Jak pozbierać się po zakończonym romansie. - Netkobiety.pl

Jak rozwiążesz ten problem z własnymi brakami to powiedzmy że z górki.
Męża już raczej nie pokochasz, a na pewno nie teraz i w najbliższym czasie.Może się to nie stać nigdy.Tęsknoty,różne enzymy w organizmie, wspomnienia, emocje muszą się wypalić,przereagować  i wybrzmieć,jak dasz sobie spokój to miną i zblakną.
Wyszłaś za mąż "z rozsądku" czy kiedyś kochałaś męża albo tak Ci się wydawało?Sobie odpowiedz na to uczciwie .Teraz to nawet bez znaczenia,mąż nie wygra z kochankiem i tak.Himalaje poprzeczka postawiona na wysokości stratosfery,mąż nie ma żadnych szans.
Prawdopodobnie kochanek Ciebie nie kocha i nie kochał ,tak jak Tobie się zdawało .Ty się zakochałaś i odleciałaś.On wykorzystał okazję mówiąc różne słowa wykonując gesty.To żaden problem dla faceta wczuć się i poaktorzyć, jak ma szansę po bzykać, nawet takie "sztuczne" zakochanie udawane jest przyjemne i emocjonujące.Nie odróżnisz tego bo nie siedzisz mu w głowie Autorko.Działanie się liczy.
Tęsknisz i wspominasz, tak będzie dopóki będziesz podtrzymywać z nim kontakt i żywić nadzieje podtrzymywać różne złudzenia.
Sporo jest wątków kobiet w takiej sytuacji jak Ty .
Twoje małżeństwo to ruina i raczej nie do obudowy tak doświadczenie mi podpowiada .
Rodzina to tylko w połowie reszta na pokaz .
Pozostaje Ci siedzieć i coraz bardziej nienawidzić męża za wszystko jak leci za to co prawdziwe i nieprawdziwe,za niewolę ,charakter ,wygląd ,za to że Ciebie podobno kocha ,za to że nie jest kochankiem ,który pewnie kłamał,oszukiwał i zostawił Cię ,jak zrobiło się słabo u niego w domu z żoną.Niczego Ci nie obiecywał od razu Cię uprzedził Tobie też tak to pasowało - układ.
Rozwieść się też możesz,bo szczęście co raz bardziej się oddala do Ciebie.Nie wymusisz miłości na sobie do męża,siedzisz teraz z nim ze strachu ,wygody,wyrachowania,może poczucia winy wobec dzieci które też zdradzałaś i może zaniedbałaś podczas romansu.
Uwolnij się i uwolnij męża ,który ma prawo do tego co Ty że dla dzieci zostajesz to ściema i kłamstwo dzieci wyczują że nie kochasz ich taty,mąż pewnie będzie rozpaczał i będzie wściekły,ale jak jest facetem i Ciebie naprawdę kocha to z czasem się pogodzi z tym.
Żyjąc jak teraz jedynie możesz się przystosować i co jakiś czas zakochiwać w takich ancymonach nic innego.
Praca nad niezależnością samodzielnością jest wyjściem,strach ustąpi jak pójdziesz w tym kierunku .
Nie dasz rady zadośćuczynić mężowi krzywdy,bo wielu rzeczy wcale nie żałujesz ,możesz sobie odpuścić.
Mąż nie wie to nie wybaczy.Lepiej na razie żeby nie wiedział .Przygotuj się jeżeli Ci tak źle z nim do rozstania.Ciągłe durne konflikty pogłębią niechęć na wzajem a tylko dzieci ucierpią i to tak na raty przez lata.

Pozory bagienniku ,różnice są znacznie mniejsze niż na pierwszy rzut oka się wydaje.Pisanie o uczuciach bywa mylące.
Niewierne żony odchodzące do kochanka są mniej więcej takim masowym zjawiskiem, jak niewierni mężowie odchodzący do kochanek.
Sytuacja Autorki i jej kochanka jest najczęstsza obojgu jest tak wygodnie.Gotowość do odejścia to często tylko teoria mocno uwarunkowana .
Różnica polega tylko na tym ,że kobiety jak Autorka częściej się zakochują i dają wkręcać w coś co wydaję się "wielką miłością"nie jest nią jednak ,nie wiem czyja postawa  jest bardziej uczciwa i szczera ,na pewno nie usprawiedliwia nic zdrady, nawet gromy z jasnego nieba zwane przeznaczeniem.Zdrada nie ma płci .
Rozkład zaangażowania i emocji bywa inny i różny to wszystko.Działanie się liczy jednak, a w przypadku Autorki jest tak samo jak z kochankiem nic nie zrobili poza konspiracją ,seksem,spotkaniami, pogaduszkami ,tyle że Autorka się mocno zauroczyła, bo nie kocha męża.

Kochałam męża. Wyszłam za mąż z miłości, ale byłam bardzo młoda. Teraz jak na to patrzę wydaje mi się, że zbyt pochopnie podjęłam tę decyzję. Nasz związek od samego poczatku był trudny. Mąż był po rozwodzie, ma dzieci z poprzedniego małżeństwa. Pomimo tego, że starał się nie dawać mi odczuć, że jestem dla niego mniej ważna niż one, czułam się jakbym żyła życiem kogoś innego. Nie zrozumcie mnie źle, wchodząc w to wiedziałam na co się piszę, przynajmniej mniej więcej, bo jak wiadomo wiele rzeczy wychodzi w praniu. Wchodząc w ten romans mam wrażenie Żr podświadomie odbijam sobie te lata, w których czułam się nie tak jak powinna sie czuć młoda żona, kobieta. Nie jestem wyrachowana, nigdy nie zdarzały mi sie skoki w bok, ani przy mężu przez ostanie 10 lat, ani przy poprzednim chłopaku. Coś we mnie pękło i tyle. Nie oceniajcie mnie jako złego człowieka. Chce wynieść coś z tej historii, chce naprawić relacje z mężem i wierzę, że pokocham go ponownie. On czuje, że cos jest nie tak. Zaczął sie starać na nowo, zabiega o mnie. Wiem, że powinnam odciąć się od tego człowieka, ale jest to dla mnie bardzo trudne.

Marianno nie ruszysz z miejsca jak będziesz podtrzymywać kontakt, bo on dostarcza impulsów i podtrzymuje myślenie i uczucia.
Nawet jak się odetniesz to przecież nie od razu przestaniesz rozmyślać i wspominać,analizować.
Pozbieranie się do równowagi zajmie Ci trochę czasu a ile trudno powiedzieć każdy ma inaczej.
Jak w miarę się nie pozbierasz to nie zrobisz porządku z małżeństwem ,które akurat Ciebie mogło przerosnąć zdarza się przeliczyć postąpić pochopnie kto zna przyszłość i siebie mając lat 20..
Nie mam zamiaru Ciebie oceniać potępiać i osądzać bo to nic Ci nie da mi również .Na ogół to i tak piszę o sobie choć w "zakamuflowany" niby sposób.Żebym jeszcze był "święty" w młodości to może inaczej bym pisał
Da się z tego wydobyć tylko najpierw utnij kontakt bo na wiadomości smsy reagujesz emocjami odruchowo ,na nowo coś wywołujesz trochę jak wytresowana.
Jak się odetniesz z kontaktem radykalnie to potem zobaczymy co dalej .
Mężem to się nie zajmuj na razie ,dzieciom się przypatrz,uważnie z troską i miłością to najlepszy naturalny sposób bo jesteś ich mamą to w sobie rozwijaj i nie z poczucia winy tylko tak .
Zajmij się czymś nowym możne nauką albo jakąś działalnością o niezależności pisałem wyżej .
Poużalasz się jeszcze nad sobą i po obwiniasz kogo się da za to co się stało, siebie podręczysz i pokatujesz też,tak to jest,a  potem wróci ci rozum ,rozsądek ,spokój i przytomność.Zobaczysz co da się począć z mężem nic na siłę jego starania to zbyt mało.
Twoje oddalenie od niego jest problemem bo jest w Tobie i z Ciebie pochodzi.

Zatem, dlaczego nie dawałaś mu znać, że czegoś Ci brakuje, ż żyjesz jego życiem a nie swoim? Nie wiem, ale mam wrażenie, że czasami najtrudniejsze co ludziom przychodzi to rozmowa. Rozmowa o potrzebach oczekiwaniach czy pojawiających się kłopotach. Skoro tak łatwo się wdałaś w romans, to teraz widzisz dobrze czego Ci brakowało w małżeństwie a co takiego dał Ci kochanek. Pozytywnie brzmi to, ze chcesz się z powrotem porozumieć z mężem. Może to oznaczać, że chcesz dostrzec w nim te cechy, które widzisz w kochanku lub docenić ponownie to, co daje Ci mąż. A jak sama mówisz daje naprawdę sporo, tylko Ty przestałaś uważać to za coś cennego. Z tego co piszesz, to chyba była między Wami spora różnica wieku? Mąż pewnie pragnął statecznego, spokojnego życia a Ty chciałaś jeszcze się wyszaleć i poczuć radość życia, tak? Nie ma w tym niczego złego, tylko nie można było w nim chociaż trochę wskrzesić tej życiowej energii? Skoro chcesz się odciąć i zawalczyć o swoje małżeństwo to przede wszystkim zerwij kontakt z kochankiem, bez tego się nie da nawet ruszyć z miejsca. Zajmij sobie jakoś czas, macie dzieci, można się na nich skupić. Zastanów się też co czujesz do męża ,bo jeśli wszytko wygasło, to po co go dalej tak perfidnie oszukiwać i krzywdzić?
pasławku, chodziło mi przede wszystkim o to, że chyba facetom łatwiej zapomnieć o swoich kochankach. Potrafią mniej lub bardziej skutecznie rozdzielić tą emocjonalno - seksualną sferę z kochanką od statecznego i wygodnego życia u boku żony. Facet też może się przecież w kochance zakochać, ale jakże często traktuje takie znajomości bardzo luźno. Opierają się właściwie tylko na spotkaniach, pięknych słowach szeptanych do kochanki i przygodach łóżkowych. W takim momencie, w jakim się znalazła Autorka, facet jest gotów to ciągnąć, chociaż do końca nie wiadomo czy on darzy Autorkę jakimś uczuciem - ale wyraża chęć kontynuowania znajomości na dotychczasowych zasadach, za to Autorka zdążyła się zakochać i kontakt zerwać jest nieporównywalnie trudniej.

Zauważyłam, że istnieje pewna zależność w romansach ze zdradami w tle - im kochanka/kochanek bardziej się angażuje, tym większa chęć do pracy nad własnym małżeństwem się pojawia (w teorii rzecz jasna).
Wszystko gra póki nie widać realnego niebezpieczeństwa. Zasada jest przecież prosta - ma być miło ale dyskretnie i bez zobowiązań. Te wszystkie mniej lub bardziej naciągnięte historie o współmałżonkach, z którymi się tak nie układa, wyjątkowej fascynacji jaka się pojawiła między kochankami służy jednemu - zagłuszeniu wyrzutów sumienia i rozbudzeniu pożądania.
Nawet w tym przypadku - facet zaczął się wycofywać gdy zobaczył, że autorka zaczęła się angażować emocjonalnie. Gdyby naprawdę kochał, jak niby mówił, to by walczył... a on, jak zresztą większość w podobnej sytuacji, wycofał się bo nie chce kłopotów. Owszem chętnie by jeszcze pobzykał na boku ale bez ryzyka, że się wyda, że kochance strzeli coś do głowy i zacznie o niego albo z nim jawnie walczyć.

Nie zgodzę się, bo właśnie takie analizowanie co myśli, czuje itd. powoduje "wkręcenie" co bywa często mylne z zakochaniem.
Popatrz nad czym rozkminia autorka "mówił, że kocha", "z jakiegoś powodu chce utrzymywać kontakt" itd. Takich 'haczków', których się autorka uczepiła w swoich rozmyślaniach i tęsknotach jest z pewnością więcej.
Gdyby nie one, to nie byłoby przecież problemu - było miło skończyło się i tyle, miał być tylko seks i był.
Moim zdaniem nie tyle błędem jest samo rozkminianie, co nadawanie nic nie znaczącycm słowom czy gestom niewiadomo jakiej rangi.
Gdyby autorka przestała się kurczowo trzymać tych haczków, tylko uświadomiła sobie co to była za relacja, w jakim celu i czemu te wszystkie czułe słówka służyły, szybko by się "odkochała".

Owszem, ale nie samo myślenie, tylko oszukiwanie samej siebie. Zauważ jakie sprzeczności są choćby w pierwszym poście:

vs

Romans trwał bardzo krótko, 2 msc to całe nic, ale autorka zdążyła zakochać, a jej kochankowi emocje opadły.
Coś mi się wydaje, że już inną bajeruje, coś za szybko zrezygnował jak na taki romans, gdzie niby kochał.

Zgoda, ale najpierw trzeba by się odkochać, a uświadomienie sobie, że kochanek to zwykły... pomaga. Idealizując go i uczepiając jego "kocham" z początków romansu, latami z tego nie wyjdzie.

Zgadzam się, ale to już kolejny wątek w którym kobieta jest zawiedziona, że kochanek skończył romans.
Nie ważne czy trwał 2 msc czy 2 lata. Żal, tęsknota, rozdarcie emocjonalne jest podobne. Inna zastanawia, jak długo romans będzie trwać i do czego ją/ich doprowadzi. Kochanek póki co twierdzi, że do końca życia. Mhmm
To skoro ustalają, że nikt nie zostawia swoich rodzin, to może od razu niech ustalają zasady co kiedy komuś odwidzi. Bo w sytuacjach jak romans się wyda, to zwykle intuicyjnie jedno drugie kryje bo w tym ma interes - dba o własne 4 litery.
W przypadku wycofania jednej osoby sytuacja jest inna.

Przygotowanych do podwójnego życia w "dwutorowości" to chyba nie wiele  jest takich ludzi mocne nerwy stalowe pewnie się przydają ,albo mało o tym wiadomo.
Wiele nieprzewidywalnych i nieoczekiwanych, intensywnych, niecodziennych, rzeczy ma miejsce - z emocjami ,stanami psychicznymi i z ciałem, mało kto po prostu siebie super zna i ma świetny kontakt z podświadomością na równi i z synergią z tym co wiemy i co świadome ,wola przestaje być tak wolna.No i te wahania energii życiowej w stanach euforii, do tego mózg nie jest przygotowany na dłuższą metę przynajmniej mój nie był i nie jest.
Ja tam się nie nadawałem do tego i nie nadaje  choć różnych akrobacji i sztuczek próbowałem z uczuciami i myśleniem.
To nie jest moja natura i coś mi się wydaje że Marianny też nie.

Tak oczywiście powiem więcej jak Marianna teraz wyskoczy z naprawianiem związku to "jak Filip z konopi", mąż nie sprawdzi się w roli plastra po kochanku.Istnieje spore prawdopodobieństwo że po tych dwóch miesiącach romansu cała taka naprawa małżeństwa może być po to żeby się nie udała i żeby się utwierdzić, udowodnić  że nie warto, a warto wrócić i kontynuować romans nawet na takich kiepskich warunkach z mnóstwem ograniczeń i rozczarowań w tle i w konsekwencjach.
Co do tego to pewnie wszyscy się zgadzamy Ela też o tym wspomniała z podobnej strony.

Powiew nowości i emocji może dopaść obojga równocześnie. Dopóki oboje też czują to samo wszystko jest niby OK. Problemy się zaczynają u tego, który pierwszy przestaje uznawać wszystkie zalety kochanka jako niezbędne i takie cudowne jak na samym początku. Jednemu przejdzie euforia szybciej i wycofuje się w bezpieczne miejsce( tutaj kochanek do żony) by potem móc ewentualnie podjąć kolejny atak, niekoniecznie na tą samą osobę
Zatem Autorko rozlicz się z tą przeszłością i nie trzymaj w sobie tego wszystkiego, co było między wami.Jeśli chcesz oczywiście to zakończyć i odnowić relacje z mężem.

w zasadzie wszystko w temacie napisał paslawek z godziny 13:16:19 . Nic dodać nic ująć , to jest tak schematyczne że aż nudne. Co będzie dalej prawdopodobnie tak jak w innych romansach - zdradach ty będziesz cierpiała nad niespełnioną miłością robiąc w domu mężowi piekło (czepianie się że dzisiaj jest sobota a nie niedziela ), sama wpadniesz w depresje i nerwice, kochanek juz się wypiął i stara się odseparować się od ciebie ale że dobrze z tobą jemu było to chce cię trzymać na smyczy emocjonalnej ( a może za miesiąc sobie ulży). Ty męża już nie pokochasz , możesz go lubić, tolerować, kumplować się (nie szanować bo byś powiedziała, będzie dla ciebie takim słodkim rogaczem) i  tak będzie płynął ci czas chyba że : mąż się dowie o twojej zdradzie, odkochaniu, oszukiwaniu, okłamywaniu, ty nie wytrzymasz swojego upodlenia i powiesz mężowi o wszystkim, ty odejdziesz od męża nic mu nie mówiąć o kochasiu (rozwód), żona kochanka powie mężowi o wszystkim. Opcji jest wiele i w każdej jesteś przegraną bardziej lu mniej, zobacz do czego doprowadziło cię oszustwo, zdrada i pomyśl do czego może doprowadzić dalej.
Wartość czlowieka poznaje sie nie po tym jak zaczyna ale jak konczy.

Jak mawiają, za wygodnie było, za dużo czasu, za mało stresu, za mało walki o byt, to i we łbie się popier....

Potrzeba ciągłych wrażeń czy nowych przeżyć okazuje się jednak być tak silna, że to właśnie tego się ciężko pozbyć. Ile już razy w takich wątkach było to widoczne..

No tak, tamten kopnął w tyłek to nagle autorka zaczęła się interesować mężem. Co Ty chcesz tutaj odbudowywać? Na samym początku nam napisałaś że "Kochałam męża. Wyszłam za mąż z miłości, ale byłam bardzo młoda." Teraz chcesz się ponownie zakochać lecz bez szans, za chwilę znowu Ci się zacznie nudzić, rutyna Cię dobije i zaczniesz szukać kolejnych uniesień. Szkoda tylko nieświadomego męża któremu odbierasz prawo do decyzji o tym pseudo związku.

Panuje na forum taka legenda, że romanse są głównie z powodu wrażeń.
To niekoniecznie prawda.
Autorko idź na terapię, bo gdzieś się okłamujesz.
Bo miotasz się po omacku.
Raz kochanek nie dorasta mężowi do pięt, raz odwrotnie..
Przyczyna romansu gdzieś była: w Tobie, w mężu ,w waszym związku.
Odkryj ją, bo inaczej biegasz jak człowiek z opaską na oczach po autostradzie.
Możesz oczywiście zostać jak wiele tu kochanek neofitką religii pt kochanek sk...ja uwiedziona biedna i ją tu głosić..do następnego kochanka z krzywdą dla męża.

Też tak mi się wydaje .
Poczucie winy Marianno to nie miłość .Za mało miejsca.Na  samym poczuciu winy nic nie zbudujesz,bo możesz szukać przeszłości tej z przed albo jeszcze wcześniej.Wskrzeszanie marnie nam wychodzi jako gatunkowi.To co czujesz jest bardzo intensywne ale po wierzchu,głębiej jest,lub nie ma to co istotne.
Dopóki mąż się o Ciebie stara,zabiega o Ciebie to fajnie ale spowszednieje Ci to za jakiś czas.Teraz jesteś,zraniona,rozżalona i chcesz ulgi jakiejkolwiek ,ale to nie miłość .Boli i jesteś wściekła, rozczarowana tak to jest po, pobędziesz parę dni, tygodni,może,miesięcy w tych uczuciach - wyzwanie przed Tobą.Wytrzymasz ze sobą cierpliwie?Mąż się nagle nie zmieni.Raz widzisz go tak raz inaczej jak Ci wygodnie.
Zobacz za jakiś czas co masz dla męża w sobie, teraz to masz spory zamęt w uczuciach,pomieszanie z poplątaniem jak ochłoniesz po kochanku, to się przyjrzyj sobie, nie mężowi, na pierwszym miejscu co masz do dania od siebie dobrowolnie i bez przymusu a nie co mogłaś stracić .Teraz Twój ruch.Mówienie nie kocham nie jest bez echa.Sentymenty to też za mało.

To jest proste.
On niczego nie chce zamieniać w swojej sytuacji i w swoim małżeństwie.
Zrobił na początku to co Ty.
To czego oczekiwałaś i na co liczyłaś głęboko.
Wywołał w Tobie identyfikację jak w lusterku.
Ty i on dwoje nieszczęśników,niezrozumianych w związkach bratnie dusze, siostrzane, lustrzane odbicia problemów.
gotowe na pomoc i wsparcie w nieszczęściu wzajemną ,towarzysze, niedoli jak kamraci .To wszystko intymnie w sekrecie ponad zasadami odświętnie niby.Poświęcający się i niechcący niczego złego czyż to nie piękny cel.
On widział i słyszał co do niego mówisz i odpowiedział tym samym żeby wytworzyła się nić jakiegoś zrozumienia,utożsamienia waszych sytuacji.
To co od niego usłyszałaś było tym co chciałaś usłyszeć jednocześnie pomógł Ci zdjąć wyrzuty z barków,rozwiał wątpliwości czy dobrze robicie a takie coś zbliża ludzi .
Ale to co w rzeczywistości u niego jest było w małżeństwie to zupełnie inna bajka nie dowiesz się prawdy jak tam u nich to wygląda na prawdę i na co dzień.
Nie rzuci tego i nie przerwie powiązań przywiązań i zobowiązań dla Ciebie bo i Ty tego nie zrobisz z tych i podobnych powodów z wygody obaw niechęci do zmian i kłopotów z rozstaniem, rozwodem i z wykrętami o dobru dzieci..
Słodkie słówka "kocham cię "robią wrażenie bo chcesz tego słuchać .
Teraz trzyma Cię w orbicie na wszelki wypadek i daje Ci co jakiś czas materiał do rozkminiania o nim żebyś pamiętała o nim i myślała
była w gotowości jak znowu u niego żona się uspokoi i przestanie węszyć .
Wtedy się bardziej uaktywni jak nie z Tobą to z inną.Smsy to żadna odwaga wysłać podtrzymuje kontakt bo wie że jak na razie jesteś w jego zasięgu i pod jego wpływem on jest takim wyzwalaczem,emocji dla Ciebie i wie o tym doskonale,dlatego potrafi grać na Twoich uczuciach.

Marianno zamiast rozkminiać co tamten przystojniaczek/ancymon "czuje" o Tobie to jak chcesz przeczytaj wątek Hrefiego "Czy romans zmienia rzeczywistość ?".
Hrefi miał co prawda niezbyt typowo jak na faceta, bo się "zakochał" i odleciał mocno w romans, ale wydaje mi się że wiele tam jest odpowiedzi na Twoje pytania, które się rodzą być może u Ciebie.
a Hrefi bywa uroczy na swój sposób

To nie rozmawiaj z nim. Popatrz, co sama sobie robisz takim zachowaniem - przedłużasz agonię w nadziei na jakieś jutro dla Twojego romansu.
Kim teraz przez to, co przechodzisz jesteś? Kłębek nerwów, oszukiwania się i oczekiwania na jakieś wiadomości od kochanka. Karmienie się wspomnieniami i budowanie zamków na lodzie. Na podstawie kilku spotkań.
Taka właśnie chcesz być? Rozmymłana i rozkminiająca, o co facetowi chodzi.
A to jest nieważne. Ważna jesteś Ty. Trzymana w zawieszeniu. Tak chcesz żyć?

Edit: nie masz wrażenia, że to odbiera Ci energię i możliwość cieszenia się z innych rzeczy, które teraz Ci się przytrafiają?

Autorko, nie przyjmujesz do wiadomości, że on po prostu nie jest z Tobą szczery? Zwyczajnie wciska Ci suchy kit, podczas gdy rzeczywiście chce zostać z żoną, choćby dla samej wygody i ewentualnie swoich dzieci, jeśli  już nie traktuje swojego małżeństwa poważnie. Kochankę zaś, czyli Ciebie traktuje niestety jako opcję zapasową, zwyczajną odskocznię, służącą jedynie samym przyjemnościom, gdzie nie ma miejsca na jakieś trwałe uczucia.
To się powtarza cały czas: każda kochanka uwierzy we wszystko, co tylko usłyszy od swojego lubego..

Marianno, forum jest pełne takich przykładów, kiedy to zdradzający partner poświęca się ze skowytem w duszy na ołtarzu dobra małoletniego potomka. Forum dosłownie pęka w szwach od takich postów.
Kiedy dochodzi do poważniejszych decyzji, i zdradzacz stoi przed jakimkolwiek wyborem, ZAWSZE usprawiedliwia swój powrót do żony/męża, dobrem dzieci. Czynienie z siebie ofiary jest najwygodniejszym, i często wybieranym rozwiązaniem.
Co druga wypowiedź w wątkach w dziale o zdradach mówi o tym, że żona go nie rozumie, że wcale ze sobą nie śpią. Co mogę Ci z całą pewnością powiedzieć, to to, że Ty tak naprawdę nie masz pojęcia o tym, jak jego sytuacja domowa i małżeńska wygląda naprawdę. To co wiesz, to Twoje pobożne życzenia i jego przekaz.
Ale o tym co się dzieje naprawdę nie wiesz. Nie byłaś u niego w domu, nie rozmawiałaś z jego dzieckiem, nie rozmawiałaś z jego żoną. Nie obserwowałaś ich relacji w wielu zwykłych, codziennych sytuacjach.
Nie masz więc pojęcia, czy tak naprawdę ich małżeństwo to ruina, a żona to niekochana przeszkoda na drodze do jego jedynego szczęścia.
Bardzo często efektem takiej niechęci do małżonki i poświęcania się w imię dobra dziecka, jest pojawienie się na świecie kolejnych dzieci.

A bierzesz pod uwagę możliwość, że on może Cię wcale nie kochać i nie tęsknić?
Wybacz, że piszę wprost, ale czy on jest niepełnosprawny umysłowo? Mężczyzna, który naprawdę kocha potrafi stanąć w prawdzie. Potrafi zakończyć małżeństwo i potrafi związać się na poważnie z kobietą, którą kocha.
Jeśli tego nie robi, to znaczy że tego nie chce.

Umie, tylko nie chce. Nie chce definitywnie zrywać kontaktu, żeby nie zamykać sobie ewentualnej drogi powrotu do utrzymywania z Tobą stosunków seksualnych, bo przecież kiedyś może się ku temu nadarzyć okazja. To po co z góry z niej rezygnować?

Bzdura. Jesteś bardzo naiwna i wmawiając sobie takie rzeczy ściągniesz na siebie jeszcze większe kłopoty.
On nie chce stracić ewentualnej możliwości na seks z Tobą, a nie Ciebie.
Gdyby nie chciał stracić Ciebie, to dawno bylibyście już po poważnych, zobowiązujących rozmowach, bylibyście już po rozmowach z Waszymi małżonkami i pozew rozwodowy każdego z Was czekałby już w sądzie.

Po co to "zakończyłaś", skoro teraz czekasz aż się odezwie? Mam wrażenie, że ta szopka była po to, żeby go zaszantażować że cię straci i okazało się, że właściwie on ma to gdzieś?
Poza tym, co to znaczy że się dałaś zwieść? Przestań obwiniać innych i weź na klatę wreszcie odpowiedzialność za tą sytuację, nie jesteś tutaj ofiarą, ofiarą jest twój mąż, twoje dzieci, rodzina twojego kochanka a nie ty!