dziwne rozstanie, sprzeczności. - Netkobiety.pl

Smutnania napisał/a:

Prawda jest taka że żeby wyjść z tego wszystkiego trzeba pogodzić się z rozstaniem . Iwona u Ciebie ani rozstania niema ani związku trudno jest wyjść z czegoś czego nie ma .
Musisz sama zdecydować na jakim etapie jesteś albo leczysz się z rozstania albo walczysz o faceta co szczerze mówiąc odradzam to drugie .

Jestem tu nie po to, żeby się dowiedzieć jak o Niego walczyć. Potrzebuję pomocy, bo czuję, że to chory układ.

Jazzmine napisał/a:

Iwona_70 napisał/a:

Tak rozsądnie i mądrze do mnie piszesz. Tak, to tylko ja uwierzyłam w nasz związek, a miałam tyle sygnałów. Myślałam, że one miną. Czuję się jak niedoświadczona nastolatka. Muszę poczuć, że to koniec. Chcę to poczuć.

Takie sygnały nie mijają, one powinny zapalać w głowie czerwona lampkę z napisem „uciekaj”. Nie zrobilas tego, juz po frytkach, teraz musisz sie z tego wygrzebać. Chcesz go zdobyć olewając go pomimo tego, ze go kochasz? Nie widzisz, jak absurdalnie to brzmi? Mieliście swój czas i gdyby miało cos z tego byc, byłoby. Teraz musisz pogodzic sie ze swiadomoscia, ze Twoje uczucie nie zostało odwzajemnione i po prostu to zakończyć. Płaszczysz sie przed nim, ponizasz - nie jest Ci wstyd przed sama sobą? Popłacz nawet w poduszkę, ale nie osaczaj go. To dorosły facet i wie co robi. Mąci Ci w głowie, bo mu na to pozwalasz. Odetnij sie raz a konkretnie, zaboli porządnie, ale RAZ, a ciągniecie tego w nieskończoność bedzie bolało duzo dłużej i cześciej.

Przyznaję się - czerwoną lampkę zasłaniałam napisem "daj mu szansę". Źle się czuję, oczywiście, że źle. Ale brnęłam w to dalej. Bo będąc w Jego ramionach, zapominałam o wszystkim. Był wtedy wymarzonym mężczyzną. I bardzo obiektywnie to oceniam. Czy Ktoś z Was to rozumie? Jak się rozstawaliśmy, wtedy już nie było tak idealnie. Potem znowu spotkanie i cudownie spędzony czas. I tak w kółko. Wpadłam w ten wir. I wiem, pora z niego wyskoczyć, choć będzie bolało. Tylko nie wiem czy mam siłę. Bo nadal tkwi we mnie nadzieja... Pomóżcie mi wyciągnąć resztki rozsądku i godności z tego mojego dna.

Iwona_70 napisał/a:

Smutnania napisał/a:

Prawda jest taka że żeby wyjść z tego wszystkiego trzeba pogodzić się z rozstaniem . Iwona u Ciebie ani rozstania niema ani związku trudno jest wyjść z czegoś czego nie ma .
Musisz sama zdecydować na jakim etapie jesteś albo leczysz się z rozstania albo walczysz o faceta co szczerze mówiąc odradzam to drugie .

Jestem tu nie po to, żeby się dowiedzieć jak o Niego walczyć. Potrzebuję pomocy, bo czuję, że to chory układ.

Proszę bardzo, uniwersalna rada.
Panu piszesz, że dziękujesz i odpadasz z takiej relacji, potem blokujesz go we WSZYSTKICH miejscach, gdzie mogłabyś mieć z nim jakiś kontakt i tyle. Nie kontaktujesz się z nim więcej, nie wpadasz na niego przypadkiem na ulicy, nie patrzysz na to, co robi. Żyjesz dalej i tyle.

Lady Loka napisał/a:

Iwona_70 napisał/a:

Jestem tu nie po to, żeby się dowiedzieć jak o Niego walczyć. Potrzebuję pomocy, bo czuję, że to chory układ.

Proszę bardzo, uniwersalna rada.
Panu piszesz, że dziękujesz i odpadasz z takiej relacji, potem blokujesz go we WSZYSTKICH miejscach, gdzie mogłabyś mieć z nim jakiś kontakt i tyle. Nie kontaktujesz się z nim więcej, nie wpadasz na niego przypadkiem na ulicy, nie patrzysz na to, co robi. Żyjesz dalej i tyle.

Potrzebuję takiego kopa. Wstyd mi, bo jestem dorosła. Może ten Jego wyjazd właśnie mi pomoże... Do tej pory tłumiłam rozsądek. A wystarczyło tylko dopuścić myśli, że nie pojechałby, gdyby Mu zależało na mnie, albo wziąłby mnie ze sobą. Wierzę, że w tym miejscu pomożecie mi wypchnąć siebie z tego omamienia, omotania, głupoty itd. Potrzebne mi są takie rady jak Twoja, choć wydaje się, że taka prosta i samemu można na nią wpaść...
Teraz mnie zlinczujecie, ale skoro moim celem jest wyleczenie, to muszę to napisać. Bałam się, że będę sama i wolałam udawać, że nie zapala się ta czerwona lampka... I tkwić w tym czymś, wierząc, że się stanie cud...

Iwona_70 napisał/a:

Jazzmine napisał/a:

Takie sygnały nie mijają, one powinny zapalać w głowie czerwona lampkę z napisem „uciekaj”. Nie zrobilas tego, juz po frytkach, teraz musisz sie z tego wygrzebać. Chcesz go zdobyć olewając go pomimo tego, ze go kochasz? Nie widzisz, jak absurdalnie to brzmi? Mieliście swój czas i gdyby miało cos z tego byc, byłoby. Teraz musisz pogodzic sie ze swiadomoscia, ze Twoje uczucie nie zostało odwzajemnione i po prostu to zakończyć. Płaszczysz sie przed nim, ponizasz - nie jest Ci wstyd przed sama sobą? Popłacz nawet w poduszkę, ale nie osaczaj go. To dorosły facet i wie co robi. Mąci Ci w głowie, bo mu na to pozwalasz. Odetnij sie raz a konkretnie, zaboli porządnie, ale RAZ, a ciągniecie tego w nieskończoność bedzie bolało duzo dłużej i cześciej.

Przyznaję się - czerwoną lampkę zasłaniałam napisem "daj mu szansę". Źle się czuję, oczywiście, że źle. Ale brnęłam w to dalej. Bo będąc w Jego ramionach, zapominałam o wszystkim. Był wtedy wymarzonym mężczyzną. I bardzo obiektywnie to oceniam. Czy Ktoś z Was to rozumie? Jak się rozstawaliśmy, wtedy już nie było tak idealnie. Potem znowu spotkanie i cudownie spędzony czas. I tak w kółko. Wpadłam w ten wir. I wiem, pora z niego wyskoczyć, choć będzie bolało. Tylko nie wiem czy mam siłę. Bo nadal tkwi we mnie nadzieja... Pomóżcie mi wyciągnąć resztki rozsądku i godności z tego mojego dna.

Ja tez taka czerwona lampkę widziałam juz w październiku, a mimo tego, weszłam w ten związek w grudniu. Koniec końców, zostałam potraktowana w dokładnie ten sam sposob, tylko zdazylam sie jeszcze bardziej zaangażować. Wstań z tych kolan, otrzep je, wlacz rozsądek i kieruj sie nim. Lekko nie bedzie na pewno, nadzieja umiera ostatnia jak to sie mówi, ale po prostu nie brnij w to. Z czasem bedzie coraz lżej, zapewne sinusoida, ale w koncu bedzie tych dołków mniej az wrocisz do normalności.

Iwona_70 napisał/a:

Lady Loka napisał/a:

Proszę bardzo, uniwersalna rada.
Panu piszesz, że dziękujesz i odpadasz z takiej relacji, potem blokujesz go we WSZYSTKICH miejscach, gdzie mogłabyś mieć z nim jakiś kontakt i tyle. Nie kontaktujesz się z nim więcej, nie wpadasz na niego przypadkiem na ulicy, nie patrzysz na to, co robi. Żyjesz dalej i tyle.

Potrzebuję takiego kopa. Wstyd mi, bo jestem dorosła. Może ten Jego wyjazd właśnie mi pomoże... Do tej pory tłumiłam rozsądek. A wystarczyło tylko dopuścić myśli, że nie pojechałby, gdyby Mu zależało na mnie, albo wziąłby mnie ze sobą. Wierzę, że w tym miejscu pomożecie mi wypchnąć siebie z tego omamienia, omotania, głupoty itd. Potrzebne mi są takie rady jak Twoja, choć wydaje się, że taka prosta i samemu można na nią wpaść...
Teraz mnie zlinczujecie, ale skoro moim celem jest wyleczenie, to muszę to napisać. Bałam się, że będę sama i wolałam udawać, że nie zapala się ta czerwona lampka... I tkwić w tym czymś, wierząc, że się stanie cud...

No ale dlaczego dorosła baba sobie robi coś takiego? Pytałam, czy kiedykolwiek byłaś na terapii.. Wiesz, przypuszczam że tak. Brzmisz jak ktoś kto już to wszystko przerabiał  i ścieżkę znasz.

Iwona_70 napisał/a:

Lady Loka napisał/a:

Proszę bardzo, uniwersalna rada.
Panu piszesz, że dziękujesz i odpadasz z takiej relacji, potem blokujesz go we WSZYSTKICH miejscach, gdzie mogłabyś mieć z nim jakiś kontakt i tyle. Nie kontaktujesz się z nim więcej, nie wpadasz na niego przypadkiem na ulicy, nie patrzysz na to, co robi. Żyjesz dalej i tyle.

Potrzebuję takiego kopa. Wstyd mi, bo jestem dorosła. Może ten Jego wyjazd właśnie mi pomoże... Do tej pory tłumiłam rozsądek. A wystarczyło tylko dopuścić myśli, że nie pojechałby, gdyby Mu zależało na mnie, albo wziąłby mnie ze sobą. Wierzę, że w tym miejscu pomożecie mi wypchnąć siebie z tego omamienia, omotania, głupoty itd. Potrzebne mi są takie rady jak Twoja, choć wydaje się, że taka prosta i samemu można na nią wpaść...
Teraz mnie zlinczujecie, ale skoro moim celem jest wyleczenie, to muszę to napisać. Bałam się, że będę sama i wolałam udawać, że nie zapala się ta czerwona lampka... I tkwić w tym czymś, wierząc, że się stanie cud...

NIKT tutaj nie weźmie odpowiedzialności za to, żebyś Ty wyszła ze swojej głupoty. NIKT.
Jesteś w stanie zrobić to tylko sama. Ewentualnie w czasie terapii. Ale nikt tutaj Ci terapii nie zrobi.

Zdaję sobie sprawę, że wypisuję tu w słowach moje emocje skaczące z bieguna północnego na południowy. Twoje oko chłodnego obserwatora nie jest fałszywe... I jestem gotowa na odarcie mnie przez Was z tej, skomplikowanej przez samą siebie, relacji. Byleby z tego wyjść. Najlepiej uleczona i z podniesioną głową.

Fluktuacja to natura emocji. Świadomość tego faktu pomaga pojąć, że to co odczuwasz jest przejściowe. Ono jest i tyle. Więc z emocjami się nie walczy, tylko pozwala im wybrzmieć i przepłynąć Wisłą lub Odrą wprost do Bałtyku ; - ) Dlatego mówi się, że nie warto działać w emocjach...

Twierdzisz, że chcesz z tego wyjść. Wyjście to opuszczenie jakiegoś miejsca, sytuacji, Ty zaś pomyliłaś kierunek, bo wykorzystując siłę Twoich emocji jeszcze głębiej wchodzisz w coś, co trudno nazwać relacją, co jest jakieś bezkształtne, niedookreślone, bez fundamentów, wręcz nierelacyjne... A może to, co kiedyś razem zaczynaliście miało jakiś zamysł, gdzieś każde z Was w jakimś kierunku wiodło, ale utknęło w martwym punkcie, bo nie zostało zdefiniowane, Ty zaś, bojąc się niesatysfakcjonujących Cię odpowiedzi, z obawy przed utratą tego człowieka, nie pytałaś, nie dążyłaś do tego, by wiedzieć jak to z Wami jest naprawdę? 

Jak wyglądały Twoje relacje zanim poznałaś tego człowieka? Czy coś przykrego się w Twym życiu wydarzyło?

Z serca polecam Ci ten wątek: https://www.netkobiety.pl/t67911.html
Jest długi, ale wypowiedzi Icemana, Elle88, Thepass, Życzliwego, dotykają samej istoty problemu i według mnie są unikalne oraz niezwykle pomocne w sytuacjach okołorozstaniowych.

Iwona_70 napisał/a:

Ela210 napisał/a:

Ale Iwona mydli nam oczy tym rozstaniem. Myślę, że to jej urojenia a ona potrzebuje specjalistycznej pomocy, niestety. Im szybciej tym lepiej.

Nie rozumiem Cię. A chciałabym. Jakie urojenia? O czym piszesz...

Nie obraź się Iwona, ale ja po prostu myślę, że żyjesz w swoim świecie..

Olać niezdecydowanego typka i żyć dalej - znaleźć pasję, rozwijać się, poznawać nowych ludzi. O tym z czasem zapomnisz

Jazzmine napisał/a:

Iwona_70 napisał/a:

Przyznaję się - czerwoną lampkę zasłaniałam napisem "daj mu szansę". Źle się czuję, oczywiście, że źle. Ale brnęłam w to dalej. Bo będąc w Jego ramionach, zapominałam o wszystkim. Był wtedy wymarzonym mężczyzną. I bardzo obiektywnie to oceniam. Czy Ktoś z Was to rozumie? Jak się rozstawaliśmy, wtedy już nie było tak idealnie. Potem znowu spotkanie i cudownie spędzony czas. I tak w kółko. Wpadłam w ten wir. I wiem, pora z niego wyskoczyć, choć będzie bolało. Tylko nie wiem czy mam siłę. Bo nadal tkwi we mnie nadzieja... Pomóżcie mi wyciągnąć resztki rozsądku i godności z tego mojego dna.

Ja tez taka czerwona lampkę widziałam juz w październiku, a mimo tego, weszłam w ten związek w grudniu. Koniec końców, zostałam potraktowana w dokładnie ten sam sposob, tylko zdazylam sie jeszcze bardziej zaangażować. Wstań z tych kolan, otrzep je, wlacz rozsądek i kieruj sie nim. Lekko nie bedzie na pewno, nadzieja umiera ostatnia jak to sie mówi, ale po prostu nie brnij w to. Z czasem bedzie coraz lżej, zapewne sinusoida, ale w koncu bedzie tych dołków mniej az wrocisz do normalności.

Znów przeczytam tu o mojej teatralności, ale to nieprawda.
Przeczytałam co napisałaś i gardło mam ściśnięte, bo Twoje słowa i rady są tą nadzieją, której potrzebuję.
A teraz zapytam o Ciebie. Masz już siłę? Jest już dobrze? :-)

Ela210 napisał/a:

Iwona_70 napisał/a:

Nie rozumiem Cię. A chciałabym. Jakie urojenia? O czym piszesz...

Nie obraź się Iwona, ale ja po prostu myślę, że żyjesz w swoim świecie..

Dlaczego ja w ten sposob oceniasz? Dlaczego „żyje w swoim świecie”? Ja tez Ciebie kompletnie nie rozumiem.

Ela210 napisał/a:

Jazzmine napisał/a:

Dlaczego ja w ten sposob oceniasz? Dlaczego „żyje w swoim świecie”? Ja tez Ciebie kompletnie nie rozumiem.

Nie wgłębia się w przyczyny, nie interesują jej.

A jakbym teraz zapytała co na jej związki rodzina, znajomi? Nie otrzymam przypuszczalnie odpowiedzi.
Lubowanie się w cierpieniu, gloryfikowanie go.
Omijanie niewygodnych pytań,
Wypowiadanie tych samych fraz w kółko
egocentryzm : ja liczyłam na to, ja kocham, ja cierpię, no jeszcze o mnie, o mnie.. zero zainteresowania samą sytuacją.. NIC o relacji z tym mężczyzną.

Ale znajomość nie z wczoraj ?

Hmmm... sytuacja jest z wczoraj, wiec mocno świeża. Moze to dlatego?

Jazzmine napisał/a:

Ela210 napisał/a:

Nie wgłębia się w przyczyny, nie interesują jej.

A jakbym teraz zapytała co na jej związki rodzina, znajomi? Nie otrzymam przypuszczalnie odpowiedzi.
Lubowanie się w cierpieniu, gloryfikowanie go.
Omijanie niewygodnych pytań,
Wypowiadanie tych samych fraz w kółko
egocentryzm : ja liczyłam na to, ja kocham, ja cierpię, no jeszcze o mnie, o mnie.. zero zainteresowania samą sytuacją.. NIC o relacji z tym mężczyzną.

Ale znajomość nie z wczoraj ?

Hmmm... sytuacja jest z wczoraj, wiec mocno świeża. Moze to dlatego?

po 9 miesięcznej miłości pozostaje jakiś ślad- pisząc odnosimy się do relacji- a Iwona tylko do swojego samopoczucia.

Iwona_70 napisał/a:

Ela210 napisał/a:

po 9 miesięcznej miłości pozostaje jakiś ślad- pisząc odnosimy się do relacji- a Iwona tylko do swojego samopoczucia.

Opisałam jak wyglądała relacja.

Odpowiem Ci. Rodzina bardzo mocno trzymała kciuki, bo poznałam Go z Nimi. Znajomi też. Poza moja Przyjaciółką, której nie posłuchałam...

Iwona_70 napisał/a:

Iwona_70 napisał/a:

Opisałam jak wyglądała relacja.

Odpowiem Ci. Rodzina bardzo mocno trzymała kciuki, bo poznałam Go z Nimi. Znajomi też. Poza moja Przyjaciółką, której nie posłuchałam...

Jak się widywaliśmy - było cudownie. Kwiaty, kawa do łóżka, tańce, góry, jazda na motorze, na łyżwach, podskoki na chodniku, ataki śmiechu do łez.... Po ok. 4-ech miesiącach znajomości wyszło na jaw, że spotyka się z tą przyjaciółką, z którą pojechał teraz do Włoch. Wstyd mi okropnie. Wtedy dałam Mu szansę. Ustaliliśmy, że odkreślamy wszystko grubą kreską i zero kłamstw. Ogólnie się starał, choć było kilka niedomówień. Widzę teraz, że chyba sam nie wiedział po co Mu ten związek ze mną i dlaczego. Ale spędzaliśmy ze sobą każdy weekend i często w tygodniu. Nie przedstawił mnie swoim znajomym. Jakimś tylko mało spotykanym... Głownie Jego znajomymi są kobiety. Z przyjacielem nie utrzymuje kontaktu, odkąd wyszło na jaw, że poznał mnie (ale tego dowiedziałam się dopiero w ten weekend). Jeździłam do Niego do domu. Poznałam córki i sąsiadów.
Był czas, ze szukał pracy u mnie w mieście. Ale znalazł w swoim. Żartował, że zamieszkamy razem po dwóch latach znajomości. Bo wtedy będziemy wiedzieć, że to nie tylko zauroczenie. Nie lubił jak byłam zazdrosna. Wpadał w szał - na zasadzie nie odzywania się, nie dzwonienia. Po kilku dniach przechodziło. Rozstał sie z tego powodu z Żoną. Ale teraz myślę, że dawał Jej powody do tej zazdrości... Choć z drugiej strony - posiadanie wielu znajomych w postaci kobiet to cos złego? Jesli to sa zdrowe relacje. Ale zauważyłam, że pasuje Mu taki wianuszek wokół siebie. A ja sie chciałam wepchać w sam środek... To chyba tyle...

Dziękuję Wam wszystkim za dzisiejsze rozmowy i bardzo duże wsparcie. Czuję się spokojniejsza. Napiszę jeszcze.

" Rozstał sie z tego powodu z Żoną. "
to znaczy ,że żona była zazdrosna o kochanki , zadziwiające , bardzo !!
Iwona przeczytaj to co napisałaś i zrozumiesz, nie byłaś "jedyna" i pewnie nie będzisz i albo się na to godzisz albo nie.
I nie ma co kwiczeć, że boli i inne duperele, zawsze boli jak nas ktoś potraktuje nie fair.
Największe zdziwienie takie osoby jak on mają wtedy jeśli ich ktoś potraktuje podobnie a to kwestia czasu

QuQu napisał/a:

" Rozstał sie z tego powodu z Żoną. "
to znaczy ,że żona była zazdrosna o kochanki , zadziwiające , bardzo !!
Iwona przeczytaj to co napisałaś i zrozumiesz, nie byłaś "jedyna" i pewnie nie będzisz i albo się na to godzisz albo nie.
I nie ma co kwiczeć, że boli i inne duperele, zawsze boli jak nas ktoś potraktuje nie fair.
Największe zdziwienie takie osoby jak on mają wtedy jeśli ich ktoś potraktuje podobnie a to kwestia czasu

Jest we mnie teraz dużo złości. Chciałabym, żeby Go ktoś tak potraktował. Choć nie życzy się źle...

Iwona_70 - pisanie kolejnych postów pod poprzednimi jest niezgodne z naszym regulaminem, proszę nie rób tego więcej.
Zawsze, kiedy chcesz coś dodać do swojej wypowiedzi - możesz użyć funkcji 'edytuj'/ Moderator IsaBella77

Iwona_70 napisał/a:

QuQu napisał/a:

" Rozstał sie z tego powodu z Żoną. "
to znaczy ,że żona była zazdrosna o kochanki , zadziwiające , bardzo !!
Iwona przeczytaj to co napisałaś i zrozumiesz, nie byłaś "jedyna" i pewnie nie będzisz i albo się na to godzisz albo nie.
I nie ma co kwiczeć, że boli i inne duperele, zawsze boli jak nas ktoś potraktuje nie fair.
Największe zdziwienie takie osoby jak on mają wtedy jeśli ich ktoś potraktuje podobnie a to kwestia czasu

Jest we mnie teraz dużo złości. Chciałabym, żeby Go ktoś tak potraktował. Choć nie życzy się źle...

To naturalne, ze jestes zła przejdzie, zobaczysz:) 3mam kciuki

IsaBella77 napisał/a:

Iwona_70 - pisanie kolejnych postów pod poprzednimi jest niezgodne z naszym regulaminem, proszę nie rób tego więcej.
Zawsze, kiedy chcesz coś dodać do swojej wypowiedzi - możesz użyć funkcji 'edytuj'/ Moderator IsaBella77

Dziękuję za zwrócenie uwagi. Oczywiście, tak zrobię następnym razem.

Na razie jest tam obecna Elle88, a z tego co czytam, rozumiem, że później "zniknie"... Szkoda. Potrzebuję tych "mentalnych kopniaków" jak powietrza. Dziś wieczorem ciąg dalszy... A póki co, ciągle o Nim myślę... A chciałabym, żebym sama poczuła, że to już jest tym obciachem...

Ooo a ta piosenka pani Kwiatkowskiej mistrzostwo Staram się nie lamentować, ale czasem jeszcze jest ciężko.. W takim razie poczytam sobie posty Elle88 i dostosuję do siebie. Bo oczywiście ja wiem, że będzie dobrze, ale jeszcze tego nie mogę dostrzec tak całkowicie. I wiem, że nie ma sensu się poddawać i kopać sobie grobu, bo to co się stało to nie koniec świata