Nie moge sobie poradzić, brak sensu życia - Netkobiety.pl

Och moje ludziki

Widze dziewczyny, ze u was do przodu a ja zaczynam sie cofac. Nie wiem czy pogoda tak na mnie wplywa czy coraz blizszy termin porodu i rozwodu.
Zaczynam na nowo sie obwiniac, sni mi sie, jestem nerwowa, w ciagu dnia rozgladam sie czy gdzies z nia nie jest. Wracam chcac nie chcac myslami do dobrych chwil ale tez tych jak mnie oklamywal, jak wracal od niej do mnie, jak widzialam go na miescie z nia. Mysle o tym jak ja traktuje a jak mnie traktowal. Kiedy widze go na miescie zawsze glupio usmiecha sie do mnie, taki szydzacy usmiech.Jestem zla na siebie i na niego ze moja corka bedzie w niepelnej rodzinie, na dodatek w tak chorej sytuacji.  Coraz gorzej sobie radze. Wczoraj zlapala mnie ulewa, w miedzy czasie szlam przez miasto i plakalam.
Niby ide do przodu, przugotowuje sie do przyjecia mojej pociechy, planuje przyszlosc, moja rodzina nie moze sie doczekac juz malej, znajomi o mnie sie martwia a ja i tak nie potrafie calkiem odsunac mysli o Exie. Sama ze soba sie wykoncze. W nocy nie moge spac, w dzien znajduje sobie pelno zajec ale i tak to nie pomaga.

Kochana, wróć się kilka tygodni wcześniej do moich wypowiedzi - wówczas zauważysz podobieństwo w naszych odczuciach. Już wcześniej podkreślałam Ci podobieństwo naszych sytuacji (są tylko dwie różnice: dziecko i małżeństwo). Z pewnością mogę powiedzieć, że wiem przez co przechodzisz (mówiąc o tych emocjonalnych etapach po rozstaniu, bo jeśli mam być szczera to Twoja sytuacja jest poważniejsza od mojej).
Eiko ponownie mam zamiar postawić Cię do pionu:

1. Zamykamy przeszłość. Były u Was dobre momenty, były też złe. Wszystko to jest już przeszłością, a czasu nie cofniesz. Postaraj się nie odtwarzać wspomnień niczym filmu ze studniówki tylko ciesz się z tego co masz teraz. A masz dużo Córeczka jest zdrowa, rośnie i już niedługo będziesz mogła ją przytulić, pocałować w te malutkie stópki. Tyle radości i miłości da Ci co nikt inny. I nie ważne, że nie będzie się wychowywać z ojcem. Nie jesteś jedyną matką, która sama będzie wychowywać dziecko, to żadna hańba. Jestem przekonana, że dasz jej dużo więcej niż mógłby dać jej emocjonalnie niedojrzały ojciec. Masz to szczęście, że człowiek, który Cię upokarzał, nie szanował, zdradzał i... nie kochał - zniknął z Waszego życia. Patrząc na osobowość Twojego byłego męża można stwierdzić, że sytuacja, w której jesteś jest najkorzystniejszym rozwiązaniem. Wiem, że jest to bolesne, że mimowolnie porównujesz się do innych rodzin, ale postaraj się unikać takiego porównywania.
2. To ex powinien się wstydzić, że doprowadził do takiej sytuacji. I nie maluj sobie w głowie obrazu, że on będzie miał szczęśliwą rodzinkę. Nie będzie miał. To jest taki człowiek, który może i pokazuje innym, że jest szczęśliwy ale nie umie stworzyć szczęśliwego związku. Wiesz dobrze jak "smakuje" związek z nim, z czym się wiąże, ile przykrości, samotności, arogancji i chamstwa jest w takiej relacji. A głupie uśmieszki ignoruj, nie zwracaj na niego uwagi. Żałosne są takie sytuacje, no ale wiadomo, że po nim nie można się niczego normalnego spodziewać.

Ejj... każda z nas ma kryzysy, one wracają. Przecież piszemy o tym na forum. Tobie też wrócił taki kryzys, ale to nie koniec świata To minie. Sporo nerwów kosztowało Cię to rozstanie. Nie zawracaj sobie głowy swoim exem. Mi też się zdarza, że ex przebiega przez moje myśli, ale wtedy staram się nie denerwować. Takie gorsze dni mijają

Różnie bywa z tym "do przodu".Wkraczam chyba w kolejny etap,ale czasem mam takie chwile jakbym rozstała się wczoraj.Także niby idę do przodu,ale czasem wykonuje kilka skoków do tyłu.

Pewnie jedno z drugim.W ciąży nigdy nie byłam,ale gdzieś słyszałam,że przed porodem kobiety miewają wahania nastrojów i przez to też możesz się psychicznie gorzej czuć w swojej sytuacji.Na kiedy masz termin?

Kochanie,staraj się tego nie robić.Wiem,wiem,łatwo powiedzieć...Mimo wszystko uwierz,że lepiej,że tego człowieka nie ma w twoim życiu i sama o tym doskonale wiesz.Powiem ci więcej,ty nie tęsknisz za nim tylko za pełną rodziną.Kiedyś ją będziesz miała.Uwierz mi

Mimo,że podobno słynę z taktu,to nie jestem w stanie tego skomentować inaczej niż - Co za kut..s!

Jak już wiele razy pisałam jesteś w trudnej sytuacji ale mimo tego co Ci się wydaje radzisz sobie mega dzielnie.Naprawdę.

No widzisz ile masz szczęścia w tym całym nieszczęściu?...Twoja rodzina nie może doczekać się dziecka.Znajomi martwią się o ciebie co oznacza,że jesteś dla nich ważna.W tym momencie możesz skupiać się na jakimś zimnym uju,albo na ludziach którzy są przy tobie i kochają cię.Co wybierasz?

Widzę, że tu się zebrał bardzo konkretny zespół wsparcia.

Eiko , pamiętam Ciebie z innego wątku. Dziewczyny udzieliły Ci wielu bardzo sensownych rad, przeczytaj je po prostu spokojnie i przemyśl. Takie "cofnięcie się w postępach" jest normalne- a piszę to mając dłuższy staż porozstaniowy niż Ty.

Mnie samą fascynuje poczucie winy u osoby pokrzywdzonej. To uniwersalna reakcja zdradzonego. Twój ex zapewne po mistrzowsku Cię w nie wbijał.

Wszystko ma wpływ na Twoje samopoczucie: a są to sprawy dużego kalibru.

Wkrótce czeka Cię podwójne rozwiązanie . Obydwa dobre dla Ciebie.

Jesteś w dobrych rękach tutaj. Trzymajcie się wszystkie!

Hej Karina;) nie chce teraz się pakować w nowe relacje , najpierw muszę się wyleczyć że starej , podbudowa swoją samoocenę , zrobić coś dla siebie. To będzie trudne bo jestem osobą , która strasznie boi się zmian, to wynika chyba z małej wiary w siebie, coś na zasadzie że nie dam sobie rady .Głupie wiem, no ale taka już jestem. Co do zmiany wyglądu o dziwo nie pomyślałam, że chce to zrobić dla ex tylko dla siebie. Może po prostu już tak chce wszystko wymazać, że już nawet nie chce wyglądać tak samo jak z nim byłam ( to by się chyba operacja plastyczna przydała) . Niestety jestem jeszcze na etapie , że mam małą nadzieję, że on stanie w moich drzwiach powie , że przemyślał wszytko i teraz będzie mnie kochał. Chyba każda / każdy na początku tak miał, ale wiadomo tak nie będzie. Narazie się trzymam lecz boję się następnego tygodnia, wtedy mam urlop , a niestety nie będę mieć możliwości wyjazdu więc będę miała bardzo dużo czasu na myślenie i analizowanie i napewno pojawi się dół. Cieszę się że mnie wspieracie pomimo że każda z was ma już za sobą najgorsze, a ja jestem na początku.

Heja Jak było?

Haha Widocznie mieli swoją prywatną Maderę pod namiotem Choć z drugiej strony,to że pojechali pod namioty nie oznacza,że nie mają Madery w planach.W sumie jedno nie wyklucza drugiego.Może z Maderą,to prawda tylko wyjazd jest za jakiś czas,a teraz zrobili sobie jakiś weekendowy wypad.

Trudno powiedzieć.Może to być ona.Znała cię więc może tak z ciekawości co u ciebie zdarzyło jej się to zaproszenie wysłać,albo nawet nie z ciekawości,a tak po prostu wysłała.A z drugiej strony faktycznie może,to robić ex żeby zobaczyć co nowego u ciebie.Wie,że jego byś nie przyjęła więc skoro ma dostęp do konta mamy...Wszystko możliwe.To toksyk,a tacy ludzie mają irracjonalne zachowanie.

No dziewczyny, wstawać już, nosy wysmarkać, poprawić korony i do przodu.

U mnie dziś mijają równe 3 miesiące po rozstaniu.I tu pytanie do dziewczyn,które są dłużej po rozstaniu niż ja - Na jakim etapie byłyście po trzech miesiącach?

Te ludziki to był wstęp do epopei o moim stanie po kontakcie ze strony byłego ale nie opublikował się post.
Oj u mnie jest dziwnie. Dopoki się nie odezwał to ogarniałam tej swoj folawrk i jakoś mi to nawet wychodziło, byłam z siebie momentami dumna że do przodu chociaż łatwo nie było. A teraz rozwalona jestem jakaś, nie szaleje z rozpaczy ale złapał mnie ogromny smutek i nawet jakaś tęsknota. Wrocilo sporo wspomnien i jego zalet. Cofam się trochę, znow on cudowny a ja za malo dobra. Nie jest to takie ogromne jak na poczatku bo wiem ze bylam dobra dziewczyna ale jakies dziwne poczucie winy wrocilo. A wszystko przez 1 smsa.

Eiko, tak jak dziewczyny Ci napisaly ze to chyba normalne ze sie wraca i cofa, to chyba takie naturalne. To tez czesc procesu wychodzenia na prosta i zamykania pewnej relacji w glowie i sercu. Tak jak napisalas, moze to byc spowodowane duzymi wydarzeniami ktore nadchodza.  Wewnetrznie czujesz sie niepewnie i to moze potegowac poczucie straty. Dobrze ze masz wspracie rodziny i przyjaciol, na tym chwilowo mozesz oprzec swoj swiat ☺

Bo to jest teoretycznie TYLKO JEDEN SMS,a praktycznie całe "stado" emocji związanych z faktem,że ten facet o sobie przypomniał.Pamiętasz w jaki stan wpadłam kiedy ex mi zdjęcie na fb polubił?To był tylko głupi lajk,który nic nie znaczył ale że byłam wtedy z miesiąc po rozstaniu,to wywołało,to u mnie totalny roz....ol,bo to było coś w rodzaju reakcji z jego strony.Reakcji,która nic nie znaczyła,ale jednak była reakcją.Karina wtedy idealnie zinterpretowała dlaczego w ten sposób moja głowa zareagowała.To spowodowało,że usunęłam go ze znajomych.Także jak widzisz w momencie kiedy jesteśmy jeszcze na etapie leczenia głowy choćby minimalna reakcja ze strony ex utrudnia sprawę.

To jest właśnie chyba tak moment gdzie wszystko to co przepracowaliśmy idzie się walić, bo ktoś dał lajka czy coś w tym stylu. U mnie tydzień po rozstaniu i sprawdzam jak głupiec parę razy dziennie jej fb czy aby nic się nie zmieniło. Zachowuje się jak narkoman na głodzie. Życzmy sobie wszyscy wytrwałości.

Narazie to nie jest jeszcze ten moment żebym usunął, zachowuje się dokładnie tak samo jak Ty, sprawdzanie przecież to jest choreee, ale silniejsze ode mnie i nie zrobię tego napewno nie teraz. Wiem jedno jestem teraz na etapie wstawania z kolan ale to tak cholernie jest trudne i boli. Nawet siłownia czy też inne rzeczy nie pomagają mi tak jakbym tego chciał i oczekiwał. Myślę o niej co robi czy ona tęskni czy też nie. Kiedyś może nastąpi moment że usunę ze znajomych ale to dla mnie będzie długi ale to długi proces. Dzięki za wsparcie.

Dlatego napisałam,że jak będziesz już miał siłę na to.Wiem,że teraz nie masz.Teraz to ty jesteś w początkowej fazie,czyli szok,zaprzeczenie i nadzieja oraz ogólny szał po rozstaniu.Na będąc na twoim etapie nawet nie pomyślałam o treningu itp.Nie byłam w stanie na nic.Cwiczę dopiero od dwóch tygodni,a jestem po rozstaniu 3 miesiące.Wcześniej,to ewentualnie spacery kiedy już nie dawałam rady w domu wysiedzieć.

Mój nie jest zablokowany tylko usunięty ale też się nie odezwie.Wiem to i jest,to dla mnie plusem,bo gdyby się odezwał,to by mnie rozwalił.Nie patrz na to w kategorii zmarnowanych dwóch lat.Każda z nas mogłaby tak powiedzieć,a na dodatek my,sporo starsze od ciebie,to dopiero byśmy mogły mówić o zmarnowanych latach.Nie można tak myśleć.To nic nie da.Stało się i czasu się nie cofnie.Jak to się mówi "Gdybym wiedziała,że się przewrócę,to bym się położyła".Ja mogę powiedzieć,że gdybym wiedziała jak mój związek będzie wyglądał i jak się skończy,to bym w niego nie weszła,ale żadna z nas nie ma takiej mocy sprawczej,żeby móc przewidzieć przyszłość.Pozostaje nam wierzyć,że wszystko jest po coś.

Eiko, musisz teraz myslec o małej a nie o nim, bo nie warto sie denerwować na takiego ch ! On juz pokazał jakim jest człowiekiem i tak jak Ci pisałam, będziecie szczesliwesze bez niego. Widzisz, masz wsparcie rodziny, znajomych a za niedługo to juz w ogóle będziesz sie czuła super jak urodzi sie miała. Tez bym chciała mieć kiedyś taka kruszynkę...

Kraina, super ze wróciłaś ! Szkoda ze masz takich fajnych znajomych ze nawet na wyjeździe nie masz spokoju od niego. Ja mamuśkę exa zablowkalam, poza tym ona mnie raczej nie lubiła bo nie byłam chyba wystarczająco dobra i pasująca do och cudownej rodziny, ale cóż - ja tez jej nie lubiłam. Moze to on, a moze to ona chcą Ci sprawdzić, ale to tylko granie na Twoich emocjach i nie pozwól im na to. Swoja droga przeraża mnie ludzki brak empatii...

Mówiłem że to głupie i pewnie tak nie zrobię, ale jestem na takim głodzie że to jest koszmar. Racjonalnie to dziś nie myślę.

Och moi drodzy współtowrzysze niedoli ☺ bardzo chciałabym napisac cos co pomogloby sie pozbierac nam chociaz na chwilke,  albo chociaz usmiechnac sie  ale nie wiem co. Wybaczcie ale dzis bede smęcić chociaz i to nie bedzie oryginalne. Mam w glowie te standardowe pytania ktore maja porzucone osoby, co dalej, czy kogos jeszcze pokocham, jak zyc samej, czy moje zycie juz zawsze bedzie tak wygladac? Tyle pytan a zadnych odpowiedzi. Ale zeby nie byli tak zle, to pzoostaje oprzec sie na rzeczach oczywistych i obudzic w sobie pozytywniejsze podejscie. Zycie sie toczy dalej tak czy siak, nie wiemy czy z eksaki byloby lepsze czy gorsze, sami sobie zakladamy ze z nimi to byloby cudownie, ale czy naprawde? Mi obudzila sie tesknota, ale tak naprawde to za kim? Za kims kto mnie juz nie kochal, kto nie chcial dzielic szczescia i smutkow, dzialac wspolnie. Wiem ze argument on mnie nie kochal to i ja go nie powinnam jest do tylnej czesci ciala
Ale sama taka mysl ze to juz nie bylo to, ze to nie byla z jego strony milosc, pozwala rozpaczac mniej. 1 glupi sms i natlok mysli, ktos powinien to odlaczyc.

Edyszka po 3 miesiacach radzisz sobie super, ja bylam wrakiem czlowieka niestety. Po dzisiejszym dniu stwoerdzam ze niestety sie cofnelam.

qaqa, ja tez teraz mam te myśli co Ty. Jak pisałam wcześniej marze o normalnej, zdrowej rodzinie, wspierającym mężu i zdrowych dzieciach. Wiem ze u mnie problem leżał w dużej mierze po mojej stronie, dlatego zapisałam sie na terapie. Póki co nie potrafię sobie myslec o tym co bedzie kiedyś mimo Że marze o tym to noe wyobrażam sobie byc z kimś - No ale dopiero niecałe 4 miesiące minęły wiec co sie dziwić. Ty spędziłaś ze swoim kuuupe czasu wiec to zrozumiałe ze cierpiałaś i teraz ten SMS wyprowadził Cie z równowagi - ja chyba dostałabym zawału. Dla mnie ex jest jak 'coś' z innej planety, ze jak go zobaczę to jakbym ufo ujrzała (mimo ze w nie nie wierze). Dla mnie to bedzie największa trauma jak jego albo kogoś z jego rodzinki ujrzę, aż sie boje swojej reakcji. Tez sobie tłumacze ze on mnie nie kochał, bo mi to powiedział ale emocjonalne związanie z nim jest silniejsze, a u Ciebie jeszcze  bardziej, bo większy miałaś staż. Łapie sie na tęsknocie ale teraz o wiele wiele częściej czuje złość. Kurczę qaqa byłaś juz w takiej dobrej formie, tak nas tutaj wspierałas a teraz bidulko od nowa sie męczysz. Pamiętaj ze jesteśmy z Tobą !!!!

Wiedziałam,że ten sms rozchwieje cię emocjonalnie.Szczęście w nieszczęściu jest takie,że napisał do ciebie teraz,a nie kilka miesięcy temu,bo wtedy to dopiero by cię rozwalił psychicznie.Zrobił ci świństwo.Pewnie nie zdawał sobie z tego sprawy pisząc tego smsa,ale zrobił.Czy byłybyśmy szczęśliwe będąc dalej w związkach?Odpowiedź brzmi - NIE.Zarówno ja,jak i ty prosiłyśmy ich o miłość.Robiłyśmy wszystko,żeby dalej nas chcieli i kochali.Czy da się kogoś przekonać do uczuć?Czy można trwać w związku w którym kocha tylko jedna osoba?I tu znów odpowiedź brzmi - NIE.Biorąc pod uwagę jak się psychicznie szarpałam i kończyłam przez ostatni rok walcząc o mój związek,to boję się pomyśleć co by było ze mną jeśli dalej bym to robiła.Także zarówno dla mnie,jak i dla ciebie,emczii,kariny,rozstanie to było mniejsze zło.O wiele większym złem byłoby trwanie w tych relacjach.

qaqa - dopiero nadrabiam historie z ostatnich dni, powoli dotarłam do Twoich wpisów i tego, że Twój ex się odezwał. Nie powiem, byłam zaskoczona, bo raczej nie spodziewałam się, aby któryś z naszych exów zdecydował się na tak bezpośredni krok jakim jest napisanie sms. Niemniej, bardzo mi przykro, że jedną głupią zagrywką zniszczył cały Twój spokój i zdrowe podejście do sytuacji po-rozstaniowej.
Qaqa - tylko nie popadaj ze skrajności w skrajność. Jeden durny wybryk exa to nie powód, abyś zadawała sobie (głupie) pytania egzystencjalne, np. "czy będę jeszcze kiedyś szczęśliwa?" lub "czy kogoś kiedyś pokocham?". Będziesz szczęśliwa, pokochasz jeszcze innego mężczyznę, z którym stworzysz dobry związek. Jak masz żyć samej? Tak jak do tej pory: wstać rano, zjeść zdrowe śniadanko (jeśli tego nie masz w nawyku to warto to zmienić), wziąć prysznic, wyszykować się i ruszyć do pracy. Później? No tak, trzeba zagospodarować czas "po pracy", więc tutaj skorzystaj z obecności znajomych, a może pora na większe porządki w mieszkaniu? A co powiesz na jakąś fajną książkę? Aerobik/ rower/ bieganie? A może zrobisz coś, czego nigdy nie robiłaś a zawsze chciałaś? Tyle jest możliwości, więc dlaczego o to się martwisz?
Ktoś mi kiedyś powiedział, że jeśli odzywa się do nas nasza przeszłość, to nie można się tym przejmować. To już jest przeszłość. Nasze dawne związki się rozpadły. I nie ma już do czego wracać, a zresztą po co mamy to robić? Co można wyjaśnić po kilku miesiącach życia osobno? Co można powiedzieć drugiej osobie? Przepraszam, tęsknię, pomyliłem/-am się, a nawet ... wciąż Cię kocham? To jedna wielka ściema.
Bardzo dużo nerwów, smutku, żalu kosztowało mnie rozstanie i nie wyobrażam sobie, aby mój ex wpadł na genialny pomysł wyjaśniania mi czegokolwiek teraz... Po takim czasie... Zresztą, sama nie dopuściłabym do sytuacji, w której on zacząłby mi coś takiego deklarować. To tak, jakby miał w du#ie moje uczucia przez te kilka miesięcy i bezcześcił mój smutek i żałobę. Nie! Czas, aby wyjaśnić cokolwiek już minął.
Qaqa - pamiętaj to tylko kryzys, nie koniec świata. Więcej optymizmu, kilka dni i minie.

Myśle ze to wynika z niedojrzałości tego faceta, pisze jakby nic sie nie stało. Dobrze ze nie odpisałas, jak kocha to bedzie walczył ale jestem zdania ze jak ktos kocha to nie robi takich akcji, najpierw rozstanie a teraz co ? Moze on myśli ze rzucisz mu sie w ramiona. Wiem ze w Twoim obecnym stanie to ciężkie, ale nie odpisuj. To SMS pułapka - moze gryzie go sumienie.
I teraz do każdej z Was albo ex albo matka ex o sobie przypomina. Edyszka obyś nie była następna

Haha Nie strasz mnie Nie,u mnie to nierealne,ale mam nadzieję,że nie będę miała okazji za kilka dni przeczytać,że twój cię "zaatakował" smsem

Edyszka, mi to nie grozi po tej akcji. Jestem bezpieczna. mój nie ma sumienia to i wyrzutów nie bedzie miał.
Kurde, dół mnie łapie cos dziś

Pamięta mnie ktoś jeszcze ? Czytam Was na boeżąco, ale jakoś nie do końca umiem
Przekonać się do pisania. U mnie za ponad tydzień będą 2 miesiące od rozstania. Widzę dużą różnice w swoim zachowaniu oraz toku myślenia. Mi osobiście bardzo pomogły spacery oraz książki rozwijające samą siebie i wiedzę o świecie.
Widzę, że i u Was są postępy. To świetnie. Małymi kroczkami, ale idziemy ku lepszemu. I tak trzymać chłopcy i dziewczęta .

Ostatnio trafiłam na fajny cytat i wraz z jego przeczytaniem postanowiłam, że dla mnie to ten moment.
"Trzeba sobie uświadomić, że niektórzy ludzie pozostają w sercu, ale nie w życiu". Ja nie mam negatywnych uczuć do swojego eks. Staram się to co się stało potraktować jako lekcję, motywację do pracy nad samą sobą, nad wiarą w siebie. Wierze, ze nasze kolejne związki bedą o niebo lepsze i trwalsze!

Emczii,falowanie i spadnie,to na twoim etapie jeszcze norma,tak jak u mnie.Raz będzie lepiej,innym razem dół.

Mi się chyba złość zmieniła w ten wstręt.No ale różnie to bywa.Złość też się pojawia.Dziś przechodziłam obok miejsca,w którym siedziałam z nim i wakacje za granicą planowaliśmy.Smuteczek...

Kochani. Tak jak przypuszczałam ex chciałam się spotkać. Zadzwonił do mnie lecz powiedziałam że mam już swoje plany których nie zamierzam zmieniać. Długo dziś pisaliśmy  i jestem emocjonalnie zjechana. Spytałam skąd nagle tak zmiana skoro kiedy ją chciałam odbudować wszystko on nie miał czasu i dlaczego zachowuje się jakby nic się nie stało. Nie będę wam przytaczać całej rozmowy bo za długo by zeszło pisanie.. puenta jest taka że moim zdaniem on potrzebuje terapii b DDA się kłania jak nic. Mówi że nie wie co czuje i nie wie co to są uczucia , że to ja powinnam się zmienić a nie chciałam.. no błagam robiłam wszystko żeby było oki. Poświęciłam wszystko i wszystkich żeby z nim być więc nie rozumiem co niby bym miała zmieniać. Nie należę do osób, które siedzą cicho i jeśli coś mi się nie podoba to o tym mówię więc widocznie on potrzebuje dziewczyny bez zdania, osobowości i swojego ja. Jestem dziwnie spokojna po tym tel i smsach. Uświadamiam sobie powoli że on mnie nie chce a jeżeli mielibyśmy być razem najpierw on musiałby uporać się sam że sobą.

Jak tam dziewczyny?Niedziela bez dołów? :)Znośnie?

Emczii może nie pytanie do mnie ale powiem Ci tak, dól jest chyba naturalny, czujesz się porzucona, zraniona jak większość osób tutaj. Wróciłem przed godziną z kościoła i tak od wielu wielu lat po raz pierwszy miałem oczy wilgotne od łez. Wiem jedno po tym co Ciebie mnie i innych spotkało musi być jakieś wyjście z tej sytuacji. Zbliżyłem się do Boga, chociaż nigdy daleko od niego nie byłem. Ale po słowach mojej koleżanki która rozmawiała z ex że ona nie chce mieć kontaktu, i mam jej nie męczyć odmówiłem dziś  rano  1/2 NP i jakoś mi lepiej. Wiem jedno to musi mieć jakiś głębszy sens.

Figo, dziękuje Ci za te słowa Dodały mi odrobinkę otuchy w dzisiejszym dniu, od rana leze w łożku i nie mam dzis siły na nic. Ja tez zbliżyłam sie do Boga, nigdy tego tutaj nie mówiłam ale mój ex wyśmiewał moja wiarę. O ile z początku był ze mną moze 2-3 razy w Kościele (z czego śmiała sie jego siostra, 'ze gdzie idziemy ? Do Kościoła ??'), to pózniej powiedział ze nie chce, ze on nie wierzy i jest 100% ateista. Ja to szanowałam, nie namawiałam go, on zaczął mi mówić, 'ze to zabobony i po co ja chodzę do tego Kościoła...' No i tak sie zaczynało u mnie, życie w grzechu, 'potajemne' chodzienie do Kościoła, tłumaczenie sie i sama coraz bardziej sie oddalałam o Boga. Myśle ze tez dlatego teraz jest mi tak cieżko bo utraciłam juz taki kontakt z Nim, a On na prawdę dawał mi szczęście, takie poczucie spokoju.
Głębszy sens... powiem Ci ze podobno nie ma tego złego, No póki co jest jak jest.

A Ty jak sobie radzisz ? Widzę ze modlitwa przynosi efekty u mnie 34 dzień NP.

Ja nie pamiętam abym miała etap nienawiści lub wstrętu do ex. Bylam zła o to co zrobił po rozstaniu, ale (co mnie niepokoi) do dziś nie czuje do niego wstrętu za to jak mnie traktował w trakcie związku. Była przemoc fizyczna i psychiczna i wstręt powinien być naturalną reakcją organizmu. A ja tego nie czuję... czyżbyś Edyszko była już "dalej" ode mnie w przechodzeniu przez rozstanie? U mnie najsilniej dawała się we znaki rywalizacja. Bardzo chciałam mu udowodnić że mam lepiej niż on w nowym związku.
Teraz czuje obojętność i pracuje nad sobą aby mu wybaczyć. Wcześniej pisałam o wyznaczeniu ale to nie takie proste. Chce aby to jak mnie potraktował nie miało już wpływu na mnie. Aby nie sprawiało mu bólu. Wybaczenie pomogloby mi też wyzbyć się chęci konkurowania z nim, porównywania jego udanego życia do mojego (mniej udanego).