Nie moge sobie poradzić, brak sensu życia - Netkobiety.pl

@Emczii, im szybciej dotrze z Twojego rozumu do emocji fakt, że z nim nie będziesz tym szybciej się z tym uporasz. Pomyśl sobie co byś zrobiła (będąc w tym stanie) gdybyś go z inną zobaczyła? Byś się załamała. Lepiej przejść przez żałobę niż zaprzeczać. Odganiaj te odczucia, w których masz jeszcze nadzieję, że on wróci. Po co Ci taki bydlak? Jesteś wrażliwą kobietą, zasługujesz na kogoś lepszego niż on.

Ja odpowiadam na cześć jak już padnie. Nie mam zamiaru pokazać, że mnie coś boli. Niech sobie myśli, że mam go w d#pie. A już w żadnym wypadku bym mu nie mówiła nic z tych rzeczy, które we mnie siedzą. Bo po co? Żeby miał cham satysfakcję, że on ma super związek, życie, a ja płakałam za takim bydlakiem? Nie, nie, nie!

Co innego, że teraz chowam się przed nim i epicko się dziś zbłaźniłam przez to chowanie, bo mnie nakrył...

Miałam depresję i nerwicę trwającą przez część związku i po jego zakończeniu. Ale u mnie wiązało się to ze śmiercią dwóch bliskich osób w ciągu 3 miesięcy. Nie radziłam sobie, on nie radził sobie ze mną. Oboje byliśmy trochę dla siebie toksyczni. Ja w swojej żałobie go odrzucałam, on dużo na mnie wymuszał, bo mu brakowało bliskości. W efekcie czuliśmy się ze sobą coraz gorzej. Gdybym miała możliwość teraz naprawy tego, to bym to zrobiła zupełnie inaczej.
Co do poczucia własnej wartości to nigdy nie miałam takich myśli. Ale tak jak mówię, końcówka związku i po jego zakończeniu to był dół totalny, rozstaliśmy się w marcu, kwiecień i maj chodziłam do psychologa, żeby się ogarnąć trochę.
My w sumie rozstaliśmy się dwa razy. Za pierwszym razem miałam dół maksymalny, płakałam, prosiłam, wyprosiłam powrót na dwa tygodnie. Ale to nic nie dało. Ja czułam, że to błąd i jak już się rozstaliśmy drugi raz to miałam w sobie spokój. Pustka została, ale jednak nie było tej histerii co wcześniej.
Jego nową dziewczynę widziałam tylko na zdjęciach. Nie znam jej z charakteru, nie myślę o tym. Było mi przykro, że tak szybko, bo jednak deklarował, że mnie kocha, ale no widocznie nie wie co to miłość.

Edyszko, nie można tak myśleć   bo takim myśleniem sama siebie utwierdzasz w swoim strachu. Trzeba żyć dalej, funkcjonować normalnie, nie bać się. Nie wiem co zrobiłabym, jakbym wpadła na niego w galerii. Ale potrafię przez tą galerię przejść i za pierwszym razem była spina, a teraz to już dla mnie naturalne. Przecież to miejsce publiczne. On nie jest już częścią Twojego życia, idź dalej, niech to Cię nie zjada, bo jak będziesz to ciągle przeżywać, to nie pójdziesz do przodu.

Jak czytam wasze posty to sobie myśle ze moj ex to prawdzimy czlowiek bez serca. Wasi albo sie z wami witaja albo probuja w glupi sposob zwrocic wasza uwage. Tymczasem moj ex jak tylko gdzies mnie zobaczy ucieka. Doslownie, patrzy na mnie wzrokiem typu mam Cb gdzies i odjezdz z piskiem opon.
Lady Loka łatwiej powiedziec , trudniej zrobic mijamy czlowieka z ktorymi wiazalismy przyszlosc i od tak przestac sie przejmowac jest praktycznie nie do przejscia.

Twoje kryzysy zazwyczaj się nasilają wieczorem. Dlaczego? To nie jest tak, że w ciągu dnia skupiasz się na pracy, przebywasz wśród ludzi a wieczorem masz za dużo czasu na myślenie? Nie jest mi łatwo poradzić Ci coś, ponieważ mam wrażenie, że teraz radzisz sobie dużo lepiej ode mnie, ale pierwsze co na myśl mi wpadło to: przeorganizuj swój czas wieczorem. Zmuś się do jakiegoś zajęcia - może zacznij czytać książkę, zapisz się na internetowy kurs językowy, zajmij się czymś, co odciągnie Twoje myśli od exa. Wiem jakie to uczucie nie mieć na nic ochoty, leżeć i: ryczeć/ "rozmawiać" w myślach z ex/ analizować setny raz przeszłość, ale tak nie można. To masochizm. Pisałam Ci, abyś spróbowała urządzić sobie wieczór SPA - podeszłaś do mojej propozycji sceptycznie, podpierając swoje stanowisko twierdzeniem, że leżąc z maseczką na twarzy nie ma mowy o relaksie, bo w myślach będzie nadal ex. To może spróbuj medytacji, w której uporczywie i wręcz "na chama" będziesz powtarzała swoją afirmację, mantrę.
Odnoszę wrażenie, że u Ciebie jest teraz taki marazm, brak sił na cokolwiek, jesteś zrezygnowana ale wciąż "przetwarzasz" dane z przeszłości. Z tego robi się błędne koło, bo im dłużej o tym myślisz tym bardziej nic Ci się nie chce. A jak nic Ci się nie chce, to nie odrywasz od niego myśli.
Jesteś przecież taką racjonalną kobietą, niczego Ci nie brakuje (i tak szczerze to zastanawiam się gdzie Twój ex miał rozum, że Cię zostawił). Dlaczego sama pozwalasz sobie, aby tkwić w tym błędnym kole?

Czy ja wiem, czy jestem twardo stąpająca po ziemi. Jestem strasznym wrażliwcem, wszystko biorę na emocje. Mam wrażenie, że tamto rozstanie było mocno w moich uczuciach przykryte śmiercią, dlatego tak bardzo go nie przeżywałam.
Ale jeżeli czujesz, że psycholog Ci pomoże, to nawet się nie zastanawiaj, tylko idź! Bo to naprawdę pomaga. Ktoś popatrzy z zewnątrz na te problemy, doradzi, a nawet jak nie mówi, a Ty mówisz, to i tak działa

ja nauczyłam się w życiu, że przez moją emocjonalność dużo cierpię. I nauczyłam się kiedy odpuszczać relację, kiedy wiem, że ona mnie rozwali, wpędzi w dołek. I już sobie na coś takiego nie pozwalam. Widzę, że chłopak się mną bawi, że nie wie czego chce, to najpierw rozmawiam, ale jeżeli to nic nie daje, sama ucinam kontakt. Moją pierwszą zasadą jest chronienie siebie.

Wiecie, to też jest tak, że ja bardzo nad sobą pracuję. Jasne, zdarzają mi się wieczory, kiedy siedzę i mam ochotę płakać w poduszkę, ale zapisałąm się na fitness więc wszystkie emocje wypocę, a i na zdrowie mi to wyjdzie, bo trochę do zrzucania mam polecam właśnie jakieś zajęcia. Jak czuję się samotna to ściągam dres, ubieram kieckę i idę do galerii. Nawet jak nic nie kupię, to jestem między ludźmi i to mi mega pomaga.

Jestem z Wami całkowicie
jak rozstałam się z byłym to zrobiłam listę rzeczy, które mi w naszym związku przeszkadzały. Kiedy czułam się gorzej, to ją czytałam.
I były tak ważne rzeczy, ale też banały typu: na walentyki sama musiałam zarezerwować stolik w restauracji. Albo: ciągnął mnie na spacer, kiedy byłam zmęczona.
To drobne rzeczy i normalnie nikt nie zwraca na nie uwagi, ale kiedy pozbierałam je wszystkie, to wiedziałam, że nie chcę wracać i lepiej mi samej.

Poza tym trzeba sobie zagospodarować czas. Fitness, taniec, cokolwiek. Trzeba być zajętym.

tylko olać. Nie mamy co się zadręczać rzeczami, na które nie mamy wpływu, a na to nie mamy.
Szczerze mówiąc nigdy takich myśli nie miałam.
No i warto też nie pielęgnować w sobie urazy. Ja życzę moim byłym szczęścia, ze mną widocznie by go nie mieli, więc niech mają z kimś innym.

Swoją drogą żadne ze mnie specjalistka, też ciągle przepracowuję swoje tylko nie warto się zadręczać. Trzeba ruszyć do przodu. Jeżeli podziała na Was znalezienie faceta na chwilę, żeby zapomnieć, to to zróbcie. Jeżeli bieganie, to biegajcie. Byle było jak najmniej ciszy.

Zgadzam sie. Wiecie, zauważyłam u siebie jedna rzecz, a mianowicie JA NIE CHCE O NIM ZAPOMNIEĆ. Gdybym chciała to nie rozkoszowałabym sie myśleniem o nim a pózniej popadała w dół. Tak, mam rożne zajęcia ale i tak myśle o nim w czasie ich robienia. Kiedyś czytalam książkę o obsesyjnej miłości czy cos w tym stylu, był tam rozdział jak zapomnieć o facecie, było napisane, aby w każdej sytuacji gdy o nim myślimy - przestać, natychmiast. Zeby nawet jego imię zastępować innym słowem, np. burak czy ja to robie ? Nie !! A przciez mogłam i moge zastosować te zasadę, wiem ze pomaga bo tak pozbyłam sie myślenia o chłopaku który mnie nie chciał 2,5 roku temu. Moge skupić sie bardziej na sobie, zacząć robić zdjęcia, ćwiczyć, biegać czy to robie ? Od czasu do czasu, a to trzeba robić ciagle zeby poświęcać sobie jak najwiecej czasu. Gdybym chciała zapomnieć to nie wlączalabym smutnej muzyki i nie płakała utożsamiając sie z autorka tekstu która śpiewa ze ją zostawił i jej życie jest teraz puste. Widzicie dziewczyny - ja nie chce. Ale koniec z tym ! Mam wakacje, biorę sie za sobie !
Co na początek ? Lista wdzięczności- wypiszecie rzeczy za które jesteście wdzięczne, to co macie, co jest dla was ważne. Dziewczyny, mamy tak dużo, jesteśmy zdrowie, piękne, możemy chodzić, biegać i skakać pod sufit ! Naszym największym błędem teraz jest skupianie sie na tym czego nie mamy i na negatywach, miłość jest ważna, jest cudowna ale oni nas nie chcą, a my musimy żyć dalej. Musimy ! DLA SIEBIE !
I ja wiem ze to nie bedzie tak ze zaczniemy i bedzie z górki, nie. Ale zróbmy pierwszy krok, tak prawdziwy krok ! I tak codziennie, bedzie bolało, bedzie cieżko i czasem będzie zle ale mamy iść przez to piekiełko a nie stać w nim, mamy iść zeby w końcu z niego wyjsć !!!

Na pewno nie wybieraj opcji B On by pomyślał,że jesteś furiatką gdybyś mu zrobiła aferę na ulicy i jeszcze do tego strzeliła go w twarz.Zresztą walić co on by pomyślał.Rzecz w tym,że ty byś tego żałowała jak złość by ci przeszła.Nie polecam takich akcji.Co do przejścia obok niego rzucając zalotne spojrzenie i uśmiech - hmm...Też bym tego nie robiła,bo niby w jakim celu?...Zastanowiłam się co ja bym zrobiła i doszłam do wniosku,że gdybyśmy się minęli gdzieś tam w oddali,to nawet bym nie zareagowała totalnie w żaden sposób,a jeślibym się na niego ewidentnie,centralnie napatoczyła,to on zapewne by powiedział "cześć",na które ja bym odpowiedziała i poszła dalej.Gdyby w ramach grzeczności chciał zagadać pytając np.co u mnie,to bym ucięła rozmowę.No bo o czym rozmawiać?O pracy?O pogodzie?No raczej nie.

Dobry pomysł. Ja dzisiaj robię listę wdzięczności i listę co mi w nim przeszkadzało.

EDIT:
Zapomniałam się pochwalić, że zmieniłam kilka rzeczy w swoim rozkładzie dnia i jestem nie do namierzenia Teraz mogę chodzić po mieście bez strachu, że on gdzieś tam czeka

Trzymam kciuki,żeby cię nie namierzył

zapewne aż je wyrzucisz

ja wprawdzie nie mieszkałam z chłopakiem, ale po rozstaniu wyrzuciłam wszystko, co w jakikolwiek sposób mi go przypominało. No prawie, żal mi było perfum i ciuchów, które mi kupił. A pluszowy kot, którego dostałam leży w szafie.
Ale np. bieliznę, którą kupowałam z myślą o nim, bukiety kwiatów, wszystko co w jakiś sposób mi przeszkadzało wyleciało natychmiast. Biżuteria, ozdoby.
Teraz rozstawałam się z chłopakiem, z którym byłam miesiąc, niby to nic, ale zdążyłam się zaopatrzyć w kapcie do chodzenie u niego po domu, powiedziałam przy rozstaniu, żeby zostawił dla gości albo wyrzucił, bo ja ich nie chcę, bo i po co. Tylko by mi się z nim kojarzyły.

Jeżeli mieszkałby u mnie dałabym deadline na odbiór rzeczy. Nie zabrał, w worki i przed drzwi.
Moja chrzestna miesiąc temu rozstała się z mężem i dokładnie tak zrobiła. Po co Ci te rzeczy u Ciebie? Napisz mu smsa, jeżeli jeszcze masz numer, że ma czas do ... . Nie zabierze, to na śmietnik, dla Ciebie to krok naprzód do nowego życia

Ja był spakowała rzeczy byłego i odesłała kurierem do niego. Wolałabym zapłacić 20zł za przesyłkę niż narazić się na spotkanie z nim.
Na szczęście nie miałam tego problemu przy rozstaniu. Mój były nie miał u mnie żadnych swoich rzeczy. Co do prezentów, które mi dał (i podkreślę, że to były prezenty okazjonalne) to zrobił mi wyliczenie ile pieniędzy mam mu za to oddać więc mu wysłałam kasę na konto. Ja u niego miałam kilka swoich rzeczy, m.in. bieliznę, biżuterię, kosmetyki - nigdy nie upomniałam się o nie. Pewnie już dawno je wyrzucił. Jeśli chodzi o prezenty, które dostał ode mnie, to nigdy nie poprosiłam o zwrot pieniędzy za nie. Pomijając te okazjonalne prezenty, to uzupełniłam mu garderobę od a do z, więc miał co na siebie założyć gdy wybierał się na randki ze swoją obecną
W sumie mnie to cieszy, że nadal chodzi w ubraniach ode mnie. Docenił mój gust

Dobre Mało brakowało i byś się mogła z nim po sądach włóczyć niczym Doda z byłym który chciał od niej zwrot prezentów

I to się nazywa buractwo
nie wyobrażam sobie prosić o zwrot kasy za prezenty. To były prezenty. Jak ja lubię gotować chłopakowi to mam mu potem wyliczyć koszty składników?
śmieszne.

Ja do pewnego momentu związku bardzo nie lubię dostawać prezentów. Jak się czuję swobodnie, jak wiem, że to będzie coś dłuższego, to wtedy mogę dostawać. Inaczej mi głupio.

Ja wyprowadziłam sie z naszego mieszkania i zabrałam WSZYSTKO co było moje oraz to co dostałam od niego na urodziny, święta, bo bez okazji to dostałam tylko 3-4 rzeczy przez prawie 2 lata związku i oddałam pieniądze za lusterko, kubek i doniczki z ikei które wzięłam sobie. I ostatnio właśnie myślałam czy dobrze zrobiłam, ze zabrałam te rzeczy które mi dał. Mogłam mu zostawić w cholerę...
Dziewczyny, ja mam jeszcze raz do Was pytanie odnośnie zachowania gdy spotkamy ex, ponieważ będę w wakacje zostawać z dzieckiem kuzynki która mieszka na osiedlu gdzie rowniez jest mieszkanie jego rodziców, on bywa tam bardzo często, kuzynka go widuje i co jak zobacze go idąc z dzieckiem na spacer czy do sklepu ? Ja jestem na etapie złości i nienawiści (oprócz bólu i tęsknoty) stad moje pytanie czy olanie całkowite, nie odpowiedzenie na 'cześć' (chyba ze nie powie to sprawa załatwiona) to dobry pomysł ? Szczerze, to moja złość jest taka ze nie wyobrażam sobie cokolwiek do niego mowić, nadal jestem w dużych emocjach.

Osoby ,które mają bardzo wrażliwa duszę powinny uważać na związki szczególnie. Czasy się zmieniły moje drogie koleżanki to nie są już czasy naszych rodziców czy dziadków. Teraz wszystko jest szybkie i dynamiczne. Dlatego moja rada jest taka więcej dystansu do tego wszystkiego.  Też przez to przechodziłam ale  po 3-4 związku uznałam ,ze to wszystko zabawa i odrazu  żyje się lepiej.

Tak było. Nie zapomniał uwzględnić kwiatów z okazji Dnia kobiet czy prezentu urodzinowego.
Akurat tą sytuację wspominam z uśmiechem na ustach. Kasę mu oddałam a jego zachowanie było przez dobre dwa miesiące powodem kpiny moich znajomych z niego.

Wczorajszy dzień był okropny i to cały dzień,a nie tylko wieczór.Totalne dobicie i zero sił i chęci do czegokolwiek mimo,że byłam wśród ludzi.Dziś już lepiej,choć większą część dnia jestem zła.Ja ogólnie ostatnio jestem cały czas zła i nie na niego(choć na niego też czasem) tylko ogólnie zła i rozdrażniona.Ja już nawet sama siebie wku...am

Edyszka, przybij 5 !

Ja ci już wczoraj napisałam jak wg mnie powinnaś się zachować i uważam,że to najlepsza opcja na tym etapie na którym jesteś Co do "cześć",to uważam,że jeśli nie masz na to ochoty,to nie musisz mu odpowiadać.Nic na siłę i wbrew sobie.Mniejsza z tym czy on to uzna za brak kultury,czy nie.Jak czegoś nie czujesz,to tego nie rób.

Wiecie, jeszcze jedna rzecz przyszła mi do głowy
miałam w miarę na bieżąco sytuację, bo chłopak, z którym spotykałam się miesiąc był pół roku po rozstaniu z dziewczyną. I nie byłoby w tym nic, gdyby nie to, że byli razem 9 lat i on usilnie nie chciał pozbyć się jej ze swojego życia. To było straszne dla mnie, jako następnej partnerki. Jeszcze smsy z tamtą bym przeżyła, ale na ścianie wisiały jakieś kwiatki, pod sufitem serduszka, a jak robiliśmy obiad to się zamyślał i mówił: "z XYZ też tak gotowaliśmy". Tragedia całkowita. To się nazywa właśnie brak umiejętności wyrzucenia byłego partnera/partnerki ze swojego życia. Wtedy się nie ruszy dalej.
Przeżyłabym to jeszcze, ale zerwaliśmy bo: "Z tamtą czułem się tak dobrze, a tutaj to jeszcze nie wiem co będzie i chyba nie chcę".

Nie róbcie tego swoim przyszłym chłopakom

On za szybko próbował wejść w związek.Te pół roku po dziewięciu latach,to była jeszcze zbyt świeża sprawa dla niego.Ja tu kiedyś pisałam,że spotkałam się z chłopakiem,który zakończył sześcioletni związek i w momencie kiedy się spotkaliśmy był półtora roku po rozstaniu więc byłam pewna,że już się ogarnął po tym,a na spotkaniu każdy temat sprowadzał do byłej i ciągle była to,była tamto.

Dlatego zapisałam sie na terapie, wiem ze sama tego nie ograne...

Ja swojemu nie fochałam,a wręcz byłam mega wyrozumiałą kobietą,a i tak odszedł.Jak ktoś chce odejść,to odejdzie.Nie mamy na to wpływu i jedyne co możemy zrobić,to puścić tego kogoś wolno zarówno fizycznie jak i wypuścić z głowy i serca.Wiesz co o tobie pisał koledze i to w momencie kiedy ideał przed tobą zgrywał.Bycie z kimś takim nie miało sensu.Ale nie czuj presji,że cały ból związany z rozstaniem powinien ci już minąć.Jesteś zraniona i masz prawo przejść wszystko w odpowiednim dla siebie tempie i na swój sposób.To że komuś,np.przeszło w miesiąc,to nie znaczy,że z tobą coś nie tak,bo cierpisz trzeci miesiąc.Każdy jest inną osobą,ma inny próg wrażliwości,inne tempo radzenia sobie z rozstaniem.Nawet psycholog ci powie,że dla niektórych po roku rozstanie bywa jeszcze bolesnym tematem(Dla tych którzy chcą mi teraz napisać,że nie można tkwić w żalu - NIE,NIE MÓWIĘ O CELEBROWANIU ŻALU).Jesteś człowiekiem,a nie robotem i masz uczucia.Nie możesz głowy przeprogramować naciskając magiczny przycisk.To przeprogramowanie musi trochę potrwać.Najważniejsze,że idziesz przez te wszystkie okropne etapy/wszystkie idziemy.Kiedyś będzie światełko w tunelu.

Wprost powiedziałaś mu co Cię boli, jaki widzisz problem a on nie zareagował. Edyszka zrobiła odwrotnie, ponieważ nie chciała suszyć głowy swojemu exowi. Emczii no popatrz sama, nie ma idealnego rozwiązania. Myślę, że facet, który chce walczyć o związek to to będzie robił. Nie powie, że problem jest wyłącznie partnerki i jego to nie interesuje.
Ja długo, długo, długo czułam się niesprawiedliwie potraktowana (opisywałam te stany tutaj na forum). Podobnie jak Ty bolało mnie to wszystko, co ex zrobił/ nie zrobił, powiedział/ nie powiedział. Ogólnie: niezrealizowane plany i różnica w jego zachowaniu a moim wyobrażeniem na temat jego osoby (zarówno w trakcie związku, jak i te po rozstaniu). "Taplając się" w poczuciu niesprawiedliwości robiłam krok w tył, zamiast iść do przodu. Myślałam o nim, o tym co robi teraz dla innej partnerki a czego dla mnie nigdy nie zrobił, itp, itd. Bolało mnie to bardzo, obmyśliłam w głowie plan, aby się odegrać na nim, pokazać mu, co stracił. To nie było dobre podejście.
Teraz -> pojawiające się myśli, że zostałam niesprawiedliwie potraktowana szybko odpycham i powtarzam sobie tak: "to było - minęło. Dobrze, że nie ma go w moim życiu, bo wiem co to za człowiek. Nie porównuje jego życia z moim." - oczywiście to ostatnie zdanie przychodzi mi najtrudniej, ale się staram (a to już coś).

Zanim się nie wyleczysz z byłego to tematy ewentualnych spotkań z nim na mieście są trudne do ogarnięcia. Każda z nas inaczej reaguje, ma inne doświadczenia i inne priorytety. Porównując rady moje i Edyszki - są zupełnie różne. I nie ma tutaj lepszej/ gorszej rady. Ja doradzam Ci kierując się tym, co sama doświadczyłam, a mianowicie bezczelnością mojego exa i jego częstym widokiem. I choćbym wtedy przeszła obok niego i nie odpowiedziała na cześć - to obawiam się, że bym była obiektem drwin ( że jeszcze mnie boli rozstanie, czy widok nowej). Mój ex to wyjątkowo chamski człowiek i niestety jego trzeba traktować tak samo, stąd moja postawa: radosnej, zadowolonej i czarującej. To wszystko po to, aby się nie obnażyć przed nim z moim bólem. Z pewnością wykorzystałby to przeciwko mnie. I nie kieruję się tutaj obawą co inni o mnie pomyślą, że dalej przeżywam rozstanie. Ja boję się tego, że on mógłby dla zabawy spróbować wrócić do mnie, albo co gorsza prowokowałby swoją obecną dziewczynę moją osobą, tak aby ona była o niego zazdrosna. A widzicie po moich postach jak ja reaguje na niego. W ciągu kilku chwil zmieniam się o 180 stopni...

Emczii przyszłości nie przewidzisz, nie wiesz czego możesz się spodziewać po swoim byłym gdy go zobaczysz. Być może spotkasz go idącego za rękę z nową dziewczyną - i uwaga, bądź na gotowa na najczarniejszy scenariusz. Nie wiadomo, czy on powie Ci cześć, czy np. sam nie będzie wolał Cię unikać.  A najlepiej wyjdzie jeśli zrobisz tak jak sama uważasz, kieruj się intuicją. Ale, ale, ale: w jednym nas posłuchaj, bo tutaj byłyśmy z Edyszką zgodnie: nie rób mu afery na środku ulicy, nie histeryzuj - nie warto robić z siebie wariatki, nie ważne jak mocno Cię boli rozstanie musisz się powstrzymać przed takimi akcjami.

Nie ma.Jak facet ma w dupie,to będzie miał nadal choćby kobieta nie wiem jakich metod dotarcia do niego użyła.Ja nawet jeśli mówiłam o czymś co mi nie pasuje,to robiłam to z taktem i na spokojnie.Czy to coś dało?Nie.Albo pomagało dosłownie na chwilę i po chwili znów było tak jak zawsze,albo nie pomagało wcale.Niedlugo przed rozstaniem próbowałam z nim porozmawiać o jego zachowaniu.Mój długi monolog obrócił w żart i zaczął mówić coś o pogodzie...Także tak...

Edyszka elementy wojenne wyczuwasz, bo ja nie pozwolę aby ex mi w kaszę dmuchał. Może były Emczii jest inny, ale nie wiemy w jakim momencie się spotkają. A sytuacja ma tu duże znaczenie. zakładając, że Emczii zobaczy go z inną dziewczyną, może:
a) odpowiedzieć na cześć z uśmiechem na twarzy i iść dalej (jeśli znajdzie w sobie siłę aby zrobić to naturalnie)
b) nie odpowiedzieć na cześć i iść dalej
c) zrobić scenę.

Opcję c odradzamy zgodnie. Ja polecam jej opcję a (z zastrzeżeniem, aby było to naturalnie wykonane), ponieważ jeśli ona nie odpowie to on pomyśli sobie: " zobaczyła mnie z dziewczyną, dalej czuje coś do mnie, zabolało ją to, znowu ma focha, itp". Dziewczyna, która z nim by szła to z pewnością by się zapytała komu on powiedział cześć, i później nie daj Boże razem by mieli pożywkę z Emczii. Ja uważam, że w takich trudnych i bolesnych momentach trzeba użyć maksimum siły i się opanować, przejść jakby nigdy nic, jakby nas to nie ruszało. Nie pokazywałabym słabości komuś, kto mnie skrzywdził. A jest to cholernie trudne, bo nie dość, że dostajesz wówczas potężnej złości/ żalu/ serce bije tak, jakby miało zaraz wyskoczyć, nogi się uginają i najchętniej człowiek zapadłby się pod ziemię. Tylko nic nie da ani zrobienie sceny, ani ignorowanie byłych. Takie zachowanie potwierdzi, że oni mieli rację odchodząc.

Wspominałaś, że Twój były nie mieszka w Twoich stronach, ale gdybym miała wyobrazić sobie Ciebie Edyszko w takiej sytuacji to coś mi podpowiada, że zachowałabyś się taktownie i z klasą i odpowiedziałabyś na jego przywitanie. Nie ważne ile masz teraz w sobie złości. Jak już kobieta znajdzie się w takim momencie to instynkt podpowiada, aby wyjść z tego z twarzą. Jak ja komuś radzę, to zawsze kieruję się tym co sama przeszłam i co wtedy czułam, w tej sytuacji już byłam. Dobrze zwróciłaś uwagę, na fakt, że nasi byli są różni, bardzo różni. Z opisywanych zachowań mogę jednak wyciągnąć wniosek, że Twój ex i Ty macie w sobie najwięcej taktu i kultury. U Emczii już gorzej z tym, a u mnie to zupełna patologia.

@ aLeja i jaki masz pomysł na rzeczy exa? Co zamierzasz zrobić?

Nie traktuj tego jako banały, przynajmniej Twój ex nie miał na celu z dziką premedytacją zmieszać z błotem Twojego poczucia własnej wartości. Nie jestem w Twojej sytuacji, ale gdybym usłyszała, że jestem wartościową osobą to chyba byłoby mi łatwiej. Niż żyć ze świadomością, że każda inna jest lepsza.

Eee tam, nie znasz przysłowia "nie pamięta wół jak cielęciem był"? Teraz tak Ci się tylko wydaje, ale nie raz powie sobie w duchu, że Ty mu takich jazd nie robiłaś, itp.
Z awanturnicą nie wyszło, ze spokojną też nie. Ciekawe jaki on ma problem ze sobą. Opisujesz go i niby wszystko ok, ale nie da się z takim człowiekiem na dłuższą metę żyć.

Mój ex po mnie też znalazł sobie wyrozumiałą i wyluzowaną dziewczynę. Aż jestem w szoku, ponieważ ex to ktoś kto lubi szczuć i prowokować, a później bardzo jest zdziwiony, że ktoś sobie na takie zagrywki nie pozwala. Owszem, lepiej jest rozmawiać spokojnie i tłumaczyć, jednak Edyszko uwierz mi, że gdyby stał taki osobnik przed Tobą i w twarz by Cię obrażał i jeszcze się z tego cieszył to też byś nie wytrzymała. Ja wściekałam się tak, że awantury trwały całymi tygodniami.
Wydaje mi się, że psychol pokroju mojego ex szybko znudzi się błogim spokojem i stworzy powody do kłótni.