Nie mogę się pozbierać po odejściu partnera... - Netkobiety.pl

Dziękuję za wpis jest w nim takie ciepło i zrozumienie...Brak mi właśnie tego samozaparcia, żeby myśli odciągnąć od niego. Szczególnie teraz, wieczorem. Kiedyś po całym dniu siedzieliśmy razem wtuleni. No ale.. Kiedyś jeszcze będę tak siedzieć z kimś, kto będzie tego po prostu chciał chciałabym wyjść do ludzi..moze mi się uda.
Nie.. Napewno mi się uda zaczynam wkraczać na właściwy tor. I z tego jestem dumna pomimo tego co się w moim głupim sercu dzieje. Trochę też mi szkoda dzieci ze względu na to, że ich babcia i reszta jego rodziny udaje, że nie istniejemy. A nie, przepraszam istniejemy wtedy jak matka sobie przypomni co jeszcze synus swojego zostawił i musi zabrać.. Boże jakie to żałosne. Próbuję wyłapać pozytywy tej sytuacji. Musi się udać, teraz każdy dzień przybliża mnie i dzieci do szczęścia

Czy Ty aby nie przesadzasz, gdzie tu widzisz łamanie regulaminu?
No chyba, że jesteś tym facetem, o którym mowa, wtedy faktycznie mogło trochę ukłuć .

Czuję, że nie daje rady wiem, że muszę się trzymać i niby byłam z tym już pogodzona  ale to jest nóż w serce.

U mnie raz lepiej raz gorzej.. Wczoraj byłam pełna sił a dziś znów załamka.. Od kilku dni nie mam z nim żadnego kontaktu, wszystko zablokowałam, żeby nie mógł się odezwać. Jak będzie potrzebował to skontaktuje się z moimi rodzicami. Ale im zabroniłam poruszać jego temat. Samo jego imię wypowiedziane boli i uruchamia we mnie emocje, których nienawidzę. Jemu jest to na rękę, wiem i czuję to ale gdzieś w duchu myślę sobie, że może coś dotrze do niego, może pożałuje, może zateskni. Kochał nas, to nie podlega wątpliwości, nikt by tak nie potrafił grać tyle czasu. Ale on ma to czego chciał ostatnio - wolność. On się bawi i ma wszystko gdzieś a ja? Budzę się od rana z tymi beznadziejnymi myślami, mam takie kryzysy że aż mi niedobrze.. Żałosne oczywiście ale ja nie rozumiem i nie zrozumiem nigdy, jak on mogł nas tak po prostu wykopać i zapomnieć, jakiejś innej oddać swój czas. Teraz nie jest zmęczony. Rzucił prace, pieniądze mu się kończą.. Nie wiem. Był zawsze pewny że on sobie da radę zawsze. Więc ok.. Ja go wykreśliłam że swojego życia, jestem zdecydowana, nie chce z nim mieć zadnego "prywatnego" kontaktu on i tak nie dążył do kontaktu z dziećmi. Ma je w dupie, co mu odbiło!!!!! Jestem zła i bardzo mi ciężko, chce o nim przestać myśleć i zastanawiać się co on robi i czy pożałuje. Powinnam mieć go gdzieś a ja jak taka idiotka zamiast myśleć o przyszłości to babram  sie w tym gownie
Byłam po pomoc. Póki co dostanę zasiłek alimentacyjny, nie wiem jeszxze co będzie z 500+, czekam na decyzję odnośnie przedszkola dla młodszego dziecka, pracy szukam już od tygodnia ale co z tego jeśli nie mam gdzie dziecka zostawić.. Ciągle czekam na lepszy czas bi czuje, że zwariuje. Niby jestem silna, próbuję. Ale kiepsko mi idzie

Czyli jest z kimś w związku i nadal sie czasami do cb odzywa i mąci w głowie, a potem cisza? Posłuchaj...na razie zadbaj o swoje finansowe sprawy, o to abys miała pracę i alimenty. To poukładaj w pierwszej kolejności. A jego obietnicami, zachciankami czy co tam ci gada się nie przejmuj, nie bierz do głowy. Traktuj go z dystansem, ale ucinaj rozmowy jesli bedzie cos ci obiecywał. Niech wie, ze juz mu nie ufasz, ze masz swoje zycie i ze to tylko o nim swiadczy jakim jest ojcem. Niech ma swiadomosc ze kiedys dzieci pretensje beda miały do niego.

Dzieciom pewnie ciezko odnalezc sie w tej sytuacji, ale nie mow im co obiecuje tata, wytlumacz im jego nieobecnosc, badz szczera. A jesli on im cos obiecuje to ty nie masz na to wpływu, ze nie wywiazuje sie z obietnic. Ciezka sytuacja, ale ona minie...moze widza jak placzesz, jak jestes przygnebiona i one tez przychwutuja twoj nastroj. Sprobuj odnalezc sile by usmiechac sie kazdego dnia, by sie z nimi bawic, spedzac czas razem.

Wszystko sie ulozy, spedzaj czas z przyjaciolmi, masz napewno jeszcze rodzinę po swojej stronie. Ty nic zlego nie zrobilas.
Nie dzwon do niego, nie pisz, nie pros o nic. Niech widzi ze radzisz sobie swietnie bez niego. To on odszedl i taka podjal decyzję. Mysle ze jak zobaczy ze juz go nie potrzebujesz, ze radzisz sobie swietnie, ze jestes szczesliwa bez niego to to wlasnie najbardziej go zaboli. Napewno bedzie wracał jak boomerang, cos tam dalej gadal, ale miej wyrąbane.

Ja kiedys sobie obiecałam, ze juz nigdy nie poprosze o nic swojego meza, ze odpowiadam tylko za siebie i dziecko. Tez przejechałam się, byłam w takiej rozsypce, ze szkoda gadac. Ale uznałam, że tak nie chce zyc i nikt nie bedzie mnie ustawiał. Ze jak sama o siebie nie zadbam to nikt tego nie zrobi.