Real a pamiętniki - dwie twarze faceta - Netkobiety.pl

Podzielę się tym co mi teraz chodzi po głowie.

Bardzo nie chce mówić mu o pamiętnikach. Może On nie postępuje uczciwie (o tym za chwile) ale to nie znaczy, że mam Mu robić awantury za coś co przeczytałam a nie powinnam. Na tę chwile zwyczajnie wydaje mi się, że przyznanie się do przeczytania pamiętników nie przyniesie nic dobrego. Ja naprawdę nie mam potrzeby robienia komukolwiek awantur na zakończenie związku aby sie odegrać czy poprawić sobie samopoczucie. I moim zdaniem nie ma tu co wyjaśniać. No co? Mam go poprosić w wyjaśnienie dlaczego takie rzeczy pisze jak tak naprawdę mnie kocha? Juz odwracam sytuacje bo nadal absurdem wydaje mi się proszenie wyjaśnień w tej sytuacji ....

Jeśli nie powiem o pamiętnikach to jak ja nam wyjsć z tej relacji? Nie umiem prowadzić gierek na wychłodzenie jak ktoś tu wyżej pisał.

I taka myśl mi sie kotłuje , że on moze rzeczywiście jest zagubiony. Szuka motyli w brzuchu bo jeszcze nie dojrzał. I nie chodzi mi o to aby go jakoś uświadamiać czy coś... Moze on zrozumie. Moze ja bede żałować za jakiś czas ze go zostawiłam. Bo jak mówiłam był dla mnie bardzo, bardzo dobry... Nic by sie nie zmieniło gdyby nie przeczytanie pamiętników.
A moze to strasznie zagubiony człowiek życiowo i jak mu powiem o pamiętnikach to go skrzywdzę jeszcze bardziej. Nie chodzi mi o to aby ba sile z nim być i leczyć go ale nie mowic o pamiętnikach. Ale jak tak odejdę to tez go moze skrzywdzę.

Ja jestem w stanie sobie wyobrazic że on jest ze mna z rozsądku. Moze juz podjął taka decyzje bez motyli i jakiś wielkich uczyc i to ze go zostawię skrzywdzi mnie i jego.

Jak widzicie nie jest łatwo...
Mam naprawdę milion mysli na minutę ....

A czy ta milosc do ex nie wydaje sie Wam chorobliwa jakas? Wymagająca pomocy specjalistów?
6 lat minęło juz .... a ona go potraktowała jak gowno. Nie chce pisać szczegółów ale to ze zdradzała i rzuciła jak psa to tylko niektóre z faktów.
Dodam jeszcze ze nigdy sie z ta miłością nie zdradził. Słyszy sie że faceci np w nowym związku duzo mówią o ex czy w domu maja jeszcze pamiątki. A tu nic... Tylko w tych pamiętnikach.

Może to masochista i właśnie egoistyczne i niedostępne emocjonalnie kobiety najbardziej go kręcą. Ktoś taki będzie wiecznie wzdychał do kobiety, która się z nim tylko zabawiła i odeszła. I zrobi z niej swój ideał (nieosiągalny).

Jeśli związek to róża w doniczce, to jeśli przestaniesz ją podlewać, to na uschnie. Jak uschnie to bez żalu wyrzucisz ją na śmietnik.
Jeśłi chcesz łagodnie zakończyć związek, to przestań go "podlewać"... zmniejsz trochę ilość czasu, trochę mniej uśmiechu, trochę mniej zaangażowania... minie miesiąc, potem zmniejsz trochę... minie miesiąc... zmniejsz...    W końcu ten chłopak albo o Ciebie będzie walczył, albo da temu umrzeć. Jak umrze, to wtedy stwierdzicie, że nic Was nie łączy. To taka niedestrukcyjna forma niszczenia związku, która daje szansę na ponowne poderwanie lotu w każdej chwili.

Działaj delikatnie do wybranego celu. Krok za krokiem.

NIE żądaj wyjaśnień. NIE próbuj rozmawiać o tym co przeczytałaś. To NIC nie da, a tyko was skłóci.

sorisso

takie historie jak Twoja rzeczywiście nie mieszczą się w głowie, ale jak czytam na forum choćby takie przypadki  - http://www.netkobiety.pl/t107776.html
to myślę sobie, że dla niektórych oszukiwanie przez wiele lat jest jak bułka z masłem
Dla mnie to wszystko nie do pojęcia, to jest chore.

Odnośnie rady Garego, aby to schłodzić i wtedy odejść, to ja się z tym nie zgadzam. To by było kłamstwo, oszukiwanie i granie.
Sprawa się rypła, że tak brzydko powiem, mleko się rozlało, na pewno bym porozmawiała, bo nie umiałabym odejść, nie przyznając się do tego, że przeczytałam te wyznania.

Za chwilkę poczytam...
Dlatego nie moge sie otrząsnąć...
To mój drugi związek w życiu chociaż mam 33 lata.
Nie mieści mi sie to w głowie. Nie pojmuje. Dlatego napisałam że jestem skolowana....

Absencja nie chce. Dlatego zadawałam pytania autorowi postu o powolnym wygaszaniu....
Nie mam ochoty na gierki. A wiem tez ze on bedzie za mna biegał.

Ale tez nie chce mowic ze przeczytałam pamiętniki.

W ogóle najlepiej byłoby jakbm wyjechała na księżyc i zmieniła numer telefonu....

Chciałabyś aby było dobrze, ale nie jest dobrze.

Możesz to zakończyć, albo kontynuować. Widzisz pośrednie rozwiązanie?

Możesz to zakończyć nagle, albo powoli. Widzisz jakieś pośrednie rozwiązanie? Mniej nagle? Albo bardziej powoli?

Musisz podjąć decyzje. Ale nie jest teraz dobrze. Jaki jest twój cel?

smsem

sorriso masz 33 lata, jesteś matką i nie potrafisz wziąc odpowiedzialnosci za to co zrobiłas?  nie chcesz sie przyznac ze przeczytałas pamietnik? i co mu teraz powiesz? "zrywam z tobą bo się rozmysliłam, jednak cię nie kocham"? on pewnie będzie oczekiwał wyjaśnień. weź się przyznaj, jak dorosły człowiek. kawa na ławe, karty na stół, wszystko przynajmniej będzie jasne.

I jak taki SMS powinien wyglądać Twoim zdaniem?

nie wierzę

Masz racje.
Ja tylko próbowałam uniknąć sytuacji że przyznaje sie do czytania pamiętników i rycze przed nim. Nie chce żeby to widział. A przyznanie sie do przeczytania pamiętników taka by była moja reakcja.

Sposób z wysłaniem mu mojego pamiętnika jest dobry. Nie bedzie niedomówień, przyznam sie a on nie bedzie widział moich łez.

Boże, Boże.

Jesteś dorosłą kobietą, masz dziecko, któremu powinnaś świecić przykładem, a zachowujesz się jak nastolatka, której jedynym problemem jest "jak zerwać z chłopakiem, żeby on się nie pogniewał, a ja mogła wyjść z twarzą z tej sytuacji".

NIE DA SIĘ.

Uważam, że powinnaś zachować się jak dorosła osoba, wziąć na klatę naruszenie jego prywatności, przyznać się i poprosić o wyjaśnienia - jeśli są Ci do czegoś potrzebne. Potem porozmawiać z córką i wytłumaczyć - mama i Tomek już się nie kochają, w związku z tym się rozstają. Koniec kropka. Spakować siebie,  dziecko i odejść. Pewnie, że nie będzie łatwo. Ale to lepsze niż kłamstwa, udawana miłość. Nigdy w życiu nie zostałabym z kimś, dla kogo nie jestem całym światem.

Szanuj się.

I nie wstydź się łez. To on się powinien wstydzić.

Cyngli, chyba nie doczytałaś, ale ona nie musi się nigdzie pakować, póki co nie mieszkają razem.
Rozmowa z nim nic nie da, a tylko rozwali ją jeszcze bardziej psychicznie.

pytanie było trollowe to i odpowiedzi trollowe

A zwykły list?
Czy zerwanie przez list, wyjaśnienie dlaczego i przyznanie sie do przeczytania pamiętników tez jest "niedorosle"?

Dla mnie to zwykle tchórzostwo. Miałaś odwagę czytać jego intymne myśli, to teraz miej odwagę powiedzieć mu prosto w twarz, co wiesz i skąd.

Jesteś dorosła czy nie?

Sorriso - > Nie ma dobrego sposobu. Tzw "Dorosłego".
Jest np. sposób prosty.
"Wiem że spotykałeś się z innymi będąc ze mną.Wiem że nadal kochasz ex.Oszukiwałeś mnie. Nie kontaktuj się już ze mną"
Jeśli Ciebie zapyta skąd ,co i jak -> to napisz prawdę "Niechcący wpadłam na Twoje pamiętniki"

Jakieś schładzanie,gierki... tylko Cię wykończą.
Fakty miałaś na papierze.Wiesz że jest kłamcą.Wiesz że nie możesz mu ufać.

Sam też przypadkiem odkryłem prawdę.
Szukając czegoś znalazłem w szafce w łazience bilecik z życzeniami od exa i wyznaniem miłości.Napisany 10 dni wstecz.A zarzekała się że sprawa skończona 2 lata wcześniej.
Jej tego wieczoru nie było.Usiadłem sprawdzić pocztę (swoją),mieliśmy ją na tym samym serwerze.Przeglądarka zapamiętała niewylogowaną sesję. Zanim nacisnąłem 'wyloguj' w oczy rzuciła mi się linijka maila.
"Nie, nie mieszkamy razem i ...nie zamieszkamy.Bo tak jest mi dobrze .Nie mówię mu tego ,zastanawiam się tylko ile jeszcze wytrzyma "
Mail był datowany na miesiąc wstecz.
Też tak jak Ty popełniłem coś niefajengo. Z tym że błyskawicznie zdałem sobie sprawę że ktoś robi mnie w wała.
Zapytałem ją czy się z exem kontaktuje, a jeżeli on coś podrzuca to ona wyrzuca to do kosza.Potwierdziła.Wtedy wyciagnąłem 'bilecik'.
Oczywiście zebrałem że go znalazłem,ale dostałem także stek bzdur o jej sklerozie na ten temat.O mailu nie powiedziałem.Nie było już potrzeby.
Po czasie wyszło że...nadal o nich i nim myśli.A cały czas zasypywała mnie że mnie kocha etc.

Nie biczuj się za te pamiętniki.Wiesz na czym stoisz.
Decyzja jest Twoja : zostać z kłamcą,czy trwać ze świadomością że z kimś równoczesnie sypiał lub się spotykał.
Dorosły człowiek tak nie postępuje . Przynajmniej taki który druga osobę traktuje poważnie.

A o formie zerwania zdecyduj na podstawie tego co będziesz w stanie znieść.
Rozmowę twarzą w twarz ,czy też tylko sms.
Na nic innego nie zwracaj uwagi.Z całym szacunkiem ale w d...pie miej co on pomysli, co inni powiedzą itp.  Tu chodzi o Twój spokój i 'związek' który był zwykłą iluzją.

Cyngli sorry... Ale skup się może na pogubionym Misiu co?
Jej 'przewinienie' to nic w zestawieniu z jego wyczynami.
Moralizatorstwo o tchórzostwie i bycie nie fair skieruj do niego.
Uczciwie to się gra z uczciwymi...

tak to widzę

Ja?
Ja akurat miałem konfrontację,bo były u niej moje rzeczy.

Nie mniej potem i tak zanim wszystko przetrawiłem dałem się przekabacić na jakiś czas.
Niedawno jeszcze się kontaktowała,przepraszała bla bla bla.. takie tam pierdolety .

Nie zmienia to faktu że bylaś z kimś kto rozglądał się za innymi, sypiał z kimś innym i nadal jest 'uczuciami' z kimś innym.
Spójrz na to w taki chłodny sposób.
Cała ta filozofia 'zachowania twarzy' ,'wyższosci moralnej','klasy' nie ma znaczenia w Twojej sytuacji.Byłaś lojalna i szczera we wszystkim.On nie.
Odpuść tą poprawność polityczną - zrób to co dla Ciebie dobre.Także w kwestii 'Jak zerwać'.Chcesz się męczyć?
Sama się zastanów.

sorisso

Nie zastanawiaj się nad formą zerwania, ale nad tym, czy na pewno tego zerwania chcesz.
Jeśli jesteś pewna, to zrób to obojętnie jak, byle to było dla Ciebie jak najmniej bolesne, bo musisz być silna dla siebie i dziecka.

Wyobraź sobie sytuację, że jesteście już małżeństwem, coś podejrzewasz i wynajmujesz detektywa. Ten znajduje dowody zdrady (np. robi zdjęcia spotkań z kochanką). Czy wtedy miałabyś się czuć winna, bo naruszyłaś prywatność zdradzającego i podglądałaś go w intymnych sytuacjach? Wiele osób na forum ma tu takie sytuacje i nikt ich za tego detektywa nie potępia, wręcz doradza jego wynajęcie.
Oczywiście nie chcę przez to powiedzieć, że czytanie pamiętników jest fair, bo jest wstrętne, ale skoro tak już się stało, a nie zrobiłaś tego celowo, to już się nie ma co tym zadręczać.

Malleusia
A ja to bym nie wynajęła detektywa bo nie miałam żadnych powodów przez ten czas. No był ten epizod ras z jego zniknięciem na kilka dni no ale to raz. Naprawdę uważał. W tym pierwszym roku kiedy spotykał sie z innymi to ja nie wiem kiedy on to robił. W weekendy byliśmy razem piątek- niedziela. W tygodniu zawsze wieczorem telefony. Odbierał dzwonił. Musiał mieć to wszystko dobrze zorganizowane. Przemyślane żebym sie nie zorientowała.

Ale po cholerę Ty chcesz tydzień czekać?! Ja w ogóle tego nie rozumiem. Od razu bym porozmawiała, jak najszybciej. Chyba możecie się spotkać wcześniej?

Chory i wyrachowany człowiek. Ze szczegółami wszystko planował chyba. Musiało mu strasznie zależeć zeby mieć mnie "na wszelki wypadek" gdyby sie nie udało gdzie indziej.

Cyngli no nie chciałam czekać ale spotkanie nie jest możliwe wcześniej niż w piątek. On pracuje w tygodniu do pozna i do mnie nie jeździ. Moze w piątek jak zawsze. Ja do niego nie pojadę 100 km zeby mu powiedzieć ze to koniec. Jeszcze czego...
Mniejsza z tym... Skoncze to jeszcze nie wiem kiedy - moze dzis sms'em.
Na razie rozmamłana jestem a on i tak nie zadzwoni bo ja niby na wykładach do wieczora jestem.
Muszę sie z tego rozmamłana pozbierać ... Ile można ....

Ja bym pojechała i zrobiła mega-gwiezdne-kurna-wojny.
Ale to ja.

Na pewno bym nie czekała bezsensownie, bo czekanie w takich sytuacjach jedynie dobija.

Popieram

sorriso, pisałaś wcześniej - czy masz mu robić awantury? Nie, po co?
Moim zdaniem nie ma też sensu rzucenie mu prawdą prosto w twarz, tzn. w rozmowie w cztery oczy.
Jesteś rozbita, zdenerwowana, po co Ci jeszcze konfrontacja z nim?
Moim zdaniem najlepiej wysłać sms-a, jak już ktoś Ci tu wcześniej doradził, napisać co wiesz i skąd i kazać mu zniknąć ze swojego życia.
Na tyle zasłużył.
Prix słusznie zauważył, że "uczciwie, to się gra z uczciwymi..."

Czy tak bedzie ok?

"Tomaszu .... Od jakiegoś czasu wiem, że kochasz nadal Martynę, o tym, że przez pierwszy rok mnie zdradzała i szukałeś innej dziewczyny, o tym, że Twoje uczucia względem mnie to czysta iluzja. Oszukałeś mnie i moje dziecko. Dla mnie nie jesteś mężczyzna tylko zwykłym zagubionym dzieckiem, szują i krętaczem. Nie kontaktuj się więcej ze mną w jakikolwiek sposób. Twoje rzeczy, które są u mnie odeśle Ci poczta. Ty moich nie musisz od siebie przesyłać. Żegnaj. "
-------------
Edit: wysłałam
Kamień z serca .....

Ale dlaczego nie chcesz z powrotem swoich rzeczy? Powinien oddać, skoro Ty oddajesz jemu.

Coś w tym jest...

Moim zdaniem te smsy to niepotrzebna drama. Ich efektem będzie sryliard nieodebranych połączeń i smsów...i NIC więcej. Chwilowa ulga też zniknie za jakiś czas.

Jestem zwolenniczką omawiania takich spraw oko w oko.

Ja również po przeczytaniu takiego zdania bym zaczęła czytać dalej. I nie miałabym wyrzutów sumienia z tego powodu po tym co bym się dowiedziała. To Ty zostałaś oszukana i wykorzystana. Zmarnował Twój cenny czas, który mogłaś spędzać z kimś, kto na prawdę darzy Cię uczuciem, a nie kłamie patrząc w oczy że kocha. I jeśli chciałabyś konfrontacji, żeby pokazać Mu jak Cię skrzywdził, to nie wachałabym się pokazać Mu te pamiętniki i chciałabym usłyszeć prawdę z Jego ust i odejść. A jeśli nie potrzebujesz wyjaśnień, bo to i tak nic nie zmieni, fakty są jakie są (nie kocha Cię), to bym po prostu odeszła, mówiąc Mu tylko tyle, że On powinien wiedzieć dlaczego, bo sam zna odpowiedź.