Kobieta z dzieckiem po rozwodzie - Netkobiety.pl

Myślę, że jest to możliwe...
Moja matka kiepsko trafiła, jej drugi mąż nigdy mnie nie zaakceptował i ciagle mu przeszkadzałam. Niedawno się rozwiedli pi 18 latach.

Obecny partner matki akceptuje mnie i siostrę, ale obie jesteśmy już pełnoletnie, ja już dawno wyprowadziłam się, a siostra mieszka w internacie. Jest miły i opiekuńczy, często wypytuje, co u nas. Właściwie bardziej się interesuje nami, niż nasi biologiczni ojcowie.

Ja mam dwójkę.
Trafiłam na wspaniałego partnera.
Dzieci Go uwielbiają, lgną do Niego, są wesołe i w ogóle.
Można poznać  takich mężczyzn.
Jeśli kochają Cię szczerze, pokochają Twoje dzieci. Jestem tego pewna.

Dzieki, Twoja wypowiedz napawa mnie optymizmem

Kochana, wychowuję swoje dzieci od wielu lat sama. Przez ten czas wielu mężczyzn chciało się że mną spotykać . To ja ich odrzucalam z wielu różnych powodów. Będąc samotna matką zdobyłam wykształcenie i dobra pracę.  Mam też dobrego partnera.
Normalny człowiek lubi dzieci.  Zwłaszcza jak są to dzeci osoby którą kocha. Daj sobie czas a wszystko Ci się ułoży,  zobaczysz.

Zależy, o jakich mężczyznach mowa. Taki do 30tki faktycznie może myśleć, jak kolega napisał powyżej. Jeszcze mało dojrzały, jeszcze nie wie, co w życiu się liczy bardziej niż nieśmigana furka i młody cycek . Ale koło 40tki, kiedy mało kto ma ciało jak z żurnala a i większość kobiet ma dzieci, są samodzielne i facet nie może im wiele dać z rzeczy materialnych, to perspektywa się zmienia. Pomijając fakt, że bezdzietna 40tka, która nie była nigdy w poważny m zwiazku, to albo nie chce świadomie stałego zwiazku, albo coś z nią nia tak.

Mi się wydaje, że X77 podsumował "problem" zgodnie z prawdą.
Czasami napisze do mnie jakaś kobitka na komunikatorze ale gdy na fotce widzę dziecko lub wózek to od razu pojawia się uśmieszek i nawet przez sekundę nie mam wątpliwości, że nie chcę kontynuować rozmowy

@X77
Frustracja wylewa ci się uszami...
Mogę się tylko domyślać, że nie jesteś w żadnym związku.

Ano to ma do rzeczy, że tylko osoba tak sfrustrowana i mająca za sobą i przed sobą tyle niepowodzeń w kontaktach z kobietami jest w stanie napisać takiego banialuka i przyjmować go za prawdę objawioną. Zrób przysługę wszystkim kobietom i nie decyduj się na bycie tym „kołem ratunkowym” ... z takim poszłyby na dno.

Tak z grubsza ? To ja

Tak, tak sobie to tłumacz...
Tak, wszyscy prawdziwi, dojrzali mężczyźni wręcz się zabijają o kobietę mającą dzieci(najlepiej jeszcze jak każde z innym), natomiast niedojrzali chłopcy chcą zakładać rodziny z dziewczynami bez zobowiązań i mieć własne dzieci.

Naprawdę, twoja parszywa i podła manipulacja na mnie nie działa. W sumie to mam z niektórych z was niezłą bekę.

A najlepsze jest to, że w tym wszystkim zauważyłem brak jakiejkolwiek choćby drobnej krytyki(że już o pluciu jadem nie wspomnę) w stronę dzieciorobów którzy tak chętnie zapładniają kobiety a potem szukają następnej, ani myśląc o zapewnieniu opieki, bytu i wychowania dla swego potomstwa i jego matki.

Dzięki za radę, ale najlepiej będę się trzymał z daleka tylko od kobiet dzieciatych bądź głupich(zwłaszcza jeśli jedno idzie w parze z drugim). Zaś karą dla tych złych kobiet będzie to, jak WSZYSCY faceci będą się trzymać od nich z daleka, chyba że zrozumieją iż facet(ten dobry oczywiście) TEŻ ma uczucia i nie służy wyłącznie do wykorzystywania i obarczania go odpowiedzialnością za wszystko co się stało z nie jego winy

---------------------------------
Swoją drogą autorka wątku chyba powinna inaczej go zredagować: Powinna napisać raczej "Powiedźcie że każda kobieta z dzieckiem ma równe/większe szanse na partnera co bezdzietna" i niech zastrzeże, żeby nikt kto ma inne zdanie nie wypowiadał się w tym temacie. A każdy kto cokolwiek tu napisze to ma pisać tylko wyłącznie to, co chce/chcecie usłyszeć/przeczytać.

Rozwódki zazwyczaj spotykają się z rozwodnikami. I to w większości jedna i drugi mają własne dzieci. Z moich obserwacji kawaler szuka wolnej, bez zobowiązań kobiety. Tak samo kobieta wolna, szuka wolnego faceta, a nie rozwodnika po przejściach.
Będąc panną nie wyobrażałam sobie nawet bycia z rozwodnikiem z dziećmi. Tok myślenia i spojrzenie zmieniło mi się gdy sama stałam się rozwódką. Obecnie nawet nie chciałabym kawalera, który nie ma doświadczeń z dziećmi i wybaczcie, ale nie wierzyłabym w miłość obcego faceta wobec mojego dorastającego dziecka. Nawet bym tego nie oczekiwała skoro córka ma swojego tatę.

Wspieramy chłopaki...

To jakiego faceta miała poprzednio(z którym teraz ma dziecko) może mieć znaczenie. Bo kobieta która wolała drania do łózka to zazwyczaj z normalnym facetem będzie z "braku laku". Będzie go traktować instrumentalnie tylko jako zabezpieczenie finansowe, mentalne i do wyświadczania przysług. Bez tego prawdziwego uczuciowego zaangażowania i spontaniczności jak wobec tamtego.  A jak dobrze sądzę, takiej byś nie chciał?

A cudze dzieci i ich wychowywanie to jeszcze inna sprawa nad którą można by sporo pisać.

Ja jestem ciekaw, czy byłaby w stanie w taki sposób wyskoczyć do facetów-drani przez których bardzo wiele kobiet wyje/płacze/jęczy na forach jakie to są nieszczęśliwe i skrzywdzone. Niechby podeszła do takiego wytatuowanego mięśniaka-brutala i fiknęła do niego plując jadem.
Choć wątpię, by odwagi jej starczyło na coś więcej niż kopalnie "słabszych", skoro nawet nie stać jej na atak na byłych facetów co niektórych kobiet w tym wątku.

Mogę tylko na koniec dodać że Liwia chyba jako jedyna z kobiet napisała tu coś mądrego.

Jak próbujesz komuś dokopać to przynajmniej rób to mądrze i inteligentnie, bo jak na razie to tylko po raz kolejny popisujesz się swoją głupotą i brakiem jakiegokolwiek pojęcia o tym co piszesz.
W całych TWOICH wypowiedziach nie ma ani jednego rzeczowego argumentu, a tylko przekonujesz że mam rację w tym co napisałem.

Może najlepiej to wróć do książek i odrabiania lekcji, bo jutro może być niezapowiedziana kartkówka.

niceandshy, Ci faceci, ktorzy Cie przekresla, bo masz dzieci, nie sa tymi, ktorzy byliby warci Twojego zainteresowania.

Ja zostalam rozwodka z dwojgiem dzieci w wieku przedszkolnym.
Nie zauwazylam, zebym stracila przez to zainteresowanie plci przeciwnej. Nie szukalam sama z siebie. Tyle, ze intersowali sie mna inni niz przedtem, bardziej dojrzali.  No zreszta to zrozumiale, bo i ja bylam juz w dojrzalszym wieku. Kandydatow mialam kilku i nie zadne przebierki. I tylko jeden z nich mial swoje wlasne dzieci.
To ja bylam znacznie bardziej wybredna, duzo wybredniejsza, niz kiedykolwiek przedtem, bo bylo dla mnie jasne, ze dzieci sa dla mnie wazniejsze niz facet i nie chce ich poza tym narazac na nastepne rozstania, a jesli facet na stale, to tylko taki, ktory i do dzieci pasuje.
I ta wybrednosc wyszla mi tylko na dobre, nareszcie wybralam jakosc!

W zasadzie z powyzszego powodu wchodzil dla mnie w rachube tylko kochanek na przychodne od czasu do czasu - tak sobie myslalam, a kontakt z dziecmi bardzo ograniczony lub wcale, przynajmniej do pewnego punktu.
Ale z jednego z tych kandydatow zrobil sie maz, ktory bardzo chcial miec rodzine. On swoich dzieci nie ma.
Jestesmy od ponad 16 lat razem, dzieci w miedzyczasie dorosly i wyglada na to, ze sie razem zestarzejemy.

Poradze Ci przede wszystkim, zebys najpierw odzyskala poczucie wlasnej wartosci, urzadzila sie w nowym zyciu, stanela na wlasnych nogach i zyskala swoja samoidentyfikacje jako samodzielna kobieta bez mezczyzny. Wtedy bedziesz interesujaca dla odpowiednich mezczyzn, ktorzy szukaja silnych i niezaleznych partnerek. To sa dojrzali mezczyzni, zazwyczaj juz tez z innego przedzialu wiekowego, niz ten pierwszy maz, mezczyzni, ktorzy nie potrzebuja wylacznej uwagi kobiety na sobie, bo sa samowystarczalni, czyli sami wyrosli juz z chlopiecego wieku i mama im niepotrzebna, potrafia sie dzielic uwaga partnerki. Dzieci nie sa wtedy zadna przeszkoda ani rywalizacja, wrecz przeciwnie, mezczyzni czesto sa zainteresowani wejsciem w "gotowa" rodzine, gdzie dzieci juz wyrosly z pieluch i mozna z nimi cos przedsiewziac. Maja wtedy rodzine, a jednoczesnie nie sa calkowicie odpowiedzialni za dzieci, bo w pozytywnym przypadku przynajmniej jest jeszcze jakis ojciec, ktory placi alimenty i czasem zabiera dzieci na weekend.

Pachtwork to po prostu inny model rodziny, niz ten tradycyjny z fizycznymi rodzicami i trzeba miec to przed oczami. Nie bedzie tak, jak bylo dotad, co nie znaczy, ze bedzie gorzaj. Bedzie po prostu inaczej i czesto lepiej.
Oczywiscie, ze trzeba byc przygotowanym na rozne ewentualnosci, nie zawsze idzie to calkiem gladko na poczatku. Facet nie ma moze doswiadczenia z dziecmi, a dzieci niekoniecznie od razu akceptuja obca osobe w domu. Tu trzeba cierpliwosci i troche madrosci. Matka powinna byc mediatorka, laczacym elementem.

Niestety wiele kobiet czuje sie bez mezczyzny jak wybrakowana, a pochodzi to jeszcze z dawniejszych, choc nie tak dawnych czasow, gdy rozwodka, na dokladke z dziecmi, byla wlasnie traktowana jak wybrakowany towar, ktoremu czegos brakuje, jak ta gorsza kategoria.
Wiem to stad, bo i ja w pierwszym momencie tak sie poczulam.
Ale gdy juz sie ogarnelam, to sie to zupelnie odwrocilo. Przestalam sie definiowac poprzez mezczyzne, zamiast tego definiowalam sie poprzez swoja niezaleznosc.
I powiem Ci, ze w momencie, gdy sie mi moj obecny maz oswiadczyl, to bylam najpierw przestraszona, ze bedzie mi cos zabrane, a mianowicie wlasnie ten status samodzielnej, niezaleznej kobiety i ze znowu stane sie tylko zona swojego meza.
Nie wiem czy rozumiesz o co mi chodzi...nie chodzi o stan rzeczywisty, bo ja finansowo i w sprawach zyciowych niezalezna bylam od zawsze, chodzi tylko o wewnetrzne odczucie.
To te odczucie ma decydujacy wplyw na to, jak sie nasze zycie toczy.

EDIT: doczytalam jeszcze kilka innych komentarzy tutaj. Zgadzam sie, ze podobne doswiadczenia partnerow sprawe ulatwiaja. Ale nie sa one koniecznym warunkiem.
Ojciec moich dzieci, czyli poprzedni maz byl rozwodnikiem z trojka dzieci. Ja nie mialam wtedy swoich wlasnych.
To tez nie bylo dla mnie wiekszym problemem.
Pozniej to doswiadczenie wlasne pomoglo mi z pewnoscia pomoc moim dzieciom i mojemu obecnemu mezowi we wzajemnym zgraniu sie w rodzinie. I oczywiscie, ze nie oczekiwalam nie wiadomo czego od meza - ze bedzie kochal dzieci jak wlasne, przejmowal ta sama odpowiedzialnosc, itd. To nierealne chocby dlatego, ze on nie mial zadnych praw rodzicielskich i nawet nie mogl mnie zastepowac chocby na wywiadowkach w szkole.
Ale traktowal mimo to czesto moje dzieci lepiej, niz ich wlasny ojciec.

Acha, i jeszcze jedno. Byl u nas na poczatku tez temat wspolnego dziecka, on chcial. To bylo po roku znajomosci. Ja nie bylam tym zachwycona, ale bylabym sklonna, pod warunkiem, ze on przejalby wieksza czesc odpowiedzialnosci i opieki, tzn. pracowal tylko na czesc etatu, jak ja to robilam wczesniej, gdy moje dzieci byly malutkie.
Bo ja chcialam po tych latach znow bardziej wrocic do swojego zawodu, zamiast siedziec znow z dzieckiem.
I co sie wtedy okazalo? On doszedl do wniosku, ze w takich warunkach wlasne dziecko nie jest az tak dla niego wazne, zeby ograniczac swoj zawod i wystarcza mu moje dzieci ..... znaczy sie, zrezygnowal z romantycznych wyobrazen o zyciu w tradycyjnym podziale rol i znalazl sie w rzeczywistosci. Do dzis jest z tamtej decyzji zadowolony.

Rzeczywiście koleżanka Marajka bardzo ładnie opowiada i należało by nawet oprawić te słowa w ładną ramkę aby też ładnie wyglądały a nie tylko brzmiały ale dobrze, że napisała iż u niej sytuacja działa sie 16! lat temu a to jest przepaść. Świat idzie do przodu i zachowania społeczeństwa też. Aktualnie przyrost naturalny mamy na minusie a wtedy jeszcze był na plusie chociaż to właśnie ostatni rok.

Ja tam nie uważam, że to "wybrakowany towar" (towar- och jak to brzydko brzmi ) ale jakby tak popatrzeć to dla takiego bezdzietnego kawalera o wiele lepszą partią jest bezdzietna dziewczyna a takich jest pełno na rynku No chyba, że mówimy o jakimś desperacie co "weźmie" wszystko co mu los przyniesie.

Ja jestem bo mi się nudzi, mam sporo czasu na czytanie netu. Zresztą od zawsze byłem obecny na różnych forach Lubię się trochę odchamić z różnych "salonów" czytając to forum hahaha ^^

Wypowiadający się chłopcy wypowiadają się tak jak oni widzą problem-zresztą raczej zgodnie z prawdą a jak było by odwrotnie to wszyscy wolni faceci mieli by  wyłącznie kobiety z odzysku razem z przychówkiem bo uważali by taką za największy skarb który należy znaleźć aby mieć to swoje szczęście

Jeśli kobieta z jakichś przyczyn zostaje sama z dzieckiem nie ma co się dziwić, że potem chcąc ułożyć sobie życie na nowo zadaje sobie pytania....
Mamy w głowie świadomość że jeśli porzucił nas ojciec dziecka to czy obcy facet będzie na tyle dobry by pokochać x2.

Po prostu otwórzmy się i nie myślmy w kategoriach,że miłość zależy od naszego bagażu doświadczeń.

Ja nie wiem, skad masz takie wiadomosci, ze faceci maja/szukaja tylko o dobre 10 lat mlodsze partnerki. Napatrzyles sie jakichs filmow o starzejacych sie dandysach.
Ja osobiscie znam bardzo niewiele par w takim ukladzie, zarowno w mojej generacji, czy w tych troche mlodszych.
Wiekszosc jest o wiele bardziej zblizona wiekiem i nie jest zadnym wyjatkiem, ze to kobieta jest rok czy dwa  lub i wiecej starsza od partnera.
Mam na przyklad znajoma po 60-tce, ktora od kilku miesiecy jest w zwiazku z 57-latkiem i oboje sa akurat w siodmym niebie, ze siebie odkryli. Szczesliwi jak nastolatki. On ma dorosle dzieci, ona zadnych, jest dwukrotnie rozwiedziona.
Inny przyklad to moja przyjaciolka, ktora spotkala swoja milosc, swojego obecnego meza, bedac po 40-tce. Atrakcyjna kobieta z duzym powodzeniem, tylko dlugo tego wlasciwego nie mogla znalezc.
On jest 2 lata mlodszy. Oboje do tamtej pory wolni, bez dodatkow. I zechcieli miec dzieci i teraz maja dwojke. Ona urodzila pierwsze w wieku 44 lat. Bardzo udana rodzina.

Masz w glowie straszne stereotypy i wydajesz sie myslec tylko w kategoriach testosteronu, no i wyglada na to, ze tak naprawde nie masz wiele doswiadczenia zyciowego i niewiele widziales do tej pory.

Dla mnie osobiscie w wieku 25 czy 30 lat facet 40-letni byl po prostu za stary i tacy mnie wtedy zupelnie nie pociagali, nie zauwazalam ich jako potencjalnych kandydatow seksualnych, a jesli juz jakis sie wokol krecil, to unikalam jak moglam.
Takze dla mojej corki, obecnie 24-latki byloby to utopia interesowac sie takim starym facetem. Jej chlopak jest 2 lata starszy.
Jesli 25-latka leci na takiego faceta, to najczesciej z tego powodu, ze sama ma slabe poczucie wlasnej wartosci, potrzebuje opiekuna, a facet jej imponuje, zwykle statusem materialnym i pewnoscia siebie wieksza niz jej wlasna. Wtedy jakis czas potrzeby obojga sa zaspokojone, tyle, ze takie cos zazwyczaj jest bardzo krucha podstawa do zwiazku i pozostaje w sferze przelotnego romansu.
Facet po 40-tce, jesli nie jest obdarzony odpowiednia doza pewnosci siebie, zaczyna zauwazac dzialanie czasu i wpada w panike tak samo jak podobnie skonstruowane kobiety, ze juz nic mu nie wpadnie w rece. Wtedy zaczyna szukac tych niepewnych mlodek, ktoym jeszcze moze zaimponowac.
Z miloscia nie ma to nic wspolnego.

Zaznaczam, ze oczywiscie zawsze sa i wyjatki i takich dwoje po prostu sie spotyka i pokochuje. Ale to zaden standart.

Tak apropos to 16 lat temu rozwodka z dwojka malych dzieci byla jeszcze znacznie mniej atrakcyjna w oczach Tobie podobnych niz dzisiaj.
Dzis jest to znacznie bardziej rozpowszechnione i takie mieszane rodziny nie sa juz wcale egzotyka.

Istnieją pewne społeczne tendencje. A wśród nich indywidualne przypadki, które - jak to się mówi - potwierdzają reguły. Zycie jest jakie jest, ot co!
Do autorki: tak naprawdę nie wiadomo, jak ci się dalej wszystko poukłada... Najważniejsze, żebyś była w zgodzie z samą sobą
Do innych osób piszących powyżej: każdy ma swoją prawdę, swój pogląd, ale jak niektóre osoby czytam, brakuje mi bardzo szacunku dla drugiego człowieka - myślę, że także w anonimowych wypowiedziach na forum winien się on przejawiać

Powiedzmy sobie szczerze - większość kawalerów,bez bagażu chce pannę bez bagażu. To jest normalne, biorąc pod uwagę własne spojrzenie sprzed lat. Kobieta po przejściach jest dojrzała, itd, ale dla większości facetów stanu wolnego to żadna atrakcyjność Nie będę pocieszać tu autorki, bo nawet nie znam przykładu szczęśliwej rodzinki składającej się z kawalera, rozwódki i jej dzieci lub innego, podobnego układu. Każdy stanu wolnego chce zacząć od początku, a nie od końca. Taka prawda. Sama jestem po rozwodzie, widzę, obserwuję , doświadczam...a jestem samodzielna, dojrzalsza, w większości samowystarczalna i żadna to pociecha dla niektórych Nie ubolewam nad tym, wręcz mam to w nosie.

Nie. Kiedy piszę, że ktoś jest frustratem, człowiekiem niedojrzałym i nie nadaje się do związku to mam na myśli, że jest frustratem, człowiekiem niedojrzałym i nie nadaje się do związku. Taka manipulacja...

Prawdziwą manipulację dostrzegam w twierdzeniu, że jeśli kobieta jest samotna, a ma dzieci, to z pewnością jest to wielbicielka drani, imprezowiczka, osoba o wątpliwej moralności, wątpliwej inteligencji. W dodatku ma czelność myśleć, że nie jest skazana na samotność. Kiedy to czytam widzę prymitywizm w najczystszej postaci. Widzę za tym człowieka, który nie ma pojęcia o tym jak życie potrafi być skomplikowane. Nie potrafi wczuć się w sytuacje w jakie wielu ludzi trafia bez swojej winy. Widzę, że ma deficyt empatii i inteligencji. W życiu nie starałabym się zmanipulować w jakikolwiek sposób takiej osoby do tego by wchodziła w związki.

Co do tego, że niektórzy mężczyźni dyskwalifikują kobiety ze względu na to, że posiadają dzieci, to tym lepiej dla tych kobiet.

Oczywiście że nie każda samotna matka to wielbicielka drani. Jednakże większość z nich właśnie takie stanowi. Przy tym można śmiało stwierdzić iż każda wielbicielka drani, prędzej czy później w taki sposób właśnie kończy, chyba że przeszła sterylizację, bądź jakimś cudem ma ogromne szczęście co do środków antykoncepcyjnych i dobrą pamięć do ich używania.

Co do ich tłumaczenia się o to, że nie wiedziały jaki facet jest naprawdę, o doskonałym "maskowaniu się facetów" o "skomplikowanym życiu piszącym różne scenariusze" itp...
Nie jedna taka kobieta która jest z jakimś brutalnym i/lub próżnym gnojem, najczęściej wie, bądź dowiaduje się od innych o nim i o jego "dokonaniach" z przeszłości wobec innych kobiet. Ale zamiast słuchać rad znajomych/przyjaciół/rodziny i zwiewać od takiego, to woli z nim zostać, bo "wierzy, że akurat dla niej to on się zmieni", że jak nie teraz to na pewno wtedy gdy będą w małżeństwie bądź będą mieli dziecko.... A nawet jak ten ją skrzywdzi, np. uderzy albo zdradzi to zawsze może u niej liczyć na "ostatnią już szansę" dawaną po raz n'ty do nieskończoności
Co (nie)ciekawsze, normalny, porządny facet u takiej zostaje momentalnie i nieodwracalnie skreślony na nawet najdrobniejsze uchybienie dokonane niechcący, czy nawet przez nieuwagę.

Hahahaha No cóż... jak to mówił pewien już rozpoznawalny gościu z YT: "Debili nigdy nie brakuje". W tym przypadku debilek

A te samotne matki które wybierały mądrze a mimo to, jakimś nieszczęśliwym przypadkiem zostały same(które jednak stanowią mniejszość) to za powszechną niechęć do facetów do nich, mogą być wdzięczne wszystkim koleżankom opisywanym przeze mnie.
Bo powiedzieć, że została skrzywdzona przez faceta/los, może każda. Tylko że żadna z wielbicielek badboyów nie doda przy tym, że została skrzywdzona na własne życzenie.

Podpisuję się pod tym co pisze Ozzy Da Frog

Autorko pominę tę całą dyskusję i dodam od siebie dla Ciebie, że spotkałam kilku samotnych mężczyzn - dojrzałych i pewnych siebie, po rozwodach, z dziećmi czy bez i na moje pytanie czy nie woleliby młódki bez zobowiązań odpowiada mi śmiechem "a o czy by mieli z nią rozmawiać". a jako ż enie ma ustawowego zakazu chodzenia na dyskoteki i wyrywania dup, a ci panowie mimo tego nie robią, to chyba faktycznie nie chcą
Pewnie znajdziesz podobnego sobie

Temat dotyczy samotnych matek, nie ex-dziewczyn bad boy'ów

A serio, to nie rozumiem tego oburzenia po stronie obecnych tu pań. Autorka chciała wiedzieć jakie podejście do samotnych matek mają faceci i dostała kilka szczerych odpowiedzi. Rozumiem że męscy użytkownicy tego forum nie są reprezentatywni dla całej męskiej populacji, pewnie 99,9% wolnych facetów wprost marzy o zawiązku z samotną matką, a akurat tych kilku którzy nie marzą siedzi i wylewa tu swoje frustracje na forum

Szczerze i obiektywnie rzecz ujmując - facet który na poważnie wiąże się z samotną matką ponosi spore koszty takiego układu, nie mając praktycznie żadnych korzyści. Zawsze będzie "dobudówką" i piątym kołem u wozu. Jestem ciekaw jak musi się czuć ktoś, kto poświęcił wiele lat życia na wychowanie nie swoich dzieci po to by pewnego dnia usłyszeć coś w stylu "nie masz prawa mi rozkazywać, nie jesteś moim ojcem"....  Sądzę że istotnie musi czuć się jak skończony frajer.

A kiedy widzę czasem gdzieś artykuł o tym jak to "podli faceci" nie chcą wiązać się z samotnymi matkami i "nie dojrzali do wzięcia odpowiedzialności" to moją reakcją jest tylko ponury rechot Do jasnej cholery - ktoś kto nie jest biologicznym ojcem nie ma żadnego obowiązku "brania odpowiedzialności" jeśli sam nie wyrazi takiego życzenia Zanim się da zrobić sobie dzieciaka warto zastanowić się czy nie trzeba będzie za kilka lat szukać zastępczego tatusia

PKP -> Patrz Komu Podajesz

Przypis:
Opinię, które nie spotkały się z życzliwością zostały napisane przez dwóch prawiczków, dwóch mężczyzn z prawie zerowym doświadczeniem związkowym i jednego wielbiciela prostytutek. To nie jest target autorki wątku, więc nie powinna się przejmować. Podobnie wspomniani mężczyźni niech się nie przejmują, bo kobiety nie będą sobie nimi zbytnio głowy zawracać, także pozostaną niewykorzystanymi kołami ratunkowymi

Popadasz w skrajności, ale to standard w przypadku osób, które życie tylko liznęły i poczytały o nim. Pomiędzy nie ma nic...
Autorce wątku życzę pomiędzy. Tam będzie miała wybór i znajdzie ludzi, którzy tak samo jak ona żyli i znają życie.

Wow...Nie zdawałam sobie sprawy, że kobiety z dzieckiem/dziećmi, które są same z różnych powodów są nazywane "resztkami emocjonalnymi".
x77, dziękuję za uświadomienie.

No ok, temat mnie osobiscie nie dotyczy, ale mam bunt przeciwko takiemu ocenianiu przydatnosci zwiazkowej. To jest po prostu plytkie. Jak taki Lolo boi sie cudzych dzieci, to ide o zaklad ze milion innych zyciowych sytuacji tez go poprzerasta. To jest po prostu slabe.
No i mysle co to by bylo gdyby moj ojczym kiedys patrzyl na moja mame w kategoriach resztek emocjonalnych. Nie mialabym fajnej rodziny, rodzenstwa itepe. Warto czasem wyjsc poza te schematy. Zalezy to oczywiscie od konkretnych osob, okolicznosci wielu spraw, ale mam pelne przekonanie, ze mozna pokochac cudze dziecko i nie byc pedofilem, jak ktos tam pisal. Nigdy nie czulam sie tez przeszkoda w budowaniu tej rodziny, moze mialam szczescie

Jak dobrze poczytac madre slowa. Dziekuje Marajka.
Zaraz po rozstaniu z mezem (dwa, trzy miesiace az ochlonelam) zaczelam spotykac sie z innymi facetami, na takie mini randki. Po co? Przede wszystkim chcialam udowodnic sobie, ze jeszcze jestem na tyle KOBIECA, ze moge sie podobac innym. Ci faceci byli po prostu takim probierzem mojej atrakcyjnosci. Nie traktowalam zadnego z nich jako potencjalnego kandydata na kolejnego partnera. Przez kilka lat mojego malzenstwa slyszalam od meza rozne "komplementy" w postaci; tak malo sportowo sie ubierasz, tak chcesz wyjsc?, az po takie "ubierasz sie jak swoja wlasna babcia" haha. Zawsze ubieralam sie na swoj sposob i przy zakupach nie pytalam sie go o rade, moze dlatego szydzil ze mnie. Mial duze kompleksy. I probowal mnie wpedzic w takie same kompleksy. Przyznam, ze czasami mu sie udawalo. Ale jestem silna kobieta i tak robilam po swojemu. Czulam sie kobieco w swoich ciuchach, w swojej skorze. A jednak po rozstaniu z nim poczulam potrzebe zeby sie upewnic, ze ze mna jest wszystko w porzadku. Ze wygladam kobieco, ze innym sie podobam. Po to byly mi potrzebne te spotkania.

Nadal jestem w fazie rozwodu, wiec poki nie stane sie oficjalnie wolna kobieta, nie ma mowy o zadnym zwiazku. Jednak bylam osobiscie przekonana, ze to niemozliwe, aby kobieta po rozwodzie, z dziecmi, mogla jeszcze znalezc swoja druga polowe (ja mam dosc idealistyczne podejscie do milosci). Moi znajomi twierdzili, ze jest inaczej, a ja trwalam uparcie przy swoim zdaniu. Dlatego zalozylam taki watek, zeby zbadac, jak inni uwazaja.

Jestem samodzielna kobieta, swietnie sobie radze w zyciu, jestem niezalezna finansowo. Maz byl moja kula u nogi, wiec zdecydowalam sie te kule odczepic. Nie interesuja mnie sex przygody, randki ktore przebiegaja w jeden tylko sposob (ze facet slini sie na moj widok i chce mnie dotknac tu i owdzie). Na sexie nie zamierzam budowac swojej przyszlosci. Owszem, nie wykluczam, ze kiedys znow sie komus oddam, ale warunek jest jeden, musze cos do takiego mezczyzny czuc.
Nie interesuja mnie kolesie, ktorzy postrzegaja kobiety jako naiwne gaski, ktorymi on = pasterz ma sie opiekowac. Zawiodlam sie bardzo na swoim mezu, okazal sie inny niz sie spodziewalam (nieodpowiedzialny, o psychopatycznej naturze). Nie szukam na oslep kogokolwiek. Lubie swoj obecny stan, gdy TYLKO ja decyduje o sobie i dzieciach.
Moglabym sie zakochac jedynie w mezczyznie, ktory widzialby we mnie przede wszystkim czlowieka, ktory by docenial ze jest wlasnie ze mna, ze wzgledu na moje unikalne cechy. Nikt inny mnie nie interesuje.

---------------------------------

Dyskusja polega na tym, ze kazdy moze wyrazic swoje wlasne zdanie, popierajac je swoimi argumentami, z ktorymi inni polemizuja. Gdybym byla przekonana, ze kobieta z dzieckiem ma rowne szanse na partnera co bezdzietna, mysle ze watek by nie istnial.

Pozdrawiam!

Drogie Panie, nie róbcie sobie jaj! Z dwóch porównywalnych kobiet (jedna z dzieckiem, druga bez) facet zawsze wybierze tą bezdzietną. Nie ma co się oszukiwać i zarzucać mu niedojrzałości. Każdy woli chować własne potomstwo, szczególnie że w przypadku cudzych dzieci prędzej czy później nadchodzi ten sakramentalny moment, gdy dziecko na prośbę ojczyma odpowie: "Nie będziesz mi rozkazywał, nie jesteś moim ojcem". Nie znam ojczyma, który nie usłyszałby podobnego tekstu od nastolatka w okresie buntu. Możecie sobie, drogie Panie, dorabiać rozmaite teorie na temat tego, jak wspomniani ojczymowie zepsuli relacje z dziećmi ich partnerów, ale nic z tych rzeczy. Prawda jest taka, że gdy buzują hormony, nastolatkowie uciekają się do najbardziej bolesnych zagrywek. Świadomi potencjalnych komplikacji w relacjach z cudzymi dziećmi faceci najczęściej rezygnują z samotnych matek już w przedbiegach.

Zdarzają się wyjątki. Normalny facet zawsze może zakochać w samotnej matce. Sam jest przykładem takiej osoby, chociaż mój związek z tą kobietą zakończył się bardzo źle, ale powodem tego nie było jej dziecko. Wciąż normalny facet biorący samotny matkę to raczej wyjątek niż reguła.

Niektóre Panie w dyskusji posłużyły sie naprawdę zabawnymi argumentami:
1. Facet, który nie jest w stanie udźwignąć relacji z cudzym dzieckiem, nie jest w stanie udźwignąć wielu innych problemów - Bzdura! Dzieci często nie akceptują nowych partnerów rodziców, bo żyją w przekonianiu, że gdyby nie było partnera, ich rodzice wróciliby do siebie. Zrozumiałe, że taki człowiek może liczyc na niewielką życzliwość ze strony dziecka, która często i paradoskalnie nasila się, gdy mimo wszystko dziecko polubi nowego partnera mamy. Często opowieści malucha o tym, jaki to fajny jest wujek, działają na ojca jak płachta na byka - nastawia dzieciaka przeciw niemu i finalnie jesteśmy w sytuacji, że dziecko praktycznie za nic nie jest wdzięczne facetowi, który troszczy się o samotną matkę z dzieckiem i poświęca im cały sówj czasu. Ile to w swoim życiu ciagnięcie relacji, w których pojawia się tylko cień umiejętności docenienia Waszych starań, drogie Panie? W ilu takich relacjach obecnie trwacie? Już widzicie?

2. Facet przed 40. nie dogada się z dziewczyną młodszą od siebie o 10 lat - Kolejna bzdura! Jeśli nie jest stetryczałym dziadem, wiecznie psioczącym na to, jak to nam się społeczeństwo zdegradowało moralnie i obyczajowo, i ma ochotę na aktywne życie, bez problemu znajdzie o 10 lat młodszą partnerkę, z którą bedzie miał, o czym porozmawiać!

3. Starsze kobiety są dojrzalsze od młodszych i dlatego wybierane są przez starszych facetów - Śmiem wątpić, szczególnie jeśli chodzi o kwestię dojrzałości! Kiedyś również żywiłem to przekonanie, ale rzeczywistość brutalnie je zweryfikowała. Moja 33-letnia ex, która była samotną matką i dużo mówiła o dojrzałości, ostatecznie okazała się równie rozwydrzona i lekkomyśla jak nastolatka! Nie mówię, że dotyczy to wszystkich samotnych matek. Zapewnie nie! Ale dojrzały facet jest na tyle mądry, żeby nie uganiać za małolatą z sieczką w głowie. Znajdzie sobie taką, która już zdążyła sobie poukładać wiele spraw. I tu nie mam wątpliwości, że jest cała masa fajnych, bezdzietnych i dojrzałych dziewczyn, które ledwie przekroczyły wiek 25 lat.