologii główny nurt pierwszej fali związany jest z przedstawicielkami politycznej lewicy, całkowicie natomiast przemilcza się udział w nim prawicy. Tymczasem we Francji - ojczyźnie rewolucji – kobiety uzyskały prawa wyborcze dopiero po II wojnie światowej, a to dlatego, że tamtejszy ruch sufrażystek związany był przede wszystkim z chadecją i francuscy komuniści sprzeciwili się przyznaniu kobietom praw wyborczych uważając, że zwiększy to wpływ Kościoła. Kwestię rozstrzygnął dopiero dekret Prowizorycznego Rządu Charlesa de Gaelle’a z 1945 r. Od zakończenia II wojny światowej feminizm związał się niemal w całości z różnymi nurtami antykultury.

DRUGA FALA FEMINIZMU

Teoretyczne podstawy drugiej fali feminizmu dały książki Simone de Beauvoir „Inna płeć” (1949), Betty Friedan „Mistyka kobiecości” (1963), Kate Millett „Sexual politics” (1969). Celem drugiej fali nie było już formalne równouprawnienie kobiet, ale likwidacja przyczyn nierówności. Źródłem ruchu był fakt, że mimo formalnego równouprawnienia kobiet w dalszym ciągu nie osiągnęły one pozycji równej pozycji mężczyzn w strukturze społecznej, oraz utrzymywanie się kulturowego podziału ról społecznych ograniczających możliwości rozwoju kobiet. Chodziło przede wszystkim o tradycyjny model rodziny obciążającej kobiety obowiązkami wychowywania dzieci i prowadzenia domu, uniemożliwiającymi zdobywanie wykształcenia i udział w życiu publicznym. Ponieważ przyczynami upośledzenia kobiet była patriarchalny model rodziny i macierzyństwo jako skutek seksualnych relacji kobieta-mężczyzna, bezpośrednim celem ataku feminizmu drugiej fali były właśnie te instytucje.
Ciekawym rysem drugiej fali stał się konflikt między radykalnym feminizmem lewicowym a kierownictwem formalnie sprzyjającej feminizmowi Nowej Lewicy, w dalszym ciągu zdominowanym przez mężczyzn. Np. w Niemczech konflikt ten znalazł wyraz w obrzuceniu przez feministki pomidorami przywódców SDS (Niemieckiego Socjalistycznego Związku Studentów) i zakładaniu niezależnych „rad kobiet”.
Druga fala feminizmu miała ścisły związek z rewolucją seksualną lat 60-tych, jednak w odróżnieniu od początków tej rewolucji, w której aborcja traktowana była jako „techniczne rozwiązanie” niepożądanych skutków wolnej miłości, w jej fazie radykalnej aborcja uważana była jako wyraz programowej negacji macierzyństwa jako podstawowej przyczyny społecznego i kulturowego zniewolenia kobiety. Podobnej zmianie uległ stosunek feministek do seksu – w początkowej fazie uważanego za warunek wyzwolenia kobiety, w dalszych fazach jako wyraz patriarchalnego zniewolenia i upokorzenia kobiet przez mężczyzn. Do zmiany tej przyczyniła się w znacznym stopniu literatura takich pisarzy, jak D. H. Lawrence, Henry Miller czy Norman Mailer.

TRZECIA FALA FEMINIZMU

Trzecia fala feminizmu rozpoczęła się wraz z powstaniem popkulturowego ruchu „Riot Grrrl“, finansowanego przez grupę „Nirvana”. Ideę przedstawia wypowiedź jednej z aktywistek: „Grrrl chodzi oto, żeby obudzić w nas zbuntowane, pewne siebie, ciekawe świata dziesięciolatki, jakimi byłyśmy, zanim społeczeństwo wmówiło nam, że powinnyśmy być przyzwoitymi „ladies”, podobającymi się przyzwoitym chłopcom”. W odróżnieniu od politycznie zaangażowanego, „poważnego” feminizmu, trzecia fala tworzona była przez pokolenia urodzone i wychowane w antykulturze, a więc pokolenie, na które – z racji pogłębiającego się analfabetyzmu - nie działa już żadna bardziej skomplikowana ideologia i które nie jest w stanie reagować na inne hasła, niż zgrywa i demolka. Nie chodzi tu więc już o ideologię, ale o podtrzymywanie kolejnych, trendowych wersji „life style” utrzymujących masową publiczność w stanie bezpiecznej „rewolucji bezobjawowej”.

FEMINIZM ANTYKULTUROWY

„Popowa” trzecia fala feminizmu pozbawiona była jakichkolwiek ambicji politycznych (chociaż miała i ma polityczne skutki), ponieważ pojęcie polityki wykracza poza dostępny jej aparat pojęciowy. Zupełnie czym innym są natomiast nurty wywodzące się z drugiej fali, a odgrywające ważne znaczenie we współczesnej antykulturze. Reprezentują one różne rozumienia głównych haseł feminizmu.

FEMINIZM RADYKALNY

Początki radykalnego feminizmu dały amerykańskie organizacje „National Organization for Women (Betty Friedan, 1966), „New York Radical Women”, „Women's Liberation” z Berkeley czy „Bread and Roses” z Bostonu”. Teoretyczki: Shulamith Firestone, Catharine MacKinnon i Mary Daly. Jego celem była feministyczna rewolucja prowadząca nie tylko do likwidacji przywilejów dla mężczyzn, ale do zniesienia „różnic płci”. Właśnie problem różnicy płci stanowi główny motyw radykalnego feminizmu.

FEMINIZM RÓWNOŚCIOWY

W książce „Inna płeć” Simone de Beauvoir napisała słynne zdanie: „Nie rodzimy się kobietami, kobietami się stajemy”. Społeczne role przypisywane płci są wynikiem systemu władzy i wpływu kultury (w procesie wychowania), a zatem wprowadzenie równości płci wymaga zarówno likwidacji systemu władzy jak i systemu reprodukującego wzorce kulturowe.

FEMINIZM RÓŻNICOWY LUB KULTUROWY

Feminizm różnicowy jest – zgodnie z nazwą – zróżnicowany  sięga od uznania istotnych róznic między płciami jako podstawy taktyki walki o równouprawnienie, do całkowitej negacji istnienia obiektywnych różnic między płciami.
Jane Addams i Charlotte Perkins Gilman reprezentują pogląd, że decydującą rolę w rozwiązaniu kwestii płci odgrywać powinny szczególne cechy kobiecej psychiki, których brak mężczyznom i który to brak jest przyczyną społecznych konfliktów. Z jednej strony więc ten nurt akceptuje zróżnicowanie płci, z drugiej strony prowadzi do takich koncepcji, jak feministyczny pacyfizm (Bertha von Suttner) opierający się na rządach kobiet obdarzonych większa wrażliwością niż mężczyźni.
Carol Gilligan stwierdziła, że biologicznie uwarunkowane różnice płci, a przede wszystkim macierzyństwo i doświadczenie ciąży skutkuje powstaniem specyficznie kobiecej moralności i swoistej „filozofii opiekuńczości”, mającej przewagę nad moralnością mężczyzn.
Nurt feminizmu różnicowego reprezentowany prze francuską feministkę Luce Irigaray postuluje konieczność podkreślania różnic między płciami, służące uwypukleniu i rewizji symbolicznej warstwy tradycyjnego systemu patriarchalnego.

FEMINIZM GYNOCENTRYCZNY

Od połowy lat 80-tych część feministek uznała wcześniejszy radykalny feminizm za zamknięty rozdział feminizmu humanistycznego i proklamowała nowy feminizm gynocentryczny. Oparty nawspólnym doświadczeniu kobiet jako odrębnej płci. W tym nurcie, przypisującym kobietom odrębną „inteligencję socjoekologiczną” odżyła myśl o przywróceniu znaczenia matriarchatu jako wzorca struktury nowego społeczeństwa.

FEMINIZM SPIRYTUALISTYCZNY

Podobny w skutkach, ale zupełnie odmienny w podstawach jest nurt feminizmu odwołujący się do spirytualizmu, okultyzmu i neopogaństwa, oraz mitu kobiety jako „czarownicy” i kultów „bogini-matki”, „bogini płodności” czy „bogini-Ziemi”. Wywodzi się on ze związanego z ruchem Wikka neopogańskiego kultu „Wielkiej Bogini”.

FEMINIZM MARKSISTOWSKI

Feminizm w każdej postaci jest próbą przezwyciężenia różnic między płciami (uznawanych za naturalne lub będące wytworem społeczeństwa i jego kultury) prowadzącymi do najróżniejszych „nierówności” odczytywanych jako „niesprawiedliwość”. Skrajną formą takiego traktowania relacji płci jest feminizm marksistowski, w którym zasadniczy i nierozwiązywalny konflikt klasowy zastąpiony został konfliktem płci. Główną postacią feminizmu marksistowskiego była kanadyjsko-amerykańska feministka Shulamith Firestone. Krańcowym postulatem tego nurtu jest przejęcie prokreacji przez techniki genetyczne uwalniające kobietę z obowiązku rodzenia dzieci, a więc znoszące główną przyczynę społecznych nierówności.

FEMINIZM DEKONSTRUKTYWISTYCZNY CZYLI POSTFEMINIZM

Feminizm po II wojnie światowej związany jest z historią neomarksistowskiej antykultury i jego zwieńczeniem jest feminizm dekonstruktywistyczny, reprezentowany przez Judith Butler, specjalistkę w zakresie retoryki i językoznawstwa. Ten nurt jest rozwinięciem feminizmu równościowego Simone de Beauvoir i traktuje zarówno płeć biologiczną jak i społeczną tożsamość płciową jako konstrukty kulturowe. Zgodnie z zasadą dekonstrukcji, konstruktu powstałe w procesie socjalizacji mogą być zdekonstruowane, czy zdemontowane w wyniku intelektualnej analizy.
Zasada feministycznego dekonstruktywizmu jest następująca: „Płeć” jest społecznym konstruktem, a zatem takim samym konstruktem jest „kobieta”. Te (i wszystkie inne) konstrukty stanowią ograniczenie ludzkiej wolności, a ich celem jest narzucenie człowiekowi ról korzystnych dla społeczeństwa jako całości. Społeczeństwo tworzy więc konstrukty w swoim interesie i wbrew interesowi każdego człowieka, niezależnie od tego, czy określimy go jako mężczyznę czy jako kobietę. Różnice między osobnikami identyfikowanymi jako ta sama płeć mogą być większe, niż między osobnikami różnych płci. Tematem feminizmu nie jest więc sytuacja kobiety (bo czegoś takiego nie ma), ale „człowieka”, a jego celem nie jest wyzwolenie kobiety, ale „subiektywizacja” człowieka jako istoty ludzkiej. Ta subiektywizacja skłania człowieka do przekształcania stosunków społecznych. Jeśli jednak nie istnieje coś takiego, jak obiektywna tożsamość płciowa, to warunkiem stworzenia pola dla ludzkiej aktywności jest likwidacja konstruktów tożsamości płciowej. Jeśli jednak likwidacja tożsamości płciowej jako kryterium klasyfikacyjnego istot ludzkich ma być skuteczne, to musi ono wykraczać poza zniesienie rozróżnienia dwóch płci (bo są to tylko konstrukty) i wprowadzenia trans- i wielopłciowości we wszystkich jej odcieniach.
Koncepcja współczesnego feminizmu dekonstruktywistycznego (postfeminizmu) jest poprawna z logicznego punktu widzenia, jednak całkowicie błędna w warstwie merytorycznej, ponieważ opiera się na błędnych założeniach, co bardzo utrudnia rzeczową dyskusję.

PRAWDZIWY PROBLEM FEMINIZMU

Prawdziwy problem współczesnego feminizmu nie tkwi w stwierdzeniu istnienia uwarunkowanych kulturowo i reprodukowanych w procesie wychowania stereotypów, skutkujących społecznym i ekonomicznym upośledzeniem kobiet. Takie stereotypy istnieją, chociaż dyskusyjny jest stopień i charakter owego „upośledzenia”. Prawo do ustalania, czy upośledzenie to ma charakter obiektywny, czy subiektywny jest uzurpacją dokładnie taką samą, jak ustalanie, czy człowiek dobrowolnie chodzący do pracy i czerpiący z niej satysfakcję jest nieświadomym swego upodlenia niewolnikiem i czy człowiek radośnie taplający się w błocie jest człowiekiem prawdziwie wyzwolonym. Takie oceny mogą być przedmiotem dyskusji opartej na rzetelnej analizie faktów i bilansie strat i korzyści.
Prawdziwy problem współczesnego feminizmu polega na tym, że swoje oceny opiera on na obrazie rzeczywistości sprzecznym z ustaleniami nauki. Wprawdzie w ramach każdej z nauk ich ustalenia bywają przedmiotem fachowych sporów, ale spory te dotyczą raczej interpretacji faktów niż samych faktów.
Tymczasem wyniki wieloletnich badań w dziedzinie socjologii, psychologii rozwoju, psychiatrii, neuropsychologii, psychofizjologii, itp. wskazują jednoznacznie na to, że spośród wszystkich zachowań składających się na tzw. tożsamość płciową można wyodrębnić takie, które powstają pod wpływem środowiska kulturowego i mogą być modyfikowane nie powodując destrukcji osobowości, a jedynie zmianę formy jej manifestacji, oraz takie, które wynikają z biologicznej struktury człowieka, do której należy odmienność biologicznej płci. Próby zmiany tych zachowań, a więc próby kulturowej zmiany tożsamości płciowej uwarunkowanej biologicznie wywołują reakcję obronną, a prowadzone wbrew biologicznym predyspozycjom prowadzą do destrukcji osobowości o skutkach znacznie szerszych niż kwestie płci.

LEWICOWA NATURA WSPÓŁCZESNEGO FEMINIZMU

Współczesny feminizm postuluje równouprawnienie płci, ale nie potrafiąc wskazać skutecznych sposób jego realizacji dąży do ich zrównania, czy pozbawienia cech odróżniających. W gruncie rzeczy jest to powtórzenie starego, lewicowego schematu, zgodnie z którym zamiast tworzyć system coraz lepiej odpowiadający potrzebom realnie istniejącego człowieka, próbuje się stworzyć „nowego człowieka”, coraz lepiej odpowiadającego potrzebom społecznej utopii. "

Dlaczego chesz znać moje zdanie ? Chcesz mnie podpuścić abym został zbanowany albo żeby mnie tutaj kobiety zlinczowały ? Masz mnie za durnia ?

Dobrze napiszę to najłagodniej jak się da. I tak znajac życie wykpicie to co napiszę. Typowy objaw ignorancji.

Dla mnie FEMINIZM jest semantycznym bełkotem, filozoficzną bzdurą sprzegniętą w naturalny ewolucyjny procesz rozwoju świadomości mas ludzkich. W tym przypadku kobiet. Tak samo jak z egoizmu zrobiono filozofię obiektywizmu Rand czy z nieposiadania dzieci filozofią Antynatalizmu. Po co dorabiać filozofię do czegoś tak naturalnego ? Ten proces budzenia się kobiet wynika z rewolucji informacyjnej ( rozwój technologiczny i naukowy) a nie z ideologii. Popatrz na kraje islamskie. Nawet tam coś rusza. Owszem ideologia może ten proces przyspieszyć ale równocześnie może go też wypaczyć. Każda ideologia, filozofia, system czy cywilizacja ma swój okres przydatności. Gdy ten okres się skończy to system czy ideologia się wypacza i zaczyna zjadać własny ogon.

Napisałem swoją opinię. Patrz wyżej. Sprzed 200 lat.... A jakie są zasługi feministek ze współczesnych czasów ?
Ale ja tego nie neguję. Chodzi mi o to, że dzisiejszy feminizm jest karykaturą i feministki często walczą o coś co już od dawna mają a nie potrafią docenić. To mi przypomina Trockizm czyli permanentną rewolucję.

Ideologia jest po to aby zniszczyć tożsamość jednostek i wprowadzić podziały w społeczeństwie. Ludzie walczą razem i razem zginą.....

To tyle z mojej strony w tym temacie. Dobranoc i miłego wieczoru.

Mordimer offtopujesz i zaniżasz poziom dyskusji.
Jest to wątek "co dyskwalifikuje partnera/partnerkę". Pytałam Ciebie co znaczy słowo feminizm i w jakim kontekście ty go używasz(i inne osoby które to dały u siebie na liście). Jak sam zauważyłeś jest wiele nurtów feminizmu i to pojęcie jest wieloznaczne. Czy mówiąc nie lubię feministek masz na myśli feministki: pierwszej, drugie, trzeciej fali, post-feministki, feministki marksistowskie? Użyłeś mnóstwa słów, ale w żadnym miejscu nie odpowiedziałeś na moje pytanie. Jest to oczywiście wszystko bardzo ciekawe, ale zamiast bić pianę, wklejać linki i rzucać frazesami, może warto by było, żebyś jednak nam wyjaśnił nie historię feminizmu, nie polecił książki, nie ostrzegał przed propagandystami, ale to kim dla ciebie jest współczesna feministka która nie nadaje się na potencjalną partnerkę.
Ja np. dyskwalifikuje osoby bezrobotne. Ktoś mógłby się zapytać co to znaczy. Dla mnie np. student nie jest osobą bezrobotną, rencista i emeryt też, ktoś kto utrzymuje się z inwestycji których dokonał w przeszłości, rentier, freelancer, artysta szukający weny. Nie podaje statystyk, ani histori bezrobocia w Polsce, a precyzuje kogo mam, a kogo nie mam na myśli. Bo dla kogoś np artysta i student może być też osobą bezrobotną, a dla mnie nie jest.
Tylko o to mi chodziło. Spotykasz kobietę która sama się utrzymuje, jest samodzielna życiowo, umie sobie naprawić auto(alb przynajmniej podrzucić do mechanika) i sama decyduje na którą partię głosuje. Nie lubi gotować i nie planuje założenia rodziny. Czy to jest feministka, którą dyskwalifikujesz? Jeśli nie to kto nią jest? Chodzi o elaborat, napisany TWOIMI WŁASNYMI SŁOWAMI, żeby dyskusja mogła się toczyć dalej. Tak samo wcześniej ktoś miał problem co to znaczy "napakowany, fit-terrorysta, przesadnie umięśniony", Panie służyły swoją opinią, a nawet i zdjęciami. Widzisz jakie to proste? Nikt nie przytoczył biografii Arnolda Schwarzenegera, nie powiedział ile bierze na klate, tylko odpowiedział na wątpliwości innego forumowicza.

Mizoandria to nie jest nurt feminizmu! No weźcie przestańcie z tym feminizmem i obczajcie sobie słownik jakiś.

Poważnie, czy to jest jakaś zmowa, albo tajny kod? Tak trudno wyjaśnić co ta enigmatyczna feministka znaczy i dlaczego się pojawia wszędzie jako wadliwa partnerka?

Nie pisz proszę elaboratu, bo po tym co już napisałeś, to wiadomo, że nic to mądrego nie będzie. Szkoda bajtów, kilowatów, voltów itd.

Bo akurat TE kobiety o których wspomniałaś nie potrafią czytać bądź co gorsza należą do tej drugiej grupy przeze mnie opisanej?

Mowa była o różnicy między równouprawnieniem a dominacją jednej płci nad drugą(w tym przypadku kobiet nad mężczyznami) oraz dlaczego to drugie się nie powinno nazywać feminizmem, a nie o tym bym miał Cię o czymkolwiek przekonywać, tym bardziej do tego byś rozkładała przede mną nogi! :rotfl:
Nawet nie mam pojęcia skąd to wytrzasnęłaś.

[ciach! raptem jedno okienko wyżej prosiłam, aby nie robić off topu - zdecydowanie nie po to, by sobie pouprawiać sztukę dla sztuki]

Ja tez moge uzupelnic liste

-agresywosc w dyskusji
-waskie horyzonty
-brak tolerancji

Mogłabym jeszcze dodać:
- mazgajowatość wobec najmniejszych niepowodzeń i trudności
- przewrażliwienie na wszelką krytykę
- defensywna postawa życiowa
- ciapowatość

Ja dorzuce moze - niechec do kompromisow, sztywnosc w poglądach.
Brak elestycznosci w rozmowie.

A ja dorzucę:
- pieprzenie o relatywizmie moralnym

Kolega mnie natchnął