Nie potrafie ulozyc sobie zycia po tym co mi zrobil. - Netkobiety.pl

Smacznej kawy (ach brakuje mi jej teraz niesamowicie...)

Nie do końca o to mi chodziło. Miałem na myśli coś w stylu "podobasz mi się pod względem xyz, chciałbym Cię lepiej poznać", a nie wyznania miłości typu "Kocham cię najbardziej na świecie od 1 chwili, gdy cię ujrzałem, nie mogę bez ciebie żyć!"
Ciężko jest wyczuć, kiedy takie wyznanie odniesie pozytywny skutek (np. po 1,2 spotkaniach już mniej więcej wiemy, czy dana osoba jest dla nas atrakcyjna, czy też nie), a kiedy wręcz wystraszy kobietę i będzie ona miała wrażenie, że gość jest jakiś nachalny (każda odbiera to inaczej). W tym jest problem

Im więcej rozmawiam z kobietami, tym częściej odnoszę wrażenie, że właśnie pewna niedostępność i tajemniczość przyciągają płeć piękną jak magnes. Jeżeli facet jest obojętny i przychodzi na spotkanie na luzie, po prostu pogadać itd. wtedy nie ma tego ciśnienia. Jednakże też spotkałem się z opiniami, że takie zachowanie może być potraktowane jako brak zainteresowania. Część dziewczyn lubi usłyszeć wprost, że są atrakcyjne, że 2 strona chce się z nimi jeszcze spotkać nie raz itd.

Brakuje, ponieważ kawa wypita o 5 rano przestała działać, a za oknem strasznie senna pogoda. Wrócę z pracy do wypiję kolejną "dzienną dawkę"

Brzmi to całkiem racjonalnie. Tylko powiem Ci szczerze, poznałem kilka razy kobiety, które na tekst po np. 2-3 spotkaniu "podobasz mi się pod względem xyz, chciałbym Cię lepiej poznać" zareagowały tak, jakbym był jakiś zdesperowany i właśnie nachalny. Może dla nich takie coś powinno się mówić po kilku miesiącach?...

Z tym okazywaniem zainteresowania niby powinno się mówić delikatnie lub podtekstami, że coś jest na rzeczy, ale wtedy zaprzecza to temu, co mówiła koleżanka wyżej - znika to wyzwanie bo widać od razu, że ktoś daje sygnały zainteresowania. A ciężko jest jednocześnie być zainteresowanym i dawać tego sygnały oraz być wyzwaniem pokazując pewną niedostępność i umiarkowane zaangażowanie, by nie zostać uznanym za nachalnego

Akurat ekspresu nie mam (ma sąsiednie biuro ). Cóż jakoś przeżyję chyba, że się podzielisz

Jasne - najważniejsze to być sobą. Trzeba też pamiętać, że każdy ma inne tempo. Ja nie należę do desperatów, ale też jeśli spotkam się z kimś powiedzmy 4-5 razy i nie widzę żadnej wzajemności i zainteresowania z 2 strony, to z reguły odpuszczam. Jakieś sygnały powinny się pojawiać przecież.

A dlaczego 50/50? I tak przy okazji - spotkania i rozmowy wynikały z 2 stron? Powiem szczerze, że dla większości facetów "nie wiem czy chcę cokolwiek/spotkań/dalszego poznania/żyję przeszłością" od kobiety oznacza dyplomatyczne "nie jestem zainteresowana, daj mi spokój"
Kobieta zainteresowana będzie raczej dążyła do poznania (oczywiście na spokoju) i dawała jasne sygnały, chciała się spotykać itp.

Życie jest zbyt krótkie, by tracić je na osoby niezdecydowane/tkwiące 1 nogą w przeszłości, które nie chcą spróbować iść do przodu, a zamiast tego wolą się wycofać i zadawać sobie pytania typu "co by było gdybym jednak spróbował/a?"

Zatroskany, moja propozycja kawy jest nieustannie aktualna, chętnie się podzielę moją firmową kawą w gabinecie

Pamiętam, że już kiedyś dyskutowaliśmy na temat tych sygnałów i oczekiwań po kilku spotkaniach, nie ukrywam, że ja jestem z tych które lubią kogoś poznawać dłużej niż krócej, ale to absolutnie nie oznacza, ze nie okazuję zainteresowania, wręcz przeciwnie, jeśli się z kimś spotykam (przyjmuję propozycję jak i sama proponuję) to oznacza dokładnie "hej, lubię z tobą spędzać czas, poznawajmy się", dodatkowo interesuję się jak komuś mija dzień, robię jakieś plany "to może zimą wybierzemy się razem na narty, nauczysz mnie jezdzić" itp. jeśli facet mi się podoba to potrafię flirtować, ale czasem jest tak że z kimś dzieje się to od razu, a czasem muszę się do kogoś dopiero przekonać. no nie wiem jak to jaśniej wytłumaczyć:D

z tym facetem od 50/50 to właśnie tak było.
spotykałam się z nim chętnie, rónież proponowałam randki (mało tego -ja go zabierałam wręcz na te randki), robiłam te mikro-plany, ale on chciał NATYCHMIASTOWYCH EFEKTÓW.
przykładowo- chciał mnie pocałować ale nie wiedział jak się za to zabrać ,a ja? no nie ułatwiałam bo mimo, że chciałam i czekałam to nie lubię facetowi ułatwiać takich rzeczy bo jak sam nie potrafi się za to zabrać to ja nie wiem czy to do końca mój typ. owszem, pewnie za którymś razem bym wzięła sprawy w swoje ręce ale nie dał mi tej szansy bo po 4 spotkaniach właśnie zrobił mi pojazd jaka to ja nie jestem bezczelna
inny przykład - po 2 spotkaniach chciał mnie zabrać na miesięczne wakacje do pewnego azjatyckiego kraju, no nie byłam gotowa, strzelił focha i pojechał z kolegą.
parę spraw się poskładało na to moje 50/50, parę razy się ostro pokłóciliśmy, ale machałam ręką, dawałam szansę, spotykaliśmy się dalej. ale po tym jak mnie ostatnio zjechał to już więcej nie chcę próbować (mimo, że próbował mnie przekupić nawet wysyłając pocztą czekoladki:D)
end of story.

Cóż, przynajmniej jedna Cię wyciąga na kawę
Oczywiście takie tkwienie w beznadziejnej relacji też jest powszechne, ale znowu-nic nie jest czarno-białe, też już to kiedyś pisałam w tematach friendzonu- często ludzie pozwalają sobie być tak traktowanym, jeśli dziewczyna po raz kolejny "nie wie" to zwykle należy to interpretować jako "nie chce, ale nie wiem jak ci to powiedzieć", a taki facet zamiast w końcu odpuścić to dalej ją magluje bo może za miesiąc zechce
"Po czym poznać, że ona jest zainteresowana? Po tym, że jest z Tobą na spotkaniu" BARDZO, BARDZO się z tym zgadzam. Ja pracuję, studiuję, mam masę rzeczy do roboty i ciągle narzekających na mój brak czasu znajomych. Dlatego moje randki to rzadko siedzenie na dupie i klachanie (choć dobrze jest czasem odpocząć w kinie lub zjeść coś dobrego) tylko wykorzystuje ten czas na hobby, ruch. Tak więc to, że mam dla kogoś czas i chcę mu podarować swój czas i do tego chcę go zaangażować w swoje życie i poznać jego życia to moim zdaniem szalenie dużo. No ale dla niektórych jednak i to ZA MAŁO
A co do wychodzenia z inicjatywą przez faceta na pierwsze randki-cóż, nie jestem szablonowa pod tym względem, mam w nosie co wypada, a co nie, jak chcę to kogoś gdzieś zapraszam (jak Ciebie), a w ogóle to pierwszych spotkań nie nazywam randkami bo to dla mnie zbyt sztywne, na randkę to ja chodzę z kimś kto mi się podoba i wtedy owszem, pozwalam się zapraszać;) propozycja wyjścia na kawę czy drinka randomowej osobie z neta czy jakiemuś znajomemu to żadna randka

Doskonale wiem co czujesz, byłam w związku przez 4 lata oszukiwana. Mój EX spotykał się i sypiał przez ten czas z innymi. Potem, podobnie jak Ty poznałam kogoś nowo kto podarował mi swoje serce i nawet tak samo jak Tobie kod do telefonu...
I wiesz co, mimo, że jesteśmy razem już półtora roku nadal myślę o tamtym EX i jego obecnej ZONIE (z którą też mnie zdradzał gdy jeszcze byliśmy parą). Jestem teraz na etapie, gdzie nie rozpaczam, tylko czuję złość, że pozwoliłam się tak źle traktować - możesz zajrzeć do mojego wątku. Twój ból przejdzie, zastąpi go złość, ale dbaj o to co teraz masz: to cenny dar.
Jedyna różnica jaką widzę, na pierwszy rzut oka to to, że ja miałam dłuższą przerwę między związkami (około 9 miesięcy) i zdążyłam uporać się z najgorszym bólem.