mój wieloletni partner co dzień piwkuje -nie mogę już tego znieść - Netkobiety.pl

On jest alkoholikiem... a Ty jesteś współuzależniona. Jedyne wyjście to odejść dla swojego i jego dobra. Na razie tylko go straszysz, że odejdziesz... a on widzi , że to tylko takie gadanie 3 po 3... zrób to.

On jest alkoholikiem, a Ty współuzależniona.

Ultimatum - skuteczne leczenie, albo odchodzisz. I musicie się leczyć OBOJE.
On, żeby przestać chlać, a Ty, żeby nauczyć się konsekwencji, szczególnie, gdy chodzi o niego i jego picie.

widzę ,że cały mój poprzedni post się gdzieś skasował w drodze. Dziękuję Wam z odpowiedzi i jeszcze raz napiszę w skrócie. On uważa ,że to ja jestem niedobra , że nie doceniam ,że tyle robi w domu , że pamięta zawsze o urodzinach etc. i nieraz bez okazji kupi mi jakiś drobiazg czy kwiaty , a czepiam się o trochę alkoholu. Więc by nie być taką" jedzą" myślę by ustalić np. 2 piwa dziennie? co o tym myślicie? choć wstępnie mieliśmy taki układ od niedawna to i tak są dni ze wypije 4-5 piw( np. 2 razy w tygodniu) a inne dni te 2 czy 3 piwa- nie ma dnia bez piwa  .. i średnio 2 razy w tygodniu jest kłótnia o picie.. bywa ,że częściej. Poza tym on uwielbia krytykować wszystko i wszystkich , nawet obcych ludzi -że źle parkują , że śnieg zamiast skrobaczką ręką odgarniają z auta i różne pierdoły. Jest też cholerykiem , teraz się dość uspokoił , bo ja wiecznie chodziłam roztrzęsiona przez jego wrzaski, trzaskanie drzwiami etc  , ale jeszcze bywają , nawet jeśli są do innych osób ale w mojej obecności , dotyka mnie to. Ja nie jestem święta- jestem zbyt pesymistką , wszystkim się przejmuję , nie jestem tak uporządkowana jak on( on jest pedantem do kwadratu) , jednak nie wiem czy tu w grę wchodzi" konkurs wad i zalet" każdego z nas? a może jednak tylko temat picia?

Co chcesz zrobić ustalić mu granice picia ilościowo , które będzie przekraczał czy go zostawić?

Szczerze nie wiem co chcę zrobić , mój nastrój i nastawienie jest jak mocna sinusoida , nie widzę go jeszcze tak pogrążonego w tym , jednak wiem ,że nie umie wytrzymać nawet dzień bez alkoholu , nawet jeśli miałoby to być 1 piwko tylko...musi być.. Ja jednego dnia jestem szczęśliwa , gdy nie wypije więcej niż 2 piwa.. innego mam totalnego doła i idę ulicą z głową wbitą w ziemię bo on znów wypił za dużo... ogólnie brak mi energii życiowej , mam sporą niedowagę , choć się nie głodzę , pewno stres mnie zjada, co już powiedziało kilka osób..
Problem z terapią polega na tym ,że on jest obcokrajowcem - jego polski nie jest na odpowiednim poziomie na terapię , dwa on nie wierzy w terapeutów .
Nie wiem czy dać sobie jakiś czas np. rok czy on zapanuje nad ilością wypijanego alkoholu? bo poza tym ma też wiele zalet o których pisałam.
Mam wiele do stracenia , pracujemy w jednej firmie - ściśle od siebie współzależymy w pracy , z tym że on ma klientów-co jest bardziej cenne dla pracodawców ,a ja " obrabiam " zlecenia tych klientów .. więc jeśli odejdę , musiałabym pewno od razu zmienić branże , co pewno nie jest najłatwiejsze. Rozważałam też wyprowadzenie się na wynajęty pokój na jakiś czas i dalej pracę z nim by zobaczyć czy  on zrozumie jak ważne jest dla mnie ograniczenie jego picia. Pytanie czy w ogóle w tym przypadku to ograniczenie o ile nastąpi to w ogóle jakiś sukces? bo jedna z Was pisze , że byłoby to przyzwolenie na nałóg? jednak jestem pewna ,że całkowita abstynencja to marzenie ściętej głowy.
Mieszkam w jego mieszkaniu , więc tu znów kolejna kwestia..  to ja musiałabym się wyprowadzić , ja zrezygnować z pracy w obecnej firmie.. ja zostać sama ze swoją depresją - kilka lat temu leczyłam się z depresji , 30.12 w zimowy wieczór jak miałam doła i była sama w domu przedawkowałam leki.. lekarz mówił że kilka godzin później byłoby za późno , nie planowałam się zabić , po prostu chciałam zasnąc i przestać myśleć i czuć- był to okres gdy rozstaliśmy się na rok i mieszkałam sama na wynajętym .
Naprawdę jestem w kropce , nie chcę podjąć złej decyzji , bo już drugi raz nie będę miała siły składać tego do kupy jeśli stwierdzę ,że popełniłam błąd odchodząc . Pierwszy raz odeszłam bo nie dogadywaliśmy się , on nie chciał ślubu a wszyscy mnie naciskali.. i dla mnie to też było źródłem niepewności , on ciągle mnie krytykował i krzyczał , aż zakochałam się w innym -niestety sporo starszym i żonatym , ten niestety zrobił mi straszny mętlik w mózgu , na przemian cieszyłam się z nim i ryczałam, nie jadłam , trochę popijałam wówczas-nie aż tak jak mój obecny , był moment ,że ważyłam 39kg i miałam mroczki przed oczami , mój obecny partner mi pomógł , wybaczył , wróciliśmy do siebie , więc też mu trochę zawdzięczam

Możesz mu dać tyle czasu, ile chcesz, ale to nic nie zmieni. On dalej będzie alkoholikiem, a Ty dalej będziesz współuzależniona.
Idź na terapię, na której nauczysz się, że ta zależność TY-ON wcale nie musi trwać, bo żadnego szczęścia, miłości ani poczucia bezpieczeństwa Ci nie daje.

Jedno jest pewne - jeśli nic nie zrobisz, to będzie coraz gorzej.

Czytam i jakoś nie mogę ogarnąć tego wyliczenia panie matematyk.

2 piwa dziennie przez 365 dni to 730 piw w rok. Przyjmując że butelka piwka kosztuje średnio 3zł to daje nam kwotę ~2200zł.

Generalnie dla mnie facet przesadza jeżeli chodzi o picie i prowadzenie samochodu, takie rzeczy  jak opisała autorka w pierwszym poście są niedopuszczalne - wypił 3-4 piwa i wsiada za kółko i jedzie 6km?
Wypicie średnio 2 piw dziennie przez cały rok to nie jest żaden alkoholizm, inaczej wokół mnie znajdowali by się sami alkoholicy - wliczając oczywiście też pewnie mnie (chociaż obecnie to mozę już nie ale wcześniej to na pewno)
Facet pod względem jego charakterystyki przypomina mi mojego ojca. Obaj zawsze dużo pracowali ale też lubili sobie wypić. I zawsze kobita w domu denerwowała się jak widzi otwierane piwko heh.

Dla mnie alkoholik to taki który wpada od czasu do czasu w cug na 3tyg. Wtedy nic go nie interesuje, tylko aby wypić tyle aby się nawalić i tak dzień w dzień - często leżąc na krawężnikach ulicy. Ja znam też takie przypadki, ostatnio mój dobry sąsiad się znowu uaktywnił i przez 3tyg. "walił" a trzeba powiedzieć, że on typowym menelem nie jest bo potrafi kosić niezły hajs ale w tym czasie wyglądał jak siedem nieszczęść.  Sam mu w sumie ze dwa razy skoczyłem do sklepu po kilka piw (i też inni znajomi) bo szkoda gościa aby gdzieś szedł sam - był już przypadek że go pierdyknął samochód jak wyszedł po alkohol. Jego "załatwiło" częste picie wódeczki do obiadku z jego ojcem a nie żadne piwo które też lubi.

Dlatego śmieję się z tych wszystkich ocen że jak ktoś wypija 2 piwa dziennie to jest alkoholikiem i ma problem.
Jeżeli bardzo to przeszkadza  to nie ma dla autorki innego wyjścia jak rozstać się z tym facetem, jego się nie zmieni a nawet jeżeli tak to rzekoma zmiana była by pod ostrym rygorem i pewnie w końcu by i tak nie wytrzymał - on lubi się napić i w normlanym funkcjonowaniu (z jednym wyjątkiem) nie przeszkadza mu to w życiu

cały tydzień w "cyferkach siedzę" widzę już bokiem w czwartek wychodzą

porównywanie się jest niebezpiecznym narzędziem , co by było jakby się okazało że jednak, tak jest

cały paradoks w tym, że na samym końcu świadomość że się ma problem przychodzi,
po drodze cała "okolica" ma problem,
to jest problemem numer jeden, wszyscy mają problem, ale JA go nie mam , ja go nie widzę

ja biedny po robocie, przecież znam tylko jeden sposób na relaks po pracy, zmaltretować "beretkę", 2 piwka dają "relaks" czyli wpływ mają, nie pije przecież dlatego żeby wpływu nie doświadczać, bo inaczej bym nie pił, jak się ma pragnienie można wody się napić

każdy robi co uważa za stosowne, co np rodzice wpoili, i co sam utrwalam
więc jak ktoś chce np całe życie, spędzić z dwoma piwkami, dzień w dzień, nie mam nic przeciwko, korzystam z tego samej "wolnej woli", wybieram

natomiast jeśli takie "postępowanie", jest sposobem na życie, to gratuluje na chwilę obecną życia, albo wielu żyć, albo wyobrażenia że życie trwa wiecznie, generalnie egoizmu
często z tej perspektywy, horyzonty są dużo szersze "na życie" niż realne życie

nie widzę tak naprawdę różnicy, między dzień w dzień, a raz na jakiś czas konkretniej,
także nie pośmieje się zbytnio
nie wspominasz o wielu sprawach które są w tle, sam alkohol to jest nic, przy tym

Ciekawa jestem co byś  ON -WuWuA napisał gdybyśmy to my kobiety piły codziennie po 2- 3 piwa bo sprzątamy w domu, bo robimy wtedy obiad i jeszcze tam inne ważne rzeczy ( przecież po ciężkiej pracy się należy)  a weekend byłby gril picie i niedziela do obiadu i po obiadku to by nie był alkoholizm ?Autorki partner pije codziennie  mniejsze ilości ale pije

Typowe samookłamywanie się ochłapuska! Faktem jest, że to alkohol właśnie za Ciebie to mówi! Wmawia Ci, że Ty planujesz swój alkoholizm po 2 piwka  i masz nad nim kontrolę. No śmiech na sali! Taaaa... zaplanuje sobie taki alko-goguś kiedy i ile w mordę będzie piwo lał... Nie dorabiaj ideologi do zwykłego alkoholizmu. Idź na mitting AA i powiedz to tym ludziom Już widzę ich uśmiech politowania nad Tobą

Dziękuję Wam wszystkim za porady, wczoraj byłam na swojej zwykłej terapii i mój terapeuta umówi mnie do kolegi z tego samego ośrodka , który się specjalizuje w uzależnieniach by lepiej ocenił moją sytuację i jak powinnam działać.
Po prostu widzę , że ciągłe kłotnie nic nie dają , a wyniszczają mnie psychicznie , od kilku dni boli mnie lewa ręką , mimo ,że akurat ja mam niskie ciśnienie , nerwy odbijają mi się na zoładku i jelitach ogolnie.
Zrozumiałam ,że gadanie to grochem o ścianę i nie mam co liczyć ,że on nagle sam się zmieni od mojego gadania.. wczoraj wypił 3 piwka.. i mówi, że jeszcze by się napił jedno albo Martini , ale nie będzie już pił by mnie nie złościć. Od 19.08 czyli tydzień wypił 19.5 piwa +100ml Martini.. i to stąd że ja wiecznie się czepiałam i kontrolowałam , inaczej pewno byłoby więcej...
Liczę ,że terapeuta od uzależnień jeszcze lepiej mnie pokieruje , a Wasze posty traktuję jako drogowskaz i przede wszystkim  obiektywną ocenę sytuacji , bo ja nieraz z tym mam problem.. bo przecież tyle robi w domu, potrafi być czuły , spędzać ze mną mile weekend w górach( ON TWIERDZI , ŻE JA TEGO WSZYSTKIEGO NIE DOCENIAM, SKORO CZEPIAM SIĘ O TO PIWKO.. A ON CHOĆ TYLE MA Z ŻYCIA.. ) .. jednak piwko mu wiecznie towarzyszy.. czy po górskim szlaku czy przy tym jak on gotuje.. a ja tylko tłumię w sobie złość i bezradność i dojrzewam do tego by wprowadzić zmiany w życiu... dziękuję Wam wszystkim

mój obecny terapeuta , mówi ,że nie na tym polega terapia by on mi powiedział co mam robić , ale za pomocą rozmów z nim , mam sama dojść do potrzeby zmian , jeśli dana sytuacja mi przeszkadza. Mówiłam mu jednak ,że chciałabym jakoś bardziej wpłynąć by mój partner przestał tyle pić, bo niestety większość sesji to moje narzekanie na obecną sytuacje , więc nie zbyt mogę się posunąć naprzód. Mój partner poza piciem jak pisałam jest dobrym człowiekiem , jednak ja nie chcę się spalać resztę życia kłócąc się o alkohol.
Konsultacja z drugim terapeutą od uzależnień ma rzucić więcej światła do tej sprawy , bo ten drugi zajmuje się tylko uzależnieniami.
Obecnemu partnerowi zawdzięczam mocno to ,że wyciągnął mnie z bagna emocjonalnego w jakie wpakował mnie były kochanek - z obecnym partnerem miałam rok przerwy w związku od 09.2012 do 09.2013 , gdy to go zdradziłam i w sumie rok niemal miałam romans za jego plecami , aż w końcu się wyprowadziłam. BYł to bardziej romans emocjonalny niż seks0tego było mało- bo kochanek mieszkał 2 tys km ode mnie z hakiem...Romans mi się przydarzył bo nie rozumiałam się z partnerem , on nie chciał ślubu , stale mnie o coś krytykował oraz często na mnie krzyczał , aż w końcu wpadłam w ramiona innego bo wydawało mi się ,że choć mnie rozumie ,a wpadłam w jeszcze gorsze bagno( okazał się psychopatą)
Dlatego właśnie chcę dokładniej zbadac sytuację , także u specjalisty czy w klubie AL anon zanim podejmę jakieś drastaryczne kroki ,choć wczoraj pomyślałam np. o wyprowadzeniu się na razie , ale dalszej pracy z nim w jednym biurze , by nie równać z ziemią całego swojego życia od razu, bo mogłabym tego nie udźwignąć .Ważne że zaczynam przeglądać na oczy i rozsądniej myśleć o tym wszystkim i zagrożeniach na przyszłość wynikających z jego picia..

Judyta bardzo dobrze, że terapeuta skierował Cię do specjalisty od uzależnień. Korzystaj z tego, masz fachowe wsparcie a to już ogromna pomoc. Problem istnieje, Ty go sobie nie wymyślasz, a facet jest uzależniony. Tobie też pomoc jest potrzebna - musisz wyjść z tego dołka psychicznego. No i zobacz jak Twoje życie i nastrój są uzależnione od jego picia - Ty nawet precyzyjnie określasz ile on pije. Potrzebna Ci pomoc i cieszę się, że sięgasz po wsparcie. Życzę Ci naprawdę dużo siły i powodzenia :*

Czekam na termin do terapeuty uzależnień , wiem tylko ,że ktoś w tym tygodniu z ośrodka do mnie zadzwoni , już się nie mogę doczekać.
Spędziłam dość fajny weekend w górach w towarzystwie partnera, za 2 dni przeszliśmy 40km szlakami , pił tylko wieczorem po 2-2,5 piwa w te dni -każdego dnia taka dawka.
Jednak wracając do domu w niedziele , zakupił 48 puszek , każda po 0,5litra , jako że lubi czeskie piwo. .nie umiałam opanować " wrogiego" spojrzenia , czuję ,że się dystansuję emocjonalnie od niego.. on sam stwierdził że jestem jakas dziwna.. że mało mówię , mniej czuła jestem etc.. a ja wciąż myślę i czuję się spięta.
48 PUSZEK =24 LITRY PIWA.. NA ILE TO MU STARCZY? BO ZAKLADAM ,ŻE NIE DŁUŻEJ NIZ 2 TYGODNIE.
w UBIEGŁY PIĄTEK JAK znów weszłam na temat jego picia.. on tylko mówi ze jak mi się nie podoba  , to wiem co mam zrobić ... ( czytaj odejść choć nie mowi tego wprost) . Jednak wciąż podkresla jaki to on jest dobry poza tym piciem i ze to ja się czepiam.. na razie się dystansuje bo czuje się wciąż spięta i zbyt myslaca o tym ile on wypije dziś , jutro etc

to jest zwykła manipulacja i gra słów, ma spowodować żebyś zmiękła, żebyś sama walczyła ze sobą, wpędzanie w poczucie winy, umniejszanie poczucia wartości

gość nie ma jaj żeby powiedzieć wprost

z drugiej strony jest pozytywna strona tej sytuacji, możesz robić co uważasz za stosowne , masz przyzwolenie, jakby się bawić w ta grę, na jego warunkach
w sensie działania, więc można iść na terapię, do psychoterapeuty, olać w domu pewne sprawy, żeby było sprawiedliwie

jak się taką moc decyzyjną dostaje w imię sprawiedliwości i równouprawnienia

Nie wiem co w końcu zrobię , jest mI ciężko na dusz , czasem czuję się winna, że może go nie doceniam jak tyle robi w domu etc .
Jednak jego picie powoduje , że mi coraz mocniej się zawiązują usta  i przestaje rozmawiać z nim. Czuję się strasznie spięta bo wiem ,że przez moje milczenie też może wybuchnąć awantura , ale jak mi ma się w chcieć gadać , jak on wczoraj kupił naraz 48 piw? to chyba jego dotąd największy zakup jednorazowy..
Jak proszę by ograniczył , on że nie zamierza ograniczyć picia.. albo mówi że raz ograniczy , innym razem NIE , zależnie od jego ochoty. Mi ciężko si skupić na jakimś moim  rozwoju , bo za często popadam w dołki , dziś pójdę się pomodlić do kościoła , choć ostatnimi laty rzadko tam zaglądam.. ale dziś czuję potrzebę , nieraz w domu modlę się w ciszy by znalazł się jakiś mniej bolesny sposób wyjścia z tego problemu . Najgorsze to jest że on nie widzi problemu a to ja jestem taka CZEPLIWA...

Z jego perspektywy jetesmy właśnie czepliwą i upirdliwą babą. On nie widzi nic złego w tym co robi. A co jeśli on do końca życia będzie tak pił? 
Jak jest sens w ym żebyś 3 razy w tygodniu o tym gadał skoro nic się jie zmienia?