Nie moge sobie poradzić, brak sensu życia - Netkobiety.pl

Ja myślę, że zagląda tu sporo osób. Sam fakt, że wątek ma dużo stron powoduje, że ludzie tu zaglądają z ciekawości. I jestem przekonana też, że czyta nas na bieżąco dużo kobiet, które się tu nie udzielają. Od czasu do czasu pisze tu ktoś, kto oznajmia, że nie udziela się, ale nas czyta i na bank jest sporo takich osób ( pozdrawiam wszystkich będących w ukryciu ). Ja pojawiłam się tu kilka dni po rozstaniu więc od pierwszej strony do setnej jest opisane wszystko. Zarówno jak przez to przechodziłam/przechodzę, jak i moje porady odnośnie innych kobiet. Te strony, to nie są tylko wypociny, ale masa wsparcia i cennych rad, a czasem i coś z buta dla otrzeźwienia. Także jeśli to komuś pomogło, pomaga bądź w przyszłości pomoże, to cieszę się, że mogłam w tym uczestniczyć. Niech ten cały mój oraz innych dziewczyn ból i droga pod górę przyda się innych jako wsparcie i wskazówki.

No a Kamis gdzieś żeście przepłoszyli. Gratuluję   setnej strony.

Miejmy nadzieję, że te strony długo będą służyły osobom, które tego będą potrzebowały

Przeploszylysmy Kamis? Nawet nie!przeciez ja ją zaczelam hejtowac i zastraszac!
Przeciez Kamis wie ze zawsze moze tu pisac,nikt nikogo nie przepłasza.. ktos chce pisac albo nie..
Osobiscie zaczelam sie troche stresowac co pisac a co nie..bo chcialam pomoc Kamis wyjsc z błędnego koła w ktorym byla a zaczelam dostawac w zamian fochy i czytalam teksty o zastraszaniu..niefajne..proponuje troche poczytac co mialo miejsce a nie pisac o przepłoszaniu..
Niemniej jednak wiem ze Kamis miala gorsze chwile i mam nadzieje ze do konca nie byla swiadoma co pisze..i mam nadzieje ze u niej lepiej.
Ja zaraz lece do pracy..a brzuch mnie boli masakrycznie dzis..jakos trzeba przetrwac..

Oj tu tabletki przeciwbolowe nie pomoga..mnie dzis na wymioty bierze..
No ja tez nie chce wracac do tej dyskusji ale jakos nie moglam tego pozostawic bez odpowiedzi..No tak to jest,chce sie dobrze a potem sie obrywa i sie czyta ze zastraszamy,hejtujemy,płoszymy..ech..w sumie brak mi slow

Teraz już w sumie jest spoko, na początku była masakra kiedy przypominałam sobie, że zawsze po moich zajęciach lądowaliśmy w parku koło mojego wydziału. W sumie nie byłam tam, nie mam potrzeby, chodzę w inne miejsca i mam nadzieję, że nigdy go już nie spotkam.

Kamis te sytuacje o ktorych wspominasz wyniknely z tego ze sie poczulas urazona gdy ci napisalam ze juz nie pierwszy raz stwierdzilas ze wychodzisz z zaprzeczenia..nie napisalam tego zeby ci dowalic tylko zeby otworzyc ci oczy ze krecisz sie w kółko..i potem na kazde zdanie reagowalas z fochem insynuujac Bog wie co..i nadal widze ze nie czujesz ze to bylo niefajne z twojej strony bo nie raz moglas liczyc na pomoc i wsparcie moje lub Edyszki. No ale coz,na to juz nic nie poradze.

Nie musisz sie kajac i uwierz mi ze nikt tego od ciebie nie oczekuje. Czy nie urazilas?hmm..pisalam do ciebie normalnie,chcialam cie uspokoic a potem czytam ze sie czujesz zastraszana i hejtowana?naprawde wedlug ciebie to nie jest urazanie kogos?czasami wcale nie trzeba kogos wyzwac by go obrazic..
No nic,dla mnie nie ma tematu.

Ojjjj ja w takim razie sie pakuje i jade,od razu hihi Mi tak teraz wychodzi ze w wakacje mialam to co mialam..tez mi juz wszystko wysiada..jest niby dobrze ale energii to ja w sobie za duzo nie mam..no ale nic. A jak tam sie czujesz?lepsze samopoczucie? Ja coraz bardziej sie boje wizyry u tego onkologa..

Drogie Panie dziś się dowiedziałem, że moja ex (związek zakończył się 3,5 miesiąca temu) nadal nosi w portfelu nasze zdjęcie. Chciałaby również wrócić, bo mnie kocha (jak sama twierdzi), ale boi się to uczynić, żeby znów nie cierpieć przy rozstaniu (z góry zakłada, że się nie uda?). Dodam tylko, że wszelkie moje prośby i tłumaczenia nic nie dały... Postanowiłem już nie walczyć i zostawić ją ze swoimi myślami... Jeśli będzie chciała, to sama się odezwie. Jak sądzicie?

hamaczo, a tak spójrz prawdzie w oczy, chciałbyś, żeby wróciła? Dobrze się działo, skoro zerwaliście?

Hamaczo a myslisz ze jest w stanie sie dla ciebie zmienic?

Nigdy nie powinniśmy wymagać od ludzi, żeby zmieniali się dla nas. Tak samo jak my nie powinniśmy zmieniać się dla kogoś. Zmiana zawsze powinna wychodzić z nas i byc dla nas, nie dla kogoś innego.

Wiesz, każdy z nas tutaj kochał. Tylko czasami trzeba zaakceptować to, że coś się skończyło i lepiej dla własnego zdrowia psychicznego odpuścić.

No wiem... No dobrze, jak będzie chciała, to wie gdzie mnie znaleźć. Na siłę nic nie zrobię, a myślę, że zrobiłem już wszystko co mogłem. Sam też byłbym nieszczęśliwy, jeśli miałaby być ze mną z litości. Dzięki za odzew z waszej strony. Jestem facetem, a tak źle to znoszę, że aż mi głupio...

Może kiedyś zrozumie... A jeśli nie, no to życzę jej jak najlepiej... Czuję, że każdy mój kolejny ruch byłby niewskazany.

Hamaczo niepotrzebnie ci glupio..wspominalam tu kiedys o moim kuzynie i o tym jak on przezyl rozstanie..bylo mu okropnie,mial mysli samobojcze..to nie jest tak ze jak jestes facetem to nie mozesz przezywac rozstania..to tylko dobrze o tobie swiadczy bo chociaz nie jestes wyrachowanym robotem bez uczuc..

Trochę wiem, ale np. ja też jestem typem osoby mocno stawiającej na swoim i jedyne co, to potrzebuję partnera, który będzie po prostu potrafił wyrazić swoje własne zdanie. Wiecie, to jest zgodność charakterów. Przy niezdecydowanych ludziach się męczę, bo czuję, że im narzucam swoje zdanie i mi głupio. W momencie, kiedy ktoś potrafi przeprowadzić ze mną dyskusję, w której każdy przedstawi swoje racje, jestem zadowolona, nawet jeżeli w efekcie zgodzę się z drugą osobą.
Charakter bardzo ciężko się zmienia. Trzeba chcieć i pracować. Można próbować być innym, ale w efekcie nie jest się full szczęśliwą jednostką.

Hamaczo, przypomniałam sobie Twój temat związkowy. Moim zdaniem Twoja była żywcem nie wie co chce i nawet jak wróci to za kilka miesięcy zrobi Ci znowu to samo. Pytanie do Ciebie, ile chcesz to znosić, kiedy ruszysz ze swoim życiem do przodu. Myślę, że Ty powinieneś tutaj postawić jej jasne ultimatum. Albo wraca, albo niech nie wraca. Ale jeżeli nie wraca to nie ma gadania o kochaniu, nie ma gadania z nią o tęsknieniu, o potencjalnych powrotach, o wspólnych chwilach, najlepiej odetnij się od niej całkiem przynajmniej na jakiś czas. Przeżyj pozwiązkową żałobę i idź z życiem do przodu. Nie możesz na nią wiecznie czekać. Jesteś młodym, fajnym facetem, nie marnuj kolejnych lat na wzdychanie za kimś, kto Cię ma gdzieś.
Tylko taka opcja sprawi, że zachowasz godność w tym rozstaniu.

Ja bym się tego trzymała. Bo to napisała na trzeźwo, a nie pod wpływem emocji, które na pewno działają też na nią.

Możesz podjąć drastyczny krok za nią i zablokować możliwości kontaktu.

No właśnie, to wkurza
Albo umawiasz się i jest pytanie "To gdzie teraz pójdziemy?" no ja Cię, jak ktoś mnie zaprasza to fajnie jakby miał plan. Kawę można wypić wszędzie, ale fajnie mieć jakikolwiek pomysł na spotkania. Ja zwykle mam milion pomysłów na minutę. Kino, kawa, łyżwy, rolki, pięć różnych miejsc na spacer, dziesięć na całodniowy wypad, kolejne dziesięć na weekendową wycieczkę i ciężko jest być z kimś, kto pomysłów nie przedstawia żadnych. Musi być równowaga. Raz mój, raz czyjś.

Ja mogę dyskutować nawet o wyższości marchewki nad pietruszką jeżeli drugiej osobie się chce i ma na to ochotę.

Też mam takie wrażenie, że ona sama do końca nie wie czego chce... Również się boję, że nawet jakby wróciła, to i tak później zostawi. Tym bardziej, że już pół roku temu miałem taką sytuację. Tyle, że ona trwała dwa tygodnie. Ja milczałem, a ona przyjechała i przepraszała.

Wszyscy mi to mówią. Najgorsze jest to, że byłem z nią przez cały okres studiów. Ani się nie wybawiłem, ani nikogo fajnego nie poznałem. Czuję, że zmarnowałem te lata... Muszę się faktycznie od niej odciąć. Nie bawić się w żadne telefony, ani smsy. Wie gdzie mieszkam, jak coś zrozumie, to przyjedzie i sama z siebie będzie chciała pogadać... A jak nie, no to nie.

Uuuuu, Teufel rzucił tekst o przepłoszeniu i widzę, że poooszłooo A teraz na poważnie - Kamis, tak,  napisałaś tekst w którym wspomniałaś, że nie miałaś zamiaru nikogo obrazić i jeśli tak się stało, to przepraszasz. Nawet napisałaś, to dwa razy w tym samym tekście na początku i na końcu, ale... między tym początkiem, a końcem był cały wywód na temat tego, że to miejsce służy do wyrażania emocji, a jak ty to robisz, to oskarża się ciebie o to, że kłamiesz, że narzuca ci się, że po dwóch miesiącach powinnaś myśleć inaczej i w związku z tym nie wiesz czy powinnaś tu pisać o swoich emocjach, czy o przepisach na domowe ciasto, bo odbiór twoich emocji jest taki, że ty się o tych emocjach boisz pisać. ( Tak na marginesie dodam, że to jest post nr 3,635 - żeby nie było, że przekręciłam twoje słowa). Także czy to kogoś dziwi, że mimo, że Kamis wspomniała, że nie chciała nikogo obrazić, to dyskusja potoczyła się dalej? Kamis... zacznijmy w ogóle od tego, że ty tę dyskusję sprowokowałaś, bo najpierw fochem zareagowałaś na delikatny (!) tekst Kamci o tym co napisałaś o swoim zaprzeczeniu, mimo że ona nie miała nic złego na myśli i tylko próbowała ci pomóc. A następnie wyjechałaś tekstami o hejcie i braku zrozumienia odnośnie twojej osoby (i to nie pierwszy raz od chwili kiedy tu piszesz), kiedy ja zaproponowałam ci, żebyś ex zablokowała, bo uważałam, że w ten sposób prędzej wyjdziesz z zaprzeczenia, kiedy będziesz miała pewność, że on już nie ma możliwości, żeby się do ciebie odezwać. Dalsza nasza rozmowa, a właściwie próby rozmowy z tobą były błędnym kołem, bo my pisałyśmy ci dłuuugie teksty, sypiąc ci argumentami i rozkładając wszystko na części pierwsze, żebyś aby nas dobrze zrozumiała i dała sobie wytłumaczyć, że nie chodzi nam o to, co ty nam zarzucasz. Natomiast ty, na to wszystko miałaś ciągle jedną i tą samą odpowiedź w której nie było nawet jednego racjonalnego argumentu, tylko robienie z siebie urażonej księżniczki i teksty próbujące wymusić na nas poczucie winy, że jesteś przez nas fatalnie traktowana, co nie miało nic wspólnego z rzeczywistością, bo nigdy nie byłaś traktowana inaczej niż inne dziewczyny. Sorry, że jeszcze raz posłużę się przykładem Ani, ale jeśli uważasz, że próba pomocy komuś pisząc mu prawdę, czasem nawet dość dobitnie, to hejt, to w takim razie hejtowałaś razem z nami Anię. Dlaczego wtedy nie stanęłaś w jej obronie? Dlaczego nie napisałaś, że nie pozwalamy jej wyrażać emocji? Dlaczego nie miałaś pretensji, że "narzucamy" jej inny tok myślenia? Dlaczego jej napisałaś, że jesteś zdziwiona, że ma 24 lata, bo zachowuje się jakby miała mniej? I podstawowe pytanie - dlaczego ją hejtowałaś? Bo przecież wg ciebie, to hejt, niezrozumienie wobec drugiej osoby, ograniczanie kogoś w kwestii wyrażania emocji... A przynajmniej tak to widzisz, kiedy prawdę pisze się tobie, bo w przypadku innych osób, to nie jest hejt, tylko pomoc im, no nie? Wszystko sprowadza się do tego, że jesteś przewrażliwiona na punkcie swojej osoby i zauważyłam to od chwili kiedy się tu pojawiłaś, z tym że wcześniej było to mniej odczuwalne, a ostatnio zaczęłaś coraz bardziej dawać po całości w kwestii swojego księżniczkowania. I jak widać po twoim dzisiejszym tekście, że emocjonalnie się nie otwierasz, bo wychodzą z tego różne sytuacje ( innymi słowy, gang Olsena atakuje), wynika, że dalej zawzięcie tkwisz w pozycji urażonej księżniczki, która z zadartym noskiem i tupnięciem nóżką, próbuje zademonstrować, że co niektórzy powinni czuć się winni. A co do tekstu o "mitomance", którym twierdzisz, że cię uraziłam - Nie zaprzeczysz, że zdarzały się sytuacje, kiedy wytykałam ci, że mijasz się z prawdą bądź ją naciągasz i nawet kopiowałam i wklejałam twoje teksty, które pisałaś jakiś czas temu, żeby ci udowodnić, że czasem to co piszesz aktualnie, jest sprzeczne z tym, co pisałaś kiedyś. Robiąc to nie chodziło mi o to, żeby ci coś wytknąć dla samego wytknięcia tylko żeby (że tak to określę) udowodnić coś twojej głowie, bo nie wiedziałam czy ty to robisz świadomie, czy to zaprzeczenie cię oszukuje. Wracając do "mitomanki", to nie napisałam ci "ty mitomanko!", tylko wytykając ci kolejną sprzeczność zapytałam czy jesteś mitomanką, czy tak bardzo się oszukujesz, że sama w to wierzysz. To było pytanie. Co prawda ironiczne, ale ja serio pytałam, bo już sama się wtedy pogubiłam. Kiedy miałaś o to do mnie pretensje więc napisałam ci tekst, którego początek był odnośnie mitomanki i tam wyjaśniam ci, że nie twierdzę, że jesteś kłamcą i że możliwe, że twoje przeinaczanie faktów wynika z silnego zaprzeczenia. To jest post nr 3,629. (Napisałam nr bo nie chce mi się tego już tu doklejać). A ty dalej swoje...

Kamis, dodam jeszcze, że nikt od ciebie nie wymagał, ani nawet nie oczekiwał, żebyś się kajała. My tylko miałyśmy nadzieję, że zrozumiesz co do ciebie piszemy i liczyłyśmy na to, że można z tobą rozmawiać jak z dorosłą osobą. I skończmy już tę bezsensowną rozmowę.

Ja wiem, że wy macie rację. Tylko cały problem polega na tym, że do mnie nie dociera fakt, że ja już z nią nie będę. Mam z nią tyle wspomnień, że to się w głowie nie mieści. Miałem co do niej jeszcze masę planów, ba, planowałem się z nią zaręczyć.

Odetnę się drogie Panie. Jak napisze, albo zadzwoni, to nie będę odpisywał/odbierał. Zresztą ostatnim razem już jej to powiedziałem, że jakby chciała ze mną pogadać czy coś, to tylko w cztery oczy.

Dzięki za cierpliwość do mnie

Hamaczo ale do Ciebie dalej nie dociera. Jeśli napisze, jeśli się odezwie. Nie ma Jeśli. Koniec. Nie odezwie się. Nie napisze. To jest Twoja pozycja wyjściowa. Jeżeli Ci to pomoże bloknij jej numer i koniec. I siedzisz tu i przeżywasz z resztą. Ale musisz sobie uświadomić, że planów nie ma. Skończyło się i już.

Hamaczo, my również dużo przeszłyśmy po rozstaniu. Ja leżałam krzyżem na glebie, ale jak z kimś nie wychodzi, ktoś rani, to lepiej podjąć decyzję o zakończeniu tej znajomości na amen, przecierpieć swoje i iść dalej. Sam napisałeś, że podejrzewasz, że ona się nie zmieni więc będąc z nią będziesz miał nieustanne jazdy emocjonalne, a ten związek i tak nie wypali i będzie tylko przedłużeniem twojej męki. Wydajesz się rozsądnym facetem więc trzymam kciuki za twoje mądre decyzje.

No nic innego mi nie pozostaje... Dzięki za pomoc

No ok, ale po pięciu latach związku byłoby miło, jakby uwzględniała też moje zdanie, a nie tylko myślała o sobie...
No dam spokój, bo co ja mogę więcej zrobić?

Hamaczo posluchaj co ci radza dziewczynki i ja tez sie podpisuje pod tym obiema rekami..uwierz ze takie czekanie czy przyjdzie czy nie powoduje ze stoisz w miejscu..a trzeba podniesc pupe i isc do przodu..kazda z nas tu miala plany,marzenia..kazda kochala..ale to sie posypalo i juz..nie myslimy juz w kategoriach-moze przyjdzie do nas jak zrozumie..nie i koniec. Boli,wiemy to az nadto,ale da sie zyc. Sam zdajesz sobie sprawe ze zyciecz nia to by byla ciagla hustawka emocjonalna..odetnij sie od niej,nie czekaj tylko ukladaj sobie zycie na nowo.

No ja to bym chętnie Was poznała wszystkie
Co do mojego samopoczucia...hm... Różnie bywa. Jedynym plusem tego wszystkiego jest to, że myślę tylko o tym zabiegu, a nie o moim ex. Niestety nie ogarniam tego psychicznie do końca tak jak bym chciała przez co mam huśtawki nastrojów.
Z drugiej strony jednak widzę i czuję ogromne wsparcie tego faceta co się zaczęłam spotykać... Powiedziałam mu, że mam trochę problemy ze zdrowiem i że bardzo się tym przejmuję. Zrozumiał.
Wstyd przyznać ale on traktuje mnie jak księżniczkę a ja przez te zmienne nastroje czasem mam ochotę go po prostu pogonić
Zaproponował też nawet żebyśmy gdzieś sobie polecieli gdzie jest ciepło. Że może tam uda mi się zdystansować do problemów.

Kamcia, jak się dziś czujesz? Lepiej już?

Miałam wczoraj zapytać, ale mi umknęło, bo skupiłam się na napisaniu długiego tekstu No, to dobrze, że już ci lepiej. A kiedy masz wizytę u lekarza?

Kamcia, a co Tobie dolega, że idziesz do lekarza? Coś poważnego?

Tzn?

Kamcia, bardzo dobrze, że robisz badanie. Tyle się teraz trąbi o tych wszystkich rakach i nowotworach. Trzymam kciuki aby to nie było nic poważnego a w najgorszym wypadku wycięcie tak jak i u mnie.