Mojemu mężowi na mnie nie zależy - Netkobiety.pl

Widzę, że wyobraźnia ci się rozhulała już po całości... Weź wpij szklankę wody, bo twoje wypowiedzi w tym wątku zakrawają już na atak histerii (jak pomysł, że on ją bije, co z żadnej wypowiedzi autorki nie wynika). Szkoda, że przy okazji odkleiłaś  się od faktów (ewentualnie nie zrozumiałaś tamtej mojej wypowiedzi - tej o borderline, bo najwyraźniej nie odróżniasz przykładu na coś, od stwierdzenia faktu. Jeśli potrzebujesz interpretacji tamtej wypowiedzi na poziomie "dla pięciolatka" - to napisz PW)...

A to, że jest toksyczna, to tak, to napisałem. I to podtrzymuję. Regularnie zatruwa mu życie. On ma z nią spędzać więcej czasu? Po co - żeby miała większe pole do popisu z truciem? Czy może na oglądaniu JEJ ulubionych seriali? Niech da temu człowiekowi spokój, niech się z nim rozwiedzie. Teraz on to przeżyje ciężko, ale za kilka lat jej podziękuje, że go uwolniła od siebie.

Oj biedne te kobiety - no nie można po facecie jeździć jak po burej suce, bo się zbuntuje... SAMIEC TWÓJ WRÓG!

Dzień?

EeeTam, autorka "nie jeździ po partnerze jak po burej suce" tylko prosi o pomoc. Spotyka się z agresją partnera.
Cyngli nigdzie nie napisała, że autorka cierpi na borderline ani że jest bita.

Ciekawe co u  Ananasowej?

Uczciwie byłoby samą siebie zaraportować...

Dzieckiem i mężem się zajmuje, to co będzie po forach łazić Jutro niedziela czas wolny dla rodziny.

Snake zjedzą Cię te baby. Uciekaj.

Ja też chciałem być zabawny.

Agresji?
Ręce opadają.
Kończę dyskusję z Tobą.

Powiem Wam tak, szkoda mi Autorki, bo przez Wasze- moje w sumie też dyskusje (aczkolwiek ja i jeszcze kilka osób nie oskarżaliśmy), obawiam się, ze zabiliście w niej ledwo co kiełkującą siłę do tego by uwolnić sie z tego toksycznego związku. Jeszcze raz brawa dla osób, które udzielają sie na forum służącym do pomocy i wsparcia osób potrzebujących, a mieszają je z błotem. Nawet jezeli Autorka jest toksykiem to nigdy żaden lekarz, psycholog nie powiedziałby jej tego w taki sposób. Zachowajmy chociaż odrobinę profesjonalizmu. Jeżeli nie potraficie pomóc innym, to lepiej milczcie  bo w ten sposób tylko zaszkodzicie. Ale w końcu co kogo to obchodzi, ważne, ze w każdym wątku można wylewać pomyje na grupę społeczną której się nie lubi, nie ważne, czy to kobiety/ mężczyźni/ matki- czy nawet madki itp. żal bo widac, ze sami macie problemy, albo jakies frustracje, ewentualnie cieszy was, ze możecie komuś dokopać.

****************************************
Edit:
Dopiszę tylko do Ananasowej, jezeli będziesz chciała pogadać na spokojnie napisz do mnie na gg GG:51543812
Postaram się racjonalnie Cie wesprzeć.

Jestem tutaj, zeby pomóc Autorce, a nie z Tobą dyskutować, to co miałam napisać napisałam powyżej.
Chcesz sobie podyskutować o tym, na jakiej podstawie ludzie radza innym i w jaki sposób wyciągają wnioski z wpisów osób potrzebujących, to załóż osobny wątek.
Co do samego zachowania Autorki doradzaliśmy jej przed porodem, jak rozmawiać z mężem, jak nie histeryzować, jak hamować swoje wypowiedzi i emocje. Autorka zastosowała to, a skoro nic nie dało, zgodnie z dalszymi radami i swoimi odczuciami, poprosiła o wyprowadzkę. Mąż zaczął sie starać i walczyć o nią i dziecko- czyli wykazywał JAKIEKOLWIEK  zainteresowanie, zatem dala mu szansę - co popieram- aby odnalazł sie jako ojciec. Facet nie wykorzystal tej szansy, więc sorry, ale na kolejną nie zasługuje, szczególnie, że traktuje Autorkę jak śmiecia- przykład ze spacerem i idiotycznym oskarżeniem, a dziecko, jak gadżet, który mu się jednak nie spodobał.

Na tym kończę dyskusje w tym temacie  z innymi użytkownikami niż sama Ananasową

Zbyt ostro oceniasz autorkę, nie sądzisz?
Tak jak on po prostu chce mieć WRESZCIE święty spokój, tak samo ona chce WRESZCIE czuć, że ktoś ją wspiera. Oboje mają deficyty, jeszcze pewnie z dzieciństwa, co skutkuje skłonnością do łatwego uruchamiania pewnych emocji, u każdego z nich innych.

Nie sądzę, by próbowała go odciąć od rodziców. Raczej próbuje się między nich wcisnąć, bo innego wyjścia nie ma, ponieważ mąż jest non stop u rodziców. Raz, ze względu na pracę, dwa - ciągle tam jeździ również poza pracą, nawet, gdy nie jest to konieczne.

Autorka chce po prostu widywać męża i z nim przebywać, przynajmniej ja to tak widzę.

Przedsionek piekła matko ja wiem ze sytuacja między nimi nie jest za dobra ale jeśli to chyba lekka przesada, co?

Nie ma żadnej pewności, że to jej zachowanie rozpoczęło kryzys między nimi. Równie dobrze mogło być odwrotnie. Równie dobrze on mógł ją doprowadzić do takiego stanu swoim zachowaniem.

Uważam, że ponosi Was fantazja. Ja tam żadnego "przedsionka piekła" nie widzę. Widzę za to próby wpędzenia Autorki w poczucie winy i moim zdaniem niesłusznie.

Zaraz dostaniesz całą listę przewinień pana w odpowiedzi na argumenty, które przygotowałeś w jego obronie. Chy ty czasem nie jesteś adwokatem?

Tak serio, to też uważam, że NIE dadzą sobie rady bez psychologa. Bo jak inaczej ona ma sobie uzmysłowić, że od swojego męża wymaga troski i opieki, której gdzieś wcześniej zabrakło w jej życiu. Jest taka fajna teoria o zbiorniczkach, które nam w dzieciństwie zapełniają rodzice bezwarunkową akceptacja i miłością, a gdy nie zostaną wypełnione to przez całe życie poszukujemy sposobu na ich uzupełnienie. Autorka pisała w poprzednich wątkach jak to jej mąż jest ganiany na posyłki przez swoją rodzinę i jak jej go szkoda. Myślę, że nieświadomie to ją gdzieś do niego przyciągnęło - taka obietnica, że kiedyś nią się będzie tak opiekował i spełniał jej wymagania tak jak wówczas swojej rodziny. A on pewnie myślał, że trafił na kobietę, której nie podoba się ciagle jego poganianie, nieustające prośby kierowane do niego o pomoc i przy niej znajdzie spokój.
Oboje teraz czują się wyrolowani, bo on nie reaguje tak jak ona to sobie wyobrażała na jej prośby o pomoc, a on, bo znów trafił w piekło ciągłych powinności i spełniania czyichś próśb i życzeń.
I się nakręca spirala.

Nie widzę w jego zachowaniach niczego, co by dorównywało tej liście.
Czy w stosunkach z rodzicami przesadza - nie wiem, tu mamy tylko słowa przewrażliwionej autorki. Jeśli prowadzą z rodzicami wspólnie firmę, to jakoś mnie nie dziwi, że spędzają razem dużo czasu.

Ależ Ciebie nic nie przekona (masz prawo nie widzieć/udawać, że nie widzisz, że powtarza się ten sam schemat) - masz swój pogląd (samiec twój wróg!) i będziesz się go trzymać. I ja sobie z tego świetnie zdaję sprawę...
I nie złorzeczę Ci, tylko po prostu - są ludzie, którzy coś pojmą dopiero, jak sami przeżyją, bo tak "na sucho" nie potrafią.

1. facet lata do pracy ze zdwojoną siłą, gdy jest ta laska, sam jej załatwił prace w tej firmie, zostają często po godzinach- nie mówię, że to sa oznaki zdrady, ale każdy logicznie myślący by sie zastanowił, dlaczego odkąd jest nowa pracownica, mąż chętniej spędza czas w pracy
2. mąż sam z siebie zawsze dzwonił, widac tak chciał, skoro nagle przestał to zaczęło się wydawać Autorce podejrzane. Patrz punkt wyżej
3. facet ma dziecko i rodzinę, każdy chce odpocząć- jasne. Ale gdy zmienia się sytuacja rodzinna to wymaga to poświęceń zarówno od matki, jak i ojca. Wyjścia -tak, ale nie tak częste jak do tej pory. My już z mężem ustaliliśmy, po porodzie i połogu. jeden piątek mój wolny, drugi jego- weekendy rodzinne- ewentualnie ze wspólnymi znajomymi.
4. Jego rodzice sie wtrącają we wszystko, a on uważa że jego rodziną są rodzice. czyli bardziej nadal czuje się jako dziecko rodziców, niż jako ojciec i głowa rodziny. Zauważ, że jego rodzice się wtrącają- kupują niepotrzebne rzeczy z lumpów. Natomiast jej rodzice sie nie wtrącają w ich relacje, tylko wspierają córkę, gdy ona sama o to poprosi to jest różnica.
5. Wolny czas, to czas wolny od pracy. Zatem logiczne, ze mając dziecko i rodzinę ten czas głównie powinno sie spędzać z rodziną, a szczególnie z małym dzieckiem. Jednocześnie gospodarując resztę czasu na swoje hobby i spotkania ze znajomymi- ale  w mniejszym zakresie niż przed dzieckiem, bądź ze wspólnymi znajomymi.
6.Awantury- jezeli facet ma w dupie dziecko i rodzinę, a spokojne rozmowy nic nie dały, to każdemu by się ciśnienie podniosło. Poza tym to on ją wyzywa używając epitetów.
7Szantaże to akurat on stosuje juz o innej przemocy psychicznej nie wspomnę.
8. Chodzi o zwykłe zainteresowanie się nią, jako żoną i partnerką. - a to, że ktoś od niechcenia powie kocham Cię to się czuje i jest zwyczajnie przykre
9. nie czepianie się że pracuje, tylko, że poświęca na to więcej czasu niż tak naprawdę musi.

Oczywiście teraz znajdziesz kolejnych pierdyliard "kontrargumentów"

*****************************8
Edit:
dodam jeszcze tyle, że Ty między wierszami wyczytujesz jedno, ja co innego. i kto z nas ma rację? Tak naprawdę nie wiadomo. Ja się opieram na tym co pisze Autorka- jasne, ze może kłamać, ale Ty się opierasz na swoich domysłach i tym co sobie wymyśliłeś. Każde słowo Autorki mozna zinterpretować jak nam sie żywnie podoba. A przeciez chodzi tutaj o to, żeby pomóc na podstawie tego co ona pisze. Jeżeli nas okłamuje to dostanie nieadekwatne i nic nie warte rady. Proste? moim  zdaniem tak.
Jeżeli chcesz się dalej wymądrzać na podstawie swoich DOMYSŁÓW to prosze bardzo, ale tak jak pisałam wcześniej. Wtedy całe forum nie ma sensu, bo przed każdą radą byśmy musieli pisać- sorry, nie pomożemy Ci dopóki nie namówisz partnera żeby nam napisał, jak to wygląda z jego strony, ponieważ z góry zakładamy, ze bedziesz mijał sie z prawdą.

O wszystkim wiemy tylko tyle, ile napisze Autorka. To tak na marginesie.

Pytanie na ile autorce zależy na mężu i czy zgodzi się na wspólne mieszkanie tylko we trojkę? Czy dalej rodzice i jej wygoda będzie ważniejsza?
Ja mu nie zazdroszczę, zauważcie ze gdy napisała np. Jeżyk, kobieta, że mieszka na wsi u teściów to każdy ale biedna, szkoda ze sami nie mieszkają. Jednak jeśli tu pisze kobieta, to nic tam, to facet jest wręcz ,,głupi,, , że che mieszkac tylko z zoną i z dzieckiem. Pytanie dlaczego tak dużo pracuje? To chyba dobrze, skoro chce kupic mieszkanie. Chwała mu za to, że nie ciagnie on do swoich rodziców. Jest jak widać o wiele bardziej dojrzały od autorki. I nie przesadzajmy,  że ma nie wiadomo ile roboty przy jednym dziecku. Ile kobiet ma kilkoro małych dzieci, zero pomocy, mąz za granicą chociażby, do tego obowiązki domowe i niejednokrotnie praca. I nie sadze żeby dla nich az tak ważnym aspektem były przysłowiowe spacerki, bo kto ma na  nie czas i siły. I nie jest fair wymagac tego od osoby, która spędziła cały dzień w pracy plus jeszcze studia. Ona wiadomo tez robi bardzo dużo, wychowuje dziecko, ale ma pomoc rodziców i jest na urlopie macierzyńskim. Pytanie co będzie gdy wroci do pracy? Kto zajmie się dzieckiem, matka jej? Nie mogła by do córki dojezdzac albo czy nie można by jej dziecka dowozić?
Swoja drogą ile kobiet i mężczyzn daloby wiele za taką pomoc rodziców? A tu teoretycznie jest brak problemów, zdrowi młodzi ludzie, mają dziecko, mają gdzie mieszkac, za co żyć  a małżeństwo wisi na włosku.... dziwne. Jak się nie ma problemów to trzeba cos wymyslec.

Jeśli rzeczywiście tam jest kochanka, trzecia osoba to by było wiadomo, dlaczego jest tak im źle w małżeństwie. Ale watpie żeby wtedy chciał kupować dla ich trojki mieszkanie....

Ktoś mnie może oświecić w którym miejscu jest  cokolwiek o tym, że Autorka spodziewa się i wymaga nadskakiwania jak sprzed ślubu? Zrywania kontaktów ze znajomymi? Albo że ustępował jej podczas awantur przed ślubem? Bo szukam, szukam i nic.
Po ślubie (może też przed, ale nie wiemy tego) to ona jemu nadskakiwała i usiłowała się przypodobać, o czym szanowni panowie nawet się nie zająknęli. Być może nie zauważyli, podobnie jak on
Gdyby to oni byli w tej sytuacji: zależni życiowo (przynajmniej na pewien okres - życzę powodzenia w szukaniu pracy podczas ciąży i połogu) od człowieka, który ma ich w dupie, ignoruje potrzeby, nie poświęca czasu (tak, pracuje zawodowo, a ona pracuje w domu, zresztą część jego "pracy" to ucieczka) NOTORYCZNIE obiecuje coś, a potem nie dotrzymuje słowa i ma pretensje, że ktoś mówi że to nie w porządku, przypieprza się i deprecjonuje, to chyba by im się optyka zmieniła.
To ona została nazwana kapralem za kłótnie, ale on, pomimo licznych przykładów chamskiego odnoszenia się do Autorki, przykrych słów, przypieprzania się, został biednym misiem, który "tylko tak reaguje".
Podwójne standardy rządzą.
Tak, Autorka też ma swoje za uszami, ale tego usprawiedliwiania faceta (nie, to nie jest tylko zrozumienie i tłumaczenie przyczyn) zwyczajnie nie rozumiem.

Cóż, można 15 razy zacytować wypowiedzi autorki, a Nirwanka i tak dalej swoje. Mantra.

Ależ proszę (post 135):
Zaraz po wyprowadzce męża miałam mega spięcie z jego rodzicami. Dużo nerwów mnie to kosztowało, cały dzień pękała mi głowa. Mąż stanął po mojej stronie. Mimo,że zawsze się ze mną o nich kłócił i to ja byłam tą złą.
Facet jest między młotem a kowadłem. Między swoimi (może nadopiekuńczymi, ale w końcu z nimi NIE MIESZKAJĄ) rodzicami, a żoną-kapralem, która jego rodziców nie trawi. Moim zdaniem, zachowuje się bardzo w porządku - co ma jej do powiedzenia, mówi jej, a publicznie staje po jej stronie.

Naprawdę trzeba specjalnie dla Ciebie wrzucić po raz enty tę samą listę? Ale to bez sensu, bo ty po raz enty + 1 udasz, że jej nie widzisz.

elya
Po 1. w tym wątku wiele mizoandrycznych wypowiedzi się pojawiło, ale twoje biją pozostałych na głowę.
Po 2. Zaborczość autorki objawia się w kolejnym jej związku, wiec wasze głaskanie po główce jest de facto działaniem na jej szkodę - utwierdzacie ją w takich zachowaniach, a jeśli się ich nie wyzbędzie nigdy normalnego związku mieć nie będzie.
Po 3. Litościwie odpuszczę sobie reakcję na twoje złośliwe i bezsensowne pseudopsychologiczne wypociny ad personam.
Po 4. To nie jest też TWÓJ prywatny folwark, żebyś tu innych ustawiała do pionu.
Po 5. Widzę to co chcę zobaczyć... Jasne, możesz nawet negować cytaty z wypowiedzi samej autorki. Ba, możesz twierdzić, że ziemia jest płaska. Ale sensowne to nie jest.

Ananasowa
Rozejdź się z tym człowiekiem, daj mu żyć normalnie. Trochę popłacze, odchoruje i pójdzie do przodu.

Rzeczywiście, potworna rzecz - kupują coś dla swojego wnuka. Ty to poważnie piszesz?

Mam w rodzinie 6 dzieci. Dziadkowie z obu stron zawsze pytani co sie przyda najbardziej przy dziecku. Czy to psmpersy czy zabawki.
Rodzice maja swoje sposoby na wychowanie dzieci. I trzeba uszanowac to, ze czegos nie chca dziecku dawac.

Jak dziecko nie je czekolady to tez bedzie ok jak dziadkowie przyjada z duza milka?
Teraz nie ale za rok jak bedzie wieksze?

Po 1. To nie jest twoja rodzina, twój związek, twoje układy.
Po 2. Tu nie chodzi o słodycze czy cokolwiek innego szkodliwego.
Po 3. Tu nie chodzi o rodziców, tylko o matkę-kaprala, która zdanie drugiego rodzica ma w pompce.
Po 4. Rzeczywiście, to mega problem - koniecznie trzeba dziadków odstawić od dziecka (to już autorka oznajmiła), męża czołgać, że śmie takich rodziców mieć, a na forum wylewać żale na tych niegodziwców. W końcu bycie kapralem zobowiązuje.

1. "mizoandryczny"- nacechowany patologicznym wstrętem do mężczyzn, ty naprawde masz problem z widzeniem rzeczy, których nie ma i dalej wciskasz komu popadnie na forum swoje lęki.
i powtórzę, bo nie dociera - jakaś kobieta cie skrzywdziła i przychodzisz tu odreagować
2. "zaborczość autorki"- czyli oczekiwanie ze jej mąz weźmie swoje dziecko na rece i sie do niej uśmiechnie. Gdy udzieliłam sie na tym watku, to podkresliłam, ze nie staje ani po jednej ani po drugiej stronie,
niestety nie zauwazyłes tego i dalej krzyczysz, ze np. ja bronie autorki, kiedy w ogóle nie odniosłam sie do jej zachowania
3. i to jest twoja metoda obrony, ucieczka przed zacytowaniem domniemanych ad personam, zarzucasz cos, co sobie wymyslasz, innej uzytkowniczce zarzucałes agresje i nie zacytowałeś, bo doskonale wiesz,ze jej tam nie było, teraz mi mizoandryczne wypowiedzi, wszystkie kobiety są złe...biedny ty

Nie ma ani jednego ad personam w moich wypowiedziach do ciebie, nie ma ani jednej  mizoandrycznej wypowiedzi.
Widze u ciebie emocje, niepoczytalność i rozmawianie z samym sobą, a raczej ze swoimi urojeniami.

tak jak już wyzej napisałam, masz problem z kobietami, NIE CZUJESZ SIE KOCHANY-twoje zachowanie wrecz o tym krzyczy, zarzucajac mi mizoandryczne wypowiedzi pokazałes, że to ty patrzysz na zycie przez pryzmat wojny płci.

4. nie zrozumiałeś i nie zauwazyłeś, ze ja nie najeżdzam na autorkę watku, bo nie traktuje  tego watku jak swój prywatny folwark do spluwania swoich problemów, ty natomiast to robisz.

5. tak się zacietrzewiłes w jazgocie i przepychankach, ze nie zauwazyłes ze lżysz mnie i obrazasz a ja ani razu nie pogłaskałam po głowce ananasowa, napisałam ze nie staje ani po jednej ani po drugiej stronie. to ty jestes KAPRALEM. Jestes coraz śmieszniejszy w tym, ze tak wylewasz tutaj frustrację.
tak sie zaangazowac w sprawę obcej pary...śmieszne i tak niepoczytalnie obrażać, bo napisałam, ze facet powinien wziąc na ręce SWOJE DZIECKO

Lady Loka, nie warto do niego mówić, on jest chory, przeciez widać...

EOT

EeeTam, jeśli pozwolisz:
Po 1. To nie jest Twój wątek, ani Twój związek, ani Twoje układy, w związku z czym nie masz realnych podstaw do wygłaszania jedynych słusznych opinii w tym temacie.
Po 2. Tu nie chodzi o Twoje (jedyne słuszne) zdanie.
Po 3. Tu nie chodzi o przyklejanie każdemu forumowiczowi, który ośmiela się wypowiadać w tym wątku mając zdanie odmienne od Twojego (jedynego słusznego) - pieszczotliwych łatek typu matka-kapral, i innych podobnie przyjemnych.
Po 4. Mega problem w tym wątku jest taki, że bycie Net-facetem na tym forum zobowiązuje. I to do specjalnych zasad i zachowań. We związku z czym proszę, abyś sobie te zasady ponownie odświeżył.
Wydajesz się być ostatnio bardzo zmęczony konwersacjami na forum, żebyś więc dodatkowo się nie musiał trudzić, podpowiadam życzliwie, że zbiór wymogów, które Ciebie - jako mężczyznę - na forum dla kobiet Netkobiety.pl obowiązują - znajdziesz w punkcie nr 18 naszego regulaminu.

Z góry bardzo Ci dziękuję za zastosowanie się do mojej prośby/ IsaBella77

Pozostałych forumowiczów, uprawiających w tym wątku wyłącznie off, oraz osobiste wycieczki również BARDZO PROSZĘ o powrót do meritum. Wszelką korespondencję prywatną można przenieść na drogę mailową, a pogadanki do kafejek

Nirvanka ale nikt na sile nie kaze w chodzik dziecka wkladac. Tak jak pisalam oni na pewno nie chcieli przeciez wnukowo krzywdy zrobic, no bez przesady. Jesli Autork jest przeciwnikiem chodzika to z mezem ( mam nadzieje ze nie sama) ustali ze go chowaja/ wyrzucaja/ wydaja.
Powiem szczerze ze w mojej ocenie wielu rodzicow w obecnych czasach jest bardzo roszczeniowych. Prezenty koniecznie skonsultowane, wszelkie urczystosci dziecka od urodzin po dzien dziecka koniecznie zaliczone inaczej obraza majestatu.  Za moich czasow (a az tak stara nie jestem) przyjmowalo sie prezent z szacunkiem i wdziecznoscia a nie fochami ze nie to, nie w tym kolorze i wogole za wczesnie czy za pozno. Mi babcia robila na drutach sweterki we wsciekle rozowym kolorze. Nigdy ani mi ani mojej mamie (synowej) nie przyszlo do glowy zeby o to robic afere i miec pretensje mimo ze mi sie te sweterki nie podobaly. Liczyl sie gest i serce babci. Widocznie w takich kolorach mnie widziala jako dziewczynke. A ze moze gust miala ..mocno odmienny i  nie znala sie na tym co modne i "wskazane " to trudno. Pamietam ja za to jaka byla troskliwa i kochana dla mnie a nie za to czy dawala mi atestowane, wskazane przed pediatre i trendy mody prezenty.

chodziki nie sa zdrowe dla dzieci
takie zakupy warto konsultować z rodzicami

Przeżywacie to jak mrówka okres, a autorka pewnie układa się z małżonkiem Na zbyt wielu frontach prowadzi walkę. Jeśli facet jest rozsądny, ogarnięty i związany uczuciami ze swoimi rodzicami, to w żaden sposób autorka nie wygra na tym froncie. I słusznie zresztą. Sam to ćwiczyłem, buntowanie przeciw rodzicom, a w zasadzie matce, wieczne podejrzenia, że coś knuję z matką przeciw niej. Każdy telefon uruchamiał lawinę komentarzy. W końcu powiedziałem, że żon to ja mogę mieć na pęczki, a matkę tylko jedną więc wybór należy do ciebie No plus jedna chyba akcja nauczania, że o matce ukochanego nie należy mówić brzydkich słów... Oczywiście obie za sobą nie przepadały ale moja matka tylko raz wyraziła zdanie o moich planach matrymonialnych i w zasadzie nigdy więcej nie komentowała. Ja się nigdy na nic matce nie skarżyłem odnośnie życia małżeńskiego. A dziś proszę, matka jak chce się czegoś dowiedzieć co tam u nas, to dzwoni do żony, bo wie, że ja wiecznie nic nie wiem. Dzwonią sobie, gadają, plotkują. Jak jest u nas raz na jakiś czas ja spokojnie zmykam do swoich spraw i baby się zajmują sobą. I tego minimum oczekuje każdy normalny mężczyzna.

Hm..., jak trzeba wypić z teściem czy szwagrem, to zajmę się jak najbardziej. Gości jeśli mamy, to raczej ze strony rodziny małżonki co poniekąd jest efektem jej długoletnich starań. Autorka tematu właśnie taki plan wciela w życie. Stąd ja nie czuję się zobowiązany do zajmowania gośćmi. No chyba, że jako pretekst do rozpracowania flaszki ale np. przygotowania do przyjmowania gości mam w głębokim poważaniu, czyli całe to gotowanie, sprzątanie itd. Ja się mogę ewentualnie przyjść przywitać...

Nie wiem czy zauważyłeś, ale ja w tym wątku wypowiadam się teraz po raz drugi.  Tak, trzeba specjalnie dla mnie wrzucić - ale listę cytatów z autorki będących podstawą do sformułowania takich a nie innych ocen: "Autorka spodziewa się i wymaga nadskakiwania jak sprzed ślubu? Zrywania kontaktów ze znajomymi? Albo że ustępował jej podczas awantur przed ślubem?", a nie tylko listę zarzutów opartych o "coś tam przeczytałem, a resztę sobie dopowiedziałem".

I odpowiedz sobie uczciwie, czy chciałbyś mieć partnerkę, którą najczęściej widzisz tylko chwilę rano i wieczorem, bo ona pracuje (siedzi u rodziców), studiuje i ma czas dla znajomych, a Ty siedzisz z dzieckiem sam całymi dniami. Jak mówisz co Ci nie odpowiada, następuje obietnica że coś razem zrobicie, która zostaje złamana, a reakcją na Twoje rozczarowanie złamaną obietnicą jest "ale o co ci chodzi". I tak NOTORYCZNIE.  Napisz mi proszę jaki miałbyś pomysł, żeby do osoby takiej jak mąż autorki zwyczajnie dotrzeć.

Post nr 6 - kiedy było dobrze w ich związku.

Raczej użyłem słowa "ograniczanie". Bo tym jest np. afera, bo on chce iść na piwo z kolegami ze studiów.

Byłbym szczęśliwy, gdybyś zechciała cytować, a nie opisywać moje słowa, bo coś mi się zdaje, że słowa "ustępować" użyłem w innym kontekście - nie trzeba ustępować podczas awantur, można ustępować bez awantur. I on jej ustępował. Może ustępował, bo chciał, a może, bo czuł, że musi - gdyby nie ustępował, to ten związek rozpadłby się dawno temu (patrz: poprzedni związek autorki).

Jako człek rozumny, zdaję sobie sprawę, że skoro druga strona ma obowiązki, to po prostu ma. I awantury nic tu trwale nie zmienią. Ba, awantury sprawią, że tym bardziej będzie z domu uciekać. Zapewniam Cię, że gdyby w ich domu była fajna atmosfera, to on sam starałby się w nim jak najwięcej czasu spędzać.

Stworzyć dom, w którym miło jest przebywać. Ale to już nie teraz - za późno. W tym momencie on ma już obraz żony ukształtowany i sporo pracy będzie wymagać jego zmiana. A raczej wątpię, żeby autorka taką pracę podjęła, bo jest utwierdzona (m.in. dzięki temu forum) w przekonaniu, że ma rację.