Moj chlopak nie akceptuje mojego psa. - Netkobiety.pl

No wiem wiem dziwnie co nie ? Kurde fsjny z niego chlopak  w zyciuu nie spodziewalabym sie takiego obrotu sytuacji. Dlaczeho tak jest

A ja myślę , że to był test,  ile byłabyś w stanie dla niego poświęcić, potem byliby znajomi a potem rodzina , no mam nieraz takie spostrzeżenia głupie

Tak sobie od dłuższego już czasu podczytuję to forum i przeróżne tematy, i w sumie nie planowałam się wypowiadać, ale temat jest na tyle mi bliski, że jestem
cieszy mnie i napawa optymizmem, że tak wiele jest tutaj empatycznych ludzi, mój związek na początku roku się zakończył z bardzo m.in. prozaicznego powodu, mianowicie mój praktycznie rzecz biorąc były mąż, gdy się poznaliśmy wiedział, że ja bez zwierząt życia sobie nie wyobrażam, on (jak mi się po wielu latach przyznał), udawał, że lubi zwierzęta, żeby mnie poderwać.... nasz związek, potem już sformalizowany trwał łącznie 18 (!) lat, mamy troje dzieci. Na to, że zdecydowałam się od niego odejść miało wpływ wiele czynników, ale był wśród nich powód nie akceptacji przez niego zwierząt w domu, koty gonił, psy traktował jako zło konieczne... byłam rozdarta widząc jak je przeganiał, ignorował, zwyczajnie traktował jak rzeczy, a nie jak członków rodziny... najgorsze jest jednak to, że mam wrażenie zmarnowania wielu lat, mam cudowne dzieci, które mi tą porażkę rekompensują na szczęście... reasumując, Zagubiona, bądź mu wdzięczna, że przyznał się do tego teraz, że nie spędziłaś lat życia z człowiekiem, który jeszcze na wielu etapach mógł Cię zaskoczyć zmianą zdania... pozdrawiam serdecznie i życzę znalezienia pokrewnej duszy
Gekkoń... w 100% podpisuję się pod Twoimi postami ja mam trójkę dzieci i prawdopodobnie już raczej dzietną singielką zostanę, ale teoretyzując, nigdy w życiu nie wybrałabym faceta zamiast dzieci, i w życiu nie pojmę jak ktoś mógłby to zrobić

Też mi się to trochę dziwne wydaje. Nagle pies mu zaczął przeszkadzać? Być może Twój chłopak jest osobą która bardzo lubi jak wszystko idzie pod jego dyktando. Jak oddasz psa do rodziców to za jakiś czas będzie stawiał nowe warunki (koleżanki nie takie, praca, mieszkanie). Zastanów się dobrze zanim podejmiesz tak ważną decyzję. Nie warto się podporządkowywać, bo najważniejsze to zadowolić samą siebie. Piesek na pewno będzie strasznie za Tobą tęsknił.

I to jest dobra płenta na podsumowanie tego wątku.

Tu nie ma się nad czym zastanawiać.

Tacy faceci, ale nie tylko, istnieją niestety! Też miałam niedawno tego przykład i to własnie kobiety. I wygrał pies.

Trochę druzgocący ten wywód...
Rozumiem, że w myśl twojej wykładni "kochać zwierzęta" taki np. rolnik hodujący tysiąc świń (na mięso) w specjalnym dla nich pomieszczeniu, gdzie są w swoim towarzystwie ...jest nawet większym "miłośnikiem zwierząt" niż ktoś, kto taką jedną tylko świnkę ma w domu dla towarzystwa a nie mięsa, tak? Podobnie "miłością do zwierząt"mozna nazwać uwielbienie dla zwierzątka ...na talerzu ale nie w domu, gdzie to zwierzątko by się męczyło, czy tak?
W sumie to zrozumiałem też, że można być także "miłośnikiem zwierząt" z pozycji "zza szyby" bez potrzeby dotykania i ...brudzenia się tym zwierzątkiem - ot, wystarczy klikać sobie myszką (sztuczną, komputerową) w necie i już jest się większym i miłośniejszym miłośnikiem zwierzątek niźli ktoś, kto w drodze losowych wypadków, został z kilkuletnim psem czy kotem w domu skazując to zwierzę na straszną męczarnię bywania w mieszkaniu a nie np. na łańcuszku przy budzie w ogródku (by nie zasrał trawniczka), nieprawdaż?
Sumując: chłopak autorki tak bardzo kochał tego pieska, że postanowił na szali postawić swój szczęśliwy związek i wymusić na autorce ...darowanie temu pieskowi wolności. To widać i tak mało tego pieska kochał, bo kazał go wywalić do rodziny. Gdyby tego pieska kochał miłością prawdziwą - wedle twoich wywodów - zabrałby tego pieska i wypuścił na wolność gdzieś w lesie albo przy autostradzie, tak?
Wiesz, to ja wolę uchodzić za potwiora i kiochać "po swojemu" okrutną miłością męcząc psa długimi spacerami i wycieczkami autem w odludne miejsca czy nad morze i dusić go w międzyczasie ze sobą w domu
P.S.
Twoje zdanie, cyt: "Bez zbędnych filozofii, należy sobie odpowiedzieć na proste pytanie, gdzie pies jest szczęśliwy, zamknięty w mieszkaniu czy wolny w domu, mając do dyspozycji ogromny ogród" zdradza coś... Że nie masz chyba pojęcia. Niejeden pies, mając UKOCHANEGO właściciela i będąc z tym człowiekiem mocno emocjonalnie związanym - jest szczęśliwym GDZIEKOLWIEK ale z tym człowiekiem. Natomiast bycie od tego "swojego" człowieka zdala, choćby i w ogrodzie pełnym kości, kotów do gonienia i gumowych piłeczek ...jest tęsknotą i cierpieniem. Jeśli są tu psiarze - tacy oprawcy jak ja - to być może moje zdanie podzielą... Ale co ja tam się znam? W swoim życiu w towarzystwie psich (i nie tylko) przyjaciół spędziłem raptem ze czterdzieści parę tylko lat...

W myśl mojej wykładni trzeba mierzyć siły na zamiary. Nim się weźmie zwierzę pod swój dach to trzeba rozważyć, czy ma się ku temu odpowiednie warunki. Tyle i aż tyle. To się chyba nazywa odpowiedzialność? Ale skoro Pani ma 40 parę lat to powinna to Pani wiedzieć.
Dodatkowo podałem kompromis. Nie zlinczowałem tego mężczyzny. To się chyba nazwa empatia.
Co do miłości zwierząt to tego się nie da zmierzyć, po prostu jest coś takiego jak miłość odpowiedzialna i miłość toksyczna. Miłość ma wiele obliczy. Nie będę rozwijał, bo ja wolę argumenty od emocjonalności.

Truskaweczka, w końcu wpis na poziomie, choć początek - "gdzieś było...". Wolałbym rzetelne badania, a nie wpis miłośnika psów, który lubi trzymać zwierzęta w mieszkanku, bo ma taką fanaberię. Sa stricte zwierzęta przeznaczone do mieszkań.
Z dyskusji wielu kobiet wychodzi, że pies jest ważniejszy. Tu zastanawiam się, czy to już nie jakaś choroba i mi się przypomina przestroga: jeśli takie kobiety będą miały do wyboru uratować swojego psa, a Ciebie z pożaru to Twój los jest przesądzony. Na szczęście prawo je obiektywnie osądzi.

Moim zdaniem taka miłość do zwierząt, jaką prezentuje tu pewne osoby i Pani, która chciała być moim adwersarzem jest niezdrowa. Widocznie nie wyszło z mężczyznami i uczucia przelano na zwierzęta. To świadczy o braku wyrobienia sobie odpowiednich społecznych umiejętności interpersonalnych.

CatLady
To dam in concreto przypadek własny.,
To jakbyś rozważyła mój przypadek? Nie lubię trzymania zwierząt w domu, bo uważam tak biblijne, że każde stworzenie ma swoje miejsce. Jednocześnie mnie poproszono, żebym zaopiekował się czyimś domem przez pół roku. Opiekowałem się psem, który wchodził do domu, ale miał budę i sobie w niej spał, tak mnie polubił, że mi chodził przy nodze. Karmiłem kota. Zbiłem karmnik dla ptaków i wynosiłem im jedzenie. Psu kupiłem automatyczne karmidło, jak dłużej wychodziłem. Kurom kupiłem karmidło i jak tylko wychodziłem z domu to szły za mną. Nie lubię zwierząt?

Dodatkowo wiele kobiet się tu wypowiedziało i żadna nie zareagowała jak były teksty, że pies, że się nie da kompromisu zawrzeć. Podałem. Podsumowałem tylko Waszą dyskusję tutaj: Pies>Mężczyzna.

<b>Jeżeli się nie piętnuje takich tekstów to coś nie halo? "Psa się kocha i nie zdradza. Tego "faceta".... do weta i uśpij!"

Zwierząt się nie powinno usypiać, chyba, że choroba nieuleczalna i czeka bolesna agonia, a tu miłośnicy zwierząt wypowiadają o mężczyźnie, żeby go uśpić. To jakie wnioski można wysnuć?</b>

Nie obracajmy takich rzeczy w żart, bo to nawet czarny humor nie jest, skoro jedna osoba to pisze, a druga cytuje i mówi popieram. Następnie nikt nie reaguje.

Tak opiekowałem całą trzódką i wiedziałem na co się piszę. Nikt kto mnie zna osobiście, by nie powiedział, że nie lubię zwierząt. Po prostu mam swoje zasady i przekonania, co nie przekreśla moich uczuć do zwierząt.

Co do tego faceta, neguję jego zachowanie, bo wiedział na co się pisał i takie rzeczy uzgadnia się przed wejściem w związek, coś na miarę ile chcemy mieć dzieci, czy w ogóle? Niemniej całą dyskusję w tym temacie można było odebrać, iż niektóre osoby wyżej sobie stawiają psa od partnera i to już nie jest zdrowe.

Obstawiam, że należysz do ludzi, którzy:
1. pilot od kilkuletniego telewizora trzymają w foliowym woreczku;
2. w samochodzie, pomimo kilku lat użytkowania fotele wciąż są pokryte zabezpieczającą folią;
3. gdy kupują np. nowy telefon nie zrywają folii zabezpieczającej, żeby "dłużej" było jak nowe;
4. jedząc np. obiad, gdy upadnie okruszek na podłogę - natychmiast się zrywają po odkurzacz;
5. nie potrafią zasnąć ze świadomością małej plamki na podłodze w kuchni;
6. w szafach mają wszystko poukładane w idealna "kostkę" i tematycznie na półkach;
7. buty zawsze muszą mieć lśniące i równiutko poustawiane;
8. nie znoszą, gdy otoczenie wokoło nie zawiera absolutnej symetrii;
9. filmy z serii "Monthy Pyton" są dla nich niezrozumiałe i wręcz głupie itp.
W sumie to trochę współczuję - życie bez odrobiny poczucia humoru i umiejętności jakiejś swobody w myśleniu i zachowaniu musi być cholernie ciężkie...

Przeczytalem caly temat i nie znalazlem sugestii aby pies byl wazniejszy od czlowieka. Stale powtarza sie za to motyw szantazu. Musisz wybrac-albo ja albo i tu moze byc cokolwiek: pies, kumpel, mama, hulajnoga. Jak kochasz, to takich wyborow nie stawiasz. Osoba kochana ma byc szczesliwa i juz. Jesli kocha psa, to akceptujesz ich oboje. Jesli uprawia triathlon, to pozwalasz jej na to. Bez marudzenia.
A teksty o wynajmie domu sobie daruj. Czemu tylko dom, moze od razu Windsor? Tam piesek mialby ogrody.

Podrywales zlodziejke, wiedzac ze to zlodziejka, a teraz marudzisz “Albo przestajesz krasc, albo odchodze“. No to ona powinna powiedziec bujaj sie leszczu.

Podrywasz psiare, to akceptujesz jej psa. Nie kupujesz swojego, ale akceptujesz tego ktory jest. Nie trenujesz do traiathlonu, ale akceptujesz ze ona to robi.

Bo skoro nie lubie murzynek, to ich nie podrywam. Nie akceptuje psow, to nie zawracam dupy kobiecie z psem. Nie lubie dzieci, to nie szukam dziewczyny z dzieckiem. Jak nie akceptuje otylosci, to nie szulkam grubaski i nie wysylam jej na diete. Odrobina uczciwosci to jest takie minimum w zwiazku.

No i dokładanie tak, troll. Dzięki, że to napisałeś . Bez dorabiania ideologii, kto jest ważniejszy. Z resztą choć pies to nie dziecko, ale jednak członek rodziny. A jakby miała dziecko z poprzedniego związku, to co? Do bidula ma oddać, bo jaśnie-pan chce być ważniejszy.

I jeszcze to całkowicie nieprawda, że każdemu psu będzie lepiej w ogródku. Są rasy, które nie nadają się do budy kompletnie.

Podobno tylko krowa nie zmienia zdania .
Ale jednak taka nagla zmiana o 180° sugeruje nieuczciwe intencje. Jesli brniesz w zwiazek z kims kto ci nie pasuje, to jest to, przynajmniej dla mnie, dziwne.

Widać, że masz zerowe pojęcie o psach. Nie ma badań ani po angielsku ani po chińsku, gdzie się która rasa nadaje, bo to gdzie dana rasa się dobrze czuje wynika bezpośrednio z jej pochodzenia. Nie ufaj aż tak swojej logice, bo się ośmieszasz.

Na razie uprawiasz pustosłowie. Poza tym jesteś stronnicza. Skoro psom tak dobrze w domu to po co je wyprowadzać na spacery? Nie widzisz tego absurdu:D

Tego typu człowiek będzie mówił, że dziewczyna WOLAŁA psa niż jego i dlatego zerwał. Jestem gotów się nawet o to założyć, ale musiałaby to rozstrzygnąć autorka.

Makigigi nie będę taki twardogłowy. Zrewiduje pogląd i uwypuklę to, co chcę. Autorka nie powiedziała jakich rozmiarów jest to pies. Mogę się nawet zgodzić, jak na poprzedniej stronie, że s rasy, które łatwo się zaadaptują do mieszkania w domu. O tym przypadku poczytam chętnie. Móżdżek chyba ma kura, jak się nie mylę. Co jako miłośniczka psów sądzisz o tym jak w mieszkaniu się trzyma charta, owczarka niemieckiego, owczarka podhlańskiego i duże psy. Co sądzisz o ich właścicielach?

To sobie podywagowaliśmy, ja poszedłem za mocno (psy jako ogół), uszczegółowiło się w dyskusji (rasy psów). Wszyscy zjechali tego mężczyznę, a nikt nie zapytał Autorki, a duży to pies? Przystosowany do mieszkania w bloku? To jednak chyba jest znaczące.

A czy ktokolwiek w dyskusji zapytał Autorkę o rasę psa? Być może rozmiar ma znaczenie.

Teraz już Makigigi bawisz się w dyplomację. Jeśli ja ustąpiłem co do rasów psów to teraz Ty powinnaś uznać, ze wielkich ras psów nie powinno się trzymać w mieszkaniu 30m2, a nie, ze każdy ma prawo i według własnego osądu. Stawiam sprawę in concreto owczarek niemiecki, mieszkanie 30m2, bez tarasu, jeden spacer? Co sądzisz o właścicielu? Czy jego partner, który mówi, że w domu u rodziców, gdzie ma 100m2 plus osławiony ogród, pięć spacerów z rodzicami miałby lepiej uprawia szantaż czy obiektywnie ma rację?

Nie będziemy się spierać. Konsens, że jednak powinno się w tym temacie zapytać o rasę psa, ilość spacerów itd. nim się osądziło chłopaka?

Gdy ktos tak stawia sprawe zwlaszcza po juz niekrotkim byciu razem, to malo realne, by byl to dobry zwiazek. Czasem to ignorujemy, ale raczej to malo realne. Jezeli ktos nie rozumie, ze pies jest przywiazany i mysli ze mozna go ot tak oddac do rodzicow. Skad wiesz, ze zgodzilby sie na psa jesli mieszkaliby w domu? Ludzie ktorzy tak stawiaja sprawe rzadko chca isc na kompromis. Raczej mysla, by bylo tak jak oni chca bez patrzenia na innych. On raczej liczyl, ze ona jest tak zauroczona nim, ze zgodzi sie na wszystko kosztem psa za ktorego jest odpowiedzialna byle facet zostal. Ja pisalam wlasnie, ze najlepiej by ludzie dobierali sie podobienstwami w tak waznych kwestiach. Ja bardzo lubie zwierzeta i chce je miec w przyszlym domu i moj facet tak samo i od zawsze jest wychowany ze zwierzetami.

Chyba nie koniecznie. Pies, jako drapieznik, spi ok 16-18 godzin na dobe. Jak w pozostalym czasie zapewnisz mu spacery i rozrywke, to legowisko (mieszkanie) moze byc niewielkie.
Moj wujek mial sznaucera olbrzyma (ok 70kg) na dwoch pokojach w bloku. Ale pies codziennie mial kilka kilometrow biegania po lakach, w weekendy wycieczki do lasu, duzo uspoleczniania z dziecmi.
Jak charta zamkniesz na dziesiecioarowej dzialce przydomowej, to zdechnie z rozpaczy.

Troll, jak w niektórych kwestiach mam całkiem przeciwne poglądy, tak w temacie psów byśmy się raczej dogadali :-)
Dokładnie jest, jak piszesz z tym mieszkaniem. Jeśli ludzie mówią, że pies będzie nieszczęśliwy w bloku, to chyba raczej mają na myśli, że im samym będzie niewygodnie, kiedy jakieś bydlę kładzie się pod nogami :-)
Moja suka śpi prawie cały czas, jak jest w domu, a jak nie śpi, to na ogół coś przeżuwa.

Nie rozumiem o co ta dalsza dyskusja, bo facet nie jest niemy i w każdym momencie mógł porozmawiać na temat psa, a nie "myślałem". Teraz "pozbycie się psa" potraktowałabym jako szantaż emocjonalny. Może zrobić tak w drugą stronę np. "obetnij się na łyso, bo mi się nie podobasz w dłuższych włosach, ale wiesz nie wiedziałam, że ty tak na serio chcesz w dłuższych chodzić", "naprawdę lubisz tak chodzić w góry, ale musisz z tego zrezygnować, ale wiesz nie sądziłam że ty tak to lubisz przecież dla mnie możesz z tego zrezygnować"? Tym bardziej, że Jego późniejsze tłumaczenia niestety trącą ewidentnym kłamstwem. Nie wiedział, że jest to pies autorki - akurat - psy mają to do siebie, że ewidentnie przywiązują się do właściciela i traktują go szczególniej . Trzeba być ślepym, bądź mało interesować się życiem drugiej połówki (wówczas dobrze, że wyszła ta całą sytuacja z psem i mogła przejrzeć na oczy). Gdybym była na Jego miejscu poczułabym się podle - byłaby to moja wina, iż wcześniej sobie "dopowiadałam wygodne fakty" i do tego miałabym pretensje do drugiej połówki.

CatLady, you made my day. Sra na gazetę
Blablador autorki to fajna rasa, beczka radości. I jest to pies myśliwski, do aportowania ptactwa z wody, więc nie do budy i nie do pilnowania posesji. Ale na kanapie się dobrze sprawuje :-)

CatLady, a odpiszę Ci. Strasznie emocjonalnie? Umiecie odpisywać kulturalnie i na poziomie? Kobietom, chyba nie wypada, ale to świadczy o was...

1) Dlaczego angielskie badania? Bo nasze uniwerki są w 4 setce i badania się prowadzi generalnie po angielsku, tłumaczenia zawsze są niepełne. Jak na razie to sobie dywagujemy...
2) Logiczne. Skoro ktoś uważa, że psu tak dobrze w mieszkaniu, to można to sprowadzić do absurdu, że powinien w tym bloku być 24/7. Absurd, rozumiesz. Nie bierz tego na serio. To jest ciąg logiczny i jednocześnie absurdalny, bo specjalnie go do absurdu sprowadziłem.
3) Jeśli miłośnik psów ma problem zganić (tak, piję do Ciebie wprost Makigi) innych właścicieli psów, którzy biorą psa do bloku, a potem nie zapewniają mu ruchu  i są dla nich lepszymi miłośnikami niż ci, którzy nie chcą mieć psa, kota w bloku, bo uważają ,iż w domu z wielkim ogrodem i czasem na zabawę wspólną z tym psem ma lepiej to, o czym mam dyskutować? To przedstawicielka grupy interesu.
4) 50x razy mówię, że facet był na straconej pozycji. To ona ma rację w tym wypadku.
5) Jednakże w przeciwieństwie do was nie oddzielam tego faceta, od czci i wiary - kłamca, wiarołomca, szantażysta i samo zło itd., bo dopatruje się, iż nie wiadomo, kiedy dowiedział się o psie, jak ona często mu zapewnia ruch, ergo skoro on musiał z nim wychodzić na spacer, to znaczy, że ona może nie do końca miała czas dla tego psa. Poza tym każdy może zmienić zdanie. Ona kiedyś wzięła psa. On chciał ją, ale jednocześnie zamieszkując z nią musiałby się opiekować tym psem i mieć dodatkowy obowiązek. Może mu się odwidziało. Zobaczył, ile to roboty i tyle. Ludzie zmieniają zdanie.
6) Nie mam ochoty spierać się z tematem psem w bloku czy nie? Nie mam badań. Mój światopogląd jest odmienny od Waszego i smuci mnie, że nie pokazujecie tego, iż pies to też obowiązek i wielu właścicieli psów w bloku nie ma ku temu bladego pojęcia (sam wybór rasy na wstępie, tak trochę Makigi wyniosłem z dyskusji, chociaż dla mnie nadal abstrakcja trzymać psa w bloku, ale to już moje odczucia, mam prawo), ani nie wczytał się w temat i prezentujecie pogląd jakoby pies to samo dobro w bloku i każdy się nim odpowiednio zajmuje. Ile właścicieli psów zbiera pozostałości po swoich pupilach? To pokazuje, jak dbają. Idąc dalej. Aż przesunę to do punktu 7, by powtórzyć i uwypuklić.
7) Chłopak pobył z tym psem, zobaczył ile to obowiązków. Zobaczył naocznie. Przekonał się i wymiękł. Nie był idealny, bo postawił sprawę na ostrzu noża. Powinien podziękować jej za miłe chwile wcześniej i tyle. Nie oceniam, go trochę empatii. Wczucia się, ze kogoś coś może przerosnąć. Można też próbować. Można się doszukać, że chłopak próbował (wyprowadzał psa, próbował się przystosować) i wymiękł (nie chcę, jednak z psem mieszkać). Taki scenariusz jest równie możliwy, jak Wasz, że knuł, urabiał i chciał zdobyć jej serce i potem pozbyć się psa, który od początku mu przeszkadzał.  Wielki manipulant.  Potem weszły uczucia i szukał rozwiązania i głupio postawił sprawę, zamiast odejść z klasą.
8) Nie udawał, ale może próbował polubić, przystosować się. Czemu od razu wychodzić, że miał złe intencje?
9) Rację ma pełną Troll, że słabo się dobrali i rokowali na wejściu. Mógł mieć tak dobre, jak i złe intencje. Wy widzicie tylko złe, a ja widzę dobre.

10) Jeśli kobiecie imponuje tekst: sra na gazetę to pokazuje poziom.

Sosenek kij z moimi odczuciami, nie ma badań. Nawet postawię znak równania pies w bloku=pies w domu, bez znaczenia, wszędzie byle nim się zajmować i go kochać oraz traktować jak członka rodziny. Chociaż jak ja widzę, jak się zajmują psami w bloku, to trudno mi się dziwić, że mam niemiłe skojarzenia (nie zbieranie kup, pies zostaje sam x godzin i wyje z tęsknoty, dom jest zaniedbany, pełny w sierści, dawanie psu kości z kurczaka). Kwestia światopoglądowa, gdzie się chce mieć psa, na takim samym poziomie, gdzie lepiej komu w domu, czy w bloku. Ja potrafię ewoluować w poglądach. Chociaż ja chętnie bym chciał psiaka w domu, a za Chiny Ludowe w bloku. Kwestia poglądów, jak się okazało. Nie ma, co tutaj bić piany.

Jednak styl, w jaki się wypowiada tutaj na temat tego mężczyzny nie jest odpowiedni. W ogóle się nie bierze pod uwagę, że mógł się starać i próbować zaakceptować tego psa.

Niby później jakiś tam był, w tygodniu pies u rodziców, w weekend u nich - lub na odwrót - dokładnie nie pamiętam.

To jest pozytywne zakończenie dyskusji:) Piękne.

Maruk, właśnie i to mi się podoba, że ktoś porównał psa do dziecka pod kątem obowiązków. Słusznie. Zwierzę to obowiązek. Nie każdy jest gotów na takie obowiązki, zwłaszcza, jeśli wcześniej nie zadecydował wspólnie, że chce mieć psa, tylko bierze w pakiecie. Taka słodka różnica w Twoim porównaniu.
Wiesz ja nie lubię filozofii: "jakoś to będzie", "Ja z synowcem na czele i jakoś to będzie". A dom z psem i ogródkiem planuje na emeryturze, kiedy będę miał full czasu też dlatego psa. Wiesz, jestem taki straszny dla zwierząt, że ktoś mi je powierzył, całą trzódkę na pół roku. Faktycznie pustosłowie i dbałem o nie lepiej niż sam właściciel i włożyłem w nie kaskę, bo chciałem i bez zwrotnie. Fakty, nie mity i Twoje domysły. Nie podejmuje się czegoś, do czego nie jestem w przygotowany. Temat kaski, to też dobre zagadnienie, bo wychodzisz z założenia, że jak ktoś ma psa, to jest miłośnikiem zwierząt. To Ci chętnie uzmysłowię, jak ludzie przygarniają zwierzęta, a później skąpią na szczepienia, dają nieodpowiednie jedzenie, nie wyprowadzają na spacery, zamykają w łazience i idą na 8h. Wielcy miłośnicy zwierząt... Wolę nie mieć zwierzęcia pod opieką, nim się tak zajmować. Widzisz miałem tam też pod opieką psa... Chociaż to była wieś, to nigdy, go nie wiązałem, choć uciekał i mogły mnie spotkać konsekwencje prawne, gdyby kogoś ugryzł. Po prostu na kamerach sprawdziłem, któryrędy ucieka (i nie uciekał, bo byłem straszny, tylko na suki, wiesz pies czuje suki, ale Ty przecież wiesz lepiej niż ja to) i obwiązałem szczelinę łańcuchem, bo do tego się tylko używa łańcucha. Było piekielnie niewygodnie, ale odwiązywałem go i z powrotem wiązałem ją jak wychodziłem. Pies, jeśli szedłem za dom, szedł za mną na spacer, a ja lubię spacerować i robię to często. Tak samo go myłem. Gdy tylko wychodziłem z domu to on szedł za mną, przy nodze. Gdy wracałem z pracy, to skakał z radości, że wróciłem. Dodatkowo specjalnie kupiłem automatyczne miski, aby zjadł o stałych porach. Jak się za coś biorę to się biorę na zicher, a jak wiem, że będzie lelum polelum to sobie odpuszczam.

Więc wielki miłośniku zwierząt z tego obrazu nie wynika, że nie lubię zwierząt, tylko ja do wszystkiego podchodzę odpowiedzialnie. Natomiast do opieki nad zwierzętami śmiertelnie odpowiedzialnie. Odpowiedzialność to dowód dojrzałości.

Jeśli nie ma warunków i czasu, a tylko dobre chęci, to tak to nieodpowiedzialne. Powinien chwilowo się nim zająć i poszukać mu domu. Znane Ci są słowa: "Mierzmy siły na zamiary"?

Dodam też, że gdyby nie ja to kury, by poszły na rosół. Pies, kot do schroniska. Opieka nad domem miała wynosić 6 mc. Właściciel wrócił po 1,5 roku i potem sprawunki dzieliłem z bliższą rodziną, ze względu na zmianę pracy, ale nie stanęło na tym, by nawet kur się pozbyć. Ba, nawet dostały własne karmidło, aby nigdy nie były głodne.

CatLady i od razu ładniejsza dyskusja. Nie? Dla mnie jedyny możliwy kompromis to oboje wynajmują dom i biorą do niego psa. Być może nawet na to, by nie przystał. Szkoda, że go autorka o to nie zapytała, a gdybyśmy mieli dom? Spałby sobie na ganeczku? Też miałbyś problem?

Czemu od razu go osądzać, że nie lubi zwierząt, bo nie chce z psem zamieszkać w bloku? Ja też bym nie chciał i przytoczyłem historię, jak się opiekowałem, bo ktoś mnie poprosił, tylko to było w domu i to było u mnie spójne z moim światopoglądem.

Jak na razie prezentujecie wąskie horyzonty coś...

Ktoś nie chce mieszkać z psem w bloku? Nie lubi zwierzat.
Ktoś nie chce mieszkać z psem w bloku, ale mógłby chętnie, mając dom? Nie lubi zwierząt.
Ktoś nie chce spać z psem? Nie lubi zwierząt.
Ktoś może akurat nie lubi psów? To automatycznie nie lubi zwierząt.
Ktoś może akurat nie lubi kotów, ale lubi psy? Też nie lubi zwierząt.
Ktoś nie lubi węży? Też nie lubi zwierząt.

Nie spoglądacie na lubienie zwierząt szeroko. Tylko przez pryzmat uwielbienia psów, a szczególnie jako grupa interesów, która popiera trzymanie psów w bloku.

Ósemka, po prostu, w tym temacie błyszczysz. Jesteś stonowana. Wychodzisz z pozytywnymi tezami.

Nie trzeba mieć, by lubić.