dziwne rozstanie, sprzeczności. - Netkobiety.pl

Tak, chorowałam poważnie na jelita i miałam operacje. Jutro mam badanie kontrolne. Blech. Jeśli nie masz przymusu robić tego badania, to się nie spiesz. Uwierz mi na słowo

Może tez dlatego więcej ex w moich myślach. Pamietam, jak chorowałam. Wspierał mnie, był przy mnie ciagle, podnosił na duchu. Zawsze ten okres będzie mocno kojarzył mi się tez z nim, bo pomógł mi przejść przez to wszystko. I pewnie właśnie dlatego, będę go wspominać z sentymentem

Wiem co mówisz. U mnie regularne badania z krwi + usg jamy brzusznej + ginekologiczne badania to norma. Robię je średnio co 3-4 miesiące, przynajmniej staram się dotrzymywać takich terminów.

Tak, przez to, będę pamiętać o nim zawsze. Coś jak pamięć o facecie, z którym się miało pierwszy raz

Rzeczywiście często..Tez tak miałem na samym początku, tuż po chorobie to nawet raz na miesiąc..Trochę się stałem wtedy hipochondrykiem, ale już przeszło Trzeba było "zgredowi " dokopać
Zresztą w tym orku minie 15 lat od czasu jak wyzdrowiałem, chyba szampana sobie otworzę

Nie bawić się rękami z gagatkiem paslawku bo one w ten sposób sobie utrwalają, że ludzie dłonie to najlepsze zabawki do gryzienia, kopania i drapania
Bawić się wędką, laserkiem - ale ostrożnie ze względu na oczy. Fajne są myszki, poduszki z walerianą, tunele, albo maty dla kotów. Moje rozniosły już w strzępy czwartą sztukę. Wiem, nie jestem normalna

Isabello e tam normalna myszy to on ma dwie,czarną i białą, laser czerwony bardzo lubi, sznurków ma z pięć,piłeczek z osiem,karimatę mojej żony używa z nią na spółkę .super zabawka to też gumki do włosów ma ich niezliczona ilość, koniecznie moczone w wodzie przez niego samego,pudełka też lubi ,drapaczkę zrobił mu mój brat jak na razie tylko pompon (część drapaczki pomysł brata) rozdarł na strzępy,drapaczka przeciwpancerna bo mój brat to jak coś wymyśli
Z zabawy moimi dłońmi powoli go odzwyczajam bo to męczące się staje,a on rośnie ma 7 miesięcy i waży już prawie 5 kg i wcale nie jest gruby,tylko on ciągle na mnie poluje,czai się straszy mnie.a potem wskakuje na kolana i mruczy

Pyłku na forum jest trochę kociarzy
https://www.netkobiety.pl/t121287.html

Tylko się nie śmiejcie. Ale u mnie najfantastyczniejszą, najcudowniejszą zabawką pod słońcem, taką którą się nosi w pyszczku i miauczy po chałupie i z którą się śpi, i którą się myje ... jest tampon

Potwierdzam u mnie tak jest tylko ostatnio budzona jest tak moja żona bo ona wcześniej wstaje jak pracuje na rano.
Najpierw jest przyglądanie się i czyhanie na znak życia czyli otwarcie oczu,ciche miauknięcie,potem podchodzenie bliżej z gumką do włosów w pyszczku,jak to nie pomaga to jest ostrzeżenie i pacnięcie łapką po głowie bez pazurków na szczęście,a jak to nie odnosi skutku to biega i skacze po łóżku.Trzeba wstać i on pierwszy idzie prowadzi do kuchni koniecznie pierwszy inaczej protestuje,wydając odgłosy Jedzą razem śniadanie i zona aportuje i rzuca mu tę  gumkę/spinkę on się łasi i ociera o nogi. .Kiedy żona wydzie do pracy a ja zostaję to on zaczyna swoje podchody ze mną.

Loka gratulacje! Na pewno będziesz zadowolona, w końcu dzięki zmianom człowiek się rozwija

Ja nigdy, szczerze mówiąc, nigdy nie miałem żadnego zwierzaka w domu, przynajmniej z tych typowych Ale kontakt ze zwierzakiem zawsze sprawia przyjemność, chociaż ja miałem częściej kontakty z tymi dzikimi, czasami dość bliskie Miło się czyta o więzach łączących ludzi z ich pupilami.

Będzie dobrze jesteśmy z tobą daj znać jak wyjedziesz.

Trzymamy Ciebie za rękę .Zaraz będzie po wszystkim .

Przeżyłam. Godzinę mam wycięta z zycia, bo tak mnie naszprycowali, ze nawet nie pamietam ze do przyjaciółki dzwoniłam czy do kogoś pisałam. Jak ja dojechałam później na szkolenie w pracy, ja nie wiem, ale ogarnelam wszystko. Nic praktycznie do mnie nie dotarlo, na takim haju byłam ale zdrowa jestem Kochani!!!

@ Jazz Alfred .H byłby może zachwycony i zainspirowany, ale on nie żyje a Ty żyjesz i to jest najistotniejsze do tego jesteś zdrowa i młodziutka samo czyste prawdziwe  szczęście.
Godzina wycięta z życie - drobiazg. Od czasu do czasu dobrze poczuć się żywym i tak całym sobą.

Pozdrowienia

@ Lady jak w nowej robocie się czułaś ?

@bagiennik, dzięki za gratulacje

@Jazz, cieszę się, że wszystko ok! Tak trzymać

@Promyku, ja mam dwa spostrzeżenia względem Twojego Plastra. Pierwsze to to, że nie pozwalasz sobie na bycie szczęśliwą. Szukasz w życiu skrajnych emocji. Na widok ex wybuchasz płaczem, śni Ci się co noc, bo to Ci dostarcza emocji. A jak masz obok siebie faceta, który byłby stabilną, spokojną przystanią, to od niego uciekasz. Miłość to nie tylko emocje. Czasami stabilna przystań to jest to, czego nam właśnie potrzeba. Jednocześnie dalej nie wyrzuciłaś całkowicie z głowy ex, a to Cię eliminuje w tym momencie z każdej poważniejszej relacji, o ile taką poważną relację chcesz tworzyć. Bo ja tu widzę, że uciekasz, zamiast choćby spróbować zrobić z tego coś więcej. A to, że Plaster nie chce pozwolić Ci odejść też o czymś świadczy.
A druga sprawa to to, że takie dawanie sobie czasu na przetrzymanie, przeczekanie i zobaczenie, co będzie dalej jest bez sensu. Skoro podejmujesz decyzję, że się od niego odcinasz to się odetnij zamiast dawać mu złudne nadzieje. On odejść nie chce, zależy mu widać bardziej, Ty odejść chcesz, ale nie jesteś w stanie ostatecznie tego uciąć. To też nie jest zdrowe.

@Niktinny takie myślenie, że z ex byłoby inaczej z czasem przechodzi. Jeżeli Ci to pomoże, to spróbujcie chodzić w zupełnie inne miejsca i robić zupełnie inne rzeczy. Może wtedy mniej będziesz porównywał. Bo jakby na to nie patrzeć, rok powinien wystarczyć na to, żeby przestać rozmyślać o byłej.

@Owieczko, może nie doczytałam, ale Wy dalej mieszkacie razem? Nie zakończyliście jeszcze tego? Nie rozumiem. Ale cieszę się, że porozmawialiście. Widzisz tutaj jeszcze pole do naprawy Waszej relacji?

@Pyłku, skutków ubocznych antydepresantów jest dużo, ale tak samo dużo jest skutków aspiryny. Jeżeli lekarz Ci coś zalecił, to ja bym brała jak będą skutki uboczne to wtedy odstawisz.

Wydaje mi się, że ogarnęłam w miarę wszystko
a co do mojej pracy, to jestem mega zadowolona póki co to był dopiero drugi dzień, więc głównie czas schodzi mi na przeglądaniu elearningów i wewnętrznych szkoleniach, następne dwa dni mam też poświęcony na szkolenia, w piątek może będzie coś nowego. W przyszłym tygodniu już ruszam z konkretnym uczeniem się tego, co faktycznie się w zespole robi.
Jestem zestresowana, bo nigdy nie zajmowałam się finansami, a tutaj trafiłam do zespołu, który wprawdzie nie księguje, ale zajmuje się opisywaniem wszystkich rzeczy związanych z finansami, księgowaniem i wypłatami, więc to, o czym do mnie teraz mówią, pokazując mi konkretne strony, to dla mnie czarna magia. Z drugiej strony na początku zawsze tak jest, a potem przechodzi, więc z czasem wszystko załapię.
Nie lubię tylko tego czasu bycia na umowie okres próbny na czas określony, bo zawsze to jest jakiś element niepewności z tym, czy ta umowa będzie przedłużona czy nie. Mogę ufać, że skoro przez miesiąc będą mnie szkolić to nie po to, żeby szukać kogoś na moje miejsce ale będę się starać.
Póki co wracam maksymalnie zmęczona, czuję się jakbym przebiegła maraton, centralnie nogi mnie bolą jak po treningu. To może dobry objaw, bo w sumie na ten tydzień daję sobie luz z treningami, odpoczywam. No i też ze względu na szkolenia nie mogę pracować tak jak zawsze 7-15, tylko muszę siedzieć od 8:30 do 17, a co za tym idzie, trochę rozregulował mi się dzień, pory posiłków (na diecie mam je ściśle określone) i bardzo źle się z tym czuję. Muszę siebie przekonywać, że nie przytyję jeżeli przez tydzień będę jeść o innych porach niż zwykle, ale przekonanie do tego siebie samej jest trudne zaburzenia odżywiania się trochę włączają, a ja staram się je wyłączać. To, że odpuściłam treningi też mi nie pomaga, bo tak to miałabym przynajmniej satysfakcję, że poćwiczyłam. A tu posiłki nie o tych porach, co powinny być, treningów nie ma i klops.
Wiem, że nic mi nie będzie, dalej nie jem rzeczy zakazanych (chociaż w kuchni tyle pyszności i tak kusi...), więc nic mi nie będzie, zważę się w przyszłym tygodniu to sprawdzę

swoją drogą odnośnie kuchni, pierwszy raz pracuję w miejscu, w którym codziennie jest 5 misek ze świeżymi owocami i warzywami, do tego duże dzbany z wodą z owocami i automat z kawą, która jest darmowa do tego chleby, bułki, ciastka, płatki do mleka, miód, dżemy, masło no i owocki. Mogłabym spokojnie nie ogarniać śniadań w domu, a nawet byłabym w stanie zjeść coś z mojej diety w pracy szkoda mi tylko kawy, bo powiedziałam sobie, że w marcu robię sobie detoks, bo ostatnio boli mnie żołądek po mleku i muszę wymyślić dlaczego, skoro nigdy mi od mleka nic nie było

@bagienni_ku istnieje pewne prawdopodobieństwo,szansa,możliwość i jesteś po prostu hmm normalny (?)

Super cieszę się, Owieczko, że on jednak został i dajecie sobie szansę to też samo przez siebie pokazuje, że on chce jednak być z Tobą. Gdyby nie chciał, to by uciekł, a został możesz sobie też to powtarzać w gorszych chwilach

Bagienniku, bo to jest tak, że jak ktoś ma latami fundowaną karuzelę przez partnera/partnerkę, żyje w czymś takim, to potem jest problem. I to też nie jest tak, że karuzela pojawia się od razu, wtedy każdy by zwiał na początku takiej relacji. A tak to jest jak z tą gotowaną żabą - jak się ją wrzuci do wody i będzie zwiększać stopniowo temperaturę to się przyzwyczai i ugotuje. I tak samo jest z ludźmi. Jak masz latami toksyczną partnerkę/partnera, poziom toksyczności wzrasta, a Ty się przyzwyczajasz i wydaje Ci się to normą. I potem w normalnej relacji jest problem, bo nie ma tego poziomu emocji, które były wcześniej i człowiek czuje się zagrożony. Ciężko jest to przepracować, ale się da

Jasne, raczej nie przypuszczam, żeby ktoś od początku ładował się w takie bagno Problem w tym, że jak się nagle pojawi taka sytuacja, to ciężko się z niej wydostać a potem rzeczywiście przejść do normalności. Bardziej mnie dziwi to, ze się tak da długo wytrzymać w takim toksycznym związku, tzn, że człowiek cały czas zwiększa poziom swojej tolerancji na tą karuzelę i uznaje to za normalne zjawisko. Tym bardziej gratulacje się należą tym, którzy potrafią to przejść. Dlatego fajnie słyszeć, że Jazz wychodzisz na prostą
Dzisiaj możecie za mnie trzymać kciuki, mam nadzieję ,że wszystkich zębów mi nie wyrwą

Drodzy Mężczyźni Wszystkiego najlepszego w dniu Waszego Święta

Uciekaj, Jazz. Jak gość nie potrafi rozmawiać tylko strzela focha, to nic tylko uciekać, bo dobra to z tego nie będzie.

u mnie ciągle głównie praca już powoli zaczynam pierwsze rzeczy robić sama i całkiem się wkręcam. Dużo manualnej roboty i klepania, ale podoba mi się. Zdecydowanie ma to więcej sensu i przydatności niż moja poprzednia praca.

Loka cieszę się i trzymam za Ciebie kciuki no takie fochy to dla mnie jakaś dziecinada, dorosły facet a nie potrafi wyartykulowac o co mu chodzi.

Tatku, on jest dla mnie po prostu za nudny. Jakkolwiek by to nie brzmiało. Nie dla mnie jeszcze siedzenie w domku i gotowanie obiadków. Są ludzie, którym pasuje takie życie, ja zdecydowanie nie chce takiego stylu zycia. Chce działać, robić coś, rozwijać się, żyć pełna piersią. A nie usiąść na kanapie i na niej skisnąć. Ja mam dużo energii, on jest skapcialy. Różnimy się i tyle. Już właśnie nie wspominając o tych dziwnych fochach z jego strony. Żenada

To już możliwe że będziesz go obcinać pod tym kątem że nudziarz i kanapowiec  to się prawdopodobnie może  nie zmienić.
On będzie mieć pretensje że Ty chcesz ciągle robić coś z pracą,zacznie Ciebie na siłę udomawiać  , że tylu znajomych i prawie sami faceci Ty się zaczniesz bronic i też go zmieniać a w imprezowicza to on się nie przemieni jak tego nie lubi ,za duża rozbieżność chociaż uważam że różnice są fajne dodają iskry w związku dają przestrzeń do rozwoju a szukanie idealnego lustra ,swojej ,kopi ,klona w związku to też przeginka na dłuższą metę też nuda i rozwałka w jednym i śmierdzi "toksycznością" czasem.
Wszystko kwestia równowagi oczekiwań i tego co można sobie i komuś odpuścić poddać pod wpływ.
To on ma dziecko czy bagiennk zmyśla ?
Jedni mają zasadę żeby się wyszaleć,szukać działać inni nie, jednym wystarczy to co jest innym nie .
Dajcie sobie spokój raczej tym bardziej że komunikacja chyba jednostronna i sprzeczna.

A skąd! Ja jestem z tych "niemanualnych" qrwica by mnie strzeliła, gdybym miała skupić się na takich rzeczach, jak stylizacja paznokci. Podziwiam te mistrzynie, które to robią tak, że można to nazwać sztuką. Ja swoich paznokci nie mam cierpliwości ogarniać, a co dopiero czyjeś

Jazz, no nie dobraliście się. Chociaż powiadają, że przeciwieństwa się przyciągają, różnice w temperamencie to jednak ważne rzeczy.
O cichych dniach się nie wypowiadam

Słuchajcie, (nie)chwaląc się, dzisiaj mam urodziny....Każde kolejne sprawiają, że czuję się stara. Tzn. nie tyle, że czuję, bo czuję się czasem jak dwudziestolatka, ale pesel nie kłamie! Siedzi mi w głowie ta młodsza siksa, i mam z tego tytułu kompleksy.
Ale a propos urodzin. Od 11 roku życia, stały się dniem niepełnym. W moje urodziny, zmarła moja Babcia, która mnie praktycznie wychowała. Mieszkała z nami, opiekowała się mną. Na kilka dni przed 11 marca zabrało ją pogotowie do szpitala, była na oiomie, rano 11-go nastąpiła poprawa i przenieśli ją na zwykłą salę.
Wieczorem, w domu, Rodzicie urządzili mi urodziny dla całej rodziny, o 19.30 zadzwonił telefon, że Babcia zmarła... W tj chwili skończyły się moje urodziny i tak się czuję do dziś. Była dla mnie wszystkim. Zrobiła dla mnie wszystko. I nagle zostałam sama.
Wierzyłam zawsze z znaki. Gdy byłam w ciąży, planowany termin porodu wypadał właśnie w urodziny mojej Babci. Ale moje dziecko, a raczej atmosfera w jakiej przechodziłam ciążę, sprawiła, że urodziłam w 37 tygodniu.
Ostatnie urodziny spędzone z moim byłym mężem, były drugimi najgorszymi urodzinami. Zaraz po "wszystkiego najlepszego" nastąpiło jego "wyrzyganie" jaka to ja jestem i jaka powinnam być. Przepłakałam cały wieczór, ale zdążyłam zdmuchnąć świeczki z życzeniem, że to będą moje ostatnie urodziny z tym człowiekiem. Spełniło się, miesiąc później uciekłam.

I tak teraz siedzę i myślę. Co zrobić, by zacząć się cieszyć z tego dnia. Otrzymuję sporo życzeń, mam przy sobie dobrych ludzi, a pędzący czas i wspomnienia sprawiają, że odczuwam smutek.

Tak czy siak, każdy się starzeje, więc nie ja jedna

Miłego dnia!

Owieczko przede wszystkim dużo ZDROWIA Tobie życzę łagodności ,cierpliwości do siebie,
Reszta się układa zaskakująco ,byle stawić się w życiu w nawet maleńkiej gotowości z malutka wiarą bo to początek.
Trzymaj się
Często też się czuje wewnątrz jak 20 latek to daje nieco "mocy" choć pesel zaczyna się u mnie od 65

Jazz Z tym imprezowaniem to był przykład tylko, a że jesteś powsinoga to inna sprawa ( co jakby zostało już ustalone parzcież i co za problem ) ja też jestem choć trochę mniej niż kiedyś.

Pokręcony Baranku życzę Ci miłości. Miłości własnej, miłości której pragniesz. Spokoju i szczęścia, na które zasługujesz :*

Tatku no powsinoga, mam to po Tobie

Bagienni niech każdy żyje po swojemu. Już wielokrotnie pisałam, ze on ma prawo robić co chce i być jaki chce. Ale ja również i z tego prawa korzystam. Staram się mieć balans, umiem znaleźć dzień dla siebie, żeby poleżec, poleniuchować i pobyć sama ze sobą. Widzę tez jaki on styl zycia prowadzi, gdzie ogranicza się tylko do tego, o czym już pisałam. I to nie moja bajka, po prostu Tak samo fochów tolerować nie zamierzam, bez przesady ^^ Jeżeli ktoś jest domatorem, a ktoś imprezowiczem, nie ma sensu zmieniać kogoś pod siebie na sile. Nie dobraliśmy się, życie, nie będę z tym walczyć.

Owieczko, tak tak się obraził, ze się nie odzywa, mi to pasuje

Pyłku mam podobne odczucia. U nas kreci się bardzo mało ludzi, ale jednak ktoś przychodzi. Wolałabym, żeby nie przychodził nikt, bo nigdy nie wiadomo kto to/skąd itp. Człowiek się nakręca. Facet w autobusie za mną strasznie kaszlał a ja już cała w stresie. Nie boje się o siebie, a o rodziców, bo oni maja słabe organizmy. Pierwszy raz naprawdę szczerze się boje i martwię.

Co do Ł. to tak, ulżyło mi. Cieszę się w sumie, ze nie muszę z nim przeprowadzać poważnej rozmowy kończącej znajomość, w której on by pewnie czuł się jakiś urażony/zły/cokolwiek. Problem sam się rozwiązał i przysięgam, ze lepiej mi się zrobiło czekam aż napiszesz :*

No on właśnie idzie do pracy, po pracy ogarnie dziecko, coś porobi, odpala tv i wsio. Nie widzę w tym nic złego, tez lubię przyjść do domu, walnąc się na kanape i po prostu odmozdzyc. Jednak powielanie takiego schematu codziennie, to dla mnie właśnie bycie skapcialym. Na propozycje spaceru - zmęczony jestem, byłem w pracy. No ja tez i co z tego? On nie ma pomysłów, nie ma inicjatywy, nie ma w sobie energii. W zasadzie pierwszy raz spotykam sie z takim facetem i wyraźnie widze, ze to nie mój typ. Nie chce mi się nad tym dłużej rozwodzić, szczerze mówiąc:)

Niektórzy całe życie funkcjonują na zasadzie: praca - dom - dzieci. Inni oprócz tego wszystkiego, rozwijają się, maja jakieś zajęcia, robią wiele innych rzeczy. Każdy z nas jest inny i nie można mówić, ze coś jest zle/dobre. A ja mam trochę takie poczucie, jak bym musiała sie tlumaczyc z tego, ze nazwałam go „nudnym” i „skapcialym”. Dla mnie jest właśnie taki, bo ja jestem wulkanem energii, wszedzie mnie pełno, ciagle czegoś nowego się uczę, coś mnie fascynuje, coś rozkminiam. Człowiek, w moim odczuciu, bez werwy - nie dotrzyma mi kroku, tematy do rozmów się wyczerpią, nie znajdziemy porozumienia gdy ja będę chciała z czymś działać/on nie. Krótko mówiąc: ludzie są różni i albo będą do siebie pasować, albo nie - proste

Ja pracuję po pracy jestem padnięta chyba bardziej psychicznie niż fizycznie . Ciężki czas nadszedł ale najważniejsze dbać o siebie i nie dać się wpaść w panikę . A wy pracujecie ?

Ja miałam moment, ze bardzo się bałam. O swoich bliskich, tata z bratem maja cukrzyce, mama praktycznie brak odporności. Dopóki chodziłam do pracy, naprawdę strasznie się zamartwialam, czy im czegoś nie przywloke.

Ja nie pracuje, zamknęli nas zanim rząd wydał dyspozycje. Zwolnienie z obowiązku wykonywania pracy z zachowaniem wynagrodzenia. Ile to potrwa, nie wie nikt. Teraz jestem dużo spokojniejsza. Brat wziął wolne, Mama w domu, Tata wciąż pracuje ale to kwestia czasu. Mam nadzieje, ze niedługo tez usiądzie na tyłku.

Nie szwendam się, a wiecie jaka ze mnie powsinoga. Na łeb dostanę jak nic Z nudów założyłam konto na portalu randkowym i poznałam fajnego faceta. Gadamy całe dnie, na komunikatorze, przez telefon. Nie nudze się dzięki niemu tak strasznie, wiec spoko.

Właśnie otworzyłam wino. Na lepsze spanko. Wasze zdrówko :*

Siedzę na dupie i nigdzie nie leć przez jakiś czas najlepiej miesięcy no chyba że bardzo musisz . Podziwiam za myślenie o tym bo ja się nawet bałabyn myśleć o tym
Miłego dnia wam życzę uważajcie na siebie i nie dajcie się zwariować i wpaść w panike

Nie wiem jak sobie radzę.
Staram się nie wpadać w panikę, ale czasem jest ciężko.
Pracuję zdalnie.

Najgorsze, że tak jak u wielu ludzi, wszystko stanęło na głowie. Moja apelacja, która miała być jutro, została odwołana Już chciałam mieć to z głowy.
Mój psycholog, prowadzi sesje zdalnie...tel, skype itp. No jakoś nie mogę się przemóc.
Psychiatra, na którą czekałam od grudnia - odwołana. I to mnie niepokoi, bo kończą mi się te leki, które dostałam na prywatnej wizycie u innego lekarza. Nie bardzo mam kogo, by mi wystawił receptę, a znów płacić 300 zł jakoś mi się nie uśmiecha.
Dzisiaj miałam mieć endokrynologa - podobno ma do mnie zadzwonić w godzinie wizyty.
Jakieś szaleństwo.
Nauczyciele zwalili większość rzeczy na nas rodziców, i tylko dostaję "przeczytaj, zrób, wyślij" i nie są to ich materiały, tylko coś w sensie "weźcie sobie dzieci przeczytajcie co jest w książce i zróbcie zadania... Czas start". I nie ma bata, by dziecko samo zagłębiło nowy temat bez udziału rodzica. Ktoś to musi im wytłumaczyć, potem pomóc w zrobieniu zadań. Zamiast przesłać jakieś prace pomocnicze to nic. I taki rodzic, siedzi zdalnie ze swoją robotą, a obok ma dziecko, które stara się zgłębić o co chodziło św. Wojciechowi...:D
Panikuję, bo moje dziecko, jest od piątku u Ojca w Warszawie. Nie zabrała wszystkich książek, więc jak wróci to będzie mieć tego bardzo dużo. On się nie może zdecydować kiedy ją odwiezie, a po rzeczy też mu nie po drodze. Ja się zastanawiam czy powinna stamtąd wracać. Bo lepiej by w ogóle się nie przemieszczała.
Do bani to wszystko.