Kiedy nadejdzie koniec - Netkobiety.pl

Kacerz, no tak brzmi, po prostu. Dzieci tak mówią, takie długie frazy układają, jak ta z kobietami - właśnie tak naiwnie to brzmi. Prościej wytłumaczyć się już nie da, wybacz.

Co do pretensjonalnosci,  miałam na myśli coś z poprzedniego twojego postu:
"Poezja służy do tego, żeby mówić o sprawach, o których powinno się milczeć. Niewiele jest innych środków, które ludzkość wypracowała dla osiągnięcia tego celu."

gojka102, ja nie piszę, ze wiem lepiej, tym bardziej nie tłumaczę. Piszę, że mi to bardziej pachnie próbą literacką.
adiafora, nie pamiętasz już pewnie tych czasów, kiedy pod twoim cudnym szumnym-dumnym nickiem miałaś taki sam podpis "wróżka bajuszka"? A po paru kolejnych postach miałaś podpis "szamanka"? No pani patrzy, już się nie pamięta, jak to było, co? Ciekawe, czy sama będę miała czas dorobić się kiedykolwiek statusu "netkobiety/przyjaciółki forum".

Fraza to tyle ile instrument uciągnie, bez konieczności robienia przerwy. W mowie np. przerwy na oddech, w akordeonie tyle ile ręka uciągnie, do powrotu miecha.

balin napisał/a:

Fraza to tyle ile instrument uciągnie, bez konieczności robienia przerwy. W mowie np. przerwy na oddech, w akordeonie tyle ile ręka uciągnie, do powrotu miecha.

Gram na skrzypcach
Balin -fraza w muzyce to po prostu dwutakt Nie wiem kto Cię muzyki uczył i nawet nie chcę wiedzieć czy coś masz z nią wspólnego
Z tym,ze widzisz,tu nie chodziło o frazę muzyczną ani trochę.

Serio,ktoś tak pomyślał? Mnie chodziło raczej o to,że siiisz się na pseudo literacką krytykę używając błędnie zwrotu,którego nie rozumiesz.

Wiesz,ja wcale nie twierdziłam nigdy,że fraza nie może mieć przecinka.
Frazą jest takie utarte, powtarzane zdanie w tej samej lub podobnej formie.Czyli frazami są przysłowia,powiedzenia,aforyzmy.
Więc nie każde zdanie jest frazą ale fraza jak najbardziej może być wyrażona za pomocą zdania.

Marakujka-to Ty wypowiadasz się bardzo dyletancko:)
Gdzie Ty tu widzisz frazę? Nie odróżniasz  frazy od zdania.
Znasz takie dzieci co mówią długimi FRAZAMIi? Serio? big_smile

Wydaje mi się, ze jednak nie rozumiesz. Ciało możesz skremować, nikt nim dysponował nie będzie . Są osoby, którym nie zależy na odwiedzaniu bliskich na cmentarzu, ale są takie, którym to bardzo pomaga przeżyć. Dlatego takie egoistyczne podejście(tak to odbieram), może sprawiać przykrość niektórym bliskim.  Nie życzysz sobie danych na nagrobku, to ustal jakiś cytat, myśl i inicjały czy ksywkę, lub cokolwiek innego, zażycz sobie sam krzyż i posadzenie kwiatków, bez nagrobka... ale nie pozbawiaj niektórych żyjących tego miejsca.
Uwierz mi, że ci NIEKTÓRZY sobie mogą nie poradzić.

tajemnicza75 napisał/a:

Wydaje mi się, ze jednak nie rozumiesz. Ciało możesz skremować, nikt nim dysponował nie będzie . Są osoby, którym nie zależy na odwiedzaniu bliskich na cmentarzu, ale są takie, którym to bardzo pomaga przeżyć. Dlatego takie egoistyczne podejście(tak to odbieram), może sprawiać przykrość niektórym bliskim.  Nie życzysz sobie danych na nagrobku, to ustal jakiś cytat, myśl i inicjały czy ksywkę, lub cokolwiek innego, zażycz sobie sam krzyż i posadzenie kwiatków, bez nagrobka... ale nie pozbawiaj niektórych żyjących tego miejsca.
Uwierz mi, że ci NIEKTÓRZY sobie mogą nie poradzić.

Czy skremowane ciało, przestaje być mną? To nadal jestem ja, tylko w zupełnie innej formie. Poza tym, nie lubię cmentarzy. Aż mną teraz wzdryga, że mogłabym leżeć obok jakiegoś innego ciała, czy skremowana, czy nie. O, moja głowa oddalona o jakieś pół metra czy metr od stóp jakiegoś Kowalskiego. Niee, to nie dla mnie, sorry. Fuj.
Tajemnicza, doskonale rozumiem. Ale, jak wyżej napisałam - nie kcę. (Przynajmniej na razie, bo może zmienię kiedyś zdanie). Po prostu nie kcę. Ja kcę w kosmos albo na pustynię. Koniec, kropka.

A tak przy okazji, to skąd zakładasz, że ktokolwiek będzie chciał mnie odwiedzać na tym cmentarzu? - Pytanie retoryczne.

marakujka napisał/a:

tajemnicza75 napisał/a:

Wydaje mi się, ze jednak nie rozumiesz. Ciało możesz skremować, nikt nim dysponował nie będzie . Są osoby, którym nie zależy na odwiedzaniu bliskich na cmentarzu, ale są takie, którym to bardzo pomaga przeżyć. Dlatego takie egoistyczne podejście(tak to odbieram), może sprawiać przykrość niektórym bliskim.  Nie życzysz sobie danych na nagrobku, to ustal jakiś cytat, myśl i inicjały czy ksywkę, lub cokolwiek innego, zażycz sobie sam krzyż i posadzenie kwiatków, bez nagrobka... ale nie pozbawiaj niektórych żyjących tego miejsca.
Uwierz mi, że ci NIEKTÓRZY sobie mogą nie poradzić.

Czy skremowane ciało, przestaje być mną? To nadal jestem ja, tylko w zupełnie innej formie. Poza tym, nie lubię cmentarzy. Aż mną teraz wzdryga, że mogłabym leżeć obok jakiegoś innego ciała, czy skremowana, czy nie. O, moja głowa oddalona o jakieś pół metra czy metr od stóp jakiegoś Kowalskiego. Niee, to nie dla mnie, sorry. Fuj.
Tajemnicza, doskonale rozumiem. Ale, jak wyżej napisałam - nie kcę. (Przynajmniej na razie, bo może zmienię kiedyś zdanie). Po prostu nie kcę. Ja kcę w kosmos albo na pustynię. Koniec, kropka.

A tak przy okazji, to skąd zakładasz, że ktokolwiek będzie chciał mnie odwiedzać na tym cmentarzu? - Pytanie retoryczne.

Tu się zgadzam z Marakujką-czy wspominamy bliskiego zmarłego tylko jak odwiedzamy jego grób? No, bez jaj. Dla mnie życzenie bliskiej mi osoby w kwestii tego w jaki sposób mam zadbać o jego pochowanie jest priorytetem a nie wymagania mam,cioć i babć żeby miały gdzie kwiatki położyć.I moi bliscy o tym wiedzą.I nie robią z tej spraw kwestii-bo sobie nie poradzą,To jest bardzo egoistyczne a nie fakt,że chcemy by tak a nie inaczej nas pochowano,rozsypano,dano na pożarcie zwierzakom czy umieszczenie na farmie ciał. Mam się kurde nawet po śmierci dopasowywać do wymogów rodziny?

gojka102 napisał/a:

[
widzę,ze jesteś typem,który próbuje za wszelką cenę dopasować rzeczywistość do faktów.A jak się daje to tym gorzej dla faktów,nie?
Jak pokażesz mi na piśmie ten "utarty zwrot" to Ci uwierzę.Jesteś totalną dyletantką.Bo dorabianie słabej ideologii do tego co twierdzisz nie czyni Cię nagle erudytą.
Co Ty masz z tym przecinkiem? Gdzie Ty wyczytałaś,że frazy nie mają przecinka? Na zadane.pl? Podałam Ci przecież źródła-sama o nie prosiłaś.
Dobra,ja mam już dosyć Twego dziecinnego upierania się przy swoim.
Kacerz-wybacz za zamieszanie wokól Twego postu ale widzisz tak wyszło,że jedno słowo marakujki spowodowało,że został on przywołany wielokrotnie,jednak nie ze względu na autora

O, jaka nerwowa. Tak,a ty w swojej mondrości moze racz zauwazyć, o co prosił użytkownik kacerz.
O przecinkach wspomniał użytkownik balin. A mój post skierowany był do niego i do ciebie jednocześnie. A że tam nie chciało mi się odróżniać, do kogo która głupota należy (w sensie - te przecinki m.in.) to piszę do was obojga. Gojka, skoro  sama twierdzisz, że takie tam zestawienie -  "seksualnosć pokazujących swoje walory kobiet" - nie jest powszechne, to albo mało czytasz, albo próbujesz jeszcze z własnej głupoty jakoś wyjść z twarzą. A mnie się nie chce prowadzić jakiejś ujadającej rozmowy. Przeczytaj na spokojnie wszystko, przeanalizuj, przemyśl, pomyśl i wówczas sobie ujadaj, ok? Nio.

[
Wynika to moich obserwacji. Ja nie czuję takiej potrzeby, moze jeszcze nie, ale moja mama/teściowa/ciocie/babcia już czują potrzebę, by przyjść na cmentarz. Mają ławeczkę przy grobie, przysiądą, rozmyślają, lubią sobie "pogadać' w myślach. Dbają o nagrobek i traktują jak ich przyszły "dom". Moze tak się miewa w starszym wieku... nie wiem .
Po śmierci już jest ciału wszystko jedno. Tak więc po śmieci nie musisz się do nikogo dopasowywać, ale za życia można o tym pomyśleć w formie przyszłości dla tych co pozostaną. Mozna... nie trzeba oczywiście. To kwestia indywidualna.
Przedstawiłam swój punkt widzenia mając na uwadze np. moja mamę. Zażyczyła sobie by po śmierci tak i tak dbać o nagrobek, by często odwiedzać grób, by był zawsze czysty, by często palić znicze... takie pierdolamento. Do tej pory nie wiem po co to mamie po śmierci. Przecież to dla mnie ten pomnik, więc to ja powinnam decydować jak i co chcę. Ja będę przyjeżdżać, ja kupować kwiaty i świeczki, ja tu zostanę. Dlatego uważam, że to egoistyczne narzucać swoje widzi mi się tego typu.
Gdy nie będę często zapalać świeczki, dostatecznie często nie umyję nagrobka to będę miała wyrzuty sumienia, że nie spełniłam woli zmarłej-tak? A co z moimi uczuciami i emocjami?
Taką dygresję miałam i czułam potrzebę by ją tu umieścić.

marakujka napisał/a:

Czy skremowane ciało, przestaje być mną? To nadal jestem ja, tylko w zupełnie innej formie.

Zależy jak definiujesz "JA".

marakujka napisał/a:

A tak przy okazji, to skąd zakładasz, że ktokolwiek będzie chciał mnie odwiedzać na tym cmentarzu? - Pytanie retoryczne.

Przeszło mi to przez myśl, nie śmiałam pisać .

gojka102 napisał/a:

Tu się zgadzam z Marakujką-czy wspominamy bliskiego zmarłego tylko jak odwiedzamy jego grób? No, bez jaj.
Mam się kurde nawet po śmierci dopasowywać do wymogów rodziny?

Wynika to moich obserwacji. Ja nie czuję takiej potrzeby, moze jeszcze nie, ale moja mama/teściowa/ciocie/babcia już czują potrzebę, by przyjść na cmentarz. Mają ławeczkę przy grobie, przysiądą, rozmyślają, lubią sobie "pogadać' w myślach. Dbają o nagrobek i traktują jak ich przyszły "dom". Moze tak się miewa w starszym wieku... nie wiem .
Po śmierci już jest ciału wszystko jedno. Tak więc po śmieci nie musisz się do nikogo dopasowywać, ale za życia można o tym pomyśleć w formie przyszłości dla tych co pozostaną. Mozna... nie trzeba oczywiście. To kwestia indywidualna.
Przedstawiłam swój punkt widzenia mając na uwadze np. moja mamę. Zażyczyła sobie by po śmierci tak i tak dbać o nagrobek, by często odwiedzać grób, by był zawsze czysty, by często palić znicze... takie pierdolamento. Do tej pory nie wiem po co to mamie po śmierci. Przecież to dla mnie ten pomnik, więc to ja powinnam decydować jak i co chcę. Ja będę przyjeżdżać, ja kupować kwiaty i świeczki, ja tu zostanę. Dlatego uważam, że to egoistyczne narzucać swoje widzi mi się tego typu.
Gdy nie będę często zapalać świeczki, dostatecznie często nie umyję nagrobka to będę miała wyrzuty sumienia, że nie spełniłam woli zmarłej-tak? A co z moimi uczuciami i emocjami?
Taką dygresję miałam i czułam potrzebę by ją tu umieścić.

marakujka napisał/a:

No ja akurat definiuję bardzo prosto, wręcz prostacko: to som moje atomy! I nie oddam ani jednego!

Atomy należą do ziemi.

tajemnicza75 napisał/a:

marakujka napisał/a:

A tak przy okazji, to skąd zakładasz, że ktokolwiek będzie chciał mnie odwiedzać na tym cmentarzu? - Pytanie retoryczne.

Przeszło mi to przez myśl, nie śmiałam pisać .

gojka102 napisał/a:

Tu się zgadzam z Marakujką-czy wspominamy bliskiego zmarłego tylko jak odwiedzamy jego grób? No, bez jaj.
Mam się kurde nawet po śmierci dopasowywać do wymogów rodziny?

Wynika to moich obserwacji. Ja nie czuję takiej potrzeby, moze jeszcze nie, ale moja mama/teściowa/ciocie/babcia już czują potrzebę, by przyjść na cmentarz. Mają ławeczkę przy grobie, przysiądą, rozmyślają, lubią sobie "pogadać' w myślach. Dbają o nagrobek i traktują jak ich przyszły "dom". Moze tak się miewa w starszym wieku... nie wiem .
Po śmierci już jest ciału wszystko jedno. Tak więc po śmieci nie musisz się do nikogo dopasowywać, ale za życia można o tym pomyśleć w formie przyszłości dla tych co pozostaną. Mozna... nie trzeba oczywiście. To kwestia indywidualna.
Przedstawiłam swój punkt widzenia mając na uwadze np. moja mamę. Zażyczyła sobie by po śmierci tak i tak dbać o nagrobek, by często odwiedzać grób, by był zawsze czysty, by często palić znicze... takie pierdolamento. Do tej pory nie wiem po co to mamie po śmierci. Przecież to dla mnie ten pomnik, więc to ja powinnam decydować jak i co chcę. Ja będę przyjeżdżać, ja kupować kwiaty i świeczki, ja tu zostanę. Dlatego uważam, że to egoistyczne narzucać swoje widzi mi się tego typu.
Gdy nie będę często zapalać świeczki, dostatecznie często nie umyję nagrobka to będę miała wyrzuty sumienia, że nie spełniłam woli zmarłej-tak? A co z moimi uczuciami i emocjami?
Taką dygresję miałam i czułam potrzebę by ją tu umieścić.

Masz rację, ale ludzi takich jak Twoja mama i tak nie przekonasz. Ona myśli, że będzie stała i pilnowała czy ma czysty nagrobek