Nie moge sobie poradzić, brak sensu życia - Netkobiety.pl

Często tak bywa.Chyba każda z nas,czyli kobiet,które zostały zranione może powiedzieć,że w momencie kiedy poznała ex był on zupełnie innym człowiekiem niż później,kiedy już pokazał swoje prawdziwe "ja".Ja kiedy poznałam swojego byłego miałam go za bardzo dojrzałego i wartościowego faceta.Takiego z jakim można założyć rodzinę i w jakim może kobieta mieć oparcie.Uważałam,że wyróżnia się spośród wszystkich facetów,których wcześniej znałam,a później okazało się,że jedyne czym się wyróżnił,to fakt,że na nim pomyliłam się najbardziej.KTOŚ Z KIM MOŻNA ZALOŻYĆ RODZINĘ - No faktycznie można,biorąc pod uwagę,że uznał,że wojnę by wolał niż ciążę.(Dodam,że na początku znajomości,to on był osobą mówiącą o dzieciach).KTOŚ W KIM KOBIETA MOŻE MIEĆ OPARCIE - Mhm....To on we mnie je miał,a mi dawał jedynie swój egoizm.DOJRZAŁY I WARTOŚCIOWY - Taaa.Nie miał dla mnie nawet na tyle szacunku,żeby w cywilizowany sposób zakończyć związek tylko zniknął i nie reagował na moje prośby odezwania się.Bardzo to było dojrzałe zachowanie z jego strony i jakże pokazujące ile ma w sobie wartości.Także podsumowując,jak widzisz nie ty jedna się pomyliłaś.Łatwo o pomyłkę,bo często na początku ktoś pokazuje się od tej lepszej strony,a później wchodzą w grę emocje i jesteśmy ślepe na pewne rzeczy.

Poczucie krzywdy.

Poczucie winy.

Ja mam głównie poczucie krzywdy,bo nie robiłam ex żadnych jazd i w sumie nie mam sobie nic strasznego do zarzucenia,choć jak zbierze mi się na analizowanie związku,to czasem doszukam się czegoś "przeciwko sobie" i rozmyślam,że wtedy i wtedy mogłam zachować się inaczej,albo wtedy i wtedy chciał żebym dokądś tam z nim pojechała,a ja nie pojechałam itp.itd.Co zrobiłyśmy bądź czego nie zrobiłyśmy i tak już nic nie zmieni.Sytuacja jest jaka jest i pozostaje tylko robić wszystko,żeby tego faceta zostawić w cholerę w przeszłości.Oczywiście,to co napisałam,to teoria do której próbuję się dostosować,bo w praktyce nie potrafię jeszcze totalnie na chłodno podejść do tego co się stało,tym bardziej,że u mnie od rozstania minęło jeszcze mniej czasu niż u ciebie.No ale robię co mogę i ty też rób.

O kuźwa,normalnie "Moda na sukces" Jeszcze się okaże,że będziecie rodzić w tym samym czasie,na tej samej sali,a twój mąż,a jej narzeczony będzie biegał pomiędzy łóżkami

Eiko, trzymamy wszystkie za Ciebie kciuki !! Bedzie pięknie, zobaczysz

Dziewczyny, jutro mam warsztaty w ramach praktyk na mojej uczelni, dowiedziałam sie właśnie że bedzie tam jego siostra, na początku zrobiło mi się gorąco, i myśle tylko jak sie wymigać od tego ale juz raz zrezygnowałam z zajęć bo ona na nich była i drugi raz cieżko bedzie nie iść, a jednak musze mieć zaliczone praktyki. Denerwuje sie bo wiecie ze przez ta osobę tak zle sie działo w naszym związku. Ja jej nawet 'cześć' nie chce mowić... kompletnie nie wiem jak sie zachować, im bardziej chce sie odciąć od tej rodziny tym bardziej mi sie to nie udaje. Ja juz na prawdę nie chce wywoływać w sobie tych emocji. Boże, chce tylko zapomnieć o tym człowieku.

Przypomniało mi to niedawne akcje u Kariny.

Eiko ! Ja to moge dać ponieść sie nerwom ale Ty masz malutka kruszynkę która nie możesz na to narazić byleby jemu nie uderzyło do tego pustego łba robić to co były Kariny... moze to jednorazowa akcja

Co to warsztatów to nie ide. Trudno, odrobię w inny dzień ale nie dam rady.

Eiko, a czy Ty mieszkasz sama czy z rodzicami ?

No właśnie Edyszka, jak tam sobie radzisz ?

A to dobrze, bo jakoś przez myśl mi przeszło, ze on mógłby Cie nachodzić. Wiem, wiem, pewnie nie ale tak sobie pomyslam.

Mam dzis dola giganta, boli mnie wszytsko. Te praktyki miały byc odskocznia a pogrążyły mnie jeszcze bardziej. Chciałbym stad wyjechać daleeeeko ale mam te studia, szkoda roku jednak... a przepisać sie nie moge. Tutaj ciagle będę sie bała ze spotkam jego lub jego rodzine.

Eiko, wiem ze to przez co Ty musiałaś przejść i przechodzisz to nawet nie ma porównania do mnie... jesteś bardzo silną osobą

Karina nigdy nie wiesz jak u nich jest naprawde. Im glosniej w internecie o ich milosci tym gorzej w realu. Dlaczego tak uwazam? Moj ex i jego laseczka w necie oglaszaja swoja Big Love, tymczasem znajoma co z nia pracuje mowi ze Ona jest bardzo przygnebiona, przestala o siebie dbac i jest zalamana bo Ex bardzo duzo pije... taaaa...nie powiem ze mnie to cisszy
Tak jak Ty czuje ciagle sie pokrzywdzona i niesprawiedliwosc daje mi po oczach, damy rade. Zaczynam wierzyc , ze kazdy z naszych bylych dostanie za swoje.

Emczi wiem, ze Ci ciezko alw tez powtorze ze im szybciej sie z nimi zmierzysz bedzie Ci duzo latwiej na codzien. Oczywiscie latwo sie mowi, gorzej robi

Hej Karinka
A skąd Ty sie dowiadujesz o takich 'rewelacjach' ?
Całkowite zerwanie kontaktu to najlepsza rzecz na świecie, ja nawet omijam spotkania gdzie moze byc jego siostra, wiem, robie to ze strachu ale wole czuć sie dobrze niż narażać sie na kolejne stresy. Nie jestem na to gotowa. Zazdroszczę mojej koleżance która mieszka 200 km od swojego ex, kompletnie nic o nim nie wie od 7 miesięcy i zaczela właśnie nowe życie, wcześniej mowić o nim nie mogła a teraz jest gotowa go spotkać i powiedzieć mu cześć, jest jej obojętny taaak wiem ze wszystkie jej zazdrościmy

Ja dzis od rana stres bo ex mi sie śnił. No cóż, życie nie rozpieszcza jeszcze...

Różnie.Raz lepiej,innym razem totalny kryzys,ale jakoś staram się jak mogę iść do przodu i zostawić tego faceta w przeszłości,choć są momenty kiedy on zawzięcie tkwi w mojej teraźniejszości Nawet 3 miesiące od rozstania nie minęły więc nie oczekuję jeszcze cudów,że zapomnę o jego istnieniu na pstryknięcie palca.Zaczęłam ćwiczyć.Ćwiczę co drugi dzień.Kiedyś dbałam o sylwetkę dla niego.Teraz mam okazję poczuć jak to jest robić to dla siebie.

Mam to szczęście w całym tym nieszczęściu,że mój ex też jest daleko.

Moim skromnym zdaniem,dziś należy ci się kop i to taki z rozpędu,żeby rozum ci powrócił z d.... do głowy Karina! Ciągle sezonowo powtarzasz  ten sam schemat użalania się nad sobą,bo ona dostaje od niego coś co ty zawsze chciałaś dostać,ale ci tego nie dawał.Tak,nie dawał,bo gdyby dawał,to wasz związek by trwał dalej.Coś się skończyło nie bez powodu.Jesteście już dwiema odrębnymi jednostkami i czy on by był najbardziej szczęśliwym człowiekiem na świecie,czy kimś najnieszczęśliwszym,to i tak nie ma już wpływu na twoje życie.Weź pod uwagę,że za jakiś czas możesz dowiedzieć się o takich nowinach jak Eiko,czyli że on się zaręczył,albo że spodziewają się dziecka.Co wtedy będzie z twoim stanem psychicznym jeśli kryzysem reagujesz na ich wakacje...Nie możesz ciągle analizować jakim cudem komuś takiemu jak twój ex układa się w związku i dlaczego ona ma to co ty mieć chciałaś.Minęło u ciebie 7 czy 8 miesięcy od rozstania.To jest już etap na którym musisz nauczyć się,że ich związek,to ich sprawa,a ty masz swoje życie,rodzinę,pracę,swoje pasje i kiedyś będziesz miała kogoś,kto w przeciwieństwie do ex będzie do ciebie pasował

Jak słusznie zauważyłaś powtarzam sezonowo uzalanie się nad sobą. 7,5 miesiąca to jeszcze nie jest moment w którym czuję absolutny dystans do ich związku. A raczej jego zachowania. Przy każdej nowej sytuacji przeżywam na nowo jego słowa "nie zasługujesz na to, aby np. Cię gdzieś zabrać " i nie rozumiem dlaczego ja nie zaslugiwałam na to? Takie bodźce bolą mnie strasznie. Nie umiem tego przeboleć że taki ch#j może żyć i być szczęśliwy. Wiesz jak ja się czuje za każdym (tym sezonowym) razem? Bezwartosciowa. Że on miał rację, że może ja faktycznie nie zasłużyłam. To wraca. A jak wraca to uzalam się tu na forum.

@Edyszka dziękuję. Każde twoje słowo jest na wagę złota bo pomaga sprowadzić mnie na ziemię. Dzisiaj oczy sobie wypłakuję, w pracy się popłakałam (co mi się wcześniej nie zdarzyło). Czuje się słaba, nieprofesjonalna, rozhisteryzowana.
Dziewczyny ogarnę się i odp na wasze posty. Tylko jeszcze chwilę potrzebuje na to aby się uspokoić. Czytam nasz wątek na bieżąco ale nie umiem się skupić żeby coś sensownego napisać.
Buziaki dla Was wszystkich.

Każdy ma prawo do kryzysu,jesteśmy tylko ludźmi.Trzymaj się <3

Czytam dziś Wasze posty i ot! taka polemiczna myśl mnie naszła...

Zastanawiam się nad tym, co się dzieje z wielką miłością, po śmierci której, tak strasznie się przecież cierpi, skoro te same usta, które przez lata całowały ukochanego, dziś opisują go najbardziej obelżywymi słowami i złorzeczą mu...

Idąc za tą myślą dalej, czy nie da się jakoś inaczej pozbierać po rozstaniu?  I czy rzeczywiście wyzywanie i gniew prowadzą do uzdrowienia? Czy roztaczanie czarnych wizji życia ex już po, w czymkolwiek pomaga? Logicznie rzecz biorąc, kumulowanie w sobie tak złej energii, jest przeciwieństwem uwolnienia, jakie powinno chyba być celem po zerwaniu relacji. Przecież to coś, co obiektywnie przeszkadza w odbudowaniu się, w uspokojeniu, w dojściu na nowo do własnego wnętrza...

Myślę, że aby móc pójść dalej, by móc znowu kogoś zaprosić do swojego świata, trzeba zrobić w sobie miejsce, zostawić czystą wolną przestrzeń, bo "szambem" czyjejś przeszłości, to chyba nikt nie umie się zachwycić... A przecież to niemal stuprocentowo pewne, że za któtszą lub dłuższą chwilę, Ktoś Nowy w życiu się pojawi i...  oby go swąd nie odstraszył ; -)))

Jasne, że trudno się po takim doświadczeniu  podnieść, ale chyba byłoby lepiej, aby łzy wypłukiwały, to co się stało, aby filtrowały i oczyszczały, to co się jednak nie udało mimo wielkiego wysiłku, a nie napełniały wciąż na nowo to "porozstaniowe szambo". Bo nawet myślenie i mówienie  źle tyle miesięcy po zerwaniu, o człowieku, którego przecież tak bardzo się kiedyś kochało, jest dowodem jakiegoś emocjonalnego niewolnictwa, które w konsekwencji musi prowadzić do autodestrukcji.

Nic dodać , nic ująć. Podpisuje się pod tym

@Karina,jak się trzymasz?

W Amsterdamie,to na bank zapomnisz o byłym.Dlaczego?Dlatego,że tam marihuana nie jest zabroniona i czuć ją na każdym kroku Wystarczy,że przejdziesz przez centrum i upalisz się wdychając

cześć dziewczęta długo nie pisałam ale poczytywałam regularnie, także jestem na bieżąco. To może po kolei
Edyszka  - gdzie tam włazisz ?! niedobra Ty wejdziesz pewnie jeszcze nie raz, ale mimo wszystko będę trzymać kciuki żebyś sobie tego nie robiła. Nie pomaga w żadnym wypadku a zaszkodzić może. Jak tam ogólnie? Jest już troszeczkę lepiej? Czytałam, że ćwiczysz, bardzo fajnie zgubić boczki dla samej siebie
Eiko - uchh, taaak odesłanie twojego byłego do krajów trzeciego świata jest jak najbardziej wskazane. Chyba dużo bym mogła napisać co o tym sądzę, ale napiszę tylko, że po kimś takim może być tylko lepiej. Nie warto. Niedługo urodzisz maleństwo i twój świat się zmieni na wiele lepsze
emczii - bardzo mi się podobają twoje posty jestem bardzo dumna. Pomimo tego że jeszcze się złościsz i boisz i masz jeszcze zapasy negatywnych emocji to widać już zmianę myślenia. Super, że poszłaś na terapię.
Karina.Julia i twoje ego - specjalnie razem kobieto, zostaw go, zostaw myślenie, że z nią pojechał na wakacje, a że z Tobą nie pojechał bo gorsza byłaś czy nie zasłużyłaś. Nie będę Ci pisać że dużo czasu minęło i powinien być Ci obojętny, bo mnie samą takie teksty doprowadzają do szału, no ale ... Powoli, raz piszesz że jest Ci obojętny, później jak czegoś się dowiesz to znów łapiesz bilet do kopalni węgla kamiennego. Huśtawki znamy wszystkie, bo się huśtamy na okrągło, każda oddzielnie i wszystkie razem. Wam nie wyszło, nie byliście dla siebie, nie ważne jest już co kto dla kogo robił, co kto komu mówił, kto zaczynał kłotnie a kto je kończył. Jesteś taką mądrą kobietą, wyskakuj z tej pułapki ego, że "jak to? ja nie zasłużyłam? a chciałam też tego samego". Nie zabierał na wakacje to trudno. Piękna akcja z Amsterdamem o to chodzi, w oczach jegomościa może nie zasługiwałaś, ale możesz zapewnić to sobie sama. Tylko i aż tyle.

i cześć Auroro co do postawionego przez Ciebie pytania, czy można inaczej przeżyć rozstanie niż złorzeczyć. Ależ oczywiście, usta które kiedyś się całowało oraz ciało i dusza które się kochało nie zasługują na złorzeczenie tylko dlatego, że zostały podjęte decyzje o rozstaniu. Ale pozostaje kwestia czynów. Podzielam twój punkt widzenia, przeczytałam wiele twoich postów i myślę podobnie. Dla mnie mój były nadal jest dobrym człowiekiem, a jego odejście nie zmieniło go w potwora, można przechodzić rozstania w sposób inny niż złość, smutek i żal. Ale właśnie czyny drugiej osoby. Żeby dojść do momentu kiedy osoba która odeszła staje się miłym wspomnieniem potrzeba wiele czasu i  sprzyjających okoliczności. Do momentu odejścia, abstrahując od kwestii kto podjął decyzję, wszystko jest do przeżycia. Lecz w momencie kiedy druga osoba celowo powoduje swoim zachowaniem jątrzenie rany, poświęca swój czas i energię na kopanie leżącego, to naturalną odpowiedzią jest złość i pewnie też złorzeczenie tej osobie. Naturalna reakcja i nic ponadto, dodatkowo reakcja zdrowa, bo nie można fermentować negatywnych emocji w imię oświeconego sposobu przeżywania rozstania. Jasne druga strona, ta która odeszła ma prawo do swoich decyzji, to jej życie. To jest fakt i z tym się nie dyskutuje. Poddałaś wątpliwości terapeutyczny charakter tego wątku Jeśli coś działa, to po prostu działa. Nie dzielimy się tutaj może niezawodnymi sposobami na przeżycie rozstania w sposób rozważny i zdroworozsądkowy, ale próbujemy dzielnie. Samo ubranie w słowa pewnych uczuć dużo pomaga.

O, cześć qaqa dziękuje, ale jeszcze wczoraj miałam gorszy dzień i było
ciezko, na szczęście dzisiaj jest lepiej
A co tam u Ciebie Kochana ?

Karina,również życzę udanego wypoczynku :-*

A jednak,taaadaam

No właśnie tak się czuję jakbym strzeliła sobie w kolano.Na szczęście z rzeczy publicznych nic ciekawego tam nie zobaczyłam.Jedynie kilka udostępnionych piosenek.Wolę nie myśleć co by teraz ze mną było gdybym tam jakąś atrakcję zobaczyła.No ale sam fakt,że tam byłam wywołał ryk,ale już jest ok.

To normalna reakcja na tym etapie.Gdyby mój ex mieszkał w moich stronach,to też teraz bym się modliła,żeby aby gdzieś nie wpaść na niego,bo zwyczajnie nie byłabym gotowa na to i by mnie rozwaliła taka sytuacja

Super.Jest postęp.

Nie wiem jak moje życie będzie wyglądało za rok ani za kilka lat,ale chciałabym za rok móc powiedzieć,że praca nad sobą przyniosła efekty i potrafię być szczęśliwa w pojedynkę.Nie wiem czy jeszcze kiedyś będę zakochana czy nie,bo póki co śmiercią tragiczną zginęła miłość mojego życia,ale chcę nauczyć się być szczęśliwą sama ze sobą,bez potrzeby posiadania kogoś od kogo moje szczęście bądź jego brak będzie w pełni uzależnione.I mam nadzieję,że jednak będziemy tu zaglądać bo bardzo was polubiłam moje cierpiętnice i oczywiście bardzo doceniam,to ile wsparcia od was dostałam.

Dziewczyny, dziękuję za słowa otuchy. Spontanicznie wybrałam Amsterdam ponieważ ex zawsze chciał tam pojechać... jakbym chciała wbić mu tym szpilę. Jestem już od 1.5godz w drodze i mam mieszane odczucia.
@Edyszka ja nie palę "zioła" - to nie moje klimaty i nie wydaje mi się abym chciała spróbować. Co do Twojej akcji z fb: sama wchodziłam na profil byłego. Wprawdzie nie często- ale jak już wlazłam to nigdy nic dobrego mi to nie przyniosło. Lepiej się powstrzymaj od tego typu zaglądania bo nie daj Boże udostępni coś publicznie i wpadniesz przez to w dół. Uciekasz teraz w treningi, naprawdę dobrą drogę obrałaś. Trzymaj się jej!
@Emczii powtórzę słowa @qaqa - jestem dumna z Ciebie. Pomimo przeciwności, osamotnienia przez rodzinę i złości idziesz do przodu. Brawo! Widzisz - co Cię nie zabije to wzmocni.
@qaqa - zjazd do "kopalni" przychodzi ponieważ nie pozbyłam się krzywdy ze swoich uczuć. Ale teraz pracuję nad tym aby mu "wybaczyć". Takie zjazdy mnie odbijają. Słusznie zauważyłaś że minęło już sporo czasu i nie powinno mnie to obchodzić. W sumie: niby nie obchodzi a jednak boli.

Dziewczyny życzę Wam pogody ducha na te kilka najbliższych dni, motywacji do zmiany ku lepszemu i wytrwałości w Waszych postanowieniach. Odezwę się dopiero po powrocie. Obiecałam sobie podróż bez Internetu i z ograniczonym korzystaniem z tel. Jadę/ uciekam aby odpocząć i zrobić coś szalonego
Buziaki!

Edyszka u mnie poczucie krzywdy jest od początku. Nie wiem czy przez cała tą sytuację czy nie. Najgorsze, że mija 6 mc a to poczucie nie przemija , wrecz mam wrazenie ze sie nasila.
Karina udanego urlopu

Eiko,w twoim przypadku nie ma w tym nic dziwnego.Byłaś zdradzana,poniżana,a ostatecznie zostawił cię w ciąży.Aktualnie masz sytuację kiedy to twój mąż ma już narzeczoną i ona też jest w ciąży.Także co z tego,że minęło 6 miesięcy?Jak w tym momencie mogłabyś nie czuć krzywdy?Nie da się,a jeśli ktoś twierdzi,że się da,to oznacza,że nie ma za grosz wyobraźni.A teraz nasiliło ci się,to poczucie krzywdy,bo dowiedziałaś się o kolejnych nowościach.Ja ci już kiedyś napisałam,że masz najtrudniejszą sytuację z nas wszystkich,a najdzielniej sobie radzisz,bo my mamy łatwiej jeśli chodzi o sytuację z naszymi ex,a mimo tego jęczymy czasem o wiele gorzej niż ty.

@Emczii,idź przeczytaj dzisiejszy temat dnia,który ma tytuł CZY JEST SZANSA NA UDANY ZWIĄZEK?Póki co nie będę pisała o co mi chodzi,bo może tylko schizuje,albo to tylko podobieństwo zdarzeń,ale idź przeczytaj.Edit.I wpisy autorki pod tematem też koniecznie przeczytaj.

Edyszka !!! Myślałam ze tylko ja schizuje, czytałam, miałam komentować ale sie powstrzymałam. Przeczytaj tez temat 'przestaje mnie fizycznie pociągać' tam tez sie dużo zgadza tego co u mnie, tam wyglada to jakby mój ex to pisał. Powiem Ci ze gdyby nie daty w jedym i drugim to uznałabym ze cos jest serio nie tak. Czytam te tematy na bieżąco i tylko czekam aż ktos napisze o wyjeździe i siostrze i jak tu nie zwariować ?
Ps. Teraz boje sie o moje posty, podałam tyle szczegółów...

Nie wiem jak z datami,ale jak przeczytałam temat dnia,to w połowie zaczęło mi się kojarzyć z tobą,a kiedy doczytałam do końca,to już ewidentnie mi się skojarzyło.Jak do tego zobaczyłam wpisy autorki pod tematem,to już nie miałam wątpliwości,że to twoja historia.Wszystko się zgadzało,dosłownie wszystko.Zarówno opisana ta akcja,którą zrobiłaś jak i masa innych szczegółów o których pisałaś i nawet to z czasem się pokrywało.Także po przeczytaniu obstawiałam,że albo napisała,to ta dziewczyna,albo(co było bardziej prawdopodobnie) ktoś skorzystał z twojego tematu,żeby z nudów podyskutować z ludźmi.Ps.Każda z nas podała sporo szczegółów,bo inaczej nie mogłybyśmy opisać swojej sytuacji.

Z jednej strony to mega dziwne. Czytałam wszystko kilka razy i nawet nie wiem co napisać. Ale pocieszające jest to ze prawie wszyscy zgodnie po niej jadą i bronią porzuconej dziewczyny z która sie identyfikuje po części. Chyba w tej kwestii, tzn bardzo podobnego wybryku byłego nie powinnam mieć poczucia winy.
Przestraszyłam sie o moje posty, nie chce aby ktos 'robił z nich użytek' wszytsko co tutaj opisałam, to moje bolesne doświadczenia, dziele sie z Wami jak z bliskimi osobami, bo potrzebuje wsparcia.

Wg mnie,to jest twoja historia,z tą różnicą,że opisana niby z perspektywy dziewczyny z którą twój ex kiedyś się całował gdy mieliście kryzys i z którą teraz prawdopodobnie się spotyka (z tego co kiedyś pisałaś).Czytałam to 2 razy,a później przeczytałam jeszcze twój temat dla przypomnienia niektórych szczegółów i to nawet nie jest zainspirowanie się twoją historią tylko zerżnięcie z ciebie od deski do deski.Wiadomo,że ludziom mogą się przytrafiać podobne sytuacje,ale opisana tam sytuacja nie jest podobna tylko identyczna.Wszystko to o czym pisałaś w tym wątku jak i w swoim temacie.Wszystko skopiowane,każdy szczegół.Nawet takie incydenty jak to,że rodzina ex chciała,żebyś samochód kupiła,wiek chłopaka.Nawet nie będę wymieniać,bo po prostu wszystko.Z jednej strony wiadomo,że nie chcemy,żeby ktoś dla jaj wykorzystywał nasze teksty,a z drugiej miałaś okazję zobaczyć jak przez ludzi jest postrzegana ta dziewczyna i twój ex.Każdy im jechał.Sama miałam odpowiednio skomentować tekst o całowaniu,ale chciałam najpierw doczytać do końca,a jak doczytałam,to już się skupiłam na tym,że to twoja historia.

Ja czytałam z 10 razy wszystko. To jest moja historia i teraz nie wiem czy mam sie bać czy śmiać. Chciałam usunąć mój temat ale nie moge. Jeszcze dla przypomnienia przeczytałam go i tam jest idealnie wszystko opisane o tej akcji.