Czy to już przemoc psychiczna? - Netkobiety.pl

Witam Was wszystkich!
Jestem w związku partnerskim od 12 lat . Mój facet jest impulsywnym cholerykiem , do tego wszystko i wszystkich wiecznie krytykuje. Mnie ,że np. źle rozwieszam pranie , że logistycznie nie układam rzeczy na suszarce do naczyń  tak jak on,że on lepiej sprząta w łazience . Po tym jak przestałam jeść mięso i gotować sobie oddzielnie, mówi ,że moje jedzenie śmierdzi gównem etc.. nawet jak robię coś co on kiedyś zjadała z ochotą( np. makaron z warzywami czy risotto) też potrafi kręcić nosem. Zaznaczę , że w domu on sprząta więcej niż ja , bo ma obsesję na tym punkcie, rano przed pracą np. pucuje krany w łazience.. nie jestem jednak bałaganiara  , choć nie mam takiej obsesji jak on z porządkiem
Ostatnio obraził się , że kupiłam buty zimowe , które wg niego są brzydkie i z plastiku ( kosztowały mnie 630 PLN) . Ostatnio mówił tez jaki płaszcz mam ubrać bo wg niego czerwony źle wygląda do niebieskiego kostiumu( jednak czarny był zbyt gruby na +11 stopni jak dla mnie, a innego nie miałam) . Ciągle mówi ,że nie słucham jego dobrych rad - np. jak się ubrać czy bym założyła kartę Multisport i chodziła np. na jogę czy siłownię( waże 43kg więc raczej dozuję wysiłek - wolę spacery po parku , choć teraz jak jest zimno ciężko mi się zmobilizować ) Mój luby jednak twierdzi ,że lepiej wie co uczyni mnie szczęśliwą , zaznaczę ,że lubię uczyć się języków obcych , czytać książki , gotować , więc to nie jest tak ,że zimą leżę na kanapie..
Jest drugi bazowy problem , on krzyczy na mnie o byle co.. razem pracujemy w jednym biurze , tylko we dwoje- jak jest jakiś problem w pracy jest darcie mordy  , nawet jeśli to nie moja wina. Były też rozwalone pięścią klawiatury, zbita szyba w oknie czy wgniecenie w drzwiach bo kopnął je z całej siły. To było kilka lat wstecz , teraz co do takich czynów się bardziej uspokoił i z reguły " tylko " drze mordę czy uderzy pięścią w stół czy trzaśnie drzwiami.  Ostatnio jednak np. rzucił taperem do śniadań plastikowych z całej siły o podłogę( a ja zamarłam)  bo nie napisałam email do informatyków o wymianę mojego tlf służbowego , który zaczął szwankować. Darł się ,że nie umiem prosić , owszem mam z tym problem , ale to nie powód do takich jego zachowań wg mnie. Innym razem wszedł do domu i zaczął wrzeszczeć ( mimo że robiłam dla niego pizzę) że włączyłam pralkę a on akurat chciał wyprać swoje rzeczy z siłowni( wcześniej mi nic nie mówił o tym) .Kolejnym  razem koleżanka z pracy z innego działu poprosiła bym jej wysłała pewne zestawienie ( teoret jej dział mógł też to zrobić ) jednak ja mogłam to zrobić szybciej i mając te 30 min co mi to zajęło powiedziałam ,że następnego dnia to wyślę. Wieczór partner wiedząc o tym już o 16h , o 21h wybuchnął jak szalony darł się ,że ona jest idiotką , że nic jej nie wyślę , że nigdy nic nie osiągnę , gdy pozwolę się tak wykorzystywać i deptać po sobie  ..darł się z 30 min , a ja ryczałam..Jak się usokoiłam on podszedł i się uśmiecha jakby nigdy nic. a ja wciąż się trzęsę w środku i mówię.. co myślisz , że ja teraz udam że nic się nie stało? Obraził się zaraz . Od roku chodzę na terapię , bo mam problem z nerwami ,które wynikają z nerwowej pracy i zachowań mojego partnera. Moja nerwica jednak nie wraża się agresja w stosunku do innych , lecz jest skierowana do wewnątrz mnie tj cierpię na różne bóle np. brzucha , mam problemy z oddychaniem , od ponad roku moje ciało drży - byłam u wielu lekarzy , nic poważnego nie znaleźli. Nieraz milczę by nie sprowokować kłotni o byle co.. a on mówi ,że jak nie wytrzymuję to wiem co mam zrobić-czytaj wyprowadzić się.
On nieraz mówi ,że się nie zmieni ,że już taki jest a ja wciąż szukam drogi jak poprawić tą sytuację , czytam też książki-wczoraj kupiłam KOCHAJĄC GNIEWNEGO CZŁOWIEKA- co on skwitował , pewno kolejna książka co mi w głowie pomiesza. Ja jednak szukam ratunku dla siebie bo na tą chwilę nie potrafię odejść , choć nieraz o tym myślę. Mieszkam w jego mieszkaniu , w pracy w dużej mierze jestem od niego zależna, nie mamy dzieci .On na terpie nie pójdzie , sam wyzywa mojego terapeutę od szarlatanów. Próbuję z nim rozmawiać , a on mówi ,że on też musi znosić rózne moje wady.. jak pytam jakie , nie mówi wprost. Na pewno mam wady , ale nie tak poważne jak agresja słowna  czy picie co wieczór kilku piw.. Jak widzicie tą sytuację? Jakaś nadzieja jest w ogóle ,że będzie lepiej?