Nie moge sobie poradzić, brak sensu życia - Netkobiety.pl

Powiem wam szczerze, że gdyby miał mi się ex przyśnić, to z dwojga złego wolałabym zobaczyć go we śnie z czerwonymi oczami wrzeszczącego niż wyznającego mi miłość, bo to pierwsze tylko by mnie we śnie przestraszyło, a później mogłoby być nawet zabawne, a to drugie by mnie zdołowało zapewne. Ps. Czekam na chrześniaka. Przyjeżdża dziś do mnie i zostaje do jutra.

Ja byłam na zakupach, później muszę ogarnąć pokój i zobaczę co dalej;)

Dobrej zabawy Edyszka;)

https://youtu.be/8LmwM1sug74

Piękne i prawdziwe słowa

Kamis a mówił co się stało ? Jeśli mogę zapytać;)

Przypomniałaś mi tą piosenką czasy kiedy miałam naście lat Chrześniak po południu wraca do domu. On, to już stary koń W listopadzie 12lat skończy. Wczoraj było wesoło. Pośmiałam się z jego podbojów sercowych Jak widać sprawy damsko - męskie mam nawet w przypadku mojego chrześniaka Nooo, a dziś już było gorzej, bo uczyłam go na jutrzejszy sprawdzian z angielskiego. Co prawda ja go już od kilku lat przed sprawdzianami uczę, ale zawsze podczas nauki są momenty kiedy już po prostu robię nad nim i książkami "kwiat lotosu" i wdech, wydech, wdech, wydech bo to nie jest głupi chłopak, ale on i skupienie, to dwie skrajności.

Kurcze... nachodzą mnie czasami takie głupie myśli, to trochę żałosne, ale tak patrze na to jak spędzam teraz czas od rozstania np: w weekendy to siedze w tym domu, przed kompem, czasami wyjde do sklepu, ale to w sumie wszystko. Oglądam jakieś głupoty dla zabicia czasu. I to jest takie nijakie, ale tez nie mam ochoty na cokolwiek innego. Nie mam przyjaciółek do których mogę pojechać, posiedzieć. Momentami strasznie mi przykro z tego powodu, bo do tej pory zawsze byl on i z robiliśmy jakieś fajne rzeczy i myślałam, że tylko z nim jest tak fajnie.  A teraz jestem sama i muszę od nowa nauczyć się tym cieszyć, co nie jest proste ani trochę.

Musiałam się wygadać bo siedzi to we mnie gdzieś tam mocno i uciska.

Ania, idź gdzieś, gdzie będziesz miała szanse nawiązać relacje z ludźmi i mieć koleżanki. Może obok Ciebie jest miejsce, gdzie organizują jakieś spotkania? Cokolwiek. A na przyszłość pamiętaj, żę w czasie związku też warto mieć koleżanki, to jak najbardziej zdrowe.

Siedzenie w domu jest fajne po tygodniu biegania między uczelnią a znajomymi miło mi się siedzi. Fakt faktem, magisterka sama się nie napisze, ale nawet zwyczajnie oglądnąć serial. W zeszłym tygodniu nie miałam zupełnie czasu. Warto docenić też takie chwile siedzenia samej, bo potem kogoś poznasz i czas się skróci stanowczo

Ja podobnie bardzo bo też nie byłam wcześniej typem imprezowiczki, już się nachodziłam na imprezy parę lat temu .
No nic, jakoś to będzie. Chyba

Oj, tak... nam to. Nagle nie ma nic. Nikogo. Nie ma rytmu dnia. Dziura? Eeee, niee. Grand Canyon. Jest dzień i noc., ale ex brak. Nie ma jak dawniej. Najgorsze to nie ulec.. tęsknocie. Jak ja k...a walczyłem wewnętrznie!!!!
Ale jak się zaparłem, to już. Tak, kręciło mnie by zajść, zadzwonić, napisać.. ale duma..
Nie ma już tego, co przed, jest tylko inaczej... i trzeba się w tym odnaleźć.

Omijaj ten przystanek!;-)

Ojej no wiadomo ze na poczatku jest ta tesknota..to sie jednak zmienia nasze zycie,ktos w nim byl a teraz tego kogos nie ma. Trzeba sie przestawic i tyle..nie ma co sie az tak nad tym wiecznie zastanawiac. Czas plynie do przodu,w pewnym momencie orientujemy sie ze potrafimy sobie zorganizowac dzien i wieczor bez bylych i nie ma juz tego bolu..
A co do tego przystanku-nie zawsze da sie takie miejsca omijac..a ze dziwnie..no wierze..sama pisalam tu jakis miesiac temu o tym jak bylam w poblizu bloku w ktorym ten moj mieszkal i tez to pozniej odchorowalam..no takie zycie..

Powiedzcie mi.. czy to, źle, gdy facet coś dla was organizuje? Że ma plan na randkę? Że ma plan na dzień, chce coś wam dać, a nie od razu zaciągnąć do łóżka??? Czy to jest dziwne??

Ale ze co?pytasz czy to dziwne ze ma plan a nie chce od razu zaciagnac do lozka?
Dobrze ze facet ma plan,ze potrafi cos zorganizowac. No chyba ze facet ma do czynienia z babka ktora ma ochote od razu isc z nim do lozka heh,bo i takie są;)A czemu o to pytasz? Jakas ma do Ciebie pretensje ze cos wymysliles?

Witam, nie wiem jak podłączyć nowy wątek, więc napisze tutaj. Chcę zaznaczyć, że jestem tutaj nowa. Mam problem z chłopakiem, jesteśmy razem prawie 4 lata. Raz bywało lepiej, raz gorzej. Ale ostatnio coś się zmieniło. Jestem osobą, dość trudną. Lubię się czepiać, dość często się obrażam o byle co. Ostatnio naszym głównym problemem w związku był brat mojego chłopaka. Studiowaliśmy wszyscy w 3 na jednej uczelni, mój chłopak jest o dwa lata od nas starszy więc rok temu ukończył studia i obecnie pracuje w innym mieście rodzinnym. Więc ja jestem tutaj, a on tam. Ale to nie jest najgorszy problem bo mimo wszystko widzimy się raz czy dwa w tygodniu minimum.Poza tym to mój ostatni semestr studiów i mieliśmy razem za jakieś 2-3 miesiące zamieszkać. Na początku mojego 3 roku dowiedziałam się, że brat mojego chłopaka uwalił studia, zabrał papiery i siedzi w akademiku i nic nie robi, biorąc tym samym kasę od rodziców ze względu, że mam dobry kontakt z "teściami" powiedziałam o tym mojemu chłopakowi i on jeszcze do tego go krył, ja nic nie mówiłam bo po co się wpieprzać im w życie. W końcu po jakimś pół roku przyznał się. A teraz zaczął studia od początku na innej uczelni w innym mieście i zamieszkał ze swoją dziewczyną, z którą kompletnie nie mogę się dogadać. Po prostu nie lubię jej. I chyba ze wzajemnością. Próbowałam jakoś się z nią dogadać jednak to było na nic. Teraz od października mój chłopak też poszedł na magistra zaocznie do tego samego miasta co jego brat. I teraz nocuje u nich kiedy ma zjazd. I od tamtej pory zauważyłam zmianę w jego zachowaniu. W chwili obecnej nie wiem na czym stoję ponieważ napisał mi że ma mnie dość. Po tym jak powiedziałam mu, że nie podoba mi się, że śpi u nich w domu, wiem że to jest plus, że nie musi jeździć po 100 km i możesz zaoszczędzić, ale myślę, że może tam razem ze swoim bratem i jego dziewczyną chodzić gdzieś na imprezy, ja jestem w mieście o 200 km dalej więc może mi napisać wszystko, a ja mogę mu tylko ufać. I ostatnio nie jest dobrze, widzę jego zmianę i sama już nie wiem czy coś tam się stało czy kogoś poznał czy to przez to, że tak się czepiam jak tam jest bo po prostu się denerwuje. Mówi, że musi przemyśleć sens naszego związku, a jeszcze parę dni wcześniej byłam pewna, że chce mi się oświadczyć, bo pytał o mój rozmiar palca, gdy jego babcia zapytała o wesele powiedział, że będzie za dwa lata, a tu naglę coś takiego. Boje się, że chce mnie zostawić. Boję się zostać znowu sama bo już przechodziłam przez to wszystko raz po 2 latach związku rozstałam się z kimś, on na zawsze zapisał się w moim życiu mimo, że ma już żonę i dziecko zawsze gdzieś daleko w sercu moim będzie. Ale Kocham mojego obecnego chłopaka, powiedźcie mi czy ja robię coś źle? Czy mam mu bardziej ufać? Niestety już raz zdarzyła się sytuacja, gdzie nakryłam go jak pisał z kolegą i mówił, że wpadła mu w oko inna, ale boi się mnie zostawić.Ale to było po jakimś pół roku od naszego związku i powiedział, że już o niej zapomniał, ale ja nie zapomnę nigdy tego co wtedy przeczytałam przez przypadek. Ja jestem jego pierwszą dziewczyną i do tej pory myślałam, że będę już tą ostatnią, ale jego ostatnie zachowanie mnie dziwi, mówi, że między nami jest źle, gdzie ja myślałam, że jest naprawdę dobrze. Już nawet planowałam w głowie nasz ślub. Wszystko było dobrze, jego rodzice i cała rodzina mnie uwielbia, z mojej strony jest tak samo. Kłóciliśmy się jak w każdym związku, ale teraz nie wiem co mam myśleć pomóżcie!

Tylko ufać... A co byś chciała? Mieć monitoring i obserwować go 24 na dobę? Wtedy, to by była wiedza, a nie zaufanie. Moja droga, związek w dużej mierze między innymi polega na zaufaniu. Trochę mnie dziwi, to co napisałaś, bo padło, że myślałaś, że chłopak ci się oświadczy, oczami wyobraźni już planowałaś ten ślub, a jednocześnie nie masz zaufania do faceta więc innymi słowy - chcesz wyjść za mąż za kogoś komu nie ufasz?... Nie możesz traumy z poprzedniego związku przekładać na obecnego faceta i czepiać się go w momentach, kiedy nie masz nad nim kontroli, bo tym pokazujesz mu, że mu nie ufasz, histeryzujesz, wszczynasz niezdrową atmosferę między wami. Ja rozumiem, że się denerwujesz, ale nie możesz swojego zachowania tym tłumaczyć. Wczuj się w jego sytuację. Jeśli ma możliwość przenocować u brata i jego dziewczyny, a ty się czepiasz, że powinien popylać 100 km tylko dlatego, że mu nie ufasz i oczami wyobraźni już widzisz go z inną, to nie dziw się, że chłopak może być zmęczony takim zachowaniem i mówić ci, że między wami jest źle. A na koniec dodam, że faktycznie po pół roku związku marnie się zachował kiedy pisał koledze, że inna wpadła mu w oko, ale boi się ciebie zostawić. Nie będę tego jakoś szczegółowo komentowała, bo jedno zdanie na ten temat napisałaś więc, to zbyt mało, żeby jakoś konkretnie się na ten temat wypowiedzieć, ale fakt faktem miałaś wtedy powody, żeby przestać mu ufać. No, ale... Ale polega na tym, że miałaś świadomość co zrobił i co za tym idzie miałaś wybór - odejść od niego, albo zostać. Wybrałaś to drugie i jesteś z nim 4 lata więc jeśli świadomie podjęłaś decyzję, że z nim zostajesz, to nie możesz do końca życia wracać do tego co stało się po pół roku związku i wszystkiego oceniać przez ten pryzmat, bo staniesz się osobą toksyczną.

Trzymam kciuki

Nadrabiam zaległości

ja się cieszę, że mój były mieszka w innym rejonie bo panikowałam jak musiałam być 2 przystanki od niego. Nie wiem jak byłabym w stanie przechodzić koło jego bloku dzień w dzień.

Coombs to trochę zależy od tego jaki ten plan jest i na ile uwzględniasz w nim drugą osobę. To, że ktoś mnie nie chce zaciągnąć do łóżka jest ogromnym plusem, ale jednocześnie jeżeli ktoś np. zaplanuje mi cały dzień nie uwzględniająć tego, co ja bym chciała robić, to jednak jest męczące. Ale ogólnie mnie cieszy jeżeli ktoś ma pomysł na spędzanie czasu, bo ja mam ich miliony więc zwykle mówię gdzieś mimochodem co mi się marzy i cieszę się, jeżeli facet łapie aluzje i np. robi wycieczkę w to miejsce, albo coś w tym stylu.

Ona1007 właściwie nie mam co dodać. Wbij do działu Miłość, związki, partnerstwo i tam jest temat eh23 (chyba tak) o tym, co zrobić, żeby facet zaczął się starać. Poczytaj, bo ona też ma duży problem z kontrolowaniem i narzekaniem i generalnie obciążaniem faceta swoją osobą w najmniej odpowiednich momentach. Tak już dochodzi do paradoksów, ale może to Tobie jakoś pomoże ogarnąć co jest nie tak.

Nie naciskaj, nie wymuszaj nic na nim, poczekaj. Daj mu chwilę na ogarnięcie tego, sama też pomyśl o tym jak dokładnie chcesz żeby to wyglądało, teraz to ogrom emocji jest wiadomo, ale kochacie się. Myślę, że da się to wszystko naprawić. Będę trzymać kciuki:)

Ona1007..no przykro mi..nie wyglada to najlepiej. Moze na przyszlosc wyniesiesz z tego jakąś nauke..facet tez moze miec dosyc takich wiecznych jazd..teraz sie obudzilas ze za bardzo sie o wszystko czepialas..a trzeba bylo po prostu tak nie robic. Ja naprawde nie rozumiem takiego zachowania. Po co niektore kobiety tak robia?a potem placz i lament bo on w koncu mial tego dosc..trzymam kciuki zebyscie sie dogadali. Tylko teraz tak jak pisaly wczesniej dziewczyny,daj mu to sobie poukladac..sama tez pomysl o tym wszystkim..

Kamis a może to po prostu większy kryzys, nie od razu, że teraz będziesz leżeć krzyżem na glebie, już trochę czasu minęło i dałaś jakoś radę. Dasz radę i teraz.
U mnie też cały czas sporo emocji, tak jak mówisz przeplata się to, raz lepiej, raz gorzej. Teraz jest odrobinę lepiej. Muszę się skupić na tym co mam do zrobienia czyli skończyć pisać pracę, nie mogę tego zawalić przez niego bo nigdy bym sobie nie wybaczyła. Dlatego walczę ze sobą i zmuszam się;)

Damy radę!!!

Plan był taki, że słuchałem, co mówi. I co lubi. Było to, co lubiła... Uwzględniałem tylko ją, bo pracuje, haruje. I chciałem dać jej fajny dzień, wiesz, coś z siebie, a nie jak tamci.. do wyra. Czas z nią spędzić. Tak jak się jej marzyło...

Dziewczyny, rozpadam się znowu
W niedzielę rozmawiałam z moją mamą (ja jestem za granicą). Dowiedziałam się że moja babcia (wspominałam o niej jakoś latem w postach) przegrywa walkę z rakiem. Operacje nic nie dały, ma sporo przerzutów i to wszystko to kwestia czasu ;(

Ile jeszcze tego wszystkiego będzie?? Najpierw rozstanie z ex, teraz to, a do tego jeszcze moje guzki do wycięcia. Naprawdę mam dosyć, nie jestem z żelaza ;(

Kochana, ja miałem rozstanie z ex, potem zmarło mi w rodzinie dziecko, które kochałem jak własne, miało 11 lat, potem drugie, miało 6 lat... Myślałem, ze zwariuję z bólu. Nie byłem z żelaza...

Dwojga. Wiem.
Potem nic nie jest już takie samo...

A ja zgłosiłem sie na terapię. Moją ex prosiłem o wsparcie. Olała mnie jak rzadko. A po roku.. pytała co u mnie.
Larwa podła!

Ale życie płynie... nieuchronnie.

Coombs chodzisz jeszcze na terapie ?

Agatek..nie wymagaj od niektorych taktu..sa osoby ktore po prostu w pewnych sytuacjach nie potrafia sie zachowac..juz tu kiedys o tym nawet gadalysmy. Ja nigdy nie zapomne jak bylam w bardzo podobnej sytuacji co ty,czyli ze moja babcia przegrywala walke z rakiem,nic jej nie pomagalo..i mowie o tym mojej przyjaciolce a ta wybuchla smiechem!czujesz?ja patrze na nia i do niej prosto z mostu powiedzialam ze co ona jest glupia czy co?a ona ze sie zasmiala bo jakas mine zrobilam przy tym..a jaka mialam miec mine?mialam sie przy tym usmiechac?ta sytuacja miala miejsce ponad 10 lat temu. A teraz w wakacje ta sama przyjaciolka po tygodniu od mojego rozstania przyslala mi zdjecia mojego bylego na ktorych byl baaardzo rozesmiany..niektorzy nigdy sie nie zmieniaja..
Agatek,nie przejmuj sie takimi kolezankami..mi osobiscie zal takich ludzi co nie mają w sobie zadnej empatii..

Agatek, bardzo ci współczuję sytuacji z babcią. To bardzo boli, ta świadomość, że odchodzi ktoś nam bliski. To chyba największy rodzaj bólu psychicznego. Niestety często w życiu jest tak, że nieszczęścia chodzą parami. Moja mama ma nawet na to określenie "prawo serii". Ja często mam sytuacje, że jak się coś wali, to nigdy nie kończy się na jednej rzeczy tylko leci już seria. Aż chce się wtedy powiedzieć "No co jeszcze?!!!!" Nikt nie jest z żelaza, ale mamy więcej siły niż nam się wydaje. Dasz radę. Nie ma innej opcji.

Tak sobie myślę, że ja już chyba wolę nie mieć koleżanek niż mieć takie "koleżanki". No naprawdę zero taktu i empatii.. jak tak można;/

Ja bym tak surowo nie oceniała mogą też byś zagubione i najnormalniej w świecie nie wiedzieć jak zareagować. Ba, ja sama czasami nie wiem jak na niektóre rzeczy zareagować i jak chciałabym, żeby ludzie reagowali, kiedy ja coś ciężkiego mówię.
Dla mnie rola przyjaciela albo kolegi w takim czymś to szybkie pocieszenie, posłuchanie, jeżeli mam ochotę się wygadać i odwrócenie uwagi. Nie zważanie na to, że wyglądam jak zmokły kot, tylko wyciągnięcie mnie z domu. I wydaje mi się, że to się udaje. Bo nikt za nas smutku nie przeżyje, musimy sobie z tym poradzić sami.

No bo czasem nie wiadono jak zareagowac,ale wybuchanie smiechem,pierdzielenie o nowych lakierach do paznokci czy inne bzdety sa jednak troche nie na miejscu..trzeba wysluchac,powiedziec ze zawsze mozesz na mnie liczyc i juz..kolezanka Agaty mogla powiedziec po prostu ze przykro jej,ze moze zawsze liczyc na rozmowe z nia,ze da rade..a to taka dziwna reakcja..zadnego wsparcia z jej strony..