Nie moge sobie poradzić, brak sensu życia - Netkobiety.pl

No właśnie iść przez piekło,ale iść To nie jest proste,ale trzeba.Nie można psychicznie tkwić przy kimś,kto już dawno o naszym istnieniu nie pamięta,bo przecież "za tydzień nam przejdzie" i "szybko kogoś znajdziemy"...

Wiem co czujesz, bo przechodziłam to samo. Też mówił, ze kocha ale chce być sam. Po czasie wrócił. Nie na długo. Pocieszyć Cię trochę może myśl, że upłynie trochę wody i zacznie mu bardzo brakować. Zobaczysz. Na początku rozpamietuje się tylko te zle chwilę. Potem przychodzą momenty refleksji, że może to była zla decyzja, że przecież było dobrze a kłóci się każdy. To słowa mojego eks. U Ciebie być może też to się sprawdzi. Skoro go kochasz, a on Ciebie to 3mam za Was kciuki. No niestety już nic nie pozostało jak tylko zapomnieć o moim byłym: )

Chyba nie warto żyć nadzieją,że on pożałuje.Lepiej żyć myślą,że jego już nie ma i nie będzie.Nie liczę na to że mój ex pożałuje,a nawet zakładając teoretycznie,że to by nastąpiło,to co z tego?Miałabym wrócić do kogoś kto mnie zranił i zawiódł?No,nie.Dziękuję.

Też uwazam ze źle jest żyć nadzieją jakakolwiek-że pożałuje,ze wróci..lepiej juz zyc z nadzieją że jsk najszybciej uda sie o nim zapomnieć. Teoretycznie jakby napisał ze chce wrócić to nie wiem co bym zrobiła- wiem juz jak bardzo potrafi zranić i chyba przez caly czas bym mu sie przyglądała jak sie zaczowuje,czy mu cos zaraz nke odbije..jak sie zachowuje gdy się kochamy...chociaz wiem ze nie musze sie tego bać bo on nie zmieni zdania.
Kamis,wyszłaś na miasto, bawiłaś sie świetnie, a masz wyrzuty sumienia ze gadałaś z jakims facetem?i dołujesz sie znowu przez bylego?a kij mu w oko ze nie zadzwonił..zreszta mysle ze jeszcze gorzej bys sie czula gdyby zadzwonil takze sie ciesz ze tego nie zrobil. Masz szanse zaczac normalnie żyć, jesteś na bardzo dobrej drodze do tego..nie cofaj sie do tego punktu w ktorym my tu w wiekszosci tkwimy.wychodz do ludzi jeszcze czesciej,baw się..

No wyszlam , bylo fajnie , ale juz chyba dlugo nie wyjde.. nie wiem , zaczyna do mnie dochodzic ze on juz raczej nie napisze i boje sie tego stanu, ktory mnie czeka, boje sie rozsypac bo wiem , ze ciezko mi bedzie sie poniesc.
Majestqtyczny ja na szczescie nie widzialam ex jeszcze z nikim innym. I dobrze bo nie wiem jak bym sie zachowała.  Snqjac mnie to pewnie zbyt impulsywnie, a potem bym zalowala.

Ja mam nadzieję ,że nigdy nie spotka mnie.cos takiego. Nie wiem jakbym zareagowala...

Tez bym tak chciala machnac sobie reka i isc dalej a niestety nie umiem. Dziewczymy to z jednej strony dobrze, ze przezywamy bo oznacza ze nie jestesmy zimnymi sukami bez serca tylko dobrymi, wrazliwymi kobietami nie myslacymi tylko o sobie. Moze tak to sobie nalezy tlumaczyc?

Staram sie wypelniac sobie dzien zeby jak najmniej myslec, ale on jest tam gdzies obecny i nie chce narazie wyjsc; (  minol dopiero tydzien jak sie nie odzywa a ja mam wrazenie , ze to cale miesiace ..

A to akurat ja napisalam;))

Mój na szczęście nie mieszka w moich stronach więc nie grozi mi taki cudowny widok.No,chyba że dobrowolnie wlezę na jego profil na fb i tam coś zobaczę(jeśli będzie publiczne,bo ze znajomych go wyrzuciłam).No,ale zakładając teoretycznie,że gdzieś na mieście bym go zobaczyła z jakąś dziewczyną,to oczywiście by mnie,to na części pierwsze rozwaliło i długo bym nie mogła dojść do siebie,bo to dla mnie jeszcze zbyt wcześnie na takie widoki.Mimo wszystko nie zrobiłabym żadnej sceny.To że by mnie rozpieprzyło od środka,to nie znaczy,że pokazałabym to na zewnątrz.Aż tak nisko nie upadłam.Żadnych scen ani kłótni,ani lamentu,ani ironicznych tekstów.Po prostu przeszłabym jak obok każdej innej osoby.

To prawda,tak być nie może..przecież świat sie nie skończył, dalej żyjemy  i trzeba miec cos z tego życia oprócz opłakiwania byłych. No ja mówię ,jestem znowu jakaś smutna od rana i te łzy sie co jakis czas cisną do oczu..niestety. i wkurza mnie ten stan..nie lubie siebie takiej.od kiedy zaczęły sie te zawirowania w moim zwiazku zakończone jak juz wiadomo zerwaniem,schudłam okropnie, moja mama jak mnie wczoraj zobaczyła to az sie przeraziła-ani tyłka ani nic,blada na twarzy..nie chcę tak!ide dzis znowu do siostry,tylko tym razem nie będę tam sama pilnować ich zwierzaków, tylko robimy babski wieczór..okaze się czy dam rade sie troche pobawić..Zacytuje tu mniej więcej mojego kolege z którym chwilkę wczoraj gadałam- powiedział: "spokojnie ja tez jestem po rozstaniach a myślałem ze to cos poważnego. Jeszcze się ktos trafi. Po co byc z kimś z kim się będziesz męczyć?" I to jest calkiem dobre podejście do tematu..

Majestatyczny to cieszę się że napisałam cos co podniosło Cię trochę na duchu. To teraz ja          sobie to będę powtarzała codziennie az zacznie byc to moim motto życiowym

Smutne jest to jak drugi człowiek, potrafi tak zmieść drugiego człowieka, jak potraktować go bez należytego szacunku ...
Lubie dziesiejsze moje podejście, mimo że boli ,to juz przewyższają myśli,że jest skreślony na amen, że jest dla mnie zerem, nikim....Chorym egoistą i kłamcą.
Dziewczyny ja niestety mam taki popaprany charakter, jestem nadto wrażliwa, wierzyłąm w jego powroty bo był tak realistyczny w tym co mówił i jak się zachowywał - łykałam każde słowo, każdy gest ....człowiek jest ślepy, zamiast kopnąć go w dupę to ja wierzyłam ... zawsze się myśli ,że włąsny związek jest inny niż wszystkie,że moj meżczyzna to inni niż reszta,że sie nawróci i bla bla bla. Guzik prawda... niestety, są może wyjątki ,ale bardzo rzadko. To wymaga ogromnej pracy i dyscypliny, wyrzeczeń i  wielu innych cech , któe teraz rzadko jaki facet posiada.... zauwzylyscie wogole , że zdradza w dziseijszych czasach to chleb powszedni??? Gdzie się nie słyszy to wszedzie wszyscy zdradzają.... co  się dzieje z tymi ludzmi ?
prawda jest taka , jesli ktoś kocha naprawdę nie wywija takich numerów. Nie ma miejsca na coś takiego, kiedy się kocha szczerze i kiedy zależy.
Wiem  jedno, zawistna nie jestem i nie życzę nikomu zle, ale jednak jestem zdania, że NIGDY nie buduje się szczęścia na cudzym nieszczęściu. jest w tym prawda....
Ja dzis w pracy do poznego wieczora, jutro też praca, a po pracy zajmuje się pakowaniem i malukim remontem w niedziele moze jakies małę zakupki - więc weekend zaplanowany

Kamcia to widzę, że 3 z przodu jest wśród nas najpopolarniejszą liczbą.  Moi rodzice mają dziś 33rocznicę... moi dziadkowie prawie dożyli 50 rocznicy ... a ja ponad 3dychy na karku i ... nie mam czego liczyć

No to dziewczynki..życzę nam wszystkiego dobrego na nowej drodze życia ; ) I wszystkiego najlepszego z okazji rocznicy Twoich Rodzicow.

Emczii Ty sie cofasz w rozwoju,a ja stanęłam w rozwoju..powtarzam sobie to wszystko,że trzeba iść do przodu, że nie można sie załamywać..ale tez mi ciężko..jak o tym myślę to mnie boli z nerwów brzuch i serducho..nie mam na nic ochoty ale próbuje wszystkich sił..chociaz jest ich niewiele..w zyciu nie myślałam ze kiedykolwiek uzaleznie moje szczęście od kogoś drugiego..teraz jego zabrakło a dla mnie zwykły śmiech to ogromny wysiłek..

To te 30 lat to jakis pechowy wiek..no Emczii to smarkula ale w sumie dobija do trzydziechy

Aaaa..nowa tu jestem więc sie jeszcze myle..za wszystkie pomyłki przepraszam..tez nie wiem czemu..moze dlatego ze z moich wypowiedzi wynika ze do tej pory mialam problem z angazowaniem sie w poważne związki..bo tak bylo.zawsze bałam sie ufać..w końcu sie na to zdobyłam i kiepsko na tym wyszłam..

Kochana niczego nie przyspieszysz, ja tez marzylam aby z dnia na dzien czuc sie ocraz bardziej asilniejsza, a jednak dochodzilam do siebie bardzo powoli... teraz nietstye przyszedl czas na ból i łzy, ale wyjrzy jeszcze słońce i przyjdzie czas na szcery , niewymuszony uśmievh :*

22 lata?uuuu to młodziutka jesteś jak ja mialam 22 lata to nie w głowie mi były poważne związki ,także cos jest na rzeczy z tą dojrzałością:)

Dziękuję, mam nadzieje ze naprawdę przyjdzie na to czas..

jakbym siebie czytała, dla mni ekażdy poranek był katorgą, schudłam 10 kg, wmuszałam w siebie jedzenie....

dziewczyny ,ja się podniosłam z najgorszego, mówiłam ,że nie chce tak żyć, że nie chce takiego życia.... ale widze postęp, mały ,ale widzę...
wy rownież dacie radę :*

To był pój pierwszy chłopak, nie liczę króciutkich znajomosci z innymi. To dla niego poświęciłam studia na najlepszej uczelni w Polsce na rzecz nic nie znaczącej uczelni w małym mieście. Bo miał mi pomagać, bo miało byc tak super. Po prostu kochałam go, chciałam sobie z nim ułożyć życie. A szkoda gadać dziewczyny...
Pamiętajcie zeby NIGDY DLA NIKOGO SIE NIE POŚWIĘCAĆ bo zazwyczaj ta osoba Was kopnie w dupę a Wy zostaniecie z niczym.

Dziewczyny,to normalne,że się tak czujecie.Nie wy pierwsze i nie ostatnie.Ja też na siłę coś tam jadłam,na siłę piłam,na siłę z łóżka wstawałam i nie było takiej rzeczy jakiej bym nie robiła na siłę.A dolegliwości psychiczne i fizyczne miałam takie,że nawet tego nie będę wymieniać,bo poemat by powstał.Leżałam psychicznie krzyżem na glebie,bo nie dość,że rok kończyłam się walcząc o ten związek,to jeszcze rozstanie było dla mnie gwoździem do trumny,sztylet w serce.Nie ma lekko.Trzeba przez to przejść.Bez paniki i użalania się nad sobą.Pod górę jest ciężko,ale jak już będziemy na szczycie,to będziemy mogły stamtąd byłym na łeb napluć

Ja zaczynam się zastanawiać czy trochę nie za wysoko stawiam sobie poprzeczkę... wasze dużo wymagam od siebie i od innych - z jednej strony od 3 tyg tylko kilka razy w oczach stanęły mi łzy, prawie codziennie gdzieś wychodzę nawet zaczęłam pomału rozmawiać z facetami a za kilka dni minie mi 2 miesiące ... ale ciagle mam wrażenie że powinnam być już dalej- bardziej wierzyć w siebie, bardziej otworzyć się na nowe znajomosci - może jestem dla siebie zbyt surowa?

Karina hooop hooop gdzie jesteś?

Tak, niektóre jego słowa, sytacje sprawiły ze potrafiłam dniami leżeć w domu, spać...
takie mam wrażenie ze on mnie zostawił bo pojawiły sie problemy, bo miałam stany depresyjne i moze on chciał a nie potrafił mi pomoc... za bardzo sie z nim zżyłam, nie wyobrażałam sobie ze moze go nie byc i teraz, kiedy tak sie stało to czuje sie jak opuszczone dziecko.

Kochana a ja nawet nie wiem co mam Ci powiedzieć bo sama jestem w ciężkim stanie psychicznym dzis. Musimy przez to przejść, jest cieżko ale... życie toczy sie dalej. Zawsze po burzy wstaje słońce, po nocy dzień. U nas tez bedzie szczęście, tylko musimy trochę poczekać.
Tylko nie ulegaj emocjom, tzn nie pisz do niego - to najgorsze wyjście. Moze nie chodzi Ci to po głowie ale gdyby jednak to - NIE.

Oczywiście,że jesteś zbyt surowa.Nie jesteś robotem bez uczuć.

Edyszka,wiem to kochana..wiem..ale tak jak piszesz-boli..jakos trzeba przez to przejść..cholernie to niesprawiedliwe..niektórzy od tak sobie układają życie a my musimy sie szarpac..

Kamcia, nie pisz. Zaciśnij te zęby mocno i trzymaj sie.
Ja nie mam ochoty pisać ani profilu sprawdzać ale mnie to tak boli dzis ze juz jie wiem co mam robić, probowalam zasnąć chwilkę w ciagu dnia ale ciagle miałam koszmary. Ciagle on. Jest sierpień, gorąco a ja siedze w domu pod kocem cały dzień. Trudno, moze za rok bedzie lepiej

Brawo !!! Gdyby chciał to by wrócił. Gdyby chciał to by błagał o powrót. Dzwoni ? Pisze ? Kwiaty moze wysłał ? Hm ? No właśnie.

Ja sobie siedze sama w czterech ścianach i zaczęłam czytać ''cierpienia młodego Wertera'' :|

No wlasnie..ani nie pisze,nie dzwoni..chwasta tez nie ma..nie.warto robic z siebie wariatki..uuuu..cierpienia mlodego wertera?na taki nastroj taka książka to chyba nie jest najlepszy pomysł..ja na razie glowy i tak nie mam do niczego..ale jak juz sie ogarne to zaczynam drugi tom Mrocznej Wieży..podobno książki to w naszym stanie jedna z najlepszych odskoczni

No właśnie nie.Nie trzeba w coś takiego wierzyć,bo po pierwsze baaaardzo prawdopodobne,że coś takiego nigdy nie nastąpi i będzie zawód na całej linii jeśli się na to czeka,a po drugie wierząc w to,czekając na to nadal jest się myślami przy tym facecie.@Emczii,"Cierpienia młodego Wertera"? Czy ty sobie tym stanu nie pogorszysz?Toż to tragedia miłosna nad tragedie.A o tym jak się kończy nie wspomnę