Moj chlopak nie akceptuje mojego psa. - Netkobiety.pl

tak pewnie juz decyzja podjeta absurd totalny, jest mi strasznie przykro

Niekoniecznie rozumiesz pisząc to co piszesz. Wcale nie musiał kłamać. Osoba zakochana, szczególnie na początku może widzieć inne rzeczy, a innych nie zauważać. Poziom akceptacji na różne rzeczy też jest inny. W całym temacie jest wiele słów zbędnego jątrzenia. A to może być miły gość, który akurat nie akceptuje zwierzaków. Aż tyle i tylko tyle. Pisanie o szacunku. Poważnie? Tak przy okazji. Człowieka nie ma jednolitego ja i pełen jest sprzeczności. Nie ma sensu drzeć pierza. Sądzę że niczego nie zmarnował autorce. Wydaje się, że gdy ktoś z kimś przebywa rok czasu to spędził wiele przyjemnych chwil, zdobył doświadczenia, jak i ona. Czas to pojęcie względne. Pojęcie marnowania już zależy od spoglądania.

Poważnie myślisz, że to był jakiś większy plan? A to przebiegły z niego lis Myślałem, że to się inaczej odbywa. Ludzie się zakochują. Świata nie widzą. Z czasem emocję opadają i dostrzegają zrośnięte brwi u partnera, wielkie stopy, ruszające się uszy, podczas orgazmów
Może miał sierść na skarpetach, a jemu fajkami z buzi śmierdziało i kwaśno się do siebie uśmiechali. Przepraszam autorkę to nie na poważnie

Niekoniecznie plan. Facet mógł mieć po prostu taki charakter - co nie zmienia faktu, że skoro coś zaakceptował z początku, to nie ma prawa wymagać po roku zmiany w tym temacie. Koniec i kropka
Albo się coś akceptuje, albo nie. Co innego byłoby, gdyby pies był suczką i po roku byłoby 12 psów w domu - zmianę stanowiska bym rozumiała. Ale wciąż mówimy o tym samym psie

Cały czas mam wrażenie, że nie masz zwierzaka. Pies pójdzie na spacer, weźmie ciasteczko... ale  nie da się oszukać, że ktoś go lubi lub nie lubi. Mam koleżankę, która nie pali, a jej facet owszem... ale nigdy nie udawała, że jest OK, znosiła zapach tytoniu we włosach, ubraniu, ale gość wiedział od samego początku, że smrodek fajek nie jest dla niej przyjemny... a tutaj było OK, chodzili na spacery i bum NIE dla psa, rozmawiają o wspólnym zamieszkaniu i NIE bo pies. Rozmowa o szacunku jest jak najbardziej na miejscu, można być trochę otumanionym feromonami i nie widzieć za dobrze obiektu swoich uczuć, ale szantaż to szantaż, i tak jak wcześniej dziewczyny napisały, z szantażystami lepiej nawet nie negocjować.

Ma to znaczenie w kontekście moich wypowiedzi? I czy muszę się tym dzielić?

Da się oszukać.

Ma swojego małego smrodka dymicielka. Słodka historia

Ludzie mordują w zakochaniu, prześladują i poniżają, samookaleczeją i popełniają samobójstwa To nie kwestia samych feromonów, ale zróżnicowanego działania mózgu u różnych osób. A układ nagrody może być u ludzi niezwykle silny. Dorośli ludzie, jak autorka bardzo ładnie zakończyła. Widocznie nie ma potrzeby wkładania zaostrzonego paznokcia w oko.

Zakochany jest. Może się pomylił. Może walczy z niechęcią do psa i potrzebą bycia z Tobą. Może myśli, że się namyślisz w kwestii zwierzaka. Można zgadywać, ale nie wiem.

Być może. Rok czasu to już nie pierwsze motyle i myśli się już nieco szerzej. Zresztą sama widzisz po sobie.

Zwierzak, dzieci, ślub, poglądy polityczne czy religijne, pieniądze. Zwykle te rzeczy dzielą ludzi, jak i mogą ich jednać. Zdrady, otocznie pomijam świadomie.
Pewnie, że nie ostatni. Ale co by nie było, przeżycia z drugim człowiekiem, poznawanie go to coś ekstra. Takie doświadczenia to dobre doświadczenia. Nawet jeśli teraz jest mało przyjemnie. Zresztą też Ciebie to ukształtuje w jakiś sposób. Lepiej pozytywnie niż kwaśnieć

Nie jestem Winnetou.

Bardzo prawdopodobne, ze nie znasz. Niedaleko od siebie, zakochanie od zgłupienia. Różne sytuację życie pisze.  Literatura, źródła. Nie brakuje różnych treści.

Myślę że chcemy całkowicie co innego powiedzieć. I nie w kwestii samego bycia, a rozstania oraz tego co dzieje się pod czaszką człowieka oraz oceny jej byłego.

juz sie sprawa wyjasnila nasz zwiazek sie zakonczyl. on napisal, ze chce sprobowac ale pies tylko na weekendy I ze to jest kompromis. Ja napisalam, ze I tak bedzie przez to nieszczesliwy I ze jednak lepiej to zakonczyc na co on napisal ' ok, badz szczesliwa dobranoc'. dziekuje wszystkim za rady jestescie niezastapieni na tym forum I trzymajcie za mnie kciuki abym szybko sie 'uleczyla'

Postaraj się poznać ludzi I nie traktować chwil z drugim człowiekiem jako marnowania czasu. Zrozumiesz kiedyś. Tak mi się wydaje, bo głupia się nie wydajesz. Sprzecznym człowiek jest.

Ładnie to zakończyliście. Powodzenia. I trafienia miłośnika dogów. Byle nie hot-dogów

I dobrze, naprawdę...
Wiesz, miałem analogiczny "epizod" w życiu: 6 lat znajomości i w końcu ślub. Małżonka znała mnie dobrze, wiedziała, że mam psa (spora dziewczyna, typ nowofundlanda, łagodna, cicha, ułożona i grzeczna), który zawsze i wszędzie mi towarzyszył na kazdym wyjeździe (mieszkałem sam i psisko było zdane tylko na mnie). Nawet do niej z psiskiem przyjeżdżałem i też nie było żadnego kłopotu. I sprawiała wrażenie, że jest wszystko ok. Po ślubie "coś" jej się odwidziało, że psisko zaczęło jej przeszkadzać. Najchętniej to kazałaby tej psinie leżeć cały dzień w przedpokoju w jednym miejscu... Przegięciem był z jej strony tekst: "nie jestem od wychodzenia z twoim psem", gdy zasugerowałem kiedyś, by wyszła sobie na spacer w ciągu dnia, wzięła też psa zamiast cały dzień siedzieć przy komputerze i się nudzić, gdy piękna pogoda (nie pracowała i "nudziała się" w domu). Ogólnie psisko zaczęło ją irytować i najchętniej by się go "pozbyła". Więc ja, pomimo ledwie rocznego małżeństwa (po kilku latach znajomości!) POZBYŁEM SIĘ JEJ Co prawda było więcej innych "niefajnych" sytuacji (kłótliwość, awantury, nielojalność i brak szacunku), które w sumie doprowadziły do decyzji o zakończeniu związku, a psisko nadal jest ze mną
Wszystko to kwestia priorytetów i zasad. Jak ktoś nagle to "zmienia" to albo wczesniej udawał kogoś innego (dla jakiejś korzyści), albo się całkowicie zmienił. Trzeba dobierać sobie do związku kogoś o bardzo podobnych zapatrywaniach, bo różnice w poglądach częstokroć okazują się nie do przejścia.
Autorko - mimo wszystko ciesz się, że nie weszłaś w tą znajomość z takim facetem "głębiej" (jak ja), teraz masz szansę na poznanie innego, normalnego i rzeczywiście kochającego psy człowieka, a nie "pozoranta". Powodzenia

No jest ciezko, bo fajny z niego facet i pokochalam go myslalam ze bylo okej bo kiedya pytalam czy my pies by przeszkadzal i powiedzial ze nie... faktycznie moze na poczarku zwiazku patrzy sie na wszystko inaczej ale i tak czuje sie oszukana. Dzisiaj rano wyslal mi sms ' milej pracy..' ale po co ?

może jednak nie zakończył, może cię testuje... może poczujesz "winę", przeprosisz go i będzie fajnie... dla niego

Kompromis tak jak ktoś wcześniej napisał - jedno chce w góry, a drugie nad morze, finalnie wybierają jeziora - jest trochę wody i trochę pofałdowanego terenu, żadne nie jest zadowolone do końca, ale też żadne nie jest zupełnie przegrane.

A waszym związku co jest niby tym kompromisem? Nagle gość stawia sprawę na ostrzu noża, pies albo on!
On zyskuje - nie ma psa, ty jesteś posłuszna jego widzimisie, co traci? z czego rezygnuje?
A ty? tracisz swojego przyjaciela czworonożnego, a w zamian co zyskujesz? jego?  przecież jeszcze przed chwilą on był częścią waszego związku, a teraz jest nagrodą, twoim bonusem? poświęci się dla ciebie i będzie rano zimnym nosem czule cię budził, a w ciągu dnia znajdzie czas, by wyciągnąć cię na spacer i zawsze jak będziesz wracać do domu to twój mężczyzna-nagroda będzie radośnie machać ogonkiem?
Co w tym układzie jest kompromisem?

No kiepska sytuacja... dlatego tez nie odpisuje i staram sie urwac kontakt

Fakt, co jeden to lepszy...

Nie wiem, czy ktoś to już przytoczył - krążył ostatnio po sieci taki mem z historią jak to pewnien pan zechciał pozbyć się swojej dziewczyny bo ta kazała pozy sie mu jego psa... -

Co prawda jestem tu nowa, ale podpisuję się pod słowami fenix35. Zawsze jest jakiś schemat, według którego dobieramy sobie partnerów. Sama też miałam podobnego typu przeboje z kilkoma poprzednimi facetami i dopiero teraz widzę, że byli do siebie bardzo podobni, a ja sama "gubiłam siebie" pod drodze w tych związkach. To nie kwestia przypadku.

I gratuluję autorce mądrej decyzji.

O ile walka o dominacje w związku jest całkowicie naturalna, o tyle nie rozumiem sadomasochistycznej metody jaka wybrał sobie ten gość. Ja nie lobię psów. Może inaczej... Nie lubię lasek, które traktują zwierzęta, jakby były równe człowiekowi, a czasami nawet lepsze. Odrzuca mnie myśl, ze w którymś momencie musiała by odbyć się miedzy nami walka o jej serce. No ale ja zwyczajnie takich lasek nie wybieram. Że też chciało mu się męczyć aż rok.

To też Myślę jednak, że chodzi o zwykłe zacieranie różnic pomiędzy traktowaniem psa, a traktowaniem człowieka. Ja miałem kotkę przez 14 lat, od maleńkości, aż do jej śmierci. Nigdy nie było tak, by spała z którymś domowników w jednym łóżku bądź jadła wtedy kiedy my (karmienie pod stołem). Nie dość wspomnieć,  że niektóre Panie mają nawet przygotowane gustowne ubranka dla swojego pupila na rożne okazje

Najpierw zmusi do wyrzucenia psa, potem wejdzie Ci na głowę, potem zmieni Ciebie, wyrzuci Ci buty, torebki, myśli, uczucia, słowa, honor, godność... I zrobi z Ciebie karton, który uformuje jak chce. A potem porzuci.
Dziwne, że czepia się psa a Ty masz dylemat, kogo wybrać. Wyrzucisz psa-przyjaciela, a zostawisz debila-kleszcza???

Moj pies jest traktowany normalnie jak piesek o ktorego dbam wyprowadzam karmie biore nad jezioro gdy jest cieplo. Nie traktuje go w jakis sposob w ktory moglby kogos odrzucac. Nie spi w lozku ale fakt jest kanapowcem i czasem zajmie miejce ale rowniez z niej schodzi jesli mu sie powie. Jest ogolnie bystrym psiakiem i jest ze mna 6 lat i nie oddam go rodzicom bo tak chce On. Zrobilo mi sie przykro ze taka sytuacja zaistniala. Ten pies jest czescia mnie i mojego zycia mimo ze tez na swoje wady- nie jest maszya. Zaczynajac zwiazek ze mna wiedzial ze mam psa i lubil go czesto nawet kupywal mu zabawki a od jakiegos czasu nawet jak pies sie lasil do niego to nawet nie chcial go dotknac bylo m smutno ze go odtraca bo na poczatku zdecydowanie tak nie bylo wrecz przekupic chcial psa na poczatku bo ten go nie znal i za bardzo do niego sie nie chcial zblizac- moj psiak tak ma. Jest mi smutno, ale co mam zrobic? Nie powiem mu przeciez sluchaj no oddam pieska lub ide na opcje z weekendami bo juz nie bede czula ze to zwiazek a jakis dziwny uklad w ktorym musze rezygnowac z jakich rzeczy osob lub osobnikow. Mozna byloby pojsc na konpromis i oczywiscie wiem ze w zwiazkach trzeba chodzic czasem na kompromisy ale w tym przypadku traci to dla mnie sens. Moglabym zrezygnowac z palenia papierosow naprzyklad bo bardzo przszkadza to chlopakowi oczywiscie gdyby porozmawial ze mna o tym a nie stawial ultimatum ze albo rzucam palenie albo z nami koniec bo takie zwiazku sa dla mnie nie stabilne i nie czuje soe w nich kochana i bezpieczna.... a tego wlasnie szuka. Stabilnego zwiazku i stalego partnera gdzie o byle g...zwiazku sie nie konczy

Juz teraz to ja szczerze watpie ze istnieja faceci ktorym zalezy na szczesciu partnerki i na tym czy je zrania czy nie

Istnieje conajmniej jeden, ale już jest zajęty ;-).
Nie poddawaj się Zagubiona. Coś w tym może być, że wybierasz podobne typy osobowości. Rozważ sobie, co łączy tego i poprzedniego faceta. Myślę, że jesteś dziewczyną, która nie powtarza ciągle tych samych błędów, więc następny facet będzie lepszy :-). A w ogóle to z Blabladorem na bank poznajesz dużo osób, może zmień miejsce spacerów, żeby spotkać nowych ludzi. Psiarze jakoś od razu nawiązują kontakt z innymi psiarzami. Moja sunia co i rusz kogoś podrywa, to i Twój pies pewnie też :-)

Pogoń tego chłopa

Nic mi o tym nie wiadomo...

Dziekuje, wlasnie tez w ten sposob o tym myslalam. Rodzice mi pomagaja z nim ale wtedy kiedy pracuje po wiele godzin i nie chce zeby sam siedzial to zajmuja sie nim po czym go odbieram i biore do domu ale to tyle... nie obarczylabym ich psem bo on naprawde potrzebuje uwagi a moi rodzice sa starsi i nie moga az tak sie nim zajmowac

Nie no moj byly juz tetaz to agresywny nie byl  on taki zawsze wesoly smieszny i pozytywny czlowiek bynajmniej taki sie wydawal. Nie sadze aby mogl uderzyc kobiete watpiee baardzo to niemozliwe.  A co do takiego atutu psiakow to sie zgodze sa obronne i wiem ze obronil by mnie w razie potrzeby

mam nadzieje teraz mnie bardzo korci by do niego napisac... ale po co ehh

Zagubiona, brawa za decyzje. Jesli jeszcze masz watpliwosci, czy slusznie postapilas, pogadaj z psem. Zaobserwuj, czy po tym jak nie widuje sie z tym facetem jest moze troche osowialy, czy moze troche smutny, czy kiedy opowiadasz mu o nim, to zywiej reaguje czy raczej jest zupelnie obojetny. Jesli pies ma go raczej w nosie, to znaczy ze wyczuwa sytuacje a uwierz mi, psy to potrafia  ;-) . Tym bardziej nie powinno byc Ci faceta zal. Ja sam uwielbiam zwierzaki ale przyznam, ze kiedys zrezygnowalem z rozwijania znajomosci z kobieta, ktora miala 2 psy. To juz troche za duzo w malym mieszkanku w bloku ;-) .Uwazam ze facet, ktory w ten sposob manipuluje nie jest wart uczuc. Nawet ze strony psa :-)

Pewnie wiele osób się tu obruszy za samo przyrównanie sytuacji - ale co tam...
Ile jest przypadków, ze kobieta z dzieckiem z poprzedniego związku poznaje faceta, który tego dziecka ...nie akceptuje? I albo od samego początku, albo po okresie "udawania" zaczyna tego "nie swojego" dzieciaka odtrącać, marginalizować i traktować jak kulę u nogi i niechciany balast? A jak jeszcze pojawia się w takim związku "wspólne" dziecko - tamto pierwsze staje się tym "gorszym" i nie chcianym przez takiego faceta? Ile kobiet wyczuwa ten fałsz na początku i rezygnuje z takiej znajomości? A ile w desperacji godzi się na takie pomiatanie swoim dzieckiem?
Psisko jest z Tobą od paru lat i jesteś z nim (a zwierz z Tobą) mocno związana emocjonalnie. Jest "częścią" Ciebie i Twojego świata. Jeśli jesteś (byłaś) z kimś, kto tego nie potrafi uznać za oczywiste ani przynajmniej zaakceptować czy uszanować - to tak jakby Ciebie nie w pełni akceptował. I dlatego - moim zdaniem - nie ma co rozkminiać i analizować zerwania. Taki obrót sytuacji jest najlepszy i dla Ciebie i dla psiska. Z pewnością zauważyłaś, że jego samopoczucie jest lepsze - nie ma  w Twoim otoczeniu kogoś, kto go nie akceptował i ma też teraz "więcej" Ciebie, bo tamten człowiek już nie absorbuje (jego kosztem) Twojej uwagi. Psy szczególnie wyczuwają czyjąś niechęć - z pewnością musiałaś to też zauważyć. Przestań więc rozmyślać i analizować - poświęć swoją uwagę temu stworkowi
Ja, po sytuacji jaką wcześniej opisałem, zauważyłem, że psisko stało się radosne i szczęśliwe - nie było już jakieś przygaszone i niepewne we własnym domu jak w towarzystwie tamtej osoby.

Brawo za decyzję;-) Jak ktoś Ciebie kocha to kocha i Twego psa, kota, chomika, nawet ich pchły;-) Bezwarunkowo;-) Psiarzy jest masa, a nuż napatoczy się jakiś w parku?;-) Powodzenia;-)